VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE. DE RAAD ZITTING Nr. 13

Transcriptie

1 VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD ZITTING Nr. 13 INTEGRAAL VERSLAG Vergadering van vrijdag 29 juni 2018 Ochtendvergadering INHOUD BERICHT VAN VERHINDERING... 3 REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN... 3 BEGROTINGSSTUKKEN VAN DE RAAD (R.v.O., art.53,4) Rekening voor het dienstjaar 2017 van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en Rekening van het Reservefonds Stuk 9A ( ) Nr.1 Algemene bespreking... 4 Spreker: Hannelore Goeman, verslaggever REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN... 4 INTERPELLATIE (R.v.O., art. 61)... 5 van de heer Arnaud Verstraete tot mevrouw Bianca Debaets, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen, over de stijging van de kinderarmoede in Brussel Sprekers: Arnaud Verstraete Hannelore Goeman Liesbet Dhaene Brigitte Grouwels Khadija Zamouri Bianca Debaets, collegelid BEGROTINGSSTUKKEN VAN DE RAAD (R.v.O., art.53,4) Rekening voor het dienstjaar 2017 van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie en Rekening van het Reservefonds Stuk 9A ( ) Nr.1 Stemmingen... 12

2 2 INTERPELLATIE (R.v.O., art. 61) van de heer Arnaud Verstraete tot mevrouw Bianca Debaets, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen, over het ziekenhuis als wachtkamer voor de jeugdhulp Sprekers: Arnaud Verstraete Hannelore Goeman Brigitte Grouwels Bianca Debaets, collegelid REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN VRAGEN OM UITLEG (R.v.O., art.59) van de heer Paul Delva aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, over de tweetalige lerarenopleiding Sprekers: Paul Delva Liesbet Dhaene Bruno De Lille Guy Vanhengel, collegevoorzitter van mevrouw Annemie Maes aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, over de invoering van de Museumpas Sprekers: Annemie Maes René Coppens Cieltje Van Achter Guy Vanhengel, collegevoorzitter van de heer Johan Van den Driessche aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, betreffende Vlaanderen feest in de gemeenschapscentra en de Vlaamse symbolen Sprekers: Johan Van den Driessche Guy Vanhengel, collegevoorzitter van de heer Jef Van Damme aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, over de Centra voor Leerlingenbegeleiding in Brussel Sprekers: Jef Van Damme Liesbet Dhaene Paul Delva Guy Vanhengel, collegevoorzitter ACTUALITEITSVRAAG (R.v.O., art.60) van de heer Paul Delva aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken en aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, over de aanvraag voor een cultuurbeleidscoördinator in Sint-Lambrechts-Woluwe ACTUALITEITSDEBAT (R.v.O., art.60) Actualiteitsvraag van mevrouw Hannelore Goeman aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, in verband met de verderzetting van de subsidiëring van de vzw Vrienden van het Huizeke voor hun schoolpoortwerking Sprekers: Hannelore Goeman Arnaud Verstraete Liesbet Dhaene Brigitte Grouwels Guy Vanhengel, collegevoorzitter BIJLAGEN TREFWOORDENREGISTER... 40

3 3 13 de vergadering De vergadering wordt om 9.45 uur geopend. Vergadering van vrijdag 29 juni 2018 OCHTENDVERGADERING Voorzitter: mevrouw Carla Dejonghe BERICHT VAN VERHINDERING De voorzitter: Mevrouw Els Ampe is verhinderd wegens ziekte. REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De voorzitter: Collegelid Pascal Smet liet weten dat hij vandaag onmogelijk aanwezig kan zijn. Mevrouw Annemie Maes (Groen): Ik wens hierop even te reageren. Collegelid Pascal Smet is zo vriendelijk geweest mij te bellen om te melden dat hij vandaag niet aanwezig kan zijn. Dat apprecieer ik. Hij had ook uitdrukkelijk gevraagd om mijn interpellatie, die reeds eenmaal werd uitgesteld, nogmaals uit te stellen. Ik vind dit toch wel jammer. Het is al de tweede keer dat het collegelid afwezig is wegens een activiteit in Brussel die te maken heeft met zijn andere bevoegdheden. Heeft hij een verkeerd agendabeheer of vindt hij de VGC minder belangrijk? Ik zou willen vragen dat de voorzitter een oproep doet aan het College om de vastgelegde data voor de plenaire zittingen maximaal voor te behouden voor de werking van de VGC. Ik begrijp dat er uitzonderingen zijn. Vorige keer ben ik constructief geweest omdat er geen actualiteitswaarde was voor mijn interpellatie. Deze werd uitgesteld omdat collegelid Pascal Smet in Rio zat voor een fietscongres. Een mogelijke piste was om de interpellatie te behandelen in de Commissie voor Cultuur, Jeugd en Sport, maar ook die vergadering ging niet door. Nu wordt de interpellatie weer uitgesteld. Onder druk heb ik toegegeven dat collegevoorzitter Guy Vanhengel de interpellatie beantwoordt, maar ik wil laten noteren dat ik dit betreur. Ik verwacht van de voorzitter dat zij een signaal geeft aan het College. De heer Fouad Ahidar (sp.a): Ik ben het daarmee eens, maar misschien had mevrouw Annemie Maes dan beter gewoon neen gezegd. Tegenover het collegelid gaf zij aan dat het geen probleem was, maar nadien maakt ze er een show van. Ik vind dat spijtig. Mevrouw Annemie Maes (Groen): Ik heb eerst neen gezegd. Ik heb een tiental telefonische oproepen hierover gekregen. De heer Fouad Ahidar (sp.a): Het collegelid is niet aan het wandelen, hij is aan het werk. We moeten niet het beeld creëren dat dit niet zo is. Mevrouw Cieltje Van Achter (N-VA): Ik vind het jammer dat wij tussenkomsten en vragen voorbereiden, waarna het bevoegde collegelid niet aanwezig is. Die voorbereiding is dan

