ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 24 JUNI 2010 Inzake Mevrouw A, wonende te xxx en B en C (minderjarigen), wonende te xxx; Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw A; En RB, met maatschappelijke zetel te xxx, licentie xxx - Ondernemingsnr xxx; Eerste verweerster, En RO, met maatschappelijke zetel te xxx, licentie xxx - Ondernemingsnr xxx; Tweede verweerster, Beiden ter zitting vertegenwoordigd door Mevrouw D, xxx; Hebben ondergetekenden: 1. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 3. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordigster van de verbruikers; 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector. Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: 1

2 I Over de rechtsmacht: AANVANG: De stukken van de procedure werden onderzocht. Deze procedure begon met de toezending van het ingevulde vragenformulier. Dit formulier werd door het secretariaat van de Geschillencommissie voor ontvangst afgestempeld op 06 augustus Hierdoor werd de vordering op die datum rechtsgeldig aanhangig gemaakt (art. 10 Geschillenreglement). Het vereiste klachtengeld werd vervolgens betaald op 07 augustus 2009 (art. 11 Geschillenreglement). AKKOORD TOT ARBITRAGE: - Eisers hebben hun akkoord tot arbitrage (scheidsgerecht) schriftelijk bevestigd met de ondertekening van het vragenformulier. De handtekening van mevr. A werd immers voorafgegaan door het volgende verzoek: Ondergetekende verzoekt de Geschillencommissie Reizen om het geschil aan het arbitraal College voor te leggen en verklaart zich te onderwerpen aan het reglement van de Geschillencommissie Reizen vzw. Tevens werd een beschikking dd 8 april 2010 van dhr. Vrederechter, tweede kanton xxx voorgelegd waarin machtiging werd verleend aan mevr. A om voor en namens haar minderjarige kinderen, B en C op te treden in onderhavige arbitraal geding. - Voor verweersters mocht het arbitraal akkoord blijken uit het gebruik van de Algemene Voorwaarden van de Geschillencommissie Reizen in hun verkoopsrelatie met de klant. Voor wat tweede verweerster betreft wordt bovendien- voor zover als nodig- nog een behoorlijk ondergetekend (dd 31 mei 2010) arbitraal compromis voorgelegd. Artikel 18 van de contractsvoorwaarden bepaalt dat verweersters de arbitrale keuze van eisers zullen respecteren indien het geëiste bedrag niet hoger ligt dan Boven dit bedrag konden verweersters binnen een termijn van 10 dagen laten weten de rechtsmacht van de Geschillencommissie Reizen niet te aanvaarden. Eisers vorderden (zie verder). Verweersters maakten evenwel geen gebruik van dit procedurele verzakingsrecht waardoor de keuze van eisers voor arbitrage ook verweersters bindt. AANSTELLING ARBITERS: De vzw Geschillencommissie Reizen werd door de procederende partijen gelast met de aanwijzing van de arbiters van het arbitraal College. Deze aanwijzing gebeurde volgens de regels in artikel 5 van het Geschillenreglement. Ons arbitraal College is derhalve bevoegd om van onderhavig geschil kennis te nemen. VERLOOP: Voor eisers werd een bundel overgemaakt op 06 augustus 2009 (+ navolgend op 15 maart 2010) en voor verweerster werd een bundel overgemaakt op 11 maart Vervolgens werden tussen partijen conclusies (schriftelijke argumentatie) uitgewisseld. Dit gebeurde respectievelijk op 18 mei 2010 voor eisers en op 22 april en 2 juni 2010 voor tweede verweerster. De partijen werden vervolgens behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven dd. 17 februari 2010 om te verschijnen op de zitting van 24 juni 2010 (mededeling van het uur van de zitting per gewone brief op 10 juni 2010). Op de zitting verschenen partijen zoals hierboven aangegeven. 2

