.,.".-..*'-"1ïchamelif k mishandeld door. hun Pakistaanse vader en hun Hollandse stiefmoeder. Totdat. ze weten te ontsnappen aan

Transcriptie

1

2

3 Drie Pa nse zus]es emlgre naar Nederland. Ruim tien jaar wrden ze uitgebuit en-qfiíselmatig geestelijk en.,.".-..*'-"1ïchamelif k mishandeld dr hun Pakistaanse vader en hun Hllandse stiefmeder. Ttdat ze weten te ntsnappen aan, het nmenselijke leven dat zij leiden. Om vijf uur pstaan, huis schnmaken, ntbijt klaarzetten terwijl vader, stiefmeder en stiefbrer uitslapen. Dan naar schl en als ze thuiskmen. huiswerk maken, pruimen, eten kken vr het gezin. Ze hebben geen vrije tijd en mgen niet met vriendinnetjes spelen. Als ze iets'verkeerds' den, krijgen ze klappen met een stk, pllepel, riem, ketting f ldeerhanger. EIke dag wrdt er tegen ze gezegd dat ze vies, stm, dm, lelijk en achterbaks zrjn. Maar het allerergste is het gebrek aan liefde, warmte, genegenheid, speelruimte en veiligheid. Dat zijn zaken waar elk kind recht p heeft. De vader en stiefmeder van Zahída (48), Ayesha (44) en Hameeda (41), zijn in 2002 verrdeeld tt het betalen van een schadevergeding aan de twee jngste zussen. De udste zus deed niet mee aan de rechtszaak mdat ze de cnfrntatie niet aankn. Hun ddgewaande meder ntmetten zij na bijna dertig jaar in 1997 en als zij jaren later testemming krijgt m in Nederland te wnen, bliiken haa mtieven niet uit liefde maar uit materiële verwegingen. De zveelste tegenvaller vr het drietal en vral vr Hameeda die zich tt het uiterste heeft ingezet m haar meder naar Nederland te halen. Dit is het schrijnende en schkkende levensverhaal van Hameeda Lakh in een ntendr De auteur schreef er drie beken ver: Verbrgen tralies, ver haar jeugd en integratie in Nederland, Gebrken cirkel ver de hereniging met haar meder en Geheim geweld. ver kindermishandeling. In haar derde bek staan tegenstellingen p een rijtje van he Hameeda Lakh zichzelf vreger zag, en he ze nu is. Als je dat leest, vraal je je af: he heeft zij dit drama en trauma verleefd en verwerkt? s en Gebrke cht en ze zijn kmt in nve and Het derde Meer infrmatie: en www. st i chtin g geh e i mgew ei d. ni 12 c clrfull

