hierna de tegen 6/24, hierna de 6 oktober 20111

Transcriptie

1 Milieuhandhavingscollege In de zaak van Beslissing MHHC-11/12-VK van 6 oktober 2011 de NV [ ] met vennootschapszetel te [ ] voor en namens wie optreedt de heer [ ], gedelegeerd bestuurder, hierna de verzoekende partij te noemen, tegen het VLAAMSE GEWEST, vertegenwoordigd door de Vlaamse Regering, voor en namens wie optreedt mr. Steve RONSE, advocaat, met kantoor te 8500 KORTRIJK, President Kennedypark 6/24, bij wie keuze van woonplaats is gedaan, hierna de verwerende partij te noemen, ingeschreven in het register van de beroepenn onder nummer 10/MHHC/12-M, MHHC-11/ /12-VK 6 oktober

2 heeft het Milieuhandhavingscollege het volgende overwogen: 1. Voorwerp van het beroep Het beroep is gericht tegen de beslissing nummer 09/AMMC/222-M/TR van 19 november 2010 van de gewestelijke entiteit waarbij zij aan de verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete van 290 euro oplegt, vermeerderd met de opdeciemen die van toepassing zijn voor de strafrechtelijke geldboeten, aldus gebracht op euro, dit wegens het overschrijden van de in de milieuvergunning van 2 april 2009 opgelegde emissiegrenswaarde voor de parameter totaal fosfor bij de lozing van bedrijfsafvalwater. 2. Verloop van de rechtspleging 2.1. Met een brief van 10 november 2009 meldt de procureur des Konings van Leuven, overeenkomstig artikel van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna DABM), aan de gewestelijke entiteit dat hij het milieumisdrijf niet strafrechtelijk zal behandelen. Met een brief van 22 december 2009 brengt de gewestelijke entiteit de verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen en nodigt zij de verzoekende partij uit om schriftelijk haar verweer mee te delen. Met een brief van 11 januari 2010 bezorgt de verzoekende partij aan de gewestelijke entiteit haar schriftelijk verweer. Op 19 november 2010 legt de gewestelijke entiteit de voormelde bestuurlijke geldboete op. De kennisgeving van deze beslissing aan de verzoekende partij gebeurt op 1 december 2010 met een aangetekende brief Met een aangetekende brief van 22 december 2010 stelt de heer [ ], gedelegeerdbestuurder, namens de verzoekende partij beroep in tegen de beboetingsbeslissing. Het verzoekschrift bevat een inventaris van de overtuigingsstukken. Deze overtuigingsstukken zijn eraan toegevoegd. De gewestelijke entiteit dient op 7 januari 2011 bij de griffie een dossier in met de stukken op grond van waarvan zij haar beslissing heeft genomen. De verwerende partij dient op 14 maart 2011 een memorie van antwoord in. De verzoekende partij dient op 11 mei 2011 een memorie van wederantwoord in. De verwerende partij dient op 14 juni 2011 een laatste memorie in. Met een brief van 14 juni 2011 bezorgt de verzoekende partij aan de griffie een Memorie van wederantwoord: aanvulling. De verwerende partij repliceert op dit stuk bij brief van 8 juli Het beroep is voor behandeling vastgesteld op de zitting van 14 juli MHHC-11/12-VK 6 oktober

3 De verzoekende partij is op deze zitting vertegenwoordigd door de heer [ ], bijgestaan door de heer [ ], een raadsman die geen advocaat is. De verwerende partij wordt op deze zitting vertegenwoordigd door mr. Meindert GEES, die loco mr. Steve RONSE verschijnt. Bestuursrechter Luk JOLY brengt verslag uit. De partijen worden gehoord. Teneinde de ontvankelijkheid van het beroep te beoordelen, stelt de voorzitter de zaak voor verdere behandeling uit naar de zitting van 23 augustus 2011 en vraagt hij de verzoekende partij om tegen uiterlijk 12 augustus 2011 aan de griffie te bezorgen: een kopie van de statuten van de NV [ ] en van de eventuele wijzigingen ervan, zoals gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad; een kopie van de beslissing van het bevoegde orgaan van de NV [ ] om tegen de beslissing van de gewestelijke entiteit beroep in te stellen bij het Milieuhandhavingscollege; een kopie van de beslissing van het bevoegde orgaan van NV [ ] waarbij de vertegenwoordiger in rechte van de rechtspersoon