ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 28 APRIL 2011 Inzake: De heer A, en zijn echtgenote, Mevrouw B, samenwonende te xxx; en C en D (minderjarigen); Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door Meester E, loco Meester F, met kantoor te xxx ; en de heer A En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, licentie xxx - Ondernemingsnr xxx; Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw G, xxx; Hebben ondergetekenden: 1. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het arbitrale college; 2. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers; 3. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector. Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: 1. WAT DE RECHTSPLEGING BETREFT: 1

2 De stukken van rechtspleging werden onderzocht, meer in het bijzonder het vragenformulier door het Secretariaat van de Geschillencommissie voor ontvangst afgestempeld op 19 juli De partijen hebben hun akkoord met betrekking tot de arbitrale procedure schriftelijk bevestigd. Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College bevoegd is om van onderhavig geschil kennis te nemen. Door eisers werd een bundel overgemaakt op 14 januari en conclusies op 15 maart Verweerster diende haar bundel in op 6 januari en conclusies op 1 maart en eindconclusies op 15 april Partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven op 22 december 2010, en per gewone brief op 14 april 2011, om te verschijnen op de zitting van 28 april 2011, te Brussel, North Gate III, Koning Albert II - laan, 16, om uur. Ter zitting verschenen partijen zoals hierboven aangegeven. 2. WAT DE GROND VAN DE ZAAK BETREFT DE FEITEN Eisers boekten op 19 januari 2009 via reisbemiddelaar RB een pakketreis (vlucht + hotel) naar TURKIJE, ANTALYA - SIDE, hotel A voor de periode van 11 tot 20 augustus 2009 en dit voor 2 volwassenen en twee kinderen. Kamertype: A2B Maaltijdregime: All inclusive Totale prijs: 3.649,84. Verweerster trad op in haar hoedanigheid van reisorganisator. Eisers beklagen zich in hoofdzaak (zie vragenformulier rubriek 17 en besluiten) over het volgende: Toen eisers ter plaatse aankwamen bleek dat zij werden ondergebracht in een bungalow en niet in het hoofdgebouw. De bungalow voldeed niet aan het niveau van een 5-sterren amper aan een 3 sterrencategorie. In de brochure van verweerster wordt geen onderscheid gemaakt in de beoordeling van de kamers in het hoofdgebouw of voor de bungalows. In de brochure van de RO wordt geen onderscheid gemaakt in de beoordeling van sterren naargelang het een kamer betreft in het hoofdgebouw (resortkamer) dan wel 2

3 in het bijgebouw (clubkamer). Integendeel, onder de rubriek officiële categorie 5 sterren staat uitdrukkelijk vermeld : clubkamers + resortkamers. Eisers hadden geen mogelijkheid om à la carte te eten er werd slechts een vast menu aangeboden met Belgische kost. Er zou ook geen zithoek aanwezig zijn in de Club kamers. Eisers melden in de gespreknota met de verantwoordelijke van verweerster dat er in de kamer kakkerlakken zijn en schimmel in de badkamer. Eisers zijn van oordeel dat een en ander volstrekt niet overeenstemt met hetgeen wordt voorgesteld in de brochure. Ter plaatse werd ook geen oplossing voor hun probleem voorgesteld. Eisers vorderen dan ook van verweerster een compensatie van 1.641,84 zijnde het verschil tussen de betaalde prijs en de prijs van een 3-sterrenhotel ( 3.649, ,00). Eisers stellen dat aan hen geen oplossing voor hun probleem werd aangeboden. Verweerster betwist dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen de kamers in het resort gedeelte en de clubkamers. In de brochure wordt duidelijk vermeld dat er type A kamers (Club kamers) en type B (Resort kamers) kamers zijn. Bij de Resortkamers staat er vermeld dat deze in het hoofdgebouw gelegen zijn. Hierdoor kan worden verondersteld dat de kamers A niet in het hoofdgebouw gelegen zijn. Verweerster ontkent niet dat de kamers in het Club gedeelte van mindere kwaliteit zijn dan de kamers in het Resort gedeelte. Vandaar ook het prijsverschil tussen deze kamertypes. Voor wat betreft de afwezigheid van een zithoek stelt verweerster dat deze niet is voorzien noch op de reisbevestiging noch in de brochure. Verweerster betwist niet dat er geen keuzemogelijkheid was in het Italiaans restaurant maar wijst op de rubriek in de brochure waar vermeldt staat dat de hotelier het recht heeft ten alle tijde de manier van serveren aan te passen. Het Italiaanse restaurant was er echter wel. De klacht in verband met de maaltijden is een louter subjectief gegeven waar verweerster, in haar hoedanigheid van reisorganisator geen inspraak heeft. Eisers hebben hierover ter plaatse geen klacht neergelegd. De terrasmeubelen bij dit type van kamer vormen de zithoek. Verweerster wijst er ten slotte op dat door hun vertegenwoordiger ter plaatse aan eisers 3 oplossingen werden voorgesteld namelijk: - Een kamerwissel in het hoofdgebouw, mits betaling van een supplement, deze kamers zijn wel van een ander type en dus duurder nl. een meerprijs van Kosteloze omboeking naar een ander kamer van hetzelfde type. 3

