MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST

Transcriptie

1 MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE ARREST van 31 januari 2017 met nummer MHHC/M/1617/0017 in de zaak met rolnummer 1516/MHHC/0007/M Verzoekende partij Verwerende partij de heer Patrick VAN OOTEGHEM, wonende te 9880 Aalter (Lotenhulle), Breemeersen 37 het VLAAMSE GEWEST vertegenwoordigd door de Vlaamse regering, ten verzoeke van de Vlaamse minister van Omgeving, Natuur en Landbouw vertegenwoordigd door advocaat Dirk ABBELOOS, met woonplaatskeuze op het kantoor te 9200 Dendermonde, Noordlaan I. BESTREDEN BESLISSING Verzoekende partij vordert met een aangetekende brief van 21 september 2015 de vernietiging van de beslissing van de gewestelijke entiteit van 6 augustus 2015, gekend onder nummer 13/AMMC/279-M/SM. De bestreden beslissing legt aan verzoekende partij een alternatieve bestuurlijke geldboete op van 636 euro (106 euro verhoogd met de opdeciemen overeenkomstig artikel , lid 2 DABM) wegens schending van artikel 19 van het Jachtdecreet van 24 juli 1991, artikel 3, 6 van het besluit van de Vlaamse regering van 30 mei 2008 houdende vaststelling van de voorwaarden waaronder de jacht kan worden uitgeoefend en artikel 16, 3 van het besluit van de Vlaamse regering van 15 mei 2009 met betrekking tot soortenbescherming en soortenbeheer. Aan verzoekende partij wordt het bezit verweten van verboden vangtuigen, met name 6 veerklemmen, 5 vogelvangstnetten en 1 molenkooi. II. VERLOOP VAN DE RECHTSPLEGING Verwerende partij dient een antwoordnota en het administratief dossier in. Verzoekende partij dient een wederantwoordnota in. Verwerende partij dient een laatste nota in. De kamervoorzitter behandelt de vordering tot vernietiging op de openbare zitting van 15 september Verzoekende partij verschijnt in persoon. Advocaat Bernd BOGAERT loco advocaat Dirk ABBELOOS voert het woord voor verwerende partij. 3. 1

2 Het decreet van 4 april 2014 betreffende de organisatie en de rechtspleging van sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (DBRC-decreet) en het besluit van de Vlaamse regering van 16 mei 2014 houdende de rechtspleging voor sommige Vlaamse bestuursrechtscolleges (Procedurebesluit) zijn toegepast. III. FEITEN In de rand van een aangifte inzake het verdwijnen en het vergiftigen van katten wordt door een natuurinspecteur O.G.P/gewestelijke toezichthouder voor het Agentschap voor Natuur en Bos te Gent, vergezeld van zijn collega s (hierna verbalisant) het volgende vastgesteld: Wij stellen vast dat in en aan het boschalet in het bos, horend bij de woonplaats Breemeersen 37 te 9880 Lotenhulle-Aalter, de vangtuigen, gezien op 7/01/2013, nog steeds aanwezig zijn. Zij begeven zich naar Breemeersen 37 VAN OOTEGHEM Patrick is onmiddellijk bereid hen te vergezellen naar het chalet in zijn bos. Hij is niet-officieel medejager in het jachtrevier van DE WAELE Michel. In een wijnkist in het chalet liggen: - 3 cirkelvormige en 2 langwerpige veerklemmen - 5 oude vogelvangstnetten, verboden bezit, waarvan 2 voorzien van staalkabel en rubber, gewikkeld rond een houten plank. Tegen de buitenwand van het chalet hangen: - 1 verroeste langwerpige veerklem, verboden bezit; - 1 oude groenkleurige vogelvangstkooi, type molenkooi, verboden bezit. Wij nemen alle hierboven beschreven, verboden bezit zijnde vangtuigen in beslag. In het kader van haar verhoor op 6 februari 2013 wordt door verzoekende partij onder meer het volgende gesteld: Ik heb een vijftiental jaren gelegen het chalet samen met een deel van het bos gekocht van DE PAUW Wilfried van Nevele. Alle voormelde vangsttuigen lagen hier reeds in. Ik heb alles in een lege wijnkist gelegd en in het chalet laten liggen. Ik heb deze vangsttuigen zelf nooit gebruikt. Volgens mij zijn deze netten onbruikbaar. Als jager ken ik niet zodanig de wetgeving dat ik niet wist dat ik de veerklemmen kon gebruiken of bezitten. Ik heb ze nooit gebruikt. Voormelde vaststellingen en verhoor worden opgenomen in het aanvankelijk proces-verbaal GE.63A.H130015/13 van 6 februari 2013, dat wordt gesloten op 8 februari 2013 en per aangetekend schrijven met ontvangstbewijs aan verzoekende partij evenals aan het Parket wordt verzonden op 15 februari Op 20 februari 2013 meldt de procureur des Konings meldt de procureur des Konings aan de gewestelijke entiteit AMMC dat het milieumisdrijf niet strafrechtelijk zal worden behandeld. 