STUDIE Rechtsgeleerdheid. VAK Goederen- en Insolventierecht. ONDERDEEL Voorbeeldverslag

Transcriptie

1 STUDIE Rechtsgeleerdheid VAK Goederen- en Insolventierecht ONDERDEEL Voorbeeldverslag Jaar: 2017 Periode: Blok 5 Uitgifte: Februari 2017

2 2 Voorwoord Wij van EasyLecture willen het graag easy houden, daarom hebben wij besloten om een samenvatting te maken waarmee jullie, rechtsgeleerdheid/fiscaal rechten studenten, heel gemakkelijk de stof kunnen leren. Onze samenvatting is gemaakt aan de hand van de werkgroepen en hoorcolleges. Dit blok geldt ook weer de niet goed geld terug garantie. Bekijk onze website: Let op: de samenvatting van hoorcollege 1 is beknopt aangezien er maar 1 college- uur college werd gegeven. Succes met voorbereiden en natuurlijk met je tentamen! Vragen? Mail ons gerust; info@easylecture.nl

3 3 Inhoudsopgave Inhoudsopgave Werkgroepen Probleem...4 College Jurisprudentie (probleem 1)... 14

4 4 Werkgroepen Probleem 1 1. Moet een regeling nagekomen worden door latere eigenaars van het bezwaarde goed? 2. Hoe kan juridische worden geregeld dat iemand met goederen van een ander bepaalde handelingen mag verrichten, en/of eigenaar is van de daarmee verbonden zaken? 3. Wat moet concreet worden gedaan om te regelen dat iemand met goederen van een ander bepaalde handelingen mag verrichten? 4. Wanneer ben je gebonden aan afspraken door anderen gemaakt? 5. Wanneer behoort een gebouw tot de eigenaar op wiens grond het staat? Literatuur: H 1, 6, 8 (nr. 7, 36-40, 45, 50-53, 66-67, 78, 173, , 594, , , 621, , 648, , , 671, 676, 678, , 691, 695, 697, 699) Jurisprudentie: Portacabin 1. Hoe kan juridische worden geregeld dat iemand met goederen van een ander bepaalde handelingen mag verrichten, en/of eigenaar is van de daarmee verbonden zaken? Een beperkt recht is op grond van art. 3:8 BW een recht dat is afgeleid uit een meer omvattend recht (het moederrecht), dat met het beperkt recht is bezwaard. Beperkte rechten laten zich onderscheiden in goederenrechtelijke gebruiks- of genotsrechten: - Vruchtgebruik; - Erfdienstbaarheid; - Erfpacht; - Opstal. En onderscheiden in goederenrechtelijke zekerheidsrechten: - Pand; - Hypotheek. Recht van vruchtgebruik Het begrip vruchtgebruik wordt niet in de wet gedefinieerd. De essentie van het vruchtgebruik vindt men in art. 3:201 BW: het geeft het recht om: a) Andermans goederen te gebruiken en b) Daarvan de vruchten te genieten. (Lijkt op erfpacht maar niet hetzelfde: beide geven het recht tot gebruik en vruchttrekking. Verschil: erfpacht kan uitsluitend op onroerende zaken worden gevestigd en dat vruchtgebruik is beperkt tot het leven van de oorspronkelijke vruchtgebruiker) Soorten vruchten: - Natuurlijke vruchten: appel van een boom en de kalf van een koe - Burgerlijke vruchten: rente van een vordering uit geldlening, dividend op

