ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 24 NOVEMBER 2011 Inzake De heer A, en zijn echtgenote, Mevrouw B, samenwonende te xxx; en Mevrouw C, zelfde adres; Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw B voornoemd; En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, licentie xxx - Ondernemingsnr xxx; Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw C, xxx; Hebben ondergetekenden: 1. Mevrouw xxx, met kantoor te xxx, in haar hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers; 3. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College rechtsmacht heeft om van onderhavig geschil kennis te nemen. Partijen hebben schriftelijk hun akkoord bevestigd m.b.t. de arbitrale procedure. Overeenkomstig het door partijen aanvaard geschillenreglement werd de vordering rechtsgeldig aanhangig gemaakt door middel van het daartoe bestemde klachtenformulier op 26 april

2 De partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven dd. 28 juli 2011 om te verschijnen op de zitting van het Arbitraal College van 24 november 2011, waarbij beide partij zijn verschenen, vertegenwoordigd zoals hoger aangegeven. De feiten 1. Uit de stukken van het dossier blijkt dat eisers op 26 november 2010 bij verweerster een vliegvakantie naar de Dominicaanse Republiek boekten met heenreis op 24 december 2010 en terugkeer op 1 januari Deze reis omvatte naast de vluchten een 8-daags verblijf in allinclusive in het vijfsterren hotel A te Punta Cana voor een totale prijs van 6.088,81 EUR voor drie volwassenen, annulatie- en bijstandverzekering inbegrepen. 2. Het vertrek van de vlucht met CAE was voorzien op 24 december 2010 om 7.35u vanuit Zaventem. De organisatie op de luchthaven in Zaventem was, aldus eisers, volledig in handen van vertegenwoordigers van CAE. Omstreeks 10.00u werd aan de reizigers meegedeeld dat de vlucht door de slechte weersomstandigheden niet vanuit Zaventem zou vertrekken, doch dat zij met de bus vanuit Zaventem naar Oostende zouden worden gebracht om van daaruit af te reizen. Eisers dienden zelf hun reeds ingecheckte bagage terug van de bagageband te halen en deze in te laden in de bussen naar Oostende. Bij het instappen op de bussen werd geen controle uitgevoerd naar de identiteit van de reizigers, noch werd hun aantal opgenomen. 3. Bij aankomst in Oostende bleken een aantal reizigers te ontbreken, wat bijkomende vertraging veroorzaakte. Nadat eisers uiteindelijk op het vliegtuig hadden plaatsgenomen, bleek dat er daar meer passagiers waren dan toegelaten. De discussie die hierop ontstond, zorgde, aldus eisers voor een bijkomende vertraging van anderhalf uur. Ingevolge de opgelopen vertraging kwamen eisers uiteindelijk pas op 25 december 2010 om 1.00u s nachts aan in het hotel, hetzij 12 uren later dan voorzien. Hierdoor misten eisers het voorziene, in de pakketreis inbegrepen kerstdiner. 2

3 4. Na hun terugkeer stelden eisers verweerster bij aangetekend schrijven van 26 januari 2011 in kennis van het gebrek aan bijstand en organisatie dat zij bij de vluchtvertraging ondervonden. Zij meldden tevens dat zij ter plaatse in de Dominicaanse republiek geen bijstand ontvingen van de vertegenwoordiger van verweerster toen zij de dag van de aankomst om een kamerwissel verzochten. In haar reactie van 11 februari 2011 verontschuldigt verweerster zich voor de vluchtvertraging, die zij volledig toeschrijft aan de slechte weersomstandigheden. Ook de gebrekkige communicatie, naar aanleiding van de vertraging en het ondervonden tekort aan bijstand ter plaatse, betreurt verweerster. Zij onderlijnt dat zij op grond van het verdrag van Montreal en de Europese Verordening nr. yyy/yyy niet gehouden is tot vergoeding in geval van vluchtvertraging, enkel tot bijstand. Verweerster verklaart zich wel bereid aan eisers een commerciële tegemoetkoming van 40 EUR per persoon toe te kennen. Eisers achtten dit antwoord van verweerster ontoereikend. Op 26 april 2011 maakten zij hun klacht aanhangig bij de Geschillencommissie Reizen, door middel van het daartoe bestemde klachtenformulier. In dit klachtenformulier beklagen zij zich over het gebrek aan bijstand vanwege de reisorganisator bij de vluchtvertraging, alsook over het feit dat zij hierdoor het kerstdiner misliepen. Eisers vorderen een schadevergoeding van 1000,00 EUR. Verweerster maakte op 9 september 2011 haar conclusies omtrent deze vordering over. Bij conclusies van 28 oktober 2011 hebben eisers op deze conclusies geantwoord. De beoordeling A. De aansprakelijkheid van verweerster 5. Eisers beklagen zich over de vertraging van hun heenvlucht naar de Dominicaanse Republiek. Zij zijn van mening dat de wijze waarop verweerster de vluchtvertraging opving getuigt van een gebrekkige organisatie, zodat verweerster aansprakelijk is voor de schade die zij door de vertraging geleden hebben. Op grond van artikel 17 van de Wet van 16 februari 1994 tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, hierna kortweg Reiscontractenwet genoemd, is de reisorganisator aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijs mag hebben, en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers van diensten en zulks onverminderd het recht van de reisorganisator om deze andere verstrekkers van diensten aan te spreken. Artikel 19, 3 van de Reiscontractenwet bepaalt tevens: Indien op een in het reiscontract begrepen dienst een internationaal verdrag van toepassing is, kan de reisorganisator zich beroepen op een uitsluiting of beperking van zijn aansprakelijkheid overeenkomstig het internationaal verdrag dat deze dienst regelt. 3

