Onteigening ten name van de provincie Zuid-Holland

Transcriptie

1 VROM Onteigening ten name van de provincie Zuid-Holland Besluit van 18 september 2007, no houdende aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening als bedoeld in artikel 87 van Titel IV van de onteigeningswet Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. Beschikken bij dit besluit op het verzoek van Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland van 12 februari 2007, kenmerk DCZ/2007/1145, tot aanwijzing van gronden ter onteigening ingevolge artikel 77, eerste lid, aanhef en onder 1 e, in samenhang met artikel 87 van de onteigeningswet, ten name van de Provincie Zuid-Holland, van de bij dat verzoek voorgedragen perceelsgedeelten zoals deze op de bij dit besluit behorende lijst zijn vermeld. Op grond van artikel 77 van de onteigeningswet kan onteigening plaatsvinden onder meer ten behoeve van de uitvoering van een bestemmingsplan. Ingevolge artikel 87, eerste lid, van de onteigeningswet heeft onteigening, als bedoeld in artikel 77 van die wet, ten name van een ander publiekrechtelijk lichaam dan de gemeente op verzoek van dat lichaam plaats uit kracht van een door Ons, de Raad van State gehoord, te nemen besluit. Het verzoek tot aanwijzing ter onteigening Op 12 februari 2007 verzoeken Gedeputeerde Staten van Zuid- Holland Ons met hun brief onder kenmerk DCZ/2007/1145, om over te gaan tot aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening ten name van de Provincie Zuid-Holland. Het verzoek wordt gedaan ten behoeve van de vernieuwing van de provinciale weg N 210 in de gemeente Nederlek. De ter onteigening voorgedragen gronden zijn begrepen in het bestemmingsplan Vernieuwing N 210 van de gemeente Nederlek. Dit plan is door de gemeenteraad van Nederlek vastgesteld op 26 september 2006 en goedgekeurd door Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland op 3 april Tegen het goedkeuringsbesluit is beroep ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Uit het verzoek tot aanwijzing ter onteigening blijkt dat de Provincie Zuid-Holland de gronden in eigendom wil verkrijgen ter uitvoering van het zojuist genoemde bestemmingsplan. De ter onteigening voorgedragen gronden zijn in het vorengenoemde bestemmingsplan aangewezen voor de globale bestemming Verkeersdoeleinden (V), met als medebestemmingen Leidingen, Archeologisch waardevol gebied en Molenbiotoop. Op de gronden waarop de medebestemming leidingen rust, is voorzien in de aanleg van bovengrondse hoogspanningsleidingen, (hoofd)aardgasleidingen, een waterleiding en een rioolwaterpersleiding. Hiermee wordt de noodzakelijke ruimte geschapen voor de verlegging van de bestaande kabels en leidingen langs de N 210. De Provincie Zuid-Holland wil de ter onteigening voorgedragen gronden in eigendom verwerven ten einde te kunnen overgaan tot de vernieuwing van de provinciale weg N 210 (Krimpen aan den IJssel Schoonhoven) met bijkomende werken, voor zover gelegen in de gemeente Nederlek. De verkeersintensiteit op de N 210 is de afgelopen decennia fors toegenomen en zal ook in de periode tot 2020 als gevolg van de autonome groei van het verkeer nog verder toenemen. Daarnaast is de onderhoudstoestand van de N 210 slecht. De uit de jaren dertig van de vorige eeuw daterende constructie bestaat voor een groot gedeelte uit met zand gevulde betonnen bakken op een houten paalfundering. Deze bakken zijn in de loop der tijd echter gaan schuiven en verzakken. Reparatie van de verzakte of gescheurde bakken leidt niet tot een duurzame oplossing. Bovendien is reparatie van de weg nadelig voor de verkeersafwikkeling omdat wegafzettingen en -omleggingen filevorming tot gevolg hebben. Daarom heeft de Provincie Zuid-Holland gekozen voor een structurele vernieuwing van de N 210, waarbij zij rekening heeft gehouden met de toekomstige verkeerssituatie ter hoogte van tuincentrum Carpe Diem te Nederlek. Die situatie maakt het noodzakelijk om in het kader van de reconstructiewerken tevens te voorzien in de aanleg van een nieuwe rotonde en een verbindingsweg