107740/ Bezwaar tegen schorsing en ontslag vanwege verstoorde arbeidsrelatie ADVIES

Transcriptie

1 107740/ Bezwaar tegen schorsing en ontslag vanwege verstoorde arbeidsrelatie Landelijke in het geding tussen: ADVIES de heer A, wonende te B, bezwaarde, hierna te noemen A gemachtigde: de heer mr. V.S.M. Sturkenboom en het College van Bestuur van Stichting C, gevestigd te D, verweerder, hierna te noemen de werkgever gemachtigde: de heer mr. W.J.F. Nieuwenhuis 1. VERLOOP VAN DE PROCEDURE Bij bezwaarschrift van 15 mei 2017 heeft A bezwaar ingediend tegen het besluit van de werkgever van 5 april 2017 om A bij wijze van ordemaatregel te schorsen. Bij bezwaarschrift van 25 juni 2017 heeft A bezwaar ingediend tegen het besluit van de werkgever van 16 mei 2017 om A ontslag te verlenen op grond van gewichtige redenen. De werkgever heeft de Commissie naar aanleiding van de bezwaarschriften verzocht advies uit te brengen. De werkgever heeft op 20 september 2017 een verweerschrift ingediend. De mondelinge behandeling van de bezwaren vond plaats op 10 november A is ter zitting verschenen, vergezeld door zijn echtgenote en zijn dochter. Hij werd bijgestaan door zijn gemachtigde. Namens de werkgever waren ter zitting aanwezig de heer E en de heer F, directeur/bestuurder en bestuurssecretaris, bijgestaan door de gemachtigde. Na de mondelinge behandeling zijn op verzoek van de Commissie nadere stukken (brieven van en aan de Inspectie SZW en een uitspraak van de rechtbank Noord Nederland) ingediend. De Commissie heeft het onderzoek gesloten op 27 november A heeft een pleitnotitie overgelegd, die aan het advies gehecht is. Hetgeen op de zitting naar voren is gebracht, is in dit advies verwerkt. 2. DE FEITEN A is sinds 1980 werkzaam bij Stichting C in een vast dienstverband met een volledige betrekkingsomvang, laatstelijk als senior docent natuurkunde (LC). Op de arbeidsverhouding is van toepassing de cao vo. In maart 2015 zijn A en zijn locatiedirecteur, na een periode van arbeidsongeschiktheid van A, een mediationtraject gestart. De mediation is op 29 juni 2015 afgesloten met een vaststellingsovereenkomst. Op 19 november 2015 heeft de werkgever het voorgenomen / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 1 van 6

2 besluit genomen om het functioneren van A als onvoldoende te beoordelen. Het voorgenomen besluit heeft de werkgever op 12 april 2016 ingetrokken. Diezelfde dag besloot de werkgever dat A eind mei/begin juni 2016 beoordeeld zou worden. Tegen de intrekking van het voorgenomen besluit heeft A bezwaar gemaakt. De werkgever heeft de Commissie verzocht hierover te adviseren. Het advies aan de werkgever was om het bezwaar nietontvankelijk te verklaren. De werkgever heeft het advies overgenomen. Het schooljaar 2015/2016 is het niet tot een beoordeling gekomen. Vanwege gebeurtenissen die daarmee samenhingen heeft de werkgever op 21 juli 2016 besloten om A de disciplinaire straf op te leggen van inhouding van de bezoldiging van 25% voor de duur van een maand. Hiertegen heeft A bezwaar gemaakt. De werkgever heeft de Commissie verzocht om advies uit te brengen. Dat advies luidde om het bezwaar deels gegrond te verklaren. Naar aanleiding van het advies heeft de werkgever het bezwaar gedeeltelijk gegrond verklaard, in zoverre dat de inhouding van de bezoldiging ongedaan is gemaakt. In de eerste maanden van het schooljaar heeft er een wisseling plaatsgevonden tussen A en zijn leidinggevenden over een te plannen lesobservatie, over behaalde cijfers, over het niet verschijnen bij besprekingen en het niet lezen van berichten, over de verwijdering van leerlingen, over gespreksverslagen en over communicatie. Op 14 november 2016 heeft de werkgever A een brief gestuurd waarin hij A opdracht gaf mee te werken aan een lesobservatie en A verzocht zich te bezinnen op de steeds problematisch wordende verhoudingen. Dezelfde dag heeft de teamleider A laten weten dat hij 18 november 2016 langs zou komen voor een lesobservatie. A heeft zich op 15 november 2016 ziek gemeld. Op advies van de bedrijfsarts is er voor A een time-out ingelast tot 26 november Ondertussen had A de werkgever op 21 november 2016 verzocht om de beslissing van 12 april 2016 te heroverwegen en om hem alsnog een voldoende beoordeling te geven. Nadat de werkgever dat verzoek had afgewezen, heeft A bezwaar aangetekend. Op verzoek van de werkgever heeft de Commissie hierover geadviseerd. Het advies aan de werkgever was om het bezwaar ongegrond te verklaren. De werkgever heeft het advies overgenomen. Op 30 november 2016 heeft de werkgever A uitgenodigd voor een gesprek op 13 december 2016 om te vernemen waardoor er bij A spanningen ontstaan, wat er nodig is om deze te voorkomen en wat er nodig is om alsnog te kunnen komen tot een lesobservatie en beoordeling. Na de constatering van beide partijen dat het 13 december 2016 niet was gelukt te komen tot een inhoudelijke dialoog, heeft de werkgever A meerdere malen verzocht schriftelijk te reageren op de vragen uit de brief van 30 november A heeft gereageerd, de vragen uit de brief van 30 november 2016 zijn onbeantwoord gebleven. Op 10 februari 2017 heeft de locatiedirecteur A laten weten dat hij een nieuwe direct leidinggevende zou krijgen omdat zijn leidinggevende tot dan toe het te belastend vond om leiding te blijven geven aan A. De nieuwe leidinggevende heeft A uitgenodigd voor een gesprek en aangekondigd dat hij 28 februari 2017 langs wilde komen voor een lesobservatie. Tot een gesprek en lesobservatie is het niet gekomen. A heeft zich op 17 februari 2017 ziek gemeld. Op 23 januari en 16 februari 2017 heeft de werkgever A brieven gestuurd waarin / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 2 van 6

