Geen voorlopige voorziening in het kader van schorsing als ordemaatregel; PO

Transcriptie

1 Geen voorlopige voorziening in het kader van schorsing als ordemaatregel; in het geding tussen: UITSPRAAK IN VOORLOPIGE VOORZIENING mevrouw A, wonende te B, appellante, hierna te noemen A gemachtigde: mevrouw mr. M.A.M. van der Linden en het College van Bestuur van D, gevestigd te E, verweerder, hierna te noemen de werkgever gemachtigde: mevrouw mr. I.A. Hoen 1. VERLOOP VAN DE PROCEDURE Bij beroepschrift van 1 mei 2015, diezelfde dag binnengekomen, heeft A bij de Commissie van Beroep beroep ingesteld tegen de beslissing van de werkgever van 25 maart 2015 om haar op grond van artikel 3.14 lid 1 cao po voor de duur van vier weken te schorsen, alsmede tegen de beslissing van de werkgever van 20 april 2015 om haar op grond van artikel 3.15 lid 3 cao po voor de duur van maximaal drie maanden te schorsen (zaaknummer ). Eveneens op 1 mei 2015 heeft A aan de Voorzitter van de Commissie verzocht de volgende voorlopige voorzieningen te treffen: schorsing van de beslissing van 25 maart 2015; schorsing van de beslissing van 20 april 2015; toelating tot de overeengekomen werkzaamheden. De werkgever heeft op 28 mei 2015 een verweerschrift ingediend. De mondelinge behandeling van het verzoek vond plaats op 1 juni 2015 te Utrecht. A verscheen in persoon en werd bijgestaan door haar gemachtigde. De werkgever werd vertegenwoordigd door de heer F, directeur-bestuurder, daartoe bijgestaan door de gemachtigde. A heeft een pleitnotitie overgelegd. 2. DE FEITEN Voor zover relevant voor de behandeling van het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening, gaat de Voorzitter uit van de volgende feiten. A, is sinds 1 januari 2010 bij D werkzaam als directeur van de G, in eerste instantie op basis van een contract voor bepaalde tijd voor één jaar en daarna voor onbepaalde tijd, met een volledige betrekkings-omvang. Op de arbeidsverhouding is van toepassing de cao po. In juli 2010 heeft de werkgever met A een functioneringsgesprek gevoerd. In december 2010 heeft de werkgever met A een beoordelingsgesprek gevoerd. In de periode december 2013 tot en met februari 2014 hebben de werkgever en A een mediationtraject doorlopen om het functioneren van A alsook de onderlinge samenwerking te verbeteren. Een en ander heeft niet geleid tot een vaststellingsovereenkomst. Pagina 1 van 5

2 Op 30 juni 2014 vond een functioneringsgesprek plaats. Dit gesprek heeft niet geleid tot overeenstemming over werkafspraken. Een beoogd coachingstraject van A is niet opgestart omdat partijen geen overeenstemming konden bereiken over de coachingsdoelen. Op 24 maart 2015 heeft de werkgever met A een beoordelingsgesprek gevoerd. Tijdens dit gesprek heeft de werkgever A meegedeeld dat hij geen vertrouwen meer had in verbetering van de samenwerking. Aan het eind van dit gesprek heeft de werkgever A meegedeeld dat hij voornemens was haar bij wijze van ordemaatregel te schorsen. Bij brief van 25 maart 2015 heeft de werkgever zijn voornemen tot schorsing omgezet in een definitieve beslissing tot schorsing van A voor de duur van maximaal vier weken, op grond van artikel 3.14 lid 1 cao po. In deze brief heeft de werkgever tevens het voornemen geuit om de schorsing te verlengen op grond van art lid 3 cao po, om in die periode met elkaar in overleg te treden om na te gaan of er een minnelijke regeling mogelijk is gericht op de beëindiging van het dienstverband. Tegen dit voornemen heeft A op 14 april 2015 verweer gevoerd. Eveneens op 14 april 2015 heeft A een door de werkgever op 2 april 2015 toegezonden voorstel tot beëindiging van het dienstverband afgewezen. Bij beslissing van 20 april 2015 heeft de werkgever A meegedeeld dat de ordemaatregel wordt verlengd met