MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST

Transcriptie

1 MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST van 26 september 2017 met nummer MHHC/M/1718/0012 in de zaak met rolnummer 1617/MHHC/0006/M Verzoekende partij de heer Jacques DESAMBER, met woonplaatskeuze te 8531 Harelbeke, Guido Gezellelaan 11 Verwerende partij het VLAAMSE GEWEST vertegenwoordigd door de Vlaamse regering, ten verzoeke van de Vlaamse minister van Omgeving, Natuur en Landbouw vertegenwoordigd door: mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS, afdelingshoofd I. BESTREDEN BESLISSING De verzoekende partij vordert met een aangetekende brief van 15 september 2016 de vernietiging van de beslissing van de gewestelijke entiteit van 11 augustus 2016, gekend onder nummer 14- AMMC-1548-M. De bestreden beslissing legt aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van euro (230 euro verhoogd met de opdeciemen) wegens schending van artikel 10, 1, 2, artikel 12 en artikel 16, 3 van het besluit van de Vlaamse regering van 15 mei 2009 met betrekking tot soortenbescherming en soortenbeheer (hierna: Soortenbesluit). Aan de verzoekende partij wordt verweten dat zij beschermde vogelsoorten gevangen en wederrechtelijk onder zich gehouden heeft en dat zij in het bezit was van vangkooien en slagnetten. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING De verwerende partij dient een antwoordnota en het administratief dossier in. De verzoekende partij dient een wederantwoordnota in. De verwerende partij dient een laatste nota in. De kamervoorzitter behandelt de vordering tot vernietiging op de openbare zitting van 14 september De heer Jacques DESAMBER voert het woord voor de verzoekende partij. De heer Pieter CALLEBAUT voert het woord voor de verwerende partij. Het decreet van 4 april 2014 betreffende de organisatie en de rechtspleging van sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (DBRC-decreet) en het besluit van de Vlaamse regering van 16 mei 2014 houdende de rechtspleging voor sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (Procedurebesluit) zijn toegepast. 1

2 III. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING In haar laatste nota maakt de verwerende partij voorbehoud inzake de tijdigheid van de ingediende wederantwoordnota. Dit door de verwerende partij geformuleerde voorbehoud kan niet begrepen worden als het aanvoeren van een exceptie. Ten overvloede merkt het College op dat de verzoekende partij haar wederantwoordnota dient neer te leggen binnen een vervaltermijn van 30 dagen, die ingaat de dag na de dag van betekening van de antwoordnota (artikel 29 Procedurebesluit). De verzoekende partij werd hiertoe uitgenodigd bij aangetekende brief van de griffie van 16 januari De wederantwoordnota, ingediend met een aangetekende brief van 10 februari 2017 is tijdig. IV. FEITEN Ingevolge een anonieme tip begeven politiecommissaris Dirk DUPONT, hoofdinspecteur Rik VANDERCRUYSSEN en inspecteur Christ CLAERHOUT (hierna: de verbalisanten) zich op 30 oktober 2014 naar de woning van de verzoekende partij. De verbalisanten stellen in de tuin 4 vangkooien (met telkens een barmsijs als lokvogel) en 2 slagnetjes (zonder lokvogel) vast. De verbalisanten vinden in het tuinhuis nog 4 lokkooien en een slagnetje. De verbalisanten treffen in een volière nog volgende ongeringde vogelsoorten aan: 10 putters, 1 goudvink, 1 Europese kanarie, 1 groenling en 1 kneu. Deze vaststellingen worden opgenomen in het proces-verbaal nr. KO.63.L /2014, afgesloten op 30 oktober 2014 en verzonden op 12 november Op 17 november 2014 meldt de procureur des Konings dat hij niet zal overgaan tot strafrechtelijke vervolging. Met een brief van 11 december 2014 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. De