5 5 aandelen en huuropbrengst van een woning. Het vruchtgebruik is een beperkt genotsrecht dat op alle goederen, derhalve zaken zowel als rechten kan rusten en daarom in Boek 3 is geregeld. Betekenis De belangrijkste betekenis van het vruchtgebruik ligt in het testamentaire erfrecht. Daarbij wordt de één tot erfgenaam benoemd, terwijl aan een ander het vruchtgebruik wordt vermaakt. Op deze wijze wordt bereikt dat de één het vermogen verwerft, terwijl een ander de opbrengsten daarvan geniet. Bijv. bij het langstlevende-testament, hierbij krijgt de echtgenoot het vruchtgebruik van de nalatenschap en de kinderen de bloot-eigendom. Duur De duur van het vruchtgebruik is beperkt tot het leven van de vruchtgebruiker (art. 3:203 lid 2 BW). Het kan niet voor een langere termijn worden gevestigd, wel voor een kortere. Object Als object van vruchtgebruik kunnen dienen alle individueel bepaalde roerende of onroerende zaken en rechten, alsmede een algemeenheid van goederen (nalatenschap, onderneming). Daarbij maakt het in principe niet uit of het al of niet verbruikbare, verslijtbare of vervangbare zaken betreft. Bevoegdheden vruchtgebruiker: - Vruchttrekking; - Gebruik en verbruik; - Beheer. Vruchttrekking, art. 3:201 BW, geeft de vruchtgebruiker het recht om van het vruchtgebruik goed de vruchten te genieten. Hij wordt daarvan tevens rechthebbende krachtens vruchttrekking. Hem komen immers alle vruchten toe, die tijdens het vruchtgebruik afgescheiden of opeisbaar worden (art. 3:216 BW). Gebruik staat in art. 3:201 BW en wordt verder uitgewerkt in art. 3:207 BW. De vruchtgebruiker heeft krachtens dit artikel het recht om het goed te gebruiken of verbruiken overeenkomstig de bij de vestiging van het recht gestelde regels. Onder verbruiken moet worden verstaan: het door eenmalig of langdurig gebruik overeenkomstig de bestemming doen tenietgaan van het goed voor de gebruiker, zodanig dat herhaald gebruik is uitgesloten. Beheer: de vruchtgebruiker is bevoegd alle handelingen die tot een goed beheer van het vruchtgebruik goed dienstig kunnen zijn (art. 3:207 lid 2 BW). Meestal zal het recht van vruchtgebruik ontstaan door vestiging.

6 6 Erfdienstbaarheden De erfdienstbaarheid wordt in art. 5:70 lid 1 BW omschreven als een last waarmee een onroerende zaak het dienende erf ten behoeve van een andere onroerende zaak het heersende erf is bezwaard. De erfdienstbaarheid is een beperkt recht in de zin van art. 3:8 BW. Voorbeeld: A is eigenaar van een huis met tuin, kortste weg voor A naar de openbare weg is via het pad op de grond van buurman B. A en B kunnen nu erfdienstbaarheid vestigen ten laste van het dienend erf van B en ten behoeve van het heersend erf van A, inhoudende de verplichting voor B om te dulden dat A over B s terrein van en naar zijn tuin loopt. De erfdienstbaarheid is tevens een afhankelijk recht in de zin van art. 3:7 BW. Het is zodanig verbonden aan de eigendom van het heersend erf dat het zonder dat eigendomsrecht niet kan bestaan en dat er niet los van dat eigendomsrecht over kan worden beschikt. Art. 5:70 lid 1 BW vereist dat het dienend erf ten behoeve van het heersend erf is bezwaard. Dit houdt in dat de eigenaar van het heersend erf als zodanig enig voordeel van de erfdienstbaarheid moet hebben bij het gebruik van zijn erf. Voldoende is dat hij dit voordeel persoonlijk als zodanig ervaart. De last die de erfdienstbaarheid op het dienend erf legt, bestaat in een verplichting om op, boven of onder een der beide erven iets te dulden of niet te doen (art. 5:71 lid 1 BW). Vier situaties: De eigenaar van het dienend erf moet dulden dat de eigenaar van het heersend erf op het dienend erf iets doet dat hij anders niet zou mogen doen, bijvoorbeeld het gebruik maken van een weg over het dienend erf; De eigenaar van het dienend erf moet op zijn eigen erf iets nalaten wat hij anders wel zou mogen, bijvoorbeeld het bouwen boven een bepaalde hoogte; De eigenaar van het dienend erf moet dulden dat de eigenaar van het heersend erf op dat heersend erf iets doet wat hij anders niet zou mogen, bijvoorbeeld het hebben van vensters of bomen in strijd met de bepalingen van burenrecht; De eigenaar van het dienend erf mag op het heersend erf iets niet doen dat hij anders wel zou mogen. Hierbij kan gedacht worden aan een erfdienstbaarheid inhoudende afstand van het recht om als eigenaar van de ene oever van een water bevoegdheden uit te oefenen over de gehele breedte van dat water. De last in art. 5:71 lid 1 BW mag niet bestaan in een positieve verplichting. Art. 5:71 lid 2 BW geeft echter een aantal uitzonderingen. Verschil tussen zaaksgevolg en afhankelijk recht: - Zaaksgevolg (droit de suite): last gaat met dienend erf mee - Afhankelijk recht (art. 3:7 BW): last gaat met heersend erf mee Retributie In de akte van vestiging van een erfdienstbaarheid kan aan de eigenaar van het heersend erf de verplichting worden opgelegd om aan de eigenaar van het dienend erf op al of niet regelmatig terugkerende tijdstippen een geldsom, de zogenaamde retributie, te betalen (art. 5:70 lid 2 BW).

