VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD

Transcriptie

1 VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD ZITTING Nr. 5 INTEGRAAL VERSLAG Vergadering van vrijdag 27 november 2015 Ochtendvergadering INHOUD BERICHTEN VAN VERHINDERING... 3 BELEIDSPLAN (R.V.O., ART. 50,3)... 3 Kinderarmoedebestrijdingsplan , ingediend door mevrouw Bianca Debaets, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen Stuk 596 ( ) Nr.1 Algemene Bespreking... Sprekers: Bianca Debaets, collegelid Arnaud Verstraete Stefan Cornelis Liesbet Dhaene Fouad Ahidar Brigitte Grouwels Stemming... 20

2 - 2 - BELEIDSOVEREENKOMST STEDENFONDS Beleidsovereenkomst Stedenfonds tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie voor de periode Addendum 2 Stuk 598 ( ) Nr.1 Algemene Bespreking Sprekers: Pascal Smet, collegelid Bruno De Lille Paul Delva Cieltje Van Achter Elke Roex Stemming VRAGEN OM UITLEG (R.v.O., art.60) van de heer Arnaud Verstraete aan mevrouw Bianca Debaets, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin en Gelijke Kansen en de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, over de toekomst van het project Weer-Staan van de vzw Alba Sprekers: Arnaud Verstraete Bianca Debaets, collegelid van de heer Paul Delva aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, over (culturele) samenwerking tussen de Vlaamse en de Franse Gemeenschap en de gemeenschapscommissies Sprekers: Paul Delva Bruno De Lille Pascal Smet, collegelid van mevrouw Cieltje Van Achter aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, met betrekking tot de voorbereidingen van het Bruegheljaar Sprekers: Cieltje Van Achter Pascal Smet, collegelid van de heer Paul Delva aan de heer Pascal Smet, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Stedelijk beleid, over het actieplan en de toekomstvisie van Muntpunt Sprekers: Paul Delva Bruno De Lille René Coppens Cieltje Van Achter Pascal Smet, collegelid ACTUALITEITSDEBAT (R.v.O., art.61,5c) Actualiteitsvraag van de heer Paul Delva aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, over de rol van de VGC bij een verhoging van het dreigingsniveau in het Brussels hoofdstedelijk gewest - Actualiteitsvraag van de heer Johan Van den Driessche aan de heer Guy Vanhengel, collegevoorzitter bevoegd voor Begroting, Onderwijs, Vorming en Studentenzaken, betreffende het dreigingsniveau IV en de beveiliging van de Vlaamse instellingen en verenigingen in Brussel Sprekers: Paul Delva Johan Van den Driessche Elke Roex Annemie Maes Guy Vanhengel, collegevoorzitter BIJLAGEN TREFWOORDENREGISTER... 44

3 - 3-5e vergadering Vergadering van vrijdag 27 november 2015 OCHTENDVERGADERING De vergadering wordt om 9.42 uur geopend. Voorzitter: mevrouw Carla Dejonghe BERICHTEN VAN VERHINDERING De voorzitter: De heer Dominiek Lootens-Stael, de heer Jef Van Damme en mevrouw Khadija Zamouri zijn verontschuldigd. BELEIDSPLAN (R.v.O., art. 50,3) Kinderarmoedebestrijdingsplan Stuk 596 ( ) Nr.1 Bespreking Collegelid Bianca Debaets: De Vlaamse overheid maakt jaarlijks 4,5 miljoen euro vrij voor het subsidiëren van lokale kinderarmoedebestrijdingsplannen. Hiervan wordt euro ter beschikking gesteld van de lokale besturen. Voor Brussel reserveerde de Vlaamse minister 5% van het bedrag, euro. De VGC dient de besteding van deze middelen te verantwoorden in een beleidsplan, dat nu ter goedkeuring voorligt. Het Kinderarmoedebestrijdingsplan vertrekt vanuit het plan en werd opgesteld na advies van ondermeer het Overlegplatform Gebruikersparticipatie. Dit overlegplatform bundelt verschillende initiatieven met expertise op het terrein, zoals Samenwerken aan Kinderopvang in Brussel, het Huis van het Kind, het Brussels Platform Armoede, het team voor Advies in ondersteuning rond armoede van vzw De Link, het Huis van het Nederlands en de directies Onderwijs en Welzijn, Gezondheid en Gezin. Via dit plan kies ik ervoor om doelgericht in te zetten op beleidsprioriteiten inzake kinderarmoedebestrijding die nauw aansluiten bij Vlaamse beleidskeuzes. Het is opgebouwd uit 4 doelstellingen. Allereerst wil ik de toegankelijke Nederlandstalige preventieve gezinsondersteuning uitbouwen in Brussel. Hierbij wordt bijzondere aandacht besteed aan kwetsbare gezinnen. Op basis van een sterke lokale samenwerking worden Huizen van het Kind uitgebouwd met een geïntegreerde dienstverlening voor alle gezinnen, maar met de klemtoon op kwetsbare gezinnen. De Huizen van het Kind zijn belangrijke actoren inzake opvoedingsondersteuning, het stimuleren van kinderen en taalontwikkeling van jonge, vaak anderstalige kinderen. Ze vormen ook een hefboom voor kleuterparticipatie en ouderbetrokkenheid in het opvoedingstraject. Prenatale dienstverlening wordt versterkt en er wordt een verbinding gemaakt met kinderopvang, onderwijs en jeugdwelzijn.