3. Met een aangetekend schrijven met ontvangstbewijs van 21 maart 2013 brengt de gewestelijke entiteit verzoekende partij op de hoogte van haar voornemen om desgevallend een alternatieve bestuurlijke geldboete op te leggen, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming. 2

3 Verzoekende partij wordt daarbij tevens uitgenodigd om haar schriftelijk verweer mee te delen, eventueel vergezeld van een vraag tot hoorzitting, terwijl zij ook de mogelijkheid krijgt om inzage te vragen in het administratief dossier. Verzoekende partij dient geen schriftelijk verweer in en verzoekt evenmin om een hoorzitting. 4. Op 6 augustus 2015 legt de gewestelijke entiteit de vermelde bestuurlijke geldboete op, waarvan verzoekende partij met een aangetekend schrijven met ontvangstbewijs van 18 augustus 2015 in kennis wordt gesteld. Deze beslissing wordt als volgt gemotiveerd: 3. BEOORDELING 3.1 Het milieumisdrijf en de toerekenbaarheid aan de overtreder Overwegende dat artikel 19 van het Jachtdecreet stelt dat het ten allen tijde verboden is om gebruik te maken van stroppen, lokaas of enig ander tuig geschikt om jaagbaar wild te vangen, te doden of om het vangen of doden van dat wild te vergemakkelijken, alsook het bij zich houden van voormelde tuigen is verboden; dat artikel 3.6 van het Jachtvoorwaardenbesluit stelt dat het bezit van veerklemmen verboden is Overwegende dat volgens bijlage 2C van het Soortenbesluit de vogelvangstnetten en de molenkooi middelen zijn waarvan het bezit verboden wordt gesteld in artikel 16 3 van het Soortenbesluit. Overwegende dat in de chalet van vermoedelijke overtreder 6 veerklemmen, 5 vogelvangstnetten en 1 molenkooi werden aangetroffen; dat het louter bezit van deze tuigen verboden is. Overwegende dat bovenvermelde feiten een schending uitmaken van - artikel 19 van het Jachtdecreet; - Artikel 3.6 van het Jachtvoorwaardenbesluit; - Artikel 16 3 van het Soortenbesluit. Overwegende dat bovenvermelde feiten vallen onder de definitie van milieumisdrijf conform artikel 16.2 DABM waarvoor een alternatieve bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd. Overwegende dat vermoedelijke overtreder in zijn verhoor stelt dat hij niet wist dat het bezit en gebruik van veerklemmen verboden was; dat deze aangevoerde onwetendheid over wat al dan niet toegelaten was, het bestaan van het milieumisdrijf niet wegneemt; dat vermoedelijke overtreder informatie had moeten inwinnen over het bestaan van wettelijke verplichtingen; dat er geen onoverwinnelijke rechtsdwaling was in hoofde van vermoedelijke overtreder. Overwegende dat het milieumisdrijf vaststaat in hoofde van de overtreder. 3.2 De hoogte van de geldboete Overwegende dat bij de bepaling van de hoogte van de geldboete rekening wordt gehouden met de ernst van het milieumisdrijf, de frequentie en de omstandigheden waarin het milieumisdrijf is gepleegd of beëindigd. 3.1 De ernst van de feiten Overwegende dat de regelgeving inzake jacht ertoe strekt om de jacht veilig en duurzaam te maken, met respect voor mens, dier en leefmilieu; dat daarom de jacht 3

