Lache is oonnötteg. Pol Brounts. bron Pol Brounts, Lache is oonnötteg.veldeke-krink Mestreech, Maastricht dbnl / erven Pol Brounts

Transcriptie

1 Lache is oonnötteg Pol Brounts bron.veldeke-krink Mestreech, Maastricht 1994 Zie voor verantwoording: dbnl / erven Pol Brounts

2 5 'ne Gooje raod veuraof Veurtot g'r nao de verklaoring gaot zeuke boeveur tot lache oonnötteg is, iers eve dit: Trèk dit book ope wie 'n fles excellente wien. Gaot néét metein gölzeg lezentere pagina nao pagina opslörpe, nein: euvertuig uuch iers vaan 't bouquet vaan deze Mestreechse Grand Cru in bookvörm. Blaajert 't rösteg door, vaan väör nao achter en trök, um tot de oontdèkking te koume tot g'r bij gelegenheid vaan de 75ste verjaordaag vaan d'n auteur POL BROUNTS e manjefiek, väölkleureg boekèt, geplök oet 't bèste vaan zien oeuvre, geprizzenteerd krijg. Verhaole oet 't leve-vaan-ederen-daag, kösteleke leedtekste (mèt de meziek-partij debij!), gediechte veur groet en klein, keersverhaole, legendes en dat allemaol gesjreve en gecomponeerd in de rieke taol vaan zien hart, vaan zien stad: 't Mestreechs. En es g'r daan dee Mestreechse Grand Cru, mèt bezej, slukske veur slukske gesavoureerd höb, daan zölt g'r bij d'n hart- en geisverwermenden aofdroonk verzöchte: dat smaak nao mie! De Veldeke-Krink Mestreech, dee de oetgaof vaan Lache is oonnötteg heet meugelek gemaak, heet dao mer ein antwoord op: wach rösteg aof; es Godbleef heet POL BROUNTS op z'nen tachtegste weer väöl nui werk op de plaank ligke... Dat winse veer d'n auteur en ziene lezerskrink in en boete Mestreech vaan harte touw. Mestreech, zomer '94 BESTUUR VELDEKE-KRINK MESTREECH

3 7 Lache is oonnötteg (nao de dissertatie bij de promotie tot DOCTOR HUMORIS CAUSA aon de NARREN UNIVERSITEIT LIMBURG) '83 DAMES EN HIERE, VAAN US, MESTREECHTENERE, WEURT ALTIED BEWEERD TOT VEER NEET fetsoundelek kinne blieve. Tot veer fiessek zien. Tot veer altied nao veer, vief zinne terech koume bij 't verreke of bij de beerpöt. Iech zal hei en noe bewieze tot dat neet woer is. Iech riskeer 't trop tot geine get traon zal vinde, meh iech haw 't zoe fien wie gemaole póppestroont. Dit veuraof. Dames en Hiere, mien lezing is getiteld: LACHE IS OONNÖTTEG. Noe is hei mesjiens eine bij, of eine dee meint tot heer bij is, dee wèlt vraoge: Boeveur is lache oonnötteg? Iech zal dao e kort antwoort op geve: 'n Sjtom vraog! Lache is oonnötteg umtot 't gei nöt heet. 't Kos 'nen houp innergie en 't bringk niks op. Höb g'r wel ins trop gelèt... es iemand lach... wat daan allemaol oonnötteg beweeg? 't Maag e jaor of daarteg geleie zien, mesjiens get langer, iech waor nog 'ne jongejong, wie iech op dat feit opmèrkzaam gemaak woort. 't Waor örgens aon e strand, iech wèl devaanaof zien boe perceis, in gei geval op de Behama's, dao zaog iech op 'ne veize kier e mins lache... in 're bikini. Of eigelek... naoventrint in 're bikini. Want ze waor nogal flink vaan poeten en oere

