Verslag van de vergadering van de werkgroep Algemene en Financiële Rechtstoestand (AFR) van dinsdag 10 mei 2016 in de Baljuwzaal van het CAOP.

Transcriptie

1 C.L.D. van Agten. inlichtingen telefoon 0 bijlage(n) AFR/ briefnummer G.1.04 zaaknummer 19 mei 2016 datum Verslag van de vergadering van de werkgroep van dinsdag 10 mei 2016 in de Baljuwzaal van het CAOP. Aanvang: uur Einde: uur. Aanwezig: Van de zijde van Defensie: R. Kreeftmeijer (voorzitter), M. Hoedeman, E. Huisman, R. Vink. Van de zijde van de Centrales: J. van Hulsen (AC), M. Manschot, R. Schilperoort (ACOP), N. van Woensel (CMHF). Van de zijde van het secretariaat: C. van Agten (CAOP). Agenda: 1. Opening, mededelingen en vaststelling agenda. 2. Bespreking en vaststelling van het verslag van 12 april 2016 (AFR/ ). 3. Huisvesting en voeding (AFR/ en bijlage). 4. Presentatie WKR. 5. Presentatie IKAP/cafetariamodel. 6. Rondvraag en sluiting. 1/12

2 Agendapunt 1: Opening, mededelingen en vaststelling agenda. Georganiseerd overleg sector Defensie Opening en mededelingen. De voorzitter opent de vergadering en heet de aanwezigen welkom. Van werkgeverskant zijn er geen inhoudelijke mededelingen, wel noteert spreker dat het verslag te laat is aangeleverd. De heer Van Hulsen deelt mee dat de heer Kropf niet aanwezig is en zich ook niet kon laten vervangen. Derhalve is spreker gevraagd de honneurs van de CCOOP waar te nemen. Namens de CCOOP stelt spreker in aansluiting op de opmerking van de voorzitter- dat ook het verslag 10 dagen van te voren aangeleverd dient te zijn. Het stuk bij agendapunt 3 (Huisvesting en vergoeding) is wel 14 dagen van te voren aangeleverd, echter die termijn bevatte een recesweek en 2 feestdagen. Feitelijk zijn de bespreekstukken dus te laat aangeleverd. Naar de mening van de CCOOP kan in ieder geval van behandeling van AFR/ , geen sprake zijn. Ten aanzien van de intentie van het bespreekstuk Huisvesting en voeding stelt de voorzitter dat het zijn streven was om vandaag tot besluitvorming te komen. De centrales staan echter een verkennende bespreking voor, ook al omdat aldus de heer Van Hulsen, het aangeleverde commentaar niet in het voorliggende stuk is terug te vinden. Verdere bespreking vindt plaats bij de behandeling van het agendapunt. De heer Schilperoort verwijst naar de piepbrief Wijziging VBD betreffende tijdvak toelage buitenland (AFR/ ).Spreker heeft nog wat opmerkingen ten aanzien van de wijze waarop een en ander is verwoord. Er volgt nog een brief van de ACOP met opmerkingen dien aangaande. Agendapunt 2: Bespreking en vaststelling van het verslag van 12 april 2016 De heer Van Hulsen merkt in z n algemeenheid het volgende op. Op meerdere onderdelen is de discussie te gecomprimeerd weergegeven. Het risico bestaat dat de lijn ervan later niet meer is te achterhalen omdat hier en daar de essentie van de discussie en ook de besluitvorming wordt gemist. Besloten wordt om dit verslag (en inboekingsnummer AFR/ ) te laten vervallen en een nieuw verslag op te stellen, dat wordt geagendeerd voor de volgende AFR. De voorzitter nuanceert dat overlegpartners het de secretaris niet altijd even gemakkelijk maken met de veelvuldige afwisseling van formele en informele besprekingen ( binnen en buiten het verslag ). Desalniettemin worden nog de volgende opmerkingen ten aanzien van het verslag gemaakt. Voor wat betreft de werkkostenregeling (actiepunt 4) wijst de heer Schilperoort er op dat expliciet is gevraagd om een motivering (niet alleen in het overleg, maar ook schriftelijk), waarom er verschillend wordt omgegaan met de nabetaling binnen de 70 km. Een deel van de mensen ontving die namelijk wel en een ander deel niet. De schriftelijke- motivatie is ook nodig voor de bondsjuristen om de bezwaarzaken af te handelen. Een en ander is niet helder in het verslag verwoord. In de weergave van de discussie rond de dienstreizen en het woon-werkverkeer lopen verschillende elementen door elkaar. Deze discussie ging aldus de heer Van Hulsen niet over de dienstreizen, maar over Texel en het woon-werkverkeer. Wellicht is dit ook een verklaring voor het feit dat de onlangs verzonden werkgeversbrief Veerkosten Den Helder Texel bij dienstreizen (AFR/ ) op geen enkele wijze een voldoende reactie geeft op de gevoerde discussie. In de brief beperkt de werkgever zich tot de speciale regeling voor Texel, terwijl er ook Defensiemedewerkers op Vlieland en Schiermonnikoog wonen, waaronder niet alleen KM-personeel, maar ook KLu-personeel. Spreker heeft in de discussie hieromtrent aangegeven dat het niet om Texel moest gaan, maar om de situatie dat men onvermijdelijk gebruik moet maken van pond- en veerdiensten en dus onvermijdbare kosten maakt. Bovendien is het lastig om een KMuitvoeringsregeling van toepassing te laten zijn op een ander krijgsmachtdeel. De heer Schilperoort brengt 2/12

