DE RIJDENDE RECHTER. Bindend Advies

Transcriptie

1 Zaaknummer: S20-04 Datum uitspraak: 26 oktober 2012 Plaats uitspraak: Zaandam DE RIJDENDE RECHTER Bindend Advies in het geschil tussen: de heer J. van der Meulen en mevrouw J.J.M. van der Meulen-Berkhout te Roswinkel verder te noemen: Van der Meulen, tegen: de heer H.J. Haan en mevrouw A. Haan-Gerding te: Roswinkel verder te noemen Haan, gegeven door mr. F.M.Visser, verder te noemen de rijdende rechter. De procedure. Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter" editie november 2009 te laten beslechten. De vordering van Van der Meulen is opgenomen in de bindend advies overeenkomst. Daarin is ook een tegenvordering van Haan opgenomen. De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde stukken.

2 Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 17 september 2012, welke is gehouden te Roswinkel. Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting. Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar de in deze procedure bedoelde percelen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen bezichtigd. Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken. Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht. Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag. Vaststaande feiten. In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze voldoende zijn komen vast te staan. 1. Van der Meulen is eigenaar van het woonhuis met bijgebouwen, achterliggend weiland, ondergrond erf en tuin, staande en gelegen te Roswinkel aan de Roswinkelerstraat 161. Haan is eigenaar van het woonhuis met bijgebouwen, ondergrond en tuin, staande en gelegen te Roswinkel aan de Roswinkelerstraat Ten behoeve van het perceel van Van der Meulen, dat zelf niet grenst aan de Roswinkelerstraat, is een erfdienstbaarheid van weg gevestigd, om over het perceel van Haan te komen en te gaan naar de Roswinkelerstraat, over een strook grond ter breedte van ongeveer vier meter. Daartoe is een (inmiddels) verhard pad aangelegd, dat aan het begin omzoomd is door bomen. Naast het pad ligt op de grond van Haan een mesthoop. Het perceel van van der Meulen heeft aan de andere zijde, via een graslaan, toegang tot de Boetseweg. De Boetseweg is tot en met de toegang tot het perceel van Van der Meulen verhard. 3. Van der Meulen fokt honden op zijn perceel. In 2010 is Van der Meulen daar bovendien een minicamping begonnen. Omdat dit in strijd is met het bestaande bestemmingsplan, hadden B&W van de gemeente Emmen

3 daarvan op 3 maart 2009 ontheffing verleend. Haan heeft zich daartegen van meet af verzet, meer in het bijzonder omdat hij vreest dat campingbezoekers gebruik gaan maken van het hiervoor onder 2. bedoelde overpad. Na bezwaar bij de gemeente en een procedure bij de rechtbank hebben B&W op 15 mei 2009 een Herziene Vrijstelling verleend, waarmee de eerdere ontheffing kwam te vervallen. Deze Herziene Vrijstelling is inmiddels onherroepelijk geworden. 4. Aan de Herziene Vrijstelling zijn een aantal voorwaarden verbonden. Een daarvan luidt als volgt. *de verkeersafwikkeling mag uitsluitend plaatsvinden vanaf en naar de Boetseweg. De vordering van Van der Meulen. Van der Meulen vordert kort gezegd een verklaring voor recht, dat de hiervoor onder 2. bedoelde erfdienstbaarheid geldt voor alle personen die hem bezoeken, leveranciers en klanten van de hondenfokkerij daarin begrepen, en verder ook de campinggasten. Verder vordert Van der Meulen, dat Haan ervoor zorg draagt dat het in deze procedure bedoelde pad op zijn perceel over een breedte van 4 meter breed en 4 meter hoog vrij blijft van begroeiing en mest, in welk verband hij verplaatsing van de mesthoop wil. De tegenvordering vordering van Haan. Haan vordert kort gezegd een verklaring voor recht, dat de hiervoor onder 2. bedoelde erfdienstbaarheid niet mag worden gebruikt door campinggasten. Verder vordert hij een verklaring voor recht, dat hij een hek mag plaatsen voor het in deze procedure bedoelde pad aan de Roswinkelerstraat. Standpunten van partijen. Partijen blijken eerst en vooral verdeeld over de vraag, of Haan moet dulden dat campinggasten gebruik maken van het pad.

4 Van der Meulen meent van wel, waarbij hij verwijst naar de geldende erfdienstbaarheid. Op grond daarvan hebben niet alleen hij en de zijnen, maar ook alle bezoekers het recht om via dat pad naar zijn perceel te komen. Dat geldt zijns inziens ook voor zijn campinggasten, zij het dat die bij aankomst en vertrek meestal gebruik zullen maken van de toegang via de graslaan naar de Boetseweg. Voor zware caravans en campers kan dat anders liggen. Alle campinggasten mogen na aankomst ook via het pad gaan. Meestal zal dat te voet zijn, maar ze mogen ook met de auto. Haan meent van niet. Hij verwijst daarbij naar de hiervoor onder 4. weergegeven vergunningsvoorwaarde. Haan stelt overlast te ondervinden van de campinggasten die over het pad gaan en die zo zijn privacy schenden. Om die ongewenste passanten tegen te gaan wil Haan een hek plaatsen. Dan weet iedereen dat het geen openbaar pad is. In het verlengde van het voorgaande klaagt Van der Meulen over een gebrek aan onderhoud van de begroeiing naast en boven het pad, evenals over mest die de begaanbaarheid van het pad zou beperken. Beoordeling van het geschil. Voorop gesteld moet worden, dat de in deze procedure bedoelde erfdienstbaarheid van weg geen beperking kent voor wat betreft de personen die daarvan gebruik mogen maken. Dat betekent dat in beginsel iedereen, die zich naar of van het perceel van Van der Meulen begeeft, van het pad gebruik mag maken. Het is begrijpelijk dat Haan bezwaar heeft tegen het komen en gaan van campinggasten, maar van strijdigheid met de erfdienstbaarheid is geen sprake. Zo bezien kan Haan dus niets ondernemen tegen het toelaten van campinggasten op zijn pad. Echter, dat gebruik wordt wel verboden door de hiervoor onder 4. bedoelde vergunningsvoorwaarde, te weten dat de verkeersafwikkeling van de camping uitsluitend vanaf en naar de Boetseweg mag plaatsvinden. Daarmee kan in

