ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL

Transcriptie

1 ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL ZITTING VAN 07 SEPTEMBER 2010 Inzake De heer A, en zijn echtgenote, Mevrouw B, samenwonende te xxx; Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door Meester C, met kantoor te xxx ; En RO, met maatschappelijke zetel te 3010 xxx, licentie xxx - Ondernemingsnr xxx; Verweerster, Ter zitting vertegenwoordigd door Meester D, loco Meester E, met kantoor te xxx; Hebben ondergetekenden: 1. De heer xxx, xxx, met kantoor te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het arbitraal college; 2. Mevrouw xxx, wonende te xxx, in haar hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 3. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers; 4. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; 5. De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector; Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld: 1. Procedure Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College bevoegd is om van onderhavig geschil kennis te nemen. 1

2 Partijen hebben schriftelijk hun akkoord betuigd met betrekking tot de arbitrale procedure. De vordering werd op verzoek van de eiser aanhangig gemaakt door het indienen van het door haar ondertekende vragenformulier d.d. 24 september 2009, ontvangen op het secretariaat van de VZW Geschillencommissie Reizen op 25 september 2009 Alle bovenvermelde partijen werden behoorlijk opgeroepen bij aangetekend schrijven van 3 mei 2010 om te verschijnen op de zitting van het Arbitraal College van 7 september De feiten Aan de hand van de door de partijen neergelegd besluiten en stukken, en hun toelichting ter zitting kunnen de feiten summier als volgt worden samengevat. Eisers hebben in 2008 bij verweerster een rondreis geboekt voor twee personen naar Borneo, van 8 tot 29 september 2009, voor een totale prijs van EUR (volgens de bestelbon). Zij houden voor dat ze bij verweerster hebben geboekt omdat zij vertrouwen hadden in de gids F, die hen tijdens de reis zou vergezellen. Vier dagen voor vertrek, heeft de heer F zijn deelname aan de reis om gezondheidsredenen moeten afzeggen. Er werd er een andere gids aangesteld, de heer G, die zij voor de afreis niet kunnen ontmoeten. De relatie tussen eisers en deze persoon is blijkbaar ronduit slecht geweest, zodat dit de rondreis volgens eisers volledig heeft verbrod. Eisers verklaren ondermeer dat de gids totaal onbekwaam was en niets afwist van Maleisië, dat hij geen uitleg gaf en in een veel te snel tempo het reisprogramma afhandelde om daarna te gaan rusten, dat hij uitsluitend om zichzelf bekommerd was, geen vragen beantwoordde, fouten maakte, dat na een tijd alle dialoog onmogelijk was. Door het eigengereid optreden van de gids voelen eisers zich zelfs gepest. Een klacht naar verweerster haalt niets uit, zodat eisers besluiten om de reis verder te zetten en er het beste van te maken. Terug in het land, sturen eisers een gedetailleerde ingebrekestelling naar verweerster, op 14 oktober Dit leidt tot een gesprek tot partijen en een minnelijk voorstel vanwege verweerster om een korting van EUR korting toe te staan op een volgende reis. Eisers gaan niet in op dit voorstel en maken onderhavige arbitrale procedure aanhangig. 3. Voorwerp van de vordering Eisers vorderen een schadevergoeding van EUR, meer de vergoedende intresten aan de wettelijke renterevoet vanaf 29 september 2008 tot op datum van betaling, en de kosten van de procedure en een rechtsplegingsvergoeding van 400 EUR. 2

3 4. Beoordeling 4.1 Verjaring Verweerster werpt op dat de vordering verjaard zou zijn krachtens artikel 30.2 van de wet van 16 februari 1994(B.S., 1 april 1994), hierna de Reiswet, dat stelt : De vorderingen waartoe een contract waarop deze wet toepasselijk is aanleiding kan geven, andere dan die vermeld in het eerste lid, verjaren na een termijn van een jaar; deze termijn begint te lopen vanaf de datum die in het contract bepaald is voor het einde van de prestatie die aanleiding heeft gegeven tot het geschil. Voor het berekenen van de verjaringstermijn, gaat verweerster uit van wat zij noemt een eerste oproeping van 17 februari Dit is de aangetekende brief die de Geschillencommissie Reizen naar verweerster heeft gericht met de gegevens omtrent de klacht en het verloop van de procedure. Verweerster geeft aan dat de reis plaatsvond van 8 tot 29 september 2009, zodat de laatste nuttige datum om een procedure aanhangig te maken, 30 september 2009 was. Het arbitraal college kan de stelling van verweerster niet volgen. De rechtspraak en de rechtsleer aanvaarden dat de verjaring wordt gestuit door het aanhangig maken van een geding voor een scheidsgerecht, wat gelijk wordt gesteld met een dagvaarding voor de rechtbank conform artikel 2244 Ger.Wb. (Cass., 4 oktober 1963, R.W, , 765; DE BOURNONVILLE, Ph., Droit judiciaire L arbitrage, Bnrussel, 2000, nr 203, p. 172). Hoe een vordering aanhangig wordt gemaakt voor een arbitraal college van de Geschillencommissie Reizen, wordt beschreven in het geschillenreglement, dat partijen aanvaard hebben. Krachtens artikel 10 van het geschillenreglement wordt de vordering aanhangig gemaakt op de datum die blijkt uit de poststempel van de aangetekende brief waarbij eisende partij het vragenformulier met zijn klacht ingevuld en getekend terugstuurt naar het secretariaat van de Geschillencommissie Reizen, of in voorkomend geval uit de datum waarop het formulier op het secretariaat werd afgegeven. Volgens artikel 12 van het geschillenreglement brengt het secretariaat de verwerende partij(en) op de hoogte van de vordering die aanhangig werd gemaakt, eens de waarborg is betaald door de eisende partij. 3

