De werkgever heeft de werknemer nogmaals mogen schorsen om nader onderzoek te doen naar zijn mogelijk onrechtmatig handelen.

Transcriptie

1 De werkgever heeft de werknemer nogmaals mogen schorsen om nader onderzoek te doen naar zijn mogelijk onrechtmatig handelen. in het geding tussen: UITSPRAAK de heer A, wonende te B, appellant, hierna te noemen A gemachtigde: mevrouw mr. H.A. van Dalsen en het College van Bestuur van de Stichting C, gevestigd te D, verweerder, hierna te noemen de werkgever gemachtigde: de heer mr. J.A. Keijser 1. VERLOOP VAN DE PROCEDURE Bij beroepschrift van 12 april 2017, diezelfde dag per ingekomen, heeft A beroep ingesteld tegen de beslissing van de werkgever van 3 maart 2017 om A op grond van artikel 10.a.7 lid 2 cao vo met ingang van 6 maart 2017 bij wijze van ordemaatregel te schorsen voor de duur van twee maanden. De werkgever heeft op 8 mei 2017 een verweerschrift ingediend. De mondelinge behandeling van het beroep vond plaats op 6 juni 2017 te Utrecht. A verscheen in persoon en werd bijgestaan door zijn gemachtigde. Namens de werkgever verschenen ter zitting de heer E, directeur F, en de heer G, adviseur College van Bestuur, daartoe bijgestaan door de gemachtigde. 2. DE FEITEN A is als docent Biologie in een vast dienstverband werkzaam op F, een school voor vmbo, vallende onder de Stichting C. Op de arbeidsverhouding is van toepassing de cao vo. Nadat de werkgever in januari 2017 schriftelijke klachten had ontvangen van leerlingen van klas 4TDC3 over uitlatingen en gedragingen van A die als ongepast en (seksueel) intimiderend zijn ervaren door deze leerlingen, heeft hij A bij brief van 26 januari 2017 op grond van artikel 10.a.7 lid 1 cao vo met onmiddellijke ingang geschorst tot en met 17 februari 2017 voor het doen van nader onderzoek. Tegen deze schorsing heeft A geen beroep ingesteld. A is op 9 februari 2017 in het kader van het onderzoek door de werkgever gehoord over de door de diverse leerlingen afgelegde verklaringen. Van dit gesprek is een verslag opgesteld dat op 14 februari 2017 aan A is gezonden. Bij brief van 16 februari 2017 heeft de werkgever A het voornemen medegedeeld de schorsing in belang van de school en het onderwijs te verlengen voor de duur van maximaal twee maanden op grond van artikel 10.a.7 lid 2 sub f cao vo / uitspraak d.d. 10 juli 2017 pagina 1 van 5

2 In deze brief heeft de werkgever voorts medegedeeld dat A, in afwachting van het definitieve besluit, geschorst blijft. De werkgever geeft aan daarvoor gebruik te maken van de per 20 februari 2017 nog niet benutte schorsingstermijn van artikel 10.a.7 lid 1 cao, welke termijn de werkgever laat ingaan op 27 februari De week van 20 tot 27 februari 2017 was een vakantieweek. De werkgever heeft in voornoemde brief tevens aangegeven dat de reactie van A op de verklaringen nader onderzoek vergt en dat het onderzoek wordt uitgebreid naar een vermeend incident in januari 2017 waarbij A de auto van een collega zou hebben beschadigd en naar de melding van een stoeipartij tussen A en een leerlinge. Op 28 februari 2017 heeft A gereageerd op de inhoud van het gespreksverslag van 9 februari Op 1 maart 2017 heeft A zijn schriftelijke zienswijze tegen de voorgenomen schorsing van 16 februari 2017 bij de werkgever ingediend, waarna de werkgever A bij brief van 3 maart 2017 heeft medegedeeld hem op grond van artikel 10.a.7 lid 2 cao vo met ingang van 6 maart 2017 bij wijze van ordemaatregel te schorsen voor de duur van twee maanden. Tegen de beslissing van de werkgever van 3 maart 2017 is het beroep gericht. Bij brief van 4 april 2017 heeft de werkgever A de bevindingen uit het onderzoek medegedeeld met als conclusie dat de werkgever zich genoodzaakt ziet de arbeidsovereenkomst met A te beëindigen. Daartoe is inmiddels een verzoekschrift tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ingediend bij de kantonrechter. A had zich op 26 januari 2017 ziek gemeld maar werd door de bedrijfsarts arbeidsgeschikt geacht. A heeft zich op 4 april 2017 opnieuw ziek gemeld en is sedertdien arbeidsongeschikt. 