4 - 4 - De tweede doelstelling bestaat erin de toegankelijkheid te verhogen van de opvang voor baby s en peuters. We weten dat kinderen uit armere gezinnen of uit gezinnen met een migratieachtergrond in vergelijking met leeftijdsgenootjes uit de middenklasse slechts de helft van de kansen hebben om een goede en betaalbare plek te vinden. Het Lokaal Loket zorgt ervoor dat de beschikbare opvangplaatsen beter toegankelijk worden voor maatschappelijk kwetsbare gezinnen. We stimuleren daarnaast ook initiatieven in de Nederlandstalige kinderopvang om werk te maken van een evenwichtig opnamebeleid. Er is voorrang voor Nederlandstalige kinderen, maar ook voor kinderen uit kwetsbare gezinnen. De VGC financiert het Lokaal Loket Kinderopvang. De helft van de middelen is afkomstig uit het Kinderarmoedebestrijdingsplan, de andere helft uit reguliere middelen van de VGC. De derde doelstelling is het verhogen van de kleuterparticipatie in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel via sensibilisering van ouders om hun kinderen maximaal te laten deelnemen aan het onderwijs en op die manier de leerkansen van kinderen te vergroten. Kinderen zo vroeg mogelijk en elke dag naar school, dat is de boodschap van de campagne Vroege Vogels. Zo waarborgen we de continuïteit in het leerproces van het kind, waardoor de kans op leerachterstand kleiner wordt. Bovendien is het Nederlands voor veel kinderen niet spontaan aanwezig in hun thuissituatie. Dat toont nog maar eens aan hoe belangrijk het is om kinderen op jonge leeftijd regelmatig naar school en op tijd naar school te brengen. De vierde en laatste doelstelling is de versterking van het beleidsvoerend vermogen door middel van kennisopbouw en netwerking. Om het lokale kinderarmoedebestrijdingsbeleid van de VGC sterker af te stemmen op het Vlaamse beleid, zal de VGC waar mogelijk haar data afstemmen op de door de Vlaamse overheid gehanteerde kansarmoedeindicatoren. Er wordt onderzocht of de gegevens over de aanvragers én gebruikers van Nederlandstalige kinderopvang in Brussel kunnen gebruikt worden in de monitoring van de Vlaamse Gemeenschap. Het is immers belangrijk dat het Vlaamse beleid rekening houdt met de Brusselse context. Ook bevestigen we de entiteit Gezin als aanspreekpunt Kinderarmoede binnen de VGC en zet de VGC bij de implementatie en evaluatie van het plan verder in op participatie en ervaringsdeskundigheid van mensen in armoede via het Team voor Advies en Ondersteuning, dus via vzw De Link. Dit Kinderarmoedebestrijdingsplan zal, mits goedkeuring, ingediend worden bij de Vlaamse administratie. Uiterlijk op 30 april 2016 zal de coördinerende minister de VGC op de hoogte brengen van het al dan niet aanvaarden van de subsidieaanvraag. De heer Arnaud Verstraete (Groen): Vandaag spreken we over een van de belangrijkste uitdagingen voor Brussel. Armoede is een enorm probleem. Dit beleidsplan omschrijft dit ook goed. Ik citeer enkele voorbeelden: Bijna een vierde van de kinderen geboren in 2012, 2013 en 2014 en wonende in Brussel groeide in 2014 op in een kansarm gezin. Het aantal kinderen in Brussel dat opgroeit in een gezin waar niemand betaald werk verricht, was in 2014 meer dan 3 maal zo hoog als in de rest van Vlaanderen. Het armoederisico staat in Brussel op 32,5%, 2 maal hoger dan het Belgisch gemiddelde en 3 maal hoger dan in Vlaanderen. De gemeenten met de armste bevolking zijn in grote mate dezelfde als de kindrijke gemeenten. Het probleem is in Brussel bijzonder omvangrijk. Het heeft ook een grote menselijke impact. Armoede betekent een aanslag op een mensenleven, al van jongsaf aan. Ook dat geeft deze beleidsnota juist weer: Armoede is een netwerk van sociale uitsluitingen dat zich uitstrekt

5 - 5 - over meerdere gebieden van het individuele en collectieve bestaan. Het scheidt de armen van de algemeen aanvaarde leefpatronen van de samenleving. Tussen het leven van mensen in armoede en mensen zonder armoede-ervaring bestaat er dus een kloof, die zich manifesteert op verschillende vlakken: participatie, vaardigheden en kennis. Deze kloof kunnen ze niet op eigen kracht overbruggen. Over het algemeen is de omvang en het belang van het probleem goed weergegeven. Alleen ontbreekt het aan inzichten in de oorzaken van armoede en vooral aan oplossingen voor armoede. Wat kan het beleid doen, wat werkt en wat niet? Nochtans zijn er waardevolle inzichten terug te vinden in de literatuur, die er onder andere op wijzen dat bijvoorbeeld kinderopvang en onderwijs zeer effectieve middelen zijn om de armoedespiraal te doorbreken. Als we de aanpak van het armoedeprobleem door het College onder de loep nemen, vallen 3 dingen op. Vooreerst getuigt het plan van te weinig actie. Om 4 doelen te bereiken over 5 jaar zijn er slechts 4 gebudgetteerde acties. Van die 4 acties is de versterking van het Huis van het Kind misschien nog de enige die echt mensen in armoede bereikt. De 2 volgende acties in het Kinderarmoedebestrijdingsplan zijn bijzonder cynisch. Hoewel er een enorm plaatsgebrek is in kinderopvang en onderwijs, zegt dit College niet dat het voor meer plaats zal zorgen. Neen, dit College gaat de inschrijving centraliseren en mensen aanbevelen om toch vooral naar school te gaan! En niet te laat komen! Dat is cynisch. Het Loket Kinderopvang bestond al. Het is mij dan ook onduidelijk waarom nu een stuk van die rekening naar armoedebestrijding wordt geschoven. En werkt dit wel? Als er plaatsen te kort zijn, lost zo n loket dat toch niet op? Je hoeft je wel maar 1 keer in te schrijven, maar je krijgt nog altijd geen plaats. De sensibiliseringscampagne Vroege Vogels is een leuke actie, maar dit zal geen groot verschil maken. Mijn kinderen vinden die magneten om aan de koelkast te hangen ook leuk, maar de vraag is of we hierin 5 jaar lang euro moeten investeren in het kader van armoedebestrijding. Welke resultaten verwacht het collegelid daarvan? De consulting en vergaderingen zijn interessant, maar welk resutaat mogen we daarvan verwachten? Het armoedebestrijdingsbudget is al zo klein, en toch wordt het vooral besteed aan bestaande acties, zoals sensibilisatie bij het OCB of het Loket Kinderopvang bij Welzijn. Dat wijst op een tweede aandachtspunt: er is te weinig budget. Dat blijft een centrale uitdaging. Dit budget via de Vlaamse Regering is peanuts. Niets belet het College om zelf meer middelen vrij te maken voor deze fundamentele uitdaging. Anders moet het College geld vinden op andere niveaus: Vlaanderen, federaal of Europa. Maar met euro per jaar voor armoedebestrijding loop je niet ver. Naast te weinig actie en budget wordt ook voor een foute aanpak gekozen. Het meest fundamentele probleem is toch de relevantie van dit actieplan. Welk verschil zullen de acties uitmaken voor de doelgroep? Wat zal er voor de doelgroep veranderen dankzij de acties? Hoeveel kinderen zullen uit de armoedespiraal gehouden worden?

