Bindend Advies. gegeven door mr. F.M. Visser, verder te noemen de rijdende rechter.

Transcriptie

1 Zaaknummer:10425 Datum uitspraak: 19 oktober 2009 Plaats uitspraak: Zaandam Bindend Advies in het geschil tussen: A. Siebenhaar te Den Haag verder te noemen: Siebenhaar, tegen: R. de Zwaan te Den Haag verder te noemen De Zwaan, gegeven door mr. F.M. Visser, verder te noemen de rijdende rechter. De procedure. Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter" editie september 2003 te laten beslechten. De vordering van Siebenhaar is opgenomen in de bindend advies overeenkomst. Daarin is ook een tegenvordering van De Zwaan opgenomen.

2 De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde stukken. Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 18 september 2009, welke is gehouden te Den Haag. Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting. Als deskundige is benoemd de heer Huib Sneep. Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar de in deze procedure bedoelde tuinen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen en de deskundige bezichtigd. De deskundige heeft een boring gedaan bij een op of nabij de kadastrale erfgrens staande boom. De kadastrale erfgrens is bij die gelegenheid opgemeten door het kadaster (o.l.v. de heer Rijk van Ark). Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken. Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht. De deskundige heeft mondeling verslag uitgebracht. Als informant is gehoord de (mede)eigenares van het naast de woning van De Zwaan gelegen woonhuis op nummer 132 (hierna: eigenares buurperceel Fahrenheitstraat 132). Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag. Vaststaande feiten. In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze voldoende zijn komen vast te staan. 1. Siebenhaar is sinds 13 november 2006 eigenaar van een appartementsrecht dat recht geeft op het uitsluitend gebruik van de benedenwoning met

3 aangrenzende achtertuin en toebehoren, gelegen aan de Valkenboslaan 232 te Den Haag, kadastraal bekend als Gemeente s-gravenhage sectie AM, nummer 7577 A De Zwaan is sinds 7 april 1995 eigenaar van de boven- en benedenwoning met aangrenzende achtertuin en toebehoren, gelegen aan de Fahrenheitstraat 126/128 te Den Haag, kadastraal bekend als Gemeente s- Gravenhage, sectie AM nummer De beide hiervoor bedoelde achtertuinen grenzen aan de achterzijde aan elkaar. De feitelijke erfscheiding tussen beide percelen wordt gevormd door een inmiddels sterk verwaarloosde schutting (verder te noemen: de schutting). Deze loopt aan de kant van De Zwaan door tot op het buurperceel Fahrenheitstraat 132. In 2007 heeft Siebenhaar aan haar kant van deze schutting daartegen een houten raamwerk geplaatst. 4. Toen De Zwaan het hiervoor onder 2. bedoelde perceel had gekocht trof hij in de achtertuin een stenen schuur aan. Het tussen de schutting en de achtermuur van de schuur gelegen stukje grond was tot aan het dak van de schuur gevuld met afval en verder vol gegroeid met klimop. Bedoeld stukje grond kon, zij het met enige moeite, langs de schuur nog bereikt worden. 5. In 2003 heeft De Zwaan de in zijn achtertuin gelegen stenen schuur grotendeels afgebroken. De achtermuur bleef nog staan, maar is in 2009 afgebroken. Bij die laatste gelegenheid heeft hij het vrijkomende stukje grond opgeruimd en vrijgemaakt van puin en begroeiing. 6. Op 9 mei 2009 (mondeling) en 13 mei 2009 (schriftelijk) heeft Siebenhaar aan De Zwaan mondeling laten weten dat de kadastrale grens tussen hun beider percelen volgens haar niet overeenkomt met de huidige gebruiksgrens, aangegeven door de schutting, nu deze schutting 1 tot 1,5 meter te ver op haar grond staat. Zij heeft De Zwaan daarop vergeefs gemaand mee te werken aan het plaatsen van een nieuwe schutting op de kadastrale grens. 7. Vlakbij de hiervoor bedoelde kadastrale grens staat een boom, die zich overigens kadastraal net op het buurperceel Fahrenheitstraat 132 bevindt.