7 7 Recht van erfpacht Erfpacht is een zakelijk recht dat de erfpachter de bevoegdheid geeft eens anders onroerende zaak te houden en te gebruiken, aldus art. 5:85 lid 1 BW. Het recht van erfpacht kan derhalve worden gekarakteriseerd als een beperkt zakelijk genotsrecht dat uitsluitend op een onroerende zaak kan rusten. Kenmerkend voor het recht van erfpacht is dat de erfpachter in beginsel hetzelfde genot van de zaak heeft als een eigenaar, een essentiële eigenaarsbevoegdheid als vruchttrekking daaronder begrepen. Naar zijn aard is het erfpachtrecht ongetwijfeld het gebruiksrecht dat op de eigendom de zwaarste druk legt. Voordelen van uitgifte in erfpacht boven uitgifte in eigendom zijn zowel van praktische, juridische als financiële aard. Bij de uitgifte in eigendom wordt het volle recht aan de koper overgedragen. - De gemeente kan de koper slechts binden door middel van het contractenrecht. Bij de uitgifte in erfpacht daarentegen behoudt de gemeente als blooteigenaar een zakenrechtelijke rechtsbetrekking tot de grond en alles dat zich daarop bevindt en zal bevinden; - Bij overdracht van het erfpachtrecht gaan alle verplichtingen van de erfpachter van rechtswege op de verkrijger over. Op deze wijze houdt de gemeente op eenvoudige wijze bemoeienis met de grond en kan zij ontwikkelingen op het punt van bestemming, inrichting, gebruik en beheer in eigen hand houden; - Terwijl bij uitgifte in eigendom de koopsom eenmalig wordt vastgesteld en geïncasseerd, komt bij uitgifte in erfpacht de waardestijging van de grond aan de gemeente ten goede. Door de tegen inflatie geïndexeerde canons ontstaat een constante bron van waardevaste inkomsten. Inhoud De inhoud van het zakelijke recht van erfpacht wordt bepaald door de wet en door de akte van vestiging. Opneming van een beding in de akte van vestiging is wel een voorwaarde voor zakelijke werking, maar garandeert haar niet. Bevoegdheden In art. 5:85 wordt de erfpacht omschreven als een beperkt zakelijk recht dat de erfpachter de bevoegdheid geeft om eens anders onroerende zaak te houden en te gebruiken. Deze bevoegdheid wordt nader ingevuld in art. 5:89. Volgens deze bepaling heeft de erfpachter hetzelfde genot van de zaak als een eigenaar. Retributie In de akte van vestiging kan aan de erfpachter de verplichting worden opgelegd om op al dan niet regelmatig terugkerende tijdstippen een geldsom de canon te betalen, aldus art. 5:85 lid 2 BW. De verplichting tot betaling van een canon is derhalve facultatief. Zij kan alleen bestaan in de betaling van een geldsom. Duur Partijen kunnen in de akte van vestiging de duur van de erfpacht zelf regelen (art. 5:86 BW). In de praktijk ziet men erfpacht voor bepaalde tijd, erfpacht voor onbepaalde tijd en