4 '.f,.nnlïster n het kirrdertehuis heeft het hrijven mij gehlpen deze eilijke peride te verbrusgen. zat vl en-rties en gevelens e ik aan niemand kn'iit kn, rs schreef ik alles pr. Jec-l1 jaren ltrter samertl'nde et mijn man Gilrrrcl en ntijn rste kindje kreeg, kcht hij een 'mputer vr nte zdat ik mijn nties p papier kn zetten. al werd de b.rsr: r r mijn rek. Maar ik had ng zveel agen waar ik geen antwrd p rd. Na de hereniging mer rrriin eder, vielen alle puzzelstukjes r z'n plaats. Het verhaal was rmpleet en ik kn aan mijn rek beginnen. Het was een :vrijding m het p te schrijven, aar k cnfrnterend. Alles vam weer bven. Tijdens het hrijven zat ik in mijn eigen :reld en dat was ng een veilig vel. Maar na de verschijning n het bek, kn ik rne niet eer verstppen. Ik had rne niet realiseerd dat het bek zveel ; zu maken, de impact was rm. Opeens gaf ik lezingen r mijn bek te prmten. rar stnd ik dan mijn verhaal vertellen aan hnderden :nsen, terwijl ik dat juist enlang angstvallig verbrgen b gehuden. In het begin zg I me helemaal leeg, want het ttte me zveel energie. Maar reacties van de mensen waren 'tverwarmend. Ze gaven me kracht m dr te gaan. Als d dacht ik dat ik de enige was, ar er waren veel meer mensen geweld hadden meegemaakt. n verhalen en reacties en mij de erkenning en de estiging van de innerlijke jd die slachtffers van reld meemaken. Dr in de nbaarheid te verschijnen en me kwetsbaar p te stellen, gaf ik Inensen een kijkje in mijn leven. Dat is best vreemd. Ze denken sms dat ik alles heb verwerkt, mdat ik ver n.riin leven kan praten en schrijven. Dan vragen ze: 'Ga je nu r.erder met je leven?' Maar l.ret is rnijn verhaal, dat raak ik nit nreer kwijt. Waarm zu ik mijn verleden wegstppen? Dat heb ik altijd al gedaan. Ik kan niet zeggen: het is gebeurd en ik rr il er niet meer mee bezigzijn. Onmgelijk. Ik zal geen vierde bek ver mijzelf schrijven, maar ik denk aan een rman f aan een kinderbek. Misschien dat het kinderbek k ver geweld zal gaan m kinderen te helpen het te verwerken." S lchtffe r "De geestelijke mishandeling vnd ik erger dan de lichamelijke. Ik slt me er p een bepaalde manier vr af. Het leek wel alsf ik buiten mezelf lrad, dat ik daardr de kjappen niet meer velde. Huilen wilde ik niet, want dat gunde ik ze niet. Mijn lichaam knapte weer p na een pak slaag, maar mijn geest niet. Want tegen wrden had ik geen verweer. Wat kun je zeggen als je vader en stiefmeder elke dag tegen je zeggen he vies en smerig je bent en dat je een her bent. Vr een kind is het niet te bevatten. Je bent z weerls. Die wrden biijven in je hfd zitten en raken je meer dan de klappen. Als kind wil je dat er van je wrdt gehuden en je kunt geen excuses verzrnnen vr het gedrag van je uders. Ik heb in mijn jeugd veel haat gekend, ik zat vl bsheid. Het waren gevelens waar ik geen raad mee wist. Ik haatte mijn vader z erg, maar ik haatte mezelf ng het meest. Ik was z bs p mezelf mdat ik het slaan en vernederen liet gebeuren. Eigenlijk zaren er twee meisjes in mij: het bange meisje dat zich liet slaan en uitschelden en de nverschrkkene die tch haar eigen dingen deed, k al kreeg ze daarna straf. Pas nu denk ik: dat kind was best dapper. Want ndanks dat ik de jngste was, was ik de enige die steeds prbeerde te ntsnappen. VIak vr mijn vierde en definitieve ntsnapping zei mijn vader tegen me, nadat hij me in elkaar had geslagen:'de vlgende keer maak ik je dd.' Gelukkig is die keer er nit gekmen." 0verwinncr "Nu kan ik eindelijk zeggen dat er dagen zi)n dat ik er nier aan denk. Maar sms kmt er een herinnering naar bven en zit ik niet lekker in mijn vel. Nu kan ik denken: ik mag me even rt velen en daarna gaat het wel weer ver. Maar vreger werd ik bs p mezelf als ik me niet ged velde. Ten ntkende ik het, deed ik tch gemaakt vrlijk, maar lag ik in bed te huilen. Vr de buitenwereld heb ik het ged: ik ben een succesvl schriifster. ik heb een leuke man, twee schatten van kinderen en een mi huis, maar niemand ziet mijn littekens. Dat is het verbrgen verdriet. Ik heb mijn verleden psitief gebruikt. Via mijn beken, de lezingen en de stichting kan ik kinderen en vlwassenen bereiken en ze de steun bieden die ik zelf nit heb gehad. Ik vel me gezegend dat ik dat mag den. Mijn mrt is, en dat hebik k in mijn bek geschreven: mijn innerlijke kracht is mijn miste bezit. In de duistere tijden waarin mijn lichaam bijna niet meer verder kn, bleef mijn geest altijd vereind. Het is misschien raar m te zeggen, maar znder mijn traumatische jeugd zu ik waar s chij nlijk n it gewrden zij n wie ik nu vandaag ben. Ik heb het geluk gehad mijn duisterrus m te zetten naar licht. Mijn tragedie werd een verwinning ' Zussen 'Aanvankelijk stnden mijn zussen achter het eerste bek. Ze stnden niet te springen, maar vnden het ged dat ik het deed. De persnlijke details ver hen zijn er uitgehaald en ik heb zelf de keuze gemaakt m alle namen te fingeren m z hun privacy te beschermen. Maar ze werden tch herkend dr mijn bek. Mensen spraken ze erp aan en daar hadden ze meite mee. Heel begrijpelijk. Met mijn middelste zus heb ik geen cntact meer. Mijn udste zus spreek ik ng wel. Vanaf het mment dat ik in het kindertehuis wnde, heb ik het cntact tiideliik verbrken met mijn zussen. Het was te pijnlijk. Dr het cntact werd ik steeds gecnfrnteerd met wat er was gebeurd. Ik wilde juist een nieuw leven pbuwen. Later is het cntact hersteld, maar het is altijd meizaam gebleven. Na de hereniging met nze meder is alles geëscaleerd. Ik had gehpt dat het beter zu wrden. maar dat werd het niet. Het is jammer dat we niet naar elkaar tegegreid zijn, juist dr ns verleden. We hebben nit geleerd m als zussen met elkaar m te gaan." Meder "Mijn meder stnd p een vetstuk. Vanaf mijn vierde jaar dacht ik dat ze dd was, want dat had mijn vader verteld. Mijn helejeugd heb ik naar haar clrfull 13 à