4 4 minder relevant. De collegevoorzitter kan natuurlijk op veel antwoorden, maar is toch niet het bevoegde collegelid. Het is jammer dat er geen commissievergadering mogelijk was wanneer zoiets gebeurt. We hadden op dinsdagnamiddag een commissievergadering kunnen houden om op te vangen dat het collegelid 3 vergaderingen op rij niet aanwezig kan zijn. Er kan dan toch een extra inspanning worden gedaan voor het instellen van een bijkomende commissievergadering. De voorzitter: Ik denk dat de organisatie van de commissievergadering werd verstoord door een samenloop van omstandigheden. Dit had te maken met werkbezoeken. Het is toeval dat er geen commissievergaderingen meer zijn. Een van de collegeleden is aanwezig en heeft gehoord wat mevrouw Annemie Maes heeft gezegd. Collegevoorzitter Guy Vanhengel kan zo dadelijk door mevrouw Annemie Maes zelf worden ingelicht. Ik zal collegelid Pascal Smet bellen. REKENING VAN DE RAAD VAN DE VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE VOOR HET DIENSTJAAR 2017 EN HET RESERVEFONDS Stuk 9A ( ) Nr.1 Algemene bespreking Mevrouw Hannelore Goeman, verslaggever: Ik verwijs naar het schriftelijke verslag. REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De heer Bruno De Lille (Groen): Ik wil even tussenkomen om alweer vast te stellen dat de meerderheid niet in aantal is. Ik begrijp dat mevrouw Els Ampe ziek is, waarvoor ik alle begrip heb, maar er hadden dus 9 raadsleden aanwezig moeten zijn. Ik stel vast dat dit niet het geval is. Dit is problematisch. Wanneer dit eenmaal gebeurt, kunnen we daarvoor begrip hebben, maar ik ben hierover al vaak moeten tussenkomen. De heer Fouad Ahidar (sp.a): Mevrouw Khadija Zamouri is aanwezig. De heer Bruno De Lille (Groen): Ik heb haar niet gezien en ze is hier niet aanwezig voor de bespreking. Ik vind het vreemd dat ik de boeman moet zijn, terwijl het de normaalste zaak van de wereld is dat we hier zijn om ons werk te doen. De voorzitter: Ik schors de zitting. We zullen nagaan waarom mevrouw Khadija Zamouri niet aanwezig is. Mevrouw Els Ampe was daarnet aanwezig, maar ik heb ze wegens ziekte naar huis gestuurd. - De vergadering, geschorst om 9.53 uur, wordt hervat om 9.58 uur. De voorzitter: We zullen de vergadering verderzetten met de interpellatie van de heer Arnaud Verstraete tot collegelid Bianca Debaets over de stijging van de kinderarmoede in Brussel.

5 5 INTERPELLATIE (R.v.O., art.61) De stijging van de kinderarmoede in Brussel De heer Arnaud Verstraete (Groen): Net zoals in Vlaanderen stijgt ook in Brussel de kinderarmoede. De meest recente cijfers van Kind&Gezin tonen aan dat er een duidelijke stijging van 3 procentpunten is van de kinderen in Brussel die door kinderarmoede worden getroffen, van 23,5% naar 26,5%. Dit is het hoogste cijfer in vele jaren. Dit zijn de cijfers voor het hele gewest. Heel wat gemeenten kennen een nog hoger cijfer. De gemeenten Anderlecht, Brussel, Koekelberg, Schaarbeek en Sint-Jans-Molenbeek hebben kinderarmoedecijfers boven 30%. De gemeente Sint-Joost-ten-Node bereikt zelfs 41,3%. De gemeente Evere kent een stijging van 5,7% naar 20,5%, wat op zich opmerkelijk is. Het College heeft een Kinderarmoedeplan goedgekeurd. In het begin van het jaar hebben we daarover een stand van zaken gekregen. Zo wordt er bijvoorbeeld ingezet op een toegankelijk aanbod voor preventieve gezinsondersteuning, met onder meer de uitbouw van de Huizen van het Kind en de Lokale Gezinsondersteunende Netwerken. Er wordt ook ingezet op het verhogen van de toegankelijkheid van de kinderopvang, op het verhogen van de kleuterparticipatie en op het versterken van het beleidsvoerend vermogen. Helaas zijn dit de spreekwoordelijke druppels op een hete plaat. We weten wel dat de VGC hierin slechts een beperkte rol kan spelen en dat het College niet alles kan oplossen. De echte veranderingen ten goede zullen van het federale en gewestelijke niveau moeten komen. Net omwille van die beperkte rol van de VGC is het belangrijk om de juiste keuzes te maken. Een uitspraak die relevant is op dat vlak luidt: Steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten, is niet verstandig. Het feit dat de kinderarmoede in ons gewest jaar na jaar stijgt, betekent niet enkel dat we het geweer van schouder moeten veranderen, maar ook dat we een tandje moeten bijsteken. Welke analyse maakte het collegelid op basis van deze cijfers? Hoe verklaart zij de stijging, en vooral de opmerkelijke stijging in de gemeente Evere? Wat het Kinderarmoedeplan van de VGC betreft, vraag ik me af welke concrete effecten op de armoede de maatregelen al hebben gehad? Hoe vaak werd de armoedetoets uitgevoerd en met welk resultaat? Hoe wordt de efficiëntie van het armoedebeleid opgevolgd? Welke nieuwe initiatieven bereidt het College voor om de stijgende kinderarmoede terug te dringen en om de families die worden getroffen door kinderarmoede beter te omkaderen? De VGC is vast lid van de interkabinettenwerkgroep Armoedebestrijding, georganiseerd door de GGC. Welke maatregelen brengt de VGC aan voor het Actieplan Armoedebestrijding, dat binnenkort voor Brussel klaar zou moeten zijn? Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Het zal u niet verbazen dat dit onderwerp mij ook zeer na aan het hart ligt. We hebben de cijfers allemaal gezien en ze zijn dramatisch, in Vlaanderen, maar ook in het Brussels hoofdstedelijk gewest, en helaas verergeren ze nog elk jaar. Maar dat hoeft ook niet echt te verbazen met een Vlaamse en een Federale Regering die de armoede eigenlijk aan het organiseren zijn met een hardvochtig beleid dat bespaart op gezondheidszorg, dat de factuur van elektriciteit en kinderopvang de hoogte injaagt, dat de huurwaarborg optrekt naar drie maanden en, wat nog erger is, dit gebeurt onder leiding van

