Canellales Piperales Magnoliales Laurales. Brassicales Malvales Sapindales. Cornales Ericales. Garryales Gentianales Solanales Lamiales

Transcriptie

1 Eenzaadlobbigen Commeliniden Magnoliiden Geavanceerde tweezaadlobbigen Fabiden Amborellales Nymphaeales Austrobaileyales Acorales Alismatales Petrosaviales Pandanales Dioscoreales Liliales Asparagales Arecales Dasypogonales Poales Commelinales Zingiberales Ceratophyllales Chloranthales Canellales Piperales Magnoliales Laurales Ranunculales Sabiales Proteales Trochodendrales Buxales Gunnerales Berberidopsidales Dilleniales Caryophyllales Santalales Saxifragales Vitales Crossosomatales Geraniales Myrtales Zygophyllales Celastrales Malpighiales Oxalidales Fabales Rosales Cucurbitales Fagales Zwervend Zwervers in de Asteride Van de meeste bloemplantenfa de samenstelling en de plaatsin grote lijnen wel bekend, al zulle ongetwijfeld nog groepen van veranderen. Bij enkele families deskundigen er nog helemaal n Wel is duidelijk dat de meeste v hieronder genoemde families in Asteriden thuishoren, maar dez families kunnen dus nog niet in bepaalde orde worden ingedee Het zijn vaak families waarvan a niet helemaal duidelijk is waar thuishoren, zoals de Icacinaceae Ruwbladigenfamilie (Boraginac Wanderers among the Asterids Most families in the flowering plants now have a more or less stable composition and position, although some groups will change place in the APG-system. Some families still pose a problem. It is evident that most of the families treated here belong in the Asterids, but it is not yet clear in which order they belong. The position of some of these families has always been problematic, as with Icacinaceae and Boraginaceae. Malviden Brassicales Malvales Sapindales Asteriden Lamiiden Cornales Ericales Garryales Gentianales Solanales Lamiales 24 Campanuliden Aquifoliales Apiales Dipsacales Asterales Heliotroop

2 Zwervende asteriden Zwervers in de Asteriden Van de meeste bloemplantenfamilies is de samenstelling en de plaatsing nu in grote lijnen wel bekend, al zullen er ongetwijfeld nog groepen van plek veranderen. Bij enkele families zijn de deskundigen er nog helemaal niet uit. Wel is duidelijk dat de meeste van de hieronder genoemde families in de Asteriden thuishoren, maar deze families kunnen dus nog niet in een bepaalde orde worden ingedeeld. Het zijn vaak families waarvan al lang niet helemaal duidelijk is waar ze thuishoren, zoals de Icacinaceae en de Ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Zwervers in de Lamiiden (Garryales, Gentianales, Solanales en Lamiales) Icacinaceae Deze familie bestaat uit ongeveer 24 geslachten en 150 soorten van bomen en lianen die overal in de tropen voorkomen, en in het westelijk Pacifisch gebied, tot in China en Japan. Ze hebben meestal enkelvoudige, gaafrandige of getande, in een spiraal of tegenover elkaar staande bladeren zonder steunblaadjes. De kleine Phytoc bloemen zijn viertallig en staan meestal in vertakte bloeiwijzen bij elkaar. De vrucht is een steenvrucht. In deze familie komen enkele houtleveranciers voor, zoals Apodytes dimidiata, en planten die een bron zijn van voedsel of medicijnen. De Icacinaceae waren een meer dan twee keer zo grote familie en wer de Celastrales geplaatst. Van de oude Icacinaceae zijn er enkele in de Campanuliden terechtgekomen, namelijk in de Aquifoliales (Cardiopteridaceae, Stemonuraceae) en Apiales (Pennantiaceae). De hu Icacinaceae zijn waarschijnlijk het meest verwant met de Garryales. Wanderers among the Asterids Most families in the flowering plants