Milieuhandhavingscollege

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege Arrest MHHC-15/25-K6 van 13 augustus 2015 In de zaak van de NV [ ], met maatschappelijke zetel te [ voor en namens wie optreedt mr. Steven VAN GEETERUYEN, advocaat, met kantoor te 3700 TONGEREN, Achttiende Oogstwal 37 bus 1, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor en namens wie optreden mrs. Steve RONSE en Thomas QUINTENS, advocaten, met kantoor te 8500 KORTRIJK, President Kennedypark 6/24, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepen op 22 april 2014 onder nummer 14/MHHC/38-M, MHHC-15/25-K6 13 augustus

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing 13/AMMC/257-M/ARO van 14 maart Met deze beslissing legt de gewestelijke entiteit aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens schending van de lozingsnormen voor haar bedrijfsafvalwater, inzonderheid deze betreffende de parameters arseen, cadmium, chroom, koper, kwik, lood, nikkel, zilver, zink, barium, beryllium, kobalt, seleen, titaan, uranium, vanadium, acenafteen, benzo(a)pyreen, anthraceen, benzo(g,h,i)peryleen+indeno(1,2,3,c,d)pyreen, pyreen, benzo(b)fluorantheen+benzo(k)fluorantheen, fenanthreen, fluorantheen, totaal fosfor, vaste stoffen in suspensie en ph. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Op 14 februari 2013 beslist de procureur des Konings te Hasselt om het milieumisdrijf niet strafrechtelijk te behandelen. Met een brief van 12 maart 2013 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Op 14 maart 2014 legt de gewestelijke entiteit de voormelde bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 20 maart Met een aangetekende brief van 18 april 2014 stelt de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. Het verzoekschrift bevat een inventaris van de overtuigingsstukken. De geïnventariseerde stukken zijn eraan toegevoegd. De verwerende partij dient op 6 mei 2014 bij de griffie een dossier in met een kopie van de bestreden beslissing en de stukken op grond waarvan de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 18 juni 2014 een memorie van antwoord in. De verzoekende partij dient op 31 juli 2014 een memorie van wederantwoord in. De verwerende partij dient op 25 augustus 2014 een laatste memorie in Bij beschikking 14/MHHC/38-M/B1 van 9 oktober 2014 heeft de toenmalige kamervoorzitter de behandeling van het beroep vastgesteld op de zitting van 13 november Met brieven van 6 november 2014 heeft de griffier aan de partijen kennis gegeven van de verdaging sine die van deze zitting. Bij beschikking 14/MHHC/38-M/B2 van 16 december 2014 heeft de kamervoorzitter de behandeling van het beroep opnieuw vastgesteld op de zitting van 15 januari Op de zitting van 15 januari 2015 heeft de kamervoorzitter, op vraag van de verzoekende partij, de behandeling van de zaak verdaagd naar de zitting van 12 februari MHHC-15/25-K6 13 augustus

3 De verzoekende partij is ter zitting vertegenwoordigd door mr. Steven VAN GEETERUYEN, haar raadsman. De verwerende partij is vertegenwoordigd door mr. Deborah SMETS die optreedt loco mrs. Steve RONSE en Thomas QUINTENS, haar raadslieden. Bestuursrechter Josef NIJS brengt verslag uit. De partijen worden gehoord. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. 3. Ontvankelijkheid Het beroep dat op 18 april 2014 is ingediend met een aangetekende brief, is tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid van het beroep en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op. Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De feiten die relevant zijn voor de beoordeling van het voorliggend beroep kunnen als volgt worden samengevat De verzoekende partij exploiteert een klasse 1-inrichting voor grondreiniging en slibrecyclage aan de [ ] te [ ]. Zij beschikt hiervoor over een milieuvergunning, verleend op 28 februari 2008 (einddatum 28 februari 2028) door de deputatie van de provincieraad van Limburg, waarin met betrekking tot het bedrijfsafvalwater onder andere als bijzondere milieuvoorwaarden zijn opgenomen: - emissiegrenswaarde voor de parameter zink 0,4 mg/l en - lozen van maximaal 1m³/uur, 15m³/dag of 4.600m³/jaar. Voor wat betreft de emissiegrenswaarden voor de lozing van het bedrijfsafvalwater zijn de algemene lozingsvoorwaarden van de afdeling en het indelingscriterium voor de lozing van gevaarlijke stoffen van artikel 3 van bijlage van het besluit van de Vlaamse regering van 1 juni 1995 houdende algemene en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne (hierna VLAREM II) van toepassing Op 20 december 2012 begeven twee toezichthouders van de afdeling Milieu-inspectie zich ambtshalve naar de inrichting van de verzoekende partij en nemen aldaar een schepmonster (referentienummer L/W/2012/A243/329) van het bedrijfsafvalwater. Uit de analyseresultaten van het monster, uitgevoerd door het laboratorium NV ECCA, blijkt dat de emissiegrenswaarden, na verrekening van de precisie- en juistheidseisen, voor de parameters arseen, cadmium, chroom, koper, kwik, lood, nikkel, zilver, zink, boor, barium, beryllium, kobalt, seleen, titaan, uranium, vanadium, acenafteen, benzo(a)pyreen, anthraceen, benzo(g,h,i)peryleen+indeno (1,2,3,c,d)pyreen, pyreen, benzo(b)fluorantheen+benzo(k)fluorantheen, fenanthreen, fluorantheen, totaal fosfor, vaste stoffen in suspensie en ph.zijn overschreden. Een proces-verbaal wordt opgesteld, afgesloten op 1 februari MHHC-15/25-K6 13 augustus

4 4.3. De verzoekende partij wordt middels een aangetekend schrijven van 5 februari 2013 aangemaand om volgende maatregelen te nemen: - U neemt onmiddellijk alle mogelijke maatregelen om aan de geldende lozingsnormen te voldoen. - Als na onderzoek blijkt dat deze maatregelen niet afdoende zijn, dan moeten deze parameters worden genormeerd in de vergunning. De aanvraag tot wijziging van de lozingsvoorwaarden moet dan zonder verwijl worden ingediend bij de bevoegde overheid. - U stuurt mij vóór 1 mei 2013 een gedetailleerd saneringsplan toe ofwel het bewijs dat u een wijziging van de lozingsvoorwaarden heeft aangevraagd bij de bevoegde overheid. 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert de vastgestelde feiten als een milieumisdrijf overeenkomstig artikel , 2, van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), meer bepaald als een schending van: - artikel 22 van het decreet van 28 juni 1985 betreffende de milieuvergunning (hierna Milieuvergunningsdecreet), dat de exploitant van een inrichting er onder meer toe verplicht de milieuvoorwaarden na te leven, - artikel 43 van het besluit van de Vlaamse regering van 6 februari 1991 houdende vaststelling van het Vlaams reglement betreffende de milieuvergunning (hierna VLAREM I), dat de exploitant van een inrichting er onder meer toe verplicht de algemene, sectorale en bijzondere milieuvoorwaarden na te leven, en - artikel , 3, VLAREM II luidens welke bepaling gevaarlijke stoffen als bedoeld in bijlage 2C van VLAREM I enkel geloosd mogen worden in concentraties hoger dan de indelingscriteria mits er in de milieuvergunning een emissiegrenswaarde voor is opgenomen. Zij legt met toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI DABM de voormelde alternatieve bestuurlijke geldboete op Met haar beroep beoogt de verzoekende partij de bestreden beslissing te horen vernietigen, in ondergeschikte orde de opgelegde bestuurlijke geldboete op substantiële wijze te verminderen. Ter ondersteuning van haar beroep voert de verzoekende partij, in een eerste bezwaar, de schending aan van de rechten van verdediging wegens overschrijding van de redelijke termijn. In het tweede bezwaar, voorgedragen in ondergeschikte orde, acht zij de opgelegde boete onredelijk hoog De verzoekende partij zet in haar eerste bezwaar uiteen dat de gewestelijke entiteit binnen een termijn van 180 