3. STANDPUNTEN VAN PARTIJEN A stelt dat feitelijk sprake is van het opleggen van drie schorsingen, hetgeen zich niet verdraagt met de bepalingen over schorsing uit de cao vo. De eerste schorsing is opgelegd als ordemaatregel voor het doen van nader onderzoek. A heeft bewust geen beroep tegen deze eerste schorsing ingesteld omdat hij alle medewerking wilde verlenen aan een onderzoek naar vermeende klachten van leerlingen. Vervolgens kwam het voornemen tot verlenging van de schorsing die tegelijkertijd een tweede schorsing bevatte, te weten het met terugwerkende kracht alsnog verlengen van de eerste schorsing, zonder dat A zich daartegen kon verweren. De derde schorsing, waartegen het beroep is gericht, is een verlenging van de eerdere schorsingen. De cao vo biedt echter geen ruimte voor een derde schorsing en bovendien zijn alle schorsingen op 16 april 2017 al verlopen zodat een schorsing op 3 maart 2017 voor de duur van twee maanden ook daarom al strijdig is met de cao vo. Voorts bestond er op 3 maart 2017 geen noodzaak om over te gaan tot een verlenging van de schorsing omdat de werkgever inmiddels alle tijd had gehad om de kwestie te onderzoeken en een standpunt in te nemen. A had tijdens het gesprek op 9 februari 2017 zijn zienswijze ten aanzien van de klachten en de beschuldigingen al gegeven. De klachten zijn grotendeels niet waar of moeten in een andere context worden geplaatst. A betwist zich discriminerend dan wel grensoverschrijdend te hebben uitgelaten jegens leerlingen. A voelt zich geïsoleerd door de diffamerende maatregel van een schorsing en heeft de indruk dat de werkgever er bij de verlenging van de schorsing allerlei randzaken bijhaalt die al bekend waren bij de werkgever ten tijde van het opleggen van de eerste schorsing (zoals de beschadiging van de auto van een collega en de vermeende stoeipartij), om hem op grond daarvan voor langere tijd te kunnen schorsen. A betwist ook maar iets te maken te hebben met de beschadiging aan de auto van zijn / uitspraak d.d. 10 juli 2017 pagina 2 van 5

3 collega. Van een stoeipartij met een leerlinge is evenmin sprake geweest. Soms wordt hij in de gang door leerlingen op de rug gesprongen maar het gaat te ver om dit als stoeipartij te benoemen. De op 3 maart 2017 opgelegde schorsing is dan ook onterecht, onvoldoende gemotiveerd en disproportioneel. De werkgever stelt voorop dat het onwenselijk en onverantwoord was om A lopende het onderzoek werkzaamheden binnen de school te laten verrichten. Omdat er na de ontvangst van de klachten van de leerlingen nog sprake bleek te zijn van een eerder in januari 2017 voorgevallen incident met een vrouwelijke collega en van een stoeipartij met een leerlinge, was nader onderzoek noodzakelijk. Aangezien de werkgever de reactie van A wilde hebben op het gespreksverslag van 9 februari 2017 en omdat hij wist dat de gemachtigde van A op vakantie was, was een nadere verlenging van de eerste schorsing noodzakelijk. Daarom is de werkgever creatief omgesprongen met de caobepalingen ten aanzien van de schorsing als ordemaatregel door de niet opgemaakte week van de eerste schorsing (die voor de duur van drie weken was