3 hierop inhakend naar voren, dat de discussie uiteindelijk is geland op het genoemde criterium van onvermijdbare kosten, maar dat de discussie ook is gevoerd over brug- en toltunnels. Het risico bestaat dat over een maand dezelfde discussie moet worden gevoerd, omdat niet is terug te halen dat hierover is gesproken. De voorzitter stelt in reactie op de opmerking over de door Defensie gezonden brief, dat deze een deel van de oplossing bevat maar de duiding in bredere zin mist. Spreker onderschrijft hierbij de opmerkingen over de inhoud van het verslag. De brief wordt ingetrokken. Ten behoeve van het opstellen van een uitgebreidere brief zal het agendapunt 3 van 12 april 2016 met spoed worden uitgewerkt [noot secretariaat: aangeleverd ] waarop een nieuwe piepbrief zal worden aangeleverd. Partijen geven aan de actiepunten van het verslag te willen bespreken, maar de secretaris geeft aan dat dit procedureel lastig wordt omdat het verslag immers is teruggetrokken. Besloten wordt om niets af te voeren, maar wel de stand van zaken te noemen. 1. Wijziging ATW: geagendeerd voor het technisch werkverband van De stukken zullen uiterlijk aangeleverd zijn. 2. Huisvesting en vergoeding: geagendeerd. 3. Werkkostenregeling: geagendeerd. 4. Vergoeding dienstreizen/brug- en tolgelden: piepbrief is ingetrokken. 5. Reiskosten MEOB-personeel: stuk is ontvangen en het punt kan bij de bespreking van de actiepunten in de eerstvolgende AFR afgevoerd worden. 6. Nummerplaten Duitsland: hierop wordt teruggekomen. 7. IKAP/cafetariamodel: geagendeerd. 8. Bemiddelingspremie: de communicatie in de folder is onjuist en wordt aangepast. Alle betalingen zijn wel gebeurd conform de afspraak in de regeling, mensen hebben in één maand twee maandsalarissen ontvangen. Niet als apart actiepunt opgenomen: 9. Prijsbijstellingen: Defensie is op dit moment nog bezig om die aan te vullen zodat de meest recente stand van zaken kan worden aangeleverd. Agendapunt 3: Huisvesting en voeding. De voorzitter licht het agendapunt als volgt toe. De werkgever wil een tweetal aanpassingen in de regeling voorleggen. De eerste aanpassing betreft de zogenoemde 70-km-brief, of te wel de interne aanwijzing hoe om te gaan met het toewijzen van legering/huisvesting. Voorstel is om hetgeen nu als aanwijzing is vormgegeven in de regeling op te nemen. Daarnaast wordt voorgesteld de introductie van de elektronische voedingskaart per om recht te laten gelden voor de tegemoetkoming in de kosten voor voeding. Dit betekent dat de tegemoetkoming op de vigerende smartcard (MFSC) wordt gezet en direct verrekend kan worden. De heer Van Hulsen begrijpt dat het gaat om modernisering en normalisatie, maar hij kan zich niet aan de indruk onttrekken dat hetgeen hier wordt voorgelegd een diepere lading heeft. Spreker verwijst hierbij naar de uitspraak van de CRvB ( ) inhoudende dat Defensie voor de tegemoetkoming voor huisvesting, voeding en reiskosten, geen onderscheid mag maken tussen militairen die een eigen huishouding voeren en militairen bij wie dat niet het geval is. De heer Van Hulsen vraagt of dit niet de aanleiding is om bijgaand stuk ter tafel te leggen. Dat is aldus de voorzitter absoluut het geval. De uitspraak van de CRvB heeft het denkproces in gang gezet en de werkgever heeft zich gebogen over de vraag hoe dit in de regelgeving vormgegeven zou kunnen worden. Met voorliggende aanpassingen is getracht het onderscheid te elimineren en vervolgens de uitvoeringspraktijk ten aanzien van de huisvesting te harmoniseren, hetgeen de aanpassing van de uitvoering van de tegemoetkoming in de kosten voor voeding regardeert. 3/12