3 hij zijn zorgen uit over de samenwerking. De werkgever heeft A in verband daarmee uitgenodigd voor een gesprek op 22 maart Na dat gesprek is de werkgever tot de conclusie gekomen dat de verhoudingen onwerkbaar zijn en dat er geen sprake meer kan zijn van een vruchtbare samenwerking. Op 5 april 2017 heeft de werkgever A op de hoogte gesteld van zijn voornemen om tot beëindiging van zijn aanstelling over te gaan. Diezelfde datum heeft de werkgever A ook geïnformeerd over het besluit om hem te schorsen. Op 24 april 2017 heeft A zijn zienswijze naar aanleiding van het voorgenomen ontslag kenbaar gemaakt. Met inachtneming van de zienswijze heeft de werkgever A op 16 mei 2017 op de hoogte gesteld van het definitieve ontslagbesluit. 3. STANDPUNTEN VAN PARTIJEN Standpunt bezwaarde A voert aan dat hij nooit uit is geweest op een conflict. Hij heeft slechts zijn rechtspositie verdedigd. Bijvoorbeeld toen een klas, die hij net een beetje op de rit had, van hem af werd gepakt. Of toen hij een onvoldoende beoordeling kreeg. Een beoordeling die in feite een voldoende moest zijn. Ook heeft A van zich laten horen toen de werkgever de voorgenomen onvoldoende beoordeling introk. Deze kwestie en het besluit om A niet alsnog een voldoende beoordeling te geven heeft A voorgelegd aan de rechtbank. Na de intrekking van het voorgenomen besluit heeft de werkgever een nieuwe beoordeling opgestart zonder het daarvoor geldende protocol te volgen. Legitieme vragen die A heeft gesteld naar aanleiding van de onrechtmatige gang van zaken zijn nimmer beantwoord. In plaats daarvan heeft de werkgever stelselmatig een verkeerd beeld van de werkelijkheid neergezet. Hierdoor kon A niet anders dan zich verdedigen. A voelde zich steeds onveiliger op zijn werkplek. Zo heeft de locatiedirecteur een fout beeld geschetst van de cijfers die leerlingen bij A hadden gehaald. Verder eiste de teamleider van A dat alle cijfers van individueel gemaakte opdrachten binnen twee dagen in G zouden staan. Een onmogelijke opgave. De teamleider heeft ook onterecht klachten van leerlingen opgevoerd. Toen bleek dat de klachten ongegrond waren, liet de teamleider niks van zich horen. Ondanks de enorme tegenwerking, is A zijn werkzaamheden steeds naar behoren blijven verrichten. A erkent dat hij in het vuur van de strijd af en toe flink heeft gebotst met zijn werkgever. Volgens A is er echter geen onherstelbare schade aangericht. A verzoekt de Commissie het bezwaar gegrond te verklaren, om de werkgever te adviseren het ontslagbesluit in te trekken en om de werkgever te veroordelen in het vergoeden van de gemaakte proceskosten. Tevens stelt A de werkgever aansprakelijk voor geleden schade mocht het ontslagbesluit in stand blijven. Standpunt verweerder Sinds medio 2013 heeft de werkgever geprobeerd om op een open en constructieve wijze met A in gesprek te gaan over zijn functioneren. Dat is niet gelukt. Na de intrekking van de voorgenomen onvoldoende beoordeling heeft de werkgever geprobeerd te komen tot een nieuwe beoordeling. A heeft geweigerd daar aan mee te werken. Ook het gesprek over tal van / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 3 van 6