6 6 een minister die zegt dat dit alles de schuld is van de vluchtelingen, de Walen of de sossen waarschijnlijk. Dan ben ik blij dat Brussel een andere koers vaart, en ja, natuurlijk moet er nog heel veel gebeuren, maar hier maken we, bijvoorbeeld, wél expliciet de keuze om de kinderbijslag in te zetten in de strijd tegen kinderarmoede, zijn we het budget voor schuldbemiddelaars aan het optrekken en investeren we wél fors in betaalbare en laagdrempelige zorg. Maar ook de VGC kan natuurlijk zijn duit in het zakje doen. We hebben het vorige keer al gehad over, bijvoorbeeld, betaalbare en toegankelijke kinderopvang en hoe de VGC daar een tandje bijsteekt. Ik ben ook blij, maar daar gaan we het straks nog over hebben, dat het project Schoolpoortwerking nog wordt gesubsidieerd, en ik ben natuurlijk benieuwd naar de antwoorden over wat er verder nog is gebeurd in het kader van het kinderarmoedeplan van de VGC. Ik heb ook een concrete vraag over de armoedetoets. Ik ben heel blij dat die er is. Maar, en dat zeg ik met alle respect, ik heb de indruk dat die soms wat beperkt blijft tot een verplicht nummer op papier. Dus kan het collegelid mij een woordje uitleg geven over hoe dat in de praktijk gebeurt en hoe daar, met een aantal voorbeelden, gevolg aan wordt gegeven? Mevrouw Liesbet Dhaene (N-VA): Kinderarmoede en armoede over het algemeen zijn in dit gewest een enorm probleem, dat een sterke aanpak verdient, maar dat jammer genoeg niet krijgt. Zoals collega Arnaud Verstraete heeft gezegd, kan de VGC inderdaad niet bijzonder veel doen om armoede zelf aan te pakken. Wel kan de VGC een beleid voeren om mensen die in armoede verkeren beter te bereiken, ondersteunen en helpen via de verschillende diensten die de VGC aanbiedt. Ik ben dan ook benieuwd naar de antwoorden op de vragen van collega Verstraete. Wel zou ik nog iets kwijt willen over deze discussie. Het belangrijkste instrument voor een gezin om uit de armoede te treden, is en blijft natuurlijk het vinden van werk. Voeg daar aan toe dat 25% van de kinderen in dit gewest opgroeien in gezinnen waar geen van beide ouders werken en dus in zware armoede leven. Tel daarbij dat de arbeidsmarktparticipatie van de vrouwen in bepaalde gemeenschappen erg laag is, en we hebben meteen een deel van de verklaring voor een goed stuk van de armoede en de kinderarmoede in Brussel, die stukken hoger ligt dan in Vlaanderen en ook hoger dan in Wallonië. Op dat vlak heeft de Federale Regering haar werk goed gedaan, de jobcreatie is erg sterk op gang gekomen door de hervormingen die zijn doorgevoerd, en dit heeft zowel in Vlaanderen als in Wallonië een duidelijk effect gehad met in beide gewesten een jobgroei van 1,5%. Jammer genoeg stellen we vast dat de jobcreatie in Brussel minder is aangeslagen; hier is de groei maar 0,1%. Hier ligt een zware verantwoordelijkheid voor de partijen die in de Brusselse Gewestregering zitten. Een en ander hangt daarbij vooral af van de gewestelijke politiek die gevoerd wordt, maar dit is niet noodzakelijk het juiste forum voor deze discussie. Toch is het een spijtige vaststelling. Mevrouw Brigitte Grouwels (CD&V): De cijfers van Kind&Gezin zijn inderdaad niet hoopgevend. We hebben het er in de vorige plenaire vergadering al over gehad, toen we een bespreking hadden over de kinderopvang. Voor onze fractie is het belangrijk dat in ons gewest de armoede wel terdege wordt aangepakt, en op een structurele wijze. Dit wil zeggen dat het beleid aan lange termijnoplossingen moet denken, die ervoor zorgen dat mensen permanent uit de vicieuze cirkel van armoede geraken. Om dit te verwezenlijken, moeten

7 7 verschillende beleidsdomeinen hun verantwoordelijkheid opnemen om de armoede te bestrijden. Enkel en alleen een transversale aanpak kan succesvol zijn en dat wil ook zeggen dat de VGC niet op een eiland kan werken en niet in haar eentje alles kan klaren. Afstemming met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, met de Cocof en met de GGC is onontbeerlijk. Ook voor het GGC-beleid inzake armoedebestrijding. Ik had voor het collegelid de volgende vragen. We nemen uiteraard aan dat u kennis genomen hebt van de cijfers van Kind&Gezin. Weet u precies waar in het Brussels hoofdstedelijk gewest, in welke wijken, er een stijging is van de armoede? Neemt uw kabinet deel aan de permanente interkabinettenwerkgroep Armoedebestrijding. Komt die interkabinettenwerkgroep regelmatig samen en komen daar concrete voorstellen of actieplannen uit voort waar u tevreden over bent? Want niks is zo gemakkelijk als actieplannen maken, ze moeten wel resultaat opleveren. Een actiepunt van het Kinderarmoedeplan is de kinderopvang toegankelijker maken voor kwetsbare gezinnen. Bereikt het Lokaal Loket Kinderopvang, dat een instrument moet zijn om de kinderopvang toegankelijker te maken voor kwetsbare gezinnen, effectief de meest kwetsbare gezinnen? Zijn daar reeds cijfers over? En hoe zit het, ten slotte, met het project Educare? Dat is een project waarvan wij geloven dat het kinderen op lange termijn uit de vicieuze cirkel van de armoede kan halen. Een aantal maanden geleden liet u weten dat het OCB en de Entiteit Gezin van de VGC aan een nota werken die het project zouden moeten operationaliseren. Kan u daarover een stand van zaken geven? Wordt dit project ondertussen geoperationaliseerd? Mevrouw Khadija Zamouri (Open Vld): Ik wil me aansluiten bij de interessante vraag van collega Arnaud Verstraete. Maar ik denk dat we zeer kort door de bocht gaan als wij de schuld gaan doorschuiven naar andere regeringen en zelf de kop in het zand steken. Ik denk dat de initiatieven die binnen Welzijn en Gezondheid genomen worden er bijna allemaal op gericht zijn om die armoedecirkel te doorbreken. Binnen Onderwijs doen we alle mogelijke projecten. We zitten natuurlijk maar in de VGC en niet in de Federale Regering, maar we doen alles om de kwaliteit van ons Nederlandstalig onderwijs op punt te houden. We doen zelfs dingen die we niet zouden moeten doen of, volgens bepaalde mensen, niet zouden mogen doen. De tienerscholen, bijvoorbeeld. Er gaat een nieuwe open vanaf september en een volgende in Schaarbeek zal ook beginnen. Waarom zijn we ooit met die tienerscholen begonnen? Precies om een pilootproject te starten waarmee we de uitstroom van kinderen zonder diploma willen inperken. Met die scholen zochten we naar een manier om het eens anders aan te pakken. Wij doen alles. Meer scholen, meer plaatsen voor kinderen, de kwaliteit van ons onderwijs, het OCB dat zowel op ouderbetrokkenheid probeert te werken als op differentiatie, als op de vaardigheden van de leerkrachten. Nu zeggen dat we met betrekking tot armoede niks doen, vind ik wel zeer kort door de bocht. Om de armoedecirkel te verbreken moet je durven zeggen dat wat er nu gebeurt zich in de toekomst niet meer mag voordoen. Dat wij een toekomst bieden aan de kinderen via allerlei projecten, moet men ons niet verwijten. Wij krijgen hier van de oppositie bijna het verwijt dat we te veel doen aan het doorbreken van kansarmoede. De beste manier om de armoedecirkel te doorbreken is om te blijven inzetten op educatieve projecten zodanig dat de kinderen van arme mensen het beter kunnen hebben.