4 Het komt de heer Van Hulsen echter het meest logisch voor dat de uitspraak van de CRvB tot gevolg zou hebben dat de categorie die het minst bedeeld is, op het niveau wordt gebracht van de categorie die het meest is bedeeld. Kijkend naar het voorliggende stuk, is dat naar zijn gevoel echter niet in alle opzichten het geval. De voorzitter begrijpt deze redenatie, maar stelt daar tegenover dat het niet mogen maken van onderscheid ook kan betekenen dat de tegemoetkoming voor beide categorieën naar beneden wordt bijgesteld. De werkgever heeft gezocht naar een oplossing die recht doet aan de uitspraak van de CRvB en die binnen de middelen die voorhanden zijn kan worden geaccommodeerd. De heer Van Hulsen stelt in reactie dat door het voorstel van de werkgever, de medewerkers kunnen worden geconfronteerd met negatieve inkomenseffecten die er niet zouden zijn geweest in de variant zoals hij voorstelde. Verwijzend naar de 70-km-discussie en de vraag om een motivatie van de werkgever, stelt spreker dat er een zekere spanning op dit dossier zit. Spreker geeft aan de grotere samenhang in dit dossier nog niet te kunnen ontdekken. De heer Schilperoort constateert evenals voorgaande spreker een redelijke afstand tussen het werkgeversvoorstel en hetgeen de centrales voorstaan. De werkgever lijkt te doen alsof er een nieuwe discussie op gang wordt gebracht, maar in werkelijkheid zijn partijen hier in april 2015 al mee aangevangen en dit is reeds het derde voorstel dat voorligt. Vanuit de ACOP is eerder aangegeven dat als er al iets substantieels zou worden gewijzigd aan de regeling, er sprake zou moeten zijn van (een vorm van) een overgangsregeling omdat mensen in het verleden bepaalde keuzes hebben gemaakt op basis van de financiële voorzieningen die zij toen kregen. Dit standpunt is niet veranderd en spreker moet constateren dat in voorliggend voorstel er terug wordt onderhandeld. Vorig jaar lagen er voorstellen voor een overgangsregeling die door de centrales te mager werden bevonden. In voorliggend stuk leest spreker allerlei elementen die niet leiden tot een regeling die recht doet aan alle partijen die geconfronteerd worden met het feit dat zij als militairen een bijzondere positie hebben. Militairen moeten mobiel zijn en worden door het hele land heen te werk gesteld. Zij kunnen dus niet de keuze maken om tot hun pensioen vlak bij hun werk te gaan wonen. Dit heeft consequenties en die moeten worden vergoed. Wat de ACOP betreft gaat dat niet ten koste van de portemonnee van de leden, maar komt het ten laste van de werkgever die nu eenmaal een militair bedrijf voert. Spreker concludeert zich aan te sluiten bij de visie van de heer Van Hulsen, namelijk dat dit voorstel niet gaat in de richting die zij voorstaan. De heer Van Woensel verwijst naar de uitspraak van de werkgever dat er naar boven, maar ook naar beneden kan worden bijgesteld als gevolg van het elimineren van het onderscheid tussen de beide categorieën. In zijn optiek gaat het hier echter om een regeling waarin aanspraken zijn opgenomen waarvan een groep is uitgesloten, namelijk de categorie die geen eigen huishouding voert. De uitspraak van de CRvB heeft die uitsluiting ongedaan gemaakt en heeft er voor gezorgd dat de eerder uitgesloten groep toegang heeft tot de tegemoetkoming zoals die voor de oorspronkelijke categorie geldt. Op grond van deze redenatie kan dan ook geen neerwaartse bijstelling als gevolg van de CRvB-uitspraak plaatsvinden en is het argument dat de meerkosten moeten worden terugverdiend binnen de regeling niet valide. De heer Van Hulsen geeft aan zover nog niet te willen gaan, want hij heeft geen idee of dit wel of niet is terugverdiend binnen de regeling. Er is aldus de heer Van Woensel in ieder geval sprake van meerkosten als gevolg van de uitspraak en er is sprake van een poging tot besparing door het aanpassen van de regeling. Dat brengt hem tot de conclusie dat het in ieder geval de intentie is de meerkosten binnen de regeling op te lossen. De heer Schilperoort verwijst naar de afspraak die met de fiscus is gemaakt omtrent de belasting van de militaire huisvesting. Hierdoor zijn naar sprekers weten, ook gelden teruggevloeid naar Defensie. De heer Huisman zet uiteen dat Defensie een eindheffing moest betalen op de huisvesting en voeding. Daarvoor is afgesproken dat er een 1/3 - regeling mocht worden toegepast, maar die maatregel heeft niets met dit dossier te maken. Defensie verdient nu geen eindheffing doordat de groep die nu ook recht heeft op 4/12