4 aan strenge regels wordt onderworpen. Overwegende dat door het niet naleven van deze regels een goed wildbeheer en natuurbehoud kan verstoord worden. Overwegende dat de overtreder in het bezit was van 6 veerklemmen, 5 vogelvangstnetten en 1 molenkooi; dat het louter bezit van dit materiaal verboden is; dat er evenwel rekening gehouden wordt met het feit dat dit materiaal aanwezig was maar niet vastgesteld werd dat het door de overtreder gebruikt werd. Overwegende dat veerklemmen beschouwd worden als niet-selectieve tuigen om te vangen, waardoor verscheidene dieren door deze veerklemmen gevangen, verwond, of gedood kunnen worden. Overwegende dat de feiten derhalve voldoende ernstig zijn om te worden gesanctioneerd met een alternatieve bestuurlijke geldboete. 3.2 De frequentie Overwegende dat het een eenmalige schendig betreft 3.3 De omstandigheden Overwegende dat de overtreder per schrijven van 21 maart 2013 op de hoogte werd gebracht van het voornemen om een alternatieve bestuurlijke geldboete, al dan niet vergezeld van een voordeelontneming, op te leggen; dat overeenkomstig artikel DABM AMMC een boetebeslissing neemt binnen een termijn van honderdtachtig dagen na deze kennisgeving; dat deze honderdtachtigdagentermijn een termijn van orde is, waarvan de overschrijding niet gesanctioneerd wordt. Overwegende dat deze beslissingstermijn inmiddels verstreken is; dat AMMC in casu van oordeel is dat de feiten voldoende ernstig zijn om alsnog een bestuurlijke geldboete op te leggen; dat wegens het overschrijden van de beslissingstermijn het boetebedrag evenwel verlaagd wordt met één vijfde rekening houdend met de termijn die verstreken is sedert de start van de bestuurlijke boeteprocedure. Overwegende dat, wat de omstandigheden van dit milieumisdrijf betreft, er (voor het overige) in het gehele dossier geen bijzondere elementen zijn die meegenomen worden bij het bepalen van de hoogte van de boete. Dit is de bestreden beslissing. 3. ONTVANKELIJKHEID VAN DE VORDERING TOT VERNIETIGING Uit het dossier blijkt dat de vordering tijdig en regelmatig is ingesteld. Er worden geen excepties opgeworpen. 4. ONDERZOEK VAN DE MIDDELEN TOT VERNIETIGING A. Enig middel Standpunt van de partijen 4

5 Verzoekende partij stelt in haar verzoekschrift dat de verbalisanten in de chalet inderdaad oude netten hebben gevonden die gebruikt werden voor het afschermen van bessen in de tuin voor eigen gebruik, maar dat er geen enkel ander attribuut of hulpmiddel om deze netten te gebruiken voor vogelvangst werd gevonden, waaruit men toch kan afleiden dat hiermee geen kwaad doel in het spel is. Zij betwist ook het aantal aangetroffen netten, gezien dit door de verbalisanten ter plaatse zeker niet gecontroleerd werd. Wat betreft de klemmen erkent zij dat dit verboden bezit, mijn fout is, en stelt zij hieraan geen aandacht te hebben gegeven, temeer zij ook niets wist van de aanwezigheid of herkomst ervan, alsook van het gebruik of wetgeving daar ik deze tuigen nooit heb gebruikt, zoals vermeld in het dossier. Zij stelt dat de verbalisant tijdens de inbeslagname vaststelde dat de klemmen nooit werden gebruikt, en oppert om daarop een DNA-onderzoek te laten uitvoeren om dit te bevestigen. Voorts wijst zij op de vaststelling dat de chalet werd gebruikt door de jachtrechthouder, bij wie in zijn woonwagen dergelijke tuigen ook zijn gevonden, en stelt zij hierop niet verder te zijn ingegaan om haar onschuld te bewijzen, gezien het Parket deze zaak zonder gevolg had geklasseerd. Wat betreft de molenkooi stelt verzoekende partij dat ze deze pas hadden opgemerkt toen we aan de buitenkant enig oud boeren gereedschap aan het bekijken waren die was opgehangen op zijkant, en dat het feit dat deze kooi open en bloot aan de buitenkant was opgehangen en er een vogel zijn nest had opgebouwd bewijst dat hier geen kwaad opzet in het spel was. Hoewel verzoekende partij vervolgens stelt dat zij niet zozeer kritiek heeft op de boete, maar wel op de manier van werken van de verbalisant, vordert zij kwijtschelding van de boete, vermits zij geen milieuschade met deze in beslag genomen goederen zou hebben aangebracht, en