ARBITRAL BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN ZITTING VAN 15 JUNI 2004

Transcriptie

1 ARBITRAL BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN ZITTING VAN 15 JUNI 2004 Inzake 1. Mevrouw A, xxx, wonende aan de xxx, 2. Mevrouw B, xxx, wonende aan de xxx, 3. Mevrouw C, xxx, wonende aan de xxx, 4. Mevrouw D, xxx, wonende aan de xxx, Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door mevrouw B, voornoemd; En RO, met maatschappelijke zetel aan xxx, met als ondernemingsnummer xxx Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door mevrouw xxx; Hebben ondergetekenden: 1. Mevrouw xxx, xxx, met kantoor te xxx, in haar hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 3. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers. 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector. Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College rechtsmacht heeft om van onderhavig geschil kennis te nemen. Partijen hebben schriftelijk hun akkoord bevestigd m.b.t. de arbitrale procedure. 1

2 Overeenkomstig het door partijen aanvaarde geschillenreglement werd de vordering rechtsgeldig aanhangig gemaakt. De partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven dd. 29 januari 2004 om te verschijnen op de zitting van het Arbitraal College van 15 juni * * * 1. Uit de stukken van het dossier blijkt dat eisers door bemiddeling bij verweerster een vliegreis boekten naar Napels (Italië) met verblijf in half pension in het driesterren hotel Y te Sorrento voor vier volwassenen. De heenreis ging door op 31 juli 2003 en de terugreis op 14 augustus De totale prijs van de reis bedroeg 4.220,66. Eisers boekten de vakantie uit de zomerbrochure van verweerster. Ze opteerden voor een vierpersoonskamer, omschreven in de brochure als volgt: Logies: kamers (max. 2 volw. + 2 kind (2A) of 4 volw. (3A/4A)) met bad of douche, telefoon, sateliet-tv, safe (te betalen) airconditioning en balkon met landzicht Aangezien eisers met vier volwassenen reisden, was de aanwezigheid van een vierpersoonskamer (3A/4A), in de brochure duidelijk onderscheiden van een tweepersoonskamer met twee bijzetbedden voor kinderen (2A), doorslaggevend bij hun hotelkeuze. Bij aankomst stelden eisers evenwel vast dat de hen ter beschikking gestelde kamer bedoeld was voor twee personen. Zij meldden de vergissing aan de receptie, waar hen werd beloofd dat in de komende dagen voor een andere kamer gezorgd zou worden. Op de informatievergadering met de plaatselijke vertegenwoordigster van verweerster maakten zij nogmaals melding van het feit dat de gekregen kamer niet overeenstemde met wat zij geboekt hadden. Op 3 augustus 2003 stelde de hoteldirecteur aan eisers een andere kamer voor, die echter nog kleiner was dan de kamer die zij op dat ogenblik betrokken en die eisers om die reden weigerden. Toen er op 7 augustus 2003 nog steeds geen oplossing geboden was voor het door eisers gesignaleerde problemen, richtten zij een ingebrekestelling per fax aan de plaatselijke vertegenwoordiger van verweerster Ook deze ingebrekestelling bleef zonder gevolg. Uiteindelijk kregen eisers op 11 augustus 2003 een kamer van het type 4B voorgestelde, zijnde een vierpersoonskamer met balkon en zeezicht, die zij wel aanvaardden. 2. Na hun terugkeer uit vakantie bevestigden eisers hun klacht bij aangetekend schrijven van 21 september In haar antwoordschrijven van 30 september 2003 deelde verweerster mee dat eisers wel degelijk het door hen geboekte kamertype (4A) ontvingen, wat aldus verweerster een ruimere dubbele kamer is, waarin twee extra bijzetbedden geplaatst worden. Verweerster stelde tevens dat ook de 2

3 alternatieven die aan eisers door de hotelier werden voorgesteld in overeenstemming waren met het geboekte kamertype en dus ten onrechte door eisers werden geweigerd. Vermits verweerster de mening was toegedaan dat zij aan eisers had geleverd wat deze geboekt hadden, achtte zij zich niet gehouden tot enige tegemoetkoming naar eisers toe 3. Eisers konden zich niet verzoenen met dit antwoord van verweerster en maakten op 15 december 2003 hun klachten aanhangig bij de Geschillencommissie Reizen, middels het daartoe bestemde vragenformulier. In dit vragenformulier formuleren eisers een vordering tegen de reisorganisator, thans verweerster. Eisers vorderen een schadevergoeding van 1470,00. Zowel eisers als tweede verweerster hebben hun respectievelijke standpunten toegelicht in besluiten van 6 april 2004 en 19 mei 2004 voor tweede verweerster en van 6 mei 2004 voor eisers. Beoordeling A. Wat de aansprakelijkheid van verweerster betreft 4. Artikel 17 van de Reiscontractenwet, die de reisovereenkomst tussen eisers en verweerster beheerst, bepaalt: De reisorganisator is aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijze mag hebben en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers van diensten en zulks onverminderd het recht van de reisorganisator om deze andere verstrekkers van diensten aan te spreken De gegevens opgenomen in de reisbrochure maken deel uit van de contractuele verplichtingen van de reisorganisator (artikel 6 Reiscontractenwet). Uiteraard worden ook de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract tot reisorganisatie redelijkerwijze mag hebben in de eerste plaats gecreëerd door de beschrijving die de reisorganisator van deze contractuele diensten geeft in zijn brochure. 5. In casu maakt verweerster in de beschrijving van de logies in hotel Y in haar brochure een duidelijk onderscheid tussen de mogelijkheid een tweepersoonskamer te boeken, waar twee extra bedden voor kinderen worden bijgezet (aangegeven als type 2A) en de mogelijkheid een vierpersoonskamer te boeken (aangegeven als type 3A/4A in de brochure en als type 4A in de prijstabel). Ook de prijszetting voor beide kamertypes is duidelijk verschillend. 3