gewestelijke entiteit legt op 11 augustus 2016 de vermelde bestuurlijke geldboete op. Deze beslissing wordt aan de verzoekende partij betekend met een aangetekende brief van 19 augustus De verwerende partij motiveert haar beslissing als volgt: 4.1. De toerekenbaarheid aan de overtreder De barmsijzen, putters, Europese kanarie, goudvink, kneus en groenling die bij vermoedelijke overtreder werden aangetroffen, betreffen soorten die aangeduid zijn in bijlage 1 van het Soortenbesluit als categorie 2. Conform artikel 9 van het Soortenbesluit zijn de soorten die aangeduid zijn in bijlage 1 van het Soortenbesluit als categorie 1, 2 of 3 beschermde soorten waarop de beschermingsbepalingen van toepassing zijn ongeacht de levensfase waarin die specimens zich bevinden. 2

3 Artikel 10, 1.2 van het Soorten besluit verbiedt het opzettelijk vangen van beschermde vogelsoorten. In casu werd op heterdaad vastgesteld dat vermoedelijke overtreder vogels aan het vangen was. Artikel 12 van het Soortenbesluit stelt het onder zich hebben van beschermde vogels verboden. Artikel 41 van het Soortenbesluit stelt dat van dit verbod kan afgeweken worden indien het gaat om specimens die in het Vlaams Gewest in gevangenschap zijn geboren en gekweekt. Dit dient aangetoond te worden met een gesloten pootring die voldoet aan de bepalingen van artikel 42, 43 en 44 van het Soortenbesluit. Vermoedelijke overtreder had 22 beschermde soorten wederrechtelijk in zijn bezit. Deze waren allen ongeringd.. Volgens bijlage 2C van het Soortenbesluit zijn de 4 vangkooien en de 3 slagnetten middelen waarvan het bezit verboden wordt gesteld in artikel 16, 3 van het Soortenbesluit. Van de 4 vangkooien en 2 slagnetten werd op heterdaad vastgesteld dat deze effectief voor de vogelvangst werden aangewend. Bovenvermelde feiten maken een schending uit van: Soortenbesluit: artikel 10, 1.2, artikel 12, artikel 16, 3. en vallen daarmee onder de definitie van een milieumisdrijf als bedoeld in artikel DABM waarvoor een bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd. Het milieumisdrijf staat vast in hoofde van overtreder De hoogte van de geldboete Bij de bepaling van de hoogte van de geldboete wordt rekening gehouden met de ernst van de gepleegde feiten, de frequentie en de omstandigheden waarin de feiten gepleegd of beëindigd zijn De ernst van de feiten Het Soortenbesluit is tot stand gekomen om kwetsbare soorten te beschermen. Deze regelgeving streeft een goede biodiversiteit na. Een doordacht soortenbeleid draagt hiertoe bij en brengt een gedeelde verantwoordelijkheid mee voor zowel de overheid als de vogelliefhebber om zowel het vogelbestand als de vogelliefhebberij voor de komende generaties te vrijwaren. Deze doelstelling wordt miskend door het door de overtreder gepleegde milieumisdrijf. Het Soortenbesluit kadert in nationale en internationale overeenkomsten en is een omzetting van de Europese Vogel- en Habitatrichtlijnen die streven naar de instandhouding en herstel van alle vogelsoorten in Europa en de natuurlijke habitats en de wilde fauna en, flora in de verschillende lidstaten. Deze Vogel- en Habitatrichtlijnen hebben, naast het gebiedsgerichte uitgangspunt door het afbakenen van speciale beschermingszones, als tweede pijler de rechtstreekse soortenbescherming. Centraal hierin staan een reeks verbodsbepalingen die de lidstaten moeten opleggen ten aanzien van een aantal handelingen met betrekking tot bepaalde soorten, zowel specimens van die soorten, als hun nest-, rust- en voortplantingsplaatsen. Conform artikel 10 van het Soortenbesluit is het verboden om beschermde vogels opzettelijk te vangen. Het opzet van dit artikel bestaat erin om specimens van de 3

