Zaaknummer: S21-29 Datum uitspraak: 29 januari 2015 Plaats uitspraak: Zeist DE RIJDENDE RECHTER Bindend Advies in het geschil tussen: S. van der Veen en T. van der Veen--Koster te Ferwert, verder te noemen: Van der Veen, tegen: T. Kampstra te Nes, verder te noemen Kampstra, gegeven door mr. F.M.Visser, verder te noemen de rijdende rechter. De procedure. Partijen zijn schriftelijk overeengekomen dit geschil door middel van een bindend advies op basis van het bindend advies reglement "De Rijdende Rechter" editie januari 2014 te laten beslechten. De vordering van Van der Veen is opgenomen in de bindend advies overeenkomst. Daarin is ook een tegenvordering van Kampstra opgenomen. De rijdende rechter heeft kennis genomen van alle door partijen overgelegde stukken. Het geschil is behandeld op de hoorzitting van 20 januari 2015, welke is gehouden te Oude Bildtzijl.
Partijen zijn behoorlijk opgeroepen voor de hoorzitting. Voorafgaande daaraan heeft de rijdende rechter zich begeven naar een te Leeuwarden gevestigde winkel in tweedehands goederen en heeft hij deze in het bijzijn van partijen bezichtigd. Daarbij was tevens aanwezig R. Duindam als deskundige. Partijen zijn in de gelegenheid gesteld op- en aanmerkingen te maken. Partijen zijn op de hoorzitting verschenen en hebben hun standpunten toegelicht. De deskundige heeft mondeling verslag uitgebracht. Hierna is de uitspraak bepaald op vandaag. Vaststaande feiten. In deze procedure mag van de volgende feiten worden uitgegaan, omdat deze voldoende zijn komen vast te staan. 1. Met ingang van 1 augustus 2011 heeft Kampstra aan Van der Veen verhuurd de woning staande en gelegen aan het Great Sminia 30 te Ferwert tegen een kale huurprijs van 575,-- per maand. De huur is aangegaan tot en met 1 augustus 2013 maar is daarna stilzwijgend voortgezet. De huur is tot en met de maand maart 2014 betaald. 2. In de huurovereenkomst is een schriftelijke huuropzegging en een opzegtermijn van 2 maanden overeengekomen. 3. Begin maart 2014 heeft Van der Veen de huur telefonisch opgezegd tegen 1 april 2014. Op 15 maart is Kampstra bij Van der Veen langs geweest met de beoogde nieuwe huurder. 4. Op 13 maart 2014 heeft Van der Veen een deel van zijn inboedel verhuisd naar zijn nieuwe woning. Het resterende deel bleef achter in de woning. Op 22 maart 2014, toen de zoon van Van der Veen de rest kwam ophalen, bleek deze inboedel echter buiten in de regen te 5. staan. De zoon van Van der Veen is toen zonder medeneming van die goederen weggegaan. Enkele dagen later bleek alles verdwenen. Kampstra heeft deze goederen, althans de goederen die er toen nog stonden, afgevoerd. 6. De in deze procedure bedoelde woonruimte is met ingang van 1 juni 2014
verhuurd aan een ander dan aan de hiervoor onder 3. bedoelde persoon. De vordering van Van der Veen. Van der Veen vordert kort gezegd dat Kampstra wordt verplicht tot betaling van een bedrag groot 1.100,-- als vergoeding voor de verdwenen inboedel plus een bedrag groot 287,50 zijnde de helft van de door Van der Veen over de maand maart 2014 betaalde huur. De tegenvordering vordering van Kampstra. Kampstra vordert kort gezegd dat Van der Veen wordt verplicht tot betaling van een bedrag groot 1.150,--, zijnde twee maanden huur. Standpunten van partijen. Het standpunt van Van der Veen komt kort samengevat en voor zover thans van belang op het volgende neer. Volgens Van der Veen had hij al in september 2013 laten blijken van plan te zijn om te verhuizen. Op 1 maart 2014 is de huur inderdaad opgezegd tegen 1 april 2014. Op 13 maart 2014 is Van der Veen verhuisd naar zijn nieuwe woning, waarbij een deel van de inboedel achterbleef. Toen