ingang van 22 april 2015 in afwachting van het definitieve besluit over de beëindiging van het dienstverband. Het voornemen daartoe is ter advies aan de medezeggenschapsraad (MR) voorgelegd. Op 17 mei 2015 heeft de MR negatief geadviseerd over het voorgenomen besluit tot beëindiging van het dienstverband met A. Op 27 mei 2015 heeft de werkgever A het voornemen meegedeeld de schorsing te verlengen voor de duur van de ontbindingsprocedure, op grond van artikel 3.15 lid 2 cao po. 3. STANDPUNTEN VAN PARTIJEN A stelt dat de arbeidsrelatie naar haar mening niet zodanig is verstoord dat het dienstverband niet voortgezet kan worden. Zij heeft er nog steeds vertrouwen in dat zij haar functie naar behoren kan invullen. Na de mediation is de onderlinge verstandhouding sterk verbeterd. A voert aan dat de werkgever een waslijst aan verwijten heeft overgelegd, maar veel verwijten zijn slechts summier omschreven en niet nader onderbouwd met stukken. De werkgever zet daarmee een bepaalde sfeer neer die niet overeenkomt met de werkelijkheid. A erkent dat er wel eens verschillen van mening zijn geweest met het bestuur of met collega-directeuren, maar deze zaken zijn absoluut niet allemaal aan te merken als discussie of conflict. A erkent voorts dat zij (uiteraard) opkwam voor de belangen van haar eigen school, maar zij herkent zich niet in het verwijt dat zij geen oog zou hebben voor de wensen van het bovenschools management, dat zij afspraken naast zich neer zou leggen of dat zij zou communiceren op een voor anderen onaangename wijze. Zij heeft zich altijd rustig, correct, constructief en professioneel opgesteld. De stelling van de werkgever dat A eerst heeft ingestemd met de door de werkgever opgestelde werkafspraken en deze instemming later weer heeft ingetrokken, is niet juist. Wel heeft A de werkgever verzocht een aantal aanpassingen door te voeren, omdat de vaststellingsovereenkomst naar haar mening eenzijdig gericht was op haar functioneren en niet op de onderlinge samenwerking. De werkgever heeft deze aanpassingen echter niet willen overnemen. Van december 2010 tot 30 juni 2014 heeft er geen enkel functionerings- en/of beoordelingsgesprek plaatsgevonden. Pas op 24 maart 2015 is haar functioneren voor het eerst formeel als onvoldoende beoordeeld. De cao-bepalingen met betrekking tot de functionerings- en beoordelingscyclus zijn er niet voor niets; een beroep hierop kan de werknemer niet worden tegengeworpen. A heeft, nadat zij geschorst was, nooit ouders of personeelsleden gemobiliseerd. Wel heeft zij over de kwestie een kort en zakelijk gesprek gehad met de MR. Zij kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor de onder ouders en personeelsleden ontstane onrust. Pagina 2 van 5

3 Al met al stelt A dat de belangen van de instelling in dit geval niet opwegen tegen de persoonlijke belangen van A. Schorsing was en is niet dringend noodzakelijk en is daarnaast een belastende maatregel, aldus A. De werkgever stelt daar tegenover dat er al sinds 2011 een fors en structureel verschil van inzicht is met A over de wijze waarop de functie van directeur dient te worden uitgeoefend. Kern van de kritiek is dat A die op zich haar taken als directeur wel goed uitvoert solistisch opereert en zich weinig gelegen laat liggen aan het stichting brede (onderwijs)beleid. Ook door haar onaangename wijze van communiceren vervreemdde A haar collega-directeuren, de medewerkers van het bestuursbureau en de bestuurder in toenemende mate van zich. De onderlinge verhoudingen kwamen steeds meer onder druk te staan. A zocht steeds vaker de confrontatie en na verloop van tijd ontstond een situatie waarin A steevast een ander standpunt innam dan de bestuurder en de overige directeuren. Hoewel over een en ander sinds 2011 regelmatig en sinds 