8 8 Collegelid Bianca Debaets (CD&V): De kansarmoedeindex van Kind&Gezin is inderdaad een heel relevant werkstuk. Dat trek ik zeker niet in twijfel en wordt, logischerwijze, met heel veel aandacht opgevolgd binnen de VGC. Maar het is toch goed om te onderlijnen dat die index alleen maar mits de juiste achtergrondinformatie gelezen en begrepen kan worden. Kind&Gezin hanteert namelijk een andere berekenwijze in Vlaanderen dan in het Brussels hoofdstedelijk gewest. In Vlaanderen is het zo dat nagenoeg alle kinderen gezien worden door medewerkers van Kind&Gezin en in Vlaanderen geven de cijfers dan ook een weergave van bijna de volledige bevolking. In het Brussels hoofdstedelijk gewest, daarentegen, wordt het overgrote deel van de kinderen opgevolgd door ONE. Een groot deel van de Brusselse bevolking richt zich immers tot de Franstalige voorziening. En dus betekent dit dat je met 2 verschillende systemen zit, want het ONE rekent natuurlijk volgens haar parameters en criteria en die kan je niet zomaar samenvoegen met de cijfers van Kind&Gezin. Zeker op gemeenteniveau kan dat grote schommelingen op korte termijn met zich meebrengen. De heer Arnaud Verstraete en andere vraagstellers verwezen naar Evere. Dat is daar een sprekend voorbeeld van: daar is er een bijzonder positieve samenwerking, die leidt tot heel snel verschuivende cijfers. In Evere werd de voorbije periode heel nauw samengewerkt met het u ongetwijfeld bekende project Aquarelle, dat ingebed is in het Sint- Pieterziekenhuis. In dat project richten vroedvrouwen zich op heel kwetsbare mama s. Dat zorgt ervoor dat Kind&Gezin in Evere, dat heel nauw samenwerkt met Aquarelle, een grote instroom krijgt van mensen zonder papieren, mensen in heel precaire verblijfssituaties, mensen gekenmerkt door grote kansarmoede. Doordat die instroom stijgt, verschuiven de cijfers heel snel. Je kan dan het idee krijgen dat de kansarmoede enorm is gestegen, maar eigenlijk is het zo dat kwetsbare gezinnen, die vroeger niet, of veel moeilijker, de weg vonden naar Kind&Gezin, dat nu wel doen, wat positief is. Mensen die vroeger niet in die cijfers zaten, die niet omkaderd en omringd werden door Kind&Gezin, krijgen nu wel de gepaste hulp. Dat is de juiste lezing van die cijfers. Ik zal nog even ingaan op de effectiviteit. U gebruikt dat woord en ik begrijp natuurlijk wel wat u daarmee bedoelt. De effectiviteit van zo n lokaal armoedebeleid is complex, complexer misschien wel in Brussel dan in de rest van het land. Effectiviteit kan eigenlijk niet gemeten worden aan de hand van die armoede-index van Kind&Gezin. Zoals ik zei, hebben die cijfers zelfs iets paradoxaals. Als een consultatiebureau meer ouders en kinderen in een regio bereikt, vooral uit die groepen die het heel erg moeilijk hebben, verhoogt het aantal cliënten en stijgt ook de kansarmoede-index. Ik kan daar nog bij vertellen dat we natuurlijk blijven investeren in een nog sterker aanbod preventieve gezinsondersteuning. Dat was namelijk de belangrijkste doelstelling van dat kinderarmoedebestrijdingsplan: het verlagen van drempels. Het Huis van het Kind blijft daarbij een heel belangrijke partner. Met Nieuwland is er nu een fysieke locatie met een consultatiebureau, een kinderdagverblijf, Baboes, enzovoort. De volgende maanden en jaren zijn er nog meer van deze fysieke locaties gepland in Schaarbeek, Jette en Anderlecht. Het samenbrengen van die partners moet ervoor zorgen dat zeker kansarme ouders sneller op de radar komen en dus een betere zorg en een betere omkadering krijgen. In de tussentijd worden in 2018, bovenop de meer jarenconvenant tussen de VGC en het Huis van het Kind Brussel, aanvullende middelen vrijgemaakt. Die middelen gaan naar het

9 9 uitbouwen van het perinataal aanbod waarbij ouders, ook kansarme ouders, laagdrempelig via oudergroepen samenkomen en informatie krijgen over zwangerschap, gezonde voeding, opvoeding, inschrijvingen in de kinderopvang, enzovoort. We geven ook meer middelen aan een traject rond laagdrempelige cultuurparticipatie, Krokuskriebels, een project dat reeds gestart is en dat we zullen verderzetten. Om de armoede structureel te bestrijden, zetten we heel sterk in op het terugdringen van de werkloosheid. Mevrouw Dhaene, u verwees er al naar. Mensen aan een job helpen, is natuurlijk een bijzonder cruciaal element in het terugdringen van armoede. Op dat vlak delen we dezelfde doelstelling. U zegt echter dat de Brusselse Regering op dat vlak achterwege blijft. Niets is natuurlijk minder waar. We kennen allemaal de cijfers van het laatste kwartaal, die Actiris onlangs bekendmaakte. De globale werkloosheid, maar zeker de jeugdwerkloosheid, blijft spectaculair dalen en nam op 4 jaar tijd met een derde af. Meer nog: die jeugdwerkloosheid daalt nergens zo sterk als in Brussel. (Opmerkingen van de heer Johan Van den Driessche) Collegelid Bianca Debaets: Het zijn cijfers van Actiris. De heer Johan Van den Driessche (N-VA): Net daarom. Collegelid Bianca Debaets: Dat is een discussie voor de Commissie voor Economische Zaken en Tewerkstelling. Ik wil nu mijn pleidooi afmaken. Wat jeugdwerkloosheid betreft, zitten we nu op het niveau van Gent. Is dat veel? Natuurlijk is dat nog te veel. De cijfers dalen echter al vier jaar op een rij. Dat is bijzonder belangrijk. Tot slot, wil ik nog ingaan op de armoedetoets en op de vragen van een aantal andere collega s. De armoedetoets is momenteel gaande op het Meerjarenplan Lokaal Sociaal Beleid en werd reeds uitgevoerd op tal van andere reglementen, zoals het reglement voor de subsidiëring van initiatieven voor personen met een beperking, voor de projecten armoedebestrijding, voor de lokale dienstencentra, voor het Huis van het Kind, Ik kan dit overzicht aan de raadsleden bezorgen, zodat ze dit alles nog eens rustig kunnen nalezen. Een van de vragen was hoe dit concreet verloopt. Er is natuurlijk een screening door het Brussels Platform Armoede, waar tal van projecten rond de tafel zitten die kansarmoede bestrijden, evenals organisaties waar armen het woord nemen. Zij voeren, samen met onze administratie uiteraard, een screening uit. Waar nodig wordt het reglement bijgestuurd. Uiteraard maken wij ook deel uit van de interkabinettenwerkgroepen. De door de GGC georganiseerde permanente IKW Armoedebestrijding is geïntegreerd in de Brusselse Interministeriële Conferentie Sociaal-Gezondheid. Daar wordt momenteel gewerkt aan een update van het Brussels Actieprogramma Armoedebestrijding. Uiteraard zijn wij hier heel nauw bij betrokken. Er was ook nog een vraag over het bouwproject Educare. De visie- en kadertekst daarvan zijn goedgekeurd. We zijn momenteel bezig met de uitvoering van dat actieprogramma. Kinderen kleuteropvang De Boomhut in Schaarbeek, die nu opgestart wordt, is daarvan een van de meest tastbare voorbeelden. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Mevrouw het collegelid, u hebt uitgelegd dat de cijfers van Kind&Gezin onvolledig zijn en dat daardoor de foute indruk zou kunnen ontstaan dat de