6 - 6 - Het collegelid focust niet op de doelgroep zelf, maar op de VGC. Er zijn geen operationele doelstellingen die verduidelijken wat ze voor de doelgroep wil bereiken. Ook de indicatoren die toelaten om vooruitgang op te volgen, ontbreken. Zo kan toegang tot crèches nochtans eenvoudig worden omgezet in indicatoren. Hetzelfde geldt voor toegang tot en deelname aan onderwijs. Het valt ook op dat de meerjarenplanning hier opgevat is als 5 keer het eerste jaar kopiëren en plakken. Er wordt geen enkele evolutie vooropgesteld, hetzelfde wordt gewoon 5 keer herhaald. We zullen dus 5 jaar lang koelkastmagneetjes uitdelen aan de kinderen bij het begin van het schooljaar? Is dat armoedebestrijding? Er is ook een sterke focus op de tweede lijn en indirecte maatregelen. De meest fundamentele problemen worden niet aangepakt. Ze worden zelfs niet vermeld. Wat zal het collegelid doen aan het plaatsgebrek in de kinderopvang en in het onderwijs? Vlaams minister Jo Vandeurzen heeft de middelen voor kinderopvang bevroren, net nu er nood is aan meer investeringen. Dit enorme probleem wordt hier zelfs niet vermeld. Waarom wordt de invoering van de armoedetoets niet opgenomen in het actieplan? Het systematisch screenen van beleidsbeslissingen van het College ten aanzien van de impact op armoede zou toch een zinvol resultaat kunnen zijn. Waarom plooit het collegelid terug op zichzelf? Ze wil alles alleen doen. De VGC moet nu de regierol opnemen, terwijl die in het bestuursakkoord nog was weggelegd voor de GGC. Blijkbaar is ze niet van plan om samen te werken met alle andere instellingen die in Brussel rond armoede werken, zoals de gewestregering, de GGC, maar ook de OCMW s en de gemeenten. Daarentegen gaat u wel uitwisselen met Vlaamse steden en gemeenten uit de Vlaamse rand. Waarom is het beleid niet ingeschreven in een Brusselbreed beleid? In uw bestuursakkoord kondigde u nochtans aan dat u binnen Brussel heel breed zou samenwerken, met zo goed als iedereen. Armoede is en blijft een enorm probleem in Brussel. Deze nota schetst dit probleem goed, maar slaagt er niet in de nodige inzichten in de oplossingen te geven. De relevantie van dit plan zakt helemaal weg als we kijken naar de doelstellingen, acties en budgetten. Er is namelijk te weinig actie, te weinig geld en het is nog maar de vraag of er wel iets zal veranderen aan de armoede in Brussel dankzij dit plan. We laten hier te veel kansen liggen en daarom gaan wij dit plan niet steunen. Stefan Cornelis (Open Vld): Ik vervang mevrouw Khadija Zamouri. Zij kan hier niet zijn want ze heeft een opvangprobleem voor een ziek kindje. Ik begin met een persoonlijke noot, aansluitend op wat de heer Arnaud Verstraete heeft gezegd. Armoede, en zeker kinderarmoedebestrijding is een zeer transversale politiek. Eigenlijk moet je in de totale politiek, zeker in de persoonsgebonden aangelegenheden, en dus van de VGC, in elk domein kijken naar armoede en kansen geven. Met de collegevoorzitter en onze

7 - 7 - filosofie is het de bedoeling om mensen sterker te maken en mensen kansen te bieden. Ik denk dat het beleidsplan van het collegelid dit ook uitstraalt. Jaarlijks lezen we de armoederapporten en elk jaar trekken we dezelfde conclusie: kinderarmoede blijft een schrijnend probleem. In het Federaal Jaarboek Armoede, wordt er op gewezen dat er vooral moet worden ingezet op preventie om armoede in Brussel aan te pakken. Ook de Vlaamse Gemeenschap legt de nadruk op de preventie en de bestrijding van armoede bij gezinnen met jonge kinderen. Het is duidelijk gebleken dat armoede bij deze gezinnen leidt tot kinderarmoede. Kinderen beleven zoals het collegelid heeft aangegeven de armoede reeds op zeer jonge leeftijd. Maar de institutionele context maakt het beleidsmakers niet makkelijk. Daar komt bij dat Brussel ook een stad van aankomst is. Dit betekent dat er heel wat inspanningen moeten geleverd worden om zoveel mogelijk armoede, en de daaruit vloeiende kinderarmoede, tegen te gaan. Dit betekent ook dat er een goede communicatie moet gevoerd worden om de verschillende preventieve maatregelen bekend te maken. Vooral aanstaande ouders die aan verschillende criteria van de kansarmoede-index van Kind&Gezin voldoen, hebben meer nood aan een goede promotie van de preventieve gezinsondersteuning. En zo kom ik tot het eerste actiepunt van het Kinderarmoedebestrijdingsplan. Een goede uitbouw van het Huis van het Kind Brussel en de ondersteuning van lokale netwerken en organisaties zijn van groot belang, zodat aanstaande gezinnen bekend zijn met het aanbod inzake preventieve gezinsondersteuning. Hoe gebeurt de concrete communicatie naar deze aanstaande ouders? Ik wil daarbij opmerken dat het meestal die gezinnen zijn die het meest nood hebben aan ondersteunende maatregelen, het minst bekend zijn met het aanbod. Zijn er specifieke maatregelen inzake promotie naar kwetsbare (aanstaande) ouders? Ik lees ook dat het Huis van het Kind gaat samenwerken met verschillende organisaties die de nodige expertise in huis hebben. Dergelijke samenwerkingsverbanden juichen wij zeker toe, maar hoe wordt het Huis van het Kind Brussel zelf gepromoot? Zijn hier lokale besturen bij betrokken? Of huisartsen, pediaters of gynaecologen? Is er ook een samenwerking met de GGC wat betreft het luik gezondheidspreventie? Ik begrijp natuurlijk dat de uitbouw van het Huis van het Kind nog volop in ontwikkeling is. Is er ook een evaluatiemoment voorzien? Een tweede belangrijke doelstelling is het verhogen van de kinderopvang voor baby s en peuters. In de strijd tegen kinderarmoede en armoede in het algemeen is de kinderopvang een belangrijke speler, zoals de vorige spreker ook al zei. Het is goed dat de VGC zwaar heeft geïnvesteerd in kinderopvang voor kinderen tot 3 jaar, maar vooral dat er in het opnamebeleid veel aandacht gaat naar kansengroepen en kwetsbare gezinnen. Jonge kinderen die naar de kinderopvang gaan, hebben een grotere woordenschat dan hun leeftijdsgenoten die thuis blijven.