5 gemist, ga je het mier maken leuk. Je verlangt naar elkaar en stichting die ik heb pgericht. mag er zijn en hef niet meer, dan het is. Mijn udste zus de minder leuke dingen neem Híj zegt altijd: 'Geef niet p en zals vreger, nzichtbaar te Zahidawilde uitzeken f het je vr lief, daar wil je niet aan de wat je hart je ingeeft.' Dat zijn' Vrdat ik kinderen kreeg, verhaal van nze vader klpte en denken. Mijn meder kwam niet stimuleert mij enrm." vreg ik me af f ik kinderen wel is in 1996 naar Pakistan gereisd terug vr haar drie verlren liefdevl kn pveden. Ik had m antwrden te zeken en dchters en m de verlren liefde DOChlefS het slechtste vrbeeld gekregen als een wnder vnd ze nze in te halen, maar m haarzelf "Mijn kinderen cnfrnteerden wat je maar kn bedenken. Maar meder! Na dertig jaar kwamen en vral haar twee jngste me met mijn eigen gemis van gelukkig gaat het prima. We hebwe erachter dat ze ng leefde. kinderen een beter leven te een meder en een liefhebbende ben een heel hechte band samen Zahidantmette niet alleen geven. En wij, rijke familie uit het vader. Ik had een baby en mest en daar ben ik gelukkig mee." nze meder, maar k nze westen, knden daarvr zrgen. gelukkig zijn. Maar ik dacht: waar jngste zus en een brertje Ze eisteeen vrijstaand huis, een begin ik aan? Dr de gebrte StiChting Geheim geweld van wie we niet wisten dat hij cmplete inrichting, autrijlessen van mijn dchters, begn ik te "Dit jaar heb ik de Stichting bestnd. Ik kn niet wachten vr mijn brer, alles. Ze was te geven aan mijn gevelens en Geheim geweld pgericht. Z ttdat ik haar kn zien. In de nit tevreden. Uiteindelijk is emties en dat was iets wat ik kan ik meer betekenen vr zmer van 1997 was het zver: er bij mij iets geknapt en heb juist altijd had verdrngen. Als slachtffers van geweld. De mijn meder, zus en brer ik vr mezelf gekzen en het klein meisje was het niet velen stichting is een klankbrd en kwamen naar Nederland en cntact met haar verbrken. Vr een verlevingssysteem gewr- biedt erkenning, herkenning we zagenelkaar vr het eerst de tweede keer raakte ik mijn den. Er kwamen heftige emties en ltgentencntact. Ik streef p Schiphl. Het weerzien was meder kwijt." ls. Ik velde wel blijdschap, naar bewustwrding. De zeer emtineel. We mhelsden maar het gemis van mijn eigen ernst van kindermishandeling elkaar, huilden en lachten tegelijk. EChlgenOOl jeugd velde ik des te meer. Het prbeer ik duidelijk te maken Ik was z gelukkig. Er ging zveel "Ik was achttien ten ik Gilmer was niet meer tegen te huden, aan de maatschappij. Vanuit dr me heen. Ik dacht alleen ntmette. Hij was twintig. Ik kn het niet meer aan en vr mijn ervaring wil ik laten zien maal ze is er. Ik wilde alles met Ik had veel meegemaakt en het eerst zcht ik prfessinele dat je je leven psitief kunt haar delen. Ik had mijn meder daardr weinig vertruwen in hulp. De therapie heeft me gehl- veranderen, maar dat je er wel teruggevnden en hpte dat ik andere mensen. Gilmer had bij Pen m het verleden te verwer- hulp bij ndig hebt. Ten ik in de verlren jaren kn inhalen en mij p de lagere schl gezeten ken. Maar het kmt tch p iezelf het tehuis zat,had ik het gevel de verlren mederliefde terug en kende nze thuissituatie. neer, niemand heeft me verteld dat niemand mij hielp. Wat ik kn krijgen. Maar ik hield vast Dat velde vertruwd. Vr he ik het mest den. Als ik nu miste, wil ik geven aan kinderen aan een drmbeeld. Nadat ze mij was het makkelijker, ik naar mijn dchters kijk, zijn ze z hulp ndig hebben. Het miste in Nederland was geweest, ging hefde niet zveel uit te leggen. zichzelf en zelfuetzeketd. Heerlijk zu zíjn als de rechtsgangzu ik samen met Ayesha en nze Ik kn ged met hem praten. m te zien. Ik ben z trts P ze veranderen. Dat het kabinet de kinderen p vakantie naar haar Op mijn achttiende mest ik als ze zelf hun keuzes maken en privacywet beter aanpakt en te in Pakistan. Mijn familie uit het kindertehuis weg, dat als ze met iets thuiskmenwat ze k het verjaringstermijn vr liet ns weten dat ze heel graag hrde ten z. Gilmer kreeg zelf hebben gekcht! Dat mcht dit srt zaken. Er zijn nu te naar Nederland wilden kmen in die tijd een appartement en ik vreger niet. In het tehuis veel regels waardr de uders zdat we na dertig jaar bij elkaar daardr zijnwe vrij snel gaan mcht ik p mijn veertiende te veel beschermd wrden. Ik knden zíjn. Dat was k mijn samenwnen. Ik mest leren vr het eerst zelf mijn kleding vind dat het vrkmen van grtste wens. In het begin weer vertruwen te hebben. uitzeken en bepalen he mijn kindermishandeling vóór de ten ze eenmaal in Nederland Het was sms meilijk. Dr de haar zat. Mijn stiefmeder knipte privacy van de uders met gaan! arriveerden was het allemaal jaren heen zljnwe naar elkaar ns haar heel krt en maakte zelf AIs ik berichten in de media hr nieuw en spannend. Maar tegegreid en kennen we elkaar nze kleding. Zij bepaalde he f lees ver kindermishandeling krt na aankmst veranderde dr en dr. Ondanks dat hij wij eruit zagen. Mijn dchters f zelfs kindermrd, raak ik dit gevel. De verschillen in wist ver de mishandelingen, las dragen wat ze zelf leuk vinden, ze van slag. Maar ik vel k een nze culturen werden pijnlijk hij nu alle details in het eerste leren keuzes te maken en ntwik- enrme bsheid pkmen en duidelijk. Het taalprbleem, bek en dat was heftig vr hem. kelen zich. Ik heb wel het idee dat een vechtlust. Dit kan niet z de mentaliteitverschillen, het Mijn man is mijn stimulatr p zehge eisen aan zichzelf stellen. dr blijven gaan en via mslimgelf. Dat had ik me van de achtergrnd. Hij heeft me Misschien zien ze nbewust dat mijn stichting wil ik er iets aan tevren niet gerealiseerd ten ik altijd gesteund: met mijn bek, ik dat k de. Ik heb ng steeds den!" 14 clrfull

