Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-15/13-K7 van 12 maart 2015 In de zaak van de heer [ ] wonende te [ ] voor en namens wie optreedt mr. Mary VANDE ROSTYNE, advocaat, met kantoor te 9950 WAARSCHOOT, Molenstraat 38, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor en namens wie optreedt mr. Filip VINCKE, advocaat, met kantoor te 8580 AVELGEM, Kasteelstraat 13, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 6 juni 2014 onder nummer 14/MHHC/49-M, MHHC-15/13-K7 12 maart

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 13/AMMC/1529-M/BDW van 24 april Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van 212 euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens het verhinderen van toezicht. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Op 9 december 2013 beslist de procureur des Konings van Gent om het milieumisdrijf niet strafrechtelijk te behandelen. Met een brief van 19 december 2013 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Op 24 april 2014 legt de gewestelijke entiteit de voormelde bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 6 mei Met een aangetekende brief van 3 juni 2014 stelt de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. Het verzoekschrift bevat een inventaris van de overtuigingsstukken. De geïnventariseerde stukken zijn er aan toegevoegd. De verwerende partij dient op 23 juni 2014 bij de griffie een dossier in met een kopie van de bestreden beslissing en de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 23 juli 2014 een memorie van antwoord, met aanvullende stukken, in. De verwerende partij dient op 21 augustus 2014 nog een aanvullend stuk in. De verzoekende partij dient op 29 augustus 2014 een memorie van wederantwoord in. De verwerende partij dient op 19 september 2014 een laatste memorie, met een aanvullend stuk, in Bij beschikking 14/MHHC/49-M/B1 van 20 oktober 2014 heeft de toenmalige kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 20 november Met brieven van 12 november 2014 heeft de griffier aan de partijen kennis gegeven van de verdaging sine die van deze zitting. Bij beschikking 14/MHHC/49-M/B2 van 16 december 2014 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep opnieuw vastgesteld, op de zitting van 29 januari De verzoekende partij, hoewel regelmatig opgeroepen, is op de zitting niet aanwezig noch vertegenwoordigd. De verwerende partij is vertegenwoordigd door mr. Filip VINCKE, haar raadsman. Bestuursrechter Peter SCHRYVERS brengt verslag uit. MHHC-15/13-K7 12 maart

3 De verwerende partij wordt gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. 3. Ontvankelijkheid Het beroep, dat op 3 juni 2014 is ingediend met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid ervan en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die relevant zijn voor de beoordeling van het voorliggende beroep kunnen als volgt worden samengevat De verzoekende partij is een landbouwer en exploiteert een gemengd bedrijf: naast het kweken van runderen is zij ook actief als akkerbouwer. Voor haar inrichting te [ ], beschikt zij over een milieuvergunning klasse 2, afgeleverd op 21 maart 2012 door het college van burgemeester en schepenen van de gemeente Sint-Laureins Naar aanleiding van een klacht over geluidshinder afkomstig van de ventilatoren van een nieuwe aardappelloods gaat mevrouw [ ], gemeentelijk toezichthouder (hierna de toezichthouder), op donderdag 17 oktober 2013 naar het bedrijf van de verzoekende partij. In haar verslag van plaatsbezoek vermeldt ze hierover het volgende: Vooreerst heb ik aangebeld aan de bedrijfswoning, maar aangezien niemand thuis bleek te zijn, ben ik richting de bedrijfsgebouwen gegaan en trof daar de zaakvoerder, [ ], aan. Ik heb me bij hem voorgesteld als lokale toezichthouder en toonde mijn legitimatiekaart. Ik vroeg of hij mij kon vergezellen naar de aardappelloods om daar de technische ruimte of de ventilatoren te tonen naar aanleiding van een klacht. Hij zei onmiddellijk dat hij geen tijd had en dat ik daar niets had te zoeken zonder dat ik een afspraak had gemaakt. Ik vroeg hem of ik dan zonder zijn begeleiding de ruimten mocht binnengaan. Hierop verzocht hij mij onmiddellijk het bedrijfsterrein te verlaten. Ik antwoordde nog dat ik de bevoegdheid had om zonder voorafgaande verwittiging in de bedrijfsgebouwen binnen te gaan. Op een onvriendelijke en bedreigende manier werd ik nogmaals verzocht van zijn terrein te gaan omdat ik daar niets te zoeken had. Ik ben weggegaan met de boodschap dat ik zou terugkomen vergezeld van de politiediensten. Verhoord omtrent deze feiten, verklaart de verzoekende partij op 12 november 2013 aan een