5 de tegemoetkoming is uitgebreid. Eerder heeft de heer Huisman naar aanleiding van het gesprek met de belastingdienst gemeld dat de eindheffing op 1/3 van de plaatsingsduur kan worden gepositioneerd. Dat is al jaren geleden ingevoerd. Dat is aldus de heer Van Woensel niet zoals hij het heeft begrepen. Er is gemeld dat de werkgever met de belastingdienst had gesproken en dat er is overeengekomen dat Defensie in tegenstelling tot voorheen- de eerste twee jaar vrijstelling krijgt van de strafheffing. Dat zou dus betekenen dat er vanaf dit jaar een besparing zou zijn omdat er minder strafheffing wordt betaald over de eigen bijdrage van de regeling. De heer Schilperoort onderschrijft deze duiding, maar hoe het ook zij, de uitspraak van de CRvB geeft aan dat er geen mensen mogen worden uitgesloten en die worden dus op het niveau gebracht van degenen die de tegemoetkoming al kregen, met andere woorden: het kan niet de bedoeling zijn dat er neerwaarts wordt bijgesteld naar het laagste niveau. De voorzitter meent dat de uitspraak van de CRvB niets zegt over de hoogte van de tegemoetkoming. Als het onderscheid niet meer wordt gemaakt en de tegemoetkoming zou één-op-één naar het hogere niveau worden gebracht, zal dat aanzienlijke meerkosten met zich meebrengen. In het voorliggende voorstel is getracht de meerkosten binnen de regeling te beheersen en niet ten laste te brengen van andere arbeidsvoorwaarden. Bovendien is er een intern bedrijfsvoeringsinstrument rond de 70 km (wie komt er wel of niet in aanmerking voor tegemoetkoming huisvesting), waaraan niet altijd even consequent en consistent uitvoering wordt gegeven. Streven is om eenduidigheid in die uitvoering te brengen door het interne instrument te vervatten in de vigerende regeling. Als er wijzigingen komen op de tegemoetkoming in de huisvestingskosten, heeft dat implicaties voor de aanspraken op de kosten voor voeding. Naar spreker meent vindt er in het voorstel geen aanpassing plaats van het niveau van de tegemoetkoming, maar is het de bedoeling dat wordt gekomen van een voorschotsysteem naar een digitaal systeem, waarbij de tegoeden op een eenduidige wijze op de smartcard worden gezet en zo gebruikt kunnen worden. Dit heeft zowel bedrijfsvoerings- als eenduidigheidsvoordelen. Spreker zegt zich voor te kunnen stellen dat de centrales willen spreken over een overgangsbeleid en het is niet zo dat de werkgever die eerdere discussie is vergeten. Het maakt aldus de werkgever wel onderdeel uit van het gesprek aan deze tafel. Ten aanzien van de door de heer Schilperoort genoemde voorstellen die eerder (2015) in de AFR ter tafel lagen, ging het volgens de voorzitter over een veel groter pakket omdat hierin naast de huisvesting en voeding ook de reiskosten werden meegenomen. Het voorstel was toen dat de reiskosten onderdeel zouden worden van lopende arbeidsvoorwaarden onderhandelingen en dat men zich in de AFR zou beperken tot huisvesting en voeding. Het is sprekers opvatting dat met de voorliggende voorstellen geen rechten worden ontnomen, hoewel de voorgestelde nieuwe vorm wel bepaalde effecten heeft. De heer Van Hulsen stelt vast dat wat hem betreft Defensie vrij is om zijn eigen bedrijfsvoering (vorm) te regelen als het de aanspraken maar niet aantast (de werkgever zal zich ten aanzien van de bedrijfsvoeringsaspecten met de medezeggenschap moeten verstaan). Het voorstel rond de 70 km gaat echter wel over aanspraken. In spreker s beleving is er arbeidsvoorwaardelijk ooit een grens afgesproken op 25 km, waaraan hij zich ook vasthoudt. Als de werkgever daar 70 km van wil maken is het aan hem om de centrales te overtuigen. De heer Van Hulsen heeft de indruk dat de Defensie nu een totaalpakket op tafel tracht te leggen met het doel daarover een gemeenschappelijke opvatting te verkrijgen. De uitspraak van de CRvB ging over drie elementen: reiskosten, huisvesting en voeding en spreker moet constateren het totaaloverzicht kwijt te zijn nu de werkgever daarin gaat knippen. Na een korte pauze zegt de voorzitter het volgende. De initiële aanleiding om überhaupt naar de tegemoetkoming kosten huisvesting en voeding te kijken was de uitspraak van de CRvB inhoudende dat er geen onderscheid mag worden gemaakt tussen de categorie die een eigen huishouding voert en degenen voor wie dat niet het geval is. Dit betekent dat in ieder geval de huidige regeling moet worden aangepast. Hiertoe is een aanpassing van de regeling aan de centrales voorgelegd waarin in ieder geval het onderscheid teniet wordt gedaan, maar er is ook een aantal heldere te rechtvaardige afspraken in 5/12