wordt aangesteld Met een aangetekende brief van 3 augustus 2011 bezorgt de verzoekende partij de volgende stukken aan de griffie: - de oprichtingsstatuten van de verzoekende partij van 8 april 2003, gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 17 april 2003; - verschillende aanvullende stukken, onder meer de benoeming van een bestuurder en een gedelegeerd-bestuurder in de bijzondere algemene vergadering van 19 januari 2007, gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad van 13 maart 2007; - een tweetalig verslag (Duits-Nederlands) van de raad van bestuur ( Protokoll der Vorstandsrat ) van 6 december 2010, dat in zijn punt 7 Situation Investitionen Neubau Abschluss Rechnungen und Leasing vermeldt Er wordt beslist dat [ ] beroep aantekent tegen de bestuurlijke boete van opgelegd door de Vlaamse overheid. ( ). Met een aangetekende brief van 8 augustus 2011 zendt de griffie een kopie van de toegestuurde stukken aan de verwerende partij. De verzoekende partij is op de zitting van 23 augustus 2011 vertegenwoordigd door de heer [ ], bijgestaan door de heer [ ]. De verwerende partij is vertegenwoordigd door mr. Jonas RIEMSLAGH, die loco mr. Steve RONSE verschijnt. De verzoekende partij geeft toelichting bij de ingediende stukken. De verwerende partij repliceert op deze toelichting. De debatten worden gesloten en de zaak wordt voor uitspraak in beraad genomen. 3. Ontvankelijkheid 3.1. Luidens artikel DABM is enkel de overtreder ertoe gerechtigd om beroep in te stellen tegen de beslissing waarbij de gewestelijke entiteit een alternatieve bestuurlijke geldboete oplegt. Wat de rechtspersonen betreft, vergt deze bepaling dat de beslissing om beroep in te stellen genomen is door het rechtens daartoe bevoegde orgaan van de rechtspersoon en dat, bij ontstentenis van vertegenwoordiging door een advocaat, de vertegenwoordiging gebeurt door de persoon of de personen die hier statutair toe bevoegd zijn. MHHC-11/12-VK 6 oktober

4 Ter zitting betwist de verwerende partij dat de beslissing om beroep in te stellen rechtsgeldig genomen is De verzoekende partij repliceert, eveneens ter zitting, dat de beslissing om beroep in te stellen overeenkomstig de statuten is genomen door de raad van bestuur en dat dezelfde raad van bestuur hem als procesvertegenwoordiger heeft aangesteld zoals blijkt uit punt 7 van het verslag van de raad van 6 december Krachtens artikel 7 van de oprichtingsstatuten is de raad van bestuur bevoegd om alle handelingen van intern bestuur te verrichten die nodig of dienstig zijn tot het verwezenlijken van het doel van de vennootschap met uitzondering van de handelingen waarvoor volgens de wet alleen de algemene vergadering bevoegd is. De beslissing om beroep in te stellen werd door de raad van bestuur conform de statuten genomen, zoals blijkt uit punt 7 van het verslag van de raad van 6 december Luidens artikel 8 van de voormelde oprichtingsstatuten kan de vennootschap in rechte vertegenwoordigd worden door één gedelegeerd-bestuurder. Luidens artikel 13 van dezelfde statuten werd de heer [ ] benoemd tot gedelegeerd-bestuurder. Uit de ingediende stukken blijkt verder dat deze benoeming bevestigd werd door de bijzondere algemene vergadering. Tevens blijkt uit punt 7 van het verslag van de raad van bestuur van 6 december 2010 dat de heer [ ] door deze raad gemachtigd werd om het beroep in te stellen. Uit wat voorafgaat, blijkt dat de heer [ ] over de rechtens vereiste procesbevoegdheid beschikte om namens de verzoekende partij op rechtsgeldige wijze beroep in te stellen Het beroep, dat is ingediend op 22 december 2010 met een aangetekende brief, is bovendien tijdig en regelmatig naar vorm. Er stellen zich geen verdere problemen met betrekking tot andere aspecten van de ontvankelijkheid van het beroep en de verwerende partij werpt desbetreffend geen excepties op Het beroep is ontvankelijk. 