8 8 eeuwigdurende erfpacht. In beginsel is het erfpachtrecht eeuwigdurend van aard. Dit dus behoudens gevallen dat partijen anders wensen en regelen. Recht van opstal Het recht van opstal is een beperkt zakelijk recht om in, op of boven een onroerende zaak van een ander gebouwen, werken of beplantingen in eigendom te hebben of te verkrijgen (art. 5:101 lid 1 BW). Deze onroerende zaak zal doorgaans de grond zijn, maar ook is denkbaar dat het opstalrecht op een gebouw rust. Doel Het doel van het opstalrecht is gelegen in het doorbreken van het goederenrechtelijke natrekkingsbeginsel. In afwijking van de in art. 5:20 BW neergelegde regel dat de eigenaar van de grond tevens eigenaar is van de daarmee (duurzaam) verenigde gebouwen, werken en beplantingen, wordt met goederenrechtelijke werking bewerkstelligd dat deze gebouwen, werken of beplantingen in eigendom toebehoren aan de opstaller. Kort gezegd: het recht van opstal leidt tot een horizontale scheiding van (de eigendom van) grond en opstal. De opstaller is slechts eigenaar in zijn hoedanigheid van opstaller: bij het einde van het opstalrecht gaat de eigendom van de tot dan toe aan hem toebehorende opstallen van rechtswege over op de eigenaar van de onroerende zaak. Soorten Het recht van opstal kent twee varianten: het zelfstandige en het afhankelijke opstalrecht (art. 5:101 lid 2 BW). - Zelfstandig: duur van het recht door partijen bepaald (art. 5:104 lid 2 BW jo. 5:86 BW); - Afhankelijk: voor wat betreft duur en tenietgaan in belangrijke mate bepaald door het recht waaraan het is verbonden. De bevoegdheden van de opstaller staan in art. 5:101 BW e.v. Retributie In de akte van vestiging kan de opstaller de verplichting worden opgelegd om aan de eigenaar op al dan niet regelmatig terugkerende tijdstippen een geldsom de retributie te betalen (art. 5:101 lid 3 BW). Deze retributie heeft hetzelfde karakter als de erfpachtcanon en wordt door gelijke regels beheerst. Duur De duur van het afhankelijk opstalrecht wordt bepaald door de duur van het recht waaraan het is verbonden, tenzij bij de vestiging een kortere duur is bepaald. Op het zelfstandig opstalrecht is art. 5:86 van overeenkomstige toepassing (art. 5:104 lid 2 BW). Dit betekent dat partijen in de akte van vestiging de duur van het recht kunnen regelen.