gezien de voormelde feiten geseponeerd werden door de rechtbank en hierop geen verweer nodig was, gezien mijn telefonisch onderhoud onmiddellijk na bekendmaking eventuele boetes met uw diensten om eventuele rechtzettingen. In haar wederantwoordnota benadrukt verzoekende partij dat zij geen weet had van de afkomst van de veerklemmen, waarbij zij opmerkt dat de chalet waarin de verboden vangtuigen werden aangetroffen altijd open is en door verschillende mensen wordt gebruikt, inzonderheid door de jachtrechthouder, bij wie identieke klemmen werden gevonden. Verwerende partij stelt dat (ook) het louter bezit van veerklemmen, vogelvangstnetten en een vogelvangstkooi, dat door verzoekende partij niet ernstig wordt betwist, een milieumisdrijf uitmaakt, en in casu de grondslag vormt voor de bestreden geldboete. Zij stelt dat verzoekende partij in haar verzoekschrift niet betwist noch weerlegt dat deze vangtuigen werden aangetroffen in haar boschalet en derhalve op basis van artikel 2279, lid 1 B.W. worden vermoed aan haar toe te behoren. Wat betreft de stelling van verzoekende partij dat zij hieromtrent onwetend was meent verwerende partij dat verzoeker als eigenaar van een bos en zeker als voormalig medejager in het jachtrevier (tot 19/08/2005) minstens op de hoogte dient te zijn dat bepaalde jachttechnieken zijn uitgesloten, en dat zij niet aantoont dat de (beweerde) dwaling essentieel en verschoonbaar is. Ten aanzien van de vaststelling door verzoekende partij dat voormelde feiten geseponeerd werden door de rechtbank en hierop geen verweer nodig was" stelt verwerende partij dat het onduidelijk is wat verzoekende partij hiermee bedoelt, en wijst zij zowel op het schrijven van de gewestelijke entiteit van 21 maart 2013 als op de verwijzingsbeslissing van de procureur des Konings te Gent, waaruit telkens duidelijk blijkt dat een alternatieve bestuurlijke geldboete kon worden opgelegd. Tenslotte benadrukt verwerende partij dat de gewestelijke entiteit bij haar beoordeling van de ernst er rekening mee houdt dat er enkel sprake is van bezit en geen gebruik, dat de factoren frequentie en omstandigheden eveneens zijn betrokken in het besluitvormingsproces, en dat de gewestelijke entiteit bij het nemen van haar beslissing tot het opleggen van een alternatieve bestuurlijke geldboete niet kennelijk onredelijk noch kennelijk onevenredig handelt, temeer verzoekende partij niet aanvoert dat hij zou beschikken over een te geringe financiële draagkracht om de boete te voldoen. 5

6 Beoordeling door het College De vereiste in artikel 15, 4 Procedurebesluit dat het verzoekschrift een uiteenzetting dient te bevatten van de feiten en de middelen, impliceert niet dat verzoekende partij expliciet de rechtsregels of rechtsbeginselen moet vermelden die volgens haar door de bestreden beslissing worden geschonden. Het is enkel noodzakelijk dat de uiteenzetting in het verzoekschrift het voor het College in het kader van haar legaliteitstoetsing (en voor verwerende partij in het kader van haar verdediging) mogelijk maakt duidelijk te begrijpen wat de bestreden beslissing verweten wordt. Het College stelt vast dat verzoekende partij in haar verzoekschrift (doorheen de eerder algemene kritiek op het verloop van de vaststellingen door de verbalisanten en de procedure) in essentie de kwijtschelding van de boete vordert omwille van het feit dat zij de aangetroffen oude netten, klemmen en vogelkooi nooit heeft gebruikt en er daarmee geen milieuschade werd aangericht. Uit de antwoordnota van verwerende partij blijkt dat zij het middel ook in die zin heeft begrepen en daarop heeft geantwoord. Het middel van verzoekende partij vertrekt ten onrechte van het uitgangpunt dat zij de betreffende vangtuigen effectief moet hebben gebruikt en er daarmee effectief dieren moeten zijn gevangen of gedood, vooraleer er sprake is van een