4 8 en dee bikini perbeerde dat allemaol bijein te hawwe. Mèt leid en meujte. Meh wat kós dat mins lache! Ze vawde z'ch dreidobbel, ze houwde z'ch euveral op 'r batse, ze krunkelde z'ch wie 'nen doorgesnooje piering en tot in de wijen umtrèk sjöddelde alles en nog mier aon 'r vaan de lach. Oon-ge-lui-fe-lek! En toen... dach iech obbins... 't waor of mienen ingelbewaorder, dee in zoe'n situaties altied kort bij m'ch blijf, of dee 't m'ch ingaof, toen dách iech inins, zoe mer, want 't waor eigelek gaar gei weer veur te dinke, en es iech niks gedach had hej geine get gemèrk, meh 't sjoot miech zoe, paaft'ch, door m'ne kop: Wat geit dao 'n innergie verlore! Dao hejje vief hoeshawwes hun werm ete op kinne veerdeg make. En wat heel 't mins draon euver in 're bikini? Jao, nog genóg veur tien errem meidskes gelökkeg mèt te make, meh gein innergie! In tegendeil: Ze waor kepot. E jaor of tien later pas, iech waor nog altied in m'n gooj jaore, is miech dat veurval weer te binne gesjote. Op 'n broelof. 't Waor al vrij laat en Noonk Zjang vertèlde 'n bak. Iech zal ze hei neet herhole. Noonk Zjang waor bij de atjerie gewees en geweend veur mèt groet kalieber te sjete. Noe waor ouch Oom Bart aonwezeg. Oom Bart waor vaan origien geine Mestreechteneer, sjterker nog: 'r waor 'nen Drent. Meh tóch: Getrojd mèt tant Fien.

5 9 't Waor 'ne mins dee gemeinlek niks zwoerders droonk es roeje Spa, meh op de broelof had heer toch e paar glazer wien tot zich genomen. En dat waor 'm aon te zien. Moppe waore aon häöm neet besteid. 'r Snapde ze altied pas e paar daog later en die vaan noonk Zjang noets en gaaroet neet. Die góngen häöm te lieg. Meh... zeet! Wat gebäört? Noonk Zjang is pas haverweegs mèt ze verhäölselke - 'r is nog neet zoe wied wie 'n pestoersmop - en dao obbins... héét oom Bart ze al! Heer begint teminste vreiselek te lache, houwt mèt hand en voot, lègk z'ne kop op de taofel, midden in de kaw sjotel, en wie 'r weer rech kump, mèt z'n neus in 'n slech gevölde temat, 'n haaf hel ei op z'n linker oug en z'ne knievel vol gernaole, sjut tant Maria tegeneuver 'm in 'n lachstuup en keek: Loer... loer d'n Hollender! Ederein kiek en begint te brölle vaan de lach. Tant Maria, in häör oonsjöld, hèlt z'ch vas aon 't taofellake, rit alle flesse en glazer um en Oom Bart, gaaroet neet geweend aon zoe succes, vèlt z'n vrouw um 're nek, snótsèllelaank krietentere, en lègk 'r impassant z'n gevölde temat en nog get losse gernaole in 'r coeurke. Umtot 't mins nogal de ruimde had dao heet ze 't pas op de slaopkamer gemèrk. Iech zelf had 'n haaf fles witte wien in m'ne sjoet gekrege en iech had e geveul of iech in... Dát geveul had iech. Allein kawwer. En boeveur dat allemaol? Noonk Zjang had z'n bak nog neet ins oetvertèld.

6 10 't Waor 'n bende. Wat 'n verspèlling vaan innergie en matteriaol. Toen, dames en hiere, höb iech miech gerealiseerd tot lache oonnötteg is. En toen bin iech m'ne kruustoch tegen 't lache begonne. Iech höb al geleze wat euver lache te leze vèlt. Wèt d'r tot in de ganse biebel mer éine kier gelache weurt? Dat waor Sara vaan Abram. En proont kaom ze in verwachting. In 't standaardwerk vaan Professor Doctor Georg Friedrich Wilhelm von Pappenheim zu Rheinsalz, 'nen Duitser, lees ich in deil IV, Von der Griechisch-Römischen Zeit bis zum Anfang des Mittelalters: Das Lachen macht den Menschen frei. Dat geluif d'r toch neet, heh? Daan hejje v'r in de feerteger jaore wel helder gelache. Nein, veer mote vaan 't lache aof, en veer moten us goeje in 't sjaggernere. Iech gaon uuch e veurbeeld geve. M'n vrouw en iech, veer zitte veur d'n tèllevisie en dao vertèlt eine tot veer vaan de ape aofstamme. Jeh, neet vaan die klein sjiet-eepkes, meh vaan die groete knojste, heh. Zeet m'n vrouw: Dat geluif iech neet. Kiek ze miech aon en zeet: Jeh... Kiek, daan lách iech neet. Iech verspèl gein innergie, meh iech sjaggerneer m'ch. Iech zit miech stèllekes in m'n eige op te vrete. Gans milieu-vruntelek. Veult g'r wat iech bedoel? Dao-aon wèl iech noe wèrke: Tot veer neet mie lache, meh us sjaggernere. Dames en hiere, 't zouw 't sjoenste momint vaan mie leve zien es iech uuch zoe wied zouw kriege, tot veer allemaol, same, hand in hand en poet aon poet, us kepot zouwe sjaggernere. Iech daank uuch veur eur aondach.

