Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-14/4-VK van 23 januari 2014 In de zaak van de heer [ ] wonende te [ ] hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor wie optreedt mevrouw Sigrid RAEDSCHELDERS, afdelingshoofd van de afdeling Milieuhandhaving, Milieuschade en Crisisbeheer van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 6 mei 2013 onder nummer 13/MHHC/34-M, MHHC-14/3-VK 23 januari

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 11/AMMC/279-M/LDF/ARO van 22 januari Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van 228 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens het oprichten op een perceel bos van een stal en andere constructies en verblijfsgelegenheden, alsmede het er houden van dieren binnen omheiningen, zonder toestemming van de bosbeheerder en machtiging van het Agentschap voor Natuur en Bos (hierna ANB). 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Voor wat betreft het voorafgaand verloop van de rechtspleging verwijst het Milieuhandhavingscollege naar hetgeen desbetreffend is uiteengezet in het tussenarrest MHHC-13/62-VK van 27 juni In dit tussenarrest besluit het college dat geen toepassing kan gemaakt worden van de vereenvoudigde procedure en dat het beroep, in gewijzigde kamersamenstelling, verder zal behandeld worden volgens de regels van de gewone rechtspleging De verwerende partij dient op 9 augustus 2013 een memorie van antwoord in Bij beschikking 13/MHHC/34-M/B2 van 2 oktober 2013 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 7 november De verzoekende partij is in persoon aanwezig. De verwerende partij is vertegenwoordigd door mr. Amelia VANGRONSVELD die optreedt loco mr. Jan BERGÉ, haar raadsman. Bestuursrechter Josef NIJS brengt verslag uit. De partijen worden gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. 3. Ontvankelijkheid 3.1. De verwerende partij betwist de ontvankelijkheid van het beroep. Zij verwijst desbetreffend naar de artikelen 6 en 7 van het besluit van 27 mei 2011 van de Vlaamse Regering houdende vaststelling van de rechtspleging voor het Milieuhandhavingscollege (hierna Procedurebesluit) Wat de laattijdigheid van het verzoekschrift betreft, eerste exceptie, refereert de verwerende partij naar artikel 6 Procedurebesluit. Zij houdt voor dat op grond van deze bepaling het beroep bij verzoekschrift binnen een termijn van dertig dagen na de kennisgeving van de bestreden beslissing ingesteld dient te worden. Zij stelt vast: De beslissing werd ( ) aan verzoekende partij verzonden per aangetekende brief dd. 20 februari 2013 ( ). Slechts op 1 mei 2013 stelde de verzoekende partij een beroepsverzoekschrift op, dat ter griffie werd aangeboden op 6 mei 2013, d.i. ruim 2 maanden na de kennisgeving van de bestreden beslissing. Bijgevolg is het duidelijk dat het beroep manifest laattijdig werd ingesteld en overeenkomstig artikel 6 als onontvankelijk afgewezen dient te worden. MHHC-14/3-VK 23 januari

3 Verder verwijst zij naar het arrest MHHC-13/46-VK van 29 mei 2013 dat stelt dat de kennisgeving van de boetebeslissing bij correct geadresseerde aangetekende brief volstaat om de beroepstermijn te doen lopen. En bijkomend oordeelt: Dat de aangetekende brief niet werd ontvangen of afgehaald, en dat pas beroep werd ingesteld binnen de dertig dagen na het ontvangen van de gewone brief (waarbij nogmaals de beslissing werd verzonden), bewijst geen overmacht in hoofde van verzoeker De verwerende partij werpt een tweede exceptie van onontvankelijkheid van het beroep op. Zij acht artikel 7, 1, eerste lid, 5 Procedurebesluit geschonden nu aan het verzoekschrift twee stukken (een uittreksel van een notariële akte en luchtfoto s) gevoegd zijn en het verzoekschrift geen inventaris van deze stukken vermeldt Bij onderzoek van de ontvankelijkheid ratione temporis van het beroep zijn navermelde bepalingen van belang: Artikel 6 Procedurebesluit: Op straffe van onontvankelijkheid wordt het beroep bij verzoekschrift en binnen een termijn van dertig dagen na de kennisgeving van de bestreden beslissing ingesteld. Artikel , 3, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), dat voorschrijft dat onder kennisgeving wordt verstaan het verzenden door middel van een aangetekende brief, met ontvangstbewijs. Uit de samenlezing van deze bepalingen volgt dat de termijn voor het instellen van beroep pas aanvang neemt nadat van de bestreden beslissing kennis werd gegeven, aan diegene aan wie door de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete werd opgelegd. Vereist is evenwel dat de kennisgeving op rechtsgeldige wijze geschiedt. Voor wat de beboete natuurlijke personen betreft, betekent dit dat de beboetingsbeslissing met een aangetekende brief moet worden verzonden aan het correcte adres van hun woonplaats. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de bestreden beslissing met een aangetekende brief werd verstuurd naar het adres [ ] te [ ]. Uit de stukken van het dossier, inzonderheid de uitnodiging tot betalen van de geldboete en de infofiche (beiden opgenomen onder stuk 6 van de bundel van de verwerende partij) alsmede het schriftelijk verweer van de verzoekende partij (stuk 5 van debundel van de verwerende partij), blijkt evenwel dat de verzoekende partij haar woonplaats heeft te [ ] aan de [ ]. De kennisgeving van de bestreden beslissing is dan ook niet rechtsgeldig want niet geschied aan het correcte adres van de woonplaats van de verzoekende partij. Dergelijke kennisgeving doet de beroepstermijn geen aanvang nemen. De verwijzing naar de E-Tracker van bpost (stuk 7 van de bundel van de verwerende partij) is evenmin relevant: dit document vermeldt 21/02/ :51 Zending aangeboden bestemmeling afwezig bericht gelaten doch hieruit valt niet met zekerheid te besluiten dat de aanbieding en de achterlating van het bericht van aanbieding gebeurd zijn op het juiste adres van de woonplaats van de verzoekende partij. Het op 4 mei 2013 door de verzoekende partij ingediende beroep is derhalve ontvankelijk ratione temporis Artikel 7, 1, tweede lid, 5 Procedurebesluit bepaalt dat het verzoekschrift op straffe van onontvankelijkheid een inventaris van de stukken vermeldt. Luidens artikel 9, 1 Procedurebesluit voegt de verzoekende partij aan het verzoekschrift de stukken toe die in de inventaris zijn vermeld en worden de naderhand aan het dossier toegevoegde stukken uit de debatten geweerd tenzij ze op het ogenblik van het indienen van het beroep aan de verzoekende partij niet bekend waren. De ratio legis van deze bepalingen is hierin gelegen dat in beginsel de verwerende partij, ter vrijwaring van haar rechten van verdediging, van bij de aanvang van de procedure en voor elk verweer, in de gelegenheid moet worden gesteld om kennis te nemen van alle materiële gegevens die de verzoekende partij, ter staving of ondersteuning van haar beroep, in de debatten wenst te betrekken. Te dezen stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat het door de verzoekende partij aan haar verzoekschrift toegevoegde uittreksel van de notariële akte van 17 juni 2010 reeds deel uitmaakt van de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit de bestreden beslissing heeft genomen. Een MHHC-14/3-VK 23 januari

4 kopie van een voor eensluidend verklaard afschrift van de integrale akte werd immers als bijlage gevoegd aan het schriftelijk verweer dat de verzoekende partij voor de gewestelijke entiteit voerde (stuk 5 bundel van de verwerende partij). Dit uittreksel is dan ook niet als een stuk ter staving of ondersteuning van het beroep te beschouwen en is bijgevolg niet onderworpen aan het voorschrift opgenomen in artikel 7, 1, eerste lid, 5 Procedurebesluit Het Procedurebesluit definieert niet en omschrijft evenmin wat dient te worden begrepen onder een inventaris van de stukken. Het is noodzakelijk doch voldoende dat uit de lezing van het verzoekschrift op ondubbelzinnige wijze blijkt welk(e) stuk(ken) de verzoekende partij in de procedure, ter staving of ondersteuning van haar beroep, wenst te betrekken. De verzoekende partij heeft aan haar verzoekschrift de foto s van google waarop duidelijk geen bomen staan toegevoegd. In haar verzoekschrift schrijft zij dat op de luchtfoto op GOOGLE MAPS ( ) geen enkele boom te zien [is]. Er kan dan ook niet de minste twijfel bestaan dat de aan het verzoekschrift toegevoegde foto s dezelfde zijn als deze waarnaar in het verzoekschrift wordt gerefereerd. Ten onrechte is de verwerende partij dan ook van oordeel dat het voorschrift van artikel 7, 1, eerste lid, 5, Procedurebesluit is geschonden Beide excepties zijn ongegrond Het beroep, dat op 4 mei 2013 is ingediend met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid ervan. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die vaststaan en relevant zijn voor de beoordeling van het voorliggend beroep zijn de volgende Op 8 februari 2007 heeft het ANB aan de heer [ ] en aan mevrouw [ ] een kapmachtiging verleend voor een kaalkap van een bosperceel kadastraal bekend onder [ ], met de verplichting tot herbebossing ten laatste in het plantseizoen volgend op de kapping. Blijkens akte van 17 juni 2010 verleden voor notaris [ ] te Sint-Niklaas hebben de heer en mevrouw [ ] het voormeld perceel verkocht aan de verzoekende partij en mevrouw [ ] Op 19 januari 2011 stellen twee natuurinspecteurs van ANB (hierna verbalisanten), ingevolge een melding van de cel Beleid van ANB betreffende het niet naleven van een kapmachtiging, vast dat het perceel [ ] grotendeels in gebruik is als weiland en voor een klein deel is ingericht als tuin. Op het perceel staat een oude vervallen uit betonplaten bestaande stal en in de als tuin ingerichte zone is een houten gebouw en een volière opgericht. Tevens bemerken zij een vijftal jonge bomen [die] kwijnende of dood [zijn] wegens onvoldoende bescherming tegen paardenvraat [alsmede] sporen van recente begrazing zoals paardenvijgen en hoefafdrukken. Van hun vaststellingen stellen zij proces-verbaal op. Als bijlage van dit proces-verbaal voegen zij 9 foto s Verhoord omtrent de vastgestelde feiten verklaart de verzoekende partij onder meer: Ik heb het perceel gelegen te [ ] gekocht van [ ] en [ ]. Ik heb het perceel gekocht als weiland. De akte is verleden in juni 2010 bij Notaris [ ] te Sint-Niklaas. De vorige eigenaars hebben mij niet MHHC-14/3-VK 23 januari

5 gezegd dat zij een kapmachtiging met verplichting tot herbebossing hadden aangevraagd. Ik was dus niet op de hoogte dat ik een perceel bos gekocht heb. Ik heb ook de prijs betaald voor weiland. Dit is ongeveer Euro Bij besluit van 3 februari 2011 legt ANB aan de verzoekende partij volgende bestuurlijke maatregelen op: - herbebossing zoals in de kapmachtiging is bepaald en - afbraak en verwijdering van de onvergunde constructies. Uit door de verbalisanten, op vraag van de gewestelijke entiteit, naderhand meegedeelde informatie blijkt dat het perceel door de verzoekende partij verkocht werd aan de heer [ ] en deze de opgelegde maatregelen heeft uitgevoerd. 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten als een milieumisdrijf overeenkomstig artikel , 2, DABM, meer bepaald als een schending van artikel 97, 2 van het Bosdecreet van 13 juni 1990, bepaling die onder meer het oprichten op een bosperceel van keten, loodsen en alle andere constructies en verblijfsgelegenheden, alsmede het er houden van dieren ( ) binnen omheiningen, zonder toestemming van de bosbeheerder en machtiging van ANB, verbiedt. Zij legt met toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI DABM de voormelde alternatieve bestuurlijke geldboete op Niettegenstaande het verzoekschrift geen geëxpliciteerd petitum bevat, valt uit het geheel van de erin vervatte argumenten en overwegingen af te leiden dat de verzoekende partij met haar beroep de kwijtschelding, minstens een vermindering van de haar opgelegde bestuurlijke geldboete, beoogt. In haar verzoekschrift voert zij ter ondersteuning van haar beroep drie bezwaren aan: - in het eerste bezwaar zet de verzoekende partij uiteen dat zij een weideperceel en geen bos aangekocht heeft; - met het tweede bezwaar betwist zij op het litigieuze perceel constructies te hebben opgericht; - in het derde bezwaar verwijt zij de bestreden beslissing geen rekening te hebben gehouden met leugenachtige, misleidende en onvolledige informatie die ze vanwege de verkopers en de notaris ontving en met de omstandigheid dat op het perceel nr. [ ] geen enkele boom te bespeuren viel In het eerste bezwaar