dagen, te rekenen vanaf 12 maart 2013, gehouden was een beslissing te nemen, doch zij pas op 20 maart 2014 kennis heeft gekregen van de bestreden beslissing waardoor de betreffende termijn met 100% is overschreden zodat deze beslissing bezwaarlijk [kan] geacht worden genomen te zijn binnen een redelijke termijn. Zij voert verder aan dat zij onmiddellijk maatregelen heeft genomen om aan de vastgestelde tekortkomingen te remediëren en zij gelet op het constructief overleg met de gewestelijke instantie ( )in alle redelijkheid [er mocht] van uitgaan dat er ( ) geen bestuurlijke geldboete zou volgen zodat zij over een voldoende belang beschikt om dit bezwaar op ontvankelijke wijze voor te dragen. Zij acht de bestreden beslissing dan ook onwettig ( ) wegens gebrek aan beslissingsbevoegdheid van de gewestelijke entiteit De verwerende partij werpt vooreerst op dat de overschrijding van de beslissingstermijn met 100 procent niet tot gevolg heeft dat de gewestelijke entiteit haar beslissingsbevoegdheid verliest. Zij verwijst naar artikel DABM volgens welke bepaling de bevoegdheid tot het opleggen van een alternatieve geldboete pas vervalt vijf jaar na de datum van afsluiting van het proces-verbaal waarbij het milieumisdrijf werd vast gesteld. MHHC-15/25-K6 13 augustus

5 Verder laat zij gelden dat te dezen de redelijke termijn niet geschonden is: de tijdspanne van circa één jaar (tussen de kennisgeving van het voornemen tot beboeting en de beboetingsbeslissing) was nodig opdat de gewestelijke entiteit tot een weloverwogen boetebeslissing kon komen hierbij rekening houdend dat, zoals de bestreden beslissing eveneens overweegt, deze termijn de verzoekende partij in de gelegenheid heeft gesteld om zich in regel te stellen en desgevallend de noodzakelijke structurele maatregelen te nemen. Voorts hebben, volgens de verwerende partij, de door de verzoekende partij genomen maatregelen enkel betrekking op het herstel van de wederrechtelijke situatie. In ondergeschikte orde voert de verwerende partij aan dat de verzoekende partij van geen rechtens vereist belang doet blijken. Zo haalt verzoekende partij geen enkel argument aan waaruit haar belang zou blijken in de context van de redelijketermijnvereiste van de bestreden beslissing en maakt [zij] dan ook helemaal niet aannemelijk dat zij in concreto benadeeld is of schade heeft geleden wegens de vertraging bij het nemen van de bestreden beboetingsbeslissing. Zij acht het bezwaar onontvankelijk De verzoekende partij voert in haar eerste bezwaar de schending aan van de redelijke termijneis. In het geval waarin de gewestelijke entiteit krachtens artikel , eerste lid, DABM verplicht is, weliswaar binnen een termijn van orde, een beslissing te nemen, vergt dit beginsel dat zij als normaal voorzichtig en bedachtzaam handelende overheid zulks zou doen binnen een redelijke termijn, hierbij onder meer rekening houdend met de omstandigheden eigen aan de zaak, de omvang en complexiteit van het dossier en de houding doorheen de beboetingsprocedure van de overheid en de vermoedelijke overtreder. In het voorliggende beroep is de bestreden beslissing genomen op 14 maart 2014, hetzij meer dan 180 dagen na het verstrijken van de beslissingstermijn ex artikel , eerste lid, DABM. Terecht wijst de verwerende partij er op dat deze termijn, een termijn van orde is. De overschrijding ervan kan enkel mits schending van de redelijke termijneis als beginsel van behoorlijk bestuur, een gegrond bezwaar vormen tot vernietiging van de bestreden beboetingsbeslissing. Evenzeer terecht herinnert de verwerende partij er aan dat de verzoekende partij dient aan te tonen, minstens redelijk aanneembaar maken, dat zij getuigt van het rechtens vereiste belang bij het aanvoeren van dit bezwaar. Het rechtens vereiste belang bestaat erin dat zij in concreto is benadeeld door de vertraging bij het nemen van de bestreden beboetingsbeslissing. De