6 opgenomen (wanneer hebben mensen recht op eigen huisvesting en wat betekent dat voor de tegemoetkoming in de kosten voor voeding). Spreker zegt zich te realiseren dat een akkoord op deze voorstellen nog niet het eind van het verhaal zal betekenen omdat implementatie weer effecten (onder anderen voor de zittende populatie) zal hebben die nog nader besproken zullen moeten worden Spreker noemt dit een derde stap in de besprekingen om het totaalpakket te kunnen afronden. Vraag aan de centrales is of zij bereid zijn de voorstellen door te lopen. Ten aanzien van de eerder genoemde rol van de medezeggenschap voegt spreker hieraan toe dat hij er aan hecht om ook het bedrijfsvoerings-onderwerp met de centrales te wisselen ten behoeve van borging van de eenduidigheid in de regelgeving naar het personeel toe voor de wat langere termijn. Ook al zijn sommige elementen in essentie bedrijfsvoering, de effecten kunnen soms aan de arbeidsvoorwaarden raken. Als de werkgever met stilstaan bij effecten bedoelt dat er afspraken worden gemaakt hoe van de huidige regeling tot een toekomstige regeling gekomen kan worden, door bijvoorbeeld een overgangsregeling, is de heer Schilperoort bereid om de regeling te bespreken om te bezien hoever men kan komen. De heer Woensel zegt in principe wel met de redenatie van de werkgever mee te kunnen gaan (vervallen eigen huishouden-beginsel gecombineerd met rechtvaardigheid in de regelgeving), maar dat dit niet moet betekenen er een puntladder gemaakt wordt op financieel gebied. Het moet helder kunnen worden vastgesteld dat het voor iedereen een rechtvaardige regeling is. De heer Van Hulsen is eveneens akkoord met de artikelsgewijze bespreking van het voorliggende voorstel. Regeling huisvesting en voeding militairen. De heer Van Hulsen vraagt of deze benaming nog adequaat is. Kijkend naar de regeling wordt de burgermedewerker nu meer dan in het verleden geïncorporeerd in deze regeling. Spreker verwijst naar de zogenoemde carrière-burger die als flexibele burger vanaf schaal 9 elke vijf jaar, net als de militair, over de wereldbol gaat en wiens carrière wordt uitgestippeld. Dit is echter niet helemaal conform de realiteit (zie verder bespreking artikel 8a). Er kan ten aanzien van deze groep ook in de regeling voor burgerpersoneel een verwijzing worden opgenomen naar voorliggende regeling. Voorstel is om de benaming als volgt aan te passen: Regeling huisvesting en voeding Defensie. (Zie verder bespreking 8a). Artikel 1 begripsomschrijving, f. woning. Gezien de uitspraak van de CRvB moet er een nieuwe definitie van woning worden opgenomen. Gekozen is voor de term woonplaats conform de Basisregistratie Personen. De heer Van Hulsen merkt op dat deze regeling niet beperkt is tot Nederland en hij kan zich landen voorstellen die geen basisregistratie hebben. Er zou dus een extra lid moeten komen dat voorziet in de situatie buitenland. Allerlei suggesties, bijvoorbeeld de term woonachtig brengen weer andere problemen mee, namelijk dat de fiscus andere definities gebruikt waar weer andere systemen aan gelinkt zijn, zo stelt de heer Hoedeman. Voor het buitenland kan de hier gebruikte definitie inderdaad niet worden gehanteerd, dus in dat geval zou wellicht wel het begrip woonachtig kunnen worden gebruikt. Dat zal echter wel discussie over de definitie teweeg brengen. Hij vervolgt zijn toelichting inzake woonplaats met de opmerking dat hier ook het schip was opgenomen. Dit leidde tot de opmerking van CZSK dat het servicepunt niet ging bepalen wie er op hun schip ging slapen. Dat was inderdaad niet de bedoeling, dus het begrip schip is hier weggehaald en verhuisd naar artikel 4, lid 7, geschiedt door de commandant (dit was ook het voorstel van de heer Van Hulsen). Daarvoor was het wel nodig om het begrip servicepunt op deze plaats te introduceren (h.). Er is nog gesproken over de benaming (frontoffice of servicepunt), maar het is in ieder geval van belang dat duidelijk is dat het gaat om ondersteunende dienstverlening van het FBD. 6/12