8 - 8 - Ik wil hier een kleine anekdote aan toevoegen. Ik vroeg daarnet aan collega René Coppens hoe lang hij naar de kleuterschool is geweest. Zelf ben ik 1 van de uitzonderingen, voor mijn generatie dan, die net als de heer Coppens amper naar het kleuteronderwijs is geweest. Het is wellicht daarom dat ik af en toe stotter bij het voorlezen van deze tekst. Kinderopvang heeft een aanzienlijke invloed op het ontwikkelingsproces van kwetsbare kinderen. Een ander aspect dat ik wil aanhalen betreft de alleenstaande ouders. Brussel telt zoals het collegelid aangeeft meer dan eenoudergezinnen. Vooral alleenstaande moeders zijn een zeer kwetsbare groep. Daar komt nog bij dat velen onder hen laagopgeleid zijn en hun job een grotere flexibiliteit van hen vraagt. De vraag die ik me in dit verband stel, is of er ook aandacht is voor flexibele kinderopvang? Veel alleenstaande moeders kunnen namelijk niet altijd terugvallen op een familiaal of sociaal netwerk dat de opvang van jonge kinderen op zich neemt, wanneer de moeder geen regelmatige werkuren heeft. Een tweede vraag in verband met dit actiepunt is of ouders door de vzw Samenwerken aan Kinderopvang Brussel ook toegeleid worden naar de private kinderopvang? En wat met de lokale kinderopvanginitiatieven, is daar ook een samenwerkingsverband mee? Het derde actiepunt in het Kinderarmoedebestrijdingsplan brengt ons bij de campagne Vroege Vogels dat de kleuterparticipatie in het Onderwijs moet verhogen. We kunnen er inderdaad niet genoeg op hameren dat het van groot belang voor het leerproces van het kind is, dat zij zo vroeg mogelijk naar de kleuterschool gaan. Zeker voor kinderen waar thuis niet veel Nederlands wordt gesproken. Het is algemeen bekend dat kinderen die weinig naar de kleuterschool zijn gegaan, een taalachterstand hebben opgelopen. De leerplicht naar 3 jaar brengen zou vooral deze kwetsbare groep ten goede komen. Ik ben ervan overtuigd dat de samenwerking met ervaringsdeskundigen een positief element is. Hun expertise zal een meerwaarde betekenen, vooral omdat ze is afgestemd op de beoogde doelgroep. Ook de link die er in de kinderopvang wordt gelegd naar het kleuteronderwijs is een goed initiatief naar de ouders toe. Ze moeten zo overtuigd raken van het belang van het kleuteronderwijs. Dat het campagnemateriaal in 7 verschillende talen werd opgesteld is lovenswaardig. Kunt u ons zeggen in welke talen precies? Ik ben ook benieuwd naar de manier waarop OCB de scholen ondersteunt inzake kansarmoede. Is er reeds een feedback van de ervaringsdeskundige die werd aangeworven door het OCB? Tot slot komen we tot de laatste doelstelling: het beleidsvoerend vermogen versterken. Netwerken, uitwisselen van gegevens en deze op elkaar afstemmen, zorgen ervoor dat een beleid kan evolueren en de acties kan aanpassen en verbeteren waar nodig. Daar komt bij dat Brussel geen eiland is. Samenwerking over de gewestgrenzen heen kan alleen maar de kennis doen toenemen. Brussel beschikt over heel wat expertise inzake armoede. Gegevensuitwisseling met de Brusselse Rand zal deze gemeenten geen windeieren leggen zodat ze tijdig kunnen inspelen op de strijd tegen kinderarmoede.

9 - 9 - Ik ben er dan ook van overtuigd dat het inzetten van ervaringsdeskundigen een goede keuze is. Zij zijn het best geplaatst om armoede te herkennen. Ik kijk volop uit naar de eerste evaluaties van het Kinderarmoedebestrijdingsplan. Liesbet Dhaene (N-VA): Collegelid, collega s, ik vond het Kinderarmoedebestrijdingsplan eigenlijk een tekst waarin heel veel neergeschreven staat, maar waarin niet zoveel gezegd wordt. Er wordt uitgebreid ingegaan op cijfers en statistieken over kinderarmoede in Brussel en dat blijft natuurlijk confronterend. Zeggen dat er veel kinderarmoede is in Brussel is als een open deur intrappen. In Brussel groeit 1 kind op 3 op in armoede. Armoedebestrijding vind je terug in alle beleidsdomeinen: onderwijs, tewerkstelling, kinderopvang In het Kinderarmoedebestijdingsplan worden er wel een aantal punten aangehaald, maar het is nogal fragmentarisch. Het is moeilijk om een volledig overzicht te geven van de maatregelen die op de verschillende beleidsniveaus worden genomen. Het is ook jammer dat binnen het budget van de VGC, het domein Welzijn, Gezondheid en Gezin, waar je ook armoedebestrijding kunt vinden, slechts een heel klein deel van het totale budget is. Wat zijn nu eigenlijk de concrete beleidsmaatregelen? Waar gaat het eigenlijk om? Dat vind je op de laatste bladzijde en collegelid Bianca Debaets is haar uiteenzetting daarmee begonnen. Dat maakte het heel duidelijk: Vlaanderen verleent jaarlijks subsidies aan lokale besturen voor de bestrijding van kinderarmoede. Voor Brussel wordt de VGC beschouwd als lokaal bestuur. Er is een subsidie van euro, die verdeeld wordt over 3 projecten: het Huis van het Kind, het Lokaal Loket Kinderopvang en het project Vroege Vogels. Dat zijn in mijn ogen 3 waardevolle projecten. Zowel het Lokaal Loket Kinderopvang als het Huis van het Kind vinden hun oorsprong binnen het Vlaamse armoedebestrijdingsbeleid. Het Lokaal Loket Kinderopvang zorgt ervoor dat de vraag naar kinderopvang afgestemd wordt op het beschikbare aanbod aan kinderopvanglocaties. Het Huis van het Kind is een samenwerking tussen verschillende organisaties die ervoor zorgen dat er maar 1 aanspreekpunt is voor aanstaande gezinnen met kinderen in Brussel zodat ze gemakkelijker toegang krijgen tot diensten en ondersteuning op vlak van gezondheid, sociale steun en opvoeding. Ze moeten dan niet bij deze of gene organisatie voor die diensten gaan shoppen. Ik heb een paar vragen over die 2 projecten. Mijn eerste vraag gaat over het Lokaal Loket Kinderopvang. Bij bepaalde lokale loketten in andere steden en gemeenten waren er problemen op vlak van het gebruik van het informatieen registratiesysteem. De werkwijze bleek niet voldoende gebruiksvriendelijk en leidde tot bijkomende administratieve belasting. Zijn daar ook problemen mee in Brussel en zo ja, wat wordt eraan gedaan? Ik heb ook budgettaire vragen. U vermeldde al dat het Lokaal Loket Kinderopvang voor de helft door de VGC was gesubsidieerd. Zowel het Lokaal Loket Kinderopvang als het project Huis van het Kind hebben ook recht op subidies van Vlaanderen op basis van andere decreten dan het decreet armoedebestrijding. In een schriftelijke vraag van mijn collega Lies Jans in het Vlaams Parlement, heb ik teruggevonden dat het Huis van het Kind Brussel een subsidie krijgt van euro. Dat is het tweede hoogste bedrag onder de gemeenten in Vlaanderen. Bij het Lokaal Loket Kinderopvang zou er ook een subsidie zijn op basis van het decreet Kind&Gezin.

