VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD

Transcriptie

1 VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD ZITTING Nr. 3 INTEGRAAL VERSLAG Vergadering van vrijdag 30 november 2018 Ochtendvergadering INHOUD BERICHTEN VAN VERHINDERING... 3 REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN... 3 ONTWERPEN VAN VERORDENING (R.v.O., art. 42, 43 en 53) Ontwerp van verordening tot vaststelling van de begrotingswijziging 2 en B voor het dienstjaar 2018 Stuk 6 ( ) Nrs.1 en 2 Ontwerp van verordening tot vaststelling van de begroting voor het dienstjaar 2019 Stuk 5 ( ) Nrs.1 en 2 Algemene bespreking... 3 Sprekers: Stefan Cornelis, verslaggever Annemie Maes René Coppens Johan Van den Driessche Hannelore Goeman Paul Delva Bruno De Lille Liesbet Dhaene Brigitte Grouwels Guy Vanhengel, collegevoorzitter Pascal Smet, collegelid Bianca Debaets, collegelid Stemmingen... 33

2 2 MOTIE VAN OVEREENSTEMMING (R.v.O., art. 54) Stemming BELEIDSOVEREENKOMST STEDENFONDS Beleidsovereenkomst Stedenfonds tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie voor de periode Stuk 719 ( ) Nr.1 Algemene bespreking Sprekers: Pascal Smet, collegelid Annemie Maes Hannelore Goeman Paul Delva René Coppens Johan Van den Driessche Cieltje Van Achter Bruno De Lille Stemming BIJLAGEN TREFWOORDENREGISTER... 37

3 3 3 de vergadering Vergadering van vrijdag 30 november 2018 De vergadering wordt om 9.09 uur geopend. OCHTENDVERGADERING Voorzitter: mevrouw Carla Dejonghe BERICHTEN VAN VERHINDERING De voorzitter: Mevrouw Khadija Zamouri en de heer Dominiek Lootens-Stael zijn verontschuldigd. REGELING VAN DE WERKZAAMHEDEN De voorzitter: De bespreking van de begrotingswijziging 2 en B voor het dienstjaar 2018 en van de begroting voor het dienstjaar 2019, wordt gegroepeerd. ONTWERPEN VAN VERORDENING (R.v.O., art. 42, 43 en 53) Ontwerp van verordening tot vaststelling van de begrotingswijziging 2 en B voor het dienstjaar 2018 Stuk 6 ( ) Nrs.1 en 2 en Ontwerp van verordening tot vaststelling van de begroting voor het dienstjaar 2019 Stuk 5 ( ) Nrs.1 en 2 Algemene bespreking De heer Stefan Cornelis, verslaggever: Ik wens de griffier en de diensten van harte te bedanken voor de uitstekende samenwerking in verband met dit verslag. De begroting 2018 sloot na begrotingswijziging 1 af met een overschot van 139,40 euro. Na onderhavige begrotingswijziging bedraagt het resultaat 124,80 euro. De samenvatting van de gewone begroting na begrotingswijziging houdt in dat de raming van de ontvangsten ,79 euro bedraagt en dat de raming van de uitgaven ,99 euro bedraagt. Door de verschuiving van een aantal uitgaven naar 2019 wordt er minder geput uit het Stedenfonds. Verder werden er een aantal uitgaven herschikt.

4 4 Het resultaat van de buitengewone begroting blijft na deze begrotingswijziging 0 euro. De raming van de ontvangsten bedraagt euro en de raming van de uitgaven bedraagt euro. Voor de artikelsgewijze bespreking verwijs ik naar het uitstekende schriftelijke verslag. Tot slot, kan ik u meedelen dat artikelen 1 tot en met 5 werden aangenomen in de Commissie voor Algemene Zaken, Financiën, Begroting en Media met 3 stemmen voor en 2 stemmen tegen. Het ontwerp van verordening werd in zijn geheel ter stemming voorgelegd en werd aangenomen met 3 stemmen voor en 2 stemmen tegen. Vervolgens werd overgegaan tot de bespreking van de begroting van het dienstjaar Na een toelichting door collegevoorzitter Guy Vanhengel, die het budgettaire kader schetste, werd voor de 19 de keer op rij een begroting in evenwicht ingediend. Het College hanteert, net zoals de voorgaande jaren, het principe van de nulgroei voor de werkingsmiddelen en voor de overdrachten. Niettegenstaande de gewone begroting afsluit met een batig resultaat, is er een tekort op het eigen dienstjaar van zowat 2,19 miljoen euro. Dat tekort wordt bestreden met het overschot op de begrotingsrekening De gewone begroting voor het dienstjaar 2019 sluit af met een beperkt positief resultaat van 228,96 euro. In hun totaliteit bedragen de middelen voor het dienstjaar 2019, wat de gewone begroting betreft, 189,51 miljoen euro. Dit is een stijging ten opzichte van 2018 met 8,47 miljoen euro of 4,68%, en dit zowel aan de uitgaven- als aan de ontvangstenzijde. De stijging van de uitgaven heeft voornamelijk te maken met de stijging van de personeelskosten en de overboekingen. De stijging van de ontvangsten is onder meer toe te schrijven aan de stijging van de dotaties en de trekkingsrechten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, de federale overheid en van de Vlaamse Gemeenschap. Daarnaast worden er ook meer middelen geput uit fondsen. In de buitengewone begroting investeert de VGC dus in ,40 miljoen euro. De geraamde investeringen stijgen dus met ruim 13,79 miljoen euro oftewel 17,33%. Aan de ontvangstenzijde stijgen de dotaties van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest met 1,22 miljoen euro, de dotatie van de federale overheid stijgt met 0,65 miljoen euro en die van de Vlaamse Gemeenschap met 0,62 miljoen euro. Daarover later meer. Vervolgens over het schuldbeheer. Het volume van de schuld of de uitstaande schuld van de VGC evolueert neerwaarts, van 33,45 miljoen euro naar 31,80 miljoen euro. Het schuldvolume blijft vooral onder controle door de aanhoudende lage rente, waarvan dus ook de