10 10 armoede stijgt. U gaf het voorbeeld van Evere: daar wordt meer gedaan, waardoor er meer armoede in beeld komt. De vraag rijst toch of dat ook de verklaring is voor de algemene stijging van de armoede in heel Brussel. Gelooft u met andere woorden dat de armoede in de realiteit niet stijgt, maar dat dat een fenomeen is, veroorzaakt door een toegenomen inspanning? Dat zou mij in elk geval sterk lijken. Ik denk namelijk dat die cijfers, ook al zijn ze misschien gebaseerd op onvolledige bronnen of een onvolledige populatie, toch alarmerend zijn. De vraag naar de effectiviteit van het beleid dat de VGC voert tegen armoede, blijft onbeantwoord. Sommige zaken blijven onduidelijk. Ongeveer een derde van het budget gaat naar de campagne Vroege Vogels. Het is onduidelijk in welke mate het uitreiken van stickers en magneten aan kindjes om hen aan te sporen op tijd op school te zijn, effectief iets verhelpt aan de kinderarmoede. De cijfers wijzen er op dat het probleem toeneemt, ook al verwijst u naar inspanningen, bijvoorbeeld om de werkzaamheidsgraad in Brussel te verbeteren. Dit vertaalt zich in elk geval niet in meer gunstige armoedecijfers. Ik denk dat er op dit moment geen enkele indicatie is dat het beleid volstaat, integendeel. Het lijkt er eerder op dat het beleid niet volstaat. Ik zou u dus willen aansporen om meer te doen. Collegelid Bianca Debaets: Mijnheer Verstraete, welke indicatie hebt u nodig? De jeugdwerkloosheid daalt al 4 jaar op rij en is met een derde afgenomen. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Het armoedecijfer stijgt. Dat is waarmee ik mijn interpellatie ben begonnen. De armoede stijgt ook bij de kinderen. Er is misschien een toename van de werkzaamheidscijfers, maar dat wil niet zeggen dat de armoede daalt. Het totale beleid volstaat op dit moment dus niet. Ik heb gevraagd naar de effectiviteit van het beleid dat u voert. Daarop hebt u weinig inhoudelijk geantwoord. U zegt dat er armoedetoetsen gebeurd zijn. Wat is daar dan mee gedaan? Collegelid Bianca Debaets: Mijnheer Verstraete, ik heb daar toch op geantwoord. De armoedetoetsen zijn een screening. Ik heb alle partners opgesomd. Wanneer de partners die het reglement gescreend hebben van oordeel zijn dat het moet worden bijgestuurd, wordt dat ook aangepast. Duidelijker dan dat kan ik toch niet zijn? Dat de kansarmoede in Brussel nog altijd reëel is, heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat Brussel een sociale lift is voor heel veel mensen. Brussel kent een heel grote instroom van mensen uit andere regio s binnen en buiten Europa. Die problematiek kent u. Wij slagen er wel in om de werkloosheid terug te dringen. Maar die plaatsen worden altijd opnieuw ingenomen door nieuwkomers die opnieuw die sociale lift doorlopen. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Dat kan kloppen. (Geroezemoes) Het is de taak van de VGC om maatregelen te nemen die ertoe doen. We zullen het straks hebben over het Schoolpoortproject. Dat is een project in Gent dat aantoonbare resultaten

11 11 oplevert. De resultaten van de campagne Vroege Vogels zijn vaag. Er zijn twijfels bij de keuzes die tot nog toe gemaakt zijn. Ik denk dat die beter zouden kunnen. Collegelid Bianca Debaets: Ik wil daar nog kort op reageren. Mijnheer Verstraete, u trekt de zaak wat op flessen. Het gaat natuurlijk niet over het uitdelen van boekjes en stickers. We weten allemaal - en collega Guy Vanhengel zal dat straks beklemtonen - dat goed onderwijs de basis vormt voor het terugdringen van de werkloosheid. Waar komt die actie Vroege Vogels op neer? Het gaat niet om het uitdelen van stickers, maar om het sensibiliseren van mensen, om zo vroeg mogelijk het belang van onderwijs aan te tonen. Als je ervoor zorgt dat kinderen een goed traject doorlopen, dan verlaag je de kans op taalachterstand en op schooluitval. Daar gaat het over. Ik hoop dat u dat niet in twijfel trekt. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Ik ben het helemaal eens met uw doelstelling, maar betwijfel of dit een effectieve maatregel is daarvoor. Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Ik begrijp natuurlijk dat u niet meteen heel concrete voorbeelden kan geven van aanpassingen die gebeurd zijn na de armoedetoets. Ik zal u daar in de toekomst nog vragen over stellen. Ik heb nog een korte uitsmijter. Natuurlijk is een job een antwoord op armoede. Een job zorgt niet alleen voor een inkomen, maar ook voor zingeving. Het is een instrument van emancipatie. Daar zijn wij absoluut van overtuigd. Ik denk echter dat we met zijn allen in de gaten moeten houden dat het dan gaat over volwaardige jobs. Vandaag zien we namelijk almaar meer dat mensen vastzitten in flexi-jobs en precaire jobs. Ik hoorde onlangs nog dat Amazon zijn werknemers laat rondlopen met armbanden die beginnen te flikkeren als ze niet snel genoeg lopen. De groep werkende armen in onze samenleving neemt toe. Dat moet wat ons betreft ook een groot aandachtspunt zijn. Ik ben heel blij dat de jeugdwerkloosheidscijfers al 4 jaar op rij dalen, maar ook dat blijft een aandachtspunt. Mevrouw Liesbet Dhaene (N-VA): Wij zijn natuurlijk ook heel blij dat de jeugdwerkloosheid in Brussel daalt. Maar cijfers vergelijken met bijvoorbeeld die van Antwerpen of Gent blijft een moeilijke zaak. In feite vergelijkt men dan appelen met peren. Actiris houdt met andere elementen rekening om de jeugdwerkloosheid te bepalen dan bijvoorbeeld Steunpunt Werk in Vlaanderen. Zo houdt Brussel ook rekening met de expats in haar berekening, dat gebeurt in Vlaanderen niet. En in Brussel wordt stage als een job beschouwd terwijl dat in Antwerpen en Gent niet het geval is. Daar worden die jongeren nog altijd als werkzoekende gezien. Vandaar dat men de cijfers niet echt kan vergelijken. Kijken we naar de officiële cijfers van Steunpunt Werk en de Nationale Bank, dan ligt de werkloosheid in Vlaanderen toch een stuk lager dan in Brussel. Wat de jobcreatie betreft, die door de Federale Regering in gang is gezet, daar speelt Brussel totaal niet op in. Brussel realiseert 0,1% tegen 1,5% in de andere gewesten. Ik vind het heel gemakkelijk om de schuld op de rug van de federale overheid te schuiven en te zeggen dat we ons best doen. Het zou goed zijn de hand in eigen boezem te steken. Daar blijf ik bij. De beste uitweg uit de armoede is een job. - Het incident is gesloten.