hoofdinspecteur van de lokale politie, het volgende: Op 17/10/2013, in de namiddag is de milieuambtenaar inderdaad bij mij op het bedrijf op bezoek geweest. Ik was op dat moment werkzaam met een stagiair in de stallen en bezig met het verzorgen van de dieren. Zij vroeg me of ze mijn nieuwe aardappelloods kon onderzoeken, waarop ik heb gezegd dat ik hiermee geen problemen had doch dat ik graag een ander moment had gekozen na het vastleggen van een afspraak. Daarop zei ze me kordaat dat dit niet kon en dat ik ten allen tijde tot haar beschikking moest staan indien nodig. Ik heb haar hierop hetzelfde gezegd, dat dit gezien de omstandigheden toen niet mogelijk was en ik graag een afspraak had gemaakt. Ik wist toen ook nog steeds niet of er een klacht was. Dit zei ze pas op het einde. Ze deelde me mee dat ze zou terugkomen met uw diensten, daar ze een klacht had In bovenvermeld verhoor, verklaart de verzoekende partij eveneens dat zij op vrijdag 18 oktober 2013, omstreeks uur op het gemeentehuis heeft overlegd met de schepen van milieu en de milieuambtenaar. Zij vervolgt: Op dit overleg heb ik nogmaals aan haar meegedeeld dat ik gerust een afspraak wou maken en ik desnoods s namiddags tijd kon vrijmaken doch hierop bleef ze bij haar standpunt dat zij ten allen tijde de vaststellingen kan verrichten, dat ze dit niet op afspraak MHHC-15/13-K7 12 maart

4 hoeft te doen en dat ze binnen één uur samen met de politie terug zou langskomen. Ze zei dit op een vrij agressieve manier Op vrijdag 18 oktober 2013 gaat de toezichthouder opnieuw ter plaatse, ditmaal vergezeld van een hoofdinspecteur en een inspecteur van de lokale politie. Deze laatsten stellen proces-verbaal op en vermelden daarin onder meer het volgende: Om uur bellen wij aan, legitimeren ons aan de hand van onze dienstkaarten en delen de reden van onze komst mee aan de persoon die ons te woord staat en zich kenbaar maakt als zijnde [ ]. Deze verleent opnieuw niet zijn medewerking en zegt ons geen tijd te hebben om met onze diensten mee te gaan. Na enig aandringen heeft hij er geen bezwaar mee dat wij een rondgang doen op zijn bedrijf, doch wijst er onze diensten op dat wij geen enkele slotvaste deur mogen open doen. Hij vindt dat er eerst een afspraak moet gemaakt worden op een moment dat voor hem past. Wij delen hem nogmaals mee dat onze diensten altijd zonder voorafgaande verwittiging elke plaats vrij mogen betreden. Aangezien betrokkene alle medewerking weigert, delen wij hem tevens mee dat onze diensten sowieso een proces-verbaal van onze verrichtingen zullen opstellen en wij hem een uitnodiging tot verhoor zullen overmaken. Wij doen een korte rondgang doch stellen vast dat wij de benodigde vaststellingen niet kunnen verrichten daar de technische ruimte van de nieuwe aardappelloods slotvast is. In het verhoor van 12 november 2013 verklaart de verzoekende partij hierover het volgende: Een uur later [na het overleg op het gemeentehuis] zijn jullie dan bij mij langs geweest. Ik was toen bezig met een klant in mijn bureel en vroeg hierop ook aan uw diensten om een afspraak te maken. Jullie hebben me er toen ook op gewezen dat jullie diensten ten allen tijde een controle kunnen verrichten en hebben me dan ook meegedeeld dat indien ik niet meewerkte er een proces-verbaal door jullie diensten zou worden opgesteld en dat ik zou uitgenodigd worden tot verhoor. Ik heb jullie diensten dan ook gezegd dat jullie moesten doen wat je niet laten kon doch dat ik niet wou dat jullie de loodsen zouden binnengaan en de gesloten deuren dicht moesten blijven Op 24 oktober 2013 maant de gemeente Sint-Laureins de verzoekende partij aan om documenten in verband met de ventilatie-installatie van de aardappelloods te bezorgen voor 8 november De verzoekende partij bezorgt de gemeente een offerte voor de inrichting bewaarplaats Tijdens de uitwisseling van de memories voegt de verwerende partij volgende documenten toe aan het dossier: In verband met de aanstelling van mevrouw [ ] als gemeentelijk toezichthouder: - een getuigschrift van 5 juni 1996 van de provincie Oost-Vlaanderen (Oostvlaamse bestuursacademie provinciale dienst leefmilieu) dat bevestigt dat de toezichthouder de opleiding, bedoeld in artikel 59 van het besluit van de Vlaamse Regering van 6 februari 1991 houdende vaststelling van het Vlaams reglement betreffende de milieuvergunning, heeft gevolgd en geslaagd is voor de bekwaamheidsproeven; dat eveneens bevestigt dat zij geslaagd is voor de proeven over de vakken Milieurecht en Proces-verbaal, die door de inrichtende instelling aan het programma werden toegevoegd; - een uittreksel uit de notulen van het schepencollege van 21 december 