5 5 VGC profiteert, en natuurlijk ook de samenwerking met het Agentschap van de Schuld van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De schuldratio zal dus 0,33% bedragen, wat betekent dat de organisatie financieel kerngezond is. We mogen spreken van een beheersbaar schuldvolume, waardoor de beschikbare middelen van de VGC vooral ingezet kunnen worden voor de werking van de VGC en de ondersteuning van heel wat organisaties. Wat het personeel betreft: in de personeelsformatie van de Vlaamse Gemeenschapscommissie zijn 753,67 voltijdse equivalenten opgenomen. Ter vergelijking: in 2015 werd nog voorzien in een tewerkstelling van 708,09 voltijdse equivalenten. Ik wil nog even meegeven dat een halve voltijds equivalent wel degelijk gelijk is aan een halftijdse equivalent. In de algemene bespreking constateerde commissielid Annemie Maes dat de inkomsten van de Vlaamse Gemeenschap voor het zoveelste jaar op rij verhoudingsgewijs dalen. Het viel het commissielid ook op dat er voor het eerst een globaal bedrag werd ingeschreven voor transversale projecten, bijvoorbeeld voor de sites in Schaarbeek en Koekelberg. Raadslid Bruno De Lille had het over capaciteit, gelijke kansen en meertalig onderwijs. Jaarlijks wordt er een substantieel bedrag voor scholenbouw ingeschreven dat niet volledig wordt uitgegeven, en hij stelde zich dan ook de vraag hoe realistisch het is dat het bedrag dat in 2019 is ingeschreven, ook daadwerkelijk zal worden uitgegeven. Verder vroeg hij ook hoe de VGC zal reageren op de toekomstige tekorten in het middelbaar onderwijs, en of de VGC opnieuw de rol van bouwheer op zich zal nemen. In het verleden is immers gebleken dat de VGC op dat vlak een mooi resultaat kan voorleggen. Voorts ging zijn aandacht ook naar het capaciteitstekort inzake leerkrachten. De spreker brak een lans voor het BSO- en TSO-onderwijs, de tweetalige lerarenopleiding, het CLIL- of Content and Language Integrated Learning-onderwijs en andere creatieve initiatieven. Raadslid Paul Delva stelde vast dat de 3 grote beleidsdomeinen terecht groeien en is daar heel tevreden over. Welzijn, Gezondheid en Gezin zetten een goede stap voorwaarts, maar er is ook hier zeker nog marge. Ook de rubriek Leningen/Schuldgraad trok de aandacht van de heer Paul Delva. De begroting voor 2019 voorziet maximaal 6 miljoen euro nieuw op te nemen leningen. Er werden al voor 21 miljoen euro leningen afgesloten in de huidige regeerperiode. Tijdens eerdere begrotingsbesprekingen verklaarde collegevoorzitter Guy Vanhengel onlangs al dat de leningscapaciteit van de VGC 25 miljoen euro bedraagt. Met de huidige situatie komen we echter al uit op 27 miljoen euro. Hierop relativeerde collegevoorzitter Guy Vanhengel de cijfers van de capaciteit van de Vlaamse Gemeenschap in Brussel. De vraag overstijgt namelijk in heel grote mate het aanbod. Elke nieuwe basisschool in Brussel zit onmiddellijk vol door de hoge onderwijskwaliteit. Het marktaandeel van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel kent een gigantische expansie. De collegevoorzitter vindt dat de VGC voluit moet gaan voor de politieke keuze om het Nederlandstalig onderwijs in Brussel massaal uit te bouwen, en daarin staat hij overigens niet alleen. De capaciteitsuitbreiding in het secundair onderwijs is geprogrammeerd op de instap, en dus de doorstroming uit het basisonderwijs.

6 6 Wat de attractiviteit van het leerkrachtenberoep betreft, onderstreepte de collegevoorzitter dat het Nederlandstalig onderwijs in Brussel over sterke troeven beschikt: de nieuwe en gemoderniseerde infrastructuur, een boeiend publiek, een meertalige omgeving en de ondersteuning door het onvolprezen OCB, dat nu onlangs zijn tienjarig bestaan heeft gevierd. Een nadeel is dan weer dat veel leerkrachten buiten Brussel zijn opgeleid en dat de pendeltijd steeds langer wordt. Acties om dichter bij het werk te komen wonen in Brussel blijven zeker aan de orde. We denken aan de Woontours, aan Brik, aan inspanningen op gewestelijk vlak om de hogere woonkosten wat op te vangen. Inzake de schuldgraad verduidelijkte de collegevoorzitter nog dat het plafonneren van de leningscapaciteit nog steeds steunt op een gentlemen s agreement met Vlaanderen: er is een interne afspraak om de leningscapaciteit te beperken tot 20 à 25 miljoen euro per regeerperiode om de algemene schuldgraad beheersbaar te houden. In het rekeningstelsel is de VGC eigenlijk wel onderdeel van de Vlaamse entiteit. Voor de verdere artikelsgewijze bespreking verwijs ik opnieuw naar het uitstekende schriftelijke verslag. Ook hier werden de artikelen 1 tot en met 12 bij stemming aangenomen met 3 stemmen voor en 2 stemmen tegen. Het geheel van deze verordening tot vaststelling van de begroting voor het dienstjaar 2019 werd aangenomen met 3 stemmen voor en 2 stemmen tegen. (Applaus) De voorzitter: Dank u wel, mijnheer Cornelis, aan het applaus te horen konden uw collega s uw verslag appreciëren. Ik geef allereerst het woord aan mevrouw Annemie Maes. Mevrouw Annemie Maes (Groen): Ik wil mijn uiteenzetting beginnen met een woord van dank aan de diensten van de griffie, de VGC-administratie en de kabinetten. Elk jaar opnieuw krijgen we de documenten en zeer uitvoerige informatie keurig op tijd. In vergelijking met hoe het er soms bij de gewestbegrotingen aan toegaat, is dat zeer aangenaam. We naderen stilaan het einde van de legislatuur: nog 6 maanden te gaan. Tijd voor een balans van dit College. Voor ons ligt vandaag de allerlaatste begroting die dit College voorstelt. Ik zal meteen met de deur in huis vallen al hebben jullie het wellicht niet anders verwacht: Groen zal deze begroting niet steunen. Wat we hier zien, collega s, is voor het grootste deel een copy/paste van vorig jaar. Zij die dachten dat er in de laatste maanden nog wat voortschrijdend inzicht te rapen zou vallen of wat bijsturingen zouden gebeuren, is eraan voor de moeite. Ik vrees dat ik mezelf grotendeels zal moeten herhalen. Achter elk cijfer in deze begroting staat een beleidsdaad of net een gebrek aan beleidsdaden. Achter de cijfers schuilen niet alleen de keuzes die dit College maakt of gemaakt heeft, maar ook en vooral de concrete realisatie van projecten die dit College sinds zijn aantreden in 2014 beloofd heeft. De begroting is hét moment van de waarheid, waarbij het verschil duidelijk wordt tussen wat aangekondigd werd en waarover uitvoerig gecommuniceerd is aan de ene kant, en aan de andere kant welk budget hiervoor daadwerkelijk opzijgezet en gerealiseerd wordt.

