DE RIJDENDE RECHTER. Bindend Advies. gegeven door mr. F.M.Visser, verder te noemen de rijdende rechter.

Transcriptie

1 Zaaknummer: S20-06 Datum uitspraak: 26 oktober 2012 Plaats uitspraak: Zaandam DE RIJDENDE RECHTER in het geschil tussen: R.J. Kok te Enkhuizen verder te noemen: Kok, tegen: Bindend Advies Stichting Woondiensten Enkhuizen (Welwonen) te Enkhuizen verder te noemen Welwonen, vertegenwoordigd door J. Domburg, gegeven door mr. F.M.Visser, verder te noemen de rijdende rechter. De procedure. Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter" editie november 2009 te laten beslechten. De vordering van Kok is opgenomen in de bindend advies overeenkomst. De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde stukken. Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 5 oktober 2012, welke is

2 gehouden te Enkhuizen. Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting. Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar de in deze procedure bedoelde woonruimte en heeft hij deze in het bijzijn van partijen bezichtigd. Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken. Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht. De benoemde deskundige, Wanda Waisvisz, heeft een onderzoek ingesteld naar de echtheid van de door Kok betwiste handtekening en heeft daarvan tijdens de hoorzitting telefonisch verslag uitgebracht. Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag. Vaststaande feiten. In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze voldoende zijn komen vast te staan. 1. Bij beschikking van 18 augustus 2008 is door de kantonrechter te Hoorn een bewind ingesteld over goederen die aan Kok (zullen) toebehoren, met benoeming van X h.o.d.n. XX tot bewindvoerster. Dit omdat Kok als gevolg van zijn lichamelijke of geestelijke toestand niet in staat werd geacht ten volle zijn vermogensrechtelijke belangen zelf behoorlijk waar te nemen. 2. Met ingang van 8 maart 2010 heeft Welwonen, in verband met de bijzondere situatie waarin Kok verkeerde, hem bij voorrang een woning verhuurd. Het gaat om de flatwoning staande en gelegen te Enkhuizen aan Rodenburgstraat 58. Deze woning maakt deel uit van een complex van 30 flatwoningen. Het betreft zelfstandige woonruimte, zoals bedoeld in de artikelen en 234 van het Burgerlijk Wetboek. De huurovereenkomst is door Welwonen en de bewindvoerster van Kok ondertekend. 3. Het verhuurde is een zogenaamde leerwoning, wat betekent dat, (mede)

3 in verband met de problematiek waarmee Kok worstelt, aan hem een aantal aanvullende eisen zijn gesteld, zoals verwoord in de door Welwonen bij de huurovereenkomst gevoegde bijlage. Zo moet hij structureel begeleid worden en bewindvoering accepteren. Tevens komt hij volgens die bijlage niet in aanmerking voor een financiële vergoeding, indien Welwonen mocht besluiten het flatcomplex, waarvan het gehuurde deel uitmaakt, te slopen en Kok daardoor de woning gedwongen zou moeten verlaten. Deze bijlage is voor akkoord ondertekend door Welwonen en de bewindvoerster van Kok. Er is ook een handtekening geplaatst onder de op die bijlage vermelde naam van Kok. 4. Bij brief van 28 maart 2012 heeft Welwonen aan Kok laten weten, dat gewerkt wordt aan een plan voor sloop van het flatcomplex waarvan het gehuurde deel uitmaakt en vervangende nieuwbouw. De voorgenomen sloop zou na de bouwvakantie 2014 kunnen beginnen. 5. Op 31 mei 2012 is van de kant van Welwonen aan Kok meegedeeld, dat hij bij sloop van de flat in aanmerking kwam voor een verhuiskostenvergoeding. Op 4 juli 2012 is namens Welwonen echter aan Kok meegedeeld, dat laatstgenoemde mededeling op een vergissing berustte en dat hij daarvoor vanwege de inhoud van de hiervoor onder 3. genoemde bijlage niet in aanmerking kwam. Wel werd hem toegezegd, dat hij in aanmerking komt voor vervangende woonruimte. De vordering van Kok. Kok vordert kort gezegd, dat Welwonen wordt verplicht tot uitbetaling van een verhuiskostenvergoeding van 5.600,--. Standpunten van partijen. Partijen blijken in de kern verdeeld over de vraag, of Kok recht heeft op de wettelijke verhuiskostenvergoeding, zoals bedoeld in artikel lid 3 en 4 van het Burgerlijk Wetboek. Kok meent van wel. Alle andere huurders krijgen die vergoeding ook. Hij betwist dat hij daarvan bij het aangaan van de huur afstand heeft gedaan. Hij kent de hiervoor onder 3. bedoelde bijlage niet en betwist dat hij die heeft ondertekend. Overigens heeft Welwonen hem meerdere malen beloofd, dat hij wel voor deze