tussen die rotonde en de Tiendweg in de gemeente Nederlek. De Provincie Zuid-Holland voert al enige tijd overleg met de eigenaren van de gronden die nodig zijn om het vernieuwingsplan te kunnen uitvoeren, daarin begrepen de eigenaren van de gronden die nodig zijn voor de aanleg van de rotonde en een verbindingsweg. Met verscheidene grondeigenaren en rechthebbenden heeft de provincie inmiddels overeenstemming bereikt over de aan- en verkoop van de benodigde gronden. Met een aantal grondeigenaren en rechthebbenden is evenwel nog geen overeenstemming bereikt en loopt het overleg nog door. Teneinde in 2007 met de uitvoering van het werk te kunnen starten om volgens planning de nieuwe N 210 ultimo 2009 in gebruik te kunnen nemen, hebben Gedeputeerde Staten van Zuid- Holland Ons verzocht een besluit te nemen tot aanwijzing van gronden ter onteigening overeenkomstig de door gedeputeerde staten overgelegde grondtekening en lijst. Overwegingen Overeenkomstig artikel 3:11, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht hebben het ontwerp koninklijk besluit en de in artikel 80, tweede lid, van de onteigeningswet genoemde stukken in de periode van 2 april 2007 tot en met 14 mei 2007 in de gemeente Nederlek ter inzage gelegen. Voorafgaand daaraan is van de terinzagelegging overeenkomstig artikel 3:12 van de Algemene wet bestuursrecht op 27 maart 2007 kennis gegeven in het lokaal verschijnende huisaan-huisblad Nederlek Nieuws, als ook in de Staatscourant van 26 maart 2007, no. 60. Persoonlijke kennisge- Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 1

2 ving aan de belanghebbenden en de verzoeker overeenkomstig artikel 3:13 van de Algemene wet bestuursrecht, is gedaan door middel van de brieven van Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 27 maart 2007, kenmerk DJZ Daarbij zijn belanghebbenden ook op de hoogte gesteld van de mogelijkheid tot het naar keuze schriftelijk of mondeling naar voren brengen van zienswijzen tegen het ontwerpbesluit. Zienswijzen Van de mogelijkheid om tegen het ter inzage gelegde ontwerp koninklijk besluit zienswijzen naar voren te brengen is gebruik gemaakt door: 1) R. de Jong te Krimpen aan de Lek, verder: de reclamant onder 1), 2) C. de Gier te Krimpen aan de Lek, verder: de reclamant onder 2) en, 3) R. J. Arentsen en S. Z. Arentsen- Colpa te Krimpen aan den IJssel, verder: de reclamanten onder 3). Aan artikel 87, vierde lid, van de onteigeningswet, inhoudende dat degenen die tijdig ingevolge artikel 3:15 van de Algemene wet bestuursrecht schriftelijk een zienswijze naar voren hebben gebracht, door de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer in de gelegenheid worden gesteld zich in persoon of bij gemachtigde te doen horen, is voldaan. Overwegingen ten aanzien van de zienswijzen De reclamant onder 1), heeft op 13 maart 2007 zijn zienswijzen schriftelijk naar voren gebracht. Kennelijk heeft de reclamant onder 1) daarmee tijdig willen reageren op het tot en met 14 maart 2007 ter inzage gelegde onteigeningsplan inzake de reconstructie van de N 210 in de gemeenten Nederlek en Bergambacht. Uit de inhoud van zijn zienswijzengeschrift blijkt dat hij in verband met de verbeterde bereikbaarheid van zijn handels- en industrieel bedrijf Idejo aandringt op een spoedige onteigening zoals begrepen in het nu aan de orde zijnde onteigeningsplan inzake de rotonde Carpe Diem plus verbindingsweg in de gemeente Nederlek. Uit de aan Ons overgelegde stukken en uit het ingestelde onderzoek komt naar voren dat de reclamant onder 1) niet als belanghebbende bij deze onteigening kan worden aangemerkt. De reclamant heeft als eigenaar, noch op enige andere wijze een rechtstreeks bij het onteigeningsplan betrokken belang. Om die reden kunnen Wij de reclamant onder 1) dan ook niet in zijn zienswijzen ontvangen. De reclamant onder 2), rechthebbende op het gedeeltelijk mede in het onteigeningsplan begrepen perceel met het grondplannummer 204 waarop hij een volkstuincomplex exploiteert, voert in zijn zienswijzen in de eerste plaats aan dat hij moeite