opgelegd) op een later moment alsnog aan de eerdere schorsingsperiode toe te voegen. Dat die week niet aansluitend aan de eerdere periode van drie weken is opgelegd, is omdat er toen een vakantieweek was. Daarom is de vierde week direct na de vakantie ingegaan op 27 februari Na afloop van deze vierde week, is de schorsing van 6 maart 2017 ingegaan. Er is echter geen sprake van een zelfstandig besluit tot schorsing zodat de verweerprocedure hiervoor niet in acht behoefde te worden genomen. De schorsing van 3 maart 2017 is dan ook te beschouwen als het tweede schorsingsbesluit. De werkgever stelt voorts dat hij uit het beroepschrift opmaakt dat A de schorsing als zodanig niet ongerechtvaardigd acht, maar dat hij stelt dat een schorsing in maart 2017 niet meer opportuun was omdat het onderzoek toen al afgerond had kunnen zijn. De werkgever betwist dat; het onderzoek is met de nodige voortvarendheid en zorgvuldigheid afgerond. De opgelegde schorsing is derhalve gerechtvaardigd en proportioneel, aldus de werkgever. 4. OVERWEGINGEN VAN DE COMMISSIE De bevoegdheid en de ontvankelijkheid Aangezien het beroep is gericht tegen één van de beslissingen, genoemd in artikel 20 lid 1 onder b cao vo en binnen de daartoe geldende termijn is ingesteld, is de Commissie bevoegd van het beroep kennis te nemen en is het beroep ontvankelijk. De schorsing als ordemaatregel Het beroep is gericht tegen het besluit van 3 maart Er is sprake van een schorsing als bedoeld in artikel 10.a.7 lid 2 sub f cao vo. A is in de gelegenheid gesteld zijn zienswijze tegen het voornemen besluit van 3 maart 2017 kenbaar te maken zodat is voldaan aan het vereiste van artikel 10.a.9 lid 1 cao vo. De Commissie toetst of de werkgever in redelijkheid heeft mogen overgaan tot het opleggen van deze schorsing en overweegt daartoe als volgt / uitspraak d.d. 10 juli 2017 pagina 3 van 5

4 De werkgever heeft A op 26 januari 2017 geschorst op grond van artikel 10.a.7 lid 1 cao vo, voor de duur van drie weken, te weten tot 17 februari Op grond van dit artikel kan een werknemer worden geschorst indien dit gelet op het belang van de instelling dringend noodzakelijk is en voor ten hoogste vier weken. A had op grond van deze bepaling geschorst mogen worden tot 23 februari In zijn voorgenomen besluit van 16 februari 2017 deelt de werkgever A mee alsnog gebruik te maken van de per 20 februari 2017 nog niet benutte schorsingstermijn van een week. De werkgever laat deze week ingaan op 27 februari 2017 omdat de week van 20 tot 27 februari 2017 een vakantieweek was. De werkgever heeft A voorts niet in de gelegenheid gesteld om zijn opvattingen omtrent deze verlenging van de eerdere schorsing kenbaar te maken. Dit komt neer op het met terugwerkende kracht verlengen van een eerder opgelegde schorsing. De Commissie acht dit onzorgvuldig en niet conform de bepalingen in de cao vo. Nu het beroep evenwel niet is gericht tegen het besluit van 16 februari 2017 kan dit niet leiden tot een gegrondverklaring van het beroep tegen de latere schorsing van 3 maart A is op 3 maart 2017 geschorst op grond van artikel 10.a.7 lid 2 onder f cao vo, zijnde een schorsing indien het belang van de instelling dit vordert voor ten hoogste drie maanden, daaronder begrepen de termijn genoemd in lid 1 van ten hoogste vier weken. A is geschorst tot 3 mei A heeft als voornaamste beroepsgrond aangevoerd dat er voor de werkgever op 3 maart 2017 geen noodzaak meer bestond om hem te schorsen omdat het onderzoek op dat moment al afgerond had kunnen zijn. De Commissie stelt voorop dat de duur van een schorsing als ordemaatregel in verhouding dient te