2014 intensief met A is gesproken, bleef zij consequent haar eigen koers varen. Ondanks diverse pogingen daartoe, lukte het maar niet om de bestaande verschillen van inzicht uit te praten en duidelijke afspraken te maken over de door de werkgever gewenste wijze van uitoefening van de functie. Het is beslist niet zo dat A een kant-en-klare overeenkomst is opgedrongen met daarin enkel werkafspraken die haarzelf betroffen. Er is meer dan twee maanden onderhandeld over een tekst waarin beide partijen zich konden vinden. In plaats van te komen tot overeenstemming verslechterden de arbeidsverhoudingen daarna alleen maar als gevolg van nieuwe incidenten en voorvallen. Toen de werkgever begin maart 2015 aangaf met A in gesprek te willen over haar functioneren, gaf A aan dergelijke gesprekken alleen te willen voeren binnen de formele gesprekscyclus. Een open en inhoudelijk gesprek was niet meer mogelijk. Daarop heeft de werkgever het beoordelingsgesprek van 24 maart 2015 gearrangeerd. Gelet op het verloop en de inhoud van dit gesprek zag de werkgever zich genoodzaakt een interventie toe te passen in de vorm van een ordemaatregel. De werkgever hield er namelijk rekening mee dat A teamleden en ouders zou betrekken bij haar geschil met de bestuurder, hetgeen zou kunnen leiden tot escalatie van het conflict en een onbestuurbare situatie. Het vermoeden van de werkgever dat A ouders en personeel zou mobiliseren, is juist gebleken. Dit heeft er mede toe geleid dat er onder ouders en personeel veel onrust is ontstaan. Zo hebben diverse ouders een petitie opgesteld en zich tot de media gewend. Als gevolg van de opstelling van de oudergeleding van de MR, die in nauw contact stond met A, ontstond er ook binnen de MR een ernstige conflictsituatie. Kortom, het conflict tussen A en de werkgever lag op straat. Onder die omstandigheden achtte de werkgever verlenging van de schorsing noodzakelijk. De situatie is inmiddels volstrekt onwerkbaar geworden, aldus de werkgever. 4. OVERWEGINGEN VAN DE VOORZITTER De bevoegdheid en de ontvankelijkheid Op grond van artikel 17 van het beroepsreglement van de Commissie kan de Voorzitter van de Commissie in een aanhangig beroep een voorlopige voorziening treffen in afwachting van de uitspraak in de hoofdzaak. De instelling is aangesloten bij deze Commissie en A heeft bij de Commissie beroep ingesteld. Daarom is de Voorzitter bevoegd kennis te nemen van het verzoek om een voorlopige voorziening en is het verzoek ontvankelijk. Pagina 3 van 5

4 De verzochte voorlopige voorziening De door A verzochte voorziening is naar het oordeel van de Voorzitter in beginsel slechts voor toewijzing vatbaar, indien A een spoedeisend belang heeft, indien met voldoende mate van waarschijnlijkheid kan worden aangenomen dat de Commissie van Beroep het beroep van A in de bodemprocedure gegrond zal verklaren en indien, na afweging van de belangen van werkgever en werknemer, een voorziening bij voorraad geïndiceerd is. De Voorzitter overweegt allereerst dat de schorsing van 25 maart 2015 is opgelegd voor de duur van vier weken. Deze schorsing is derhalve reeds verlopen. Reeds daarom heeft A ten aanzien van deze schorsing geen belang meer bij het treffen van een voorlopige voorziening, zodat de Voorzitter deze schorsing verder buiten beoordeling zal laten en het hierop betrekking hebbende verzoek om een voorlopige voorziening zal afwijzen. Ten aanzien van de nog voortdurende schorsing van 20 april 2015 is de Voorzitter van oordeel dat A wel een spoedeisend belang heeft. Zij is uit haar (leidinggevende) taken ontheven zonder dat haar andere passende taken zijn opgedragen en zonder dat zij op enige andere wijze binnen de organisatie is ingezet. Aldus is zij feitelijk buiten de organisatie geplaatst, waardoor naar mate