milieumisdrijf waarvoor een geldboete kan worden opgelegd. Op basis van de geschonden artikelen volstaat het dat verzoekende partij deze vangtuigen (louter) in haar bezit had. Artikel 19, leden 1 en 2 Jachtdecreet van 24 juli 1991 luidden op het ogenblik van de feiten als volgt: Het is te allen tijde verboden gebruik te maken van netten, strikken, stroppen, lokaas, giftige stoffen en van enig ander tuig geschikt om jaagbaar wild te vangen, te doden of om het vangen of doden van dat wild te vergemakkelijken. Het vervoer en het bij zich houden van de voormelde tuigen is ook verboden. Artikel 3, 6 van het besluit van de Vlaams regering van 30 mei 2008 houdende vaststelling van de voorwaarden waaronder de jacht kan worden uitgeoefend luidde op het ogenblik van de feiten als volgt: Volgende jachtmethoden en jachtmiddelen zijn verboden : 6 het gebruik van veerklemmen; ook het bezit en de verhandeling van veerklemmen is verboden. Artikel 16, 3 van het besluit van de Vlaams regering van 15 mei 2009 met betrekking tot soortenbescherming en soortenbeheer luidt als volgt: 3. Het is verboden om de middelen, vermeld in bijlage 2, C, onder zich te hebben, te vervoeren, te verhandelen, te ruilen, te koop aan te bieden of in ruil aan te bieden. De betreffende bijlage 2C luidde op het ogenblik van de feiten als volgt: C. Middelen waarvan het onder zich hebben verboden is conform artikel 16, 3: 6

7 1 vogelvangstnetten: netten die opgespannen een oppervlakte hebben van meer dan 1 m2, een maaswijdte hebben tussen 11 en 29 mm, gemeten over het garen van knoop tot knoop, vervaardigd zijn uit synthetische, kunstmatige of natuurlijke vezels en waarvan het garen is samengesteld uit 2 tot 8 getorste of geweven draden; 2 mistnetten : netten in banen, aan het stuk of in bepaalde vorm vervaardigd, van garens in synthetische of van kunstmatige vezels met een totale dikte van minder dan 150 deniers (16,2 mg per meter) en waarvan de maaswijdte gemeten over het garen, van knoop tot knoop, kleiner is dan 35 mm; 3 vogelvangkooien en -klemmen : allerlei types van kooien, klemmen en vallen, van welk formaat ook, die geschikt zijn voor de vangst van vogels, met uitzondering van de vallen die worden toegelaten conform bijlage 3 van het besluit. 3. Zoals duidelijk blijkt uit de bestreden beslissing (zowel onder de titel Het milieumisdrijf en de toerekenbaarheid aan de overtreder als bij de bespreking van De ernst van de feiten ) wordt de bestreden geldboete enkel gesteund op de vaststelling dat verzoekende partij in het bezit was van 6 veerklemmen, 5 vogelvangstnetten en 1 molenkooi, terwijl het louter bezit van dit materiaal verboden is, waarbij evenwel rekening gehouden wordt met het feit dat dit materiaal aanwezig was maar niet vastgesteld werd dat het door de overtreder gebruikt werd. De bewering van verzoekende partij dat zij de betreffende vangtuigen nooit heeft gebruikt doet derhalve geen afbreuk aan het bestaan van het milieumisdrijf in haar hoofde, terwijl uit de bestreden beslissing blijkt dat het bedrag van de geldboete daarop werd afgestemd. 4. De bewering van verzoekende partij dat de oude netten die in de chalet werden aangetroffen gebruikt werden voor het afschermen van bessen in de tuin voor eigen gebruik, is tegenstrijdig met haar verklaring tijdens haar verhoor op 6 februari Verzoekende partij stelde alsdan dat alle voormelde vangsttuigen reeds in de chalet lagen toen ze deze kocht, dat ze alles in een lege wijnkist legde die sindsdien in de chalet bleef liggen, en dat ze deze vangsttuigen zelf nooit gebruikt heeft, waarbij ze nog opmerkte dat deze netten volgens haar onbruikbaar zijn. Ook haar bewering dat het aantal aangetroffen netten door de verbalisanten ter plaatse zeker niet gecontroleerd werd vindt geen steun in het dossier, vermits uit de foto s bij het aanvankelijk proces-verbaal van 6 februari 2013 duidelijk blijkt