Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-13/61-VK van 27 juni 2013 In de zaak van de heer [ ] wonende te [ ] voor en namens wie optreedt mr. Christel DE WULF, advocaat, met kantoor te 8200 SINT-ANDRIES (BRUGGE), Pastoriestraat 137 bus 6, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor en namens wie optreedt mr. Filip VINCKE, advocaat, met kantoor te 8580 AVELGEM, Kasteelstraat 13, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 7 januari 2013 onder nummer 13/MHHC/2-M, MHHC-13/61-VK 27 juni

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 10/AMMC/894-M/DW-12/AMMC/65-M/DW van 8 november Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens het opzettelijk vangen, doden en wederrechtelijk onder zich houden van beschermde vogels, het bezit van verboden vangtuigen en het gebruik van een giftige stof om jaagbaar wild te vangen, te doden of het vangen of doden te vergemakkelijken. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Op 27 oktober 2010 (P.V. BG.64J.H /10) en op 4 januari 2012 (P.V. BG.64J.H /11) beslist de procureur des Konings van Brugge om de in deze processenverbaal vastgestelde milieumisdrijven niet strafrechtelijk te behandelen. Met een brief van 17 januari 2011, respectievelijk 11 april 2012 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Op 8 november 2012 legt de gewestelijke entiteit de voormelde bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 4 december Met een aangetekende brief van 3 januari 2013 stelt de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. Het verzoekschrift bevat een inventaris van de overtuigingsstukken. Het geïnventariseerde stuk is eraan toegevoegd. De verwerende partij dient op 10 januari 2013 bij de griffie een dossier in met een kopie van de bestreden beslissing en de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 25 februari 2013 een memorie van antwoord in Bij beschikking 13/MHHC/2-M/B1 van 19 april 2013 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 23 mei De verzoekende partij, hoewel regelmatig opgeroepen, is op de zitting niet aanwezig noch vertegenwoordigd. De verwerende partij is vertegenwoordigd door mr. Filip VINCKE, haar raadsman. Bestuursrechter Josef NIJS brengt verslag uit. De verwerende partij wordt gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. MHHC-13/61-VK 27 juni

3 3. Ontvankelijkheid Het beroep, dat op 3 januari 2013 is ingediend met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid van het beroep en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die vaststaan en relevant zijn voor de beoordeling van het beroep kunnen als volgt worden samengevat Naar aanleiding van een klacht stellen twee toezichthouders van het Agentschap voor Natuur en Bos, provinciale afdeling West-Vlaanderen (hierna ANB), in aanwezigheid van twee inspecteurs van de lokale politie Damme-Knokke, op 14 oktober 2010 vast dat in een weide gelegen te [ ], de verzoekende partij op illegale wijze vogels vangt. Het opgestelde proces-verbaal BG.64J.H /10 vermeldt: Wij horen een groep spreeuwen en zien in een weide tegen de haag een volière staan met daarin spreeuwen. De volière meet 3 bij 18 meter en is verdeeld in 3 compartimenten. Het eerste deel is 2 meter lang. Er zitten 2 groenlingen, 1 vink, 1 barmsijs en 1 spreeuw in. Het tweede deel is 1 meter en vormt het vangcompartiment van de volière: de spreeuwen kunnen hierin worden gejaagd en zo gemakkelijk gevangen worden om ze daarna te doden voor consumptie. Het derde deel is 15 meter lang en zit vol met spreeuwen. In het dak zit over de hele lengte een vangtrechter waaronder appels, brood en vet als voedsel is geplaatst. Gelokt door het voedsel en soortgenoten kunnen de spreeuwen binnen in de volière via de trechter, maar niet terug naar buiten. ( ) Nog steeds in de weide, maar tegenaan de tuin