4 beschermde soorten door verbodsbepalingen te vrijwaren van vernietigende of verstorende handelingen. Het vangen van beschermde soorten werd op heterdaad vastgesteld. Het verbod om beschermde soorten in bezit te hebben (artikel 12 van het Soortenbesluit} heeft het doel om de in het wild levende specimens van beschermde soorten uit het eigendoms- en handelscircuit te houden. Overtreder had 22 beschermde soorten, m.n. 4 barmsijzen, 13 putters, 1 Europese kanarie, 1 goudvink, 2 kneus en 1 groenling, wederrechtelijk in zijn bezit. Deze waren allen ongeringd. De kneu is in 'Birds of the European Union' als SPEC 2 opgenomen. Dergelijke kwalificatie houdt in dat voornoemde vogel een slechte overlevingsstatus in Europa heeft en de wereldwijde populaties van deze soort in Europa geconcentreerd is. Deze soort loopt een reëel risico om definitief uit het Europese vogelbestand te verdwijnen indien geen gepaste maatregelen worden getroffen. De strengere sanctionering van het verboden bezit van deze vogel kadert hierin. De overtreder was in het bezit van 2 kneus. De goudvink is opgenomen in de 'Rode Lijst van de Broedvogels in Vlaanderen' als bedreigde broedvogel. Dergelijke kwalificatie houdt in dat voornoemde vogel een reëel risico loopt om definitief uit het Vlaamse vogelbestand te verdwijnen indien geen gepaste maatregelen worden getroffen. De strengere sanctionering van het verboden bezit van deze vogel kadert hierin. Overtreder-was in het bezit van 1 goudvink. Overtreder was in het bezit van 4 vangkooien en 3 slagnetten. Het louter bezit van deze tuigen is verboden (artikel 16, 3 van het Soortenbesluit). Er wordt evenwel rekening gehouden met het feit dat voor een deel van het materiaal, m.n. 1 slagnet, niet op heterdaad werd vastgesteld dat deze (recent) door de overtreder gebruikt werd voor de vogelvangst. Bovenvermelde feiten zijn derhalve voldoende ernstig om gesanctioneerd te worden met een alternatieve bestuurlijk geldboete De frequentie Het betreft een eenmalige schending. Er zijn minstens geen indicaties die erop wijzen dat bij overtreder reeds eerder vergelijkbare feiten werden vastgesteld. Het criterium frequentie geeft derhalve geen aanleiding tot een hogere geldboete De omstandigheden AMMC ging per schrijven van 11/12/2014 over tot kennisgeving van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming. Artikel DABM voorziet dat AMMC een boetebeslissing moet nemen binnen een termijn van honderdtachtig dagen na deze kennisgeving. Deze termijn van 180 dagen is een termijn van orde, waarvan de overschrijding niet gesanctioneerd wordt. Deze beslissingstermijn is inmiddels verstreken. AMMC is in casu van oordeel dat de feiten voldoende ernstig zijn om alsnog een bestuurlijke geldboete op te leggen. Wegens het overschrijden van de beslissingstermijn wordt het boetebedrag evenwel verlaagd met één vijfde rekening houdend met de termijn die verstreken is sedert de start van de bestuurlijke boeteprocedure. 4

5 Ten slotte zijn er, wat dit milieumisdrijf betreft, geen verdere bijzondere omstandigheden die in rekening worden genomen bij het bepalen van de hoogte van de boete. OM DEZE REDENEN beslist de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer om een bestuurlijke geldboete op te leggen ten bedrage van euro, zijnde 230 euro vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren conform artikel DABM. Dit is de bestreden beslissing. V. ONTVANKELIJKHEID VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING Uit het dossier blijkt dat de vordering tijdig en regelmatig is ingesteld. Er worden geen excepties opgeworpen. VI. ONDERZOEK VAN DE MIDDELEN TOT VERNIETIGING A. Eerste middel Standpunt van de partijen 1. In een eerste middel voert de verzoekende partij aan dat de redelijke termijn werd overschreden. De verzoekende