MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE

Transcriptie

1 MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST nr. MHHC/M/1516/0077 van 10 maart 2016 in de zaak MHHC/1415/0013/M/0009 In zake: de heer Dirk VANOVERSCHELDE, wonende te 8610 Kortemark, Vijfhuishoekstraat 8 waar woonplaats wordt gekozen verzoekende partij tegen: het VLAAMSE GEWEST vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, ten verzoeke van de Vlaamse Minister van Omgeving, Natuur en Landbouw voor wie optreedt, bij delegatie: de gewestelijke entiteit (Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer, AMMC) met kantoren te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 20, bus 8 vertegenwoordigd door: mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS, afdelingshoofd verwerende partij I. VOORWERP VAN DE VORDERING Het beroep, ingesteld met een aangetekende brief van 13 februari 2015, strekt tot de vernietiging van de beslissing van de gewestelijke entiteit van 14 januari 2015, gekend onder nummer 12/AMMC/569-M/LV/tv. De bestreden beslissing legt aan de verzoekende partij een alternatieve geldboete op van 672 euro (hetzij 112 euro verhoogd met de opdeciemen) wegens het bemesten met effluent van een perceel tot op de rand van een waterloop van 3 de categorie. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING De verwerende partij heeft een antwoordnota ingediend en heeft een afschrift van het administratief dossier neergelegd. De verzoekende partij heeft een wederantwoordnota ingediend. De verwerende partij heeft een laatste nota ingediend. De partijen zijn opgeroepen voor de zitting van 18 februari 2016, waar de vordering tot vernietiging werd behandeld. Kamervoorzitter Marc VAN ASCH heeft verslag uitgebracht. MHHC - 1

2 De verzoekende partij, bijgestaan door de heer Dieter PATTYN en de heer Pieter CALLEBAUT die loco mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS verschijnt voor de verwerende partij, zijn gehoord. Het Decreet van 4 april 2014 betreffende de organisatie en de rechtspleging van sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (DBRC-decreet) en het Besluit van de Vlaamse Regering van 16 mei 2014 houdende de rechtspleging voor sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (Procedurebesluit) zijn toegepast. De debatten worden gesloten. III. FEITEN Op 24 maart 2012 voeren mevrouw Marianne DEPREZ en mevrouw Sara DE BACKERE, toezichthouders bij de Mestbank Vlaamse Landmaatschappij West-Vlaanderen (hierna de verbalisanten), transport- en opbrengingscontroles uit in de regio Torhout-Kortemark. Tijdens deze controles merken de verbalisanten op dat een tractor met aalton breedwerpig mest aan het spreiden is op percelen langs de Edewallestraat in Kortemark. De chauffeur van de tractor, de heer Kenny SOENEN verklaart de opdracht te hebben gekregen om de delen van de percelen die vooraf geëgd werden, te bemesten met effluent. Hij legt een mestafzetdocument voor waarin de verzoekende partij als afnemer wordt aangeduid. Het betreft percelen 44 en 45 in de verzamelaanvraag 2011 die gebruikt worden door de verzoekende partij. De verbalisanten stellen vast dat perceel nummer 44 grenst aan de Drijbeek, een waterloop van 3 de categorie en dat effluent gespreid werd tot op de rand van deze waterloop. Deze vaststellingen worden opgenomen in het proces-verbaal nr. VU.63.H /12, afgesloten op 4 april 2012, verzonden op 5 april Op 12 april 2012 wordt de verzoekende partij verhoord naar aanleiding van voormelde vaststellingen. Zij verklaart hierbij als volgt: Ik betreur dat ik enkel schriftelijk gecontacteerd / op de hoogte gebracht werd van de feiten, bijna 14 dagen na de vaststellingen en dit via een PV. Die waterloop staat niet op de verzamelaanvraag. Ik vind het erg dat wij moeten gaan zoeken of een gracht of beek al dan niet een ingeschreven waterloop is. Het perceel langs de waterloop is een perceel dat ik gebruik in seizoenspacht, nu voor het 2 e jaar. Vorig jaar stond die gracht-beek zelfs droog. Ik had dus zeker niet gedacht dat dit een beek is van categorie Mocht dit nu op de verzamelaanvraag staan, zou dit voor ons, landbouwers, duidelijk zijn. Dit zou moeten een eis zijn van de landbouwers omdat wij niet kunnen weten of een gracht al dan niet een ingeschreven waterloop is, van een bepaalde categorie. Er is ook een discussiepunt gracht-beek: waar stopt een gracht en begint een beek van een bepaalde categorie. Bij bepaalde beken is er geen discussie mogelijk en ziet men duidelijk dat het een waterloop van een bepaalde categorie is. Bij de Drijbeek is dit zeker niet duidelijk, te meer dat ze bijna 3/4 van het jaar droog staat, zeker ter hoogte van het betreffende perceel. Ik stel me vragen bij de verantwoordelijkheid: ben ik nu verantwoordelijk voor het spreiden van mest door een ander??? MHHC - 2

