Uitspraak. van de Huurcommissie

Transcriptie

1 Uitspraak van de Huurcommissie Verzoek Betalingsverplichting servicekosten (art. 7:260 Burgerlijk Wetboek; art. 4 lid 2 sub g, 7 en 18 Uitvoeringswet huurprijzen woonruimte) Woonruimte Deltastraat PC AMSTERDAM Hierna te noemen: de woonruimte Zaaknummer Verzonden op Verzonden aan huurder en verhuurder Verzoeker [xxx] Hierna te noemen: huurder [xxx] Wederpartij [xxx] Hierna te noemen: verhuurder [xxx] Kern van de uitspraak De betalingsverplichting van de huurder voor de servicekosten over het jaar 2013 bedraagt 3.944, I Verloop van de procedure De Huurcommissie ontving op 20 november 2015 een verzoek van de huurder. Daarin vraagt hij aan de Huurcommissie om de eindafrekening van de servicekosten over het jaar 2013 te beoordelen. Onderzoek door de Huurcommissie De Huurcommissie heeft een voorbereidend onderzoek laten uitvoeren. Daarvoor zijn bij de verhuurder de rekeningen van de servicekosten opgevraagd. Deze rekeningen zijn gecontroleerd. De resultaten van het onderzoek zijn vastgelegd in een rapport. De Huurcommissie heeft dit rapport aan de huurder en de verhuurder gestuurd. Pagina 1 van 10

2 II Zitting Gegevens zitting Zittingsdatum: Vanwege de samenhang van de zaken heeft de Huurcommissie 44 verzoeken uit dit complex (genaamd Hilwis) over het jaar 2014 gevoegd ter zitting behandeld. Tijdens deze zitting is tevens onderhavig verzoek over het jaar 2013 behandeld. Correspondentie over de zitting De huurder en de verhuurder zijn schriftelijk uitgenodigd voor de behandeling van het verzoek op de zitting van de Huurcommissie. COU2G ENV Verklaring van de partijen Korte samenvatting verklaring gemachtigden van de huurder: de kantonrechter heeft de oliekosten over het jaar 2012 op 85% gesteld. De huurders zijn het daar niet mee eens en willen daarom naar het Hof. Onze advocaat probeert het appèlverbod te doorbreken door te wijzen op het misverstand dat bij de kantonrechter leefde met betrekking tot de vraag of aan de individuele huurders individuele voorstellen zijn gedaan om een eigen ketel te plaatsen. Zoals wij tijdens de zitting bij de Huurcommissie op 28 mei 2015 al hebben meegedeeld, zijn geen individuele voorstellen aan de individuele huurders gedaan. Gemachtigden van verhuurder hebben dat tijdens die zitting overigens ook bevestigd; het advies van de bewonersvereniging was om in te stemmen met plaatsing van individuele ketels. Tijdens een overleg tussen verhuurder en de bewonersvereniging kwam de verhoging van de huurprijs na plaatsing van de ketels aan de orde. op blad 3 van 6 van het onderzoeksrapport staat dat de huurders hadden aangegeven deze huurverhoging, na acceptatie, bij de Huurcommissie aan te vechten. Dit is een onjuiste weergave van de feiten. De huurders hebben meegedeeld dat het voorstel van de verhuurder niet conform de geldende weten regelgeving was. Dit omdat de kosten voor vervanging en onderhoud er in verdisconteerd waren. Wij hebben de verhuurder verzocht het voorstel in overeenstemming te brengen met de geldende wet- en regelgeving. De verhuurder heeft dit verzoek uitgelegd als een dreigement dat wij naar de Huurcommissie zouden stappen om het voorstel te laten toetsen. Daarop heeft de verhuurder het overleg afgebroken en zijn er geen individuele voorstellen aan de huurders gedaan voor het plaatsen van individuele ketels; de procedure bij de kantonrechter over de servicekosten over het jaar 2013 loopt nog; in de zomer van 2015 is een mediationtraject geweest dat gedeeltelijk gelukt is. Eind 2015 zijn alle woningen afgekoppeld en is de collectieve installatie buiten bedrijf gesteld. Alle woningen beschikken nu over een individuele ketel waar een huurverhoging van 40,00 tegenover staat. Hiertegen is geen bezwaar gemaakt; het is in het mediationtraject niet gelukt overeenstemming te bereiken over het door te berekenen percentage van de oliekosten; Pagina 2 van 10