4. Feiten De voor de beoordeling van het beroep relevante feiten kunnen als volgt worden samengevat De verzoekende partij exploiteert een klasse 1-inrichting voor de verwerking van chocolade. Zij beschikt daarvoor over een milieuvergunning afgeleverd door de deputatie van Vlaams-Brabant op 2 april Deze milieuvergunning legt onder meer volgende voorwaarden op voor de lozing van bedrijfsafvalwater via de waterzuiveringsinstallatie: - een debiet van maximaal 3 m³/uur, 15 m³/dag of m³/jaar; - een emissiegrenswaarde voor totaal fosfor bepaald op 10 mg/l; - Binnen een termijn van 2 jaar na datum van onderhavige beslissing worden de afvalwaterzuivering en bijhorende lozingsnormen geëvalueerd in overleg tussen het bedrijf, de Vlaamse Milieumaatschappij bevoegd voor het lozen van afvalwater en de emissie van afvalgassen in de atmosfeer (VMM) en de afdeling bevoegd voor de milieuvergunningen (AMV) Naar aanleiding van een monsternamecampagne van het geloosde afvalwater, die loopt van 2 tot 12 mei 2009, stelt een toezichthouder van de afdeling Milieu-inspectie, buitendienst Vlaams- Brabant, van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie van de Vlaamse overheid op 10 juni 2009 een proces-verbaal met nummer LE64.H op ten laste van de verzoekende partij MHHC-11/12-VK 6 oktober

5 wegens overschrijdingen van de norm voor totaal fosfor bij de lozing van bedrijfsafvalwater. Deze overschrijdingen zijn samengevat in volgende tabel: Resultaten van monsters met nr. V/W/2009/M200/ /1225 (MM) /1226 (SM) /1230 (SM) /1231 (MM) /1236 (MM) /1241 (MM) monster genomen op 5/05/2009 5/05/2009 6/05/2009 6/05/2009 7/05/ /05/2009 Parameter Norm totaal fosfor 10 mg/l 40,3 41,6 39,5 40,3 41,4 38,9 SM = schepmonster, MM = mengmonster Het proces-verbaal vermeldt dat de analyses werden uitgevoerd door het Labo Van Vooren Uit stuk 4 van de stavingsstukken van de verzoekende partij blijkt dat lastens haar op 24 oktober 2008 een proces-verbaal werd opgesteld betreffende de overschrijding van de emissiegrenswaarde voor onder meer de parameter totaal fosfor op 18 september Dit milieumisdrijf werd afgehandeld via een voorstel tot minnelijke schikking van 25 augustus 2010 uitgaande van de procureur des Konings te Leuven. Uit het proces-verbaal van 10 juni 2009 alsmede uit andere stukken van het dossier, onder meer de briefwisseling van verzoekende partij, een analyseverslag van de Vlaamse Milieumaatschappij van metingen in oktober 2009 (monsters met een concentratie aan totaal fosfor van 23,90 mg/l tot 30,80 mg/l) blijkt dat de emissiegrenswaarde voor totaal fosfor in het jaar 2009 veelvuldig werd overschreden omdat de afvalwaterzuivering nog niet op punt stond Uit diverse stukken van het dossier blijkt voorts dat de verzoekende partij sinds 2006 in samenwerking met de Vlaamse Milieumaatschappij en de afdeling Milieuvergunningen een onderzoeksprogramma heeft lopen om na te gaan of de werking van de biofermentor toepasbaar is voor de zuivering van haar afvalwater. In april 2007 werden daartoe modules geplaatst in de inrichting te [ ] en de onderzoeksperiode liep van juli 2007 tot april In april 2008 werd de productie stopgezet en werden de installaties verhuisd naar de nieuwe fabriek in [ ] waar het onderzoeksproject werd voortgezet. Uit de analyseresultaten van de VMM, uitgevoerd op monsters genomen van januari tot oktober 2009, en uit analyseresultaten van het laboratorium LOVAP, uitgevoerd op vraag van de verzoekende partij op monsters genomen einde augustus begin september 2009, blijken waarden voor totaal fosfor die de overschrijdingsproblematiek betreffende de emissiegrenswaarde zoals vastgesteld door het Labo Van Vooren bevestigen. In een brief van 14 september 2009 aan de afdeling Milieu-inspectie, buitendienst Vlaams-Brabant laat verzoekende partij overigens zelf weten in het kader van het onderzoek voor het optimaliseren van de P-lozingen nog twee maand extra tijd nodig te hebben Uit de stukken van het dossier blijkt verder dat de verzoekende partij reeds, vooraleer de bestreden beslissing werd genomen, initiatieven heeft genomen om zich in regel te stellen met de vigerende regelgeving. Deze initiatieven betreffen onder meer diverse investeringen in de waterzuiveringsinstallatie en de vraag aan de vergunningverlenende overheid om de lozingsnormen aan te passen. 5. Beoordeling 5.1. De gewestelijke entiteit kwalificeert in de bestreden beslissing de feiten vastgesteld op basis van de monsters genomen op 5, 6, 7 en 11 mei 2009 als milieumisdrijven als vermeld in artikel ,2, DABM en meer bepaald als schendingen van: MHHC-11/12-VK 6 oktober