2011, waarbij besloten wordt om mevrouw [ ] aan te stellen tot toezichthoudend ambtenaar overeenkomstig artikel 88 1 van het milieuhandhavingsdecreet ; - het bekwaamheidsbewijs voor toezichthouder, afgeleverd aan mevrouw [ ], op 9 maart 2012 door de afdeling Milieuvergunningen van het Departement Leefmilieu en Energie van de Vlaamse overheid; - een kopie van de legitimatiekaart van mevrouw [ ], afgeleverd door de Vlaamse overheid; - een uittreksel uit de notulen van het schepencollege van 22 september 2010, waarbij besloten wordt tot de vaste benoeming van mevrouw [ ]. In verband met de kennisgeving van 19 december 2013 van de gewestelijke entiteit van de start van de beboetingsprocedure: een attest van bpost van de aangetekende zending, en de uitreiking daarvan op 23 december MHHC-15/13-K7 12 maart

5 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten als een milieumisdrijf overeenkomstig artikel , 2, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), meer bepaald als een schending van artikel DABM, luidens welke bepaling toezichthouders altijd, zonder voorafgaande verwittiging, elke plaats (andere dan de bewoonde lokalen) vrij mogen betreden. Zij legt met toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI DABM (hierna Milieuhandhavingsbesluit) de voormelde alternatieve bestuurlijke geldboete op De verzoekende partij vraagt in haar verzoekschrift de bestreden beslissing te vernietigen, vervolgens de opgelegde boete kwijt te schelden, dan wel te milderen tot het minimum. De verzoekende partij betwist in hoofdorde het bestaan van het milieumisdrijf en voegt, subsidiair, volgende bezwaren aan: - de schending van artikel DABM; - de schending van artikel , 1, DABM; - de schending van artikel DABM door de toezichthouder zelf; - een minimum aan redelijkheid en respect vereist ; - geen sprake van gevaar of spoedeisendheid In haar memorie van wederantwoord roept de verzoekende partij voor het eerst de schending in van artikel DABM (punt 3 van de memorie) en het bestaan van een noodsituatie (punt 5 in fine). Luidens artikel 7, 1, 4 van het Besluit van de Vlaamse Regering van 27 mei 2011 houdende vaststelling van de rechtspleging voor het Milieuhandhavingscollege (hierna Procedurebesluit) moet het verzoekschrift, op straffe van onontvankelijkheid een uiteenzetting van de ingeroepen bezwaren bevatten. A contrario vloeit hieruit voort dat bezwaren die voor het eerst na de indiening van het verzoekschrift worden geformuleerd niet ontvankelijk zijn. Het inroepen van de schending van artikel DABM en van het bestaan van een noodsituatie, die in casu niet in het verzoekschrift, maar pas in de memorie van wederantwoord gebeurden, vormen nieuwe bezwaren die dan ook als dusdanig onontvankelijk zijn In haar memorie van wederantwoord bevestigt de verzoekende partij dat zij kopie van de stukken 1 tem 6 van verwerende partij ontving, evenals een kopie van het bijkomend stuk nr. 10, gevoegd bij de memorie van antwoord. Zij geeft echter aan dat zij: - geen kennis heeft van de stukken 7 tem 9 ; - na het verstrijken van de termijn tot memorie van antwoord een kopie ontving van nog een bijkomend stuk nr. 12 ; - geen kennis heeft van stuk nr. 11. Zij meent dat, bij gebreke aan (tijdige) kennisgeving aan verzoeker, de stukken 7 tem 9 en 11 tem 12 uit de debatten moeten worden geweerd In haar laatste memorie geeft de verwerende partij toe dat er geen stuk 11 bestaat. Voor de andere stukken verwijst zij naar diverse bepalingen van het Procedurebesluit en besluit ze dat er geen enkele reden is om een of ander stuk te weren Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat het administratief dossier van de verwerende partij bestaat uit: - 6 stukken (genummerd 1 6), zoals correct vermeld in de inventaris van deze stukken, aan de griffie bezorgd op 23 juni 2014, overeenkomstig de bepalingen van artikel 11, 2 en 3, Procedurebesluit; - stuk 10, een bijkomend stuk gevoegd bij de memorie van antwoord van de verwerende partij; MHHC-15/13-K7 12 maart