7 De benaming is voor de heer Van Hulsen niet van belang, het is hem echter niet helder over wat voor club het precies gaat. Besloten wordt de tekst aan te passen in de zin van: het door het FBD aan te wijzen contactpunt. Artikel 1 Begripsomschrijving, g. plaats van te werkstelling. Dit is een bestaande begripsbepaling, maar wetend hoe vaak hierover discussie is, met name over terrein stelt de heer Schilperoort voor om hier nog eens naar te kijken nu men toch met de regeling bezig is. De heer Hoedeman stelt dat het niet de bedoeling is om allerlei andere elementen in de regeling ter discussie te stellen. Het is echter wel haalbaar om het begrip terrein te specificeren tot kazerneterrein, maar dan moet men wel accepteren dat dit nog niet in andere regelingen is aangepast. Mocht er in een enkel geval sprake zijn van een ander dan een kazerneterrein wordt dit afgedekt door de zinsnede: door de commandant aangewezen plaats. Artikel 1, i. verplaatsing. Deze formulering komt uit een andere regeling. Artikel 1, j. afstand De heer Hoedeman licht toe dat er onduidelijkheid en discussie was over dit begrip. Derhalve is het begrip naar de begripsomschrijving geplaatst met een verwijzing naar het Verplaatsingskostenbesluit Defensie. Artikel 2, 2 en 3. Hierin zijn de verwijzingen aangepast omdat artikelen anders genummerd zijn. Nieuw is hier artikel 8a (carrière-burger). De heer Van Hulsen had een vraag over de duur van 5 jaar. De heer Hoedeman verwijst hiervoor naar de Toelichting. De burger vanaf schaal 9 wordt in de beschikking reeds aangemerkt als 8a-ambtenaar. De termijn is aangegeven, zodat de burger op grond van zijn/haar omstandigheden, kan besluiten om op een gegeven moment niet meer uitgezonden te worden. Beoogd is om het recht van huisvesting uitsluitend te laten toekomen aan degene die na 5 jaar ook weer elders gaat werken en het HRM-patroon van de militair volgt. De heer Van Hulsen licht toe dat zijn vraag tweeledig was: heeft Defensie in realiteit carrière-burgers en als dat zo is, waarom zou er voor de burgers wat anders geregeld moeten worden dan voor militairen? Spreker wijst op de situatie van de KMar die volgens hem al mensen heeft aangemerkt voor een functieduur van 7 jaar. De vraag is waar partijen ooit hebben afgesproken dat deze carrière-burgers onder deze regeling moesten vallen. De heer Hoedeman wijst er op dat Defensie zelf deze situatie heeft gecreëerd in De carrière burger (8a vanaf schaal 9), wordt behandeld als zijnde militair in de zin van deze regeling. Dat betekent, aldus de heer Van Hulsen, dat de burger in schaal 8, een lagere tegemoetkoming heeft in de huisvesting- en voedingskosten, terwijl de carrière-burger geen kosten heeft. De vraag is hoe dat uit te leggen, nog naast het gegeven dat spreker oprecht niet wist dat carrière-burgers in deze regeling zaten. In het verleden is wel eens bij reorganisatietrajecten gesproken over een uitzondering voor iemand die bijvoorbeeld van Weert naar Ermelo moest en onder de regeling werd gebracht. Daar kwam ook sprekers eerdere vraag vandaan of er ook gekeken moet worden naar degenen die onder het SBK vallen. De heer Huisman licht toe dat er sprake was van een zogenoemde inkwartierregeling (reorganisaties naar Maastricht of Emmen, waarbij mensen werden overgeplaatst die in het Westland woonden). Daarna is de carrière-burger ontstaan die heel veel verplaatst zou worden en onder een aparte regeling ging vallen. De heer Van Hulsen verwijst naar de discussie over de benaming van de regeling en verzoekt het punt van de consequentheid (militairen of Defensie) als punt van aandacht te noteren. Artikel 3 Verstrekking bij verplichte huisvesting. Dit artikel is niet gewijzigd, wel is verduidelijkt wat er geldt als iemand onder de 70 km verplicht gehuisvest is. In de praktijk werd hier op verschillende manieren mee omgegaan. Verderop in de regeling is verduidelijkt 7/12

8 dat iemand per definitie op de kazerne moet blijven als hij verplicht gehuisvest wordt. Dan is het logisch dat de militair in aanmerking komt voor vrijstelling en tegemoetkoming voor voeding. Artikel 4, Verstrekking op aanvraag. 1. a. Afstand meer dan 70 km: de heer Hoedeman licht toe dat deze afstand ooit werd gebaseerd op een globale reistijd van 1.00 uur ( 1 uur met een bovengrens van 70 km ). b. Openbaar vervoer: aangezien dit langzamer is, is gekozen voor een reisduur van meer dan anderhalf uur. Voor de heer Van Woensel is het de vraag waarom voor beide gevallen niet één criterium van 70 km wordt gehanteerd in plaats van een criterium voor tijd erbij te benoemen. Er zijn gevallen te bedenken waarbij deze formulering tot onterechte situaties kan leiden. De heer Hoedeman onderschrijft dit, maar alleen een 70 km-criterium doet geen recht aan de vrije keuze van mensen om met het openbaar vervoer te reizen, zonder dat zij hun tegemoetkoming