betoogt de verzoekende partij dat zij geen bos maar een weiland heeft aangekocht, niets erop wees dat dit ooit een bos was geweest vermits de wortels tot in de grond verwijderd waren en zij de prijs van weiland heeft betaald De verwerende partij verwijst naar de definitie van een bos zoals omschreven in artikel 3 Bosdecreet, met name grondoppervlakten waarvan de bomen en de houtachtige struikvegetaties het belangrijkste bestanddeel van uitmaken, waartoe een eigen fauna en flora behoren en die één of meer functies vervullen. Zij betoogt dat uit de orthofoto van 1995 en de luchtfoto die aan het opgestelde proces-verbaal werden gevoegd, genoegzaam blijkt dat het perceel als bos moet beschouwd worden en dat er duidelijke elementen aanwezig zijn die wijzen op het bestaan van een bos zoals de beboste omliggende percelen, het gewestplan dat het perceel aanduidt als gelegen in agrarisch gebied, de biologische waarderingskaart, het liggings- en kadastraal plan. Zij wijst er verder op dat de omstandigheid dat de bomen op het perceel werden gekapt en het perceel nadien niet werd herbebost niet tot gevolg heeft dat het niet meer als een bos te beschouwen is. Immers, aldus de verwerende partij, kaalvlakten, voorheen met bos bezet en die tot het bos blijven behoren, vallen overeenkomstig MHHC-14/3-VK 23 januari

6 artikel 3, 2, 1, Bosdecreet onder de voorschriften van dit decreet. Tot slot verwijst zij naar de notariële akte alwaar het perceel nr. [ ] omschreven wordt als een perceel bos. Zij besluit dat de door de verbalisanten vastgestelde feiten vallen onder de definitie van een milieumisdrijf waarvoor een alternatieve bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd In wezen voert de verzoekende partij de schending aan van artikel , tweede lid, DABM. Luidens deze bepaling kan een alternatieve bestuurlijke geldboete uitsluitend worden opgelegd voor de milieumisdrijven vermeld in de artikelen tot en met septies DABM. Artikel DABM stelt strafbaar elke opzettelijke of door gebrek aan voorzorg of voorzichtigheid gepleegde schending van de door titel XVI TOEZICHT, HANDHAVING EN VEILIGHEIDSMAATRE- GELEN van het DABM gehandhaafde regelgeving. Artikel DABM bepaalt dat titel XVI van toepassing is op het Bosdecreet. De bestreden beslissing heeft aan de verzoekende partij een alternatieve geldboete opgelegd wegens schending van artikel 97, 2, Bosdecreet, meer bepaald het verbod tot het oprichten op een perceel bos van keten, loodsen en andere constructies en verblijfsgelegenheden (artikel 97, 2, 1.), alsmede het verbod er dieren te houden binnen omheiningen (artikel 97, 2, 9.), zonder toestemming van de bosbeheerder en machtiging van ANB. Zij houdt voor dat zij een weide en geen bos heeft aangekocht zodat het perceel nr. [ ] niet onder de voorschriften van het Bosdecreet valt en haar dus ten onrechte een alternatieve bestuurlijke geldboete werd opgelegd. Het Milieuhandhavingscollege kan het standpunt van de verzoekende partij niet bijtreden. Uit de geregistreerde akte van notaris [ ] van 17 juni 2010, waarvan een eensluidend verklaard afschrift in het dossier is opgenomen, blijkt dat de verzoekende partij een perceel bos ( ) volgens titel en recent kadastraal uittreksel gekend onder [ ] heeft aangekocht. In dezelfde akte is bovendien vermeld: De volledige akte zal verder door ondergetekende instrumenterende notaris worden toegelicht en het staat comparanten steeds vrij aan de notaris bijkomende uitleg te vragen over om het even welke bepaling van deze akte, alvorens de akte te ondertekenen. Comparanten erkennen een volledige voorlezing te hebben gekregen van al hetgeen voorafgaat, en verklaren dat inzonderheid hun hierboven vermelde identiteitsgegevens volledig en correct zijn. De instrumenterende notaris deelt comparanten vervolgens mede dat de akte integraal zal worden voorgelezen indien minstens één van hen hierop prijs stelt, alsook indien minstens één van hen van oordeel is dat het ontwerp van de akte hem of haar niet tijdig is meegedeeld voorafgaandelijk het verlijden ervan. Hierop verklaren alle comparanten dat zij van oordeel zijn dat zij het ontwerp tijdig voor het verlijden van de akte