4 Verweerster vestigt er evenwel de aandacht op dat haar bijzondere voorwaarden de aandacht vestigen op het feit dat de slaapgelegenheid voor een derde en/of vierde volwassene in een dubbele kamer of een vierde volwassene in een triple kamer kan bestaan uit een sofa, bijzetbed of opklapbed en dat bij een dergelijke kamerbezetting rekening moet gehouden worden met een beperkte vrije ruimte en privacy (artikel 10 bijzondere voorwaarde). Terecht stellen eisers evenwel dat zij ervan uitgingen dat deze clausule niet op hun situatie van toepassing was, vermits zij geen tweepersoonskamer boekten met een derde en vierde persoon extra, doch wel een echte vierpersoonskamer. Door het in de brochurebeschrijving gemaakte onderscheid tussen de kamer voor twee volwassenen en twee kinderen enerzijds en de kamer voor vier volwassenen anderzijds, wekte verweerster inderdaad de indruk dat in het hotel Y volwaardige vierpersoonskamer werden aangeboden. Deze brochurebeschrijving laat nergens vermoeden dat de betrokken kamers ruimere tweepersoonskamers zijn met twee extra bedden, zoals door verweerster in haar schrijven van 30 september 2003 toegelicht. De uiteindelijk door verweerster geleverde accommodatie beantwoordde bijgevolg niet aan de verwachtingen die eisers, voortgaand op de brochurebeschrijving, redelijkerwijze mochten koesteren. Bijgevolg is de aansprakelijkheid van verweerster betrokken en is zij gehouden de door eisers geleden schade te vergoeden. C. Wat de omvang van de schade betreft 6. Bij contractuele aansprakelijkheid heeft de schadelijder recht op vergoeding van alle schade die zich zonder de contractuele wanprestatie van zijn medecontractant niet zou hebben voorgedaan. Eisers begroten hun schade op Zij laten evenwel na enige verduidelijking te verschaffen omtrent de wijze waarop zij tot deze schadebegroting zijn gekomen. De gevorderde schadevergoeding wordt door verweerster betwist. Eisers bieden het Arbitraal College geen elementen of bewijsstukken aan, die toelaten een concrete begroting van de geciteerde schadeposten te maken. Anderzijds kan niet ontkend worden dat de hierboven weerhouden inbreuk door verweerster, in hoofde van eisers schade heeft veroorzaakt, die voor vergoeding in aanmerking komen. Vermits het bestaan van de schade vaststaat en bij gebreke aan concrete begrotingsgegevens dringt een begroting ex aequo et bono zich op (Cass. 23 oktober 1991, Arr. Cass , 180; Cass. 30 maart 1994, Arr. Cass. 1994, 340). Het Arbitraal College is van mening dat de ongemakken, gerelateerd aan de ter beschikking gestelde accommodatie gedurende 11 dagen ex aequo et bono begroot kunnen worden op

5 * * * 7. De vordering van eisers werd slechts deels gegrond bevonden. Hiertegenover staat dat verweerster tegenover eisers nooit enig minnelijk regelingsvoorstel heeft geformuleerd, zodat eisers genoodzaakt waren de procedure bij de Geschillencommissie aanhangig te maken, met alle daaraan verbonden kosten. Gelet op het ontbreken van enig regelingsvoorstel komt het gepast voor om, zelfs nu de eis gedeeltelijk wordt afgewezen, de kosten van de procedure, begroot op het door eisers voorgeschoten klachtengeld ten belope van 147,00, in toepassing van artikel 27 van het Geschillenreglement integraal ten laste te leggen van verweerster. OM DEZE REDENEN Het Arbitraal College, Verklaart rechtsmacht te hebben om van de vordering kennis te nemen; Verklaart de vordering van eisers toelaatbaar en in de hierna bepaalde mate gegrond; Veroordeelt verweerster om aan eisers te betalen de som van 750,00 (zevenhonderd vijftig euro) ten titel van schadeloosstelling; Verwijst verweerster tevens in de kosten van het geding, begroot op het klachtengeld ten belope van 147,00, dat door eisers werd voorgeschoten, zodat verweerster 147,00 aan hen dient terug te betalen; Wijst het meer- of andersgevorderde af als ongegrond; Aldus uitgesproken met eenstemmigheid te Brussel op 15 juni Het arbitraal College, 5