Zaaknummer : S21-46 Datum uitspraak : 4 december 2015 Plaats uitspraak : Zeist in het geschil tussen: K.H. Bektas te Klundert verder te noemen Bektas tegen: M.A. Smit te Klundert verder te noemen Smit, Bindend Advies gegeven door mr. J.S. Reid, verder te noemen de rijdende rechter.
De procedure. Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter" te laten beslechten. De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde stukken en de vordering van Bektas en de tegenvordering van Smit. Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 1 december 2015, die is gehouden te Klundert. Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich in deze zaak begeven naar de in deze procedure bedoelde percelen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen bezichtigd. De kadastrale erfgrens is gereconstrueerd door het Kadaster (landmeter Teun Beijer). Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken. Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht. Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag. Vaststaande feiten. In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze voldoende zijn komen vast te staan. 1. Bektas is sinds 19 januari 2015 eigenaar van de XXXX kadastraal bekend gemeente Klundert, sectie X, nummer XXX; 2. Smit is sinds 14 april 2014 eigenaar van de hiernaast gelegen XXXX kadastraal bekend gemeente Klundert, sectie X, nummer XXX; 3. Op 9 juli 2015 heeft een grensreconstructie plaatsgevonden door het Kadaster tussen de percelen van partijen; 4. Smit heeft de oude lage schutting tussen zijn perceel en het perceel van Bektas vervangen door een nieuwe hoge schutting.
Het conflict (artikel 15 lid 2 van het bindend advies reglement ). Het conflict dat partijen verdeeld houdt laat zich kort samengevat als volgt omschrijven. Partijen twisten in de kern over de vraag, waar de eigendomsgrens loopt tussen de beide in deze procedure bedoelde percelen grond. Vorderingen. Bektas vordert - kort samengevat - dat de rijdende rechter bepaalt waar de juridische erfgrens tussen de percelen van partijen zich bevindt en dat de schutting daar door Smit op wordt gezet. Smit vordert - kort samengevat - dat Bektas de door Smit gemaakte kosten van het Kadaster vergoedt en dat hij de schutting en een nieuw stuk schutting mag plaatsen over de gehele lengte van de kadastrale erfgrens. Standpunten van partijen. Bektas stelt zich op het standpunt, dat zijn rechtsvoorgangers altijd op eigen perceel hebben kunnen parkeren, iets dat voor hem nu niet mogelijk is. Dat ligt aan Smit die zich bij het plaatsen van de nieuwe schutting 40 à 50 cm van zijn perceel heeft toegeëigend. Dat Bektas standpunt niet gesteund wordt door de bevindingen van het Kadaster ligt aan fouten die het Kadaster midden jaren 80 heeft gemaakt bij het opmeten van zijn perceel. Verder heeft de verkoper van de woning van Bektas tegen hem gezegd dat de bloembak bij zijn grond hoorde. Deze bloembak zit aan de zijde van de woning van Bektas tegen de schuur van Smit aan. De muur van de schuur zou de juiste perceelsgrens aangeven, aldus Bektas. Verder stelt Bektas dat hij Smit niet heeft gevraagd het Kadaster in te schakelen. Smit stelt dat hij een nieuwe schutting heeft geplaatst op precies dezelfde plek waar voorheen een oud, laag hekje stond. Dit is te zien aan een tegelrand die daar al jaren staat. Het onterechte verwijt van Bektas heeft Smit ertoe gebracht het Kadaster in te schakelen. Nu de kadastrale uitmeting uitwijst dat Smit gelijk heeft, is het niet meer dan redelijk dat Bektas de kosten hiervan draagt.