staat een caravan. Voor de caravan staan verschillende slagijzers van slagnetten, zowel in de grond als los tegen de caravan. Nadat de verzoekende partij vrijwillig toestemming tot huiszoeking heeft verleend, wordt op de zolder van haar woning allerlei oud vogelvangstmateriaal aangetroffen waaronder twee kleine klapkooitjes en een klein klapnetje. In een horecadiepvriezer liggen achttien ingevroren pakjes met telkens twintig gekuiste spreeuwen en één pakje met zestien spreeuwen. In het tuinhuisje naast het huis worden negenentwintig inheemse vogels (waaronder sijzen, barmsijzen, kneus, vinken, geelgorzen, putters en kanaries), mistnetten en verschillende setjes officiële kweekringen aangetroffen alsmede verschillende lokkooitjes waarvan twee met een sijs als lokvogel. Zeven van deze vogels droegen een niet reglementaire ring. In de caravan is brood en gestold frietvet opgeslagen en worden drie sets slagnetten met kabels gevonden. De toezichthouders treffen er eveneens een snoeischaar aan en een grote zak gevuld met koppen, vleugels en huid van gedode spreeuwen. In een kastje vinden ze een agenda van het jaar 2008 waarin per datum de vangstresultaten genoteerd staan. Hieruit blijkt dat er tussen 1 en 19 november spreeuwen werden gevangen. In de carport vinden de toezichthouders nog twee scharnierende slagijzers voor de slagnetten, een klein klapnet, een grote voorraad oude broden en een krat appels van slechte kwaliteit. In een oude schuur treffen ze nog twee vogelvangstnetten met kabels en een kleine inloopkooi aan. Verhoord omtrent de vastgestelde feiten verklaart de verzoekende partij onder meer: Ik vang al enkele jaren spreeuwen op mijn thuisadres, getuige daarvan ook het boekje dat in mijn caravan werd aangetroffen met daarin opgenomen het aantal gekuiste spreeuwen per dag. Al de gevangen spreeuwen eet ik ofwel zelf op, ofwel geef ik ze weg aan familie. Ik geef mijn spreeuwen gratis weg en in ruil krijg ik brood of ander afval om de spreeuwen eten te geven. Ik slacht mijn spreeuwen zelf en stop ze dan in mijn diepvriezer, in zakjes per 20 stuks spreeuwen. Ik heb bij mij thuis ongeveer spreeuwen gevangen in De aantallen van 2008 staan in het boekje. Ik begin altijd te vangen in het najaar en heb in 2010 nog maar 370 spreeuwen verwerkt en nog zo n 150 gevangen in de volière. MHHC-13/61-VK 27 juni

4 Vroeger in 2008 heb ik ook spreeuwen gevangen met behulp van een slagnet ( ). Van de 29 vogels in mijn volière heb ik er vermoedelijk een tiental zelf gevangen ( ). De andere heb ik gekocht ( ). Ik heb ook kweekringen gekregen van een vriend. Ik beloof om de volière (voor spreeuwen) af te breken tegen uiterlijk 15/11/2010. Ik maak vandaag nog de vangtrechter dicht en beloof op geen enkele manier nog vogels te vangen in mijn tuin In uitvoering van een ambtshalve controle bemerken twee toezichthouders van ANB op 18 oktober 2011 vanuit een aanpalend perceel dat in de tuin van de verzoekende partij een slagnet voor het illegaal vangen van vogels operationeel opgesteld staat. Na vanwege de verzoekende partij vrijwillig toestemming tot huiszoeking te hebben ontvangen, betreden zij haar eigendom. Zij stellen vast dat achteraan in de tuin twee vogelvangnetten van twee op tien meter professioneel vangklaar opgesteld zijn voorzien van een ingegraven luik met een dertigtal spreeuwen en twee lokspreeuwen vastgemaakt aan broekjes. Vlakbij de vangplaats is een levende wip in de grond verankerd. In de nabij gestalde caravan wordt vergif van het merk Temik aangetroffen. Uit de volière met inlooptrechter worden een ekster en een Vlaamse gaai vrijgelaten. In het als volière ingerichte tuinhuis worden twee vinken, drie putters, twee Europese kanaries en een barmsijs gehouden. Alle vogels dragen geen pootring. In het tuinhuis worden, opgeborgen in een sporttas, ook nog vijf mistnetten gevonden. Van hun vaststellingen stellen de toezichthouders proces-verbaal op. In haar verhoor verklaart de verzoekende partij onder meer: Het slagnet dat werd aangetroffen ligt nog maar een tweetal dagen vangklaar. Ik dacht dat jullie niet zouden terugkomen om te controleren op vogelvangst. De spreeuwen die ik zou vangen zou ik enkel gebruiken voor eigen gebruik ( ). 