vraag terzijde gelaten of in casu de redelijke termijneis werd geschonden, stelt het Milieuhandhavingscollege, met de verwerende partij, vast dat de verzoekende partij niet aantoont, evenmin redelijk aanneembaar maakt, dat zij over het rechtens vereiste belang beschikt, met name welk concreet nadeel zij heeft ondergaan door de laattijdigheid van de bestreden beslissing. Integendeel lijkt het erop dat zij deze tijdspanne heeft benut om verschillende maatregelen te nemen teneinde te voldoen aan de emissienormen en, dat naar luidt van de bestreden beslissing, deze corrigerende maatregelen meegenomen worden als verzachtende omstandigheid bij het bepalen van de hoogte van de boete, wat leidt tot een lagere geldboete zodat de in het bezwaar aangeklaagde laattijdigheid eerder als een voordeel dan als een nadeel te beschouwen valt. Het Milieuhandhavingscollege stelt vast dat de verzoekende partij geen elementen aanreikt die het naar eis van recht mogelijk maken te besluiten dat zij over het rechtens vereiste belang beschikt. Het eerste bezwaar is onontvankelijk In het tweede bezwaar bekritiseert de verzoekende partij de hoogte van de opgelegde geldboete. Vooreerst verwijt zij de bestreden beslissing dat zij niet afdoende motiveert waarom een dergelijk hoge boete wordt opgelegd. Verder wijst zij erop dat ze uit de vastgestelde overtreding geen vermogensvoordeel heeft genoten. Tot slot laat zij gelden dat het niet te dulden is dat ongeldige analyses (want uitgevoerd door een, voor de analyses van sommige parameters, niet erkend labo) worden in rekening gebracht om de ernst van de feiten te beklemtonen, doch anderzijds bij de beoordeling van dezelfde ernst de gewestelijke entiteit geen rekening heeft gehouden met de overschrijding van de beslissingstermijn wat het erop wijst dat het dossier van verzoekster niet van primordiaal belang is. MHHC-15/25-K6 13 augustus

6 In ondergeschikte orde vraagt zij de boete op substantiële wijze te verminderen In antwoord op het tweede bezwaar repliceert de verwerende partij dat de door de verzoekende partij ingeroepen ongeldigheid van de analyses voor sommige parameters, wegens het niet erkend zijn van het labo voor de analyse van deze parameters, er niet aan in de weg staat dat deze toch worden in aanmerking genomen nu de overschrijdingen van de indelingscriteria en rapportagegrenzen ( ) stuitend zijn, het [labo] erkend had kunnen zijn en de verzoekende partij naliet een tegenanalyse uit te voeren. Zij voert bijkomend aan dat de verzoekende partij de haar ten laste gelegde feiten niet betwist, dat de bestreden beslissing geen vermogensvoordeel heeft in rekening gebracht en dat de opgelegde boete omstandig gemotiveerd is en beantwoordt aan de artikelen 2 en 3 van de wet van 29 juli 1991 betreffende de uitdrukkelijke motivering van bestuurshandelingen (hierna Motiveringswet) en aan de voorwaarden ex artikel DABM. Zij acht het bezwaar ongegrond Het tweede bezwaar beroept zich in wezen op een schending van artikel DABM, zoals gepreciseerd door artikel DABM. Luidens artikel DABM moet de gewestelijke entiteit er bij het opleggen van een bestuurlijke geldboete voor zorgen dat er geen kennelijke wanverhouding bestaat tussen de feiten die aan de bestuurlijke geldboete ten grondslag liggen en de boete die op grond van die feiten worden opgelegd. Artikel DABM bepaalt dat wanneer de gewestelijke entiteit een bestuurlijke geldboete oplegt de hoogte ervan wordt afgestemd op de ernst van het milieumisdrijf en dat tevens rekening wordt gehouden met de frequentie waarmee en de omstandigheden waarin de vermoedelijke overtreder het milieumisdrijf heeft gepleegd of beëindigd. Uit de bewoordingen van artikel DABM blijkt dat de gewestelijke entiteit bij het bepalen van de hoogte van de bestuurlijke geldboete in eerste orde de ernst van het milieumisdrijf in aanmerking moet nemen. Gezien het door de milieuregelgeving