4 incidenten heeft de werkgever niet kunnen voeren met A. A is ook vaak weggelopen uit een gesprek. Ook als de werkgever A verzocht schriftelijk te reageren, gebeurde dit niet op constructieve wijze. A reageert bijna nooit op tijd en als hij reageert dan is dat veelal door wedervragen te stellen. A gaat niet in op de inhoud maar maakt procedurele opmerkingen en hij verwijst zonder nadere duiding naar eerdere stukken. Ook maakt hij zijn leidinggevenden verwijten. Hij zou geïntimideerd, tegengewerkt of gepest worden. Na onderzoek is de werkgever tot de conclusie gekomen dat er geen grond is voor deze ernstige verwijten. De situatie werd zodanig dat de teamleider van A op advies van de bedrijfsarts zijn functie aan een ander heeft moeten overdragen. Ondanks klachten van collega s, ouders en leerlingen over zijn functioneren en over zijn wijze van communiceren, is A steeds blijven volhouden dat hij goed functioneert. De werkgever heeft talloze malen geprobeerd om uit de ontstane impasse te komen. Maar al die pogingen hebben tot niets geleid. Hierdoor is er een onhoudbare situatie ontstaan op grond waarvan de werkgever in redelijkheid heeft kunnen besluiten om A ontslag te verlenen op grond van gewichtige redenen. Gezien de brede verstoring van de relatie tussen partijen was de werkgever ook gerechtigd om A te schorsen in afwachting van het einde van de aanstelling. De werkgever verzoekt de Commissie dan ook om de bezwaren ongegrond te verklaren en de verzoeken om proceskosten af te wijzen. 4. OVERWEGINGEN VAN DE COMMISSIE Het ontslagbesluit A heeft tijdig, dat wil zeggen binnen zes weken na bekendmaking van het besluit, bezwaar gemaakt. De Commissie stelt vast dat de werkgever de voornemenprocedure als genoemd in artikel 10.b.8 lid 1 cao vo correct heeft gevoerd. De werkgever heeft A ontslag verleend op grond van artikel 10.b.3 lid 12 cao vo, andere met name genoemde en aan de betrokkene schriftelijk meegedeelde redenen van gewichtige aard. Als reden van gewichtige aard heeft verweerder aangemerkt de impasse die volgens hem was ontstaan en die tot gevolg had dat herstel van een vruchtbare arbeidsverhouding niet meer mogelijk was. Op grond van de stukken en hetgeen ter zitting naar voren is gebracht stelt de Commissie vast dat partijen in ieder geval vanaf 2015 een problematische arbeidsrelatie hebben. Met name de beoordelingsprocedure heeft geleid tot veel wederzijds onbegrip. Dit onbegrip heeft zich vertaald in het over en weer sturen van s en brieven en het voeren van diverse juridische procedures. Het lukt partijen niet om nader tot elkaar te komen. Gesprekken die worden gevoerd leiden niet tot een oplossing. Integendeel, de verwijten die partijen elkaar over en weer maken nemen alleen maar toe. In deze situatie, waarin partijen niet dichter bij elkaar kwamen en het onbegrip over en weer alleen maar groter werd, heeft de werkgever in april 2017 mogen concluderen dat er sprake was van een zodanige impasse dat van een vruchtbare voortzetting van de arbeidsrelatie met bezwaarde geen sprake meer kon zijn en dat ontslag onvermijdelijk was / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 4 van 6