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten als milieumisdrijven overeenkomstig artikel , 2, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), meer bepaald als schendingen van: - artikel 10 (bedoeld wordt artikel 10, 1, 1 en 2 ) van het besluit van de Vlaamse Regering van 15 mei 2009 met betrekking tot soortenbescherming en soortenbeheer (hierna Soortenbesluit), dat het opzettelijk doden en het opzettelijk vangen verbiedt van specimens van beschermde diersoorten; - artikel 12 Soortenbesluit, dat onder meer het onder zich hebben ( ) van specimens ( ) van beschermde diersoorten verbiedt; - artikel 16, 3, Soortenbesluit, op grond waarvan, onder meer, het onder zich hebben van vogelvangstnetten, mistnetten, allerlei types van kooien ( ), van welk formaat ook, die geschikt zijn voor de vangst van vogels ( ) verboden is; - artikel 42 Soortenbesluit dat de voorwaarden bepaalt waaraan een gesloten pootring moet voldoen; - artikel 19 van het Jachtdecreet van 24 juli 1991 (hierna Jachtdecreet) dat onder meer het gebruik, het vervoer en het bezit van giftige stoffen verbiedt om jaagbaar wild te vangen, te doden of het vangen of doden te vergemakkelijken. Zij legt in toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het DABM een alternatieve bestuurlijke geldboete op Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij drie bezwaren aan. In het eerste bezwaar houdt zij voor dat het grootste gedeelte van de feiten dateren van het jaar 2008 zodat daarvoor in datum van gelet op de tussengekomen verjaring en minstens de onmogelijkheid op vandaag nog een sanctie uit te spreken gezien op het verstrijken van de redelijke termijn- geen geldige bestraffing meer kan worden opgelegd lastens verzoeker. In het tweede bezwaar argumenteert zij dat de verboden vangtuigen en het vergif grotendeels eigendom waren van zijn grootvader en door deze werden gestockeerd in de caravan en dat zij MHHC-13/61-VK 27 juni

5 geen notie heeft van de werking van de meeste van deze tuigen evenmin als van het aangetroffen vergif Temic. Het laatste bezwaar viseert de onredelijkheid en/of de onevenredigheid van de opgelegde geldboete, die buiten elke proportie is en moet worden herleid tot het absolute minimum teneinde deze in overeenstemming te brengen met de financiële mogelijkheden van verzoeker, minstens te herleiden tot een bedrag in overeenstemming met de gepleegde feiten. Met haar beroep vraagt de verzoekende partij het ingestelde hoger beroep ontvankelijk en gegrond te verklaren, dienvolgens vast te stellen dat gezien de verjaring en het verstrijken van de redelijke termijn verzoeker niet op rechtsgeldige wijze een geldboete kan worden opgelegd, in subsidiaire orde de geldboete te herleiden tot het absolute minimum In haar eerste bezwaar betoogt de verzoekende partij dat de weerhouden feiten dateren van 2008 zodat, eerste onderdeel, ingevolge de tussengekomen verjaring en, tweede onderdeel, ingevolge de schending van de redelijke termijn haar geen geldige bestraffing meer kan worden opgelegd De verwerende partij repliceert, onder verwijzing naar artikel DABM, dat de vaststelling van het eerste milieumisdrijf dateert van 2010 en er, in acht genomen de vijfjarige verjaringstermijn, dienvolgens geen sprake [kan] zijn van verjaring. Zij wijst er verder op, onder verwijzing naar de rechtspraak van het Milieuhandhavingscollege, dat de partij die een schending van de redelijke termijn opwerpt een