10 Betekent dit dat de subsidiebedragen gecumuleerd worden? Krijgen ze ook subsidies op basis van die andere decreten? Waarom werd beslist om vanuit het decreet armoedebestrijding subsidies aan te vragen? Zou het niet beter zijn op andere projecten in te zetten voor zover er voor deze projecten andere subsidiebronnen voorhanden zijn? Over het project Vroege Vogels heb ik meer twijfels, met name over de doeltreffenheid ervan. Het belang van kleuterparticipatie is zeker niet te onderschatten. De eerste levensjaren zijn cruciaal voor de ontwikkeling van intellectuele, emotionele en sociale vaardigheden bij jonge kinderen en voor het doorbreken van de armoedespiraal. Het zijn juist de kleuters die in armoede opgroeien, die er het meeste baat bij hebben om zo snel mogelijk opgenomen te worden in het onderwijs. Op dat vlak is er een alarmerende evolutie van de kleuterparticipatie in de Brusselse klassen. Maar het gaat mij meer om de doeltreffendheid. Enkele maanden geleden was het bijvoorbeeld nog niet mogelijk om te bepalen welke kleuters naar school gingen en welke niet. In Brussel zijn er 2 onderwijsstelsels: het Franstalig en het Nederlandstalig onderwijs. Het Franstalig onderwijs houdt geen gegevens over kleuters bij. Het registreert die gegevens niet. Je kunt maar een doeltreffend beleid inzake kleuterparticipatie voeren als je exact weet tot wie je je moet richten. Als je weet dat een bepaalde kleuter niet of weinig naar de kleuterklas gaat, dan kan je je tot die gezinnen richten. In Vlaanderen bijvoorbeeld legt Kind&Gezin echt huisbezoeken af. Het registreert de problemen, bijvoorbeeld wanneer een kind naar de kleuterklas zou moeten gaan, maar eigenlijk niet gaat. In Brussel is een dergelijk allesomvattend beleid niet mogelijk. Het is mogelijk om kleuters die wel al naar school gaan, maar die te weinig of onregelmatig gaan, op te volgen. Voor die groep heeft het project Vroege Vogels zijn nut. Een allesomvattend doeltreffend beleid lijkt me in Brussel niet mogelijk. Op het vlak van de gegevensuitwisseling zou er wel beterschap op komst zijn. In maart 2015 zou er een samenwerkingsprotocol met de Franse Gemeenschap zijn gesloten, waardoor voor de eerste keer ook gegevens over kleuters worden uitgewisseld. De gegevens van 3 databanken (CAR, DISCIMUS en SIEL) worden aan elkaar gekoppeld. Vlaams minister Hilde Crevits heeft dat ook meegedeeld. In mijn ogen kan het project Vroege Vogels maar doeltreffend zijn als gebruik wordt gemaakt van de gegevens met betrekking tot kleuters die niet of te weinig aan het onderwijs participeren. Wat is de stand van zaken op het vlak van de samenwerking tussen de Vlaamse en de Franse Gemeenschap met betrekking tot de gegevensuitwisseling over kleuters in Brussel? In de mate dat de gegevensuitwisseling ondertussen operationeel is: in welke mate wordt de link gelegd tussen die gegevens en het project Vroege Vogels? Binnen het kader van de subsidies die voor die projecten worden toegekend, lijkt het me de moeite waard om in die projecten te investeren. Wij zullen het beleidsplan goedkeuren.

11 De heer Fouad Ahidar (sp.a): Ik heb hier een apparaat, dat iedereen hier wel heeft: een telefoon, smartphone, iphone, noem het hoe u wil. Er bestaat een applicatie met de naam Shazam. Dat is gemaakt om muziek te herkennen. Wie in een discotheek, een café of in zijn auto is kan die app gebruiken om liedjes te herkennen. Als ik dat gebruik, dan wordt ook het jaar van het liedje vermeld: 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2004 Het is allemaal hetzelfde liedje. Al meer dan 10, 15, 20 jaar hoor ik hetzelfde liedje: armoedebestrijding. En dat lukt ons maar niet. Soms komen mensen bij mij met de vraag: Waarom lukt dat niet?. Ik kan dan bijvoorbeeld antwoorden dat Groen 10 jaar aan de macht was. Wij zijn echter ook aan de macht geweest. Was het de oppositie of de meerderheid? Was het CD&V, N-VA, Open Vld? Alle partijen hier aanwezig, of ze deel hebben uitgemaakt van de oppositie of de meerderheid, op federaal of op regionaal niveau, hebben ooit de kans gekregen om iets te doen aan de kinderarmoede. We zijn daar niet in geslaagd. Ik weet niet waarom. Op een bepaald moment moeten we ons zelf vragen durven stellen. Misschien niet onmiddellijk aan de collega s hier aanwezig of aan collegelid Bianca Debaets, maar toch. Dat wilde ik even kwijt over de kinderarmoedebestrijding en het plan dat we vandaag bespreken. Wij hebben projecten die de kinderen uit de middenklasse bereiken. Dat is allemaal mooi en leuk. Vroege Vogels is een project dat gadgets geeft, zoals slabbetjes, aan kinderen in crèches. Die kinderen zullen naar de kleuterklas gaan. Net de kinderen die niet in de crèches zitten, moeten we bereiken. Blijkbaar is dat niet onze doelstelling. Het beleidsplan schiet zijn doel totaal voorbij. Het Huis van het Kind, daar speken we al jaren over. Tijdens de vorige legislatuur hebben we 5 jaar niets anders gezegd dan dat we het Huis van het Kind gingen oprichten. Zover zijn we vandaag. We gaan de middelen opnieuw gebruiken voor projecten die al bestaan of die we al hebben goedgekeurd, terwijl we de kans hebben gehad om iets te doen aan armoedebestrijding. Ik weet wel dat collegelid Bianca Debaets het niet alleen zal oplossen. Ik verwijs dan ook graag naar de woorden die collega Stefaan Cornelis heeft gebruikt: transversale politiek. Transversaal omdat we met zo weinig middelen, en voor sommigen eigenlijk te veel middelen, heel weinig kunnen doen. Brussel is economisch rijk, maar sociaal arm. Dat is een paradox. We zijn een van de rijkste regio s, we produceren zoveel, er is zoveel geld, en toch is er zoveel armoede. Blijkbaar moeten we de cijfers blijven herhalen. Het plan vertrekt zoals elk plan vanuit cijfers. Cijfers die we allen al jaren horen en kennen. Een vierde van de Brusselse kinderen groeit op in een kansarm gezin. Het armoederisico in Brussel is 3 maal zo hoog als in het Vlaams gewest. Een vierde van de kinderen in Brussel groeit op in een eenoudergezin. Al jaren lezen we dezelfde desastreuze cijfers in rapporten en

12 plannen. De cijfers zeggen steeds opnieuw hetzelfde: te veel Brusselse kinderen zijn arm of lopen het risico om in armoede terecht te komen. Collega s, ik geloof graag dat we allemaal empathie hebben en iets aan de armoede in dit gewest willen veranderen. We moeten wel eerlijk zijn. In al die jaren is er nog niet veel veranderd. Laten we de zaken noemen zoals ze zijn: we leveren al jaren het ene plan na het andere af waarin we stellen dat we de armoede gaan aanpakken. In de praktijk maken we amper vorderingen en blijven de cijfers al jaren desastreus. Dit plan wil de armoede aanpakken met de focus op zeer jonge kinderen, tussen 0 en 3 jaar. Het plan wil het basisaanbod maximaal toegankelijk maken op het gebied van onderwijs, kinderopvang en preventieve gezinsondersteuning. Iedereen is het erover eens dat er iets en dat er meer moet gebeuren. Maar toch Vlaams minister Hilde Crevits schrapt de GOK-middelen en de GOK-plus-middelen voor scholen in kansarme buurten en ze bespaart op alle projecten die kansarme kinderen extra kunnen ondersteunen. Vlaams minister Jo Vandeurzen voorziet op korte termijn geen uitbreiding van nietinkomensgerelateerde kinderopvang in Brussel. Het tekort in de kinderopvang wordt alsmaar groter. Daarbij wordt de uitbreiding van de IBO s ook geblokkeerd. Hoe lang schrijven we al dergelijke plannen? Er worden jaarlijks zoveel plannen gemaakt, niet enkel hier, maar ook op alle andere niveaus. Die plannen worden elk jaar opnieuw geactualiseerd. Er wordt nogal wat afgeschreven over armoede. En we moeten durven toegeven: er wordt bitter weinig gerealiseerd. Eigenlijk was ik beschaamd om vandaag naar hier te komen om over armoede te spreken. Ik ben al 11, bijna 12 jaar politicus. Elk jaar moet ik erop wijzen dat aan dit probleem moet worden gewerkt. Normaal zouden we moeten zwijgen en gewoon werken. Meerderheid en oppositie moeten goed nadenken over hoe ze de problemen gaan aanpakken. Ik heb het gevoel dat we hier een show komen geven, over wie de beste wordt en wie het beter kan doen, over wie de anderen kan kleineren en belachelijk maken, wie met cijfers kan aantonen dat de anderen bepaalde zaken niet goed hebben aangepakt. Wanneer gaan we rond de tafel zitten en in het belang van alle Brusselaars en van alle Vlamingen en Franstaligen die in deze stad wonen die cirkel doorbreken? De cijfers liegen niet. De armoede in deze stad wordt niet verholpen met enkel plannen. De armoede wordt wel aangepakt door duizenden sociaal assistenten, jeugdwerkers, kinderverzorgers en zovele anderen die elke dag het beste van zichzelf geven. Ik vraag me af of we de middelen om alle plannen te schrijven niet beter investeren in daadwerkelijke projecten die de armoede aanpakken. We kennen de cijfers. We hoeven die niet elke keer te ontdekken. We kennen ze allemaal. Collega s, collegeleden, wij met onze plannen moeten vooral oog hebben voor, en luisteren naar de mensen achter die cijfers.