3 II Over de grond van de zaak: De Feiten Eisers boekten op 21 juli 2008 een reis met bestemming Egypte, Sharm El Sheikh, met verblijf in Hotel A, 5*, all inn, met vertrek op 17 augustus 2008 en met terugkomst op 29 augustus Zij betaalden hiervoor 3407,50. Eisers beklagen zich blijkens het vragenformulier (rubriek 17) over het hierna volgende: + Lastens eerste verweerster: (zie bijlage bij de vragenlijst punt 16) + Lastens tweede verweerster (dixit eisers, zie ook de hierboven vermelde bijlage): 1. Het mooie verbluffende nieuwe aquapark zoals beschreven in het agentschap bleek een klein aquaparkje te zijn voor kleine kindjes. 2. Onvoldoende bedden op de kamer 3. Een luidruchtige rokerskamer bij aankomst 4. De animatie in de miniclub kon niet franstalig zijn 5. Het zwembad was ontzettend vies 6. Handdoeken voor aan het zwembad konden de kinderen zelfs met de nodige daartoe voorziene kaarten niet krijgen 7. De kamer werd zeer vaak niet of slecht gekuist 8. Twee paar bruine lederen sandalen werden gestolen 9. We hebben driemaal van kamer moeten veranderen 10. Ik ben ziek gevallen als gevolg van langdurig slaapgebrek 11. Met de veelvuldige kamerverandering hebben we veel problemen gehad met de sleutels 12. De enorm hoog verloren wachttijd van de eerste dagen 13. We waren special guest en hadden recht op een speciale service 14. Zelfs het management heeft toegegeven dat we enorm veel pech kenden. 3

4 Tweede verweerster heeft als commercieel gebaar ter plaatse een ticket aangeboden voor 1 dag Cleopark, ter waarde van 44 EUR. Geen verdere compensatie of voorstel werd navolgend geformuleerd. Bij gebreke aan een minnelijke regeling tussen partijen wordt onderhavige zaak voorgelegd aan het arbitraal College van de Geschillencommissie Reizen in zijn bovenvermelde samenstelling. Ter zake de klachten vorderen eisers in de huidige procedure een schadevergoeding tbv (zie rubriek 20- vragenformulier) Beoordeling Het contract dat ter beoordeling voorligt met eerste verweerster is een contract van reisbemiddeling en de Reiscontractenwet bepaalt het wettelijke kader van een dergelijk contract. [Wet 16 februari 1994 tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, verder als RCW afgekort, B.S. 1 april 1994.] Het is voor ons arbitraal College geenszins duidelijk welke fout door eisers wordt ten laste gelegd van de reisbemiddelaar. In elk geval kan uit het relaas van eisers geen enkel objectief element worden weerhouden dat als een fout in de juridische zin kan worden aangeduid. De klacht lastens eerste verweerster wordt bijgevolg als ongegrond afgewezen. Het contract met tweede verweerster is te beschouwen als een contract van reisorganisatie. De Reiscontractenwet bepaalt uiteraard ook het wettelijk kader van dit contract. Volgens artikel 17 van de Reiscontractenwet is de reisorganisator contractueel aansprakelijk voor de goede uitvoering van het reiscontract. De toetsteen van deze aansprakelijkheid wordt gevormd door de redelijke verwachtingen van de reiziger. De informatie in de reisbrochure zal meestal de basis vormen voor deze beoordeling. Drie vragen komen hierbij aanbod: Wat zijn de gemaakte beloften? Welke redelijke verwachtingen mocht de reiziger koesteren op basis van die beloften? In welke mate week de realiteit af van die verwachtingen? Voor wat de gedane beloften en de door de reisorganisator gewekte verwachtingen betreft, kan worden verwezen naar de productvoorstelling in de brochure zoals voorgelegd aan ons College. Wat betreft klacht (1) wordt in de brochure de volgende belofte gemaakt: Aankondiging: A Three Corners Resort & Aquapark Daar onmiddellijk onder: Klassehotel in hartje Na ama Bay met aquapark Vervolgens bij de beschrijving van de faciliteiten wordt terug gewezen op het bestaan van 4