3 kort geleden hebben de bewoners de afrekening over het jaar 2015 ontvangen, dit is de laatste afrekening die is gebaseerd op de collectieve installatie en deze is weer bijzonder hoog, rond de 1.000,00 per maand per woning; als een huurovereenkomst wordt beëindigd wordt geprobeerd de woning te verkopen. Dat is in de afgelopen jaren niet in alle gevallen gelukt, zodat sommige woningen wederom verhuurd zijn. Deze nieuwe bewoners hebben een huurovereenkomst met een huurprijs die boven de liberalisatiegrens ligt; we hebben een vergelijking gemaakt tussen woningen die nog aangesloten waren op de collectieve ketel en woningen die zijn afgekoppeld en een eigen ketel hebben. Hieruit blijkt dat de nog aangesloten woningen in 2014 tienmaal duurder waren dan de afgekoppelde woningen. III Beoordeling De Huurcommissie beoordeelt de eindafrekening voor de servicekosten. De Huurcommissie kan het bedrag verlagen als blijkt dat het hoger is dan de daadwerkelijk gemaakte of redelijke kosten. Omdat de huurder alleen de kosten voor het olieverbruik ter discussie stelt, neemt de Huurcommissie de andere kostenposten ongewijzigd over van de eindafrekening van de verhuurder. De Huurcommissie baseert de uitspraak op alle beschikbare schriftelijke informatie over de zaak en alles wat op de zitting is besproken. Eindafrekening servicekosten De huurder heeft gedurende het jaar 2013 de woonruimte gehuurd. De verhuurder heeft over dit jaar een bedrag van ,58 in rekening gebracht. Rapportage De rapporteur heeft in het rapport van voorbereidend onderzoek een berekening gemaakt waarbij 25% van de werkelijke oliekosten zijn doorberekend. Deze berekening leidt tot een totaalbedrag van 3.944,05. Beoordeling Huurcommissie De Huurcommissie heeft op 28 mei 2015 uitspraak gedaan in 67 verzoeken over de servicekosten in dit complex over het jaar De motivering in die uitspraak was als volgt: Voordat de Huurcommissie de servicekosten over het jaar 2013 beoordeelt, acht zij het zinvol kort in te gaan op de historie rond dit vraagstuk. Het Hilwis-complex is gebouwd in 1932 en bestaat uit 308 (woon-)ruimten. De energie voor verwarming en het opwarmen van water wordt geleverd door een collectieve oliegestookte installatie. Vijf van deze ketels zijn in 1987 gesplaatst, de zesde dateert uit Gedurende het jaar 2013 waren nog een kleine honderd woningen aangesloten op deze collectieve installatie. Pagina 3 van 10