beschermde algemeen belang uitgedrukt in artikel 1.2.1, 1, DABM, in casu aangevuld met artikel 3, eerste lid, Milieuvergunningsdecreet, vormen de schadelijke gevolgen van het milieumisdrijf voor de mens of het leefmilieu een wezenlijk aspect van de beoordeling van de ernst van het milieumisdrijf. Van een mogelijke schending van de artikelen juncto DABM kan alleen dan sprake zijn indien de gewestelijke entiteit op kennelijk onevenredige of onredelijke wijze toepassing heeft gemaakt van de waarderingscriteria die in deze artikelen zijn bepaald Anders dan de verzoekende partij voorhoudt heeft de gewestelijke entiteit de hoogte van de opgelegde geldboete afdoend gemotiveerd. Immers in de bestreden beslissing zijn uitdrukkelijk de feitelijke en juridische overwegingen opgenomen op grond waarvan de gewestelijke entiteit de geldboete heeft opgelegd. Zo wordt verwezen naar de analyseresultaten van de bemonsterde parameters die de overschrijdingen van de emissiegrenswaarden aantonen en naar de toepasselijke regelgeving, inzonderheid het DABM, het Milieuvergunningsdecreet, VLAREM I en VLAREM II. Bovendien zijn voor elke parameter, in acht genomen de vastgestelde overschrijding, de schadelijke effecten voor het leefmilieu of de mens omschreven. De bestreden beslissing schendt dan ook de aangehaalde bepalingen van de Motiveringswet niet Aangaande de redelijkheid en de evenredigheid van de opgelegde geldboete in het licht van de ernst van en de omstandigheden waarin het milieumisdrijf werd gepleegd, oordeelt het Milieuhandhavingscollege als volgt. Samen met de verzoekende partij stelt het Milieuhandhavingscollege vast dat er veel tijd voorbij ging vooraleer de geverbaliseerde feiten tot een beboetingsbeslissing leidden. De beboetingsprocedure zelf werd opgestart, naar blijkt uit de desbetreffende kennisgeving aan de verzoekende partij, op 12 maart De bestreden beslissing waarbij de bestuurlijke geldboete werd opgelegd volgde pas op 14 maart 2014, dus meer dan 6 maanden na het verstrijken van de decretaal bepaalde beslissingstermijn van 180 dagen. Bij het bepalen van de hoogte van het boetebedrag heeft de gewestelijke entiteit met deze laattijdigheid geen rekening gehouden. MHHC-15/25-K6 13 augustus

7 Zoals het Milieuhandhavingscollege reeds eerder en meerder oordeelde, kan de termijn die de gewestelijke entiteit neemt om tot een beslissing te komen wel degelijk relevant zijn om de ernst van de weerhouden feiten en derhalve de redelijkheid van de opgelegde boete te beoordelen, in die zin dat ongerechtvaardigd dralen er op wijst dat de gewestelijke entiteit geen overheersend belang hecht aan de feiten. De aanmerkelijke overschrijding van de beslissingstermijn in voorliggend dossier, die geen rechtvaardiging vindt in de complexiteit of de omvang van de zaak, staat lijnrecht in tegenspraak met de beoordeling die de bestreden beslissing formuleert aangaande de ernst van het vastgestelde milieumisdrijf. Nu, zeer precies, de ernst van de feiten het eerste criterium vormt ter bepaling van het boetebedrag, wettigt deze vaststelling het besluit dat de boete die is opgelegd kennelijk onredelijk hoog is Aangaande de door de gewestelijke entiteit voor het bepalen van de hoogte van de geldboete in rekening gebrachte analyseresultaten van de parameters barium, beryllium, titaan, uranium en vanadium (waarvoor het laboratorium NV ECCA op het ogenblik van de analyses geen erkenning had) volgt het Milieuhandhavingscollege het standpunt van de verzoekende partij. De verwerende partij betwist niet dat op het ogenblik van de analyse van het schepmonster L/W/2012/A243/329 het laboratorium NV ECCA geen erkenning bezat voor de analyse van de hiervoor vermelde parameters. Artikel , tweede lid, DABM schrijft voor dat de analyses worden uitgevoerd door toezichthouders of door daartoe erkende laboratoria. Aan dit voorschrift is te dezen niet voldaan. De omstandigheid