had Kampstra al een nieuwe huurder. Met die nieuwe huurder en met Kampstra is toen afgesproken, dat de woning op 1 april 2014 leeg zou zijn. Op 22 maart 2014 bleek de achtergebleven inboedel echter al buiten gezet. Als de nieuwe huurder van Kampstra dat heeft gedaan, dan kon dat alleen omdat die de sleutel van Kampstra had gekregen. Van der Veen heeft die sleutel niet gegeven. In elk geval heeft Kampstra die buiten gezette inboedel afgevoerd. Van der Veen wil de waarde daarvan vergoed zien. Daarnaast wil Van der Veen een halve maand huur terugbetaald zien, omdat de woning al vanaf 15 maart weer aan een ander was verhuurd. Het standpunt van Kampstra komt kort samengevat en voor zover thans van belang op het volgende neer. Kampstra stelt dat hij nooit akkoord is gegaan met de telefonische/mondelinge huuropzegging. Van der Veen heeft de huurovereenkomst bovendien in strijd met het huurcontract opgezegd door de opzegtermijn van 2 maanden niet in acht te nemen. Daarom wil Kampstra dat Van der Veen nog twee maanden huur
nabetaalt. Kampstra betwist dat er al op 15 maart 2014 een nieuwe huurder was. De beoogde huurder wilde de woning toch niet hebben, omdat deze te vies was. Daarna heeft het tot 1 juni 2014 geduurd, voordat de woning weer verhuurd was. Kampstra betwist dat hij iets te maken heeft met het buiten zetten van de inboedel van Van der Veen. Dat moet de beoogde huurder gedaan hebben. Van der Veen heeft zelf de sleutel aan die persoon gegeven. Een groot deel van die inboedel is overigens door een opkoper van Van der Veen gekocht voor 150,--. Het restant, dat buiten stond, is door Kampstra afgevoerd naar de vuilnisstort. Het was waardeloze troep. Beoordeling van het geschil. Aan Kampstra moet onmiddellijk worden toegegeven, dat Van der Veen de huur schriftelijk had moeten opzeggen, maar omdat de mondelinge huuropzegging Kampstra wel degelijk heeft bereikt en hij naar aanleiding daarvan zelfs met een beoogde nieuwe huurder bij Van der Veen is langs geweest, is Kampstra daardoor op geen enkele manier benadeeld en moet de opzegging in zoverre als rechtsgeldig worden aangemerkt. Anders dan Kampstra meent, gold slechts een opzegtermijn van een maand. Weliswaar is in het huurcontract een opzegtermijn van twee maanden overeengekomen, maar dat is in strijd met het bepaalde in artikel 7.271 lid 5 onder a. van het Burgerlijk Wetboek en volgens lid 7 van genoemd wetsartikel nietig. Daarnaast had volgens artikel 7.271 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek te gelden, dat de huur slechts tegen een voor de huurbetaling bestemde dag kon worden opgezegd. Dat betekent dat Van der Veen uiterlijk op 1 maart 2014 had moeten opzeggen, om te bereiken dat de huur per 1 april 2014 zou eindigen. Hij stelt weliswaar dat hij dit heeft gedaan maar dat is gemotiveerd betwist en niet bewezen. Volgens de overgelegde kopie van de agenda van Kampstra is zelfs pas op 5 maart 2014 opgezegd. Dat komt de rijdende rechter niet onwaarschijnlijk voor. Een en ander betekent dat de opzegging op 5 maart 2014, althans na 1 maart 2014, pas werking kreeg op 1 april 2014, waarna nog een opzegtermijn van een maand in acht moest worden genomen. Slotsom moet dus zijn, dat de huur eindigde per 1 mei 2014, zodat Van der Veen nog een maand huur, 575,--, aan Kampstra verschuldigd is. Dat zou alleen anders zijn als bewezen was, dat de woning al op 15 maart 2014,