6 rgeving. vergeef mijn vader en :fmeder nit vr wat ze : hebben aangedaan. Dat gaat ) te ver. Mensen zeggen vaak, je pas verder kunt met je en als je eerst vergeeft. Maar, heft niet vr iedereen te den. Als vlwassene wrdt de rvang van het geweld duidelijk pas daarna kun je beslissen f : de vergeving waard is. Het is :n plicht! Die grens trek je zelf. r mij is vergeving uitgeslten. arvr was mijn jeugd te rwelijk. Op mijn manier ben r'r een deel in het reine rmen met het verleden dr rechtszaak aan te gaan. Op de 3 dat ik mijn uders terllgzag le rechtbank, na twintig jaar, rcht ik ze als vlwassen vruw tellen he ik de jarenlange :stelijke en lichamelijke shandelingen heb ervaren. Ze )esten naar mij luisteren f ze den f niet. De rechter gaf mij : ruimte m mijn verhaal te 'tellen en stnd achter m1j. Ze rben nit hun spijt betuigd. ntkenden het geweld fs en zeiden dat ik alles heb gen. Mijn hele leven stnd het teken van het verleden, rar de rechtszaak zie ik als r afrnding van die tijd. De hter heeft mij en mijn zussen :enning gegeven dr ns in :s in het gelijk te stellen en cr mijn vader en stiefmeder r schadevergeding p eggen. Dat was mijn :rwinning. Dr de verjaring t de zaak, was een andere straf t meer mgelijk. Ik vind dat er :n verjaring mag bestaan vr srt zaken. De dader met jd gestraft wrden. k al is het jaren geleden, nt de slachtffers hebben enslang." *! c C t N.9 '.= t ;! I C c E C E.9 FÈ T ai I s t s