7 7 Sta me toe om vooraf even een randbemerking te maken die misschien eerder technisch van aard is, maar waardoor de controlefunctie van de Raad en bij uitbreiding van de VGCinstellingen en -organisaties alleen maar beter en transparanter kan worden. Ik kijk daarbij expliciet naar u, mijnheer de collegevoorzitter, want ik heb de volgende suggestie. Bij de begroting staan er steeds strategische doelstellingen en operationele doelstellingen en daarna ook de actieplannen. Alleen blijven die actieplannen meestal erg vaag en moeilijk meetbaar, omdat ze niet gelinkt worden aan de strategische en operationele doelstellingen uit het beleidsplan. Het blijft dus nog steeds raden hoeveel middelen en mensen er effectief concreet op ingezet worden. Het zou daarom goed zijn als men telkens ook meetindicatoren zou opgeven om een en ander te concretiseren. Ik geef als voorbeeld de gewestbegroting van Leefmilieu Brussel. Daar staat onder elke operationele doelstelling een korte omschrijving wat ze concreet inhoudt, de realisaties van het afgelopen jaar, de planning van het komende jaar, welke begrotingsposten ervoor aangewend zullen worden, wat de slaagvoorwaarden zijn, hoeveel mensen er daadwerkelijk nodig zijn en met welke andere instanties er wordt samengewerkt. Ik wil zeker geen grote kritiek geven op de VGC, maar dit lijkt me wel een suggestie ter verbetering van de leesbaarheid, om makkelijker te zien welke keuzes het College maakt in deze of gene richting. Of er 2 dan wel 20 mensen worden ingezet, of hoe zwaar er wordt ingezet op samenwerking met de andere overheden. We zien ook elk jaar opnieuw het fenomeen van de onderbenutting van de begrotingsmiddelen, het doorschuiven van middelen, boeken, tegenboeken, overboeken naar fondsen die dan weer allerlei verschuivingen kennen, zowel bij een gewoon beleid als bij investeringen. Dat maakt het niet altijd even leesbaar, meetbaar en dus controleerbaar. Sommige overboekingen kunnen we nog begrijpen doordat bouwwerven vertraging oplopen, maar in andere gevallen is het een maskeren van een falend beleid of van een gebrek aan concrete realisaties. Ik denk dan in het bijzonder aan het uitblijven van het creëren van voldoende kinderopvangplaatsen, welzijnsvoorzieningen of investeringen voor jeugdbeleid. (Opmerkingen van collegelid Pascal Smet) We moeten helaas samen constateren dat het aandeel van de Vlaamse Gemeenschap verhoudingsgewijs blijft dalen. Dat is een bijzonder jammere zaak en een foute inschatting van het belang van de investeringen vanuit Vlaanderen in onze hoofdstad. Collegevoorzitter Guy Vanhengel, u zei dat het College alles in het werk stelt om de dotatie van de Vlaamse Gemeenschap nog te laten indexeren vóór het einde van deze regeerperiode. Ik ben benieuwd welke garanties u daarvoor heeft, wetende dat het over 6 maanden verkiezingen zijn. Hebt u daar al meer zicht op? Hier had ik graag een woordje verduidelijking, want uiteraard zullen wij u op dit punt steunen. Onze fractie heeft van meet af aan aangekondigd om vanuit de oppositie constructief mee te werken en het VGC-beleid waar mogelijk te steunen ofwel omdat het om een voortzetting van het beleid van het vorige College gaat, mét de groenen; ofwel omdat we vinden dat de prioriteiten correct zijn. Toch moet ik vaststellen dat we helaas steeds weer op dezelfde spijker moeten kloppen, al sinds 2014.

8 8 Welzijn blijft de zwakke poot van deze begroting, ondanks de zeer reële noden. In betaalbare kinderopvang, bijvoorbeeld, investeert het College wel degelijk, maar de resultaten blijven onvoldoende. De 3 de cartografie heeft laten zien dat bijkomende kinderopvangplaatsen nochtans broodnodig blijven in Brussel. We blijven ook op de spijker van de cultuursensitieve zorg kloppen, die al in de vorige begrotingen werd geschrapt ten voordele van een welzijnsgala. We vinden het trouwens onkies om zoiets in een verkiezingsjaar te organiseren. We zijn wél tevreden dat de budgetten voor etnisch-culturele minderheden er licht op vooruitgaan, al is dat een zuiver Vlaams verhaal. Er is intussen een akkoord rond verplichte inburgering in Brussel, wat volgens ons een goede zaak is. Helaas worden de trajecten niet vanuit een Brusselse instelling georganiseerd zoals wij hadden voorgesteld, maar vanuit de bestaande gemeenschapsinstanties. We kunnen door de verplichting van het traject wellicht een behoorlijke instroom verwachten. Toch zien we geen verhoging van de budgetten. We vragen ons dan ook af hoe het kan dat er niet meer middelen worden geïnvesteerd in inburgeringsbeleid. Naast Vlaanderen heeft ook de VGC wat ons betreft immers een belangrijke rol te spelen bij integratie. Gelukkig zien we wel een toename bij de taalbevorderende initiatieven. We denken ook dat er inzake minderheden- en diversiteitsbeleid veel structureler moet worden gewerkt dan vandaag het geval is. Mensen emanciperen zonder je eigen structuren aan te passen aan onze hyperdiverse stad, levert een recept tot falen. En dan wil ik het hebben over het onderwijs, beste collega s, de post waar het grootste deel van de begroting naartoe gaat. Voor Groen heeft ieder Brussels kind recht op een plaats op school, krijgt elk kind gelijke kansen en wordt een meertalige lesomgeving gezien als een troef. In de begroting 2019, rubriek Onderwijs, staan een aantal zaken die we steunen, maar een aantal andere aspecten stelt ons niet gerust. Zo blijft het tekort aan plaatsen in het Brussels onderwijs een groot pijnpunt, ondanks de voorgestelde investeringen door het College. Collega Bruno De Lille zal hier straks dieper op ingaan. Binnen Cultuur, Jeugd en Sport lijken het vooral de eigen gemeenschapscentra te zijn die ruimer middelen toebedeeld krijgen. Helaas mogen gesubsidieerde vzw s nog steeds niet op een indexering rekenen, wat we onterecht vinden. Al 5 jaar op rij krijgen de cultuurinstellingen en -verenigingen die ad nominatim worden gesubsidieerd, exact hetzelfde bedrag of zelfs minder, terwijl hun personeelskosten door loonindexeringen en werkingskosten wel elk jaar stijgen. Al die verenigingen zijn we een antwoord verschuldigd. Met betrekking tot Jeugd staan we positief tegenover het geplande traject rond tieners in de gemeenschapscentra, samen met vzw JES. Brusselse tieners hebben nood aan toekomstperspectieven. Het is onze plicht en de taak van de overheid om in de jeugd te investeren. Maar de VGC mag deze taak niet enkel afschuiven op organisaties als de jeugdbewegingen, de muziekacademie, Aximax of TADA. De VGC moet zelf volop de leiding nemen en verantwoordelijkheid dragen. Het plan om repetitieruimten voor talentvolle jongeren te ontsluiten, kan onze goedkeuring wegdragen, maar we zijn benieuwd naar de concrete uitrol van dit project.