4 6. De vluchten zijn diensten die in het reiscontract zijn inbegrepen en inzake vluchtvertragingen gelden internationale verdragen, met name het verdrag van Montreal en de EU Verordening 261/2004. De EU-verordening voorziet dat passagiers die geconfronteerd worden met een vluchtvertraging van 4 uren of meer aanspraak kunnen maken op gratis maaltijden en drank, in verhouding tot de wachttijd. In geval van vluchtvertraging voorziet de Verordening in beginsel niet in het recht op een vergoeding. Het recht op vergoeding geldt enkel bij instapweigering of bij vluchtannulering. Doch in dit laatste geval vervalt het recht op vergoeding eveneens wanneer de annulering te wijten is aan uitzonderlijke omstandigheden. Terecht haalt verweerster aan dat de weersomstandigheden van 24 december 2010 en de daaruit voortvloeiende problemen voor het luchtverkeer boven een groot deel van België uitzonderlijke omstandigheden vormden. De reisorganisator kan zich dan ook beroepen op de aansprakelijkheidsbeperking opgenomen in de EU verordening 261/2004. Ten andere bepaalt ook artikel 18, 2, 3 en 4 Reiscontractenwet dat de reisorganisator niet aansprakelijk is ingeval de tekortkomingen aan het contract tot reisorganisatie te wijten zijn aan overmacht of aan een gebeurtenis die de reisorganisator zelfs met inachtneming van de grootste zorgvuldigheid niet kon voorzien of verhelpen. Het Arbitraal College is van mening dat de weersomstandigheden van 24 december 2010 en de daaruit voortvloeiende problemen voor het luchtverkeer boven een groot deel van België omstandigheden zijn waarop de reisorganisator geen invloed had, zodat diens aansprakelijkheid niet betrokken is. 7. Het feit dat de aansprakelijkheid van verweerster voor de vluchtvertraging niet betrokken is, doet evenwel niet af aan de verplichtingen in hoofde van verweerster om hulp en bijstand te bieden aan de reiziger. Deze verplichting is opgenomen in artikel 9 van EU Verordening en wordt ook opgenomen in artikel 18, 3 van de Reiscontractenwet. Het Arbitraal College is van mening dat verweerster is tekortgeschoten in haar bijstandsverplichting aan de reizigers die, geconfronteerd met de onmogelijkheid om vanuit Zaventem te vertrekken, volledig op eigen houtje diende in te schepen in bussen naar Oostende, waarbij noch hun identiteit, noch hun aantal werd gecontroleerd en zij bovendien zelf hun bagage weer moesten uitchecken. Een dergelijk handelswijze is niet van aard het vertrouwen van de reizigers, die al met een abnormale vertreksituatie worden geconfronteerd, te winnen. 8. De vluchtvertraging had bovendien als gevolg dat eisers het kerstdiner, nochtans begrepen in de door hen geboekte pakketreis misliepen. 4