6 - stuk 12, een bijkomend stuk van de verwerende partij, ingediend in de periode tussen de memorie van antwoord en de memorie van wederantwoord; - stuk 13, een bijkomend stuk gevoegd bij de laatste memorie van de verwerende partij. Het Milieuhandhavingscollege stelt eveneens vast dat de stukken 7 tot en met 9, vermeld in de inventaris van de raadsman van de verwerende partij, enkel de brieven betreft van de griffie naar de verwerende partij voor de kennisgeving van de ontvangst van een beroep (stuk 7) en voor de kennisgeving van het verzoekschrift en de bijhorende stukken (stuk 9) alsmede de brief van de gewestelijke entiteit naar de griffie voor de mededeling van de stukken 1 tot en met 6 (stuk 8). Deze brieven zijn geen overtuigingsstukken, maken ook geen deel uit van het administratief dossier van de verwerende partij en de vraag tot weren uit de debatten is dan ook zonder voorwerp. Het Milieuhandhavingscollege bevestigt verder de (niet-betwistte) toevoeging van stuk 10, gevoegd als bijlage bij de memorie van antwoord, en het niet-bestaan van een stuk 11. Op 21 augustus 2014 diende de verwerende partij nog een bijkomend stuk (nr. 12) in. De griffier heeft hiervan op 22 augustus 2014 kennisgegeven aan de verzoekende partij. Anders dan voor de verzoekende partij, die in toepassing van artikel 9, 1, Procedurebesluit na het verzoekschrift enkel nog stukken mag toevoegen die haar niet bekend waren bij het indienen van het beroep, bevat het Procedurebesluit, noch enige andere bepaling, een beperking voor de verwerende partij om in de loop van de procedure nog stukken toe te voegen. Het toegevoegde stuk 12 is bovendien aan de verzoekende partij bezorgd en aan tegenspraak onderworpen geweest. Dit stuk dient dan ook niet uit de debatten te worden geweerd. Naar analogie met voorgaande paragraaf, dient ook stuk 13 niet uit de debatten te worden geweerd In het eerste bezwaar betwist de verzoekende partij de schending van artikel DABM, nu het volgens haar niet is bewezen dat mevrouw [ ] is aangewezen als toezichthouder. Zij meent dat de toezichthouder dient te beschikken over een bekwaamheidsbewijs en een legitimatiebewijs en een eed voor de vrederechter van het bevoegde gerechtelijk kanton moet afleggen. De verzoekende partij heeft deze informatie opgevraagd bij de gemeente Sint-Laureins maar ontving nog geen antwoord De verwerende partij repliceert door bij haar memorie van antwoord stuk 10 voor te leggen, waaruit volgens haar blijkt dat mevrouw [ ] reeds in 1996 de vereiste opleiding heeft gevolgd, dat zij door het college van burgemeester en schepenen van de gemeente Sint-Laureins is aangeduid als toezichthoudend ambtenaar en dat zij bij besluit van 9 maart 2012 opnieuw het bekwaamheidsbewijs als toezichthouder heeft verkregen. Zij voegt toe dat de voorwaarde van de eedaflegging enkel geldt voor de contractuele personeelsleden. Zij besluit dat mevrouw [ ] perfect gerechtigd [is] om de taak van toezichthouder uit te oefenen In haar memorie van wederantwoord bevestigt de verzoekende partij dat zij een kopie van het bekwaamheids- en legitimatiebewijs van mevrouw [ ] ontving. Zij wijst er echter op dat er geen bewijs van eedaflegging is toegevoegd en dat het niet duidelijk is of mevrouw [ ] al dan niet een contractueel personeelslid is. Er is volgens haar nog steeds niet bewezen dat mevrouw [ ] effectief de bevoegdheid heeft om zonder voorafgaande verwittiging elke plaats te betreden Bij haar laatste memorie voegt de verwerende partij een kopie van de beslissing van het college van burgemeester en schepenen van Sint-Laureins van 22 december 2010, waaruit de statutaire aanstelling blijkt. Zij meent dat het bezwaar ongegrond is Dit bezwaar voert in wezen een schending aan van artikel , tweede lid, DABM. Immers, luidens dit artikel kan een alternatieve bestuurlijke geldboete uitsluitend worden opgelegd voor de milieumisdrijven vermeld in de artikelen tot en met septies DABM. De verzoekende partij betwist het bestaan van een milieumisdrijf nu er, volgens haar, geen bewijs voorligt van de legitieme aanstelling van mevrouw [ ] als gemeentelijk toezichthouder, zodat er ook geen bewijs voorligt dat zij zou beschikken over het recht op toegang, zoals vermeld in artikel DABM. MHHC-15/13-K7 12 maart

7 Het wordt te dezen niet betwist dat het recht op toegang, zoals vermeld in artikel DABM, is voorbehouden aan toezichthouders. De aanhef van dit artikel is daarover bijzonder duidelijk: Toezichthouders mogen altijd, zonder voorafgaande verwittiging, elke plaats vrij betreden en het benodigde materiaal meenemen. Voor de beoordeling van de aanstelling als gemeentelijk toezichthouder wijst het Milieuhandhavingscollege op: - artikel , 1, 3, DABM, luidens welke bepaling de personeelsleden van de gemeente die worden aangewezen door het college van burgemeester en schepenen gemeentelijk toezichthouder kunnen zijn; - artikel , 2, DABM, luidens welke bepaling contractuele personeelsleden ( ) enkele toezichthouder [kunnen] zijn mits zij hiertoe speciaal zijn beëdigd ; - artikel 13, 1, Milieuhandhavingsbesluit, luidens welke bepaling gemeentelijke toezichthouders moeten beschikken over een bekwaamheidsbewijs, en daartoe een bepaalde opleiding moeten volgen; - artikel 15 Milieuhandhavingsbesluit, luidens welke bepaling het getuigschrift