partij zet de historiek van de feiten uiteen. De bestreden beslissing dateert van 11 augustus 2016, hetzij 609 dagen na de datum waarop zij in kennis werd gesteld van het voornemen om een bestuurlijke geldboete op te leggen. De verzoekende partij stelt dat de zaak geen complex karakter had, aangezien zij de feiten onmiddellijk heeft bekend en hangende procedure geen verweer heeft gevoerd. Doordat de procedure zo lang heeft aangesleept, heeft de verzoekende partij een onnodig psychische last ondergaan. De verzoekende partij benadrukt dat zij een blanco strafregister heeft. Volgens de verzoekende partij zou een loutere schuldigverklaring volstaan of dient de geldboete sterk verminderd te worden, rekening houdend met de lange termijn van de procedure. 2. De verwerende partij antwoordt dat de termijnen voorgeschreven in artikel van het decreet van 5 april 1995 houdende de algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna: DABM) en artikel DABM ordetermijnen zijn. De verwerende partij wijst erop dat in de bestreden beslissing rekening werd gehouden met de termijnoverschrijding en de boete werd verlaagd met 1/5 de. De verwerende partij stelt dat de verzoekende partij de bestreden beslissing op dit punt niet bekritiseert. 3. De verzoekende partij wijst er in haar wederantwoordnota op dat de bestreden beslissing weliswaar rekening heeft gehouden met het overschrijden van de beslissingstermijn, maar dat hierbij nog 5

6 geen rekening werd gehouden met haar verweer. Volgens de verzoekende partij zou haar argumentatie bij een herbeoordeling van de zaak tot een grotere clementie leiden. De verzoekende partij herhaalt dat zij geen kennis heeft van de verschillende procedurele bepalingen. Zij meent dat het haar niet kwalijk kan genomen worden dat zij in de loop van de procedure geen verweer heeft gevoerd en niet had gevraagd om gehoord te worden. Volgens de verzoekende partij is de boete, ondanks de vermindering met 20%, nog steeds te hoog. 4. In haar laatste nota benadrukt de verwerende partij dat de verzoekende partij duidelijk in de mogelijkheid werd gesteld om schriftelijk verweer te voeren of om een hoorzitting te vragen. De verwerende partij merkt op dat de verzoekende partij steeds de dossierbehandelaar kon contacteren bij onduidelijkheden of vragen omtrent de procedure. Volgens de verwerende partij heeft de verzoekende partij haar middel op onontvankelijke wijze uitgebreid in de wederantwoordnota. De verwerende partij meent ondergeschikt dat niet wordt aangetoond waarom de verlaging van de boete met 20%, niet zou volstaan. Beoordeling door het College 1. De termijn bepaald in artikel , eerste lid DABM is geen vervaltermijn maar een termijn van orde. De loutere overschrijding van deze termijn leidt op zich niet tot bevoegdheidsverlies in hoofde van de gewestelijke entiteit en kan bijgevolg niet tot vernietiging van de bestreden beslissing leiden. De algemene beginselen van behoorlijk bestuur, en meer bepaald het zorgvuldigheidsbeginsel, leggen de overheid evenwel de verplichting op om binnen een redelijke termijn een beslissing te nemen. Onder het begrip kennelijk onredelijke termijn dient verstaan te worden een termijn die zodanig laattijdig is dat het niet meer redelijk geacht wordt om alsnog de normale voor de inbreuk decretaal toepasselijke administratieve punitieve sanctie op te leggen. De verzoekende partij heeft er een rechtmatig belang bij dat de verwerende partij die verplichting eerbiedigt en de beboetingsprocedure met bekwame spoed afhandelt. De beslissing tot het instellen van een beboetingsprocedure betekent voor de verzoekende partij onvermijdelijk onzekerheid. Als vervolgde partij heeft zij dan ook een evident belang om zo spoedig mogelijk die onzekerheid beëindigd