9 9 2. Wat moet concreet worden gedaan om te regelen dat iemand met goederen van een ander bepaalde handelingen mag verrichten? De totstandkoming van beperkte rechten vergt doorgaans de verrichting van een vestigingsformaliteit die, met het oog op de derdenwerking van beperkte rechten, gepaard gaat met een zekere mate van publiciteit. In dit verband zij opgemerkt dat de term vestiging in verschillende betekenissen wordt gebruikt. - In de eerste plaats kan men doelen op de vestiging als één der totstandkomingsvereisten, te weten het samenstel van goederenrechtelijke overeenkomst en vestigingsformaliteit. Op deze wijze gebruikt, staat het begrip vestiging bij de totstandkoming van een beperkt recht op één lijn met het begrip levering bij overdracht; - De tweede betekenis is die van bewerkstelligd rechtsgevolg, de uiteindelijke totstandkoming van het beperkte recht indien aan alle daartoe gestelde vereisten is voldaan. Hier is vestiging het resultaat, evenals overdracht het resultaat is van levering. In deze laatste betekenis, die van bewerkstelligd rechtsgevolg, komt de term vestiging voor in de schakelbepaling van art. 3:98 BW. De verwijzing in art. 3:98 BW naar de overdrachtsvereisten van afdeling betekent dat men zich ter beantwoording van de vraag welke vereisten gelden voor vestiging van een beperkt recht op een bepaald goed, moet afvragen welke vereisten zouden hebben gegolden als men het goed, waarop het beperkte recht moet komen te rusten, zou hebben willen overdragen. Voor vestiging moet op grond van art. 3:98 BW jo. 3:84 BW sprake zijn van: a) Geldige titel: bv. een koopovereenkomst b) Beschikkingsbevoegdheid: eventueel beroep op Art. 3:86 BW en 3:88 BW c) Vestiging in enge zin (dat wil zeggen een goederenrechtelijke overeenkomst van vestiging gevolgd door een vestigingsformaliteit). Hoe de vestigingsformaliteit werkt is afhankelijk van het type goed: - Onroerende zaken: Artikel 3:89 BW, notariële akte gevolgd door inschrijving in register; - Roerende zaken: Artikel 3:90 BW jo. 3:114 BW jo 3:115 BW; - Rechten op naam: Artikel 3:94 BW, stille en openbare cessie; - Andere gevallen: Artikel 3:95 BW. 3. Wanneer behoort een gebouw tot de eigenaar op wiens grond het staat? Zie hier het Portacabin-Arrest onder jurisprudentie. Is eenmaal de grond op het aardoppervlak afgegrensd, dan wijst art. 5:20 BW de weg ten aanzien van al hetgeen de eigendom van de grond omvat. Wat bij de grond hoort, is volgens artikel 5:20 BW: a. De bovengrond; b. Onder de bovengrond gesitueerde aardlagen; c. Aan de oppervlakte gekomen grondwater; d. Begrensd oppervlaktewater op de grond; e. Duurzaam met de grond verenigde gebouwen en werken voor zover deze geen bestanddeel zijn van eens anders onroerende zaak; f. Met de grond verenigde beplanting.

10 10 De eis van sub e, de duurzaamheid, is identiek aan die van artikel 3:3 lid 1 BW (onroerend/roerende zaak). De eigenaar van een zaak is tevens eigenaar van al haar bestanddelen. Bestanddelen zijn onzelfstandige onderdelen van een zaak, hetzij op grond van een hechte ideële band (art. 3:4 lid 1 BW), hetzij op grond van een hechte materiële band (art. 3:4 lid 2 BW). Ideële bestanddelen Wanneer sprake is van bestanddeelvorming blijkt uit de verkeersopvatting, art. 3:4 lid 1 BW. Ook daar waar een zaak zonder een bepaald element niet incompleet is, kan zich bestanddeelvorming voordoen Materiële bestanddelen Een voldoende hechte materiële band neemt de wetgever aan, indien afscheiding niet anders kan geschieden dan met substantiële schade aan de hoofdzaak of het bestanddeel, art. 3:4 lid 2 BW. Bij de genoemde bestanddelen in lid 1 en 2 van art. 3:4 BW is het van belang dat dit een alternatieve opsomming betreft. Er hoeft niet aan beiden voldaan te worden eer sprake is van een bestanddeel. (Op tentamen dient getoetst te worden aan art. 5:20 BW jo. 3:3 BW) Essentieel is nu, dat bestanddelen in alle opzichten de goederenrechtelijke status van de hoofdzaak volgen. Is de hoofdzaak onroerend, dan is het bestanddeel dat ook. Wordt over de hoofdzaak goederenrechtelijk beschikt, dat wil zeggen dat de hoofdzaak vervreemd of bezwaard wordt (vestiging hypotheek), dan wordt op dezelfde wijze over haar bestanddelen beschikt. Horizontale natrekking prevaleert soms boven verticale natrekking, zoals bijvoorbeeld blijkt uit art. 5:20 sub e BW. Welke natrekking prevaleert wordt bepaald door de verkeersopvatting. De belangrijkste reden voor het bestaan van het opstalrecht vormt de mogelijkheid tot doorbreking van de verticale natrekkingsregel van art. 5:20 lid 1 BW. In afwijking van de in art. 5:20 BW neergelegde regel dat de eigenaar van de grond tevens eigenaar is van de daarmee (duurzaam) verenigde gebouwen, werken en beplantingen, wordt met goederenrechtelijke werking bewerkstelligd dat deze gebouwen, werken of beplantingen in eigendom toebehoren aan de opstaller. 4. Moet een regeling nagekomen worden door latere eigenaars van het bezwaarde goed? Kettingbeding Het kettingbeding bestaat uit een samenstel van beloften om te zullen contracteren, een pactum de contrahendo. Derdenwerking van verplichtingen wordt hierop slechts indirecte wijze bereikt. Om het kettingbeding sluitend te doen zijn en om de oorspronkelijke crediteur rechtstreekse aanspraken jegens de achtereenvolgende vervreemders te verschaffen, dient een en ander te worden gegoten in de vorm van een derdenbeding ten gunste van de oorspronkelijke crediteur, versterkt met boeteclausules; dit derdenbeding dient telkenmale namens de oorspronkelijke crediteur te worden aanvaard.