9 9 We zien een behoorlijke investeringssubsidie voor jeugdinfrastructuur, met onder meer geld voor de renovatiewerken van Ambrassade, die weliswaar een lichte vertraging hebben opgelopen. We hopen van harte dat de euro die voorzien is voor de fuifzaal, ook gespendeerd zal worden alweer een nagel waar we al 5 jaar op kloppen. Ik breng in dit verband graag de discussienota van Groen in herinnering, over participatie bij de zoektocht en de invulling van deze fuifzaal. We hebben daar helaas ook 5 jaar moeten op wachten. Ik wil deze boodschap even overmaken aan het bevoegde collegelid. Ik weet niet of hij het ook gehoord heeft. Blijkbaar niet? Dat is een van de dingen die mij al jarenlang storen, zowel in het Gewest als hier. Collegelid Pascal Smet verstaat de kunst om, wanneer mensen aan het spreken zijn, te doen alsof het hem niet interesseert. Soms begint hij te praten met andere mensen of draait hij zijn rug. Dat getuigt van weinig respect, van slechte manieren. Terug naar de fuifzaal Collegelid Pascal Smet: Ah, ja, de fuifzaal. Ik zal niet veel zeggen, maar binnen een paar maanden zal mevrouw Maes verschieten. Mevrouw Annemie Maes (Groen): We hebben in elk geval niet veel vertrouwen dat het dit jaar opeens in orde komt. En we begrijpen niet waarom dit allemaal zo lang moet duren. Te veel van hetzelfde is zelden een goeie zaak, verandering van spijs doet eten. Deze begroting toont glashelder aan dat de bubbels allang weg zijn uit dit College. En wij zijn meer fan van een bruisend beleid dan van kabbelende bestuurders. Ons rest dan ook geen andere keuze dan deze begroting niet te steunen. De heer René Coppens (Open Vld): In tegenstelling tot mevrouw Annemie Maes zal onze fractie de begroting wel goedkeuren. Ik zou nu al kunnen stoppen, maar ik heb de eer gemandateerde spreker te zijn. Mijn fractievoorzitster zou dat waarschijnlijk veel beter gedaan hebben, en uitvoeriger. Ik dacht dat het in de plenaire vergadering misschien beter was om mij te beperken tot de rode draad. Er is immers al veel gezegd in de commissie, uren aan een stuk, met vragen en antwoorden. Ik zal mij beperken tot de krachtlijnen van de begroting. Voor sommigen is de begroting misschien complex een begroting is nu eenmaal complex, ik ben nog enkele dagen schepen van Financiën, dus ik kan het weten. Maar deze begroting is vooral een voorafspiegeling van de beleidsintenties van onze overheid voor het komende jaar. De voorliggende begrotingsdocumenten zijn heel helder. Men kan die altijd proberen te verbeteren, maar het is een mooie samenvatting, een bloemlezing van de bewuste keuzes die de Vlaamse Gemeenschapscommissie maakt voor de burgers en organisaties, voor iedereen die actief is in ons gewest. De begroting registreert en dat is ook logisch haarfijn de wissels op de toekomst. Ook uit deze begroting spreekt duidelijk de intentie om verder in te zetten op de grootstedelijke uitdagingen in ons gewest, en die zijn talrijk. Een begroting van bijna 189 miljoen euro en daarbovenop zowat 93 miljoen euro aan investeringen: dat is niet niks. Als ik me niet vergis, is dat het grootste volume aan middelen dat ooit door de VGC is ingezet, zowel voor exploitatie als voor investeringen. We mogen daar, als kleine overheid, terecht fier op zijn.

10 10 Voor 2019 legt u, collegevoorzitter, voor de 19 de keer op rij ik heb dat nagevraagd want ik wist het niet van buiten een sluitende begroting voor. De collegevoorzitter zorgde de voorbije bestuursperiode steeds dat de nodige inspanningen werden geleverd om de financiën van de VGC op orde te houden. Na zoveel jaren weet iedereen dat misschien, maar ik wou er toch nog eens aan herinneren. Maar het is niet in dovemansoren gevallen dat de opmaak van de begroting elk jaar een moeilijke opgave blijft. De VGC wordt enerzijds permanent geconfronteerd met heel wat maatschappelijke en grootstedelijke uitdagingen, terwijl ze anderzijds wordt geconfronteerd met een onregelmatige en soms ook beperkte structurele groei van haar ontvangsten. De bomen groeien niet tot in de hemel. De jaarlijkse uitdaging voor het indienen van een begroting in evenwicht mag inderdaad niet worden geminimaliseerd. Het is niet altijd zo eenvoudig als het achteraf lijkt. Veel mensen ik zeg niet dat dat hier gebeurt maar bijvoorbeeld wel in Italië schilderen een begrotingsevenwicht vaak ten onrechte af als een fetisj zonder betekenis. Daarbij wordt evenwel uit het oog verloren dat door het evenwicht aan te houden, schuldopbouw wordt vermeden. En ook op het vlak van het schuldbeheer doet de VGC wat ze moet doen. Het College waakt er al jaren over dat de schuld niet sneller stijgt dan de ontvangsten en dat de schulden die worden aangegaan, via leningen, onder controle blijven. De samenwerking met het Agentschap van de Schuld van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de, nu al een paar jaar, aanhoudende lage rente zorgen voor een bijkomende positieve impuls. Dat mag niet vergeten worden. Volgens sommigen is die samenwerking niet goed, volgens anderen wel. Maar algemeen gezien, is ze positief. Die samenwerking blijft een belangrijk hulpmiddel voor de administratie en het College. Hierdoor legt de VGC geen hypotheek op de toekomst, noch op deze van de burgers en organisaties die we ondersteunen, noch op deze van de volgende bestuursploeg, wie daar ook deel mag van uitmaken. Collegevoorzitter, u beheert deze financiën, zoals steeds, als een goede huisvader. Collegevoorzitter Guy Vanhengel: Dank u. De heer René Coppens (Open Vld): De VGC is, zeker met een dergelijk volume aan middelen, uitgegroeid tot een baken van stabiliteit in ons gewest. Ook in 2019 zal dit niet anders zijn. Er is een politicus die altijd zegt: jobs, jobs, jobs! Wij moeten hier zeggen: investeren, investeren en nog eens investeren. In 2019 wordt er verder stevig geïnvesteerd in Onderwijs en Vorming: 63,48 miljoen euro. Het grootste deel daarvan is bestemd voor de capaciteitsuitbreiding. Indrukwekkend zijn ook de DBFM-projecten ik zal mijn Engels niet bovenhalen, to brush up my English. Die projecten werden onder impuls van de collegevoorzitter opgestart en die worden nu, een voor een, gerealiseerd.