deze situatie langer duurt terugkeer moeilijker zal worden. Aangaande de vraag of al dan niet met voldoende mate van waarschijnlijkheid kan worden aangenomen dat de Commissie van Beroep het beroep van A in de bodemprocedure gegrond zal verklaren, overweegt de Voorzitter als volgt. Bij de beoordeling van een schorsing in het belang van de instelling stelt de Commissie zich in beginsel terughoudend op, omdat de werkgever hierin een grote mate van beleidsvrijheid toekomt. In het algemeen kan de werkgever de bevoegdheid niet worden ontzegd om een werknemer vrij te stellen van werkzaamheden indien hij een ontstane onwerkbare situatie het hoofd wil bieden dan wel de mogelijkheden wil verkennen om te komen tot een einde van de arbeidsverhouding. In dit verband overweegt de Voorzitter dat het hier in de kern gaat om mensen in de top van een organisatie die klaarblijkelijk niet (meer) in goede harmonie met elkaar kunnen samenwerken. De Voorzitter stelt vast dat de schorsing van 20 april 2015 onmiskenbaar is opgelegd in de context van de wens van de werkgever om te komen tot een beëindiging van het dienstverband. Partijen zijn er in dat kader niet in geslaagd om overeenstemming te bereiken over het treffen van een minnelijke regeling, waarna de werkgever een begin heeft gemaakt met het formele ontslagtraject (middels een adviesaanvraag over het voorgenomen ontslag van A aan de MR). Voorts stelt de Voorzitter vast dat er hangende de schorsing van A onrust is ontstaan onder het schoolpersoneel en de ouders, waarbij in het midden kan blijven of dat te wijten is aan een actieve rol van A, zoals de werkgever stelt, dan wel door de verontrusting die de gang van zaken bij personeel en ouders heeft opgeroepen, zoals A aangeeft. Door de ontstane situatie is het de vraag of het treffen van de gevraagde voorziening tot het toelaten van A tot haar werk, op een moment dat enerzijds de MR een procedure aanhangig heeft gemaakt tegen het besluit tot ontslag en anderzijds een nieuwe schorsing is aangekondigd hangende een te starten ontbindingsprocedure, wenselijk is. De Voorzitter is van mening dat dit niet het geval is. Het kan leiden tot een verdere aanscherping van het conflict. Tevens speelt een rol dat de Voorzitter zowel op grond van de inhoud van de processtukken als uit hetgeen tijdens de mondelinge behandeling naar voren is gekomen, heeft geconstateerd dat de verhouding tussen de directeurbestuurder en A dusdanig is verstoord, dat werkhervatting zonder meer geen optie is. Aangezien partijen de afgelopen tijd al de nodige stappen hebben gezet, waaronder mediation, om te komen tot een verbetering van de werkverhouding, zonder dat dit tot afdoende resultaat heeft geleid, acht de voorzitter opschorten van de schorsing evenmin opportuun. Pagina 4 van 5

5 Op grond van bovenstaande overwegingen is het naar het voorlopig oordeel van de Voorzitter waarschijnlijk dat de Commissie het beroep tegen de schorsing van 20 april 2015 in de hoofdzaak ongegrond zal verklaren. De Voorzitter is voorts van oordeel dat, na afweging van de wederzijdse belangen in het licht van de geschetste omstandigheden, het belang van A bij terugkeer op haar werkplek niet opweegt tegen het belang van de werkgever bij handhaving van de huidige status quo en voorkoming van toename van de ontstane onrust. Aldus ziet de Voorzitter geen aanleiding tot het treffen van een voorlopige voorziening, zodat de Voorzitter het verzoek daartoe zal afwijzen. 5. OORDEEL Op grond van bovenstaande overwegingen wijst de Voorzitter het verzoek om een voorlopige voorziening af. Aldus gedaan te Utrecht op 3 juni 2015 door mr. L.C.J. Sprengers, voorzitter, in aanwezigheid van mr. J.J. van Beek, secretaris. mr. L.C.J. Sprengers voorzitter mr. J.J. van Beek secretaris Pagina 5 van 5