now have a more or less stable composition and position, although some groups will change place in the APG-system. Some families still pose a problem. It is evident that most of the families treated here belong in the Asterids, but it is not yet clear in which order they belong. The position of some of these families has always been problematic, as with Icacinaceae and Boraginaceae. Heliotroop Metteniusa cogolloi Smeerwortel Metteniusaceae De Metteniusaceae is een familie met 1 geslacht, Metteniusa, van 7 soo altijdgroene bomen die voorkomen in Costa Rica, Panama en het noordwesten van Zuid-Amerika. Ze hebben enkelvoudige gaafrandige bladeren zonder steunblaadjes. De bloemen staan in pluimvormige bloeiwijzen, de vrucht is een steenv Metteniusa werd vroeger in de Icacinaceae geplaatst. De familie zou b in de Lamiiden ook nog in de buurt van de Alangiaceae (Cornales), Loranthaceae (Santalales) of Cardiopteridaceae (Aquifoliales) kunnen thuishoren. Oncothecaceae Deze familie bestaat uit 1 geslacht, Oncotheca, met 2 soorten bomen uit Nieuw- Caledonië. Ze hebben verspreide, enkelvoudige, gaafrandige en leerachtige bladeren zonder steunblaadjes. De kleine bloemen staan in vertakte, okselstandige bloeiwijzen. De vrucht is een steenvrucht. Deze familie werd vroeger in de Theales geplaatst, maar lijkt nu eerder in de buurt van de Garryales te staan. Oncotheca humbo Ruwbladigenfamilie (Boraginaceae) Deze familie omvat 130 geslachten en ruim 2600 soorten die zowel in tropen als in gematigde streken voorkomen. Het meest opvallend aan familie zijn de doorgaans ruwe beharing en de bloeiwijze, een enkelvo of dubbele, in de jeugd aan de top opgerolde schicht. De bladeren sta een spiraal en hebben geen steunblaadjes. In deze familie worden 6 groepen onderscheiden: De Boraginoideae is de grootste groep, met meer dan 100 geslachte kruiden, soms struiken. De bloemen hebben vaak een opvallend helderblauwe kleur. Tijdens de bloei komen vaak kleurveranderinge bloem voor, van roze of geel naar blauw, of van geel naar wit. De vr een splijtvrucht die meestal in 4 nootjes uiteenvalt. De meeste in Nederland voorkomende Ruwbladigen behoren tot deze groep.

3 asteriden Zwervers in de Lamiiden (Garryales, Gentianales, Solanales en Lamiales) Icacinaceae Deze familie bestaat uit ongeveer 24 geslachten en 150 soorten van bomen en lianen die overal in de tropen voorkomen, en in het westelijk Pacifisch gebied, tot in China en Japan. Ze hebben meestal enkelvoudige, gaafrandige of getande, in een spiraal of tegenover elkaar staande bladeren zonder steunblaadjes. De kleine bloemen zijn viertallig en staan meestal in vertakte bloeiwijzen bij elkaar. De vrucht is een steenvrucht. In deze familie komen enkele houtleveranciers voor, zoals Apodytes dimidiata, en planten die lokaal een bron zijn van voedsel of medicijnen. De Icacinaceae waren een meer dan twee keer zo grote familie en werden in de Celastrales geplaatst. Van de oude Icacinaceae zijn er enkele in de Campanuliden terechtgekomen, namelijk in de Aquifoliales (Cardiopteridaceae, Stemonuraceae) en Apiales (Pennantiaceae). De huidige Icacinaceae zijn waarschijnlijk het meest verwant met de Garryales. Phytocrene macrophylla Metteniusaceae De Metteniusaceae is een familie met 1 geslacht, Metteniusa, van 7 soorten altijdgroene bomen die voorkomen in Costa Rica, Panama en het noordwesten van Zuid-Amerika. Ze hebben enkelvoudige gaafrandige bladeren zonder steunblaadjes. De bloemen staan in pluimvormige bloeiwijzen, de vrucht is een steenvrucht. Metteniusa werd vroeger in de