5 Artikel 15 van de Reiscontractenwet bepaalt: Zo er een verschil is tussen de voorgenomen en daadwerkelijk verleende diensten, stelt hij (de reisorganisator) de reiziger schadeloos ten belope van dit verschil. Vervolgens rijst de vraag of de voorliggende overmachtsituatie eiseres ontslaat van haar verplichtingen, opgenomen in artikel 15 van de Reiscontractenwet. Over deze vraag heeft het Hof van Beroep te xxx recent een belangrijk arrest geveld. Het Hof verklaarde artikel 15 Reiscontractenwet eveneens van toepassing op overmachtsituaties (Gent 30 juni 2008, niet gepubliceerd). Deze zienswijze kwam ook al eerder tot uiting in de rechtspraak van de Geschillencommissie Reizen (Geschillencommissie Reizen 5 januari 1998, geciteerd in Toerismecodex , 250 en Geschillencommissie Reizen 3 februari 2000, D.C.C.R. 2001, nr. 50). Verweerster is dus zelfs in de hier weerhouden overmachtsituatie gehouden eisers te vergoeden voor de niet genoten, en nochtans wel voorgenomen, diensten. 9. Het Arbitraal College besluit dat de weersomstandigheden van 24 december 2010 in hoofde van verweerster overmacht uitmaakten, zodat zij niet aansprakelijk kan geacht worden voor de door eisers opgelopen vluchtvertraging. Verweerster is echter wel tekort geschoten aan de op haar rustende bijstandsverplichting door de bustransfer van Zaventem naar Oostende niet (beter) te organiseren. Bovendien verplicht artikel 15 van de Reiscontractenwet verweerster om eisers schadeloos te stellen voor de door hen niet-genoten diensten. B. De schade 10. Eisers begroten de schade die zij ingevolge de vluchtvertraging opliepen op 1000,00 EUR. Zij maken hiertoe een vergelijking tussen de gemiste vakantietijd en de betaalde reissom. Hierboven werd reeds aangegeven dat verweerster niet aansprakelijk is voor de vluchtvertraging op zich. De gemiste vakantietijd kan dus niet zonder meer aan verweerster worden aangerekend. De enige tekortkomingen die in hoofde van verweerster werden weerhouden, zijn een tekortkoming aan de bijstandsverplichting. Daarnaast dient verweerster ook het niet-genoten kerstdiner te vergoeden. Vermits het bestaan van de schade vaststaat, doch bij gebreke aan concrete begrotingscijfers, dringt een begroting ex aequo et bono (d.i. naar redelijkheid) zich op (Cass. 23 oktober 1991, Arr. Cass ; Cass. 30 maart 1994, Arr. Cass. 1994, 340). Rekening houdend met de eerder geringe tekortkoming van verweerster en de waarde van het kerstdiner, zoals die uit de prijstabel bij benadering kan worden afgeleid, acht het Arbitraal College een vergoeding van 100 EUR per persoon, hetzij 300 EUR in totaal een billijke schadevergoeding. 5

6 A. Het klachtengeld 11. Artikel 27 van het reglement van de Geschillencommissie bepaalt dat de eiser als waarborg voor de arbitragekosten een bedrag gelijk aan 10% van de geëiste som, met een minimum van 100,00 EUR dient de betalen. Eisers betaalden een waarborg van 100,00 EUR. Artikel 28 van hetzelfde reglement stelt dat de kosten ten laste worden gelegd van de verliezende partij. Wanneer elk van de partijen echter gedeeltelijk in het ongelijk worden gesteld over een bepaald geschilpunt, kan het Arbitraal College zelf beslissen over de verdeling van de kosten. Nu de vordering van eisers slechts deels wordt toegekend, beslist het Arbitraal College in toepassing van art. 28 van het geschillenreglement dit klachtengeld bij helften om te slaan tussen eisers en verweerster. OM DEZE REDENEN HET ARBITRAAL COLLEGE, Verklaart rechtsmacht te hebben om van deze vordering kennis te nemen; Verklaart de vordering van eisers toelaatbaar en in de hierna bepaalde mate gegrond; Veroordeelt verweerster om aan eisers te betalen de som van 300,00 EUR (driehonderd euro) ten titel van schadevergoeding; Verwijst verweerster in de helft van de kosten van het geding, begroot op het door eisers voorgeschoten klachtengeld ten belope van 100,00 EUR, zodat aan eisers een bedrag van 50,00 EUR dient te worden terugbetaald. Wijst het meer- of andersgevorderde af als ongegrond. Aldus uitgesproken met meerderheid te Brussel op 24 november Het Arbitraal College, 6