4 De stookkosten die dit met zich brengt vormen sinds enige jaren een geschilpunt tussen de huurders en de verhuurder. De kantonrechter heeft op 7 januari 2010 (CV ) de oliekosten over de jaren 2005 en 2006 voor 50% aan de huurders doorbelast. Dit percentage is gebaseerd op een deskundigenrapport, waaruit blijkt dat de oliegestookte installatie ongeveer tweemaal duurder in gebruik is dan een gasgestookte installatie. Het Gerechtshof heeft deze uitspraak op 10 april 2012 (WR 2012/86) vernietigd. De reden hiervan was dat het in 2005 technisch nog niet mogelijk was om de oliegestookte installatie om te bouwen tot een collectieve gasgestookte installatie. Vervolgens hebben de huurders in het jaar 2006 in meerderheid tegen de plaatsing van individuele gasgestookte installaties gestemd, zodat ook over dat jaar de verhuurder niet verweten kon worden dat de oude installatie nog in gebruik was. De Huurcommissie heeft vervolgens op 29 mei 2013 uitspraak gedaan over de jaren 2007 tot en met Zij heeft hierbij overwogen dat het vanaf 2007 (vergunning-)technisch mogelijk was een collectieve gasgestookte installatie te plaatsen. Deze optie was echter voor beide partijen niet meer aan de orde. Het alternatief voor de collectieve oliegestookte installatie was plaatsing van individuele gasgestookte installaties. Vanwege de afwijzing van dit plan in 2006 heeft de verhuurder hier geen actie meer voor ondernomen. Dit had kunnen gebeuren door het plan bijvoorbeeld via gerechtelijke weg af te dwingen. Daarnaast is de noodzakelijke rookgasafvoer pas in 2011 door de verhuurder gerealiseerd. Deze passieve houding van de verhuurder heeft de Huurcommissie doen besluiten de oliekosten over de jaren 2007 tot en met 2010 voor 50% door te berekenen aan de huurders. Dit percentage is overgenomen uit het reeds vermelde vonnis van de kantonrechter van 7 januari Vervolgens heeft de Huurcommissie op 21 februari 2014 uitspraak gedaan over het jaar In de loop der tijd zijn steeds meer woningen van de collectieve installatie afgekoppeld. Vanaf de afrekening over het jaar 2012 past de verhuurder de verdeelsleutel hier halfjaarlijks op aan, door de kosten te verdelen over de oppervlakte van alle woningen die op dat moment nog zijn aangesloten op de collectieve installatie. Hierdoor worden de vaste kosten van de collectieve installatie over steeds minder woningen verdeeld. Het rendement per woning wordt daarmee steeds lager. Naast de extra kosten van een oliegestookte installatie ten opzichte van een gasgestookte installatie (de hiervoor genoemde 50%), heeft de Huurcommissie vanaf 2012 ook een correctie toegepast voor dit afnemende rendement. De door te berekenen oliekosten zijn gesteld op 30% van de werkelijke kosten. Hierbij is overwogen dat toepassing van dit percentage leidt tot een uitkomst per woonruimte die ligt op het landelijke gemiddelde aan stookkosten. De huurders hebben na bovenstaande uitspraak een verzoek ingediend over het jaar Hierover heeft de Huurcommissie zich op 8 oktober 2014 uitgesproken. Omdat de verdeelsleutel in dat jaar nog niet werd aangepast aan de afgekoppelde woningen en het verminderende rendement dus nog geen rol speelde, heeft de Huurcommissie over dat jaar de door te berekenen oliekosten weer op 50% gesteld. Pagina 4 van 10

5 De verhuurder heeft een beslissing van de kantonrechter gevorderd over de uitspraken van de Huurcommissie over de jaren 2007 tot en met 2010 en het jaar De uitspraak over het jaar 2011 (die later is gedaan) is niet betrokken in de procedures bij de kantonrechter. De kantonrechter heeft op 8 mei 2015 vonnis gewezen over beide periodes. Over de jaren 2007 tot en met 2010 ( CV EXPL ) heeft de kantonrechter geoordeeld dat de volledige oliekosten aan de huurders doorberekend kunnen worden. Over het jaar 2012 ( CV EXPL ) wordt doorberekening van 85% van de werkelijke oliekosten redelijk geacht. De kantonrechter overweegt hierbij dat een meerderheid van de huurders in 2006 tegen een individuele gasgestookte installatie heeft gestemd. De verhuurder heeft in 2009 toegestemd in een geleidelijke overgang, waarbij de huurders zelf de keuze hadden om over te stappen op een eigen ketel of aangesloten te blijven op de collectieve oliegestookte ketel. Pas in 2011, bij een nieuwe peiling, kwam naar voren dat een meerderheid van de huurders wel wilde overstappen op een individuele ketel. De verhuurder zag zich, in ieder geval tot 2011, geconfronteerd met een meerderheid die geen individuele ketel wilde. Daarnaast was het vervangen van de collectieve oliegestookte installatie door een collectieve gasgestookte installatie voor beide partijen in ieder geval geen optie meer. Het was de verhuurder naar het oordeel van de kantonrechter dus niet te verwijten dat de collectieve oliegestookte installatie, in ieder geval tot 2011, in bedrijf moest blijven. De kantonrechter heeft daarom beslist dat over de jaren 2006 tot en met 2010 de volledige oliekosten aan de huurders doorberekend kunnen worden. In de beslissing over het jaar 2012 heeft de kantonrechter de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden in 2011 meegewogen. Het gaat hier ondermeer om de aanleg van rookgasafvoerkanalen. Daarnaast is in februari 2011 een enquête onder de huurders gehouden waarbij een meerderheid positief stond tegenover de aanleg van een individuele c.v.-ketel. Voorts gaat de kantonrechter er van uit dat er later dat jaar individuele aanbiedingen zouden zijn gedaan aan de huurders om een ketel te plaatsen met een daarbij horend voorstel tot huurverhoging. Nu een meerderheid van de huurders wilde overstappen op een individuele ketel, rustte naar het oordeel van de kantonrechter de verplichting op verhuurder om de oude installatie zo spoedig mogelijk buiten werking te doen stellen. Hierbij speelde tevens een rol dat het aantal woningen dat op de collectieve installatie was aangesloten steeds verder afnam, waardoor het rendement per woning steeds lager werd. De kantonrechter concludeert dat de verhuurder deze verplichting onvoldoende is nagekomen, zodat niet de volledige oliekosten aan de huurders doorberekend kunnen worden. Pagina 5 van 10