Icacinaceae geplaatst. De familie zou behalve in de Lamiiden ook nog in de buurt van de Alangiaceae (Cornales), Loranthaceae (Santalales) of Cardiopteridaceae (Aquifoliales) kunnen thuishoren. De Hydrophylloideae is een groep van kruiden met diep ingesneden samengestelde bladeren uit Ameri VS. De vrucht is een doosvrucht. Ph bekende tuinplant, die ook als gro wordt ingezaaid. De Hydrophyllac een aparte familie, die in de Solan geplaatst. De Heliotropioideae zijn 5 geslach lianen of kruiden uit tropische en De Heliotroop (Heliotropium arbo bekende tuinplant uit Peru, gekwe of kuipplant. De Cordioideae omvat 3 geslachte lianen, die het meest in Zuid-Ame mierenplanten voor. Het grootste enkele soorten de vruchten worde De Ehretioideae zijn 8 geslachten v in de tropen voorkomen. Het groo houtleveranciers en medicinale pla De Lennooideae zijn een buitenbee van wortelparasieten zonder chlor vroeger in een aparte familie in de voor in de warmere delen van Am In Nederland komen van deze famili voor. De bekendste zijn Slangenkruid Smeerwortel (Symphytum), Ossenton mij-nietje (Myosotis) en Hondstong ( zoals het Kaukasisch vergeet-mij-niet Komkommerkruid (Borago officinalis verna) en Phacelia (Phacelia tanaceti gebracht en verwilderen soms. De Ruwbladigen werden vroeger in d een aparte orde, de Boraginales, waa Gentianales, Solanales en Lamiales n sa cogolloi wortel Oncothecaceae Deze familie bestaat uit 1 geslacht, Oncotheca, met 2 soorten bomen uit Nieuw- Caledonië. Ze hebben verspreide, enkelvoudige, gaafrandige en leerachtige bladeren zonder steunblaadjes. De kleine bloemen staan in vertakte, okselstandige bloeiwijzen. De vrucht is een steenvrucht. Deze familie werd vroeger in de Theales geplaatst, maar lijkt nu eerder in de buurt van de Garryales te staan. Oncotheca humboldtiana Ruwbladigenfamilie (Boraginaceae) Deze familie omvat 130 geslachten en ruim 2600 soorten die zowel in de tropen als in gematigde streken voorkomen. Het meest opvallend aan deze familie zijn de doorgaans ruwe beharing en de bloeiwijze, een enkelvoudige of dubbele, in de jeugd aan de top opgerolde schicht. De bladeren staan in een spiraal en hebben geen steunblaadjes. In deze familie worden 6 groepen onderscheiden: De Boraginoideae is de grootste groep, met meer dan 100 geslachten van kruiden, soms struiken. De bloemen hebben vaak een opvallend helderblauwe kleur. Tijdens de bloei komen vaak kleurveranderingen in de bloem voor, van roze of geel naar blauw, of van geel naar wit. De vrucht is een splijtvrucht die meestal in 4 nootjes uiteenvalt. De meeste in Nederland voorkomende Ruwbladigen behoren tot deze groep. Vahliaceae Deze familie bestaat uit 1 geslacht, Vahlia, met 8 soorten van kruiden of struikachtige planten die voorkomen in tropisch Afrika, Madagascar en India. Ze zijn dicht klierachtig behaard, en hebben tegenoverstaande bladeren zonder steunblaadjes. De kleine bloemen hebben een vergroeidbladige kelk en vrijstaande kroonbladen. Het vruchtbeginsel is onderstandig, de vrucht is een doosvrucht. Deze familie werd vroeger in of bij de Steenbreekfamilie (Saxifragaceae) geplaatst. Hij staat in de buurt van de Ruwbladigenfamilie of de Lamiale