4 Het geschillenreglement wijkt daarmee op geldige wijze af van de artikel 1676 al. 1 Ger.Wb, die niet van openbare orde is (PIERS, H. En VERBIST H., Recente vernietigingen van arbitrale uitspraken van de Geschillencommissie Reizen: een analyse, D.C.C.R., 2005, nr 68). Partijen hebben het geschillenreglement en die conventionele afwijking van artikel 1676 al. 1 Ger.Wb. aanvaard. Verweerster heeft dus de regel aanvaard die aan het secretariaat de taak toevertrouwd om de vordering aan de verwerdende partij te notificeren. Eisers hebben hun vordering aanhangig gemaakt per aangetekende brief van 24 september 2009, ontvangen door het secretariaat van de Geschillencommissie Reizen op 25 september 2009, waardoor de verjaring geldig werd gestuit. Het arbitraal college merkt daarenboven op dat in casu eisers verweerster hebben verwittigd van het aanhangig maken van de vordering, per aangetekende brief, zodat verweerster niet kan stellen dat haar rechten van verdediging of het tegensprekelijk karakter van de arbitrale procedure geschonden zijn. De vordering is ontvankelijk. 4.2 Ten gronde De klachten van eisers, die aan de basis liggen van hun vordering, draaien uitsluitend rond de incompetentie en de houding van de gids. Ook al is het voor het arbitraal college moeilijk te achterhalen in hoeverre de door eisers beweerde onbekwaamheid van de gids op objectieve gronden steunt en niet het gevolg is van het loutere feit dat de personen wederzijds niet met elkaar overweg konden, wat een per definitie subjectief gegeven is, blijkt voldoende uit het relaas van eisers en de stukken van het dossier dat de gids zwaar tekort geschoten is in zijn opdracht en bitter weinig moeite heeft gedaan om de reis vlot te laten verlopen overeenkomstig de verwachtingen van de reizigers. Dit is des te erger daar de gids eisers moest vergezellen gedurende gans hun rondreis en dat zijn rol bijgevolg belangrijk was voor het welslagen van de reis. Dat verweerster beseft dat de gids niet heeft gehandeld zoals van hem verwacht kon worden, blijkt ook enigszins uit het feit dat zij een aanzienlijk minnelijk voorstel heeft gedaan, weliswaar in de vorm van een korting op een toekomstige reis. Krachtens artikel 17 van de reiswet is de reisorganistor aansprakelijk voor de goede uitvoering van het contract, overeenkomstig de verwachtingen die de reiziger op grond van de bepalingen van het contract redelijkerwijze mag hebben, en voor de uit het contract voortvloeiende verplichtingen, ongeacht of deze verplichtingen zijn uit te voeren door hemzelf dan wel door andere verstrekkers van diensten en zulks onverminderd het recht van de reisorganisator om deze andere verstrekkers van diensten aan te spreken. Verweerster is dus aansprakelijk voor de tekortkomingen van de gids die ze heeft meegestuurd met eisers. De vordering van eisers is gegrond, in hierna bepaalde mate. 4

5 5. Schadebegroting en kosten Een schadevergoeding van EUR, komt als gepast voor en komt ook overeen met het bedrag dat verweerster aanbod, weliswaar in de vorm van een korting op een volgende reis. De gedingkosten, te begroten op het door de eisers voorgeschoten klachtengeld,van 124,90 EUR worden ten laste gelegd van verweerster. Eisers vorderen een rechtsplegingsvergoeding van 400 EUR. Deze eis wordt afgewezen, aangezien het geschillenreglement de toekenning van een rechtsplegingsvergoeding niet voorziet. Bovendien zijn de wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat en het KB van 26 oktober 2007 van toepassing in geval van geschillen voor de gewone rechtbanken. Een arbitrale procedure voor de Geschillencommissie Reizen heeft bovendien als doel laagdrempelig te zijn, zodat de tussenkomst van een advocaat niet onontbeerlijk is. OM DEZE REDENEN, HET ARBITRAAL COLLEGE, Verklaart bevoegd te zijn om van de vordering kennis te nemen; Verklaart de vordering van de eiser ontvankelijk en gedeeltelijk gegrond; Veroordeelt verweerster tot betaling aan eisers van een schadevergoeding van EUR, meer de vergoedende intresten aan de wettelijke renterevoet vanaf 29 september 2008 tot op datum van betaling, en de kosten van de procedure, te weten 124,90 EUR. Verwerpt alle overige vorderingen. Aldus uitgesproken met unanimiteit, te Brussel, op 7 september Het Arbitraal College, 5