te zien en te weten of zij al dan niet wordt beboet, en zo ja hoe groot de boete uitvalt. De redelijke termijnvereiste, die zich ten aanzien van de bestuurlijke overheid manifesteert als de verplichting om als een bonus pater familias te handelen, dient in concreto geëvalueerd te worden, waarbij in de regel rekening gehouden wordt zowel met het gedrag van de administratie als met de houding van de overtreder. Hierbij kunnen tal van factoren een rol spelen, zoals de concrete omstandigheden waarin de feiten gepleegd of beëindigd zijn, de mate van medewerking betoond door de overtreder, de duur van mogelijke onderzoeksdaden, de complexiteit van het dossier en de ernst van de vastgestelde inbreuken. 2. Het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen dateert van 11 december 2014 en de bestreden beslissing is genomen op 11 augustus De ordetermijn van 180 dagen 6

7 verstreek op 9 juni 2015, zodat deze termijn is overschreden met meer dan een jaar. De verwerende partij voert geen redenen aan voor de vertraging in behandeling en betwist het abnormaal lange tijdsverloop niet. Het College oordeelt dat de redelijke beslissingstermijn geschonden is. De gevolgen van de overschrijding van de redelijke termijn moeten in concreto worden beoordeeld, zowel uit het oogpunt van de bewijslevering als van de opportuniteit tot het opleggen van de sanctie en de omvang ervan. Het komt in eerste instantie aan de gewestelijke entiteit toe om binnen haar discretionaire bevoegdheid te oordelen over de (boeteverlagende) gevolgen van de termijnoverschrijding. Het College oefent hierop een wettigheidstoezicht uit en gaat meer bepaald na of de beslissing op dat punt niet kennelijk onredelijk is. De gewestelijke entiteit heeft de opgelegde boete met één vijfde verlaagd omwille van het lange tijdsverloop. Los van de vraag of de verzoekende partij haar middel in de wederantwoordnota op onontvankelijke wijze heeft uitgebreid, voert de verzoekende partij geen concrete betwisting over de toegepaste verlaging, noch stelt zij dat de beslissing op dat punt onzorgvuldig is tot stand gekomen of onvoldoende gemotiveerd is. Rekening houdend met de discretionaire bevoegdheid waarover de gewestelijke entiteit beschikt en bij gebreke van concrete betwisting omtrent het aldus herleide bedrag ziet het College geen aanleiding om binnen de hem toevertrouwde legaliteitsopdracht het boetebedrag bijkomend te verlagen. De verzoekende partij voert geen reden aan waarom het boetebedrag bijkomend zou moeten worden verlaagd, en toont niet afdoende aan dat zij welbepaalde nadelen heeft geleden ingevolge het overschrijden van de redelijke termijn, die zouden moeten leiden tot een hoger herleidingpercentage dan 20%. 3. De verzoekende partij betwist niet dat zij in de mogelijkheid werd gesteld om schriftelijk verweer te voeren of te vragen om een hoorzitting. De argumentatie van de verzoekende partij, dat mocht zij wél verweer hebben gevoerd de termijnoverschrijding zou hebben geleid tot een verdere verlaging van de geldboete, is louter hypothetisch. De verzoekende partij kan geen rechten putten uit de omstandigheid dat zij zelf heeft nagelaten om in de loop van de boeteprocedure schriftelijk verweer te voeren of een hoorzitting te vragen. De verzoekende partij beperkt zich ertoe te stellen dat het redelijk voorkomt om het boetebedrag verder te verlagen. Het College ziet evenwel geen redenen om de opgelegde boete op dit punt bijkomend te verminderen en houdt hierbij rekening met de ernst van de vastgestelde milieumisdrijven en het gegeven dat de opgelegde boete een punitief karakter heeft, en op zich niet kennelijk onredelijk hoog overkomt gerelateerd aan de vastgestelde feiten en dit niettegenstaande het lange tijdsverloop. 4. Het eerste middel wordt verworpen. 7