6 - artikel 22 van het decreet van 28 juni 1985 betreffende de milieuvergunning (hierna Milieuvergunningsdecreet); - artikel 43 van het besluit van de Vlaamse Regering van 6 februari 1991 houdende vaststelling van het Vlaams Reglement betreffende de milieuvergunning (hierna VLAREM I); - artikel van het besluit van de Vlaamse Regering van 1 juni 1995 houdende algemene en sectorale bepalingen inzake milieuhygiëne (hierna VLAREM II). De gewestelijke entiteit oordeelt dat de in het proces-verbaal vastgestelde milieumisdrijven bewezen zijn. Zij heeft met toepassing van de artikelen tot en met DABM en artikel 76 van het besluit van de Vlaamse Regering van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het DABM de alternatieve bestuurlijke geldboete opgelegd. De gewestelijke entiteit stelt dat ze bij de bepaling van de hoogte van de geldboete rekening heeft gehouden met de ernst van het milieumisdrijf, de frequentie en de omstandigheden waarin het milieumisdrijf is gepleegd In haar verzoekschrift voert de verzoekende partij tegen de bestreden beslissing drie middelen aan, met name de schending van het non bis in idem-beginsel zoals verwoord in artikel DABM, de overschrijding van de beslissingstermijn bepaald in artikel DABM en het niet erkend zijn van het Labo Van Vooren voor de analyse van het parameterpakket k6 : totaal fosfor Onder verwijzing naar artikel DABM voert de verzoekende partij in het eerste middel de schending aan van het non bis in idem beginsel. Zij expliciteert dit middel als volgt: De [bestreden] beslissing van het AMMC verwijst ( ) naar het aanvankelijk proces-verbaal wegens schending van de lozingsnormen van de afvalwaterzuiveringsinstallatie die gestart was in september ( ) Op 25/08/2010 heeft de Procureur des Konings te Leuven een strafrechtelijke boete opgelegd op basis van het PV ( ) van wegens inbreuken op de milieuwetgeving, nl. lozingsnormen overschreden. De alternatieve bestuurlijke boete betreft hier dezelfde installatie in haar ontwikkelingsperiode van 2008 tot april De verwerende partij betwist met klem dat de bestreden beslissing het non bis in idem - beginsel schendt. Zij wijst erop dat het voorstel van minnelijke schikking van de procureur des Konings betrekking heeft op het milieumisdrijf vastgesteld bij proces-verbaal van 24 oktober De verzoekende partij werd evenwel veroordeeld tot het betalen van een alternatieve bestuurlijke geldboete voor de feiten vastgesteld bij proces-verbaal van 10 juni 2009 en niet voor de feiten vastgesteld bij proces-verbaal van 24 oktober Artikel DABM, dat een verbod op dubbele berechting en bestraffing formuleert, bepaalt onder meer dat een bestuurlijke geldboete niet [kan] worden opgelegd als ( ) het feit in kwestie eerder al geleid heeft tot ( ) een minnelijke schikking. Zoals uit deze bepaling blijkt, behoort het tot de kern van het verbod dat de dubbele berechting en bestraffing identieke feiten zouden betreffen. In casu is op kennelijke wijze niet aan deze toepassingsvoorwaarde voldaan nu het minnelijke schikkingsvoorstel van 25 augustus 2010, enerzijds, en de bestuurlijke geldboete opgelegd door de bestreden beslissing, anderzijds, verschillende feiten betreffen, vastgesteld in de processenverbaal van overtreding van 24 oktober 2008 respectievelijk 10 juni De omstandigheid dat verzoekende partij de feiten heeft gepleegd in het kader van de ontwikkeling van een innovatieve afvalwaterzuiveringsmethode kan, hoe waardevol ook, hier niets aan veranderen. Het eerste middel is ongegrond. MHHC-11/12-VK 6 oktober

