ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 11 OKTOBER 2005 Inzake De heer A, en zijn echtgenote, Mevrouw B, samenwonende te xxx; Eisers, Ter zitting niet vertegenwoordigd; En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, ingeschreven in het handelsregister onder nummer xxx; Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw xxx; Hebben ondergetekenden: 1. Mevrouw xxx, xxx, met kantoor te xxx, in haar hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers; 3. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 4. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld:

2 Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College rechtsmacht heeft om van onderhavig geschil kennis te nemen. Partijen hebben schriftelijk hun akkoord bevestigd m.b.t. de arbitrale procedure. Overeenkomstig het door partijen aanvaard geschillenreglement werd de vordering rechtsgeldig aanhangig gemaakt door middel van het daartoe bestemde klachtenformulier op 15 maart De partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven dd. 7 juni 2005 om te verschijnen op de zitting van het Arbitraal College van 11 oktober 2005, waarbij verwerende partij is verschenen, vertegenwoordigd zoals hoger aangegeven. * * * De Feiten 1. Uit de stukken van het dossier blijkt dat eisers ter gelegenheid van hun huwelijk bij verweerster op 31 maart 2004 een vliegvakantie naar Cuba boekten met heenreis op 20 juli 2004 en terugreis op 3 augustus Deze reis omvatte een 10-daagse rondreis van Havana tot Santiago, xxx genaamd, met verblijf in verschillende driesterren hotels in volpension met aansluitend een verblijf van vijf nachten in het viersterren hotel Y te Cayo Coco in formule all inclusive voor een totale prijs van 4.080,39 EUR. 2. Het vertrek van de vlucht naar Cuba vanuit Zaventem op 20 juli 2004 was voorzien om 10.40u. Bij aankomst in de luchthaven werd aan de reizigers voor Cuba medegedeeld dat hun vlucht twee uur vertraging zou hebben. Na uren van wachten, zonder dat eisers op duidelijke wijze werden geïnformeerd over het vertrekuur van hun vlucht, kregen zij vervolgens te horen dat een technisch stuk, noodzakelijk voor de reparatie van het vliegtuig, onderweg was naar de luchthaven. In een volgend bericht aan de reizigers werd hen ten slotte medegedeeld dat een ander vliegtuig hen naar Cuba zou overbrengen, aangezien het technisch stuk op een verkeerde luchthaven was afgeleverd. Om 22 uur konden eisers samen met de andere reizigers vast stellen dat mecaniciens een aanvang hadden genomen met de reparatie van het vliegtuig. Als tegemoetkoming in de bijkomende kosten voor eten en drinken tijdens de uren van vertraging, deelde verweerster aan de getroffen reizigers bonnetjes uit ter waarde van ongeveer 12 EUR voor twee personen, Om 24 uur, na een vertraging van meer dan 15 uur, kon de vlucht richting Cuba uiteindelijk vertrekken. 3. Bij aankomst in het hotel Z in het centrum van Havana was het reeds 4.00u in de ochtend plaatselijke tijd. De begeleide rondrit in Havana, die volgens het programma een aanvang nam om 9.00uur de tweede dag, werd aanzienlijk ingekort gelet op het nachtelijke aankomstuur van de reizigers.