13 Staan we er genoeg bij stil wat het betekent om in armoede op te groeien? Beseffen wij wat het is om met euro per jaar rond te komen? Voor duizenden families in Brussel is dat het geval. Duizenden vaders en moeders proberen met dat bedrag een toekomst te geven aan hun kinderen. Ik daag u allen uit om eens in die omstandigheden te leven. Beste collega s, de Brusselaars hebben geen nood aan plannen, maar aan acties, en niet alleen acties die nog eens de reguliere werking van de VGC financieren of die ervoor zorgen dat we nog eens de armoedecijfers gaan meten. We hebben meer ambitieuze acties nodig die de armoedebestrijding versterken op het terrein. Ik ben wel realistisch. De VGC is slechts een puzzelstuk in een groter geheel. Daarom wil ik hier een oproep lanceren. We moeten werk maken van echte acties om de kinderarmoede in Brussel aan te pakken, acties die geen rekening houden met bevoegdheidsdomeinen en taalgemeenschappen. Wij willen een gezamenlijk actieplan met de nadruk op actie met alle beleidsniveaus samen. Ter illustratie: de aanpak van de armoedeproblemen van jonge kinderen door crèches, kleuterscholen en zorginstellingen is nog altijd veel te versnipperd. Maar liefst 7 ministers zijn bevoegd voor het gezondheidsbeleid inzake kinderen. Dat kan toch nooit leiden tot een globale aanpak van de armoede? Ik verwijs nogmaals naar de woorden van collega Stefan Cornelis: transversaal. Zolang we elk onze eigen plannetjes schrijven, blijven we ter plaatse trappelen, en dat ten koste van de duizenden Brusselse kinderen in armoede. Om daadkrachtige beslissingen te kunnen nemen, moeten alle niveaus samenwerken: federaal, regionaal en lokaal. Pas dan hebben we misschien echt de mogelijkheid om een toekomst te bieden aan de vele kinderen die in een arm gezin opgroeien, of dat risico lopen. Ik weet dat collegelid Bianca Debaets pas een jaar bezig is met deze bevoegdheid. Zoals we altijd zeggen: meten is weten. Dat betekent dat we hier binnen een paar jaar terug zullen staan om te zien wat we hebben gedaan op het vlak van transversale politiek, maar ook om te zien of die politiek echt heeft geholpen. Collegelid Bianca Debaets heeft een andere methode gebruikt. Ze is ambitieus en wil dat de zaak vooruitgaat. Soms twijfel ik. In plaats van alles af te schieten met moeilijke woorden willen we u een kans bieden. Doe zo voort en we zullen zien. Probeer transversaal te werken. Mevrouw Brigitte Grouwels (CD&V): Bij het doornemen van het Kinderarmoedebestrijdingsplan van de VGC voor vallen onmiddellijk 2 zaken op. Ten eerste zijn er de beperkte middelen waarmee de VGC, die voor de Vlaamse Gemeenschap de regierol heeft, dit beleid moet voeren. Ten tweede vallen me de goede keuzes op die worden gemaakt om inclusief te werken via het bestaande netwerk van voorschoolse initiatieven en onderwijs, wetende dat kinderarmoede aanpakken een zaak van lange adem is. Wat de middelen betreft, is het voor de CD&V-fractie overduidelijk dat euro voor de aanpak van kinderarmoedebestrijding in Brussel schromelijk ondermaats is. In plaats van de Brusselnorm van 30% van de beoogde doelgroep te nemen, hanteert men de algemene norm van 5% van het Vlaamse budget voor Brusselbeleid, waarbij totaal voorbijgegaan wordt aan de zeer specifieke situatie in Brussel inzake armoede.

