RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN

Transcriptie

1 RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN ARREST nr. A/4.8.14/2014/0038 van 24 juni 2014 in de zaak 1314/0216/A/4/0183 In zake: de heer Daniël VANDERVELPEN bijgestaan en vertegenwoordigd door: advocaat Geert DEMIN kantoor houdende te 3000 Leuven, J.P. Minckelersstraat 90 waar woonplaats wordt gekozen verzoekende partij tegen: de deputatie van de provincieraad van VLAAMS-BRABANT verwerende partij I. VOORWERP VAN DE VORDERING De vordering, ingesteld door neerlegging ter griffie op 29 november 2013, strekt tot de vernietiging van het besluit van de deputatie van de provincieraad van Vlaams-Brabant van 26 september De deputatie heeft het administratief beroep van de verzoekende partij tegen de weigeringsbeslissing van het college van burgemeester en schepenen van de stad Leuven van 8 mei 2013 verworpen. De deputatie heeft aan de verzoekende partij een stedenbouwkundige vergunning geweigerd voor het regulariseren van een woning met 10 studentenkamers. De bestreden beslissing heeft betrekking op een perceel gelegen te 3000 Leuven, Tervuursevest 46 en met als kadastrale omschrijving afdeling 4, sectie D, nummer 1177y. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING Het verzoekschrift is in het register van de Raad ingeschreven op 8 januari Met een beschikking genomen op grond van artikel , 1 VCRO van 18 maart 2014 werd vastgesteld dat het beroep op het eerste gezicht kennelijk niet-ontvankelijk lijkt. De verzoekende partij heeft een verantwoordingsnota ingediend. Titel IV, hoofdstuk VIII van de Vlaamse Codex Ruimtelijke Ordening (VCRO) betreffende de Raad voor Vergunningsbetwistingen en het Besluit van de Vlaamse Regering van 13 juli 2012

2 houdende de rechtspleging voor de Raad voor Vergunningsbetwistingen (Procedurebesluit) zijn toegepast. III. AMBTSHALVE ONDERZOEK 1. Conform artikel , 1, eerste lid VCRO en artikel 16 Procedurebesluit kan de voorzitter van de Raad of het door hem aangewezen raadslid ambtshalve onderzoeken of het beroep doelloos is, kennelijk niet- ontvankelijk is of dat de Raad kennelijk onbevoegd is. De Raad heeft met een beschikking van 18 maart 2014 vastgesteld dat de verzoekende partij heeft verzuimd om tijdig het verschuldigde rolrecht te storten. Artikel , 5, tweede lid VCRO bepaalt dat indien het bedrag niet tijdig is betaald, het verzoekschrift niet-ontvankelijk wordt verklaard. 2. De verzoekende partij stelt in haar verantwoordingsnota het volgende: Het rolrecht werd betaald op Naar aanleiding van de beschikking van 18 maart 2014 werd vastgesteld dat deze betaling laattijdig zou zijn. De reden hiervoor dient gezocht worden in het feit dat de termijn van 15 dagen te kort is, wanneer er zich administratieve problemen voordoen. De briefwisseling tussen raadsman en cliënt gebeurt gebruikelijk per gewone brief en de betreffende brief heeft verzoeker niet bereikt. Verzoeker heeft geen elektronisch adres ( ). Deze situatie maakt een overmachtssituatie uit in hoofde van verzoeker. In het arrest van het Grondwettelijk Hof van 13 juni 2013 gekend onder het nr. 85/2013 wordt gesteld dat: Dit werd door de Vlaamse wetgever opgelost in het programmadecreet van 5 juli Het normdoel is dus een gedeeltelijke bijdrage in de kosten de rechtspleging. De termijn van betaling is daarbij geen essentieel kenmerk. Verzoeker vraagt derhalve in deze context dat aan het Grondwettelijk Hof een prejudiciële vraag te stellen aangaande de strijdigheid van de bepalingen van art VCRO met de bepalingen van de artikelen 10, 11, 13 en 23 van de Grondwet, al dan niet in samenhang met art. 6 van het Verdrag van de rechten van de mens en het algemeen redelijkheidsbeginsel nu het art VCRO voorziet in een sanctie van niet ontvankelijkheid wanneer het rolrecht niet tijdig zou worden betaald.