12 12 REKENING VAN DE RAAD VAN DE VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE VOOR HET DIENSTJAAR 2017 EN HET RESERVEFONDS Stuk 9A ( ) Nr.1 Algemene bespreking De voorzitter: We hernemen de bespreking van en de stemming over de rekening en het Reservefonds van de Raad van de VGC voor het dienstjaar Mevrouw Goeman, verslaggever, verwees naar het uitstekende verslag van de diensten, waarvoor zeer veel dank. (Alle volksvertegenwoordigers sluiten zich hierbij aan.) - De algemene bespreking is gesloten. Stemmingen De Raad neemt eenparig de rekening van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie voor het dienstjaar 2017 aan. Hebben ja gestemd: Fouad Ahidar, René Coppens, Stefan Cornelis, Bruno De Lille, Paul Delva, Liesbet Dhaene, Hannelore Goeman, Brigitte Grouwels, Dominiek Lootens-Stael, Annemie Maes, Cieltje Van Achter, Jef Van Damme, Johan Van den Driessche, Arnaud Verstraete, Khadija Zamouri, Carla Dejonghe. De Raad neemt eenparig de rekening het Reservefonds van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie aan. Hebben ja gestemd: Fouad Ahidar, René Coppens, Stefan Cornelis, Bruno De Lille, Paul Delva, Liesbet Dhaene, Hannelore Goeman, Brigitte Grouwels, Dominiek Lootens-Stael, Annemie Maes, Cieltje Van Achter, Jef Van Damme, Johan Van den Driessche, Arnaud Verstraete, Khadija Zamouri, Carla Dejonghe. INTERPELLATIE (R.v.O., art.61) Het ziekenhuis als wachtkamer voor de jeugdhulp De heer Arnaud Verstraete (Groen): In verschillende Brusselse ziekenhuizen verblijven kinderen die daar niet op hun plaats zijn. Door een acuut gebrek aan crisisopvangplaatsen moeten verschillende minderjarigen op bevel van de jeugdrechter langer in het ziekenhuis worden opgenomen. Naar verluidt zou dit tijdelijk zijn, maar doorgaans blijven ze drie tot zes maanden. Het kan zelfs langer duren, zo vertelt diensthoofd Elisabeth Rebuffat van het UMC Sint-Pieter, in de krant De Standaard van 16 juni laatstleden. De ziekenhuizen doen wat ze kunnen om het verblijf zo aangenaam mogelijk te maken, maar het is en blijft een ziekenhuis en geen geschikte leefomgeving voor jongeren. Tine Suykerbuyck, Nederlandstalige jeugdrechter in Brussel, stelt nog in De Standaard dat de kern van het probleem bij het structurele gebrek aan crisisopvangplaatsen ligt. Deze vaststelling sluit aan bij een analyse van het Rekenhof. Het Rekenhof boog zich over de concrete situaties waarin geen gepast aanbod beschikbaar was.

13 13 Het rapport van het Rekenhof geeft aan dat in het tweede kwartaal van 2016 bijna 40% van de aangemelde jongeren geen crisismodule kregen omdat het aanbod volzet of niet beschikbaar was. Op jaarbasis is dat 23,5%. Ongeveer een op vier jongeren kan in een crisissituatie in Brussel niet bij gepaste zorg terecht. Het Rekenhof onderzocht ook welke sectoren voor de crisisopvangplaatsen zorgen. In Brussel zorgt enkel de Bijzondere Jeugdbijstand voor gesubsidieerde plaatsen, de zogenaamde artikel 74-plaatsen. In andere regio s nemen Kind&Gezin, het VAPH, het Algemeen Welzijnswerk en de GGZ wel een deel van de plaatsen op zich. Ook gaf het Brussels crisismeldpunt aan dat van de ingezette crisismodules, interventie, begeleiding en opvang, vooral de inzet van interventie verslechtert, maar over alle modules bekeken scoort de opvang het slechtst. Dat verklaart meteen dat kinderen in ziekenhuizen terechtkomen. Deze cijfers verdienen enkele nuances, aangezien niet alle aanvragen geanalyseerd werden, maar de conclusie blijft wel dat er een structureel probleem is. De tekorten zijn er ongeacht de aard van de zorgvraag. In alle modules botsen jongeren op plaatsgebrek. Jongeren voor wie het gepaste aanbod volzet is, eindigen uiteraard niet allen op straat. Er wordt vaak naar tijdelijke oplossingen gezocht om zoveel mogelijk jongeren een zo goed mogelijke zorg te geven. Het verblijf in het ziekenhuis is hier een voorbeeld van. De oplossingen liggen niet enkel in het creëren van extra crisisplaatsen. Er is ook een onderliggend probleem. Er zijn steeds meer crisissituaties, net omdat de reguliere hulp ook met enorme wachtlijsten kampt. Zo noemt het Rekenhof het risico reëel dat de wachtlijstproblematiek tot de verdere escalatie van de onderliggende problematieken bijdraagt en dus ook aan de toename van de crisisvragen en de onbeantwoorde crisisvragen. Van thuisbegeleiding tot residentiële zorg, in de hele keten is de druk onhoudbaar aan het worden. Wie hulp nodig heeft, moet die krijgen. Niet morgen of overmorgen, maar direct. Enkel zo kan men de vicieuze cirkel van het plaatstekort en meer problemen doorbreken. Wat is uw analyse van het tekort aan crisisopvang in het Brussels hoofdstedelijk gewest? Hebt u meer recente cijfers dan het Rekenhof? Hoeveel jongeren verblijven momenteel in een ziekenhuis omdat het gepaste aanbod volzet is? Is het Sint-Pietersziekenhuis een uitzondering of is de situatie in alle ziekenhuizen terug te vinden? Naar verluidt zouden er extra middelen komen. Wat is de stand van zaken met betrekking tot de extra maatregelen? In hoeveel extra crisisplaatsen worden voorzien? Worden ook andere sectoren zoals Kind&Gezin, GGZ en andere gemobiliseerd voor het aanbieden van gesubsidieerde crisisopvangplaatsen? Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Ziekenhuizen dienen natuurlijk om zieken te genezen. Het spreekt voor zich dat fysiek gezonde kinderen die om de een of andere reden niet naar huis kunnen absoluut niet in een ziekenhuis thuishoren. Het gebeurt jammer genoeg wel. U hebt dat in De Standaard uitgebreid kunnen lezen. Kinderen die niet naar huis kunnen omwille van seksueel misbruik, fysiek geweld, achterstand in de motorische en psychosociale ontwikkeling of als gevolg van verwaarlozing. Ze verblijven weken en soms maanden in een ziekenhuis met artsen die zo goed en zo kwaad als het kan trachten de kinderen op te vangen.