Verslag van de deskundige. De deskundige heeft kort samengevat het volgende verklaard. Het perceel van Bektas (thans perceel XXX) bestaat in deze vorm ongewijzigd sinds 1832. Het is wel aan aantal keren vernummerd. Maar aan de perceelsgrenzen is in bijna twee eeuwen niets veranderd. De schutting van Smit staat niet op de grond van Bektas. De bloembak wordt schuin doorsneden door de perceelsgrens, en de wand van de schuur van Smit geeft dus niet de perceelsgrens aan. Dat halverwege de jaren 80 in het Kadaster de oppervlakte van het perceel XXX is gewijzigd van 170 m 2 in 180 m 2 is enkel het effect van een herberekening, niet van een wijziging van oppervlakte of grenscorrecties. Beoordeling van het geschil. De erfgrens. In beginsel mag ervan worden uitgegaan, dat de kadastrale erfgrens overeenkomt met de werkelijke eigendomsverhoudingen. Dit lijdt echter uitzondering, indien blijkt dat de kadastrale erfgrens door de juridische werkelijkheid is achterhaald. Dan zijn de werkelijke eigendomsverhoudingen beslissend. Toen Bektas zijn woning kocht, is aan hem blijkens de notariële akte van levering geleverd: het recht van eigendom met betrekking tot het woonhuis met tuin en verder bekend gemeente KLUNDERT, sectie X, nummer XXX ter grootte van een are en tachtig centiare (1 a 80 ca) Dat is wat Bektas in eigendom heeft verkregen. De grens tussen dit perceel en het perceel van Smit is door het Kadaster in het bijzijn van partijen uitgezet. De rijdende rechter heeft Bektas daarop gevraagd waarom deze grens onjuist zou zijn. Bektas heeft hierop geantwoord dat hij bij de gemeente Moerdijk kadastrale tekeningen heeft opgevraagd, en dat als hij deze opmeet, zijn perceel breder zou moeten zijn dan het Kadaster zegt. Verder blijkt dat op oude foto s dat zijn perceel breder zou moeten zijn. Steun voor zijn standpunt vindt Bektas in het feit dat hij, bij berekening van de oppervlakte van zijn perceel op 170 m 2 uitkomt, en niet op 180 m 2. Smit sluit zich aan bij de visie van het Kadaster. De rijdende rechter overweegt dat het zo kan zijn dat de verkoper van zijn woning tegen Bektas heeft gezegd dat de bloembak bij zijn grond hoorde. Ook kan het zo zijn dat Bektas daardoor dacht iets anders te kopen dan hij deed. Dat levert echter
geen steun voor het standpunt dat het Kadaster de perceelsgrens onjuist heeft opgemeten; voor hetzelfde geld had verkoper het gewoon fout. Ook is denkbaar dat voorgaande bewoners de uitrit in feite hebben gebruikt met gebruikmaking van grond van de buren. Ook dat maakt niet dat de perceelsgrens onjuist is uitgezet. Bektas heeft geen getuigen kunnen voorbrengen die zijn stellingen onderbouwen. De rijdende rechter heeft daarom onvoldoende reden om te twijfelen aan de uitzetting die het Kadaster heeft gedaan. Dat de eigen berekeningen van Bektas een andere grens suggereren, heeft de rijdende rechter niet kunnen overtuigen. Bektas heeft al helemaal niet kunnen onderbouwen waarom de 10 m 2 die hij stelt hem te zijn ontnomen, juist aan de zijde van Smit bij het plaatsen van de schutting zijn verdwenen. Al met al betekent dit dat de erfgrens tussen partijen gewoon overeenkomt met wat het Kadaster in zijn registers vermeldt. De schutting Het staat Smit vrij op zijn grond langs de kadastrale erfgrens een schutting tussen de erven neer te zetten. De rijdende rechter merkt daarbij op dat artikel 5:49 van het Burgerlijk Wetboek bepaalt dat Smit en Bektas te allen tijde van elkaar kunnen vorderen dat de ander ertoe meewerkt, dat op de grens van de erven een scheidsmuur van twee meter hoogte wordt opgericht, voor zover een verordening of een plaatselijke gewoonte de wijze of de hoogte der afscheiding niet anders regelt. Smit en Bektas dienen dan in de kosten van de afscheiding voor gelijke delen bij te dragen. Voor zover de schutting langs de reeds aanwezige schuur zou lopen, dringt zich wel de vraag op wat het nut is van een schutting die op min of meer één decimeter staat van een reeds aanwezige niet van vensters voorziene wand van een schuur, maar dat terzijde. De kadasterkosten Vaststaat dat Smit aan het Kadaster heeft gevraagd om de perceelsgrens vast te stellen. Verder staat ook vast dat hij dit heeft gedaan nadat hij ten onrechte voor dief was uitgemaakt door Bektas. Dit brengt echter niet mee dat Bektas nu de kosten van het Kadaster moet betalen. Smit heeft de opdracht aan het Kadaster gegeven, en is daarmee contractant van het Kadaster geworden. Er is niet gebleken dat partijen een afspraak over de kostenverdeling hadden gemaakt. De brief van Bektas waarin Smit voor dief werd uitgemaakt was weliswaar onplezierig en veel te stevig getoonzet; dat maakt niet dat Bektas onrechtmatig heeft gehandeld en daarom schadeplichtig
jegens Smit is geworden. Smit heeft er uiteindelijk toch zelf voor gekozen het Kadaster in te schakelen. Op grond van het voorgaande is de rijdende rechter van oordeel, dat als volgt moet worden beslist. B E S L I S S I N G Wat betreft de vordering van Bektas Voor recht wordt verklaard dat de eigendomsgrens tussen de in deze procedure bedoelde percelen, kadastraal bekend als gemeente KLUNDERT, sectie X, nummer XXX en gemeente Klundert, sectie X, nummer XXX, loopt langs de door het Kadaster op 1 december 2015 uitgezette grens. Deze grens stemt overeen met wat uit de kadastrale kaart blijkt. Wat betreft de tegenvordering van Smit Smit mag een nieuw stuk schutting plaatsen langs de gehele lengte van de kadastrale erfgrens. Voor zover op de grens van de erven een scheidsmuur wordt opgericht, dienen Smit en Bektas in de kosten hiervan voor gelijke delen bij te dragen. Het meer of anders gevorderde wordt afgewezen. Dit bindend advies is gegeven door mr John Reid als rijdende rechter en uitgesproken te Zeist op 4 december 2015. Bindend Adviseur Secretaris mr J. S. Reid mr C.M. Sharif