van de gevolgde opleiding en het aanstellingsbesluit van het college van burgemeester en schepenen worden voorgelegd aan de afdeling, bevoegd voor erkenningen en deze afdeling dan een bekwaamheidsbewijs en een legitimatiebewijs aflevert; - artikel 88, 2, Milieuhandhavingsbesluit, luidens welke bepaling een personeelslid dat bij de inwerkingtreding van dit besluit in het bezit is van een bekwaamheidsbewijs dat werd afgeleverd overeenkomstig artikel 61 van titel I van het Vlarem het nieuwe bekwaamheidsbewijs kunnen verkrijgen door het bestaande bekwaamheidsbewijs en het nieuwe aanstellingsbesluit van het college van burgemeester en schepenen te bezorgen aan de afdeling, bevoegd voor erkenningen. Uit de stukken, vermeld in randnummer 4.4 van dit arrest, stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat mevrouw [ ]: - een statutair personeelslid is van de gemeente Sint-Laureins; - beschikt over het getuigschrift van de verplichte opleiding; - beschikt over een aanstellingsbesluit als toezichthouder door het college van burgemeester en schepenen; - beschikt over een bekwaamheidsbewijs voor toezichthouder, afgeleverd op 9 maart 2012 door het afdelingshoofd van de afdeling Milieuvergunningen van de Vlaamse overheid; - beschikt over een legitimatiekaart als toezichthouder, eveneens afgeleverd door het afdelingshoofd van de afdeling Milieuvergunningen van de Vlaamse overheid. Het Milieuhandhavingscollege besluit dan ook dat mevrouw [ ] overeenkomstig de toepasselijke decretale en reglementaire bepalingen is aangesteld als gemeentelijk toezichthouder, én dienvolgens beschikt over het recht op toegang, vermeld in artikel DABM. Voorliggend bezwaar toont dan ook geen schending aan van artikel , tweede lid, DABM. Het eerste bezwaar is ongegrond In het tweede bezwaar ziet de verzoekende partij een schending van artikel DABM: zij voert aan dat zij pas na de beslissing tot het opleggen van de bestreden geldboete een kopie ontving van het aanvankelijk proces-verbaal, opgesteld door de lokale politie. Zij stelt dat een eerdere kennisgeving nochtans [is] voorgeschreven op straffe van verval van de bijzondere bewijswaarde van het P.V. Zij geeft ook aan dat zij daardoor niet op ernstige wijze in kennis is gesteld van de gehele problematiek en dat zij zich niet afdoende heeft kunnen verweren De verwerende partij meent dat dit bezwaar niet relevant is, gelet op het gegeven dat het proces-verbaal is opgesteld door de politie (en dus niet door een toezichthouder), dat dergelijke processen-verbaal niet vallen onder artikel DABM en dus enkel gelden ten titel van inlichting De verzoekende partij voegt in haar memorie van wederantwoord toe dat dit tot gevolg heeft dat enkel rekening mag worden gehouden met hetgeen uitdrukkelijk door verzoeker wordt bevestigd. MHHC-15/13-K7 12 maart

8 Zij betwist dan ook ten stelligste alle vermeldingen in het P.V. welke niet overeenstemmen met hetgeen door [haar] in het verzoekschrift en het voorafgaand feitenrelaas worden vermeld, alsook alle vermeldingen welke niet uitdrukkelijk door verzoeker worden bevestigd en meent dat het gebrek aan bijzondere bewijswaarde zijn impact heeft bij de beoordeling van de volgende bezwaren In haar laatste memorie dupliceert de verwerende partij haar argumentatie Artikel DABM kent aan het proces-verbaal van een toezichthouder een bijzondere bewijswaarde toe, namelijk tot het tegendeel is bewezen. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat het aanvankelijk proces-verbaal is opgesteld door een hoofdinspecteur en een inspecteur van de lokale politie, en dat nergens melding wordt gemaakt dat deze personen zouden zijn aangesteld als toezichthouder van een politiezone. Samen met de verwerende partij besluit het Milieuhandhavingscollege dan ook dat dit proces-verbaal geen bijzondere bewijswaarde heeft, zodat artikel DABM te dezen niet relevant is en derhalve niet kan geschonden worden. Aangaande de voorgehouden onwetendheid van de verzoekende partij en haar mogelijkheid op afdoende verweer, wijst het Milieuhandhavingscollege op de brief van 19 december 2013, waarbij de verzoekende partij op de hoogte wordt gebracht van de start van de beboetingsprocedure, en waarbij er duidelijk wordt op gewezen dat zij op schriftelijk verzoek (..) de documenten waarop het voornemen tot het opleggen van een bestuurlijke geldboete gebaseerd is, [kan] inkijken of er kopieën van krijgen. De verzoekende partij beschikte aldus over voldoende mogelijkheden om op de hoogte te zijn van de gehele problematiek en om met kennis van zaken standpunt in te nemen. Het bezwaar is ongegrond In het derde bezwaar stelt de verzoekende partij dat