heeft met de aanwijzing ter onteigening van een gedeelte van zijn perceel. Het bestemmingsplan heeft een globaal karakter. Er is nog geen definitief wegtracé bepaald en er wordt niet exact aangegeven waarom zijn grond daarvoor nodig is. In de tweede plaats wijst hij er op dat voor de nieuw aan te leggen verbindingsweg geen toetsing aan de Wet geluidhinder heeft plaatsgehad. In de derde plaats is de reclamant onder 2) van oordeel dat er met hem onvoldoende minnelijk overleg over verwerving van de grond is geweest en dat het aanbod dat hem is gedaan te laag is. Voor wat betreft het eerste onderdeel van de zienswijzen van de reclamant onder 2) overwegen Wij als volgt. In het bestemmingsplan Vernieuwing N 210 is in de aanleg van de rotonde plus verbindingsweg voorzien door het opnemen van een globale bestemming met enkele medebestemmingen. Alle verkeersvoorzieningen en functies, noodzakelijk bij de aanleg van een weg, alsmede de toekomstige landschappelijke inpassing, zijn in de bestemming Verkeersdoeleinden mogelijk gemaakt. Binnen deze bestemming zijn toegestaan: de nieuwe N210, een rotonde en een verbindingsweg tussen de rotonde en de Tiendweg, carpoolplaatsen alsmede alle bijbehorende verkeersvoorzieningen, waaronder bermen, groenvoorzieningen, beplantingen en watergangen. Binnen de bestemming zijn tevens landschappelijke inpassing, ecologische inrichting, ecologische verbindingszones, faunapassages, kunstuitingen en voorzieningen ten behoeve van de waterberging en de waterhuishouding mogelijk gemaakt. De bestemming Verkeersdoeleinden is bewust globaal gehouden. Binnen de doeleindenomschrijving is vastgelegd welk gebruik binnen de bestemming is toegestaan. Binnen de gekozen wijze van aanbesteding en randvoorwaarden wordt inschrijvers de mogelijkheid geboden de N 210 naar eigen inzichten te kunnen vernieuwen. Daartoe zijn de meeste gebruiksmogelijkheden binnen het gebied van de gehele bestemming toegestaan. Slechts voor een aantal functies (een busbaan, een doelgroepenstrook en de fiets- en voetgangerstunnels) zijn op de plankaart de zones aangegeven waarbinnen deze functies moeten worden gerealiseerd. Uit de toelichting op het bestemmingsplan blijkt dat bij landschappelijke inpassing wordt gedacht aan een directe relatie met het omringende landschap. Criteria voor landschappelijke inpassing zijn onder meer aansluiting bij de openheid van het bestaande landschap en aansluiting op de cultuur-historische kavelpatronen in het slagenlandschap. Uit het bestemmingsplan en uit de zakelijke beschrijving van het onteigeningsplan, blijkt dat ongeacht het definitieve tracébeloop van de N 210, de rotonde en de verbindingsweg de desbetreffende gronden hoe dan ook daadwerkelijk gebruikt zullen worden voor de aanleg van wegen, parallelwegen, fietspaden, bermen en sloten, leidingstroken en voor de landschappelijke afwerking van het geheel. In zoverre kan over de samenhangende invulling van het plangebied naar Ons oordeel geen onduidelijkheid bestaan. Voor zover de bezwaren van de reclamant van planologische aard te beschouwen zijn, kunnen deze bezwaren uitsluitend naar voren worden gebracht in de daarvoor bestemde procedures op grond van de Wet op de Ruimtelijke Ordening. Ter bescherming van de planologische belangen van de bij de onteigening betrokken belanghebbenden, hebben Wij aan Ons besluit dan ook een opschortende en een ontbindende voorwaarde verbonden. Deze voorwaarden hebben betrekking op het tijdstip van dagvaarding en het vervallen van Ons besluit. Voor wat betreft het door de reclamant onder 2) naar voren gebrachte bezwaar over de toepassing van de Wet geluidhinder overwegen Wij dat de toets van een bestemmingsplan aan de normen van vorenbedoelde wet eveneens deel uitmaakt van de Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 2