3 Ik word nu verantwoordelijk gesteld voor de daden van een ander. Omdat er effluent gespreid werd, dat niet moet ondergewerkt worden, ben ik niet naar het perceel geweest Ik vind dat elke mestvoerder de mestwetgeving zeker moet kennen en bij twijfel ten minste navraag doen ofwel bij de landbouwer ofwel bij de Mestbank. Indien de loonwerker mij gevraagd had of de beek een ingeschreven waterloop was, ging er bij mij ook een licht gaan branden en zou ik verdere navraag gedaan hebben. Ik gebruik nog percelen langs een waterloop, nl. langs de Kasteelbeek en de Spanjaardbeek. Ik weet heel goed dat er in een strook van 5m geen mest mag gevoerd worden en hou me daar ook strikt aan. Het is juist dat het perceel vooraf geëgd werd maar omdat ik ervan overtuigd was dat dit een gewone gracht is, blijven wij steeds 1m van de gracht. Aan de hand van het fotodossier, gevoegd bij het PV, ben ik niet schuldig. Aan de hand van de foto's stel ik vast dat die loonwerker wel heel dicht de gracht gespreid heeft. Ik vind dat hij wel serieus overdrijft gezien het effluent op de berm van de beek/gracht terechtkwam. Ik kan dit niet goedkeuren, ben ik dan nog verantwoordelijk voor zijn daden? Ik wil benadrukken dat ik vind dat ik niet verantwoordelijk gesteld kan worden voor de daden van een andere. Met een brief van 19 november 2012 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. De verzoekende partij bezorgt haar schriftelijk verweer op 18 december 2012 aan de gewestelijke entiteit. De gewestelijke entiteit legt op 14 januari 2015 de vermelde bestuurlijke geldboete op. Deze beslissing wordt aan de verzoekende partij betekend op 28 januari De verwerende partij motiveert haar beslissing als volgt: In het proces-verbaal met nummer VU.63.H /12 d.d. 4 april 2012, opgesteld door mevrouw Marianne Deprez en mevrouw Sara De Backere (beiden toezichthouder bij de Mestbank-Vlaamse Landmaatschappij West-Vlaanderen (hierna verbalisanten)), werd een schending van artikel 21, 1 van het decreet van 22 december 2006 houdende de bescherming van water tegen de verontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen (Mestdecreet) vastgesteld. Deze feiten betreffen een milieumisdrijf (art van het decreet van 5 april 1995 houdende de algemene bepalingen inzake milieubeleid (DABM)) waarvoor de procureur des Konings beslist heeft om niet over te gaan tot de strafrechtelijke behandeling ervan en waarvoor derhalve een bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd. Voor wat de feiten betreft wordt verwezen naar het proces-verbaal met nummer VU.63.H /12 d.d. 4 april 2012; zij moeten hier als integraal overgenomen worden beschouwd. Hierna volgt een weergave van de meest relevante feiten. Op 24 maart 2012 voerden verbalisanten transport- en opbrengingscontroles uit in de regio Torhout-Kortemark. Hierbij merkten ze dat een tractor met aalton mest breedwerpig aan het spreiden was op een perceel langs de Edewallestraat. Verbalisanten richtten zich tot de chauffeur die de bemesting uitvoerde. Hij verklaarde het perceel te bemesten met MHHC - 3