4 De vordering van Siebenhaar. Siebenhaar vordert kort gezegd dat de rijdende rechter voor recht verklaart, dat het exclusieve gebruik van het in geschil zijnde stukje grond tussen de bestaande schutting en de kadastrale grens haar als appartementseigenaar toekomt en dat De Zwaan wordt verplicht om medewerking te verlenen aan het, al dan niet op gezamenlijke kosten, oprichten van een nieuwe schutting op deze kadastrale grens. De tegenvordering vordering van De Zwaan. De Zwaan vordert kort gezegd dat de rijdende rechter voor recht verklaart dat het in geschil zijnde stukje grond tussen de bestaande schutting en de kadastrale grens hem in eigendom toebehoort. Mocht deze vordering niet toewijsbaar blijken, dan wil De Zwaan dat Siebenhaar wordt verplicht om een vergoeding groot 750,-- te betalen voor de door hem op dat stukje grond verrichte opruimwerkzaamheden en kosten van afvoer. Standpunten van partijen. Het standpunt van Siebenhaar komt kort samengevat en voor zover thans van belang op het volgende neer. De kadastrale grens komt overeen met de werkelijke eigendomsverhoudingen. Dat betekent dat het betwiste stukje grond aan Siebenhaar toekomt. Siebenhaar wil een en ander bevestigd zien door het plaatsen van een nieuwe schutting op of tegen de kadastrale grens. Tevens wil Siebenhaar dat De Zwaan de hiervoor onder 7. bedoelde boom verwijdert, omdat deze te dicht op de grens tussen beide percelen staat. Siebenhaar wil wel een redelijk deel van de door De Zwaan gemaakte opruimkosten betalen.

5 Het standpunt van De Zwaan komt kort samengevat en voor zover thans van belang op het volgende neer. Als de bestaande schutting al niet op de kadastrale grens mocht blijken te staan, dan beroept De Zwaan zich op verjaring. Het betwiste stukje grond is immers al zo lang in bezit van hem en zijn rechtsvoorgangers, dat de eigendom daarvan aan hem toekomt. De hiervoor onder 7. bedoelde boom, die in de zienswijze van Siebenhaar op of tegen de kadastrale grens staat, is al zo oud, dat het niet anders kan dan dat dáár vroeger in elk geval geen schutting heeft gestaan. De bestaande schutting heeft altijd de grens tussen beide percelen aangegeven. Dat heeft Siebenhaar eerder eigenlijk zelf ook wel erkend, door daartegen een houten raamwerk te plaatsen. De eigenares van het buurperceel Fahrenheitstraat 132 is in 1985 eigenaar daarvan geworden. Volgens haar stond de bestaande schutting er toen al. Mocht het betwiste stukje grond toch aan Siebenhaar worden toegewezen, dan wil De Zwaan dat Siebenhaar meebetaalt aan het opruimen daarvan: arbeidsloon en kosten afvoer. De kadastrale meting. Zoals blijkt uit de kadastrale meting behoort het betwiste stukje grond inderdaad tot het perceel van Siebenhaar. Beoordeling van het geschil. Inleiding. De kadastrale grens is na uitmeting door het kadaster voldoende komen vast te staan. Volgens die meting behoort het betwiste stukje grond tot het perceel van Siebenhaar. Daarmee is het pleit echter niet beslecht. In de regel komt de kadastrale grens tussen twee percelen grond weliswaar overeen met de werkelijke eigendomsverhoudingen, maar niet altijd. Het is

6 immers heel wel mogelijk dat die kadastrale grens niet (meer) juist is, bijvoorbeeld doordat een stukje grond inmiddels door verjaring van eigenaar is veranderd, zonder dat deze wijziging kadastraal is verwerkt. Daarom moet allereerst worden onderzocht of het betwiste stukje grond door verjaring eigendom is geworden van De Zwaan. In dat verband kennen we de 10- jarige en de 20-jarige verjaringstermijn. Verjaringstermijn van 10 jaren. Als gevolg van het bepaalde in artikel 3.99 van het Burgerlijk Wetboek wordt de eigendom van een onroerende zaak, zoals een stuk grond, door verjaring verkregen, door een onafgebroken bezit te goeder trouw voor de duur van 10 jaar, welke verjaringstermijn begint te lopen de dag na de aanvang van het bezit (art van het Burgerlijk Wetboek). De rijdende rechter stelt om te beginnen vast dat De Zwaan in elk geval vanaf 1995, toen hij eigenaar werd, het bezit van het betwiste stukje grond heeft gehad. Het lag aan zijn kant van de schutting, was alleen voor hem toegankelijk en werd alleen daadwerkelijk door hem gebruikt. Dat dit gebruik zich beperkte tot de opslag van het zich daar bevindende afval, doet daar niet aan af. Vervolgens komt aan de orde de vraag, of De Zwaan bij de aanvang van zijn bezit van dat stukje grond te goeder trouw was. Goede trouw is gedefinieerd in art lid 1 van het Burgerlijk Wetboek en wordt als gevolg van lid 3 vermoed aanwezig te zijn, nu het ontbreken daarvan moet worden bewezen. Voor een geldig beroep op de goede trouw is in dit geval niet nodig dat de kadastrale kaart door De Zwaan werd geraadpleegd, nu de bestaande situatie ter plaatse daartoe in redelijkheid geen aanleiding gaf. De bestaande schutting werd door de (opvolgende) buren kennelijk als grensscheiding erkend. Uit niets viel voor De Zwaan af te leiden dat deze schutting op de verkeerde plek stond. Ook Siebenhaar heeft daaraan aanvankelijk niet getwijfeld, door tegen de bestaande schutting een raamwerk te plaatsen.