staan tot de tijd die de werkgever nodig heeft voor de te ondernemen actie en deze dient ook gemotiveerd te worden. Aanleiding voor de schorsing is dat de schoolleiding klachten van leerlingen ontving over uitlatingen en gedragingen van A die door de werkgever worden bestempeld als ongewenst gedrag, seksueel getinte uitlatingen, te heftige en/of intieme verhalen en ongewenst fysiek contact. De aard van de klachten is op zichzelf voldoende reden om een onderzoek in te stellen en gelet op de aard van de klachten is voorstelbaar dat de aanwezigheid van A op school tijdens het onderzoek niet wenselijk was. Vaststaat dat de werkgever na de schorsing van A op 26 januari 2017 gesproken heeft met de leerlingen die de klachten hadden ingediend, met leerlingen uit andere klassen over hun ervaringen met A en met enkele collega s van A. A is op 9 februari 2017 in de gelegenheid gesteld te reageren op de geanonimiseerde verklaringen van de leerlingen en van deze reactie heeft de werkgever een verslag opgesteld en dat op 14 februari 2017 aan A gezonden met het verzoek om daarop te reageren. Uit voornoemd gespreksverslag blijkt dat de werkgever de reactie van A op dit gesprek wilde afwachten, hetgeen de Commissie zorgvuldig acht, en tevens nader onderzoek wilde doen naar twee incidenten die niet eerder met hem besproken waren, te weten een melding van een collega docent dat zij A zag stoeien met een leerlinge en het mogelijk bekrassen door A op 21 december 2016 van een auto van een andere collega docent. Uit de stukken en het verhandelde ter zitting is de Commissie gebleken dat de werkgever na de reactie van A op 28 februari 2017 op het verslag van het gesprek van 9 februari 2017 nog een aantal zaken heeft onderzocht, waaronder het bestuderen van de camerabeelden van 21 december Ten tijde van het nemen van het voornemen besluit op 16 februari 2017 alsook het besluit op 3 maart 2017 waren de bevindingen van de werkgever nog niet bekend en daarmee het onderzoek ook nog niet afgerond. Gelet op het gegeven dat A eerst op 28 februari 2017 heeft gereageerd op het / uitspraak d.d. 10 juli 2017 pagina 4 van 5

5 hem voorgelegde concept verslag en de werkgever als gevolg daarvan nog een aantal zaken nader moest onderzoeken, acht de Commissie op 3 maart 2017 nog voldoende noodzaak voorhanden voor het doen van nader onderzoek, waarbij de aanwezigheid van A op de instelling niet wenselijk was. Bij brief van 4 april 2017 heeft de werkgever zijn bevindingen kenbaar gemaakt waarmee het onderzoek was afgerond. Hoewel de schorsing nog heeft voortgeduurd tot 3 mei 2017 terwijl het onderzoek was afgerond, acht de Commissie dit gegeven onvoldoende om op basis daarvan tot een gegrondverklaring van het beroep te komen. Dit geldt temeer nu de werkgever op dat moment een nieuw schorsingsbesluit had kunnen nemen op basis van artikel 10.a.7 lid 2 sub e cao vo, een schorsing voor de duur van de procedure tot ontbinding. Dit had de feitelijke situatie voor A niet veranderd. Alles overziende heeft de werkgever naar het oordeel van de Commissie in redelijkheid kunnen komen tot de beslissing van 3 maart 2017 om A te schorsen als ordemaatregel. De Commissie zal het beroep derhalve ongegrond verklaren. 5. OORDEEL Op grond van bovenstaande overwegingen verklaart de Commissie het beroep ongegrond. Vastgesteld te Utrecht op 10 juli 2017 door mr. L.C.J. Sprengers, voorzitter, mr. drs. G.W. van der Brugge MA en mr. M.J. van Dasselaar, leden, in aanwezigheid van mr. R.M. de Bekker, secretaris. mr. L.C.J. Sprengers voorzitter mr. R.M. de Bekker secretaris / uitspraak d.d. 10 juli 2017 pagina 5 van 5