daadwerkelijke belangenschade dient aan te tonen en dat de verzoekende partij geen enkel element naar voor [brengt] om in concreto enige benadeling aan te tonen, a fortiori evenmin enig verband tussen een eventuele benadeling en de overschrijding van de termijn. Zij besluit tot de ongegrondheid van het eerste bezwaar Artikel DABM bepaalt onder meer dat de bevoegdheid tot het opleggen van een alternatieve geldboete vervalt vijf jaar na de vaststelling van het milieumisdrijf. Te dezen werden de weerhouden milieumisdrijven door de toezichthouders van ANB vastgesteld op 14 oktober 2010, respectievelijk 18 oktober De beslissing waarbij de alternatieve bestuurlijke geldboete werd opgelegd dateert van 8 november Samen met de verwerende partij stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat de bestreden alternatieve geldboete werd opgelegd vóór het verstrijken van de voormelde vijfjarige vervaltermijn. Op het ogenblik dat de bestreden beslissing werd genomen was de gewestelijke entiteit nog steeds bevoegd om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen. Het bezwaaronderdeel mist feitelijke grondslag en is derhalve ongegrond Uit de door de verzoekende partij voorgehouden bewering dat het grootste gedeelte van de feiten dateren van het jaar 2008 zodat daarvoor in datum van ( ) geen geldige bestraffing meer kan worden opgelegd lastens verzoeker kan geenszins besloten worden dat de redelijke termijneis, beginsel van behoorlijk bestuur, geschonden is. Immers uit het loutere tijdsverloop tussen het tijdstip van het plegen van de feiten en dit waarop de bestreden beslissing is genomen, kan niet tot een schending van de redelijke termijneis als beginsel van behoorlijk bestuur worden besloten. De beoordeling van een eventuele schending moet gebeuren in het licht van de decretaal bepaalde beslissingstermijn van orde, te dezen de termijn van 180 dagen bepaald in artikel , eerste lid, DABM, en verschillende omstandigheden behoren erbij te worden betrokken, zoals onder meer het belang van de zaak voor de bestuurde, de houding van het bestuur en de bestuurde en de omvang en complexiteit van de zaak. Dit onverkort de vaststelling dat de verzoekende partij haar belang bij dit bezwaaronderdeel niet aantoont, noch aannemelijk maakt. Ook dit onderdeel is ongegrond Met het tweede bezwaar bekritiseert de verzoekende partij de bestreden beslissing omdat deze, bij de beoordeling van de hoogte van de geldboete, geen rekening heeft gehouden met de omstandigheid dat de aangetroffen verboden vangtuigen en vergif grotendeels eigendom zijn van MHHC-13/61-VK 27 juni

6 haar grootvader en dat zij er geen notie van heeft hoe die vangtuigen functioneren en wat de werking is van het gif De verwerende partij antwoordt dat het welhaast ongelooflijk is dat de verzoekende partij iets dergelijks durft te beweren als men de welhaast industriële aantallen bekijkt die zij [heeft] gevangen, gedood en ingevroren, dat zij zelf heeft verklaard eigenhandig een slagnet te hebben gebouwd en ook te hebben aangekocht en dat niet de eigendom doch wel het feitelijk bezit van dergelijke tuigen in bijlage 2.A van het Soortenbesluit verboden gesteld wordt. Tot slot vermeldt zij dat de bestreden beslissing rekening houdt met het feit dat een deel van het aangetroffen materiaal niet in gebruik was. Volgens haar is het tweede bezwaar ongegrond Artikel 16, 3, Soortenbesluit bepaalt dat het verboden is om de middelen vermeld in bijlage 2 C onder zich te hebben, te vervoeren, te verhandelen, te ruilen, te koop aan te bieden of in ruil aan te bieden. In de bijlage 2 C zijn onder meer vogelvangst-, mistnetten en vogelvangkooien opgenomen. Artikel 19 Jachtdecreet schrijft voor dat het onder meer verboden is om gebruik te maken van giftige stoffen ( ) om jaagbaar wild te vangen, te doden of om het vangen