4 ocrene macrophylla ie lokaal erden in e huidige De Hydrophylloideae is een groep van 17 geslachten van kruiden met diep ingesneden of samengestelde bladeren uit Amerika, speciaal de VS. De vrucht is een doosvrucht. Phacelia is een bekende tuinplant, die ook als groenbemester wordt ingezaaid. De Hydrophyllaceae was vroeger een aparte familie, die in de Solanales werd geplaatst. De Heliotropioideae zijn 5 geslachten van bomen, lianen of kruiden uit tropische en warme streken. De Heliotroop (Heliotropium arborescens) is een bekende tuinplant uit Peru, gekweekt als eenjarige of kuipplant. Hydrophyllum virginicum De Cordioideae omvat 3 geslachten van tropische bomen, struiken en lianen, die het meest in Zuid-Amerika voorkomen. In deze groep komen mierenplanten voor. Het grootste geslacht, Cordia, levert hout, terwijl van enkele soorten de vruchten worden gegeten. De Ehretioideae zijn 8 geslachten van bomen en struiken die voornamelijk in de tropen voorkomen. Het grootste geslacht is Ehretia, waarin enkele houtleveranciers en medicinale planten. De Lennooideae zijn een buitenbeentje in deze familie. Het zijn 3 geslachten van wortelparasieten zonder chlorofyl, met gedrongen bloeiwijzen, die vroeger in een aparte familie in de Lamiales werden geplaatst. Ze komen voor in de warmere delen van Amerika. Zwervers in de Cam Apiales, Dipsacales Paracryphiaceae Deze familie bestaat uit 1 soort alticola, een kleine boom met e Nieuw Caledonië. De bladeren z getand, en staan min of meer in De kleine bloemen staan in sam de vrucht is een doosvrucht. Vro familie in de Theales geplaatst. een aantal houtkenmerken gem volgende 2 families, maar verde morfologische verschillen, zoda families zijn die wel allemaal in Apiales thuishoren. Ze hebben a laddervormige doorboringen m oorten e nvrucht. behalve mboldtiana n de n deze voudige taan in ten van en in de vrucht is In Nederland komen van deze familie 16 geslachten met ruim 20 soorten voor. De bekendste zijn Slangenkruid (Echium), Longkruid (Pulmonaria), Smeerwortel (Symphytum), Ossentong (Anchusa en Pentaglottis), Vergeetmij-nietje (Myosotis) en Hondstong (Cynoglossum). Enkele Ruwbladigen, zoals het Kaukasisch vergeet-mij-nietje (Brunnera macrophylla), Komkommerkruid (Borago officinalis), Vroeg vergeet-mij-nietje (Omphalodes verna) en Phacelia (Phacelia tanacetifolia) zijn hier ooit als tuinplant naartoe gebracht en verwilderen soms. De Ruwbladigen werden vroeger in de Lamiales geplaatst, maar nu vaak in een aparte orde, de Boraginales, waarvan de positie ten opzichte van de Gentianales, Solanales en Lamiales nog onduidelijk is. Vahliaceae Deze familie bestaat uit 1 geslacht, Vahlia, met 8 soorten van kruiden of struikachtige planten die voorkomen in tropisch Afrika, Madagascar en India. Ze zijn dicht klierachtig behaard, en hebben tegenoverstaande bladeren zonder steunblaadjes. De kleine bloemen hebben een vergroeidbladige kelk en vrijstaande kroonbladen. Het vruchtbeginsel is onderstandig, de vrucht is een doosvrucht. Deze familie werd vroeger in of bij de Steenbreekfamilie (Saxifragaceae) geplaatst. Hij staat in de buurt van de Ruwbladigenfamilie of de Lamiales. Vahlia digyna Sphenostemon papuan van houtkenmerken werd deze en in of bij de Aquifoliaceae. Quintiniaceae Een familie met 1 geslacht, Quin altijdgroene bomen en struiken Filipijnen en Nieuw Guinea tot Caledonië. De bladeren zijn gez steunblaadjes en staan in een sp schildvormige schubben. De blo kroonbladen, en gerangschikt in doosvrucht. Deze familie werd v Steenbreekfamilie (Saxifragacea Columelliaceae Deze familie telt 1 geslacht en 4 struiken of bomen uit de Andes Bolivia. Ze hebben tegenoversta met een bittere smaak. De bloe vergroeide meeldraden en stijle stempels. De vrucht is een doosv werden in de Rosales geplaatst, Hydrangeaceae (nu Cornales) of (Gentianales). Op basis van ken het hout en moleculaire gegeve de Desfontainiaceae geplaatst. de buurt van de Dipsacales.