11 11 Ook de inspanning voor de speelpleinwerking is het vermelden waard. De beschikbare capaciteit voor onze jongeren stijgt ook in die sector naar een ongezien niveau. Dat stelt iedereen tevreden. Maar eveneens in de sectoren Gezin, Welzijn en Gezondheid, en dat doet mij uitermate veel plezier, collegelid Bianca Debaets, wordt er fors geïnvesteerd, namelijk zowat 11 miljoen euro. Voor de sector Cultuur, Jeugd en Sport, collegelid Pascal Smet, wordt in 2019 in globo bijna 12 miljoen euro voorzien aan investeringen. Het gaat hier weliswaar vooral over investeringen die de voorbije jaren niet zijn gerealiseerd en die verschuiven naar Ik kijk alvast uit naar de realisatie ervan. Het is duidelijk dat het College met deze begroting er opnieuw voor zorgt dat de middelen zullen worden ingezet om de in het bestuursakkoord aangegane engagementen verder vorm te geven. Meer nog, naast deze engagementen wordt er ook budgettaire ruimte voorzien, die uiteraard zal worden aangewend voor een aantal nieuwe beleidsimpulsen wordt duidelijk een boeiend werkjaar. De heer Johan Van den Driessche (N-VA): De N-VA keek vol verwachting uit naar de begroting 2019, de laatste begroting van deze legislatuur. Positief is dat de begroting ook dit jaar in evenwicht is. En positief is ook dat we ze tijdig toegestuurd kregen, zodat de Raad de tijd had om haar werk ernstig te doen. Ik wil daarvoor het College en de diensten bedanken. De lezing van de begroting, op inhoudelijk vlak, was echter een grote ontgoocheling. Dat is ook de reden waarom de N-VA zal tegenstemmen. Zo missen wij weinig of geen voorbereiding voor de nochtans grote uitdagingen die ons de komende jaren te wachten staan. Die uitdagingen zijn niet gering. Onder meer op het vlak van welzijn en onderwijs. Met onderwijs bedoel ik dan niet alleen extra geld voor gebouwen, want die komen er, en dat is heel belangrijk. Maar er is meer nodig in het onderwijs. Collega Liesbet Dhaene zal daar later dieper op ingaan. Er zijn ook de bestaande uitdagingen. Een van die uitdagingen waar volgens ons eindelijk verandering nodig is, is het gebrek aan initiatief van vele Brusselse gemeenten voor de Brusselse Vlamingen. De VGC vindt trouwens haar oorsprong in het feit dat de Brusselse gemeenten hun rol onvoldoende of zelfs helemaal niet speelden ten overstaan van de Vlaamse gemeenschap. En er is ook het gebrek aan tweetaligheid. Aan deze gebreken is vandaag weinig of niets veranderd. Denken we maar aan het taalgebruik bij de ziekenhuizen en de zorgcentra. Ik zei eerder al dat de VGC ook op dat vlak een rol moet spelen. Niet alleen om zelf vervangende initiatieven te nemen, maar ook om na te gaan waar er tekorten zijn en in welke gemeenten. Maar ze moet die gemeenten ook tot meer initiatief aansporen. Ik denk bijvoorbeeld aan de problematiek van de jeugd- en sportdiensten in de gemeenten, die zich meestal uitsluitend richten tot de Franstaligen. Voor de gemeenten waar er meer initiatieven moeten komen, moet in samenspraak met de betrokken Nederlandstalige lokale mandatarissen, bekeken worden hoe dat het best kan veranderen.

12 12 Ondanks het feit dat de Raad instrumenten in het leven heeft geroepen als de netwerkdagen en het jaarlijkse sectoroverleg tussen lokale Vlaamse mandatarissen en de VGC-administratie, hoor of lees ik op dat vlak weinig, behalve wanneer ik ernaar vraag. Ik heb echt de indruk dat de samenwerking met de Vlaamse mandatarissen niet voldoende wordt uitgediept. Ik waardeer wel dat de collegevoorzitter ingaat op ons voorstel om in de toekomst ook de Vlaamse gemeenteraadsleden hierbij te betrekken. Dat vergroot niet enkel het draagvlak van dat overleg, het geeft de Vlaamse gemeenteraadsleden ook een breder speelveld en meer informatie. Sterkere Vlaamse gemeenteraadsleden maken ook de Vlaamse gemeenschap in Brussel sterker en dat is tenslotte toch een van de doelstellingen van de VGC. Positief is ook dat, na jaren aandringen door onze fractie en collega s, er eindelijk op de Bruegeltrein wordt gesprongen. Veel is het niet, maar iets is altijd beter dan niets. Het blijft echter wel ontstellend dat we daarvoor zo lang hebben moeten aandringen. Dat zegt toch wel wat over de kijk en misschien ook over de kennis van het bevoegde collegelid op dat domein. Er is ook het hele gedoe anders kan ik het niet omschrijven rond het plaatsen van het N- logo en het Vlaamse logo aan de Vlaamse instellingen in dit gewest, waarbij sommigen om welke duistere redenen dan ook schrik hebben van hun eigen schaduw. De voorlopige balans is dat zo'n 350 instellingen ondertussen het N-logo op een of andere manier kenbaar hebben gemaakt aan hun gebouw. Dat betekent dat een 150-tal instellingen dat nog altijd niet doet. Sommigen weigeren uitdrukkelijk. Dit College weigerde om het plaatsen van dat logo verplicht te maken. Blijkbaar mogen de Brusselaars niet weten dat de Vlaamse Gemeenschap actief is in Brussel en er zwaar investeert. Dat is zeker het geval bij onze socialistische vrienden, die het Vlaamse logo afstotend en niet-verwelkomend vinden, zoals mevrouw Elke Roex het begin dit jaar nog verwoordde. Onze Vlaamse gemeenschap is nochtans een zeer open gemeenschap. Dat is in de eerste plaats merkbaar in onze Vlaamse scholen en onze Vlaamse cultuurinstellingen. Zo n standpunt innemen, is dan ook gewoon slechte wil. Men zou beter moeten weten, want het verleden leert ons dat wanneer het gaat om een beleid voor onze taal, cultuur en onze politieke en historische rechten, we alleen maar kunnen rekenen op onszelf omdat het gewoonlijk aan de overkant op dat vlak volstrekt stil is. Dat de socialistische vrienden geen fan zijn van de aanwezigheid van de Vlaamse Gemeenschap in Brussel merken we ook aan hun houding ten aanzien van de Vlaamse Gemeenschap, door onder meer het principe van de dubbele meerderheid in beide taalgroepen op een oneigenlijke manier te omzeilen om de decumulregeling in te voeren en op die manier het politieke beschermingsmechanisme voor de Vlaamse Gemeenschap in Brussel op de helling te zetten. Een decumulregeling die trouwens bij sommigen een nieuw heilig thema is geworden, maar anderzijds mandatarissen van die partij niet tegenhoudt om ze tijdelijk nog wat te verlengen om de uittredingsvergoeding niet mis te lopen. Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Postjes, postjes, postjes.