4 effluent. Het effluent werd gespreid op de percelen 44 en 45 van de verzamelaanvraag Op de mestafzetdocumenten werd u als afnemer aangeduid. Verbalisanten stelden vast dat het effluent op perceel 44 gespreid werd tot op de rand van de Drijbeek, een waterloop van 3 e categorie. Op nog geen meter van de waterloop namen verbalisanten plassen met effluent waar. De chauffeur deelde verbalisanten mee dat hij enkel de delen die reeds vooraf geëgd waren door de landbouwer mocht bemesten. Verbalisanten stelden vast dat het land tot aan de rand van de Drijbeek werd geëgd. Op 18 december 2012 ontvingen wij per briefwisseling uw aanvullende opmerkingen. Hierin werpt u op dat u beroep deed op een erkend mestvoerder en er van uitging dat deze op de hoogte is van de mestwetgeving en deze bijgevolg ook toepast. U bent, conform artikel 47, 3 van het Mestdecreet, als gebruiker van de betreffende percelen verantwoordelijk voor de correcte naleving van het opbrengen van meststoffen in de buurt van een waterloop. Deze aangevoerde onwetendheid over wat al dan niet toegelaten is, neemt het bestaan van het milieumisdrijf niet weg. Bijgevolg staat het milieumisdrijf in uw hoofde voldoende vast. Bij de bepaling van de hoogte van de geldboete wordt rekening gehouden met de ernst van het milieumisdrijf, de frequentie en de omstandigheden waarin het milieumisdrijf is gepleegd of beëindigd. Ernst Het Mestdecreet heeft tot doel het leefmilieu te beschermen door de waterverontreiniging die wordt veroorzaakt of teweeggebracht door nitraten en fosfaten uit agrarische bronnen te verminderen. Verdere verontreiniging van die aard te voorkomen en bij te dragen tot de realisatie van een goede toestand van de watersystemen. Luchtverontreiniging als gevolg van de productie en het gebruik van meststoffen wil men met behulp van dit instrument beperken.. Deze regelgeving is gericht op de verwezenlijking van de richtlijn van de Raad van 12 december 1991 (91/676/EEG) inzake de bescherming van water tegen verontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen (Nitraatrichtlijn). Bovenvermelde doelstellingen werden miskend doordat er te dicht bij de waterloop van 3 ste categorie werd bemest. Gelet op het feit dat de opgebrachte mest effluent betrof, dat een lagere concentratie aan nutriënten bevat, is de impact op de waterkwaliteit kleiner. Mede ingevolge het feit dat u deze feiten in professioneel verband heeft gepleegd, achten we de feiten ernstig genoeg om te worden gesanctioneerd. Frequentie In het proces-verbaal zijn er geen indicaties dat er bij u reeds eerder vergelijkbare feiten werden vastgesteld in een proces-verbaal; daarom geeft de factor frequentie bijgevolg geen aanleiding tot een verhoging van de geldboete. Omstandigheden Per schrijven van 19 november 2012 werd u op de hoogte gebracht van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen. Overeenkomstig artikel DABM neemt AMMC MHHC - 4