6 Doorberekening van 30% van de werkelijke kosten, zoals de Huurcommissie in haar uitspraken over dit jaar heeft gedaan, acht de kantonrechter niet redelijk. De kantonrechter stelt dat er, in tegenstelling tot de overwegingen van de Huurcommissie, wél voorstellen aan de individuele huurders zouden zijn gedaan om een ketel te plaatsen met een daarbij behorende huurverhoging. Daarnaast is de kantonrechter het met de verhuurder eens dat het in de praktijk buitengewoon onaantrekkelijk zou zijn geweest als huurders massaal op een in eerste instantie geaccepteerde huurverhoging zouden terugkomen door hierover een procedure bij de Huurcommissie te starten. De kantonrechter voegt hier aan toe dat het maken van een betrouwbare rendementsberekening vooraf wellicht moeilijk te maken is en de verhuurder wellicht vooroverleg met de Huurcommissie had kunnen voeren over de redelijkheid van een huurverhoging. Er is naar het oordeel van de kantonrechter geen grond om aan te knopen bij een landelijk gemiddelde. De kantonrechter acht het bovendien redelijk rekening te houden met het feit dat het om een zeer energie onzuinig complex gaat. Alles overwegende komt de kantonrechter tot het oordeel dat over het jaar 2012 doorberekening van 85% van de werkelijke oliekosten redelijk is. De Huurcommissie betrekt in haar oordeel over de servicekosten over het jaar 2013 de hiervoor genoemde uitspraken. Uitgangspunt is hierbij de meest recente uitspraak. Dit is het vonnis van de kantonrechter over het jaar De Huurcommissie concludeert dat de kantonrechter ten onrechte stelt dat de verhuurder in 2011 voorstellen bij de individuele huurders heeft gedaan om een individuele ketel te plaatsen. De verhuurder heeft dit reeds op de zitting van de Huurcommissie op 21 februari 2014 verklaard en dit op de huidige zitting herhaald. Nu geen individuele voorstellen zijn gedaan, hebben de individuele huurders ook niet kunnen aangeven dat zij hierover een procedure bij de Huurcommissie zouden starten. Dat deze mogelijkheid wel ter sprake is gekomen tijdens het overleg met de bewonersvereniging acht de Huurcommissie wel aannemelijk. De overweging van de kantonrechter dat het voor de verhuurder in de praktijk buitengewoon onaantrekkelijk zou zijn geweest als huurders massaal een dergelijke procedure zouden starten, deelt de Huurcommissie niet. Deze mogelijkheid is wettelijk vastgelegd in artikel 7:255 BW. Hierin staat dat de huurprijs van een woonruimte na een woningverbetering verhoogd mag worden. Indien de huurder en verhuurder geen overeenstemming kunnen bereiken over deze huurverhoging, kunnen zij de Huurcommissie verzoeken een uitspraak te doen over de redelijkheid van de verhoging. De investeringskosten van de aan te brengen individuele gasgestookte c.v.-installaties betreffen deels vervangingsinvesteringen die geacht worden onderdeel uit te maken van de betaalde en nog te betalen huurprijs en deels een verbetering waarvoor een huurprijsverhoging mag worden doorgevoerd. De verhuurder heeft tot op heden geen inzicht gegeven in de berekeningswijze van het deel dat betrekking heeft op de huurprijsverhoging. De Huurcommissie is daarom van oordeel dat het de bewonersverenging niet aangerekend kan worden, dat zij de mogelijkheid van artikel 7:255 BW naar voren heeft gebracht. Nu de huurders nooit een individueel voorstel heeft bereikt, is de Huurcommissie bovendien van oordeel dat hen het recht volledig toekomt om de stookkosten op redelijkheid te laten toetsen. Pagina 6 van 10