8 B. Tweede middel Standpunt van de partijen 1. In een tweede middel wijst de verzoekende partij erop dat zij laaggeschoold is en de impact van haar handelingen onvoldoende kon inschatten. Ingevolge de motieven van de bestreden beslissing is de verzoekende partij tot inzicht gekomen, zodat zij alleszins geen nieuwe feiten meer zal plegen. De verzoekende partij benadrukt dat de schending eenmalig was, dat zij niet uit winstbejag handelde, dat zij de feiten onmiddellijk erkend heeft en vrijwillig afstand heeft gedaan van het materiaal en vogels. 2. De verwerende partij wijst op het verhoor van 30 oktober 2014 waaruit zij afleidt dat de verzoekende partij goed wist dat zij strafbare handelingen stelde. De verwerende partij stelt dat een alternatieve bestuurlijke geldboete een punitief karakter heeft en een effectieve geldboete dit doel realiseert. De verwerende partij wijst erop dat in de bestreden beslissing rekening werd gehouden met het eenmalig karakter van de feiten en dat geen winstbejag aan de verzoekende partij werd aangerekend. 3. De verzoekende partij herhaalt in haar wederantwoordnota dat een geldboete geenszins noodzakelijk is om haar te straffen. Zij stelt dat zij de gehele procedure voor haar reeds een ernstige bestraffing uitmaakt. 4. In haar laatste nota wijst de verwerende partij erop dat de ten laste gelegde feiten vaststaan in hoofde van de verzoekende partij. De verwerende partij stelt dat, rekening houdend met de toerekenbaarheid van het milieumisdrijf en de ernst van de feiten, de geldboete passend moet worden geacht. Beoordeling door het College 1. In het tweede middel beroept de verzoekende partij zich op haar goede trouw zodat zij impliciet de toerekenbaarheid van het milieumisdrijf betwist. Tevens relativeert de verzoekende partij de ernst van de feiten, wat neerkomt op een mogelijke schending van artikel DABM. 2. De verzoekende partij betwist niet dat er bij haar woning ongeringde beschermde vogels werden aangetroffen, noch dat het houden van dergelijke vogels een inbreuk betreft op de artikelen 12 en 41 Soortenbesluit. De verzoekende partij betwist evenmin dat zij in het bezit was van lokkooien en slagnetjes, die ressorteren onder de verboden middelen, installaties en methoden voor het doden of vangen van dieren in het kader van het Soortenbesluit, noch dat het onder zich hebben van dergelijke vogelvangstmiddelen een inbreuk betreft op artikel 16, 3 Soortenbesluit. 8

9 Gelet op voormelde vaststellingen, doet de opmerking van de verzoekende partij dat zij de feiten onmiddellijk erkend heeft, vrijwillig afstand heeft gedaan van het materiaal en de vogels, en niet handelde uit winstbejag, geen afbreuk aan het milieumisdrijf in haar hoofde. Waar kan aangenomen worden dat de feiten niet gepleegd zijn met het opzet om schade toe te brengen aan het milieu, moet vastgesteld worden dat zij wel veroorzaakt zijn door doelbewuste handelingen van de verzoekende partij, aan wie minstens kan verweten worden dat zij heeft gehandeld zonder enige voorzorg of voorzichtigheid. Het bestaan van goede trouw ontneemt aan de vastgestelde feiten niet hun kwalificatie als milieumisdrijf. Een gebrek aan voorzorg of voorzichtigheid volstaat opdat er sprake is van het vastgestelde milieumisdrijf. Het College stelt overigens vast dat de verzoekende partij onmiddellijk na de feiten, zoals weergegeven in het proces-verbaal van verhoor, heeft verklaard dat zij op de hoogte was van de strafbaarheid van de handelingen. 