5 Vervolgens ziet de Commissie zich voor de vraag gesteld of er reden is aan A een aanvullende ontslagvergoeding ten laste van de werkgever toe te kennen. Daarvoor is reden indien het aandeel van de werkgever aan de verstoring van de arbeidsrelatie meer bedraagt dan 50%. Naar het oordeel van de Commissie is dat niet het geval. Daartoe overweegt de Commissie als volgt. Op grond van artikel 19.3 cao vo is de werkgever gehouden om het functioneren van werknemers periodiek te beoordelen. Werknemers zijn gehouden om hieraan mee te werken. De Commissie stelt vast dat het de werkgever niet is gelukt om A in de periode najaar 2015 voorjaar 2017 in het kader van de beoordeling te observeren tijdens de les. De werkgever heeft zich in die periode geduldig getoond door iedere keer als het niet lukte om een les van A te observeren, op een later moment een lesobservatie te plannen. Zo ook aan het begin van het schooljaar 2016/2017. A heeft ter zitting aangevoerd dat hij op dat moment openstond voor een beoordeling. Nog los van het feit dat A deze bewering in zijn verweerschrift van 25 juni 2017 tegenspreekt ( ik ben nimmer akkoord gegaan of heb nimmer ingestemd met de intrekking van het voornemen tot een onvoldoende en een nieuwe beoordeling ) blijkt ook uit de berichten die A op 29 september 2017 aan zijn teamleider heeft gestuurd dat er geen sprake is geweest van onvoorwaardelijk meewerken aan een lesobservatie. Uit de berichten van A blijkt dat voldaan moest worden aan een, overigens niet nader omschreven, voorwaarde voordat lesobservatie kon plaatsvinden. Het probleem van het nog steeds niet kunnen komen tot een beoordeling heeft de werkgever vervolgens naar het oordeel van de Commissie naar beste vermogen geprobeerd op te lossen door A eind 2016 uit te nodigen voor een gesprek. Het doel van het gesprek was om te horen wat er volgens A nodig was om alsnog tot een lesobservatie en beoordeling te kunnen komen. Uit stukken van beide partijen blijkt dat A niet in staat was om die vraag te beantwoorden voordat de werkgever een tiental vragen van A had beantwoord. Opnieuw moest de werkgever voldoen aan een voorwaarde voordat A in wenste te gaan op een verzoek van de werkgever. Deze weinig coöperatieve houding van A is ook terug te vinden in zijn correspondentie met de werkgever. Als A door de bestuurder, de locatiedirecteur of zijn teamleider werd gevraagd ergens op te reageren, volstond A regelmatig met een voorlopige reactie en/of met verwijzingen naar eerdere correspondentie. Zelfs als er sprake van zou zijn dat de werkgever A tegenwerkte, hetgeen de Commissie niet is gebleken, kan dat de wijze waarop A zich heeft opgesteld niet rechtvaardigen. De weinig coöperatieve houding en ontwijkende manier van communiceren van A hebben naar het oordeel van de Commissie in overwegende mate aan de verstoring van de arbeidsverhouding bijgedragen. Aldus is de Commissie van oordeel dat de verstoring van de arbeidsrelatie niet in overwegende mate aan de werkgever is te wijten, zodat er geen reden is voor het toekennen van een aanvullende ontslagvergoeding aan A. In het rapport van de Inspectie SZW en de daarmee samenhangende brieven die na de zitting op verzoek van de Commissie nog zijn ingediend, ziet de Commissie geen aanleiding om tot een ander oordeel te komen. De schorsing A heeft tijdig, dat wil zeggen binnen zes weken na het besluit, bezwaar gemaakt. De werkgever beschikte op grond van artikel 10.b.6 lid 5, aanhef en onder a cao vo over de bevoegdheid om A te schorsen vanaf het voornemen tot ontslag gedurende de duur van de / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 5 van 6

6 procedure tot beëindiging van de aanstelling. In het licht van de verstoorde arbeidsverhouding is het begrijpelijk dat de werkgever niet het risico wilde lopen dat er aanhoudende onrust zou ontstaan in afwachting van het einde van de aanstelling van A. Onder die omstandigheden heeft de werkgever naar het oordeel van de Commissie het besluit mogen nemen om A voor de duur van de procedure tot beëindiging van de aanstelling te schorsen. Het bezwaar is daarom naar het oordeel van de Commissie ongegrond. De Commissie ziet geen reden om de bestreden beslissingen te herroepen en zal het bevoegd gezag adviseren de bezwaren ongegrond te verklaren. Nu de proceskosten op grond van artikel 7:15 lid 2 Awb alleen worden vergoed als een beslissing wordt herroepen, adviseert de Commissie het bevoegd gezag het verzoek om vergoeding van de kosten van A af te wijzen. 5. OORDEEL Op grond van bovenstaande overwegingen adviseert de Commissie het bevoegd gezag de bezwaren ongegrond te verklaren, de bestreden beslissingen te handhaven en de verzoeken om vergoeding van de kosten af te wijzen. Vastgesteld te Utrecht op 22 december 2017 door mr. B.K. Olivier, voorzitter, prof. mr. P.W.A. Huisman en mr. Chr.H. Stokman-Prins, leden, in aanwezigheid van mr. B.K. Olivier voorzitter mr. A.A. Veraart secretaris / uitspraak d.d. 22 december 2017 pagina 6 van 6