3 bestemmingsplanprocedure en dat bezwaren daarover ook alleen in die procedure aan de orde kunnen komen. Uit de aan Ons overgelegde stukken en uit het ingestelde onderzoek is Ons overigens gebleken dat bedoelde toetsing heeft plaatsgehad. Ten aanzien van de bezwaren van de reclamant over het gevoerde minnelijk overleg overwegen Wij in het algemeen, dat het wettelijk vereiste van artikel 17 van de onteigeningswet, inhoudende dat de onteigenende partij hetgeen onteigend moet worden bij minnelijke overeenkomst tracht te verkrijgen, betrekking heeft op de gerechtelijke fase van de onteigeningsprocedure. Niettemin is het minnelijk overleg in de daaraan voorafgaande administratieve fase van de onteigeningsprocedure één van de criteria waaraan door Ons zo nodig wordt getoetst bij de beoordeling van de noodzaak tot onteigening. Gelet op het karakter van onteigening als uiterste middel, zijn Wij van oordeel dat ten opzichte van de burger eerst van dit middel door het starten van de administratieve fase mag worden gebruikgemaakt, indien langs minnelijke weg redelijkerwijs niet of niet in de gewenste vorm tot overeenstemming is te komen. Aan deze eis is naar Ons oordeel in het kader van onteigeningen bedoeld in Titel IV van de onteigeningswet in het algemeen genoegzaam voldaan, indien vóór de eerste tervisielegging van het onteigeningsplan in dit geval vóór 2 april 2007 een aanvang met de onderhandelingen over de minnelijke verwerving is gemaakt en ten tijde van het nemen van het besluit tot aanwijzing ter onteigening voldoende aannemelijk is dat die onderhandelingen vooralsnog niet tot het gewenste resultaat zullen leiden. Alsdan kan teneinde op een redelijk tijdstip tot uitvoering van het bestemmingsplan te kunnen overgaan in beginsel tot onteigening worden besloten. Het zou te ver gaan de eis te stellen, dat partijen reeds ten tijde van de tervisielegging van het onteigeningsplan in eerste instantie moeten zijn uitonderhandeld. Er is dus sprake van een tweevoudige verplichting tot onderhandelen van de partij die gronden door middel van onteigening in eigendom wenst te verkrijgen: vooreerst in het stadium van de administratieve fase van de onteigeningsprocedure en wel voor de eerste tervisielegging van het onteigeningsplan en vóórdat een aanwijzingsbesluit tot onteigening wordt genomen en vervolgens, na het nemen van aanwijzingsbesluit, en vóórdat tot dagvaarding als bedoeld in artikel 18 van de onteigeningswet, wordt overgegaan, zijnde het tijdstip waarop de gerechtelijke fase van de onteigeningsprocedure aanvangt. In het bijzonder overwegen Wij dat uit de aan Ons overgelegde stukken en uit het ingestelde onderzoek is gebleken dat op 22 september 2005 tussen de reclamant en de provincie een eerste contact is geweest over de verwerving van zijn grond. Daarbij is afgesproken dat verder overleg zou plaatsvinden als meer bekend zou zijn over de definitieve invulling van het tracé. Dit vervolgoverleg vond plaats op 11 september Met de reclamant onder 2) werden afspraken gemaakt over de taxatie. Op 22 december 2006 heeft de provincie hem een schriftelijk bod gedaan voor het thans in de onteigening begrepen perceelsgedeelte. Tevens is de reclamant onder 2) op zijn verzoek een bod gedaan op zijn gehele perceel. Het overleg met de reclamant onder 2) loopt door. Naar Ons oordeel kan niet worden gesteld dat de Provincie Zuid-Holland onvoldoende pogingen in het werk heeft gesteld om voorafgaand aan de administratieve fase van de onteigeningsprocedure de gronden van de reclamant in minnelijk overleg te verwerven. Voor zover de reclamant onder 2) meent dat de voor zijn grond geboden prijs te laag is, overwegen Wij dat een en ander in deze procedure niet ter beoordeling staat. Uiteindelijk zal de burgerlijke rechter, indien deze de onteigening zal uitspreken, ook de hoogte van de in artikel 40 van de onteigeningswet bedoelde volledige schadeloosstelling vaststellen. Alles overziende geven de zienswijzen van de reclamant onder 2) Ons geen aanleiding om het verzoek van de Provincie Zuid-Holland niet in te willigen. De reclamanten onder 3), rechthebbenden op het gedeeltelijk mede in het onteigeningsplan begrepen perceel met het grondplannummer 203, onderhouden op hun gronden zelf met zorg en liefde een zogenaamde Japanse Tuin. Deze tuin hebben zij medio