zij nooit op de hoogte [werd] gebracht van het voornemen tot het opleggen van een geldboete en ( ) evenmin [werd] uitgenodigd om voorafgaandelijk [haar] verweer mee te delen. Zij ziet hierin een schending van artikel , 1, DABM en dit betekent volgens haar een schending van de rechten van verdediging In haar memorie van antwoord wijst de verwerende partij erop dat de kennisgevingsbrief voor de start van de procedure aangetekend tegen ontvangstbewijs werd verstuurd, dat daarna zowel de verzoekende partij zelf als de schepen van leefmilieu van Sint-Laureins de gewestelijke entiteit hebben opgebeld, en dat de postdiensten reeds hebben bevestigd dat de zending op 23 december 2013 is afgeleverd. Op 21 augustus 2014 voegt de verwerende partij stuk 12 toe aan het dossier, met name de bevestiging van bpost van de afgifte van de aangetekende zending Dit bezwaar komt niet meer aan bod in de memorie van wederantwoord, evenmin in de laatste memorie Artikel , 1, DABM bepaalt: 1. Na de ontvangst van de beslissing van de procureur des Konings, vermeld in artikel , brengt de gewestelijke entiteit binnen een termijn van dertig dagen de vermoedelijke overtreder op de hoogte van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming. De vermoedelijke overtreder wordt uitgenodigd om binnen een termijn van dertig dagen die volgt op de kennisgeving van dit bericht schriftelijk zijn verweer mee te delen. Tevens wordt hij erop gewezen dat hij: 1 documenten waarop het voornemen tot het opleggen van een alternatieve bestuurlijke geldboete berust, kan inzien en er kopieën van kan krijgen; 2 mondeling zijn schriftelijk verweer kan toelichten. De vermoedelijke overtreder moet daartoe bij gewestelijke entiteit een aanvraag indienen binnen dertig dagen na ontvangst van de kennisgeving. Dit voorschrift, inzonderheid de op de gewestelijke entiteit rustende verplichting om de vermoedelijke overtreder uit te nodigen om schriftelijk zijn verweer mede te delen, desgevallend om mondeling zijn schriftelijk verweer toe te lichten, legt het bestuur een hoorplicht op. Het strekt er immers toe de vermoedelijke overtreder in de gelegenheid te stellen om op nuttige wijze zijn standpunt naar voor te MHHC-15/13-K7 12 maart

9 brengen ten aanzien van de beboetingsbeslissing en de eventuele voordeelontneming die lastens hem worden overwogen wegens een gedraging die hem wordt verweten. In de context van dit artikel vormt de kennisgeving waarin artikel , 1, DABM uitdrukkelijk voorziet, een essentiële vereiste die mede de hoorplicht in hoofde van de gewestelijke entiteit waarborgt. Immers, zonder deze kennisgeving heeft de vermoedelijke overtreder geen weet van de mogelijke bestuurlijke sanctie die hem kan te wachten staan, en kan hij zijn argumenten, die het bestaan van het milieumisdrijf of de ernst ervan eventueel kunnen weerleggen, niet op gepaste wijze aanvoeren. De decreetgever heeft het belang van deze bepaling benadrukt door de kennisgeving aan vormvereisten te onderwerpen. Inderdaad, luidens artikel , 3, DABM wordt voor de toepassing van titel XVI DABM onder kennisgeving verstaan: het verzenden door middel van een aangetekende brief, met ontvangstbewijs. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de kennisgeving van de start van de beboetingsprocedure (met vermelding van de verweer-mogelijkheid) aangetekend tegen ontvangstbewijs aan de verzoekende partij is verstuurd (stuk 3 van het dossier) en dat de verwerende partij middels stuk 12 van het dossier de verzending en uitreiking van deze brief aantoont. Na de ontvangst van een dergelijke brief is de verzoekende partij zelf verantwoordelijk voor het indienen van een verweer bij de gewestelijke entiteit. In casu is er dan ook geen sprake van de schending van artikel , 1, DABM, noch van de rechten van verdediging. Het bezwaar is ongegrond In het vierde bezwaar stelt de verzoekende partij dat de toezichthouder zelf een inbreuk beging op artikel DABM: door het betreden van de veestal zonder enige verwittiging heeft ze echter de interne veiligheidsprocedures overtreden. Zij verwijst hierbij naar de voorzorgsmaatregelen die ze moet nemen om infecties en ziektes uit de stallen te houden (wat de rundveestal betreft), en naar de regels betreffende de voedselveiligheid (wat de aardappelloods betreft) De verwerende partij repliceert dat de verzoekende partij nu pas voor het eerst aanvoert dat enig veiligheidsvoorschrift zou zijn geschonden en dat zij dit nog altijd niet aantoont. Bovendien wijst ze erop dat dit niets te maken heeft met de overtreding waarvoor de verzoekende partij gesanctioneerd geweest is, met name de weigering tot het laten uitoefenen van het