13 13 De heer Johan Van den Driessche (N-VA): U zegt het zelf. Inderdaad, ik denk dat iedereen in de spiegel kan kijken. Ik heb bij deze gezegd. Ik dank u voor uw aandacht. (Applaus bij de N-VA) Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Even naar de actualiteit, want het was deze week weer van dattum met het verhaal van De Lijn aan het Noordstation. Het lijkt me ondertussen bijzonder duidelijk: een deel van de Vlaamse Regering houdt niet van Brussel. De Vlaamse regeringsleden profileren zich blijkbaar liever ten koste van Brussel in plaats van naar oplossingen te zoeken. Gelukkig is er dit VGC-College, dat wel liefde uitstraalt voor deze stad. En, mijnheer Van den Driessche, daar hebben wij geen logo s, geen vlaggen of geen wimpels voor nodig. Laten we naar de inhoud kijken. Dan kan ik alleen maar vaststellen dat de laatste begroting van deze legislatuur verdergaat op de weg die het VGC-College in 2014 is ingeslagen, met opnieuw een begroting in evenwicht en een schuldenlast onder controle. Ik heb veel goede initiatieven en projecten gezien deze legislatuur, maar de grote prioriteiten blijven dezelfde. Daar wil ik het vandaag over hebben. Ik zie extra plaatsen in de kinderopvang, extra plaatsen in het onderwijs en een grondige vernieuwing van de gemeenschapscentra. De resultaten zijn dan ook uitstekend. Ik som ze graag nog even voor u op. Er zijn ongeveer extra plaatsen in de kinderopvang bijgekomen. Zoals sp.a altijd gevraagd heeft, gaat het daarbij bijna uitsluitend om inkomensgerelateerde plaatsen. Dit maakt de Nederlandstalige kinderopvang toegankelijk voor iedereen. Een mooie inhaalbeweging, denk ik. Nu verdergaan op hetzelfde elan. Als alle bouwwerken klaar zijn, komen er in het basisonderwijs houd u vast extra plaatsen bij. In het secundair onderwijs is er plaats voor extra leerlingen. Ook dit zijn broodnodige investeringen. Het maakt ons bijzonder blij dat het College investeert in onze jongeren en in hun toekomst, en niet alleen in stenen maar ook in onderwijsvernieuwing. Hoera voor de tweetalige lerarenopleiding, maar ook voor de goede omkadering van onze leerlingen en onze leerkrachten! De VGC investeert niet alleen in onze jeugd, maar ook in de ontwikkeling, de emancipatie, de vrije tijd én belangrijk het plezier van alle Brusselaars. Voor mij is het heel erg belangrijk dat mensen elkaar kunnen ontmoeten, dat ze zich kunnen ontplooien door cursussen te volgen, dat ze zich kunnen ontspannen of hun horizon verbreden door naar een voorstelling te gaan, of dat ze gewoon de kans krijgen om hun ding te doen. Daar zorgen onder andere onze gemeenschapscentra voor. Ik denk dat we hun belang moeilijk kunnen overschatten. Het zijn niet alleen centra voor het Nederlandstalige leven in onze wijken, het zijn ook open plaatsen voor alle omwonenden waar iedereen welkom is. Het is dus heel belangrijk dat er tijdens deze legislatuur enorm veel is geïnvesteerd in de infrastructuur van onze gemeenschapscentra. Bijna een derde van de gebouwen is vernieuwd of heel grondig gerenoveerd. Dat is toch indrukwekkend. Het zal het aanbod van onze gemeenschapscentra ongetwijfeld versterken. Om ervoor te zorgen dat iedereen, ook wie het niet breed heeft, gebruik kan maken van de activiteiten van de VGC, is er de vrijetijdspas Paspartoe. Deze is nu ook uitgebreid dat

14 14 vinden wij heel goed naar sportactiviteiten. Bovendien wordt er in deze begroting nog eens in extra budget voorzien om extra personeel aan te werven voor sociale begeleiding in de sportclubs. De begroting voor 2019 houdt deze prioriteiten aan en dat zijn voor mij en voor onze fractie ook de juiste prioriteiten. Ik heb trouwens vastgesteld tijdens de commissievergadering over deze begroting dat er weinig écht kritische vragen waren. Mevrouw Annemie Maes (Groen): Allez, allez, allez. Mevrouw Hannelore Goeman (sp.a): Ik vond dat dat toch heel goed meeviel. Ook dat toont aan dat we op de goede weg zijn. Wat ons betreft dus welgemeende felicitaties. Er is voor mij een groot aandachtspunt, namelijk het personeel. Ik denk dat we wel mogen zeggen dat er deze legislatuur hard gewerkt is om vervangingen en aanwervingen vlotter te laten verlopen. Maar er blijven een aantal heikele punten onopgelost: er is nog geen sociaal akkoord en er zijn enkele personeelsleden die door een slecht statuut in het verleden een zeer laag pensioen zullen krijgen. Dat zijn mensen die vaak even lang en even hard hebben gewerkt als hun collega's. Ik denk dat we daar een extra inspanning voor moeten leveren. Momenteel is daar in de begroting niets voor voorzien. Ik hoop dat collegelid Bianca Debaets op korte termijn met de vakbonden toch nog tot een akkoord kan komen en toch minstens zal bekijken wat er mogelijk is om voor die allerlaagste pensioenen een oplossing te vinden. Mensen die amper rondkomen, na hun hele leven hard te hebben gewerkt: dat zou toch niet mogen. Ik denk dat dit College in het verleden al voldoende blijk heeft gegeven van oplossingsgericht denken. Ik ben er dus zeker van dat jullie daar opnieuw een bewijs van zullen leveren, zoals het trouwens een bestuur met veel liefde voor deze stad en haar inwoners, en dus ook voor haar medewerkers, betaamt. Verder wil ik jullie van harte bedanken voor het harde werk deze legislatuur. Ik denk dat jullie inderdaad echt trots mogen zijn op het geleverde werk. Wij zullen deze begroting dus met veel plezier goedkeuren en actief promoten. (Applaus) De heer Paul Delva (CD&V): Vooreerst sluit ik me aan bij de woorden van dank van een aantal collega s aan de diensten en aan de verslaggever voor het opnieuw uitstekende verslag. Ik begin met een drietal bedenkingen bij de begrotingswijziging. Ten eerste, wil ik ingaan op het Stedenfonds. Het viel mij op bij het doornemen van de documenten dat er een aantal middelen verschoven worden naar het volgende boekjaar. De collegevoorzitter stelde me gerust: het zou om een lineaire verschuiving gaan van de ene begroting naar de andere, zonder dat men de geplande projecten wil annuleren. We zullen daar natuurlijk nauw op toezien. We hopen dat dat ook op deze manier wordt gerealiseerd. Een tweede concrete vraag wat de begrotingswijziging betreft, gaat over studentenzaken. We zagen dat er meer middelen zouden worden voorzien voor de uitwerking van het pop-upproject dat op verschillende locaties in Brussel uitwerking vindt. Initieel werd er euro voorzien. Nu is het krediet bijgesteld naar euro. We willen het initiatief met interesse volgen en geloven ook in dat concrete project, maar vinden er niet meteen heel veel concrete informatie over. We zullen hierover binnenkort nog een vraag indienen.