4 - Omboeking in een ander hotel in SIDE Al deze oplossingen werden door eisers geweigerd. Verweerster stelt dat er geen insecten op de kamer werd aangetroffen, en dat deze klacht nooit door andere klanten werd gemeld. Verweerster vraagt om de vordering af te wijzen en eisers te veroordelen tot de procedure kosten BESPREKING EN BEOORDELING. Het contract dat ter beoordeling voorligt, is een contract van reisorganisatie en de Reiscontracten wet bepaalt o.a. de wettelijke inhoud van dit contract (Wet 16 februari 1994, tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, Reiscontracten wet, verkort R.C.W. genoemd, B.S., 1 april 1994). Art.17 RCW bepaalt o.a.: De reisorganisator is aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijs mag hebben, en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers, van diensten. De statement van de vertegenwoordiger van verweerster ter plaatse (zie statement dd in het dossier) vermeldt o.a. duidelijk dat: In this particular case: old fashioned room and bathroom, the stairway to the room and terrace in bad condition The shower did show black spots, but these are not moist and easy to wash off, meaning they are not actually moist Deze verklaring staat in contrast met wat de brochure vermeldt als zijnde een Luxury Resort met een officiële quotatie van 4 ½ sterren en een gelijkaardige eigen beoordeling. Het Arbitraal College, na het dossier grondig te hebben bestudeerd en partijen te hebben aangehoord tijdens de zitting is van mening dat, gelet op wat de brochure voorspiegelt, de redelijke verwachtingen van eisers niet heeft ingelost. Anderzijds is het ook zo dat hadden eisers initieel een reservatie geboekt voor het hoofdgebouw dit een meerkost zou betekenen van ca Inderdaad : het is slechts in het Club gedeelte dat er een familie kamer kan worden gereserveerd van het type 2B (twee volwassenen en twee kinderen). In het Resort gedeelte van het hotel is het maximum aantal logés per kamer 2 volwassenen en één kind (type 2A). Eisers hadden dan normaliter twee kamers moeten boeken. Er is ook een 4

5 prijsverschil van ca. 13 per dag en per persoon tussen Club en het resort gedeelte. Verweerster stelt dat aan eisers een voorstel werd gedaan om te wisselen van het Club gedeelte naar het hoofdgebouw mits betaling van 220. Eisers zouden dat voorstel hebben afgewezen om reden van de additionele kost. Eisers ontkennen dat hen enige voorstel werd aangeboden. In de gespreknota van de vertegenwoordiger ter plaatse (nr van ) staat enkel vermeld bij de rubriek aangeboden oplossing door de reisleiding : "verwijzing naar het onderscheid tussen Club en Resort in de TO catalogus Er blijkt ook dat de à la carte maaltijden niet voorzien waren in het Italiaans restaurant maar wel in de drie andere (Turk Mexicaans en visrestaurant). Het Arbitraal College is ook van mening dat verweerster in haar brochure duidelijker had moeten aantonen wat het verschil was tussen een Resort en een Club kamer zodat eisers zich een beter beeld konden vormen over hetgeen werd aangeboden. Volgens de brochure zijn de twee mogelijkheden als luxury, te beschouwen wat het in wezen zeker niet is voor wat betreft het bungalow gedeelte. Het ganse hotel heeft een officiële quotatie en een eigen beoordeling van 4 ½ sterren. Het boeken van een reis met verblijf door de reiziger maakt een weloverwogen beslissing uit van de keuzemogelijkheden die hem worden geboden op de markt, precies rekening houdende met de verwachtingen aan infrastructuur en accommodatie ter plaatse die hem in de brochure van de reisorganisator voorgespiegeld zijn (Antwerpen, 14 januari 1986, A.R /83, onuitgegeven, geciteerd door D. DE MEULEMEESTER, De arbitrage door de Geschillencommissie Reizen vzw, in Advocatenpraktijk, juli 1998, Antwerpen, Kluwer, p. 63, nr. 210). Het Arbitraal College is enerzijds van oordeel dat de vordering van eisers fel overdreven is, maar dat, anderzijds, de in de voorstelling van het hotel in de brochure van verweerster aanleiding kan geven tot enig misleiding waardoor de redelijke verwachtingen van de klanten niet werden ingelost. Het Arbitraal College is, eenparig, van oordeel dat aan eisers een schadevergoeding moet worden toegekend en begroot deze,ex aequo et bono, op 450. Gelet op de overdreven eis van eisers dient het klachtengeld ( 164,18) te worden omgeslagen waarbij eisers moeten instaan voor de 2/3 e. ( 109,45) en verweerster voor 1/3 e. ( 54,73). 5

6 OM DEZE REDEN HET ARBITRAAL COLLEGE Verklaart zich bevoegd om van de vordering kennis te nemen. Verklaart de vordering toelaatbaar en gegrond. Veroordeelt verweerster tot het betalen aan eisers van een schadevergoeding 450 (vierhonderd vijftig) euro s, en dit binnen de maand na de betekening van deze sententie. Veroordeelt verweerster tot het betalen aan eisers 1/3 e. van het voorgeschoten klachtengeld namelijk een bedrag van 54,73 (vier en vijftig euro s en drie en zeventig cent) binnen de maand na de betekening van deze sententie. Wijst het meer gevorderde af als zijnde ongegrond. Aldus uitgesproken met eenparigheid te Brussel op 28 april Het Arbitraal College, 6