recht van toezicht In haar memorie van wederantwoord herhaalt de verzoekende partij haar argumenten en weerlegt ze dat er geen verband zou zijn tussen de schending van de veiligheidsvoorschriften en de beboeting. Zij meent dat een vaststelling die op onrechtmatige wijze werd bekomen, niet kan worden weerhouden In de laatste memorie repliceert de verwerende partij op dit laatste: zij wijst erop dat er in het geheel geen vaststellingen [zijn] gebeurd in de runderstal Onafgezien van het gegeven dat de verzoekende partij dit argument pas voor het eerst aanhaalt in haar verzoekschrift en zij hieromtrent geen enkel bewijs voorlegt, stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat dit bezwaar op geen enkele wijze is gericht tegen de bestreden beslissing, een beboetingsbesluit naar aanleiding van de weigering van de verzoekende partij om de toezichthouder toegang te verlenen tot de technische ruimte van de aardappelloods. Dit bezwaar is dan ook onontvankelijk In haar vijfde en zesde bezwaar vraagt de verzoekende partij rekening te houden met (verzachtende) omstandigheden. De verzoekende partij meldt dat de toezichthouder de rundveestal is binnengekomen op een moment dat de verzoekende partij, samen met een 6 maand zwangere stagiaire, de runderen aan het scheren was. Het was onmogelijk om dit werk onmiddellijk stil te leggen en de stagiaire alleen achter te laten MHHC-15/13-K7 12 maart

10 bij de runderen. Bovendien mag men niet met (uitwerpselen) bevuilde kledij binnengaan in een loods met etenswaren. Ook tijdens het gesprek met de schepen en de toezichthouder verklaarde de verzoekende partij bereid te zijn om mee te werken. De verzoekende partij meent de toezichthouder weigerde ook maar enige redelijkheid en begrip aan de dag te leggen en weigerde om een afspraak te maken. Vervolgens wijst de verzoekende partij op de geluidsklacht die aan de basis van de controle ligt. Zij meent dat voor een dergelijke controle geen toegang tot de loodsen vereist is ( daar deze opmetingen buiten dienen te gebeuren ), dat er ook geen sprake is van enig gevaar voor de veiligheid en dat spoedeisendheid evenmin aanwezig is (aangezien de klager zijn klacht zelf pas indient na enkele weken). De verzoekende partij vraagt zich af waarom de toezichthouder niet enige redelijkheid aan de dag kon leggen en een afspraak maken. Zij vervolgt: het lijkt er op dat de drang naar machtsvertoon bij mevr. [ ] de overhand heeft genomen. Dergelijk optreden is te mijden en gaat regelrecht in tegen elk redelijk en rechtvaardig optreden dat mag worden vereist van een toezichthoudend ambtenaar. In haar memorie van wederantwoord voegt de verzoekende partij nog toe dat zij wel degelijk over de nodige vergunning beschikt voor de bewuste ventilatoren In haar memorie van antwoord repliceert de verwerende partij als volgt: het enige dat de toezichthouder vroeg was toegang tot de technische ruimte of de ventilatoren. De redenen die de verzoekende partij opgeeft om daaraan niet tegemoet te komen zijn niet voldoende. Zij wijst op het decretale recht van de toezichthouder op toegang en controle, zelfs zonder daarvoor een reden op te geven. De toezichthouder is volgens haar niet onredelijk geweest. Bovendien wijst zij op de feiten s anderendaags, wanneer de verzoekende partij opnieuw de toegang weigerde, daar waar de politie er toch bij aanwezig was en zij toch had moeten beseffen dat dit absolute prioriteit behoorde te krijgen. Aangaande het ontbreken van spoedeisendheid of gevaar stelt de verwerende partij dat de verzoekende partij niet de minste bevoegdheid [heeft] om te oordelen of, hoe, waar of wanneer toezichthouders hun taak behoren uit te voeren. Zij kadert vervolgens het belang van de controle binnen het onderzoek van de geluidsklacht (geluidsoverlast is een van de grootste vormen van overlast ) en binnen de controle op de mogelijke vergunningsplicht van het ventilatiesysteem. De verwerende partij wijst er tot slot op dat de houding van de verzoekende partij op geen enkel ogenblik getuigde van enige medewerking, dat zij de steen maar blijft werpen naar de toezichthouder en dat er geen enkel bewijs voorligt van al haar beweringen. Het enige positieve element in dit dossier, met name het bezorgen van documenten over het ventilatiesysteem aan de gemeente, werd in de bestreden beslissing reeds meegenomen als een verzachtende omstandigheid De verzoekende partij vraagt om rekening te houden met voormelde (verzachtende) omstandigheden. Beide bezwaren moeten dan ook worden begrepen als het inroepen van een schending van artikel DABM, zoals gepreciseerd door artikel DABM. Dienaangaande overweegt het Milieuhandhavingscollege