of doden van dat wild te vergemakkelijken, alsook om deze stoffen te vervoeren en bij zich [te] houden. Anders dan de verzoekende partij voorhoudt, is het niet vereist dat diegene bij wie de verboden vangtuigen en het vergif worden aangetroffen ook eigenaar moet zijn van deze voorwerpen; het volstaat dat hij ze onder zich heeft of houdt. Om dezelfde reden is de al dan niet kennis van de werking van deze verboden vangtuigen en van het gif niet relevant. De bestreden beslissing overweegt dan ook terecht dat het louter bezit van deze vangtuigen en van het vergif Temik verboden is. Het tweede bezwaar is niet gegrond Als laatste bezwaar doet de verzoekende partij gelden dat de opgelegde geldboete buiten elke proportie is en ze moet herleid worden tot het absolute minimum teneinde deze in overeenstemming [te brengen] met de financiële mogelijkheden van verzoeker, minstens te herleiden tot een bedrag in overeenstemming met de gepleegde feiten De verwerende partij antwoordt, onder verwijzing naar artikel en DABM, dat de bestreden beslissing, bij het bepalen van de hoogte van de geldboete, rekening heeft gehouden met de ernst van het milieumisdrijf, de frequentie en de omstandigheden waarin het milieumisdrijf is gepleegd en dat van een mogelijke schending van deze artikelen alleen dan kan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onevenredige wijze toerpassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die erin zijn bepaald. Zij verwijst naar het citaat uit de bestreden beslissing eerder in deze memorie op pag.4-5 alwaar zij uitvoering de bestreden beslissing, wat betreft de beoordelingscriteria ernst, frequentie en omstandigheden citeert. Ook dit bezwaar acht zij niet gegrond Het ingeroepen bezwaar moet worden beoordeeld in het licht van artikel DABM juncto artikel DABM. Artikel DABM bepaalt dat bij het opleggen van een bestuurlijke geldboete de gewestelijke entiteit ervoor moet zorgen dat er geen kennelijke wanverhouding bestaat tussen de feiten die aan de bestuurlijke geldboete ten grondslag liggen en de boete die op grond van die feiten wordt opgelegd. Artikel DABM preciseert dat wanneer de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete oplegt zij de hoogte ervan moet afstemmen op de ernst van de milieu-inbreuk of het milieumisdrijf en tevens rekening moet houden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder de milieu-inbreuk of het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd Wegens de wezenlijk punitieve aard van de bestuurlijke geldboeten, waarin leedtoevoeging het eerste sanctiedoel vormt, moet redelijkerwijze worden aangenomen dat de vereiste dat er geen kennelijke wanverhouding mag bestaan tussen de feiten, enerzijds, en de boete die wegens die feiten wordt opgelegd, anderzijds, een proportionaliteitsverplichting oplegt waar bij het afwegen van de relatieve zwaarwichtigheid van de boete, naast het objectieve boetebedrag, onder omstandigheden MHHC-13/61-VK 27 juni

7 ook de mate mag worden meegenomen waarin dit bedrag de overtreder pijn berokkent gezien zijn financiële draagkracht. Dit is met name het geval wanneer er manifest reden bestaat tot een dergelijke proportionaliteitsbeoordeling wegens de zeer geringe financiële draagkracht van de betrokkene. Het is dus in beginsel zaak van de verzoekende partij die zich op haar ontoereikende financiële draagkracht beroept om het Milieuhandhavingscollege de nodige stukken aan te reiken waaruit haar financiële mogelijkheden blijken. Te dezen stelt het Milieuhandhavingscollege evenwel vast dat de verzoekende partij nalaat ook maar enige informatie, laat staan een stuk mede te delen met betrekking tot haar financiële toestand. Het Milieuhandhavingscollege is derhalve niet in de mogelijkheid om met kennis van zaken de financiële draagkracht van de verzoekende partij te