14 In de analyse die hierover in dit document gemaakt wordt, wordt duidelijke taal gesproken. Ik citeer enkele frappante cijfers: bijna 1 op 4 van de recent in Brussel geboren kinderen groeit op in een kansarm gezin en in het klassement inzake armoederisico in 195 Europese regio's bezette het Vlaams Gewest in 2011 plaats 22 en Brussel plaats 189! Op alle indicatoren voor kansarmoede scoort Brussel slechter dan Antwerpen en Gent en de rest van Vlaanderen. Ik heb het er moeilijk mee dat de Vlaamse Gemeenschap het zich eigenlijk gemakkelijk maakt door een algemene rechtlijnige norm te hanteren - met name de 5%-norm - die met deze specifieke situatie geen rekening houdt en dit terwijl het Brussel-arsenaal van Vlaanderen nochtans voorziet in instrumenten om een Brusselbeleid te voeren op maat van de reële noden. Dit zou zeker in het geval van armoedebestrijding bijzonder gerechtvaardigd zijn. Het collegelid is natuurlijk niet verantwoordelijk voor de omvang van het budget dat de Vlaamse Gemeenschap voor dit beleid veil heeft. De VGC heeft hier immers enkel een regierol. Ik wil er toch op aandringen dat er zo snel mogelijk via de ambtelijke werkgroep Vlaamse Gemeenschap-VGC en ook via rechtstreekse contacten met de bevoegde Vlaamse minister gepoogd wordt dit budget bij te sturen en alsnog realistischer te maken. De keuzes van het collegelid zijn goede keuzes. Het is bijvoorbeeld een goede keuze om inclusief te werken via het bestaande netwerk van voorschoolse initiatieven en onderwijs, aangevuld met de ondersteuning van ervaringsdeskundigen in armoedesituaties. We weten immers dat kinderarmoede en generatie-armoede aanpakken iets is van lange adem en van volgehouden inspanningen. Ik ben heel blij dat het collegelid niet gekozen heeft voor versnippering van de schaarse middelen over kleine projecten, die misschien hier en daar iets voor iemand kunnen oplossen, maar waarmee we de problematiek niet fundamenteel aanpakken. Mijnheer Ahidar, wij weten allemaal dat kinderarmoede aanpakken begint van 0 jaar en eigenlijk zelfs van daarvoor. Werken via de voorschoolse opvang van kinderen en ook werken met hun ouders, een sterke omkadering in het kleuteronderwijs, inzetten op toekomstige jonge ouders in precaire situaties dat zit allemaal in het actieplan van het collegelid. Dit is bijgevolg de goede weg om echt een antwoord te bieden op kansarmoede bij kinderen. Met meer middelen zou een en ander natuurlijk nog sterker uitgebouwd kunnen worden. De Amerikaanse president Barack Obama zei ooit: "If poverty is a disease that infects an entire community in the form of unemployment and violence, failing schools and broken homes, then we can't just treat those symptoms in isolation. We have to heal that entire community. And we have to focus on what actually works." Niet één beleidsdomein, één collegelid of één initiatief kan op zich een oplossing bieden voor de strijd tegen armoede. Alle bevoegde collegeleden moeten hun steentje bijdragen. Samenwerking tussen de collegeleden is dan ook noodzakelijk bij de bestrijding van kinderarmoede. Het is duidelijk dat het collegelid samenwerkt met het collegelid bevoegd voor Onderwijs. Ik ben ervan overtuigd dat ook het collegelid van Cultuur, Jeugd en Sport zijn steentje bijdraagt via zijn beleid in het doorbreken van de kinderarmoedecirkel. Zo moet het namelijk ook zijn! De armoedetoets blijft een goed instrument om na te gaan hoe elk van de collegeleden rekening houdt met armoede. Hoe ver staat het daarmee binnen de VGC-administratie? Kan het collegelid iets meer zeggen over de methode en de criteria die hierbij gehanteerd worden? De omgevingsanalyse levert jaar na jaar onverkwikkelijke cijfers op. De VGC slaagt erin om heel wat relevante en interessante gegevens bijeen te brengen over de ernst van de situatie in

15 Brussel, maar de gegevens zouden nog iets meer verfijnd kunnen worden om gemakkelijker de correcte Brusselnorm van 30% te kunnen berekenen. Wat in de gegevens ook opvalt, is het groot verschil tussen diverse gemeenten in Brussel. De segregatie in ons gewest, waarbij de noordkant armer is dan de zuidkant, kennen we, natuurlijk al langer en is niet enkel in deze statistieken te zien. De armoede, die gepaard gaat met verloedering van bepaalde wijken, is op een aantal plaatsen in ons gewest ook met het blote oog duidelijk te zien. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zet hier al langer op in. Deze grote discrepantie moet op termijn worden weggewerkt. Dat gaat natuurlijk niet van vandaag op morgen, hiertoe is samenwerking met het Gewest, de gemeenten, de OCMW s en de Gemeenschappen heel belangrijk. Werkt de VGC samen met andere instanties, zoals de gemeenten of OCMW s, om het VGC-plan uit te voeren? Ik denk bijvoorbeeld aan de rol die zou gespeeld kunnen worden om de toeleiding van gezinnen naar het VGC-netwerk te vergemakkelijken. Los van de vaststelling dat de Vlaamse Gemeenschap Brussel qua armoedebestrijding te weinig middelen ter beschikking stelt, ben ik wel verheugd dat ze in Brussel 7 lokale verenigingen financiert waar armen het woord kunnen nemen. Om welke verenigingen gaat het concreet en waarin bestaat die ondersteuning door de Vlaamse Gemeenschap precies? Hoe wordt de expertise van die verenigingen betrokken bij de uitvoering van dit Kinderarmoedebestrijdingsplan? Zoals dat citaat van Barack Obama aantoont, is het noodzakelijk dat we belang hechten aan preventie. We moeten trachten te vermijden dat kinderen geboren worden in armoede. Wanneer dit dan toch gebeurt, moeten we ervoor zorgen dat via een aantal handvaten de vicieuze cirkel kan doorbroken worden. Die handvaten vind ik wel degelijk terug in dit plan. Ik heb het dan over preventieve gezinsondersteuning, kinderopvang en onderwijs. In doelstelling 1 gaat het over de uitbouw van een toegankelijk Nederlandstalig aanbod aan preventieve gezinsondersteuning, met bijzondere aandacht voor kwetsbare gezinnen. Ik neem aan dat het collegelid naast de kinderdagverblijven hiermee ook doelt op de ontmoetingsplaatsen voor ouders met hun kinderen, de zogenaamde Baboes. Deze laagdrempelige wijkgebonden initiatieven bieden een antwoord op noden van alle ouders, maar zeker ook op die van kansarme ouders. Tijdens de bespreking van de beleidsnota van het collegelid is dit al aan bod gekomen. Er zijn nog 2 nieuwe Baboes gepland, een in Schaarbeek en een in Laken. Is het de bedoeling een echt netwerk te ontwikkelen en deze laagdrempelige initiatieven nog verder uit te breiden? Ook al besef ik dat het momenteel niet zo eenvoudig is, ik hoop alleszins dat ooit een en ander opnieuw mogelijk wordt. Wat is de huidige stand van zaken? Is er ondertussen al een herlokalisatie van de Baboe van de Vlaamse Steenweg? Doelstelling 2 betreft het verhogen van de toegankelijkheid van de opvang voor baby's en peuters. Ik heb afgelopen jaren meerdere malen herhaald dat de voordelen van een kwaliteitsvolle kinderopvang enorm groot zijn voor alle kinderen, maar zeker ook voor de kinderen die minder kansen hebben. Met de norm om minstens 20% van de kindopvangplaatsen in de reguliere kinderopvang aan kansarme kinderen aan te bieden denk ik dat Brussel daaraan al heel wat aandacht besteedt, maar alles kan natuurlijk altijd beter. We weten dat in de kinderopvang baby's en peuters de basisvoorwaarden verwerven die voorafgaan aan het leren. Ook kinderen die in de armoede leven hebben, zo de kans om op lange termijn de vicieuze cirkel waarin ze geboren zijn, te doorbreken. Kinderen aanmoedigen om hun volledig potentieel te leren ge-