3 Aangezien de aankomst in Havana voorzien was op 20 juli 2004 in de namiddag, hadden eisers door de vertraging niet alleen een namiddag kuieren in Havana gemist, maar naar eigen zeggen - eveneens het diner in het luxueuze hotel waarbij hen een speciale attentie zou worden aangeboden ter gelegenheid van hun huwelijk. Bij aankomst in Havana werd de gids door eisers in kennis gesteld van deze klachten. Er werd door eisers geen schriftelijke klacht neergelegd. Verder uiten eisers hun ongenoegen over het feit dat de terugvlucht doorging vanuit Varadero en niet vanuit Cayo Coco, zoals in de brochurebeschrijving van verweerster voorzien, waardoor zij de laatste dag van hun verblijf een lange busrit naar de luchthaven in Varadero dienden te maken. 4. Bij schrijven van 30 juli 2004 gericht aan de reisbemiddelaar bood verweerster haar verontschuldigingen aan de reizigers voor de vertraging van vlucht xxx van 20 juli ll. naar Cuba. De vertraging was te wijten aan een onvoorzienbaar technisch defect, waardoor het onmogelijk was de vlucht op het voorziene uur uit te voeren. Aan de reizigers werd een waardebon van 120 EUR aangeboden. In hun antwoordbrief dd. 31 augustus 2004 stelden eisers verweerster aansprakelijk voor de 15 uren vertraging en de vele ongemakken die zij tengevolge van deze vertraging geleden hadden, alsook voor het verlies van de eerste dag van hun vakantie. Ter vergoeding van deze schade vorderden eisers een bedrag van 261 EUR, zijnde 130,50 EUR per persoon voor de gemiste dag. Op 20 februari 2005 stuurden eisers nogmaals een herinneringsschrijven aan verweerster. Verweerster reageerde hierop op 7 april 2005 met een schrijven aan de reisbemiddelaar van eisers, waarin zij stelt het eerder ingenomen standpunt te handhaven. Eisers ontvingen blijkbaar geen kopie van dit laatste schrijven. 5. Aangezien er aldus geen minnelijke regeling mogelijk was, hebben eisers een procedure aanhangig gemaakt voor de Geschillencommissie Reizen op 15 maart 2005 door middel van het daartoe bestemde vragenformulier. In dit vragenformulier vorderen eisers een vergoeding van 261 EUR, met name 130,50 EUR per persoon voor het verlies van één vakantiedag. Verweerster legde op 11 augustus 2005 haar besluiten neer. Bij conclusie dd. 12 september 2005 hebben eisers nogmaals hun vordering toegelicht en een antwoord geformuleerd op het verweer van verweerster. Vervolgens legde verweerster op 5 oktober 2005 haar eindbesluiten neer.

4 De Beoordeling A. De aansprakelijkheid van verweerster Wat de vertraging van de heenvlucht betreft 6. Art. 17 van de Wet van 16 februari 1994 tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, hierna kortweg de Reiscontractenwet genoemd, schrijft het volgende voor: De reisorganisator is aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijs mag hebben, en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers van diensten en zulks onverminderd het recht van de reisorganisator om deze andere verstrekkers van diensten aan te spreken Artikel 19, 3 van de Reiscontractenwet stel verder: Indien op een in het reiscontract begrepen dienst een internationaal verdrag van toepassing is, kan de reisorganisator zich beroepen op een uitsluiting of beperking van zijn aansprakelijkheid overeenkomstig het internationaal verdrag dat deze dienst regelt. Verweerster werpt terecht op dat het internatonaal luchtvervoer geregeld wordt door het verdrag van Montréal, ingevoerd in de Europese Economische Ruimte door de Verordening 889/2002. Bijgevolg kan verweerster zich beroepen op de gebeurlijke uitsluitingen of beperkingen van aansprakelijkheid opgenomen in dit Verdrag. 7. Conform art. 19 van het Verdrag tot het brengen van eenheid in enige bepalingen inzake het internationale luchtvervoer dd. 28 mei 1999, oftewel het Verdrag van Montreal: is de vervoerder aansprakelijk voor de schade voortvloeiend uit vertraging in het luchtvervoer van passagiers, bagage of goederen. De vervoerder is echter niet aansprakelijk voor de schade voortvloeiend uit vertraging indien hij bewijst dat hij en zijn hulppersonen alle maatregelen hebben genomen die redelijkerwijs gevergd konden worden om de schade te vermijden, of dat het hun onmogelijk was dergelijke maatregelen te treffen. Uit het feitenrelaas blijkt dat de initiële oorzaak van de vertraging lag in een technisch defect aan de motor van het vliegtuig. De beslissing van verweerster om het vertrek richting Cuba uit te stellen, teneinde de noodzakelijke herstelling te kunnen uitvoeren, was geheel gerechtvaardigd en in overeenstemming met de prioriteit van verweerster om de veiligheid en het comfort voor de passagiers ten allen tijde te garanderen. Voor de herstelling van het technische defect diende een bepaald onderdeel vervangen te worden, dat echter niet beschikbaar was in Brussel en zodoende moest worden overgebracht naar de luchthaven te Zaventem. Blijkens het dossier werd dit stuk in eerste instantie afgeleverd op een