7 Bij de beoordeling van de servicekosten over het jaar 2013 gaat de Huurcommissie uit van zowel de werkelijke kosten als de redelijkheid. Toetsing aan de redelijkheid wordt haar uitdrukkelijk toegelaten in artikel 7:259 BW en artikel 18 Uhw. Dit houdt in dat meegewogen wordt dat de oude oliegestookte installatie in het gebruik (onredelijk) duur is. Zij grijpt hierbij terug naar het deskundigenrapport dat is gebruikt in het vonnis van de kantonrechter en het arrest van het Gerechtshof over de jaren 2005 en In dit rapport wordt al rekening gehouden met de specifieke bouwkundige omstandigheden die maken dat het om een energie onzuinig complex gaat. In dit rapport staat dat een gasgestookte installatie gemiddeld genomen 50% minder energiekosten met zich zou brengen dan de oliegestookte installatie. Vanaf 2012 komt daarbij dat door de afgekoppelde woningen en de daarop halfjaarlijks aangepaste verdeelsleutels, het rendement per woning steeds lager wordt. Dit heeft in de uitspraak van de Huurcommissie over het jaar 2012 geleid tot doorberekening van 30% van de werkelijke kosten. In het rapport van voorbereidend onderzoek over het jaar 2013 is hierop voortgeborduurd en is een berekening gemaakt op basis van 20,4% van de kosten. Gelet op de genoemde artikelen 7:259 BW en 18 Uhw dient de Huurcommissie de redelijkheid van de kosten in haar oordeel te betrekken. Dit sluit overigens aan op het genoemde arrest van het Hof van 10 april 2012 waarin staat dat "uit de wetsgeschiedenis valt op te maken dat de redelijke kosten dienen te prevaleren boven de werkelijke kosten indien de verhuurder heeft nagelaten tijdig voorzieningen te treffen die van hem mogen worden verwacht." De Huurcommissie heeft als beleid dat de redelijkheid van de stookkosten beoordeeld wordt aan de hand van het bestand van de zogenaamde KWR. Dit is ontwikkeld door de afdeling Kwalitatieve Woningregistratie van het voormalige Ministerie van VROM. Deze methode staat beschreven in het beleidsboek van de Huurcommissie en gaat uit van het gemiddelde gasverbruik van diverse type woningen in Nederland. Hierbij wordt rekening gehouden met het bouwjaar, het aantal verwarmde vertrekken, de ligging van de woonruimte en het aantal woonachtige personen. Dit bestand is gebaseerd op gasverbruik, terwijl het hier een oliegestookte installatie betreft. De Huurcommissie acht dit, anticiperend op de Warmtewet die op 1 januari 2014 in werking is getreden, redelijk. Die wet is immers gebaseerd op het Niet Meer Dan Anders-principe. Woningen die zijn aangesloten op een warmtenet zoals in dit complex het geval is, mogen niet duurder uit zijn dan wanneer ze zijn aangesloten op een gewone gasaansluiting. Deze redelijkheidtoets, die onderdeel uitmaakt van haar bevoegdheden en haar beleid, acht de Huurcommissie dan ook toepasbaar op dit complex. Als voorbeeld voert de Huurcommissie deze toets uit voor de woning aan het Merwedeplein 38 3, die in de meest recente uitspraak van de kantonrechter is betiteld als "kennelijk door gedaagden als representatief geacht". De verhuurder heeft bij de huurder van deze woonruimte 6.076,57 aan oliekosten in rekening gebracht. Pagina 7 van 10