3. Een bestuurlijke geldboete betreft een punitieve sanctie. In de bestreden beslissing wordt verwezen naar de doelstelling van het Soortenbesluit. Een doordacht soortenbeleid draagt hiertoe bij en brengt een gedeelde verantwoordelijkheid mee voor zowel de overheid als de vogelliefhebber om zowel het vogelbestand als de vogelliefhebberij voor de komende generaties te vrijwaren. Deze doelstelling wordt miskend door het door de overtreder gepleegde milieumisdrijf. In de bestreden beslissing wordt achtereenvolgens de overlevingsstatus van de kneu en de goudvink besproken. Er wordt geconcludeerd dat de feiten voldoende ernstig zijn om gesanctioneerd te worden met een alternatieve bestuurlijk geldboete. De gewestelijke entiteit motiveert in de bestreden beslissing afdoende de ernst van de vastgestelde feiten en de hieruit voortvloeiende milieurisico s. Hieruit blijkt waarom het aangewezen wordt geacht om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen. De verzoekende partij toont de onjuistheid of de kennelijke onredelijkheid van de motivering van de verwerende partij in de bestreden beslissing niet aan. 4. In zoverre de verzoekende partij opwerpt dat zij een blanco strafblad heeft, merkt het College op dat in de bestreden beslissing wordt erkend dat het slechts eenmalige feiten betreffen, zodat de factor frequentie niet heeft geleid tot een hogere geldboete. 5. De argumentatie uit het tweede middel overtuigt niet dat het opleggen van de geldboete kennelijk onredelijk is. Het tweede middel wordt verworpen. 9

10 C. Derde middel Standpunt van de partijen 1. Uit het derde middel leidt het College af dat de verzoekende partij aanvoert dat zij een beperkte financiële draagkracht heeft. De verzoekende partij zet uiteen dat het gezinspensioen 1.695,88 euro bedraagt, zodat de boete bijna 1/12 de van het jaarinkomen zou betreffen. Volgens de verzoekende partij is het dan aangewezen om de opgelegde boete te beperken tot 10 euro per in beslaggenomen vogel, dus in totaal 220 euro, opdeciemen inbegrepen. 2. De verwerende partij stelt dat de verzoekende partij heeft nagelaten om verweer te voeren in de loop van de procedure zodat zij niet op de hoogte kon zijn van de vermeende financieel precaire toestand van de verzoekende partij. Volgens de verwerende partij blijkt uit de stukken van de verzoekende partij alleszins niet wat de volledige financiële toestand is. De verwerende partij wijst erop dat niet duidelijk is dat het gestorte pensioen het maandelijkse gezinsinkomen betreft. De verwerende partij vraagt zich af waarom de verzoekende partij de boete begroot op 10 euro per inbeslaggenomen vogel. De verwerende partij stelt dat de vogels, indien deze legaal zouden worden aangekocht, een aankoopprijs hebben die hiervan een veelvoud is. 3. De verzoekende partij stelt dat het gebrek aan verweer tijdens de administratieve procedure, haar niet ten kwade kan geduid worden. De verzoekende partij voegt bij haar wederantwoordnota haar aanslagbiljet van het aanslagjaar 2016, waaruit blijkt dat het maandelijkse gezinsinkomen 1.749,35 bedraagt. Volgens de verzoekende partij zou een geldboete van 220 euro nog draagbaar zijn (10 euro per vogel). De verzoekende partij stelt dat dit bedrag geen verband houdt met de gebeurlijke aankoopprijs van deze vogels. Zij heeft nooit dergelijke vogels gekocht of verkocht. 4. In haar laatste nota stelt de verzoekende partij dat het aanslagbiljet van de verzoekende partij niet als nieuw stuk bij de wederantwoordnota mocht worden gevoegd. De verwerende partij herhaalt dat zij hiervan geen kennis had, zodat zij hiermee geen rekening kon houden bij de begroting van de geldboete. Beoordeling door het College 1. In het derde middel bekritiseert de verzoekende partij de hoogte van de geldboete gelet op haar beperkte financiële draagkracht. De verwerende partij merkt terecht op dat de verzoekende partij heeft nagelaten om voormelde argumenten, op basis waarvan zij meent dat de boete kennelijk onredelijk hoog is, terloops de administratieve boeteprocedure ter beoordeling voor te leggen aan de gewestelijke entiteit, die daarmee dan ook geen rekening kon houden. 10