7 In het tweede middel, dat de verzoekende partij in haar verzoekschrift ontwikkelt, voert zij de schending aan van artikel DABM, in het bijzonder de termijn van 180 dagen die er is voorzien. In haar memorie van wederantwoord schrijft zij met betrekking tot dit middel: Hoewel dit een termijn van orde is, vindt de firma dat een termijn van bijna een vol jaar om de beslissing van het mededelen van een bestuurlijke geldboete geen voorbeeld van goed bestuur, zeker omdat de instanties op de hoogte werden gehouden van de evolutie van de installatie en van de voorgenomen aanvraag van milieuvergunningen. De boete wordt als overdreven ervaren zeker in het licht dat gedurende 2010 de fosfornorm werd gehaald en plots anderhalf jaar na de feiten een bijkomende boete wordt opgelegd, 3 maanden na de boete van de procureur De verwerende partij brengt in herinnering dat de termijn bepaald in artikel , eerste lid, DABM geen vervaltermijn, maar een loutere termijn van orde betreft en betwist dat het niet naleven van de termijn in casu slecht bestuur zou uitmaken. Zij wijst erop dat de verzoekende partij zelf na de ordetermijn van 180 dagen, met name met een schrijven van 22 oktober 2010, bijkomende argumentatie heeft aangebracht. Ze houdt voor dat ze, rekening houdend met de noodwendigheden van het onderzoek, de tijd genomen heeft om de zaak zorgvuldig te onderzoeken en beoordelen Luidens artikel , tweede lid, 3, DABM dient de beroepsindiener op straffe van onontvankelijkheid de ingeroepen bezwaren in het verzoekschrift te omschrijven. In zoverre de stellingen die de verzoekende partij in haar memorie van wederantwoord aanvoert, met name dat een termijn van bijna een vol jaar om de beslissing van het mededelen van een bestuurlijke geldboete geen voorbeeld van goed bestuur [is] en dat de boete als overdreven wordt ervaren, te beschouwen zouden zijn als het aanvoeren van de schending van enig beginsel van behoorlijk bestuur, respectievelijk de schending van het beginsel van de evenredige bestraffing bepaald in de artikelen juncto DABM, vormen zij nieuwe middelen die, nu zij niet in het verzoekschrift werden geformuleerd, niet toelaatbaar zijn, zodat zij uit de debatten moeten worden geweerd Artikel , eerste lid, DABM bepaalt: Binnen een termijn van honderdtachtig dagen na de kennisgeving [door de gewestelijke entiteit aan de vermoedelijke overtreder van haar voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen] beslist de gewestelijke entiteit over het opleggen van een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming. De gewestelijke entiteit geeft aan de vermoedelijke overtreder kennis van haar beslissing binnen een termijn van tien dagen. Deze termijn gaat in op de dag waarop de gewestelijke entiteit haar beslissing heeft genomen.. In casu blijkt ontegensprekelijk dat zowel de beslissingstermijn als de kennisgevingstermijn waarin artikel DABM voorziet, werden overschreden. De kennisgeving aan de vermoedelijke overtreder van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete en eventuele voordeelontneming op te leggen gebeurde op 22 december De bestreden beslissing werd echter pas op 19 november 2010 genomen en de kennisgeving van deze beslissing gebeurde slechts op 1 december Terecht laat de verwerende partij gelden, zonder hier overigens in te worden tegengesproken door de verzoekende partij, dat de termijnen waarin artikel DABM voorziet, termijnen van orde zijn. De decreetgever heeft immers voor geen van deze termijnen een sanctie bepaald die de overschrijding ervan van rechtswege bestraft. De schending van deze termijnen, zonder dat er sprake is van overschrijding van de redelijke termijn, kan dus als zodanig niet tot vernietiging van de laattijdige beslissing leiden. Het tweede middel is ongegrond In het derde middel werpt de verzoekende partij het gebrek aan erkenning van het Labo Van Vooren op. MHHC-11/12-VK 6 oktober