8 Volgens de KWR-methode is het landelijk gemiddelde gasverbruik voor verwarming en warmwater voor een dergelijke woonruimte (met als bouwjaar 1932, met vijf verwarmde vertrekken, gelegen op de bovenste etage, omsloten door andere woningen en bewoond door één persoon) m 3. De gemiddelde gasprijs bedroeg volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek in dit jaar 0,807 per m 3. Volgens deze methode bedragen de gemiddelde gaskosten voor verwarming en warmwater voor deze woonruimte in dit jaar m 3 x 0,807 = 1.430,81. Dit komt neer op 23,5% van de oliekosten die bij deze woning in rekening zijn gebracht. Samenvattend is de Huurcommissie van oordeel dat niet de volledige oliekosten aan de huurder doorberekend kunnen worden. De extra kosten van de oliegestookte installatie ten opzichte van een gassituatie, eerder berekend op 50%, neemt zij over. Daarnaast acht zij het redelijk dat een correctie wordt toegepast voor het verminderde rendement vanwege de afgekoppelde woningen. In het rapport van voorbereidend onderzoek is een berekening gemaakt op basis van 20,4% van de oliekosten. Uit de redelijkheidtoets blijkt dat de landelijk gemiddelde gaskosten van de voorbeeldwoning 23,5% van de doorberekende oliekosten bedragen. Alles overwegende acht de Huurcommissie het redelijk de oliekosten over het jaar 2013 vast te stellen op 25% van de werkelijke kosten. Daarnaast verzoekt de huurder uitspraak te doen over doorberekening van de huismeesterkosten. Deze kosten zijn in de eerder genoemde uitspraken van de Huurcommissie over de jaren 2011 en 2012 op 0,00 gesteld, omdat deze kostenpost niet is overeengekomen tussen partijen. In de uitspraak van de kantonrechter over het jaar 2012 is deze kostenpost niet aan de orde gekomen, waarbij het volgende wordt opgemerkt "in het schrappen van de post huismeester heeft de verhuurder kennelijk berust." Overigens merkt de Huurcommissie op dat de verhuurder deze kostenpost in de jaren tot en met 2010 niet in rekening heeft gebracht, zodat over die jaren geen uitspraak is gedaan. De Huurcommissie volgt op dit punt het rapport van voorbereidend onderzoek en stelt de betalingsverplichting van de huurder op 0,00. Al het voorgaande houdt in dat de Huurcommissie de door te berekenen oliekosten op 25% van de werkelijke kosten stelt. De huismeesterkosten worden op 0,00 gesteld. Bovenstaande motivering is in het rapport van voorbereidend onderzoek gevolgd. Dit houdt in dat de Huurcommissie het rapport ongewijzigd overneemt. Conclusie/ Gevolgen van deze uitspraak De betalingsverplichting van de huurder voor de servicekosten over het jaar 2013 bedraagt 3.944,05. COU2G ENV Pagina 8 van 10

9 Legesbeoordeling De partij die in het ongelijk wordt gesteld, moet de leges betalen. De Huurcommissie stelt de servicekosten lager vast dan op de eindafrekening van de verhuurder. De Huurcommissie stelt de huurder daarom in het gelijk. De verhuurder moet de leges betalen, de huurder krijgt het betaalde legesvoorschot terug. Welk bedrag Volgens de wet betaalt een rechtspersoon 450,00 leges. Een huurder, en een verhuurder die geen rechtspersoon is, betaalt 25,00. De verhuurder is een rechtspersoon en zou daarom v 450,00 leges moeten betalen. Tijdens de zitting van 28 mei 2015 heeft de Huurcommissie, vanwege de onderlinge samenhang van de zaken, aanleiding gezien de Hardheidsclausule toe te passen. Dit houdt in dat de verhuurder voor drie verzoeken 450,00 moet betalen en voor alle overige verzoeken 25,00. De verhuurder moet daarom voor dit nagekomen verzoek 25,00 aan leges betalen. Pagina 9 van 10

10 IV Beslissing De betalingsverplichting van de huurder voor de servicekosten over het jaar 2013 bedraagt 3.944,05. Volgens de wet worden huurder en verhuurder geacht te zijn overeengekomen wat in deze uitspraak is vastgesteld, tenzij een van hen binnen acht weken na verzending van deze uitspraak een beslissing van de rechter heeft gevorderd over het punt waarover de Huurcommissie om een uitspraak was verzocht. Bent u het niet eens met de beslissing? Dan kunt u binnen acht weken na de verzenddatum van deze uitspraak naar de rechter gaan. In de begeleidende brief leest u hoe u dit kunt doen. Legesveroordeling De verhuurder moet 25,00 leges betalen. De huurder krijgt het betaalde legesvoorschot terug. Deze uitspraak is zowel aan de verzoeker als aan de wederpartij gestuurd. AMSTERDAM, De Huurcommissie, mr. C.S. van Damme drs. A.M. Kersten en G. Spermon Zittingsvoorzitter Zittingsleden Pagina 10 van 10