3 Dat de betaling van het rolrecht trouwens gebeurde alvorens dat de beschikking van 18 maart 2014 werd betekend bij aangetekende brief van 25 maart Dat ook hier het beginsel van proportionaliteit is geschonden gezien het rolrecht is betaald en het doel van het heffen van een rolrecht is bereikt: Met name een bijdrage in de kosten van de rechtspleging. Voor zover de regelgeving noch het goed beheer van het gerechtelijk apparaat, noch de rechtszekerheid ten goede komt, schendt de regelgeving automatisch het proportionaliteitsvereiste, en bijgevolg artikel 6 1 EVRM. De Raad van State heeft in zijn arrest van 25 juni 2012 (nr ) geoordeeld dat de onontvankelijkheid van een tijdig ingediend verzoek tot tussenkomst koppelen aan de niet-tijdige betaling van de dossierkost effectief een schending uitmaakt van artikel 6.1 EVRM, temeer nu in casu aan de verzoekende partij niet de gelegenheid van tegenspraak is gegeven. De Raad voor Vergunningsbetwistingen lijkt uit voormeld arrest af te leiden dat het probleem van de schending van artikel 6.1 EVRM kan geremedieerd worden, enkel en alleen door de tussenkomende partij een eenmalige termijn van 15 dagen te verlenen om uit te leggen waarom de niet tijdige betaling van het rolrecht een vorm van dwaling of overmacht zou uitmaken. Uit de rechtspraak van het EHRM blijkt dat artikel VCRO, en paragraaf 5 in fine in het bijzonder, artikel 6, 1 EVRM schendt omwille van het enkele feit dat de opgelegde formaliteit en de opgelegde sanctie (in casu de niet-ontvankelijkheid) niet strekt tot bevordering van de rechtszekerheid, noch tot een goed beheer van het gerechtelijk apparaat. 3. De Raad stelt vooreerst vast dat met een aangetekende brief van 8 januari 2014 de verzoekende partij uitgenodigd werd tot het betalen van het verschuldigde rolrecht. De verzoekende partij betwist niet dat de betekening rechtsgeldig is gebeurd en dat de termijn van 15 dagen om het rolrecht te storten, ingegaan is de dag na de dag van de betekening van de brief van 8 januari De verzoekende partij stelt in haar verantwoordingsnota dat zij overgegaan is tot de betaling van het rolrecht op 3 maart De Raad wijst de verzoekende partij er op dat het arrest van de Raad van State (nr ) waarop verzoekende partij zich meent te kunnen beroepen, dateert van vóór het arrest nr. 85/2013 van het Grondwettelijk Hof van 13 juni 2013, zodat haar uiteenzetting over dat arrest en de gevolgtrekkingen ervan naar de rechtspraak van de Raad toe niet dienstig zijn. 5. De Raad stelt vast dat artikel 6.1 EVRM niet verbiedt dat er beperkingen worden gesteld aan de toegang tot de rechter. Zo wordt er aanvaard dat er beperkingen worden opgelegd die dienstig moeten zijn voor de rechtszekerheid of voor het goed beheer van het gerechtelijk apparaat.

4 Het rolrecht voldoet aan deze voorwaarden. De ontvangsten afkomstig uit het rolrecht zijn immers bestemd voor de werking van de Raad en dus voor een goed beheer van het gerechtelijk apparaat. 6. Wat de sanctie voor de niet-tijdige betaling van het rolrecht betreft, wijst de Raad er op dat de decreetgever in de memorie van toelichting uitdrukkelijk heeft gesteld dat artikel VCRO niet vermag af te wijken van het algemeen rechtsbeginsel dat de strengheid van het decreet in geval van onoverkomelijke dwaling of overmacht kan worden gemilderd. Wat dat betreft, kan er op worden gewezen dat voor de toepassing van artikel 6.1 EVRM het noodzakelijk doch ook voldoende is dat een verzoekende partij bij de Raad dit algemeen rechtsbeginsel kan inroepen tijdens het ontvankelijkheidsonderzoek dat de Raad voert in het kader van artikel VCRO. De verzoekende partij heeft, in toepassing van artikel VCRO, dan ook de mogelijkheid gekregen om met een verantwoordingsnota toelichting te verstrekken over de redenen van de niet-tijdige betaling. Zij bevestigt in haar verantwoordingsnota dat het rolrecht laattijdig is betaald en dit omdat de briefwisseling ter zake van de raadsman die zo stelt zij gebruikelijk gebeurt per gewone brief de verzoekende partij (die ook niet over een elektronisch adres beschikt) niet heeft bereikt. Naar het oordeel van de Raad kunnen de door de verzoekende partij ingeroepen redenen niet aanvaard worden als onoverkomelijke dwaling of als overmacht. De verzoekende partij is principieel zelf verantwoordelijk voor de tijdige betaling van het verschuldigde rolrecht en dient hiertoe de nodige schikkingen te treffen met inbegrip van de nodige controlemechanismen. Het feit dat zij woonplaats heeft gekozen bij haar raadsman, doet geen afbreuk aan die verantwoordelijkheid. Het beroep is kennelijk niet-onontvankelijk.

5 OM DEZE REDENEN BESLIST DE RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN 1. Het beroep is kennelijk niet-ontvankelijk. 2. De Raad legt de kosten van het beroep, bepaald op 175 euro, ten laste van de verzoekende partij. Dit arrest is uitgesproken te Brussel, in openbare terechtzitting op 24 juni 2014, door: Filip VAN ACKER, voorzitter van de Raad voor Vergunningsbetwistingen, met bijstand van Eddie CLYBOUW, griffier. De griffier, De voorzitter van de Raad voor Vergunningsbetwistingen, Eddie CLYBOUW Filip VAN ACKER