beoordelen in het licht van de proportionaliteitsbeoordeling die artikel DABM voorschrijft Daarnaast stelt het Milieuhandhavingscollege evenwel vast dat de gewestelijke entiteit bij de beoordeling van de ernst van het wegens schending van artikel 10, 1, 1 en 2 Soortenbesluit weerhouden milieumisdrijf, uitdrukkelijk verwijst naar het aantal wederrechtelijk gevangen en gedode spreeuwen tijdens de jaren 2008 tot en met Zo valt in de bestreden beslissing onder meer te lezen: In uw agenda stond dat u in spreeuwen gevangen heeft. Uit uw verhoor d.d. 14 oktober 2010 blijkt dat u ongeveer spreeuwen gevangen heeft in 2009 en Uit het procesverbaal BG.64J.H blijkt dat u in 2011 ook beschermede vogels ving ( ). Hierbij rijst de vraag of ter beoordeling van de ernst van de feiten die op 14 oktober 2010 en 18 oktober 2011 werden vastgesteld, rechtens ook de spreeuwenvangst tijdens het jaar 2008 in aanmerking mag genomen worden. Artikel 58 van het decreet van 21 oktober 1997 betreffende het natuurbehoud en het natuurlijk milieu (hierna Decreet Natuurbehoud), de bepaling die titel XVI DABM, inclusief het opleggen van bestuurlijke geldboeten, van toepassing verklaart voor de handhaving van het decreet en zijn uitvoeringsbesluiten, is in werking getreden op 25 juni Aldus blijkt op grond van artikel 147 van het decreet van 30 april 2009 tot wijziging van het DABM en tot wijziging van diverse bepalingen inzake de milieuhandhaving, zoals uitgevoerd door artikel 51, 1, van het besluit van de Vlaamse Regering van 30 april 2009 tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het DABM en tot wijziging van diverse andere besluiten. In het licht van het retroactiviteitsverbod vervat in artikel 7 van het Europees verdrag van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en artikel 15 van het Internationaal verdrag van 19 december 1966 inzake burgerrechten en politieke rechten brengt het voorgaande mee dat de handhaving van het decreet Natuurbehoud en zijn uitvoeringsbesluiten middels bestuurlijke beboeting in toepassing van titel XVI DABM enkel mogelijk is voor feiten die vanaf 25 juni 2009 zijn gepleegd. Gelet op zijn fundamentele rechtsbeschermende functie, moet worden aangenomen dat dit retroactiviteitsverbod zich evenwel ook uitstrekt tot feiten die, zonder als zodanig tot beboeting te leiden, in aanmerking worden genomen om het boetebedrag te bepalen. Het vorenstaande heeft tot gevolg dat de gewestelijke entiteit met feiten die vóór 25 juni 2009 zijn gepleegd, inzonderheid de spreeuwen die de verzoekende partij in 2008 heeft gevangen en gedood, kennelijk ten onrechte rekening heeft gehouden bij het bepalen van de hoogte van de bestuurlijke geldboete. Het past dan ook de opgelegde geldboete substantieel, zoals bepaald in het dictum van onderhavig arrest, te verminderen. Het derde bezwaar is in de aangegeven mate gegrond De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-13/61-VK 27 juni

8 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingediende beroep is ontvankelijk en in de aangegeven mate gegrond. 2. De beslissing 10/AMMC/894-M/DW-12/AMMC/65-M/DW van 8 november 2012 van de gewestelijke entiteit wordt vernietigd in zoverre zij een alternatieve bestuurlijke geldboete oplegt van euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro. 3. De alternatieve bestuurlijke geldboete wordt verminderd tot euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 27 juni 2013 door het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Jan HEYMAN Carole M. BILLIET Ludo DE JAGER Luk JOLY Josef NIJS Peter SCHRYVERS voorzitter, wettig verhinderd bij de uitspraak ondervoorzitter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter bijgestaan door Xavier VERCAEMER griffier. De griffier, De ondervoorzitter, Xavier VERCAEMER Carole M. BILLIET MHHC-13/61-VK 27 juni