5 n en komen erwijl van rnamelijk enkele geslachten en, die e komen orten aria), ergeetigen, mphalodes t naartoe vaak in an de Hydrophyllum virginicum Zwervers in de Campanuliden (Aquifoliales, Apiales, Dipsacales en Asterales) Paracryphiaceae Deze familie bestaat uit 1 soort, Paracryphia alticola, een kleine boom met eencellige haren uit Nieuw Caledonië. De bladeren zijn enkelvoudig, getand, en staan min of meer in kransen. De kleine bloemen staan in samengestelde aren, de vrucht is een doosvrucht. Vroeger werd deze familie in de Theales geplaatst. Deze soort heeft een aantal houtkenmerken gemeen met de volgende 2 families, maar verder zijn er grote Paracryphia alticola morfologische verschillen, zodat het 3 aparte families zijn die wel allemaal in de buurt van de Apiales thuishoren. Ze hebben allemaal erg lange houtvatleden en laddervormige doorboringen met veel sporten. Sphenostemonaceae Deze familie omvat 1 geslacht, Sphenostemon, met 10 soorten van altijdgroene bomen en struiken die voorkomen in Nieuw Guinea, Australië en Nieuw Caledonië. De bladeren zijn enkelvoudig, gezaagd, zonder steunblaadjes, en staan in een spiraal. De kleine bloemen hebben vrijstaande kroon- en kelkbladen, en staan in eindelingse bloeiwijzen. Sphenostemon papuanus De vrucht is een steenvrucht. Op basis van houtkenmerken werd deze familie wel dichtbij de Icacinaceae geplaatst en in of bij de Aquifoliaceae. Quintiniaceae Een familie met 1 geslacht, Quintinia, en 25 soorten van altijdgroene bomen en struiken die voorkomen van de Filipijnen en Nieuw Guinea tot in Nieuw Zeeland en Nieuw Caledonië. De bladeren zijn gezaagd, hebben geen steunblaadjes en staan in een spiraal. De plant is bedekt met schildvormige schubben. De bloemen zijn 5-tallig, met vrije kelk- en kroonbladen, en gerangschikt in eindstandige bloeiwijzen. De vrucht is een doosvrucht. Deze familie werd vroeger net als de Vahliaceae in de Steenbreekfamilie (Saxifragaceae) geplaatst. Columelliaceae Deze familie telt 1 geslacht en 4 soorten van altijdgroene struiken of bomen uit de Andes, van Zuid-Colombia tot Bolivia. Ze hebben tegenoverstaande, gezaagde bladeren met een bittere smaak. De bloemen hebben opvallend vergroeide meeldraden en stijlen met grote gelobde stempels. De vrucht is een doosvrucht. De Columelliaceae werden in de Rosales geplaatst, in de buurt van de Hydrangeaceae (nu Cornales) of in de Loganiaceae (Gentianales). Op basis van kenmerken van het stuifmeel, het hout en moleculaire gegevens wordt de familie nu bij de Desfontainiaceae geplaatst. Beide families horen thuis in de buurt van de Dipsacales. Quintinia serrata Desfontainiaceae Tot deze familie behoort allee altijdgroene struik die voorko De plant heeft hulstachtige, st bladeren en alleenstaande blo buisvormige rode kroon, die d bestoven. De vrucht is een bes sierplant gekweekt en is een b Van de bladeren wordt een m hallucinogeen zou zijn. Deze f Loganiaceae (Gentianales) gep Escallonia rubra Bruniaceae Dit is een familie van 12 gesla 70 soorten van heideachtige st kleine boompjes die in Zuid-A voorkomen, vooral in de Kaap De bladeren zijn klein en enke staan in een spiraal. Ze zijn te de zwarte bladspitsen, en de k die vaak in hoofdjesachtige bl elkaar staan. Enkele soorten w snijbloem gekweekt. Van deze weinig bekend. De Bruniaceae Rosales geplaatst, maar blijken van de Asterales thuis te hore Columellia oblonga

6 les, cola en cht, rten van iken die ea, Australië aderen zijn der een spiraal. vrijstaande taan in ht. Op basis e geplaatst Quintinia serrata en ucht is een e Desfontainiaceae Tot deze familie behoort alleen Desfontainia spinosa, een altijdgroene struik die voorkomt van Costa Rica tot in Chili. De plant heeft hulstachtige, stekelige, tegenoverstaande bladeren en alleenstaande bloemen met een lange buisvormige rode kroon, die door kolibries worden bestoven. De vrucht is een bes. Deze soort wordt als sierplant gekweekt en is een bron van een gele kleurstof. Van de bladeren wordt een medicinale thee getrokken, die hallucinogeen zou zijn. Deze familie werd tot nu toe in de Loganiaceae (Gentianales) geplaatst. Escallonia rubra Bruniaceae Dit is een familie van 12 geslachten met ruim 70 soorten van heideachtige struikjes of kleine boompjes die in Zuid-Afrika voorkomen, vooral in de Kaapprovincie. De bladeren zijn klein en enkelvoudig, en staan in een spiraal. Ze zijn te herkennen aan de zwarte bladspitsen, en de kleine