hebben ontvangen, dat zij hiervan kennis hebben genomen, en op een volledige voorlezing van de akte dan ook geen prijs stellen. Eventuele wijzigingen die werden of nog zullen worden aangebracht aan het ontwerp van de akte zullen steeds integraal worden voorgelezen. Noch de mededeling van de gemeente Stekene, vermeld op pagina 12 van de notariële akte van 17 juni 2010, dat zich op het kwestieuze perceel voor zover haar bekend geen bos bevindt, noch de door de verzoekende partij betaalde prijs doen afbreuk aan het juridisch statuut van het door de verzoekende partij aangekochte perceel nr. [ ]. Evenmin vermag de uiterlijke verschijningsvorm van het perceel, met name weideland, dit te doen temeer de verwerende partij terecht verwijst naar artikel 3, 2, 1, Bosdecreet luidens welke bepaling de kaalvlakten, voorheen met bos bezet, die tot het bos blijven behoren, onder de voorschriften van het Bosdecreet ressorteren. Het eerste bezwaar is ongegrond Met het tweede bezwaar viseert de verzoekende partij haar betrokkenheid bij de oprichting van de constructies op het perceel nr. [ ]. In haar verzoekschrift schrijft zij dat de Constructies (gebouwen) er al stonden van de vorige eigenaar voor zijn paarden en dat zij geen enkele constructie zelf heeft gebouwd De verwerende partij repliceert dat de verbalisanten, in een proces-verbaal met bijzondere bewijswaarde ex artikel , eerste lid, DABM, vaststelden dat op perceel [ ] een oude vervallen uit betonplaten opgetrokken stal staat en bovendien een houten gebouw en volière in de zone waar de MHHC-14/3-VK 23 januari

7 tuin is ingericht en dat ze op het perceel tevens sporen van recente begrazing [mochten] waarnemen zoals paardenvijgen en hoefafdrukken. Zij concludeert hieruit dat bijgevolg de objectieve bestanddelen van het milieumisdrijf ( ) voldoende bewezen [zijn] Luidens artikel 97, 2 Bosdecreet is het onder meer verboden om in privébossen zonder toestemming van de bosbeheerder en machtiging van het ANB of zonder dat het voorzien is in het goedgekeurd beheersplan, keten, loodsen en alle andere constructies en verblijfsgelegenheden op te richten ( 2, 1) en dieren te houden binnen omheiningen ( 2, 9). De bestreden beslissing overweegt desbetreffend: ( ) dat vermoedelijke overtreder paarden laat grazen op het perceel en er constructies heeft op geplaatst. ( ) dat overeenkomstig artikel 97 2 van het Bosdecreet het volgende verboden is: - Het oprichten van keten, loodsen en alle andere constructies en verblijfseenheden; - Het houden van dieren binnen omheiningen. Overwegende dat bovenvermelde feiten vallen onder de definitie van milieumisdrijf conform artikel , 2, DABM waarvoor een alternatieve bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd. Uit deze overwegingen blijkt dat de bestreden beslissing de bestuurlijke geldboete heeft opgelegd voor de twee milieumisdrijven: de schending van artikel 97, 2, 1, en van artikel 97, 2, 9, Bosdecreet De verzoekende partij lijkt niet te betwisten althans hierover wordt in het verzoekschrift met geen woord gerept - dat zij op het kwestieuze perceel dieren, waaronder paarden, heeft gehouden binnen een omheining. De gewestelijke entiteit heeft dan ook terecht uit het opgestelde procesverbaal en de erbij gevoegde foto s, waarop de omheining duidelijk te zien is, afgeleid dat de schending van artikel 97, 2, 9, Bosdecreet bewezen is Wat de op het terrein aanwezige constructies betreft, stelt de bestreden beslissing, zonder enige toelichting laat staan motivering, dat deze er door de verzoekende partij werden op geplaatst. De verzoekende partij betwist dit evenwel ten stelligste. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat in het proces-verbaal van overtreding, opgesteld op 19 januari 2011, toen de verzoekende partij amper zeven maanden eigenares was van het perceel, sprake is van een oude vervallen ( ) stal, een vaststelling die bevestigd wordt door de eraan toegevoegde foto s en die verenigbaar is met de uitleg van de verzoekende partij dat deze stal, samen met de andere aanwezige opstallen, werd opgericht door de vorige eigenaar. De bijzondere bewijswaarde van het proces-verbaal, ingeroepen door de verwerende partij, vermag hieraan geen afbreuk te doen nu enerzijds, de verbalisanten de oprichting zelf niet de visu hebben vastgesteld en anderzijds de instandhouding van deze constructies luidens artikel 97, 2, 1, Bosdecreet niet verboden is. Het Milieuhandhavingscollege is dan ook van oordeel dat het milieumisdrijf, dat betrekking heeft op de wederrechtelijke oprichting van constructies op het bosperceel, in hoofde van de verzoekende partij niet bewezen is. De met de bestreden beslissing opgelegde bestuurlijke geldboete dient dan ook op substantiële wijze verminderd te worden. Het tweede bezwaar is gegrond In het derde bezwaar uit de verzoekende partij kritiek op de bestreden beslissing omdat deze geen rekening heeft gehouden met de omstandigheden waarin zij het milieumisdrijf heeft gepleegd, inzonderheid misleiding omtrent de afgeleverde kapvergunning door onjuiste en onvolledige informatie vanwege de verkopers en de notaris, en ten gevolge van de uiterlijke verschijningsvorm van het perceel, namelijk een weide zonder bomen, zodat zij zelfs niet kon veronderstellen dat dit perceel een bos geweest was De verwerende partij repliceert dat bij het opleggen van de geldboete rekening werd gehouden met de ernst van de feiten, met de frequentie en de omstandigheden waarin het MHHC-14/3-VK 23 januari

8 milieumisdrijf werd gepleegd. Zij besluit dat de wettelijke voorschriften voor de bepaling van de hoogte van de boete werden ( ) nageleefd Het derde bezwaar strekt er uitsluitend toe de omstandigheden te laten gelden waarin de feiten werden gepleegd. Aldus beroept het zich in wezen op artikel DABM. Dit artikel bepaalt dat wanneer de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete oplegt, de hoogte ervan wordt afgestemd op de ernst van het milieumisdrijf en dat tevens rekening wordt gehouden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd. In het licht van de decretaal toegewezen beoordelingsbevoegdheid van de gewestelijke entiteit kan er enkel sprake zijn van een schending van artikel DABM indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onredelijke wijze toepassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die daar zijn bepaald. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de gewestelijke entiteit enkel de uitvoering van de door ANB opgelegde bestuurlijke maatregel als een boetemilderende omstandigheid waarin het milieumisdrijf werd beëindigd, in aanmerking heeft genomen doch in generlei mate rekening heeft gehouden met omstandigheden waarin de verzoekende partij het milieumisdrijf heeft gepleegd. Men kan er niet omheen dat de verkopers al dan niet bewust belangrijke informatie hebben verzwegen en dat sommige van de in de verkoopakte opgenomen inlichtingen in hoofde van de verzoekende partij misleiding en onzekerheid omtrent de op het perceel toegelaten handelingen in de hand hebben gewerkt. Het is vanwege de gewestelijke entiteit dan ook kennelijk onredelijk om deze omstandigheden niet te betrekken bij de beoordeling van de hoogte van de geldboete. Het derde bezwaar is gegrond en wettigt een vermindering van de geldboete De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-14/3-VK 23 januari

9 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingediende beroep is ontvankelijk en in de aangegeven mate gegrond. 2. De beslissing 11/AMMC/279-M/LDF/ARO van 22 januari 2013 van de gewestelijke entiteit wordt vernietigd in zoverre zij een alternatieve bestuurlijke geldboete oplegt van 228 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro. 3. De alternatieve bestuurlijke geldboete wordt verminderd tot 60 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op 330 euro. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 23 januari 2014 door het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Carole M. BILLIET Ludo DE JAGER Luk JOLY Josef NIJS Peter SCHRYVERS Anne Mie DRAYE ondervoorzitter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter plaatsvervangend bestuursrechter, wettig verhinderd bij de uitspraak bijgestaan door Xavier VERCAEMER griffier. De griffier, De ondervoorzitter, Xavier VERCAEMER Carole M. BILLIET MHHC-14/3-VK 23 januari