11 11 Er is echter een zwakte in de constructie van het kettingbeding. Deze zwakte schuilt in het verbintenisrechtelijke karakter van het kettingbeding. Wanneer een schakel in de keten besluit om zijn verplichtingen niet door te geven dan is dit wanprestatie maar is de derdeverkrijger niet gebonden. Wanprestatie is slechts in de verhouding oorspronkelijk gerechtigde en de bewuste schakel in de keten aanwezig. Kwalitatieve verplichting In art. 6:252 BW staat de kwalitatieve verplichting. De kwalitatieve verplichting onderscheidt zich van de erfdienstbaarheid met name doordat de gerechtigde aan actieve zijde niet kwalitatief is bepaald. Men spreekt in dit verband wel van een erfdienstbaarheid zonder heersend erf. Het wezenlijke verschil met het kettingbeding is daarin gelegen dat dit niet van rechtswege doorwerkt jegens derden, en dat het naar inhoud ook betrekking kan hebben op positieve verplichtingen tot een doen. - Het kan hierbij alleen gaan om een dulden of niet-doen, net als bij erfdienstbaarheid; - Het kan alleen rusten op registergoederen; - Er hoeft hier, in tegenstelling tot erfdienstbaarheid, geen heersend erf zijn. Het kwalitatieve recht is dus aan een persoon gebonden, niet aan een erf. Het verschil tussen het kettingbeding en de kwalitatieve verplichting, is dus dat een kwalitatieve verplichting van rechtswege overgaat, een kettingbeding niet. 5. Wanneer ben je gebonden aan afspraken door anderen gemaakt? Bij dit leerdoel gaat het om de prioriteitsregel. De werking van een goederenrechtelijk recht op een goed tegenover derden impliceert dat geen enkele derde op dat goed ook een goederenrechtelijk recht kan vestigen anders dan met volledige inachtneming van het eerder ontstane goederenrechtelijke recht. Er bestaat dus een verbod van doublure. Prioriteitsregel: het oude recht gaat voor het jonge recht.

12 12 College 1 Kenmerken van goederenrecht: - Absolute en exclusief: ieder moet onthouden van handelingen die in strijd zijn of een inbreuk betekenen op het goed van een ander; - Droit de suite: zaaksgevolg, het recht volgt de zaak waar het zich ook bevindt; - Prioriteit: geen recht kan gevestigd worden met volledige inachtneming van het eerdere recht; - Separatisme: pand- en hypotheekhouders recht uitoefenen, alsof er geen faillissement was; - Numerus Clausus: goederenrecht is een gesloten systeem, beperkte lijst van goederenrechtelijke rechten. Eigendom is het meest omvattende recht dat men tot een goed kan hebben. Centraal staan in dit vak de beperkte rechten. Dat zijn rechten die afgeleid worden uit het eigendomsrecht. Systematiek van de wet Overdracht - art. 3:83 - Overdraagbaarheid: goed moet overgedragen kunnen worden - Titel: de reden van de overdracht (koopovereenkomst) - Levering: daadwerkelijke overdracht door feitelijke handelingen - Beschikkingsbevoegdheid: degene die het goed overdraagt moet hiertoe bevoegd zijn 3:98 is hier ook van belang voor de vestiging van beperkte rechten Beperkte rechten zijn altijd rechten op het goed van een ander.