8 In haar verzoekschrift ontwikkelt zij dit middel als volgt: De beslissing tot oplegging van de alternatieve bestuurlijke geldboete geeft verwijzing naar het PV dd. 10 juni De monsternames en analysen gebeurden door het Labo Van Vooren. De schending van de lozingsnorm betrof de parameter totale fosfor. Het Labo is niet erkend voor de analyse van het parameterpakket k6 : totale fosfor. De firma beschouwde deze resultaten als indicatief. Zij heeft als dusdanig gehandeld en getracht oplossingen te vinden voor deze storing zoals hierboven beschreven. In haar memorie van wederantwoord preciseert de verzoekende partij dat de concordantietabel, die valt onder de definities van VLAREM II niet aangeeft dat ze ook slaat op het besluit van de Vlaamse Regering van 24 juni 1994 tot vaststelling van de voorwaarden tot erkenning van laboratoria voor wateranalysen en dat hiermee niet is verklaard waarom Labo Van Vooren een erkenning voor de parameter totaal fosfor zou gekregen hebben. In dezelfde memorie voegt zij aan het voorgaande het volgende toe : De processen-verbaal van monstername van 7 tot 12 mei 2009 vermelden niet dat deze monsternames zijn gebeurd volgens de opgelegde norm [Wateranalysecompendium] WAC/I/010. Het is dan ook niet duidelijk of de monsters voor fosforanalyse gekoeld werden dan wel aangezuurd werden. In de processen-verbaal van monstername wordt tevens vermeld dat de monsters een bruine kleur hebben. De analyse gebeurde volgens WAC/III/10. Hierin wordt vermeld dat gekleurde componenten in het monster, die niet worden tegengehouden door de dialyse, de bepaling verstoren. Dit doet twijfel rijzen bij de juistheid van de bepaling van de parameter totale fosfor. In haar brief van 14 juni 2011 met als opschrift Memorie van wederantwoord: aanvulling argumenteert de verzoekende partij verder: - Labo Van Vooren heeft geen erkenning voor het parameterpakket k6, wel voor het parameterpakket c. Dit zijn pakketten op basis van verschillende analysemethoden met een ander doel; - Bijlage van VLAREM II (in werking sedert 1 maart 2009) schrijft de referentieanalysemethode voor die moet gevolgd worden bij de controle van de grenswaarden. Voor totaal fosfor is dit WAC/III/B, voor orthofosfaat WAC/III/C. De analysemethode van Labo Van Vooren voor totaal fosfor, met name WAC/III/C (zie analyseverslag 5-11 mei 2009) voldoet niet aan het voorgaande. - De concordantietabel dient om de verschillen in terminologie met oudere wetgeving op te lossen; ze kan niet gebruikt worden om de referentiemethodes aan mekaar gelijk te stellen of aan te duiden dat een labo een erkenning heeft voor een vergelijkbare parameter. De bewijsstukken van de ringtesten voldoen niet meer aan de verplichtingen van Bijlage van VLAREM II Verwerende partij repliceert in haar memorie van antwoord dat het Labo Van Vooren erkend is als laboratorium voor wateranalyse bij ministerieel besluit van 13 februari 2009 voor onder meer het analysepakket c. anorganische fysicochemische parameters, waarin ook de parameter fosfaten voorkomt; dat deze erkenning werd verleend op basis van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 juni 1994 tot vaststelling van de voorwaarden voor erkenning van laboratoria voor wateranalyse; dat de concordantietabel voor bepaalde lozingsparameters, die ingevolge het wijzigingsbesluit van 19 september 2008 werd opgenomen in artikel VLAREM II bepaalt dat in plaats van de oude benamingen fosfaten of totaal fosfaat de benaming totaal fosfor wordt gebruikt; dat - aangezien het Labo Van Vooren erkend is voor de analyse van fosfaten - het eveneens erkend is voor de analyse van totaal fosfor. Zij wijst er tot slot op dat het referentielabo VITO naar aanleiding van de erkenningsprocedure voor het parameterpakket c. de laboratoria controleert op orthofosfaat en totaal fosfaat. Ze besluit dat de verzoekende partij, ook al heeft zij getracht oplossingen te vinden voor de lozingsproblematiek, de bijzondere voorwaarden van haar milieuvergunning niet heeft nageleefd, zodat artikel 22 Milieuvergunningsdecreet, artikel 43 VLAREM I en artikel VLAREM II zijn geschonden. MHHC-11/12-VK 6 oktober