jaren tachtig aangelegd ter vervanging van een soortgelijke siertuin die heeft moeten wijken voor de aanleg van een recreatieplas. De privétuin met openbaar karakter is in het vigerende bestemmingsplan Krimpen aan de Lek, Landelijk Gebied, Tweede Herziening als zodanig bestemd ( Recreatie Japanse Tuin ). De reclamanten onder 3) brengen in hun zienswijzen in de eerste plaats naar voren dat zij zich niet kunnen verenigen met de planologische keuzes die zijn gemaakt in het bestemmingsplan Vernieuwing N 210. In een eerder stadium zou de verbindingsweg ten westen van hun perceel worden aangelegd, nu loopt de weg gedeeltelijk over hun perceel en door de tuin. Tevens achten de reclamanten onder 3) de onteigening voorbarig omdat de noodzaak daarvoor ontbreekt nu het definitieve tracé nog niet vaststaat. Er zou een afweging gemaakt moeten worden tussen het opofferen van weilanden en het opofferen van hun tuin ten behoeve van de reconstructieplannen. Het belang dat zij in verband met hun leefgenot hebben bij het ongestoord kunnen blijven werken aan hun tuin, is onvoldoende onderkend door de gemeente en de provincie. In de tweede plaats betwisten de reclamanten ook de omvang van de onteigening. Voor zover gronden binnen de bestemming Verkeersdoeleinden voor landschappelijke inpassing van de weg c.a. zullen worden gebruikt zouden zij die inpassing zelf kunnen realiseren, mits maar duidelijk was waar die gronden zouden zijn gelegen. In de derde plaats menen de reclamanten onder 3) dat met hen onvoldoende minnelijk overleg heeft plaatsgehad, ook over de financiële gevolgen van de voorgenomen onteigening. Voor wat betreft het eerste en tweede onderdeel van de zienswijzen van de reclamanten onder 3) verwijzen Wij in het algemeen naar hetgeen Wij hiervoor hebben overwogen naar aanleiding van het eerste onderdeel van de zienswijzen van de reclamant onder 2). Voor wat betreft de zienswijzen van de reclamanten inzake de omvang van de onteigening in relatie tot de mogelijkheid van (gedeeltelijke) zelfrealisatie overwegen Wij in het algemeen als volgt. In het kader van een voorgenomen onteigening zal moeten zijn aangetoond, dat zonder de voor- Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 3

4 gestelde grondverwerving het doel waarvoor wordt onteigend niet of niet in de door de onteigenaar gewenste vorm te bereiken is. Hierbij is van belang, dat indien een grondeigenaar bereid en in staat is zelf de op de grond rustende bestemming(en) te verwezenlijken, onteigening voor dat doel in beginsel niet noodzakelijk is. Dit beginsel kan uitzondering lijden, indien door de onteigenaar ter verwezenlijking van de betrokken bestemming(en) een andere vorm van planuitvoering wordt gewenst dan de eigenaar voor ogen staat. In een dergelijk geval is onteigening echter slechts dan gerechtvaardigd, indien is aangetoond, dat aan die andere vorm van planuitvoering in het publieke belang dringend behoefte bestaat. Voorts kan het vorenaangehaalde beginsel uitzondering lijden, wanneer de grond van de eigenaar dermate verspreid is gelegen, dat van een op doelmatige wijze zelf realiseren van het bestemmingsplan geen sprake kan zijn, bijvoorbeeld als de eigenaar niet beschikt over voldoende aaneengesloten grond om binnen de mogelijkheden van het bestemmingsplan zelf tot realisering over te gaan of als de te onteigenen grond geen afzonderlijk deel van het te realiseren complex kan vormen. Verder kan het beginsel uitzondering lijden, als er sprake is van een plan, dat integraal in onderlinge samenhang moet worden uitgevoerd en de benodigde grond niet in zijn geheel in het bezit is van de eigenaar die een beroep doet op het (deels) zelf realiseren van het bestemmingsplan. De vorm van planuitvoering, inclusief de verkaveling, welke in het publieke belang geboden is, staat overigens in eerste aanleg ter beoordeling van het gemeentebestuur. Of de betrokken grondeigenaren zelf daadwerkelijk tot planuitvoering zullen (kunnen) overgaan, hangt dan ook in hoofdzaak af van de vorm van planuitvoering. In het bijzonder overwegen