dat er 5 netten werden aangetroffen. In de rand hiervan merkt het College nog op dat het proces-verbaal overeenkomstig artikel DABM bewijswaarde heeft tot het tegendeel is bewezen, wat in casu niet het geval is. 5. De bewering van verzoekende partij dat zij ook niets wist van de aanwezigheid of herkomst van de veerklemmen, alsook van het gebruik of wetgeving (gezien zij deze vangtuigen nooit zou hebben gebruikt), is vooreerst tegenstrijdig met haar verzoekschrift, waarin zij haar fout (en derhalve het milieumisdrijf) erkent ( verboden bezit, mijn fout ), en stelt hieraan geen aandacht te hebben gegeven. Ze is tevens tegenstrijdig met haar verklaring tijdens haar verhoor op 6 februari 2013, waarin verzoekende partij stelde dat alle voormelde vangsttuigen reeds in de chalet lagen toen ze deze kocht, dat ze alles in een lege wijnkist legde die sindsdien in de chalet bleef liggen, en dat ze deze vangsttuigen zelf nooit gebruikt heeft. Verzoekende partij wist derhalve wel degelijk af van de aanwezigheid van de betreffende vangtuigen in de chalet, terwijl zij deze vangtuigen evengoed kon wegdoen in plaats van ze te bewaren in een lege wijnkist. Om dezelfde reden kan verzoekende partij zich niet verschuilen achter de bewering dat de chalet (ook) werd gebruikt door de jachtrechthouder, bij wie in zijn woonwagen dergelijke tuigen ook zijn gevonden, waarbij zij (vooral in haar wederantwoordnota) alludeert op het feit dat de veerklemmen toebehoorden aan de jachtrechthouder. Verzoekende partij kan tenslotte evenmin ernstig voorhouden dat zij onwetend was dat het bezit van veerklemmen verboden is. Hoewel zij (in haar wederantwoordnota) stelt dat zij geen uitstaans heeft met de jacht aldaar, 7

8 verklaarde zij tijdens haar verhoor dat zij als jager niet zodanig de wetgeving kent (zodat ze niet wist dat ze de veerklemmen kon gebruiken of bezitten ), terwijl ze evenmin betwisting voerde omtrent de opmerking in het proces-verbaal van 6 februari 2013 dat zij tot 19 augustus 2005 bekend was als medejager in het revier van de jachtrechthouder. Uit de niet-betwiste vaststelling dat verzoekende partij ooit jager is geweest (en derhalve in beginsel een jachtexamen heeft afgelegd) volgt dat zij bezwaarlijk onwetend kon zijn omtrent de geldende regelgeving inzake veerklemmen, zodat zij niet aannemelijk maakt dat zij niet wist dat (ook) het bezit ervan was verboden. In de rand hiervan merkt de Raad nog op dat er in hoofde van verzoekende partij niet noodzakelijk opzet is vereist, gezien ook een door gebrek aan voorzorg of voorzichtigheid gepleegde schending van hoger geciteerde regelgeving (overeenkomstig de artikelen , 1, lid 1 en , lid 2 DABM) kan worden gesanctioneerd met een geldboete. 6. Gelet op voormelde vaststellingen toont verzoekende partij niet aan dat er geen milieumisdrijf voorligt in haar hoofde, op basis waarvan de bestreden geldboete (waarvan het bedrag op zich niet ernstig wordt betwist) kon worden opgelegd. Het middel wordt verworpen. B. Aanvullend middel Standpunt van de partijen Verzoekende partij stelt in haar wederantwoordnota (voor het eerst) dat niet zij de eigenaar is van het bos en de chalet (waarin de verboden vangtuigen werden aangetroffen), maar wel de nv Pactracom Nieuwgoedlaan DEINZE ondernemingsnr , zoals zou blijken uit bijgevoegde eigendomstitel d.d met aankoop van het perceel met eikenbos ter plaatse genaamd Breemeersch, bekend ten kadaster sectie C nummer 925 (bijlage 2). Gelet op deze vaststelling meent zij dat op basis van de wet van 4 mei 1999 inzake de strafrechtelijke aansprakelijkheid van rechtspersonen enkel de nv Pactracom zou kunnen aansprakelijk worden gesteld voor goederen aangetroffen in het boschalet dit op grond van art eerste lid BW. Verwerende partij betwist in haar laatste nota de ontvankelijkheid van dit middel (inzake daderschapsbetwisting), gezien het een geheel