dat de verzoekende partij geen tegenanalyses heeft laten uitvoeren, evenmin de overschrijding van de emissiegrenswaarden van deze parameters heeft betwist staat aan deze vaststelling niet in de weg. De gewestelijke entiteit heeft dan ook op een kennelijk onredelijke wijze de overschrijding van deze parameters betrokken bij de beoordeling van de opgelegde geldboete Het onderdeel van het bezwaar, met name het argument dat het milieumisdrijf de verzoekende partij geen vermogensvoordeel heeft verschaft, mist feitelijke grondslag nu de bestreden beslissing geen gewag maakt van enig vermogensvoordeel in hoofde van de verzoekende partij De vaststellingen en overwegingen onder de randnummers en nopen tot vernietiging van de bestreden beslissing. Het tweede bezwaar is in de aangegeven mate gegrond en wettigt om voormelde redenen een substantiële vermindering van het opgelegde boetebedrag Het Milieuhandhavingscollege is, bij herbeoordeling van de opgelegde boete, bovendien van oordeel dat de bestreden beslissing diende rekening te houden met de specificiteit van de lozingsnormen die ten tijde van de geverbaliseerde feiten van toepassing waren voor de gevaarlijke stoffen voorkomend in bijlage 2C VLAREM I, te weten de zogenaamde zwarte en grijze lijst stoffen, Bij de beoordeling van de ernst van de vastgestelde feiten overweegt de bestreden beslissing dat het indelingscriterium of de rapportagegrens voor het merendeels van de geanalyseerde parameters op buitenmatige wijze werd overschreden. Zij neemt daarbij telkenmale mee in aanmerking dat de overschrijding een grijze lijst dan wel een zwarte lijst stof betreft. Hierbij ontbreekt evenwel het mede in aanmerking nemen van het gegeven dat, naar luidt van artikel VLAREM II, bij ontstentenis aan een emissiegrenswaarde bepaald in de milieuvergunning, voor deze stoffen het indelingscriterium voor de lozing van gevaarlijke stoffen (of de rapportagegrens van de referentiemeetmethode indien het indelingscriterium lager ligt dan deze rapportagegrens) als emissiegrenswaarde geldt. Het zou nochtans kennelijk redelijk geweest zijn dit wel te doen. Immers door hun aard hebben een indelingscriterium en de rapportagegrens van een referentiemeetmethode een zeer lage waarde zodat een mate van overschrijding die hierop wordt afgemeten evident gemakkelijk een (meestal zeer) hoge overschrijdingsfactor oplevert. Ondanks het feit dat het hier onmiskenbaar ernstige overschrijdingen betreffen van de emissiegrenswaarden van gevaarlijke stoffen, is de beoordeling van de ernst van de vastgestelde overschrijdingen voor deze stoffen in de bestreden beslissing om deze reden dan ook kennelijk onredelijk, wat nogmaals een substantiële vermindering van het boetebedrag verantwoordt De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-15/25-K6 13 augustus

8 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingediende beroep is ontvankelijk en in de aangegeven mate gegrond. 2. De beslissing 13/AMMC/257-M/ARO van 14 maart 2014 van de gewestelijke entiteit wordt vernietigd in zoverre zij een alternatieve bestuurlijke geldboete oplegt van euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het opleggen van de boete van toepassing waren voor strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro. 3. De alternatieve bestuurlijke geldboete wordt verminderd tot euro, vermeerderd met de opdeciemen die ten tijde van het plegen van de feiten van toepassing waren voor strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro. Dit arrest is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 13 augustus 2015 door de zesde kamer van het Milieuhandhavingscollege, die samengesteld is uit: Josef NIJS Luk JOLY Peter SCHRYVERS bestuursrechter, kamervoorzitter voorzitter bestuursrechter bijgestaan door Xavier VERCAEMER hoofdgriffier. De hoofdgriffier, De kamervoorzitter, Xavier VERCAEMER Josef NIJS MHHC-15/25-K6 13 augustus