5 een boetebeslissing binnen een termijn van honderdtachtig dagen na deze kennisgeving. Deze 180-dagentermijn is een termijn van orde, waarvan de overschrijding niet gesanctioneerd wordt. Deze beslissingstermijn is inmiddels verstreken. AMMC is in casu van oordeel dat de feiten voldoende ernstig zijn om alsnog een bestuurlijke geldboete op te leggen. Het is evenwel aangewezen om het boetebedrag te verlagen rekening houdend met de termijn die verstreken is sedert de start van de bestuurlijke boeteprocedure. Ten slotte zijn er, wat dit milieumisdrijf betreft, geen andere bijzondere omstandigheden die in rekening worden genomen bij het bepalen van de hoogte van de boete. Dit is de bestreden beslissing. IV. ONTVANKELIJKHEID VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING Uit het onderzoek van het dossier blijkt dat de vordering tijdig en regelmatig ingesteld is. Er worden geen excepties opgeworpen. V. ONDERZOEK VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING A. Eerste middel Standpunt van de partijen 1. Uit de uiteenzetting in het verzoekschrift kan afgeleid worden dat de verzoekende partij de schending inroept van artikel juncto artikel DABM. De verzoekende partij stelt dat de hoogte van de boete niet in overeenstemming is met het milieumisdrijf en wenst de hoogte van de boete die opgelegd werd voor het milieumisdrijf in vraag te stellen. In haar wederantwoordnota vraagt zij om de boete kwijt te schelden. De verzoekende partij wijst er op dat zij het perceel met nummer 44 slechts voor het tweede jaar in gebruik heeft. De verzoekende partij erkent op de hoogte te zijn van het feit dat er een afstand van minstens vijf meter moet worden gehouden tussen de plaats waar mest wordt uitgespreid en een waterloop. Evenwel stelt zij zich niet bewust te zijn van het feit dat de Drijbeek een waterloop van derde categorie is. Zij wijst erop dat deze beek de breedte heeft van een gracht en vaak droog staat. De verzoekende partij merkt verder op dat zij beroep heeft gedaan op een loonwerker om het effluent uit te spreiden. De verzoekende partij stelt dat zij niet goedkeurt dat er effluent binnen de strook van vijf meter langs de waterloop terecht gekomen is, maar benadrukt dat er geen effluent in de Drijbeek zelf is terecht gekomen. Bovendien heeft het opgebrachte effluent een lagere concentratie aan nutriënten: de inhoud van het betreffende effluent bedroeg 0,24 kg N/ton en 0,21 kg P 20 5/ton, zodat de impact op de waterkwaliteit quasi nihil kan zijn. MHHC - 5

6 De verzoekende partij concludeert dat de hoogte van de boete niet in overeenstemming is met het milieumisdrijf. MHHC - 6

7 2. De verwerende partij stelt vast dat, waar in het verzoekschrift louter werd gesteld dat de hoogte van de boete niet in overeenstemming was met het milieumisdrijf, in de wederantwoordnota de kwijtschelding van de boete wordt gevraagd. De verwerende partij werpt op dat het voorwerp van een beroep niet kan worden gewijzigd in de wederantwoordnota en dat de vordering op dit punt onontvankelijk moet worden verklaard. De verwerende partij antwoordt ten gronde dat niet wordt aangetoond dat zij kennelijk onredelijk zou hebben gesanctioneerd. Dwaling omtrent de juiste classificatie van de waterloop doet geen afbreuk aan het bestaan van het milieumisdrijf. De verwerende partij wijst op artikel 47, 3 van het decreet van 22 december 2006 houdende de bescherming van water tegen de verontreiniging door nitraten uit agrarische bronnen (hierna: Mestdecreet), waaruit volgt dat de verzoekende partij als gebruiker van de betreffende percelen de verantwoordelijkheid draagt inzake een correcte naleving van de bemestingsregels. Aangezien de verzoekende partij op de hoogte was van de afstandsregels en de aanwezigheid van de gracht, diende zij vooraf informatie in te winnen over de kwalificatie van deze waterloop. De verwerende partij wijst erop dat de indeling van een waterloop kan worden nagekeken via de website Geoloket van de Vlaamse Milieumaatschappij en dat hierover ook informatie kan worden ingewonnen via de website van de Mestbank en bij de provincie en de gemeenten. Volgens de verwerende partij heeft de verzoekende partij gehandeld in strijd met wat elk normaal zorgvuldige en bedachtzame persoon in dezelfde omstandigheden zou hebben gedaan. 3. In haar wederantwoordnota stelt de verzoekende partij nog dat het onredelijk is dat zij als landbouwer moet kunnen verifiëren tot welke indeling een waterloop behoort, wanneer verbalisanten ( ) zelf niet kunnen aantonen hoe je een indeling van een waterloop kunt opzoeken. 4. De verwerende partij wijst erop dat de verzoekende partij erkent wettelijk verantwoordelijk te zijn voor het vastgestelde milieumisdrijf. Verder verwijst de verwerende partij naar het feit dat de verzoekende partij uitdrukkelijk heeft toegegeven op de hoogte te zijn van de afstandsregel uit artikel 21 Mestdecreet. Volgens de verwerende partij is er dan ook sprake van een gebrek aan voorzorg of voorzichtigheid doordat de verzoekende partij niettemin de opdracht gaf tot het bemesten van de percelen tot op minder dan een meter van de waterloop. De verwerende partij benadrukt verder dat de concrete categorie van de waterloop niet ter zake doet, aangezien artikel 21 Mestdecreet betrekking heeft op de ingedeelde bevaarbare en onbevaarbare waterlopen en het vaststaat dat de Drijbeek een ingedeelde (onbevaarbare) waterloop betreft. Het feit dat in de Drijbeek geen effluent terechtgekomen is, is irrelevant bij het vaststellen van een schending van artikel 21, 1 Mestdecreet. De verwerende partij wijst erop dat de afstandsregels een preventieve doelstelling hebben, gericht om afspoeling van meststoffen naar waterlopen te vermijden. Zij merkt nog op dat er in de bestreden beslissing niet gesteld wordt dat er meststoffen geloosd werden in de waterloop en er geen schending van artikel 12 van het Mestdecreet wordt ingeroepen. MHHC - 7