kwijtraken. Het tijdsduur-criterium is juist ingebracht op basis van eerdere discussies. De heer Schilperoort verwijst naar de regeling van het UWV waarvan de basis het OV is. Daaraan is de norm van een uur reistijd (enkele reis) gekoppeld. De heer Van Hulsen stelt het vreemd te vinden dat de grens bij 70 km ligt. Iemand die op 71 km afstand van de werkplek zit, krijgt op aanvraag huisvesting, terwijl die ene km ruim binnen het uur kan worden afgelegd. Voor degenen die met het openbaar vervoer reizen wordt het echter normaal gevonden dat ze eerst anderhalf uur moeten reizen alvorens zij in aanmerking komen voor huisvesting (op aanvraag). Dit nog los van de tijd die benodigd is om van huis naar de halte en van de halte naar de werkplek te komen. De heer Hoedeman onderschrijft deze opmerkingen, maar stel in reactie het volgende. Mensen maken keuzes waar ze gaan wonen (vrije woningkeuze). Wanneer een woonplek niet of slecht te bereiken is via het openbaar vervoer (reistijd langer dan anderhalf uur), zou het vreemd zijn als Defensie betrokkene zou moeten legeren, omdat hij toch met het openbaar vervoer wenst te reizen. Er zijn op dit thema allerlei variaties te bedenken, zoals iemand die op meer dan 71 km afstand, maar naast de autosnelweg woont, zodat hij in ruim een half uur zijn bestemming kan bereiken en dan toch in aanmerking zou komen voor huisvesting. De heer Van Hulsen brengt het commentaar van de heer Kropf naar voren: reistijd = reistijd en dat is van huisadres naar werkplek. De heer Schilperoort zegt de 70 km voor de eigen auto acceptabel te vinden, maar vindt een uur reistijd (enkele reis) in het openbaar vervoer het maximum. De voorzitter stelt wel beeld te hebben bij een uur reistijd OV, mits partijen het eens worden over de rest van de regeling. Artikel 2 Verstrekking op aanvraag 2. Huisvesting om dienstredenen. Er waren aldus de heer Hoedeman wat vragen over het begrip dienstredenen. Het is een oud begrip ( dienstverrichting ). Er zullen niet veel mensen zijn waarop dit nog van toepassing is (bijvoorbeeld militaire brandweer). De heer Schilperoort wijst er op dat in dit punt de dienstredenen een verplichtend karakter hebben, terwijl het is opgenomen onder artikel 4: Verstrekking op aanvraag. De heer Hoedeman licht toe dat de verhuizing om dienstredenen net verschilt van de verplichte huisvesting, in de zin dat er geen verplichting bestaat (bijvoorbeeld bij initiële opleiding), maar dat de commandant een dermate belang ziet dat er huisvesting wordt aangeboden. De heer Van Hulsen stelt nog een probleem te zien in het feit dat er allerlei mensen in de huisvesting zaten waarvan men zich af kon vragen hoe dat kon. Antwoord was altijd bevoegdheid commandant. Aangezien niet heel helder is wat precies onder dienstredenen wordt begrepen, ziet de heer Schilperoort het risico dat de commandanten hier creatief mee om kunnen gaan. Verzoek is om dit begrip in de Toelichting te limiteren. 8/12

9 Artikel 4, 3. Drie nachten-eis. De drie-nachten-eis was aldus de heer Hoedeman reeds opgenomen, echter er was onduidelijkheid over de betekenis van de evenredigheid. Dit staat overigens los van de zogenoemde passantenregeling op basis waarvan men aan kan komen waaien wanneer men niet naar huis kan of wil. Artikel 4, 4 en 5. Sociaal dan wel medische indicatie. Ook dit punt bestond al. Naar aanleiding van een opmerking is de termijn vastgesteld op 6 maanden met een verlenging van 6 maanden, met een totaal van een jaar. Uitgangspunt is wel dat het een tijdelijk probleem is en dat er betrokkenheid van het sociaal-medisch team moet zijn. Het maximum aan de verlenging is gesteld omdat er wel druk op behandeling moet zitten. Schrijnende en bijzonder gevallen worden apart beoordeeld (hardheidsclausule). De heer Van Hulsen stelt voor in punt 5 het woord eenmaal te schrappen, zodat er iets meer ruimte ontstaat. Hiermee wordt ingestemd. Artikel 4, 6 huisvesting en dagelijks woon-werkverkeer. De heer Hoedeman licht toe dat huisvesting en vergoeding dagelijks woon-werkverkeer niet samen kan gaan. De eerdere formulering was niet helder en op verzoek van de uitvoeringsinstanties is de formulering aangepast. De heer Van Hulsen begrijpt wat de werkgever beoogt, maar de tekst is niet duidelijk (woning, plaats van tewerkstelling, plaats van huisvesting, plaats van legering). De heer Hoedeman zal de tekst herzien. Artikel 4, 7. Huisvesting aan boord