4 vergoeding in aanmerking kwam. Welwonen meent van niet. Hoewel bij de aanvang van de huur al aannemelijk was, dat het flatcomplex gesloopt zou worden, is vanwege de leefomstandigheden van Kok toch gekozen voor toewijzing van deze woning. Kok was daarbij zeer gebaat. Het was de uitdrukkelijke bedoeling, dat deze woning als leerwoning werd verhuurd. Bij het aangaan van de huur zijn in overleg met de hulpverlening en de bewindvoerster daarom uitdrukkelijk afspraken gemaakt. Daarbij is door Kok en zijn bewindvoerster wel degelijk afstand gedaan van een financiële vergoeding, ingeval van sloop van de flat. Welnu, dat geval doet zich hier voor. Kok heeft daarvoor zelf getekend, evenals zijn bewindvoerster. Het is juist, dat van de kant van Welwonen aanvankelijk toezeggingen zijn gedaan voor wat betreft een vergoeding, maar dat was een vergissing, waarvoor Welwonen haar excuses heeft aangeboden. Verslag van de deskundige. De deskundige heeft kort samengevat en voor zover thans van belang het volgende gemeld. De op de hiervoor onder 3. bedoelde bijlage onder de naam van Kok geplaatste handtekening is met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet door hem geplaatst. Beoordeling van het geschil. Ontvankelijkheid. Voorop gesteld moet worden, dat de bewindvoerster van Kok hem op grond van het bepaalde in artikel in zaken als deze, waar het onder bewind gestelde vermogen in het geding is, op grond van het bepaalde in artikel lid 1 van het Burgerlijk Wetboek in en buiten rechte vertegenwoordigt. Omdat de bewindvoerster, hoewel daartoe uitgenodigd, niet in de onderhavige procedure is verschenen, zou dat strikt genomen betekenen dat Kok niet in zijn vordering kan worden ontvangen. De rijdende rechter zal dat formele bezwaar op gronden van redelijkheid en billijkheid passeren, nu Kok, zoals hierna zal blijken, alleen maar