bloemen die vaak in hoofdjesachtige bloeiwijzen bij elkaar staan. Enkele soorten worden als snijbloem gekweekt. Van deze familie is nog weinig bekend. De Bruniaceae werden in Rosales geplaatst, maar blijken in de buurt van de Asterales thuis te horen. Desfontainia spinosa Escalloniaceae Deze familie omvat 8 geslachten en bijna 70 soorten van bomen en struiken die voorkomen in Midden- en Zuid-Amerika, Australië, Nieuw Zeeland en op Réunion. Het is een erg heterogene groep. De getande bladeren staan in een spiraal, de 4-9-tallige bloemen staan meestal in bloeiwijzen bij elkaar. De vrucht is een doosvrucht. Enkele soorten worden als sierplant gekweekt, en Escallonia rubra wordt in Zuidwest- Engeland en in Ierland als heg aangeplant. De Escalloniaceae werden in de Grossulariaceae (Saxifragales) geplaatst. Over deze familie is nog weinig bekend, maar waarschijnlijk hoort hij in de buurt van de Apiales. Brunia nodiflora Vergeet-mij-n Iedereen kent het Vergeet-mij-nietje waarschijnlijk vanw de opvallend blauw bloemetjes die aan oogjes doen denke De bloemen verkle tijdens de bloei va roze naar blauw. De hemelsblauwe van de bloemen va soorten heeft het Vergeet-mijn-nietj symbool van trouw gemaakt. Er zijn ongeveer 100 soorten in dit geslacht, waarvan aantal als sierplant gekweekt. De wet Vergeet-mij-nietje betekent muizeno blaadjes. De naam Vergeetomringende lande Duits en Engels, m landen. Het is frap in de grootste fam definitieve plek in heeft gevonden. Forget-me-not Everyone knows the striking blue flowers flowering period, th to blue. The sky-blue Forget-me-not into a There are about 100 grown as ornamenta not, Myosotis, is deri and ear: mouse-ear, Columellia oblonga The name Forget-me countries, not only in Scandinavia. It is inte name is a member o position in the angio

7 esfontainia spinosa, een van Costa Rica tot in Chili. lige, tegenoverstaande en met een lange kolibries worden ze soort wordt als van een gele kleurstof. inale thee getrokken, die lie werd tot nu toe in de tst. Desfontainia spinosa Escalloniaceae ze familie omvat 8 geslachten en bijna soorten van bomen en struiken die rkomen in Midden- en Zuid-Amerika, tralië, Nieuw Zeeland en op Réunion. is een erg heterogene groep. De getande deren staan in een spiraal, de 4-9-tallige emen staan meestal in bloeiwijzen bij aar. De vrucht is een doosvrucht. kele soorten worden als sierplant gekweekt, Escallonia rubra wordt in Zuidwestgeland en in Ierland als heg aangeplant. Escalloniaceae werden in de ssulariaceae (Saxifragales) geplaatst. er deze familie is nog weinig bekend, ar waarschijnlijk hoort hij in de buurt van Apiales. Vergeet-mij-nietje Iedereen kent het Vergeet-mij-nietje, waarschijnlijk vanwege de opvallend blauwe bloemetjes die aan oogjes doen denken. De bloemen verkleuren tijdens de bloei vaak van roze naar blauw. De hemelsblauwe kleur van de bloemen van veel soorten heeft het Vergeet-mijn-nietje tot symbool van trouw gemaakt. Er zijn ongeveer 100 soorten in dit geslacht, waarvan een aantal als sierplant wordt gekweekt. De wetenschappelijke naam voor het Vergeet-mij-nietje, Myosotis, komt uit het Grieks en betekent muizenoor, vanwege de zachtbehaarde blaadjes. n met ruim kjes of a vincie. udig, en kennen aan e bloemen wijzen bij en als milie is nog rden in de buurt Brunia nodiflora De naam Vergeet-mij-nietje wordt ook in de ons omringende landen gebruikt: niet alleen in het Frans, Duits en Engels, maar ook in de Scandinavische landen. Het is frappant dat een plant met deze naam in de grootste familie zit die nog steeds geen definitieve plek in het systeem van bloemplanten heeft gevonden. Forget-me-not Everyone knows the Forget-me-not, probably because of its striking blue flowers, reminding one of little eyes. During the flowering period, the flowers often change colour, from pink to blue. The sky-blue flowers of many species have made the Forget-me-not into a symbol of fidelity. There are about 100 species in this genus, of which some are grown as ornamentals. The scientific name of the Forget-menot, Myosotis, is derived from the Greek words for mouse and ear: mouse-ear, referring to the softly hairy leaves. The name Forget-me-not is also used in neighbouring countries, not only in Dutch, German and French, but also in Scandinavia. It is interesting to note that a plant with this name is a member of the largest family without a fixed position in the angiosperm system.