15 15 Ik vroeg tijdens de besprekingen ook naar een overzicht van de besteding van de diverse subsidies Studentenzaken. Deze kregen we als bijlage aan het verslag. We merken dat de som van de middelen die tot nog toe gebruikt werden, ongeveer euro is. Het nieuwe krediet is euro. Dat is een stijging met euro. We vragen ons af waar het resterende bedrag, bijna euro, aan besteed zal worden tussen vandaag en het einde van de legislatuur. Dat is toch een serieus bedrag, voor iets waar we met zijn allen achter staan. Een dossier dat na jaren eindelijk opnieuw in de lift zit, is CERIA/COOVI en de liften. Als alles goed verloopt, zullen er in de loop van volgend jaar nieuwe liften geplaatst worden. Ik hoop dat we daarmee een hoofdstuk kunnen afsluiten, dat redelijk Kafkaiaans kan worden genoemd. En dan kijken we naar de begroting voor Vooreerst sluit ik me aan bij de woorden van de heer René Coppens over het financieel beheer van de VGC. We staan vaak niet genoeg stil bij wat goed loopt. De VGC beheert haar financiën goed, streeft naar financieel evenwicht en bereikt dat. Ze voert ook een gezond beleid aangaande leningen. Ik feliciteer er de collegevoorzitter en het hele College voor. Het is een aspect van het beleid dat vaak onderbelicht blijft. Het is goed dat even naar buiten te brengen. Een woordje over de investeringen. De VGC investeert en blijft dat doen met veel middelen en grote bedragen. Daarmee kleurt de VGC de stad en het leven van de mensen in de stad. Het gaat om 104 miljoen euro in 2016 en 2017 samen, en 72 miljoen euro in Dit zijn dus redelijk grote bedragen. Of het nu om kinderopvang, scholen of gemeenschapscentra gaat, de VGC streeft naar kwaliteit. Dat heeft dan weer te maken met geloofwaardigheid. We zijn niet zo talrijk in de stad en ontplooien een werking die veel mensen wil bereiken. Daarbij is geloofwaardigheid, gelinkt aan kwaliteit, een belangrijk element. De VGC investeert hierin, in verschillende gemeenten. Daar mogen we fier op zijn. In het beleidsdomein Cultuur, Jeugd en Sport wordt echter 4,5 miljoen euro minder geïnvesteerd dan verwacht. Collegelid Pascal Smet gaf hierover vorige week verduidelijking. Ik hoop dat een deel van die middelen toch nog geïnvesteerd wordt of tenminste wordt geïnitieerd in Het collegelid zal dat allicht kunnen bevestigen. Buiten de investeringen zijn er ook nog de subsidies. Ik heb de optelsom gemaakt. Het bedrag dat de VGC aan subsidies spendeert, zal opnieuw met 1 miljoen euro stijgen. We begroten daarmee, voor zowel project- als recurrente subsidies, 34 miljoen euro. Daarmee helpen we heel wat doelgroepen vooruit en stellen we ook veel vertrouwen in onze partners op het terrein, waaronder de vzw s. Ik sta hier helemaal achter. Vaak horen we in politieke debatten het adagium wie betaalt, bepaalt. Ik huiver daarvan. Het is goed om vertrouwen aan het werkveld te geven, weliswaar binnen het afgesproken kader en het aangegane engagement. Ik steun de VGC in haar subsidiepolitiek ten aanzien van het werkveld en het vertrouwen dat men daarbij schenkt. Wat sommige successen betreft, ik noem er een drietal, moeten we goed opletten om de focus te behouden. Het OCB is daar alvast een van. Het centrum vierde onlangs zijn 10 de verjaardag, maar is de afgelopen jaren enorm veranderd. De inhoudelijke werking is enorm toegenomen met Brede Scholen, de speelpleinwerking, de inkanteling van het Voorrangsbeleid Brussel (VBB) en de speelplaatswerking. Het gebouw heeft ook fysiek een metamorfose ondergaan. Het is groter en overzichtelijker geworden. Toch mogen we nooit uit

16 16 het oog verliezen dat de troeven van het OCB voor vele scholen de schoolspecifieke ondersteuning en het vormingsaanbod zijn. Daarmee helpen we de scholen en leerlingen het meest vooruit. Binnen de uitgebreide taak van het OCB hoop ik dat die focus meer dan ooit blijft behouden. Een ander succes is de speelpleinwerking. Daar werd veel over gedebatteerd. We hebben ondertussen 29 florerende speelpleinwerkingen. Duizenden kinderen vinden er jaarlijks een plaats. Het systeem draait en functioneert naar behoren. Ik wijs erop dat het belangrijk is de geografische spreiding van de speelpleinwerking in het oog te houden. Soms wordt gezegd dat daar in een bepaalde streek van Brussel minder vraag naar is. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat indien daar speelpleinwerkingen worden ingericht, de plaatsen heel snel zullen worden ingevuld. We moeten dus goed naar de kaart van Brussel kijken en de speelpleinen gespreid aanbieden. De initiële doelstelling van de nieuwe kruisverbinding in de speelpleinwerking was jongeren die wat minder bagage inzake het Nederlands met zich meedragen, ook in vakantieperioden in het Nederlands te laten bezig zijn. Dat idee waren we van bij de aanvang genegen. De vraag is of we na al deze jaren kunnen evalueren of die doelstelling effectief wordt behaald. Het zou goed zijn na te gaan of onze werking op dat vlak succesvol was. Een laatste gigantisch succes zijn de gemeenschapscentra. Ze werden uitgebouwd vanuit vrijwilligerswerk door pioniers die we nooit mogen vergeten. De rol van de centra is wel anders geworden. We blijven de centra structureel ondersteunen. We moeten erover waken dat sommige doelgroepen prioritair worden benaderd. Dit betreft jongeren, maar zeker ook de ouders van kinderen die naar Nederlandstalige scholen gaan. Het gaat om duizenden mensen die een stap zetten in onze richting en de waarde inzien van kwalitatief onderwijs waardoor een kind tweetalig wordt. Deze ouders staan vermoedelijk zeer open om nader kennis te maken met lokale initiatieven. Met de bibliotheek lukt dat al aardig. De gemeenschapscentra kunnen daarin nog een stap vooruit zetten. Het zou goed zijn praktisch na te gaan of sommige zaken niet kunnen worden gebundeld om ze vervolgens aan de 22 centra aan te bieden. De VGC heeft de laatste 5 jaar opnieuw bewezen dat ze een cruciale factor is in deze stad. In het begin van de legislatuur hadden sommige collega s twijfels over het nut van de VGC. Jaar na jaar heeft de VGC bewezen dat ze onvervangbaar is in de stad. De stad vaart er wel bij. De rol die de VGC op zich neemt, kan door niemand anders worden ingevuld. Het is de noodzakelijke brugfunctie tussen Vlaanderen en Brussel, de stad waar wij dagelijks in rondlopen en waar we dagelijks aan werken. Ik wens het College te danken en te feliciteren voor zijn werking de afgelopen jaren en wens de collegeleden alle succes toe voor de laatste 6 maanden van deze legislatuur. De heer Bruno De Lille (Groen): Sommige collega s besteden een derde van hun spreektijd aan de invoering van een logo. Men zou kunnen denken dat er in Brussel geen echte problemen meer zijn. Helaas is dat niet zo. Mevrouw Annemie Maes haalde het al aan, en ik sla steeds opnieuw op dezelfde 3 nagels. Dat zijn capaciteit, gelijke kansen en meertalig onderwijs. Ik ga dit opnieuw doen omdat het nodig is. Moesten de problemen van de baan zijn, zou ik u daarmee feliciteren, maar dat is niet zo. Wat de capaciteit aangaat, feliciteer ik u met alle investeringen die er elk jaar opnieuw gebeuren. Gelukkig maar, want als de VGC haar rol niet had opgenomen, was de situatie in