8 De verwerende partij stelt nog dat de kritiek op de bekwaamheid van de verbalisanten, niet relevant is voor de beoordeling van het milieumisdrijf en het daderschap. Tot slot verwijst zij naar de motieven van de bestreden beslissing waaruit blijkt dat de feiten voldoende ernstig worden geacht om de boete te verantwoorden. De verwerende partij concludeert dat zij niet kennelijk onredelijk heeft gehandeld bij het nemen van de bestreden beslissing. Beoordeling door het College 1. Op grond van artikel 15 van het Procedurebesluit moet een verzoekschrift onder meer het voorwerp van het beroep en een uiteenzetting van de ingeroepen middelen vermelden. Uit het verzoekschrift blijkt dat de verzoekende partij de hoogte van de boete in vraag stelt. Het verzoek tot kwijtschelding zoals geformuleerd in de wederantwoordnota kan gelezen worden als een verfijning van het reeds in het inleidend verzoekschrift in algemene termen geformuleerde middel. De exceptie wordt verworpen. 2. Het destijds geldende artikel 21 Mestdecreet zoals van toepassing op het ogenblik van de vaststelling van de feiten, bepaalt het volgende: Het is verboden meststoffen op of in de bodem te brengen, met uitzondering van bemesting door rechtstreekse uitscheiding bij beweiding: 1 tot 5 m landinwaarts vanaf de bovenste rand van een waterloop; De waterlopen, vermeld in het eerste lid, zijn de bevaarbare waterlopen en de onbevaarbare waterlopen van eerste, tweede en derde categorie, ingedeeld op grond van de wet van 28 december 1967 betreffende de onbevaarbare waterlopen. Artikel 47, 3 Mestdecreet bepaalt: Alle landbouwers dienen ervoor te zorgen dat op de gronden die zij in gebruik hebben de bemestingregels, vermeld in dit decreet, nageleefd worden. Uit de vaststellingen opgenomen in het proces-verbaal van 4 april 2012 blijkt dat op perceel, aangeduid met nummer 44, effluent werd uitgespreid tot op de rand van de Drijbeek, een waterloop van derde categorie. Deze vaststellingen worden door de verzoekende partij niet betwist. De verzoekende partij betwist evenmin dat zij landbouwer is, noch dat zij de grond waar het misdrijf werd vastgesteld, in gebruik heeft. De schending van artikel 47, 3 en van artikel 21 Mestdecreet is terecht aan de verzoekende partij toegerekend. Het feit dat een loonwerker het effluent heeft uitgespreid op het perceel, doet hieraan geen afbreuk, nu niet betwist wordt dat de verzoekende partij de opdracht tot de bemesting heeft gegeven waarbij zij aan de loonwerker geen instructies heeft gegeven met betrekking tot de afstand tot waterlopen bij het opbrengen van de mest. In haar wederantwoordnota erkent de MHHC - 8