van een schip. Dit punt is al aan de orde geweest. Artikel 6 Huisvestingsaccommodatie, km. De heer Hoedeman licht toe dat de beslissing eerst aan de commandant werd gelaten en dat er nu een afstand is opgenomen. De oorspronkelijke situatie betekende dat de gebouwendienst ook niet kon plannen, immers er waren geen criteria voor huisvesting, anders dan de wens van de commandant. Het aantal kilometers komt uit het Verplaatsingskostenbesluit Defensie (woongebied). Wanneer huisvesting in een kazerne niet mogelijk blijkt zal woonruime worden ingehuurd. Artikel 6, 2. Verlening. De heer Van Woensel informeert waarom hier een verlenging van een jaar is opgenomen in plaats van de periode waarvoor betrokkene is aangesteld. Zoals het er nu staat moet betrokkene ieder jaar naar zijn commandant. Het argument van wildgroei door niet bijgehouden administratie mag daar geen reden voor zijn. De heer Schilperoort brengt naar voren dat het eerst ging om een kan-bepaling waarbij het logisch is dat er na een jaar bekeken wordt of de omstandigheid nog steeds hetzelfde is. Nu het een recht is, ontstaat er een andere situatie. De heer Hoedeman licht toe dat het systeem geen mogelijkheid heeft om automatisch te waarschuwen wanneer iemand verhuist of zijn woonplaats wijzigt. Derhalve is er een regelmatige briefing (verificatie) van het systeem nodig. Besloten wordt om het punt aan te passen in de zin dat huisvesting geschiedt voor de duur van de plaatsing en dat men moet aangeven wanneer de woonplaats verandert. Artikel 7 Eigen bijdragehuisvesting. Het enige dat hier gewijzigd is, betreft de verwijzing naar lid 6 in 4c. Dit is aldus de heer Hoedeman gebeurd op verzoek van de uitvoeringsinstantie. In verband met de tijd en andere afspraken moet de vergadering op dit punt in de bespreking worden beëindigd. In de volgende AFR wordt een bijgestelde versie geagendeerd (PM). 9/12

10 Agendapunt 4: Presentatie WKR. Georganiseerd overleg sector Defensie Wordt doorgeschoven. Agendapunt 5: Presentatie IKAP/cafetariamodel. Wordt doorgeschoven. Agendapunt 6: Rondvraag en sluiting. Niets meer aan de orde zijnde sluit de voorzitter om uur de vergadering. 10/12

11 Actiepunten n.a.v. d e A F R van 12 april en 10 mei 2016: Georganiseerd overleg sector Defensie Nr. Onderwerp Actie Stand van zaken 1. Wijziging AMAR/BARD i.v.m. wijziging ATW (AFR/ , -/ , - Afs praken uit vorige overleggen nagaan. - Aparte overlegs es sie beleggen: - Dis cus siepunten vas ts tellen en in s tuk verwerken. 2 e techn. overlegs es sie is gepland op , - / , -/ ) AFR , ap. 3 AFR , ap. 1 AFR , ap. 1 AFR , ap.2 AFR , ap. 2 -Agendering voor technisch werkverband ATW van Huisvesting en voeding voor m ilitairen die geen eigen huishouding voeren (AFR/ , - / , -/ )). AFR , ap. 5 AFR , ap. 3 AFR , ap. 3 AFR , ap. 2 en 7 AFR , ap.2 AFR , ap. 2 AFR , ap 1 en 2 AFR , ap 3 - Piepbrief AFR/ reactie CMHF AFR/ : wordt s eparaat opgelopen. - Schriftelijke reactie + bij belas tigdienst inform eren naar de vraag om verlaging eigen bijdrage kam erhuur - Bij belas tingdienst inform eren naar rekenregels, terugkoppelen naar centrales en agenderen voor de eers tvolgende AFR. - Actie ondernem en m.b.t. vooruitlopen op de regeling. - t.a.v. de 70 km: motiveren waarom hiervan wordt afgeweken. Geagendeerd voor Er komt nog een reactie van e ACP op piepbrief nr. AFR/ Brief nr. AFR/ wordt ingetrokken. Bijgesteld stuk wordt geagendeerd voor de ev.afr. 3. Werk kostenregeling(afr/ ) AFR , ap. 6 AFR , ap.2 AFR AFR , ap. 2 Brief AFR/ aanpas sen en agenderen.. Presentatie geven in AFR febr. 16 De centrales willen een gemotiveerd antwoord op de vraag waarom er verschil is in de nabetaling binnen de 70 km. 4. Vergoeding dienstreizen/brug-tolgelden (AFR/ ) AFR , ap. 2 AFR , ap. 2 AFR , ap.2 AFR , ap. 3 AFR , ap. 1 en 3 AFR , ap Reisk ostenvergoeding MEOB personeel AFR (ap. 5) 6. Num m erplaten Duitsland AFR , ap. 7 Voorstel voor oplossing inzake onvermijdelijke situaties + agenderen Aanbieden en bespreken recente prijsbijstelling. Piepbrief is ingetrokken. Brief m aken en agenderen Brief maken 11/12

12 AFR , ap. 2. AFR , ap 2 AFR , ap. 7. IKAP/Cafetaria-model AFR , ap. 7. AFR Bemiddelingspremie AFR , ap. 7 AFR Presentatie WKR AFR Voorstel maken en bespreken Communicatie in lijn brengen met afspraken. Doorgeschoven. Georganiseerd overleg sector Defensie Voorraadagenda: TOD (berekening achteraf) op de voorraada gen da sinds /12