9 In haar laatste memorie herhaalt de verwerende partij haar argumenten betreffende de erkenning van het Labo Van Vooren voor de parameter totaal fosfor. Wat betreft de stelling van de verzoekende partij dat de processen-verbaal van monstername van 7 tot 12 mei 2009 niet vermelden dat deze monsternames zijn gebeurd volgens de opgelegde norm WAC/1/010 en er onduidelijkheid is over de monstername en analyse, stelt zij dat het gaat om een nieuw middel opgeworpen in een memorie van wederantwoord. Zij stelt de toelaatbaarheid van dergelijk nieuw middel in vraag. In haar repliek van 8 juli 2011 op de brief van 14 juni 2011 van de verzoekende partij vraagt de verwerende partij in hoofdorde de wering uit de debatten van de zgn. aanvulling en de er aan toegevoegde stukken. Het aanvullend schrijven is procedureel niet voorzien. Wat de toegevoegde stukken betreft, wijst de verwerende partij op artikel DABM, dat bepaalt dat enkel die aanvullende overtuigingsstukken aan het dossier kunnen worden toegevoegd die bij de opmaak van het verzoekschrift niet bekend waren Artikel , tweede lid, 3, DABM, bepaalt dat de beroepsindiener op straffe van onontvankelijkheid de ingeroepen bezwaren in het verzoekschrift moet omschrijven. Waar de verzoekende partij in haar memorie van wederantwoord de juistheid in twijfel trekt van de bepaling van de parameter totaal fosfor in de monsters die genomen werden van 5 tot 11 mei 2009, voert zij een middel aan dat niet samenvalt met de betwisting betreffende de erkenning van het Labo Van Vooren voor de parameter in kwestie maar, integendeel, een nieuw middel vormt. Nu dit nieuwe middel niet in het verzoekschrift werd geformuleerd, is het niet toelaatbaar Luidens artikel , tweede lid, DABM voorziet de procedurekalender die aan de partijen wordt bezorgd de uitwisseling van niet meer dan drie memories: een memorie van antwoord, een memorie van wederantwoord en een laatste memorie. Op grond van artikel , eerste lid, DABM zoals uitgevoerd door artikel 77, 2 van het besluit van 12 december 2008 tot uitvoering van titel XVI van het decreet van 5 april 1995 houdende algemene bepalingen inzake milieubeleid (hierna Milieuhandhavingsbesluit) beschikt de verwerende partij over zestig dagen om een memorie van antwoord in te dienen. Artikel , tweede lid, DABM voorziet uitdrukkelijk in de mogelijkheid om deze termijn te verlengen. Luidens artikel , eerste lid, DABM, zoals uitgevoerd door het zelfde artikel 77, 2 Milieuhandhavingsbesluit, krijgt de verzoekende partij de kans te repliceren door middel van een memorie van wederantwoord, wat moet gebeuren binnen de termijn [van zestig dagen] ; de bepaling voorziet niet in de mogelijkheid om de termijn te verlengen waarin dit stuk behoort te worden ingediend. Artikel , tweede lid, DABM, eveneens uitgevoerd door het voormeld artikel van het Milieuhandhavingsbesluit, rondt af: voor zover de verzoekende partij gebruik heeft gemaakt van de mogelijkheid om een memorie van wederantwoord in te dienen, kan de verwerende partij hierop repliceren in een laatste memorie die zij binnen de dertig dagen behoort in te dienen. Ook voor de indiening van dit stuk is geen mogelijkheid tot termijnverlenging voorzien. Samen gelezen, kunnen deze bepalingen enkel zo worden begrepen dat zij de mogelijkheid van de verzoekende partij om te repliceren op de standpunten die de verwerende partij inneemt, beperken tot één repliek en dat deze ene repliek meer bepaald moet worden gegeven aansluitend bij de memorie van antwoord, middels een memorie van wederantwoord die binnen de wettelijke en niet verlengbare termijn van zestig dagen behoort te worden ingediend. In casu diende de verwerende partij haar memorie van antwoord op 14 maart 2011 in en repliceerde de verzoekende partij hierop bij memorie van wederantwoord van 11 mei De brief van 14 juni 2011, die aan aanvulling zou bevatten bij de memorie van wederantwoord, vormt een bijkomende repliek die niet toelaatbaar is en dan ook uit de debatten moet worden geweerd In haar uiteenzetting van het derde middel in het verzoekschrift argumenteert de verzoekende partij dat het Labo Van Vooren niet erkend is voor de analyse van het parameterpakket k6. Volgens haar zijn hierdoor de analyseresultaten voor deze parameter louter als indicatief te beschouwen MHHC-11/12-VK 6 oktober