16 bruiken en hun zelfvertrouwen te versterken, is iets dat in de kinderopvang kan aangeleerd worden. Doelstelling 3 betreft het verhogen van de kleuterparticipatie in het onderwijs. Onderwijs is een heel belangrijke sleutel om uit de armoede te geraken. Ik ben vooral blij met het project Vroege Vogels. Ik heb daarover hier enige kritiek gehoord. Ikzelf vind het een goed plan met als doelstelling een verhoogde kleuterparticipatie. Dit project is duidelijk veel meer dan een magneet op een koelkast. Er zit bijvoorbeeld ook actief sensibiliseren van ouders over het belang van het kleuteronderwijs in. Een actieve belangstelling van de ouders in het schoolgebeuren is zeer belangrijk voor de schoolloopbaan van de kinderen. Doelstelling 4 gaat over het versterken van het beleidsvoerend vermogen door middel van kennisopbouw en netwerking. Samenwerking met de Vlaamse Gemeenschap is noodzakelijk. Het is belangrijk dat er expertise wordt uitgewisseld. Maar de Brusselse context is nu eenmaal complexer dan die in Vlaanderen. Het is noodzakelijk dat we werken aan maatregelen die voor die Brusselse context nodig en ook toepasbaar zijn. Ook netwerking en samenwerking met de andere instanties blijven belangrijk. Wij vinden dit Kinderarmoedebestrijdingsplan, inclusief de middelen die ter beschikking staan, een goed plan. Het collegelid maakt de goede keuzes. Ze mag bij de realisatie daarvan rekenen op de volle steun van de CD&V-fractie. Collegelid Bianca Debaets: Ik zal de vragen beantwoorden in volgorde zoals ze gesteld zijn. De eerste vragen kwamen van de heer Arnaud Verstraete. Hij geeft terecht aan dat het de eerste keer is dat er zoveel informatie, gegevens en cijfers in een beleidsdocument van de VGC worden samengebracht, zeker wat betreft het bestrijden van kinderarmoede. Zijn interventie verbaasde mij echter enigszins, want hij gaf zelf aan dat kinderopvang en onderwijs goede wegen zijn om kinderarmoede op een structurele manier te bestrijden. Dat is net wat we doen met de middelen die we ter beschikking hebben. We geven geen gratis luiers, maar we zetten in om er via kinderopvang en onderwijs voor te zorgen dat kinderen een goed, volledig schools traject kunnen doorlopen. We weten allemaal dat een goede opleiding of vorming de sleutel is om te kunnen ontsnappen uit structurele armoede. We zijn het daarover ongetwijfeld allen eens. Ik wil nog even stil staan bij het Lokaal Loket, de Huizen van het Kind en de Vroege Vogels. Uit onderzoek blijkt dat de helft van de kinderen uit kansarmoedesituaties er niet of een stuk minder goed in slagen om een goede en betaalbare plaats te krijgen in de kinderopvang. Het Lokaal Loket centraliseert alle gegevens, waardoor die informatie zichtbaarder en gebruiksvriendelijker wordt voor de ouders. Er is ook een online platform. Ouders die het wat moeilijker hebben met de taal of met het gebruik van computertoepassingen, worden bijgestaan door de kinderdagverblijven. Een tweede belangrijk argument is dat het tweede loket veel meer is dan een online registratieplatform en ook veel meer dan een databank. Het werkt ook aan een verhoging van de toegankelijkheid van onze kinderopvang en onze kinderdagverblijven voor mensen in kansarmoede. Er bestaan vormingen voor die kinderdagverblijven om hen zo breed mogelijk toegankelijk te maken en om te werken aan een evenwichtig opnamebeleid. Hetzelfde geldt voor de Huizen van het Kind. U weet dat dit een samenwerkingsverband is, opgebouwd rond een consultatiebureau, waarin ook andere partners kunnen samenwerken. Het gaat dan over inloopteams, over opvoedingsondersteuning enzovoort. Iedereen weet hoe moeilijk het soms is

17 om een kind op te voeden en hoeveel vragen er soms zijn. Het kan dan gaan om een kind dat slecht eet of slaapt, dat gepest wordt, dat misschien zelf pest, dat niet meer graag naar school gaat. Zeker voor mensen in kansarmoede is het dan belangrijk dat er een professioneel aanspreekpunt is. Zo help je die ouders op weg, op een laagdrempelige manier, niet boven het hoofd van die mensen heen, maar op een heel toegankelijke manier. We weten dat zoiets goed werkt. De mensen die zouden twijfelen aan het nut van deze initiatieven, nodig ik uit om eens ter plekke te gaan kijken. Zij zullen zien hoe een en ander werkt en hoe divers de groepen zijn die er met hun vragen terechtkomen. De heer Ahidar zei dat we al jaren over die Huizen van het Kind praten. Ik trek dat in twijfel. Die Huizen van het Kind zijn namelijk gloednieuw. Momenteel zijn er 2: een aan de VUB in Jette, een ander aan Nieuwland. De bedoeling is om tijdens deze legislatuur naar 5 te gaan. Die kunnen dan elk op hun beurt informatie aanleveren voor de 22 consultatiebureaus die er nu al zijn. De heer Stefan Cornelis vroeg zich af of ook de huisartsen betrokken zijn, want ook zij zijn een aanspreekpunt en een vertrouwensbaken. De Huizen van het Kind zijn opgebouwd rond de consultatiebureaus. Dat betekent dat er in elk Huis van het Kind automatisch een consultatiebureau is en daar is dan natuurlijk ook een huisarts bij betrokken. In die zin kan ik die vraag positief beantwoorden. Ik wil even stilstaan bij een vraag van de heer Arnaud Verstraete. De VGC zet wel degelijk in op kinderarmoedebestrijding. Dat gebeurt structureel op het vlak van de capaciteit. We trekken voor kinderdagverblijven en IBO s 1,4 miljoen euro uit. Bovendien is er een capaciteitsronde in aantocht. Daarover zou, als alles goed gaat, de beslissing in december vallen. Het is een goede zaak dat er opnieuw plaatsen bijkomen in de Brusselse kinderopvang. Het moge duidelijk zijn dat de Brusselse kinderarmoede via diverse kanalen aangepakt wordt. Mevrouw Brigitte Grouwels en de heer Arnaud Verstraete stelden beiden een vraag over de armoedetoets. Die toets bewijst dat we vanuit het College op een structurele manier en gespreid over de diverse bevoegdheden aan een armoedebeleid werken. Elke nieuwe beleidsvorming en elk nieuw beleidsinstrument zullen de armoedetoets moeten ondergaan, om het even vanuit welk beleidsdomein het initiatief genomen wordt. We zitten wat dit betreft nog altijd op schema. Er is een opdracht gegeven aan het Brussels Platform Armoede om samen met de administratie die armoedetoets uit te werken. De streefdatum is nog altijd de collegevergadering van december. Er is geen enkele indicatie die erop wijst dat we die datum niet zouden halen. Mevrouw Brigitte Grouwels en de heer Arnaud Verstraete verwezen ook beiden naar de Brusselnorm. Die geeft de ambitie aan voor het doelpubliek: hoeveel mensen willen we in Brussel bereiken met middelen van de Vlaamse Gemeenschap? Maar ook het aanbod wordt daarin meegenomen in functie van de Brusselse context. Zeker als we het hebben over armoedebestrijding weten we dat die 30% veel zwaarder doorweegt omdat daar in Brussel verhoudingsgewijs veel meer mensen in kansarmoede tussen zitten dan wanneer men dat percentage in Vlaanderen zou toepassen. Vertaald naar de begotingsnorm van 5%, zou men inderdaad kunnen zeggen dat dit ontoereikend is. Ik wil ervoor pleiten om iedereen duidelijk te maken dat die 30% op het vlak van armoedebestrijding in Brussel veel zwaarder doorweegt dan in de rest van Vlaanderen.