Wij dat zoals hiervoor al eerder aangegeven, uit de toelichting op het bestemmingsplan blijkt dat bij landschappelijke inpassing wordt gedacht aan een directe relatie met het omringende landschap. Criteria voor landschappelijke inpassing zijn onder meer aansluiting bij de openheid van het bestaande landschap en aansluiting op de cultuur-historische kavelpatronen in het slagenlandschap. Uit de voorschriften van het bestemmingsplan en de toelichting daarop blijkt dat de functie landschappelijke inpassing een restpost is. Er moet ruimte over zijn, wil men over kunnen gaan tot de invulling van die functie. Uit het ingestelde onderzoek is in dit verband gebleken, dat bij de gedachte feitelijke invulling van de bestemming geen gronden zullen resteren die voor landschappelijke inpassing gebruikt kunnen worden. Het op een bij de verwerving gebruikte kaart aangegeven groen en water heeft betrekking op bermen, groenvoorzieningen en watergangen en niet op landschappelijke inpassing. Om de laatste reden is de door de reclamanten onder 3) geopeerde zelfrealisatie ten behoeve van de landschappelijke inpassing dan ook al niet opportuun. Gelet op de bepalingen in het bestemmingsplan alsook de criteria voor landschappelijke inpassing, zijn Wij daarnaast van oordeel dat de Japanse Tuin van de reclamanten onder 3) ook naar de aard en uiterlijke verschijningsvorm niet inpasbaar zou zijn binnen de te verwezenlijken bestemming Verkeersdoeleinden. Voor wat betreft de bezwaren van de reclamanten onder 3) over het gevoerd minnelijk overleg verwijzen Wij naar hetgeen Wij hiervoor onder de bespreking van de zienswijzen terzake van de reclamant onder 2) in het algemeen hebben overwogen. In het bijzonder overwegen Wij dat uit de aan Ons overgelegde stukken en uit het ingestelde onderzoek is gebleken de provincie na voorafgaand overleg met de reclamanten over de taxatie, op 22 december 2006 een schriftelijk bod heeft gedaan. Een eerder gedaan bod werd hierbij opgehoogd. In januari 2007 hebben de reclamanten een tegenbod gedaan waarbij zij het gehele perceel in de verkoop willen betrekken. Het overleg met de reclamanten onder 3) loopt door. Naar Ons oordeel kan niet worden gesteld dat de Provincie Zuid-Holland onvoldoende pogingen in het werk heeft gesteld om voorafgaand aan de administratieve fase van de onteigeningsprocedure de gronden van de reclamanten in minnelijk overleg te verwerven. Voor zover de reclamanten onder 3) in hun zienswijzen stellen dat hun leefgenot onvoldoende in de afwegingen rond de voorgenomen onteigening is betrokken, overwegen Wij dat uit een oogpunt van ruimtelijke ordening het belang van de voorgenomen reconstructie van de N 210 naar Ons oordeel zwaarder dient te wegen dan de belangen die voor de reclamanten zijn gemoeid met het kunnen voortbestaan van de gehele Japanse Tuin. Alles overziende geven de zienswijzen van de reclamanten onder 3) Ons dan ook geen aanleiding om het verzoek van de Provincie Zuid-Holland niet in te willigen. Overige overwegingen De planologische grondslag van het plan tot onteigening wordt gevormd door het bestemmingsplan Vernieuwing N 210, welk plan door de gemeenteraad van Nederlek is vastgesteld op 26 september Het bestemmingsplan is nog niet onherroepelijk. Daarom moeten aan dit besluit de voorwaarden worden verbonden die er toe strekken dat niet tot dagvaarding zal worden overgegaan alvorens het bestemmingsplan onherroepelijk is geworden, dan wel dat Ons besluit rechtskracht zal ontberen indien en voor zover aan het bestemmingsplan de goedkeuring wordt onthouden. Uit het door Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer ingestelde onderzoek is gebleken, dat de in het bestemmingsplan Vernieuwing N 210 van de gemeente Nederlek begrepen en bij het onteigeningsplan betrokken gronden bij de uitvoering van vorengenoemd bestemmingsplan bezwaarlijk kunnen worden gemist. Het moet dan ook in het belang van een goede ruimtelijke ontwikkeling worden geacht, dat de Provincie Zuid-Holland de eigendom van de ter onteigening voorgedragen gronden verkrijgt. Er bestaan te dien aanzien geen termen het verzoek om een koninklijk besluit op voet van artikel 87, eerste lid, van de onteigeningswet niet in te willigen. Beslissing Op de voordracht van Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 3 juli 2007, nr , Directie Juridische Zaken, afdeling Algemeen Juridische en Bestuurlijke Zaken. Gelezen de brief van Gedeputeerde Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 4