5 verkeerde luchthaven. Nadat het onderdeel uiteindelijk op Zaventem aangekomen was, zijnde omstreeks 22 uur, kon de technische dienst uiteindelijk, na een vertraging van twaalf uren, een aanvang nemen met de herstelling. De oorzaak van de vertraging was derhalve niet louter gelegen in het initiële technische defect, doch eveneens in de gebrekkige opvolging door verweerster van dit defect (toelevering van het ontbrekende stuk op een verkeerde luchthaven), waardoor de vertraging met vele uren werd verlengd. 8. De schulduitsluitingsgrond zoals vermeld in art. 19, lid 2 van het Verdrag van Montreal heeft in voorliggend geval dan ook niet tot gevolg dat verweerster bevrijd wordt van haar aansprakelijkheid. Gelet op het voorgaande kan immers bezwaarlijk betwist worden dat verweerster geenszins alle mogelijke maatregelen heeft genomen om de schade te vermijden. In de gegeven omstandigheden is het Arbitraal College dan ook van oordeel dat verweerster op grond van art. 17 van de reiscontractenwet, alsook op grond van art. 19 van het Verdrag van Montreal aansprakelijk is voor de schade door eisers geleden schade ingevolge de vertraging. Wat de terugvlucht vanuit Varadero betreft 9. De brochurebeschrijving van verweerster vermeldt dat de terugvlucht naar Brussel vanuit Cayo Coco gebeurt. Blijkens artikel 6 van de Reiscontractenwet binden de gegevens in de brochure de reisorganisator die de brochure heeft uitgegeven, tenzij er zich naderhand wijzigingen voordoen ingevolge een schriftelijk akkoord tussen partijen bij het contract. Uit het bundel van eisers blijkt dat de bestelbon die zij bij boeking ontvingen reeds melding maakt van het feit dat de terugvlucht vanuit Varadero plaatsvond, met als vermelding erratum: vol retour au départ de xxx. De terugvlucht vanuit Varadero wordt ook op de reisbevestiging én op de reisdocumenten uitdrukkelijk vermeld. Eisers hebben nooit enige opmerking gemaakt over deze wijziging ten opzichte van de brochure, waarvan zij nochtans herhaaldelijk schriftelijk in kennis werden gesteld. Bijgevolg kan redelijkerwijs niet worden betwist dat eisers instemden met deze programmawijziging. De aansprakelijkheid van verweerster is op dit punt niet betrokken.

6 B. De schadevergoeding 10. Op grond van art. 18, 1 van de Reiscontractenwet is de reisorganisator aansprakelijk voor alle schade die de reiziger oploopt wegens de gehele of gedeeltelijke niet-naleving van zijn verplichtingen. Overeenkomstig art. 19 van het Verdrag van Montreal is verweerster ertoe gehouden de schade door de reizigers geleden, ingevolge de vertraging van meer dan 15 uur, integraal te vergoeden. Door de vertraging van meer dan vijftien uur, konden eisers op 20 juli 2004 pas om 24 uur, in plaats van om 10.40u, op huwelijksreis naar Cuba vertrekken. Door de nachtelijke aankomst in het hotel hebben zij de eerste avond in Havana gemist, ook de uitgebreide stadswandeling in Havana, gepland daags nadien, werd ingevolge de late aankomst gedeeltelijk ingekort. Aldus verloren eisers één halve vakantiedag. In deze omstandigheden is het Arbitraal College van oordeel dat eisers gerechtigd zijn op een vergoeding voor een gemiste halve vakantiedag, te vermenigvuldigen met twee personen, hetzij in totaal 156,00 EUR. Wat betreft het klachtengeld 11. Overeenkomstig art. 27 van het Geschillenreglement worden de kosten ten laste gelegd van de verliezende partij. Om deze reden beslist het Arbitraal College om de procedurekosten, begroot op het door eisers voorgeschoten klachtengeld ten belope van 100 EUR, integraal en definitief ten laste van verweerster te leggen. OM DEZE REDENEN Het Arbitraal College, Verklaart rechtsmacht te hebben om van de vordering kennis te nemen; Verklaart de vordering van eisers toelaatbaar en in de hierna bepaalde mate als gegrond; Veroordeelt verweerster om aan eisers te betalen de som van 156,00 EUR ten titel van schadeloosstelling; Verwijst verweerster eveneens in de kosten van het geding, begroot op het klachtengeld ten belope van 100,00 EUR, dat door eisers als waarborgsom werd gestort en aan eisers dient te worden terugbetaald. Wijst het meer- of andersgevorderde af als ongegrond. Aldus uitgesproken met eenstemmigheid te Brussel op 11 oktober Het arbitraal College