14 14 Dat er meer en een beter aanbod voor jongeren moet zijn is duidelijk, niet alleen in de crisisopvang, maar vooral ook meer aanbod dat ervoor zorgt dat er geen crisisopvang meer nodig is. Volgens het Rekenhof is ook meer Nederlandstalig aanbod in Brussel nodig. Door de wachtlijsten ontstaan er nog meer crisissituaties. Dit aanbod mag echter niet op een eiland blijven zitten. Het moet door alle actoren in Brussel gekend zijn en moet in samenwerking met alle andere actoren in de jeugdzorg, ook van de andere gemeenschappen, worden uitgewerkt. Ik sluit me zeer graag aan bij de vragen van de heer Arnaud Verstraete. Wordt op het Brusselse niveau tussen de verschillende gemeenschappen overlegd? Doet het collegelid daar iets aan? Wat de geestelijke gezondheidszorg aangaat, bestaat er een overlegplatform waar de verschillende actoren samen naar oplossingen zoeken. Ik denk dat het zinvol is om dat voor de jeugdzorg eveneens te organiseren. Mevrouw Brigitte Grouwels (CD&V): Ik sluit me bij deze interpellatie aan. Ook wij zijn erg bezorgd. Gelukkig wordt er toch iets voor deze kinderen gedaan en worden ze ergens opgevangen, al is het dan in een ziekenhuis wat zeker niet een ideale plek is. Het aantal crisisaanvragen gaat ook in stijgende lijn. Het probleem zal er niet kleiner op worden. Er is in Brussel zeker extra opvang nodig. Wat zijn de perspectieven voor extra opvang in Brussel, ook Nederlandstalige opvang? Kinderen, ook Nederlandstalige, worden nu in Brusselse ziekenhuizen opgevangen. Worden ze daar in het Nederlands opgevangen? Misschien kunt u daar niet onmiddellijk op antwoorden, maar we zijn daarover bezorgd, gelet op de situatie in de Brusselse ziekenhuizen op dat vlak. Collegelid Bianca Debaets: Ik beschik momenteel niet over recentere cijfers dan die van het Rekenhof. Voor recentere gegevens zouden we de cijfers van de 23 ziekenhuizen moeten opvragen en dan nog zou men moeten nagaan of de jongeren die er verblijven, wachten op een plaats in de jeugdhulpverlening vanuit de Franse dan wel de Vlaamse Gemeenschap. Dat belet natuurlijk niet dat er initiatieven worden genomen. Een initiatief dat tegemoet komt aan de vele vragen die u hebt, is het recente crisismeldpunt Crisis XL. Het is een initiatief dat goed samenwerkt met verschillende overheden: de Vlaamse Gemeenschap, de GGC, de VGC en de federale FOD Gezondheid. Het crisismeldpunt is een samenwerking tussen de meldpunten van de geestelijke gezondheidszorg, maar ook binnen de jeugdhulpverlening. Het is een plek waar de mensen ook fysiek samenzitten. Er zijn een viertal medewerkers van het CAW, een medewerker van de FOD Volksgezondheid, medewerkers van de VGC, meer bepaald van Brustaart en het meldpunt voor kinderen en jongeren. Al deze partners zitten samen waardoor het niet alleen een project betreft dat de verschillende overheden overstijgt, het is ook multidisciplinair gericht. Dat is voor deze thematiek zeer belangrijk. De doelstelling is zowel het preventieve aspect als het aanbod uit te breiden. Vanuit preventief standpunt is het belangrijk om de opvang ruimer en aangepaster te maken. Vooral de screening moet beter gebeuren en waar nodig moet dat door een psychiater worden gedaan om te verhinderen dat jongeren en kinderen van het kastje naar de muur worden gestuurd en ze in de bijzondere jeugdzorg terechtkomen terwijl ze misschien op een andere plek moeten zijn.

15 15 Ten tweede, is het de bedoeling om de link te leggen met de drie werven in het kader van de uitbreiding van de Integrale Jeugdhulp. De eerste werf luidt Eén gezin, één plan en is erop gericht sneller aan huis omkadering te kunnen bieden. Crisis-BXL zal een belangrijke partner worden binnen het samenwerkingsverband Sonja Erteejee, dat goedgekeurd werd door de Vlaamse Gemeenschap en een veertigtal initiatieven bundelt. Het CAW van Brussel is daar trouwens de trekker van. In de tweede werf gaat het om de Noden van jonge kinderen en hun context. Daarbij is het belangrijk te vermelden dat er een apart programma werd uitgeschreven om kwetsbare gezinnen gepaste hulp te bieden. De cijfergegevens tonen namelijk aan dat veel kwetsbare gezinnen een beroep moeten doen op de crisishulpverlening. Er werd een oproep gelanceerd voor euro die de klemtoon legt op het voorzien van voldoende basishulp, waar die crisishulpverlening natuurlijk ook deel van uitmaakt. Werf 3 betreft de jongvolwassenen en gaat over de voortzetting van de Kleinschalige Wooneenheden. Een beslissing hierover wordt eerstdaags verwacht. Het tweede grote luik is de uitbreiding van de opvangplaatsen. Crisis-BXL heeft het meest behoefte aan een intersectoraal aanbod. De verruiming van het aanbod wordt momenteel gefaseerd uitgewerkt. Het CAW van Brussel bezorgde mij alvast een overzicht van wat er in 2018 al werd gerealiseerd: 1. De uitbouw van een Franstalig aanbod (o.a. Abaka en SOS Jeunes) zorgt voor een verruiming van de mogelijkheden; 2. De verruiming van het aanbod in de Geestelijk Gezondheidszorg met 12 extra K-bedden plaatsen binnen kinderpsychiatrie). De huidige K-bedden werden reeds verlengd vanuit FOD Volksgezondheid; 3. Samenwerkingsafspraken met ziekenhuizen, zodat er binnen de afdelingen kinderpsychiatrie beter wordt samengewerkt en elk kind beter wordt omkaderd; 4. De verruiming van het aanbod binnen de crisispleegzorg, zodat er ook sneller gezinnen kunnen worden gevonden; 5. Een bredere bekendmaking van Crisis-BXL zodat crisisaanmeldingen gebundeld kunnen worden; Voor 2020 staat het volgende nog gepland: de verdere uitbouw van het Franstalige aanbod; de verdere uitbouw van opvangplaatsen via Kind&Gezin; de verdere uitbouw van de samenwerking met de ziekenhuizen, niet alleen binnen de kinderpsychiatrie, maar ook met de afdelingen spoed en pediatrie (het gaat soms namelijk om zeer jonge kinderen); het onderzoeken van de mogelijkheid van een gespecialiseerde crisisopvang-unit, naar analogie van het Centre d accueil d urgence (CAU) langs Franstalige zijde, zodat er ook een voldoende aanbod in het Nederlands zou zijn. Dat biedt ook een antwoord op wat mevrouw Brigitte Grouwels aanhaalde. In een ideale wereld zou niemand op gepaste hulp moeten wachten, ook niet in crisissituaties. Het is dan ook de opdracht van elke beleidsverantwoordelijke om daar binnen zijn bevoegdheden werk van te maken. De heer Arnaud Verstraete (Groen): U had het over de oprichting van een multidisciplinair meldpunt, Crisis-BXL, wat mij absoluut positief en noodzakelijk lijkt. Dit is echter slechts