5 gebaat is bij afdoening van dit geschil door de rijdende rechter en overigens niet valt in te zien, welk ander belang daardoor geschaad zou kunnen worden. Overigens is noch van de kant van de bewindvoerster, noch van de kant van Welwonen op dit punt bezwaar gemaakt. Kok wordt daarom in zijn vordering ontvangen. Inhoudelijke beoordeling. Op grond van het bepaalde in artikel lid 3 en 4 van het Burgerlijk Wetboek heeft Kok als huurder van zelfstandige woonruimte bij een gedwongen beëindiging van de huur wegens renovatiesloop recht op een verhuiskostenvergoeding. Deze vergoeding bedraagt (naar de wettelijke stand van zaken van vandaag) minimaal 5.520,--. Van de kant van Welwonen is aangevoerd, dat Kok daarop geen recht heeft omdat hij en/of zijn bewindvoerster daarvan bij het sluiten van de huurovereenkomst afstand zouden hebben gedaan, zoals neergelegd in de hiervoor onder 3. bedoelde, door Kok en/of zijn bewindvoerster ondertekende bijlage. Daarover wordt als volgt geoordeeld. Zoals blijkt uit de conclusies van de schriftkundige, die de rijdende rechter tot de zijne maakt, is de op bedoelde bijlage onder de naam van Kok geplaatste handtekening met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet door Kok geplaatst. Ook overigens is niet gebleken, dat hij akkoord is gegaan met de in die bijlage opgenomen afstand van de wettelijke verhuiskostenvergoeding. In deze procedure moet het er dan ook voor worden gehouden, dat Kok zelf geen afstand heeft gedaan van de hem toekomende verhuiskostenvergoeding. Niet betwist is echter gebleven, dat de bewindvoerster van Kok daarmee wel akkoord is gegaan, zoals (mede) blijkt uit de door haar onder die bijlage geplaatste handtekening. Normaal gesproken mag de bewindvoerster namens Kok optreden. De vraag is echter, of de bewindvoerster ook bevoegd was om namens Kok afstand te doen van het recht op een verhuiskostenvergoeding, nu een dergelijke afstand van recht in een geval als het onderhavige moeilijk valt aan te merken als een zuivere beheerhandeling, zoals bedoeld in artikel van

6 het Burgerlijk Wetboek. Het afstand doen van een wettelijke vergoeding kwam in dit geval neer op een beschikkingshandeling, waartoe de bewindvoerster de medewerking van Kok nodig had, dan wel een vervangende machtiging van de kantonrechter. Welnu, aan die voorwaarde is niet voldaan. Zo bezien mocht Welwonen, die van de bewindvoering op de hoogte was, er niet van uitgaan dat namens Kok rechtsgeldig afstand werd gedaan. Het moet er in deze procedure dan ook voor worden gehouden, dat evenmin door de bewindvoerster namens Kok rechtsgeldig afstand is gedaan van de aan Kok toekomende verhuiskosten vergoeding. Maar ook al zou het voorgaande niet opgaan en zou de bewindvoerster daarvan wel rechtsgeldig namens Kok afstand hebben gedaan, dan geldt het volgende. De verhuiskosten regeling van artikel lid 3 en 4 van het Burgerlijk Wetboek is volgens artikel van het Burgerlijk Wetboek van zogenaamd driekwart dwingend recht. Dat betekent dat daarvan niet ten nadele van Kok mocht worden afgeweken en dat de namens Kok door zijn bewindvoerster gedane afstand van deze vergoeding ongeldig is, zodat Kok daaraan niet kan worden gehouden. Daaraan kan niet afdoen dat het hier om een zogenaamde leerwoning gaat en dat partijen zich bij het aangaan van de huurovereenkomst hebben gerealiseerd dat deze, gelet op de plannen om de woning op korte termijn te slopen, een min of meer tijdelijk karakter had. Artikel van het Burgerlijk Wetboek wordt in gevallen als deze immers alleen buiten toepassing gelaten, als een rechtsgeldige huurovereenkomst, zoals bedoeld in artikel 16 van de Leegstandswet, is aangegaan. Daarvan is in dit geval echter geen sprake. Dat oordeel zou alleen anders kunnen uitvallen, indien sprake was van feiten en omstandigheden, waardoor toepassing van de verhuiskostenregeling, naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid, als onaanvaardbaar zou moeten worden aangemerkt. Daarvan is echter niet gebleken. Op grond van het voorgaande ben ik van oordeel, dat als volgt moet worden beslist.

7 B E S L I S S I N G Voor recht wordt verklaard dat Kok bij een gedwongen beëindiging van de huur wegens de voorgenomen plannen tot sloop en vervangende nieuwbouw recht heeft op de wettelijke verhuisvergoeding, zoals bedoeld in artikel lid 3 en 4 van het Burgerlijk Wetboek. Het mogelijk meer of anders gevorderde wordt afgewezen. Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M.Visser als rijdende rechter en uitgesproken te Zaandam op 26 oktober Bindend Adviseur Secretaris mr F.M. Visser mr C.M. Sharif