althans vóór 1 mei 2014, weer was verhuurd. Dat is echter niet gebleken. Weliswaar is aannemelijk dat de hiervoor onder 3. bedoelde, beoogde nieuwe huurder al rond 15 maart 2014 toegang had tot de woning, maar dat bewijst nog niet dat hij die toen ook is gaan huren. Dat er al per 1 juni 2014 een andere huurder de woning is gaan huren, wijst vanwege de sinds 15 maart 2014 verstreken, wel erg korte termijn, ook niet op een daaraan voorafgaande huur. Kampstra had Van der Veen bovendien niet aan de hiervoor bedoelde termijn mogen houden, als hij bij gelegenheid van de opzegging, of daarna, duidelijk had laten blijken niet te zullen vasthouden aan zijn rechten in deze. Ook daarvan is echter niet gebleken. Het enkele feit, dat hij op 15 maart 2014 met een beoogde nieuwe huurder bij Van der Veen is langs geweest doet daar niet aan af. Van der Veen mocht daarop toen misschien wel hopen, maar niet rekenen. Met het voorgaande is gegeven, dat Van der Veen niet alleen nog de huur over de maand april 2014 verschuldigd is, maar ook geen recht heeft op teruggave van een deel van de over de maand maart 2014 betaalde huur. Er met Kampstra van uitgaande dat de huur doorliep tot 1 mei 2014, stond het Kampstra op zijn beurt natuurlijk niet vrij om de daarin achtergelaten inboedel al medio maart 2014 uit het gehuurde te verwijderen, dan wel toe te laten dat een ander dat deed. Noch Kampstra, noch ieder ander dan Van der Veen, had voor die tijd iets in het gehuurde te zoeken. Voldoende aannemelijk is geworden, dat een derde die de sleutel van Kampstra had gekregen, waardoor hem wederrechtelijk de toegang tot het gehuurde werd verschaft, de daarin achtergelaten inboedel voor of op 22 maart 2014 heeft buiten gezet. De bewering van Kampstra, dat Van der Veen zelf de sleutel aan die persoon heeft gegeven, is betwist en niet bewezen. Ook overigens komt die bewering de rijdende rechter ongeloofwaardig voor. Het onrechtmatig buiten zetten van die inboedel moet onder de gegeven omstandigheden aan Kampstra worden toegerekend. Ook het daarna eigenmachtig laten verdwijnen (afvoeren) van die (resterende) goederen, is uiteraard ook onrechtmatig. Kampstra is daarom gehouden de daardoor geleden schade aan Van der Veen te vergoeden. Omdat de inboedel door het onrechtmatig handelen van Kampstra is verdwenen, gaat het niet aan om het bewijsrisico van de waarde daarvan geheel en al bij Van der Veen te leggen. De rijdende rechter zal daarom uitgaan van de juistheid van de mededelingen die Van der Veen daarover heeft gedaan. Waar Van der Veen af en toe iets vergeet of iets niet precies meer weet, is dat onder de gegeven
omstandigheden begrijpelijk. Dat Van der Veen een deel van die goederen zelf aan een opkoper heeft verkocht, blijkt in elk geval uit niets. Het door Kampstra overgelegde briefje van de hand van Van der Veen geeft wat dat betreft slechts aan, dat een opkoper bereid was om 150,-- voor bepaalde goederen te geven. Niet dat dit ook echt is gebeurd. De deskundige heeft, rekening houdend met de hiervoor bedoelde onzekerheden, de waarde van de verdwenen inboedel geschat op 650,--. De rijdende rechter zal die schatting tot de zijne maken. Gelet op al het voorgaande blijkt, dat Kampstra nog aan Van der Veen verschuldigd is een bedrag groot ( 650,-- -/- 575,-- =) 75,--. Op grond van het voorgaande ben ik van oordeel, dat als volgt moet worden beslist. B E S L I S S I N G Voor wat betreft de vordering. Kampstra wordt verplicht om binnen twee weken na vandaag aan Van der Veen te betalen de somma van 75,--. Indien niet op tijd wordt betaald loopt daarover de wettelijke rente vanaf vandaag. Het meer of anders gevorderde wordt afgewezen. Voor wat betreft de tegenvordering. De tegenvordering wordt afgewezen. Dit bindend advies is gegeven door mr. F.M.Visser als rijdende rechter en uitgesproken te Zeist op 29 januari 2015. Bindend Adviseur Secretaris mr F.M. Visser mr C.M. Sharif