16 16 een deel van de oplossing. Op een capaciteitsprobleem kan namelijk alleen maar worden gereageerd door de capaciteit te verhogen. U hebt ook enkele initiatieven genoemd die nu van start zijn gegaan en die tegen 2020 operationeel moeten zijn, maar het is mij niet helemaal duidelijk hoeveel plaatsen die uiteindelijk zullen opleveren ten aanzien van de bestaande nood. Het blijft wat mij betreft wat vaag. Ik heb de indruk dat de nood aan plaatsen hoog is en kan moeilijk inschatten of uw initiatieven daar iets aan zullen veranderen. Hoe ziet u dat? Zou het een optie zijn om via een schriftelijke vraag een duidelijker zicht te krijgen op de cijfers? Collegelid Bianca Debaets: In dat geval zouden we de cijfergegevens van de verschillende overheden moeten bundelen. Er komen op federaal niveau 12 nieuwe bedden in de kinderpsychiatrie. Onze Franstalige collega s geven aan dat ook hun aanbod is verruimd, maar daar heb ik geen cijfergegevens van. Misschien kunnen mijn medewerkers de gegevens van de verschillende overheden bij elkaar sprokkelen. Ik heb die nu namelijk niet bij de hand. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Ik zal de vraag ook stellen op de andere niveaus, bijvoorbeeld bij de GGC. Het gaat echt om een grote uitdaging voor de Brusselse jongeren. Het kan ook niet de bedoeling zijn dat ziekenhuizen, die nu al overbevraagd zijn, voor dat soort opvang worden aangewend. Er zijn dan ook maatregelen nodig om de capaciteit die op dit moment beschikbaar is, te verhogen. Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Ik denk dat we het allemaal eens zijn over de essentie, namelijk dat kinderen op lange termijn niet thuishoren in een ziekenhuis. Ik ben ook blij met wat u vertelde over dat crisismeldpunt in Brussel. Ik neem aan dat ook de Franse Gemeenschap daarbij betrokken is en dat u iedereen rond de tafel krijgt die goed op de hoogte is van het aanbod zodat er een goede analyse wordt gemaakt van welke hulp specifiek nodig is voor welke jongeren. Naast het feit dat er goed wordt overlegd en doorverwezen, begrijp ik ook uit uw antwoord dat er werk wordt gemaakt van een uitbreiding van het aanbod. Ook ik ben benieuwd naar de cijfergegevens. Ik vermoed dat we dat later wel zullen bespreken. - Het incident is gesloten. REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De voorzitter: Mevrouw Khadija Zamouri moest wegens dringende familiale omstandigheden vertrekken en vroeg om haar interpellatie betreffende de hoorzitting met het Onderwijscentrum Gent in te trekken. Ik heb via het Uitgebreid Bureau vernomen dat de heer Arnaud Verstraete wou tussenkomen. Er is ook een actualiteitsvraag van mevrouw Hannelore Goeman met een nieuw gegeven over hetzelfde thema. Ik had in eerste instantie willen voorstellen om ze samen te voegen. Dat kan niet omdat mevrouw Khadija Zamouri haar interpellatie heeft ingetrokken. Ik stel voor dat mevrouw Hannelore Goeman haar actualiteitsvraag omvormt tot een vraag om uitleg zodat de heer Arnaud Verstraete toch nog kan tussenkomen. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Het liefst zou ik willen dat er een actualiteitsdebat mogelijk wordt gemaakt. (Instemming)

17 17 VRAGEN OM UITLEG (R.v.O., art. 59) De tweetalige lerarenopleiding De heer Paul Delva (CD&V): Sinds dit academiejaar bestaat er in Brussel een tweetalige lerarenopleiding, namelijk een samenwerking tussen de Erasmushogeschool Brussel en de Haute Ecole Francisco Ferrer. De studenten van het eerste jaar van de bacheloropleiding lager onderwijs van beide hogescholen zijn dit jaar gestart met een programma dat inzet op de kennis van het Nederlands en het Frans. Het academiejaar is nu ten einde. De basisvorming werd hiervoor bijgestuurd. Er werden ook tandems opgestart tussen leerlingen van de beide instellingen. Studenten die momenteel al in hun tweede jaar zitten, zullen na het afronden van hun bacheloropleiding in 2019 kunnen kiezen voor het extra jaar met het oog op bi-diplomering. Er werd voor dit project een wetenschappelijk comité opgericht, dat voor de opvolging van het project moet zorgen. Omdat het iets nieuws is, is dat logisch. Dit comité bestaat uit deskundigen van universiteiten, diverse expertisecentra en de VGC. Het comité zou geregeld verslag uitbrengen aan de VGC. Daarin zouden een aantal evoluties worden weergegeven. Het eerste academiejaar van deze nieuwe opleiding is nu voorbij. Daarom is het ook interessant om te peilen naar de resultaten. Hoeveel studenten hebben het vernieuwde curriculum dit jaar doorlopen? Werden er gaandeweg nog aanpassingen aan het curriculum doorgevoerd? Zo ja, welke? Hoe hebben de studenten het volledige project ervaren en in het bijzonder het tandemproject, waarin er wordt samengewerkt met studenten uit de andere hogeschool? Op welke manier wordt gepeild naar hun ervaring? Wordt die ervaring ook geëvalueerd? Welke feedback kreeg de VGC sinds de start van de vernieuwde opleiding van het wetenschappelijk comité? Werden er samen met beide hogescholen of andere partners specifieke acties ondernomen om de opleiding ook met het oog op het volgend academiejaar verder te promoten? Mevrouw Liesbet Dhaene (N-VA): Ik vind het goed dat deze vraag regelmatig terugkomt omdat het ons de kans geeft onze twijfels over dat project te communiceren. Volgens ons is de bi-diplomering een enorm risico voor de kwaliteit van de leerkrachten in het Nederlandstalig onderwijs. Het is wel een goed idee voor de taalleerkrachten, zodat leerlingen Frans krijgen van een native speaker in het Nederlandstalig onderwijs en vice versa. Voor alle andere vakken is dat absoluut niet opportuun, want in essentie kunnen leraren die heel hun kleuter-, basis- en middelbaar onderwijs in het Franstalig onderwijs hebben doorlopen en ook de Franstalige lerarenopleiding hebben gevolgd met een beetje extra Nederlands in een taalbad in het Nederlandstalig onderwijs lesgeven. Los van de verschillen in kwaliteit van de vooropleiding, is dit zeker in Brussel echt geen goed idee. Want net in het Brussels Nederlandstalig onderwijs zijn er heel veel anderstalige