10 waarmee ze aangeeft dat zij met het middel een vermindering dan wel een kwijtschelding van opgelegde alternatieve bestuurlijke geldboete beoogt. Met de verzoekende partij komt het Milieuhandhavingscollege tot de vaststelling dat, in strijd met hetgeen de verwerende partij betoogt, het Labo Van Vooren ten tijde van de litigieuze monsteranalyses niet erkend was voor de analyse van de parameter totaal fosfor. De erkenning van laboratoria voor wat betreft de analyses van afvalwater gebeurt door de bevoegde minister op grond van het besluit van de Vlaamse Regering van 29 juni 1994 tot vaststelling van de voorwaarden voor de erkenning van de laboratoria voor wateranalyses. Uit de stukken van het dossier blijkt dat het Labo Van Vooren luidens artikel 4 van het besluit van 13 februari 2009 van de Vlaamse minister bevoegd voor het Leefmilieu erkend werd voor het analysepakket c. anorganische fysicochemische parameters waaronder anionen (chloriden, sulfaten, nitraten, nitrieten, fluoriden en fosfaten) en dus niet voor het analysepakket k6: totaal fosfor. Noch het onderlinge verband en de correlatie tussen de diverse regelgevingen, noch de concordantietabellen betreffende de lozingsvoorwaarden, noch de beweerde omzetting van fosfor naar orthofosfaat, laten toe te besluiten dat het Labo Van Vooren erkend was voor de analyse van de parameter totaal fosfor. Een dergelijke erkenning vergt immers een uitdrukkelijk besluit van de bevoegde minister en een zulkdanig besluit ligt niet voor. Artikel , tweede lid, DABM schrijft voor dat de analyses worden uitgevoerd door toezichthouders of door daartoe erkende laboratoria. Aan dit voorschrift is in casu niet voldaan. Het Milieuhandhavingscollege is evenwel de mening toegedaan dat de aldus onrechtmatig bekomen analyseresultaten toch voldoende betrouwbaar zijn en derhalve niet tot bewijsuitsluiting nopen, zodat ze bij de beoordeling van de gegrondheid van een middel kunnen worden betrokken. Immers, onverkort de langdurige expertise waarop het Labo Van Vooren zich kan beroepen, dient vastgesteld dat uit de stukken van het dossier blijkt dat de resultaten van de analyses, uitgevoerd door de Vlaamse Milieumaatschappij en door het door de verzoekende partij aangestelde laboratorium LOVAP, voor de parameter totaal fosfor de bevindingen van het Labo Van Vooren bevestigen. Bij het bepalen van de hoogte van de bestuurlijke geldboete heeft de bestreden beslissing, hierin niet tegengesproken door de verzoekende partij, rekening gehouden met de criteria bepaald in artikel DABM zodat de gewestelijke entiteit terecht de in het proces-verbaal van 10 juni 2009 vastgestelde overschrijdingen van de emissiegrenswaarde voor de parameter totaal fosfor bij de beoordeling van de ernst van het milieumisdrijf heeft betrokken. Het Milieuhandhavingscollege is derhalve van oordeel dat er geen redenen voorhanden zijn om de in de bestreden beslissing opgelegde bestuurlijke geldboete in een voor de verzoekende partij gunstige zin te wijzigen. Het derde middel is ongegrond De behandeling van het beroep door het Milieuhandhavingscollege heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. MHHC-11/12-VK 6 oktober

11 Om deze redenen beslist het Milieuhandhavingscollege: 1. Het door de verzoekende partij ingestelde beroep is ontvankelijk doch ongegrond. 2. De bestreden beslissing van de gewestelijke entiteit, met nummer 09/AMMC/222-M/TR van 19 november 2010, wordt bevestigd. Deze beslissing is uitgesproken in Brussel op de openbare zitting van 6 oktober 2011 door het Milieuhandhavingscollege, dat samengesteld is uit: Jan HEYMAN Carole M. BILLIET Ludo DE JAGER Luk JOLY Josef NIJS Peter SCHRYVERS voorzitter ondervoorzitter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter bestuursrechter bijgestaan door Xavier VERCAEMER griffier. De griffier, De voorzitter, Xavier VERCAEMER Jan HEYMAN MHHC-11/12-VK 6 oktober