17 17 Brussel catastrofaal geweest. Het is helaas te weinig. We moeten niet alleen ons best doen, het resultaat moet er ook zijn. Ik stel vast dat er elk jaar opnieuw honderden kinderen wel naar het Nederlandstalig onderwijs willen gaan, maar er niet terechtkunnen. Ofwel blijven ze thuis, ofwel gaan ze naar het Franstalig kleuteronderwijs, of ze gaan buiten Brussel naar school. Dat kan niet de bedoeling zijn. Bovendien merken we dat de goede intenties die de VGC heeft niet altijd worden gerealiseerd. Als we naar de cijfers in de begroting kijken, zien we mooie bedragen voor investeringen in scholen, maar als we later naar de rekening kijken, is maar een fractie van het geld uitgegeven. De capaciteit moet sneller toenemen, want de nood bestaat vandaag. Om dat tekort te monitoren, beschikken we over een capaciteitsmonitor die door Vlaanderen is opgesteld. Hij is wel wat verouderd en houdt niet altijd rekening met nieuwe projecten die op tafel liggen. Het zou interessant zijn om de monitor te updaten. De collegevoorzitter was het daar niet helemaal mee eens. De capaciteitsmonitor werkt volgens hem niet goed voor het lager onderwijs en ietwat beter voor het middelbaar onderwijs. In feite is het net omgekeerd. Voor het lager onderwijs werkte de monitor zeer precies en hield rekening met de projecten die tot dan toe waren aangekondigd. Voor het middelbaar onderwijs werkte hij wat minder precies omdat er moeilijker kon worden ingeschat hoeveel leerlingen van buiten Brussel van het middelbaar onderwijs in Brussel gebruikmaken. Bovendien werd aangehaald dat we blijvend plaatsen kunnen creëren, aangezien het Franstalig onderwijs dan in het Nederlandstalig onderwijs leegloopt. Dat kunnen we niet dragen. Ik vrees dat de voorzitter wat wordt beïnvloed door de negatieve commentaren die door sommige andere partijen steeds weer worden gespuid. Ik denk dat dit plaatje niet klopt. Ik zie aan zijn manier van werken dat hij het daar niet echt mee eens is. Collegevoorzitter Guy Vanhengel: Juist. De heer Bruno De Lille (Groen): Als men naar de verhoudingen tussen het Nederlandstalig en het Franstalig onderwijs kijkt, ziet men dat deze, buiten wat punten na de komma, niet structureel zijn veranderd. De druk bestaat aan beide zijden en allebei trachten ze er een oplossing voor te vinden. Wij moeten dat zeker ook doen. Wie dat wenst, moet een plaats kunnen krijgen. Dat staat in de wet. We dragen daar de verantwoordelijkheid voor, maar slagen daar helaas niet in. Ik vraag dus opnieuw aan het College om bouwheer te zijn waar het kan. Op dit ogenblik worden in de gemeenten een heleboel nieuwe colleges geïnstalleerd. Verschillende daarvan hebben aangegeven dat ze ook rond capaciteit in het onderwijs willen werken. Leg ze op een pedagogisch verantwoorde manier uit hoe ze extra scholen kunnen creëren. De collegevoorzitter kan dat zeer goed. Wat gelijke kansen betreft, leeft een groot deel van onze leerlingen in armoede. Helaas wordt de kloof tussen wie heeft en wie niet heeft, steeds groter. Door de nieuwe inschrijfregels die Vlaanderen heeft aangekondigd, dreigt ze nog groter te worden. We zijn het vermoedelijk allemaal eens dat de concentratie van armoede in sommige scholen rijkere en armere scholen zal creëren. Dat is geen goede zaak. Ik zou graag zien dat het College daar actiever op inspeelt. Het is een schande dat de problemen groter dreigen te worden door ondoordachte beslissingen van een andere overheid. Het is heel erg jammer dat de VGC moet repareren wat op andere overheidsniveaus wordt beslist. De maatregelen die we naar voor schuiven zijn

18 18 helaas onvoldoende. We zijn blij met de resultaten rond schooluitval, maar dan nog zijn deze cijfers slecht. Als het gaat over mensen in armoede, moeten we opletten dat we de kloof niet groter maken met de inzet van digitale middelen. Zo ontving ik recent een brief van de school van mijn zoon waarin ons werd meegedeeld dat alle communicatie enkel nog digitaal zal verlopen. Sorry, maar er zijn nu eenmaal ouders die zich dit niet kunnen permitteren. Zij beschikken niet over internet of hebben geen thuiscomputer. Voor die mensen maakt men het zo een stuk moeilijker om de schoolprestaties van hun kinderen op te volgen. Verder is er nog de kwestie van het meertalig onderwijs. Dat is frustrerend voor ons. We merken immers dat er in de woorden openheid heerst, maar in de praktijk is daarvan veel minder te merken. Op dit vlak wordt alles ingezet op de tweetalige lerarenopleiding. Op zich is dit een goede zaak, maar er zijn hierbij enkele vragen te stellen. Gaat men er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat de tweetalige lerarenopleiding structureel wordt verankerd? Op dit ogenblik is dat nog niet zo. Vanuit de tweetalige lerarenopleiding voelen we een zekere ongerustheid. Het einde van de legislatuur komt eraan en men vreest dat enkele zaken op de helling zouden kunnen komen te staan. Bovendien maken we met deze lerarenopleiding de leraren wel sterker, maar daarmee hebben we nog geen enkele meertalige school gecreëerd. Ik besef dat Vlaanderen de creatie van een dergelijke school moeilijk maakt. Vlaanderen steekt ook voor andere zaken wel eens stokken in de wielen. Hierbij denken we bijvoorbeeld aan de tienerschool of de tweetalige normaalschool. Dat waren ook heikele thema s. Op dat vlak heeft de VGC echter wél haar nek uitgestoken. Ook op dit vlak zouden we graag willen dat de VGC dit doet. Een draagvlak voor iets creëren is trouwens een taak van de VGC. Het is onbegrijpelijk dat de Vlaamse overheid zo strikt reageert terwijl er eigenlijk toch vrijheid van onderwijs bestaat. De overheid zou eindtermen moeten opleggen en controleren of deze eindtermen worden gehaald. De scholen zouden vrij moeten zijn om te bepalen op welke wijze deze eindtermen worden behaald. De heer Paul Delva vermeldde in zijn tussenkomst reeds dat men opnieuw vertrouwen moet kunnen tonen. Men zou naar de resultaten moeten kijken en de scholen moeten vertrouwen. We moeten vertrouwen op hun kennis en expertise om de beste wijze te zoeken om kinderen naar de eindtermen te leiden. Volgens onze fractie kan dit het best gebeuren via het meertalig onderwijs. De vraag van de ouders is er, de vraag bij heel wat kinderen is er en er zijn inrichtende machten die een aanbod willen creëren. Alleen gaat men omwille van ideologische starheid op de rem staan. De Groenfractie vindt dit onbegrijpelijk. We zouden dan ook willen dat er op dit vlak een aantal initiatieven worden ontplooid. Capaciteit, gelijke kansen en het meertalig onderwijs: het zijn 3 vlakken waarop meer kan gebeuren. Daarom kunnen wij deze begroting niet goedkeuren. Mevrouw Liesbet Dhaene (N-VA): Het wordt een beetje een gewoonte: bij elke begrotingsbespreking wordt opgemerkt en meestal gebeurt dit door een partij die in Vlaanderen in de oppositie zit en die dus altijd heel veel kritiek kan uitoefenen op de democratisch verkozen Vlaamse parlementsleden dat de inkomsten van de Vlaamse Gemeenschap verhoudingsgewijs dalen. Collegevoorzitter Guy Vanhengel bevestigt dit graag.