5 een aquapark Dit wordt nogmaals vermeldt bij de Pluspunten : Het hotel beschikt nu tevens over een aquapark: een extra troef. Uit de behandeling en de debatten van de zaak is duidelijk gebleken dat deze belofte niet werd ingelost conform de gewekte verwachtingen in de brochure. Ter plaatse werd een kleine compensatie in natura voorgesteld (zie hierboven) die door eisers werd opgenomen. Op een gespreksnota (intern nummer: ) werd hiervan melding gemaakt. Eerste eiseres tekende op deze nota af met de vermelding OK als voorlopige oplossing. Derhalve behield zij al haar rechten met het oog op een definitieve regeling. Deze definitieve regeling is nu in handen van ons College. Met betrekking tot de tweede klacht: Tevens blijkt het een uitgemaakte zaak te zijn (zie getuigenverklaring van een medereiziger) dat er bij het begin van het verblijf problemen waren met een extra bed (De bestelbon vermeldt: 2 pers. kamer, 2 EXTRA BEDDEN ). Aan dit probleem werd evenwel dra verholpen. Al deze bewijselementen (brochure, getuigenis medereiziger, gespreknota) leveren samen een coherente voorstelling op van de realiteit. Het zijn immers stuk voor stuk vermoedens die gewichtig, bepaald en met elkaar in overeenstemming zijn en bijgevolg voldoen als feitelijke vermoedens (art burgerlijk wetboek). De mindere inschatting door tweede verweerster van deze klachten kan niet op tegen de realiteit van de feiten en de gedane vaststellingen. Het arbitraal College is van oordeel dat de economische minderwaarde van de reis én de derving van het reisgenot die eisers hebben ondergaan op grond van deze bewezen verklaarde klachten, passend (ex aequo et bono) worden vergoed door toekenning van een globale schadevergoeding van 500 voor het gehele reisgezelschap. Objectieve maatstaven voor de beoordeling van de schade zijn in deze omstandigheden uiteraard niet voorhanden. Het arbitraal College heeft derhalve bij de schade- evaluatie rekening gehouden met de reissom, de verleende prestaties, de gederfde prestaties en het reisgenot en de compensaties/schadebeperkingen die reeds ter plaatse werden aangeboden. De overige weergegeven klachten kunnen een grond van waarheid bevatten. Ons College kan evenwel enkel maar oordelen op grond van de (al dan niet) voorgelegde bewijsmiddelen. De voorgelegde bewijzen ter staving van die specifieke klachten ontbreken evenwel (verklaringen pro domo uitgezonderd), zijn onvoldoende of ontbreken bewijskracht. Bovendien hebben enkele van die klachten een louter subjectief karakter. Eisers vorderden Door deze kennelijke verdichting van hun schade-eis kon geen minnelijke regeling tussen partijen worden nagestreefd en werd deze zaak voorgelegd aan de Geschillencommissie. Het arbitraal College is dan ook van oordeel dat om die reden het betaalde klachtengeld niet volledig ten laste dient te worden gelegd van verweerster maar dient te worden omgeslagen in verhouding, zoals hierna bepaald (zie art. 28 Geschillenreglement). 5

6 OM DEZE REDENEN, HET ARBITRAAL COLLEGE Alle andere of ruimere argumenten worden verworpen als ongegrond, niet ter zake dienend of gewoon overbodig; Verklaart zich bevoegd om van de vordering kennis te nemen; Wijst de vordering lastens eerste verweerster af als ongegrond; Veroordeelt tweede verweerster om aan eisers de som van 500 [ vijfhonderd Euro] te betalen als schadevergoeding, te vermeerderen met de gerechtelijke intresten vanaf heden tot de dag der algehele betaling; Veroordeelt verweerster tevens in betaling van het forfaitair bepaalde gedeelte van de gedingkosten, zijnde 100 [ honderd Euro], laat het overige gedeelte van de gedingkosten, bepaald op 80 [ tachtig Euro] definitief ten laste van eisers. Aldus uitgesproken, met eenstemmigheid, te Brussel op 24 juni Het Arbitraal College, 6