wat volgt Luidens artikel DABM moet de gewestelijke entiteit er bij het opleggen van een bestuurlijke geldboete voor zorgen dat er geen kennelijke wanverhouding bestaat tussen de feiten die aan de bestuurlijke geldboete ten grondslag liggen en de boete die op grond van die feiten worden opgelegd. Artikel DABM bepaalt dat wanneer de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete oplegt de hoogte ervan wordt afgestemd op de ernst van het milieumisdrijf en dat tevens rekening wordt gehouden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd. Van een mogelijke schending van de artikelen juncto DABM kan alleen dan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onevenredige of onredelijke wijze toepassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die in deze artikelen zijn bepaald Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de verzoekende partij enkel vraagt om een aantal bijkomende verzachtende omstandigheden (onredelijkheid van de toezichthouder, ontbreken van gevaar of spoed) in rekening te brengen. MHHC-15/13-K7 12 maart

11 Rekening houdend met het decretale recht op toegang van de toezichthouder (artikel DABM), en mede in het licht van artikel DABM, luidens welke bepaling toezichthouders van hun toezichtrechten alleen gebruik maken voor zover dat redelijkerwijs nuttig wordt geacht voor de vervulling van hun toezichtopdrachten, ziet het Milieuhandhavingscollege geen enkele reden waarom de gewestelijke entiteit in voorliggend dossier nog bijkomende verzachtende omstandigheden in rekening had moeten brengen. In tegenstelling tot wat de verzoekende partij probeert voor te houden, is het gedrag van de toezichthouder helemaal niet onredelijk: de gemeentelijk toezichthouder die een controle uitvoerde bij deze klasse 2-inrichting hoefde helemaal geen afspraak te maken, evenmin was ze verplicht de reden voor haar controle kenbaar te maken. Op basis van de ontvangen geluidsklacht en van de eigen vaststellingen ter plaatse op donderdag 17 oktober 2013 (waarbij de toezichthouder vaststelde dat de ventilatoren zeer goed hoorbaar waren) vroeg de toezichthouder volkomen terecht de onmiddellijke toegang tot de technische ruimte van de aardappelloods. Meer algemeen is het bovendien zo dat het onderzoek van een geluidsklacht, om evidente redenen, het best onaangekondigd gebeurt. Zo stelde de toezichthouder, al dan niet toevallig, tijdens de eerste (onaangekondigde) controle vast dat de ventilatoren zeer goed hoorbaar waren, terwijl er niets te horen was tijdens de tweede (aangekondigde) controle (met de politie). De verzoekende partij had de toezichthouder onverwijld de toegang tot (de technische ruimte van) de aardappelloods moeten verlenen! Het al dan niet bestaan van enig gevaar voor de veiligheid of spoedeisendheid kan hieraan in casu niet verhelpen. Het Milieuhandhavingscollege tilt zeer zwaar aan het tot twee keer toe weigeren van de toegang van de toezichthouder, waarbij de toezichthouder zich bedreigd voelde door de verzoekende partij (zie verslag van plaatsbezoek, eerste controle) en waarbij de verzoekende partij ondertussen ook nog de tussenkomst inriep van een politieke gezagsdrager (de schepen van leefmilieu). Doorheen het ganse dossier blijkt er van enige redelijkheid en respect van de verzoekende partij voor de toezichthouder weinig of geen sprake te zijn. Dit terwijl een respect voor toezichthouders én een respect voor de decretaal vastgelegde toezichtsrechten basisbeginselen zijn in het handhavingsgebeuren. Het is dan ook op zijn minst verbazingwekkend te noemen dat de gewestelijke entiteit nog een bereidheid om medewerking aan het onderzoek te verlenen heeft gedetecteerd en dit element dan ook nog als verzachtende omstandigheid in rekening heeft gebracht. De bestreden beslissing brengt dan ook terecht de bijkomend aangevoerde verzachtende omstandigheden niet in rekening bij het bepalen van het boetebedrag. De artikelen juncto DABM zijn derhalve niet geschonden. Het bezwaar is ongegrond De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-15/13-K7 12 maart

12 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingediende beroep is ontvankelijk doch ongegrond. 2. De beslissing 13/AMMC/1529-M/BDW van 24 april 2014 van de gewestelijke entiteit wordt bevestigd. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 12 maart 2015 door de zevende kamer van het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Josef NIJS Ludo DE JAGER Peter SCHRYVERS kamervoorzitter bestuursrechter bestuursrechter bijgestaan door Xavier VERCAEMER hoofdgriffier. De hoofdgriffier, De kamervoorzitter, Xavier VERCAEMER Josef NIJS MHHC-15/13-K7 12 maart