13 13 Levering 1. Registergoed: Notariële akte en inschrijving in het register. 2. Roerende zaak: Bezitsverschaffing (feitelijk, brevi manu, longa manu, constituto possessorio). 3. Vordering op naam: Akte en mededeling (stil: notariële akte OF onderhandse akte + registratie). Bezitsverschaffing - Feitelijk: fysiek leveren; - Brevi Manu: iemand is al houder en dus is feitelijke overgave van de zaak niet nodig (boek verkopen aan een studiegenoot die deze ook al in zijn bezit heeft); - Longa Manu: leveren via een derden (via bijvoorbeeld een fietsenmaker jouw fiets verkopen); - Constituto possessorio: bezit overdragen maar zelf houder blijven (een machine verpanden die je vervolgens zelf als producent nodig hebt en gebruikt om te produceren). LET OP: DIT IS EEN KORTE SAMENVATTING OMDAT DIT COLLEGE MAAR 1 UUR DUURDE. DE VOLGENDE COLLEGES (IN HET NORMALE VERSLAG) ZIJN MEER UITGEWERKT.

14 14 Jurisprudentie (probleem 1) 1.1 HR 31 oktober 1997 Ontvanger/Rabo (Portocabin) Casus Buys heeft in 1990 op zijn grond naast een reeds bestaand bedrijfsgebouw een portacabin geplaatst en als kantoorruimte in gebruik genomen. Het bedrijfsgebouw en de portacabin zijn d.m.v. een schutting visueel met elkaar verbonden. De portacabin leek visueel verbonden met de grond, aangezien er sprake was van een (wel demonteerbare) plint die reikte tot aan de grond. De portacabin had wel een eigen ingang en was ook aangesloten op het gas-, water- en elektriciteitsnet. Buys heeft in 1990 op zijn grond en de bijbehorende bedrijfsgebouwen een hypotheek gevestigd ten behoeve van de Rabobank. In 1992 heeft de ontvanger ten laste van Buys executoriaal beslag doen leggen op de bedrijfsgebouwen van Buys. De deurwaarder heeft dus ook beslag gelegd op de portacabin. Buys vond de beslaglegging op de portacabin onrechtmatig, omdat volgens hem de portacabin geen onroerende zaak was in de zin van artikel 3:3 lid 1 BW (volgens hem was de portacabin niet verenigd met de grond). Als het een onroerende zaak was, dan was de beslaglegging derhalve wel rechtmatig, aangezien het recht van hypotheek betrekking had op het perceel van Buys Rechtsvraag Is de portacabin onroerend in de zin van artikel 3:3 lid 1 BW? Rechtsregel De HR overweegt dat er bij de vraag: of een gebouw duurzaam met de grond verenigd is moet worden gekeken naar de volgende criteria: 1. Is het gebouw duurzaam met de grond verenigd in de zin van Art. 3:3 BW? Dit kan worden beoordeeld aan de hand van of het gebouw naar aard en inrichting bestemd is om duurzaam ter plaatse te blijven. Hierbij is niet van belang dat er de technische mogelijkheid is het bouwsel te verplaatsen; 2. Is het gebouw bestemd om duurzaam te plaatse te blijven? Hierbij wordt gekeken op de bedoeling van de bouwer voor zover deze naar buiten kenbaar is (de bouwer is hier ook de persoon uit wiens opdracht wordt gebouwd, dus de opdrachtgever). 3. Het onder 2 vermelde, dient naar buiten kenbaar te zijn; 4. De verkeersopvattingen zijn geen zelfstandige maatstaf voor beoordeling of de zaak roerend of onroerend is. Ze kunnen de vorige drie criteria wel aanvullen.