11 2. Overeenkomstig artikel 44 DBRC-decreet kan het College, na gehele of gedeeltelijke vernietiging van de bestreden beslissing, zelf een beslissing nemen over het bedrag van de boete, en bepalen dat haar uitspraak daarover de vernietigde beslissing vervangt. Het College beschikt derhalve over een eigen beoordelingsbevoegdheid bij de behandeling van het jurisdictioneel beroep van de verzoekende partij, en beslist op grond van de elementen die haar regelmatig worden voorgelegd op onaantastbare wijze of de opgelegde boete is afgestemd op de ernst en de frequentie van het milieumisdrijf, en of er rekening werd gehouden met de omstandigheden waarin verzoekende partij het betreffende milieumisdrijf pleegde of beëindigde. De precaire financiële toestand van de verzoekende partij kan een element zijn waarmee in het licht van de waarderingscriteria in de artikelen en DABM rekening kan worden gehouden bij de begroting van de op te leggen geldboete. Gelet op de discretionaire bevoegdheid van de gewestelijke entiteit bij het bepalen van de hoogte van de geldboete, zal de precaire financiële situatie van de verzoekende partij slechts aanleiding geven tot vernietiging of verlaging van de boetebeslissing in de mate dat zij aantoont dat haar financiële draagkracht dermate beperkt is dat de opgelegde geldboete kennelijk disproportioneel is. 3. Indien het rekeninguittreksel effectief het (wettelijk) gezinspensioen betreft, stelt het College vast dat de bestreden boete de maandelijkse pensioeninkomsten van verzoekende partij en haar echtgenote inderdaad overstijgt. Het door verzoekende partij voorgelegde rekeninguittreksel geeft weliswaar geen volledig beeld van haar financiële draagkracht, maar is wel richtinggevend wat betreft haar maandelijkse inkomsten en haar financiële draagkracht. In antwoord op het verweer van de verwerende partij, voegt de verzoekende partij bij haar wederantwoordnota een kopie van haar belastingaangifte van het aanslagjaar Aangezien dit stuk is bijgevoegd in antwoord op de repliek van de verwerende partij en de verwerende partij hierover standpunt kon innemen in haar laatste nota, dient dit stuk niet uit de debatten te worden geweerd. Uit de belastingaangifte die de verzoekende partij bijbrengt, kan inderdaad afgeleid worden dat de verzoekende partij en haar echtgenote over beperkte inkomsten beschikken. Het is redelijk om hiermee rekening te houden bij de beoordeling van de hoogte van de boete. Het College oordeelt, bij indeplaatsstelling, dat een boete van 150 euro, verhoogd met de wettelijke opdeciemen en aldus gebracht op 900 euro, ter zake een billijke administratieve sanctie vormt. 11

12 BESLISSING VAN HET MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE 1. Het College vernietigt de beslissing van de gewestelijke entiteit van 11 augustus 2016, met nummer 14-AMMC-1548-M in zoverre zij aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete oplegt van 230 euro, vermeerderd met de opdeciemen die van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten op het ogenblik van de feiten, aldus gebracht op euro. 2. Het College vermindert de alternatieve bestuurlijke geldboete tot 150 euro verhoogd met de wettelijke opdeciemen die van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten op het ogenblik van de feiten, aldus gebracht op 900 euro. 3. De behandeling van het beroep heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. Dit arrest is uitgesproken te Brussel in openbare zitting van 26 september 2017 door de eerste kamer. De toegevoegd griffier, De voorzitter van de eerste kamer, Chana GIELEN Marc VAN ASCH 12