nieuw middel betreft, dat verzoekende partij reeds bekend was op het ogenblik van het indienen van het initiële verzoekschrift, gezien de verzoekende partij immers de gedelegeerd bestuurder alsook de voorzitter is van de voormelde volkomen rechtspersoon (bijkomend stuk 1-2-3), en gezien verzoekende partij tot met zijn verzoekschrift heeft volgehouden de eigenaar te zijn van het perceel grond en de erop staande chalet, en er op geen enkele wijze betwisting is gevoerd omtrent het daderschap. Beoordeling door het College Overeenkomstig artikel 15, 4 Procedurebesluit, samen gelezen met artikel 29 Procedurebesluit, kan een verzoekende partij niet voor het eerst in de wederantwoordnota een nieuw middel ontwikkelen, indien dat haar reeds bekend was op het ogenblik van het indienen van het verzoekschrift. Dit blijkt tevens uit het verslag aan de Vlaamse regering, waarbij in de toelichting bij artikel 29 Procedurebesluit het volgende wordt gesteld: 8

9 Overtuigingsstukken kunnen door verzoeker nog ingediend worden samen met zijn wederantwoordnota, maar enkel om zijn middelen verder te staven met stukken waarover hij voorheen nog niet kon beschikken of om te antwoorden op de argumenten van de verweerder (in kader van de rechten van verdediging); niet om zelf nieuwe elementen toe te voegen die hem reeds bekend waren bij de opmaak van het verzoekschrift (nieuwe elementen zijn onontvankelijk). Gezien verzoekende partij, die blijkens de stukken gedelegeerd bestuurder is van de betreffende vennootschap, niet aannemelijk maakt dat zij dit middel niet reeds in haar verzoekschrift kon opwerpen, is het middel onontvankelijk. De Raad merkt ten overvloede nog op dat de loutere verwijzing door verzoekende partij naar de wet van 4 mei 1999 tot invoering van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van rechtspersonen niet impliceert dat haar geen administratieve geldboete kan worden opgelegd (ongeacht de vaststelling dat de bewering van verzoekende partij dat de nv Pactracom eigenaar is van het bos en de chalet en derhalve eveneens van de daarin aangetroffen vangtuigen, tegenstrijdig is met de uiteenzetting in haar verzoekschrift bij de feiten en bezwaren op een rijtje dat zij wel eigenaar is van het bos maar geen jachtrechthouder of medejager). Onafgezien van het feit dat de toepassing van (het overeenkomstig artikel 2 van voormelde wet ingevoerde) artikel 5 Strafwetboek, waarop verzoekende partij alludeert, niet noodzakelijk impliceert dat enkel de rechtspersoon strafrechtelijk verantwoordelijk is voor het betreffende misdrijf, moet tevens worden vastgesteld dat dit artikel niet zonder meer van overeenkomstige toepassing is in het kader van het opleggen van een alternatieve bestuurlijke geldboete. Bovendien wordt door verzoekende partij niet (ernstig) betwist of weerlegd dat zijzelf een gedraging pleegde, die strijdig is met hoger geciteerd decreet en de uitvoeringsbesluiten die ressorteren onder artikel 16.1, lid 1 DABM, die (afhankelijk van de keuze van de procureur des Konings) ook strafrechtelijk kon worden bestraft overeenkomstig de artikelen e.v. DABM, en waarvoor er overeenkomstig de artikelen , lid 1 en , lid 2 DABM door de gewestelijke entiteit een alternatieve bestuurlijke geldboete kan worden opgelegd aan de overtreder, met name (onder meer) de natuurlijke persoon die een gebod of verbod, dat zich tot hem richt, schendt. Het middel wordt verworpen. 9

10 BESLISSING VAN HET MILIEUHANDHAVINGSCOLLEGE Het beroep wordt verworpen. De behandeling van het beroep heeft geen kosten met zich gebracht, zodat een beslissing over de kosten van het geding zonder voorwerp is. Dit arrest is uitgesproken te Brussel, in openbare zitting van 31 januari 2017, door het Milieuhandhavingscollege, derde kamer, samengesteld uit: De toegevoegd griffier, De voorzitter van de derde kamer, Marino DAMASOULIOTIS Pascal LOUAGE 10