5 redelijkheid niets anders zijn bedoeld, dan dat alle campingverkeer (te voet, met de fiets of met de auto) via de Boetseweg moet gaan, ook als de betreffende campinggast al op de camping verblijft. Handelen in strijd met deze publiekrechtelijke voorwaarde, die nu juist aan de vergunning is verbonden om de belangen van Haan te beschermen, is ook civielrechtelijk onrechtmatig te achten ten opzichte van Haan. Zo bezien kan Haan zich dus wel degelijk verzetten tegen het gebruikmaken van het pad door campinggasten. Het probleem is nu, dat handhaving van deze regel bezwaarlijk is. Zelfs al zou Van der Meulen daartoe zijn best doen, dan nog kan hij moeilijk dag en nacht de wacht gaan houden, om te voorkomen dat zijn gasten gebruikmaken van het pad. De daartoe door Haan aangedragen oplossing, het plaatsen van een hek, lijkt dat bezwaar afdoende te ondervangen. Volgens het bepaalde in artikel 5.48 van het Burgerlijk Wetboek is Haan, als eigenaar van zijn perceel, bevoegd dat af te sluiten. Volgens de Hoge Raad, de hoogste rechter van ons land, geldt dat óók als er een erfdienstbaarheid van weg van kracht is (HR 23 juni 2006; NJ2006, 352; Bouwens/Ons Belang). Haan kan door het plaatsen van een hek dus gemakkelijk zelf helpen voorkomen, dat campinggasten gebruik maken van het pad. Natuurlijk zal hij, wanneer hij dat hek met een slot wil afsluiten, wel een sleutel daarvan aan Van der Meulen moeten verstrekken, zodat die dat hek te allen tijde kan openen en weer afsluiten, wanneer hijzelf en/of anderen, die daartoe wel gerechtigd zijn, van dat pad gebruik willen maken. Dat Van der Meulen bij bezoek dan naar het hek toe moet gaan is natuurlijk lastig, maar niet onoverkomelijk. Het gaat om een afstand van (volgens zijn eigen opgave) ongeveer 200 meter. Overigens kan Van der Meulen best kopieën van deze sleutel aan zijn huisgenoten en vaste bezoekers verstrekken, mits hij ervoor instaat dat deze sleutels niet in handen van campinggasten vallen. Voor wat betreft het geschil betreffende de begroeiing en de mestvaalt wordt het volgende overwogen. Van der Meulen heeft recht op een voor normaal verkeer begaanbaar pad. Hoe

6 Haan dat inricht is in beginsel alleen aan Haan om te beslissen, mits dat pad over een breedte van 4 meter vrij blijft. Dat er soms wat mest ligt, moet Van der Meulen dulden. Zo lang hij er normaal langs kan, is dat niet verboden. Het verplaatsen van de mesthoop lijkt de rijdende rechter in elk geval niet geboden. Uiteraard moet Haan de langs het pad aanwezige begroeiing in toom houden, om een vrije doorgang van 4 meter breed te garanderen. Voor wat betreft de hoogte van het vrij te houden pad is niets in de beschreven erfdienstbaarheid vermeld. Gesteld noch gebleken is, dat het vrijhouden van een hoogte van 4 meter in het verleden gebruikelijk was, zodat dit in elk geval niet van Haan kan worden gevergd. Voldoende is dat normaal autoverkeer en bestelwagens er doorheen kunnen. Als de doorgang voor grote vrachtwagens problemen oplevert, kunnen die omrijden via de Boetseweg. Op grond van het voorgaande ben ik van oordeel, dat als volgt moet worden beslist. Omdat slechts verklaringen voor recht worden gegeven, waarvan mag worden aangenomen dat partijen die ook accepteren, is een boetebepaling niet aan de orde. B E S L I S S I N G Voor wat betreft de vordering en de tegenvordering. Voor recht wordt verklaard, dat campinggasten van Van der Meulen geen gebruik mogen maken van het in deze procedure recht van overpad. Voor recht wordt verder verklaard, dat het Haan is toegestaan om de doorgang over zijn perceel door middel van een hek af te sluiten. Wordt dat hek met een slot afgesloten, dan moet Haan daarvan een sleutel verstrekken aan Van der Meulen. Voor recht wordt tenslotte verklaard, dat Haan het in deze procedure bedoelde pad moet vrijhouden, van begroeiing en andere obstakels, over een breedte van

7 ongeveer 4 meter en een hoogte die voldoende is voor passerende auto s en bestelwagens van gebruikelijke afmetingen. Het over en weer meer of anders gevorderde wordt afgewezen. Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M.Visser als rijdende rechter en uitgesproken te Zaandam op 26 oktober Bindend Adviseur Secretaris mr F.M. Visser mr C.M. Sharif