5 Staten van Zuid-Holland van 12 februari 2007, kenmerk DCZ/2007/1145. Gelet op Titel IV van de onteigeningswet. De Raad van State gehoord (advies van 3 augustus 2007, no. W /IV). Gezien het nader rapport van Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer van 12 september 2007, nr. DJZ , Directie Juridische Zaken, afdeling Algemeen Juridische en Bestuurlijke Zaken. Hebben Wij goedgevonden en verstaan: I. De reclamant onder 1) niet te ontvangen in zijn zienswijzen en de zienswijzen van de reclamanten onder 2) en 3) ongegrond te verklaren. II. Ten behoeve van de uitvoering van het bestemmingsplan Vernieuwing N 210 van de gemeente Nederlek ten name van de Provincie Zuid-Holland ter onteigening aan te wijzen de perceelsgedeelten, zoals aangegeven op de grondtekening en lijst, welke ingevolge artikel 87 van de onteigeningswet op het gemeentehuis van de gemeente Nederlek ter inzage hebben gelegen en welke zijn vermeld op de bij dit besluit behorende lijst. III. Te bepalen, dat de vordering tot onteigening ter uitvoering van dit besluit eerst kan worden ingesteld, indien en voor zover het bestemmingsplan Vernieuwing N 210 van de gemeente Nederlek ten aanzien van de in dit besluit onder II ter onteigening aangewezen eigendommen onherroepelijk zal zijn goedgekeurd en dat dit besluit als vervallen zal worden beschouwd indien en voor zover aan dat bestemmingsplan tot in hoogste instantie de goedkeuring zou worden onthouden ten aanzien van de in dit besluit onder II ter onteigening aangewezen eigendommen. Onze Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer is belast met de uitvoering van dit besluit, dat in de Staatscourant zal worden geplaatst en waarvan afschrift zal worden gezonden aan de Raad van State. s-gravenhage, 18 september Beatrix. De Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer, J.M. Cramer. Overeenkomst artikel 87, zevende lid, van de onteigeningswet wordt dit besluit met ingang van 11 oktober 2007 gedurende zes weken voor een ieder ter inzage gelegd op de secretarie van de gemeente Nederlek, alsmede bij het Ministerie van VROM/GD/DJZ, Rijnstraat 8 te Den Haag (telef /-92038). Ingevolge artikel 25a van de Wet op de Raad van State wordt het ontwerp koninklijk besluit zoals dat om advies aan de Raad van State is voorgelegd, als ook het advies van de Raad en het nader rapport, gepubliceerd in een bijlage bij de Staatscourant. Nr. Te Van de onroerende zaak, bij het kadaster bekend grond- onteigenen gemeente Krimpen aan de Lek plan grootte Als Ter grootte sectie en van nummer Ten name van ha a ca ha a ca terrein B 113 Eigendom: Van den Berg, Elizabeth Roza Constance (grasland) Burgerlijk staat: onbekend, Krimpen aan de Lek terrein B 114 Eigendom: De gemeente Krimpen aan den IJssel (grasland) zetel: Krimpen aan den IJssel bedrijvigheid B 115 1/2 Eigendom: Arentsen, Robert Josephus (industrie) gehuwd met terrein Colpa, Sheherezade Zenaide, (teelt - kweek) Krimpen aan den IJssel. 1/2 Eigendom: Colpa, Sheherezade Zenaide, gehuwd met Arentsen, Robert Josephus, Krimpen aan den IJssel Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 5

6 Nr. Te Van de onroerende zaak, bij het kadaster bekend grond- onteigenen gemeente Krimpen aan de Lek plan grootte Als Ter grootte sectie en van nummer Ten name van ha a ca ha a ca erf-tuin B 116 Eigendom: De Gier, Cornelis gehuwd met De Vos, Margrietha Maria Krimpen aan de Lek recreatie-sport B 118 Eigendom: Natuur- en Recreatieschap Krimpenerwaard zetel: Reeuwijk recreatie-sport B 121 Eigendom: Natuur- en Recreatieschap Krimpenerwaard zetel: Reeuwijk Uit: Staatscourant 10 oktober 2007, nr. 196 / pag. 23 6