7 Artikel 3.23 van het Burgerlijk Wetboek, dat ervan uitgaat dat een beroep op de goede trouw niet opgaat voor zover men de werkelijke situatie had kunnen kennen uit de openbare registers, is in het onderhavige geval niet van belang. De kadastrale kaart, die kadastrale grens weergeeft, maakt immers geen onderdeel uit van deze openbare registers. Het voorgaande voert tot de slotsom, dat De Zwaan door een onafgebroken bezit te goeder trouw van meer dan 10 jaren eigenaar is geworden van het betwiste stukje grond. Verjaringstermijn van 20 jaren. Indien de hiervoor bedoelde goede trouw mocht ontbreken, dan geldt een verjaringstermijn van 20 jaren; zie de artikelen en 105 van het Burgerlijk Wetboek. Daarbij geldt dat een lopende verjaring door opvolgende bezitters wordt voortgezet. Voldoende is komen vast te staan dat de bestaande schutting daar al in 1985 stond en dat het betwiste stukje grond in elk geval toen al in bezit was genomen door de toenmalige eigenaar van het perceel van De Zwaan. De rijdende rechter hecht in dat verband geloof aan de verklaring met die strekking van de eigenares van het buurperceel Fahrenheitstraat 132. De overgelegde schriftelijke verklaring van R.J.W. van de Merwe kan, voor zover deze al met het voorgaande in tegenspraak mocht zijn, niet tot een andere conclusie leiden. Naar het oordeel van de rijdende rechter moet dit tot de slotsom leiden dat het recht van Siebenhaar, dan wel haar rechtsvoorganger(s), om een einde te maken aan het bezit van het betwiste stukje grond door De Zwaan en diens rechtsvoorgangers uiterlijk in 2005 is verjaard, zodat De Zwaan ook op die grond als eigenaar daarvan moet worden aangemerkt. Bijkomende kwesties. Nu de hiervoor onder 7. bedoelde boom zich niet in de tuin van De Zwaan

8 bevindt, kan hij reeds daarom niet worden verplicht om deze weg te halen. Hoewel terzake geen vordering is ingesteld, hebben partijen wellicht toch behoefte aan een antwoord op de vraag, wie moet betalen voor het vervangen van de bestaande schutting. Het antwoord op die vraag is te vinden in artikel 5.49 lid 1 van het Burgerlijk Wetboek. Nu de bestaande schutting, zoals hiervoor is vastgesteld, op de grens tussen beide erven is gebouwd, wordt deze aangemerkt als scheidsmuur in de zin van laatstgenoemde wetsbepaling en moeten Siebenhaar en De Zwaan ieder voor de helft bijdragen in de kosten daarvan. Samenvatting. Nu De Zwaan als eigenaar van het betwiste stukje grond moet worden aangemerkt, behoort als volgt te worden beslist. B E S L I S S I N G Voor wat betreft de tegenvordering van De Zwaan. Voor recht wordt verklaard dat het in deze procedure bedoelde, tussen partijen betwiste stukje grond, in eigendom toebehoort aan De Zwaan. Voor wat betreft de vordering van Siebenhaar. De vordering van Siebenhaar wordt afgewezen. Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M. Visser als rijdende rechter en uitgesproken te Zaandam op 19 oktober Bindend Adviseur Secretaris Mr. F.M. Visser Mr. S.T. Terstegge