9 verzoekende partij overigens uitdrukkelijk dat zij wettelijk verantwoordelijk (is) voor dit milieumisdrijf. 3. De verzoekende partij stelt dat zij op de hoogte was van de geldende afstandsregels, doch niet wist dat de Drijbeek een waterloop was. Loutere onwetendheid geldt niet als een rechtmatige schulduitsluitingsgrond. Dwaling kan niet louter worden gestoeld op beweerde goede trouw, maar moet tevens onoverwinnelijk zijn in die mate dat de ingeroepen onwetendheid onoverkomelijk was en ieder ander redelijk en voorzichtig persoon in dezelfde omstandigheden eenzelfde dwaling zou hebben begaan. De verzoekende partij toont op geen enkele manier aan dat zij over het statuut van de waterloop informatie heeft trachten in te winnen. Het kan derhalve niet ernstig worden betwist dat de verzoekende partij de feiten minstens door gebrek aan voorzorg of voorzichtigheid heeft gepleegd. 4. Overeenkomstig artikel DABM mag er geen kennelijke wanverhouding bestaan tussen de feiten die aan de bestuurlijke geldboete ten grondslag liggen, en de boete die op grond van die feiten opgelegd wordt. Artikel DABM preciseert dat de bestuurlijke geldboete moet afgestemd worden op de ernst van het milieumisdrijf en moet rekening houden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd. De gewestelijke entiteit beschikt binnen het vermelde wettelijke kader over een discretionaire beleidsruimte. Van een mogelijke schending van artikel en artikel DABM kan alleen dan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onredelijke wijze toepassing gemaakt heeft van de waarderingscriteria die decretaal zijn bepaald. De verzoekende partij voert aan dat het effluent betrof met een lagere concentratie aan nutriënten en dat er geen effluent in de Drijbeek zelf terechtgekomen is. De verwerende partij heeft in de bestreden beslissing evenwel terecht gewezen op de doelstelling van het Mestdecreet om het leefmilieu te beschermen door de waterverontreiniging door nitraten en fosfaten uit agrarische bronnen te verminderen. De schending van artikel 21 Mestdecreet vormt als zodanig een risico voor de mens en het leefmilieu zodat het in het licht van het beginsel van preventief handelen, het niet onredelijk is om bij de beoordeling van de ernst van de feiten de doelstelling van het Mestdecreet te betrekken, zelfs wanneer er weinig daadwerkelijke schade of hinder zou zijn. De bewering dat er uiteindelijk geen effluent in de Drijbeek is terechtgekomen, doet geen afbreuk aan de vaststelling dat er een schending van artikel 21 Mestdecreet voorligt. Anderzijds wordt in de bestreden beslissing rekening gehouden met het feit dat het gaat om effluent die minder schadelijk is: Gelet op het feit dat de opgebrachte mest effluent betrof, dat een lagere concentratie aan nutriënten bevat, is de impact op de waterkwaliteit kleiner. MHHC - 9

10 De beoordeling van de ernst van de feiten in de bestreden beslissing getuigt naar het oordeel van het College niet van kennelijke onredelijkheid, alleszins wordt hiervan geen bewijs naar voor gebracht. De verzoekende partij brengt geen andere concrete elementen aan die kunnen aantonen dat de gewestelijke entiteit binnen de haar toegekende discretionaire beoordelingsbevoegdheid bij het bepalen van de boete op kennelijke onredelijke wijze is te werk gegaan met miskenning van artikel en/of DABM. Het middel is ongegrond. OM DEZE REDENEN BESLIST HET MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE 1. Het beroep is ontvankelijk maar ongegrond. 2. De behandeling van het beroep heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. Dit arrest is uitgesproken te Brussel, in openbare terechtzitting op 10 maart 2016, door het Milieuhandhavingscollege eerste kamer, samengesteld uit: Marc VAN ASCH, voorzitter van de eerste kamer met bijstand van Bram CARDOEN, toegevoegd griffier De toegevoegd griffier, De voorzitter van de eerste kamer, Bram CARDOEN Marc VAN ASCH MHHC - 10