7 11 Verhaole

8 12 Weekske WIE LAUR ZIEN VROUW ZAG TOT ZE MÈT ANNA EN TINEKE WEL INS E WEEKSKE nao de Belzje kös zouw wèlle, es 't ins good weer zouw zien per oongelök, want dao kóste hei noets zeker vaan zien meh Pien vaan de Belzje radio, dee kóste miestal wel vertrouwe en es dee 't noe ins zouw zègke, en ze gónge neet middenin 't sezoen meh deveur of denao daan kóste nog altied wel plaots vinde in 'n hotèl en daan waore de prijze ouch get plezereger, en dat zouwe ze alle drei wel ins wèlle, zoe e paar daog, e weekske, veur e weekske ins effe droet, gans droet daan, zoonder pótse en koke en kemissies doen en, veural, zoonder hun maander, lekker mèt hunnen dreie, gans oonder hun... wie Laur zien vrouw dat zag dus, had heer allang in de gater tot dat al allemaol geregeld waor. Dat wis heer al ietot ze haverweegs waor en ietot ze aosem mós hole. Heer bedach ziech, oondertösse tot ze häöre littenei aofraffelde, tot 't wel rösteg zouw zien nao mier es daarteg jaor trouw veur 'n week allein in hoes en gei geratel aon ziene kop en gein alieuwege verhaole euver Jaan en allemaan en euver vaan al en nog get en tot heer daan 's aovends zien gezèt kós leze en neet, zoonder verzej euveregens, zoe noe en daan huhhuh of tjehtjeh of gaank noe mós zègke. En dus zag heer mèt e geziech of heer innerlek oondraagbaar lijde: Tjeh... es geer dat noe zoe gere wèlt... boeveur daot geer 't daan neet ins? Ze keek häöm achterdochteg aon. Ze had trop gerekend tot 't lesteg zouw weurde en ze waor pas begonne en had nog neet ins vertèld tot ze 't eigelek, zij en Tineke, veur Anna doge die, wie häören hoesdokter had gezag, hoegnudeg ins get rös en aofwisseling nudeg had en ins droet mós umtot ze te lang in de zörg had gezete mèt tant Nèt, die al maonde kraank waor meh noe al weer aordeg opgeknap en die bij Anna thoes verzörg waor en, ouch weer volgens deezelfden hoesdokter, eigelek niks gemankeerd had meh ziech ins lekker had wèlle vertuttele laote, en noe weer op häör eige waor en Anna e peper- en zaajtstèl oet 't jaor touwbak had gegeve wat ze ins gewonne had op 'ne fancy-fair veur 'ne volle neef-missionaris en dat bij wijze vaan vereffening veur bekans twie maond verpleging, kos en inwoening, jewel. 't Waor allemaol neet mie nudeg sjijns. Laur voont 't good. Oongerös vroog ze: Meh diech daan? Iech maag neet mèt jummers, zag heer mèt 'n oongelökkeg geziech.

9 13 Heer had vreuger bij de amateur-toneelclub gespäöld. Jeh wie deiste dat daan? Mèt ete en zoe? Iech vin wel ein vaan achtien die miech wèlt oppasse, zag heer serjeus. Gek! zag ze. De zouws d'n twieden daag al kepotmeuj zien. Meh kinste... Maak d'ch noe mer gein zörg, zag heer. Iech bin bij de verkenners gewees en iech red miech wel. Heer voont alles good. Wie ze e paar weke later vertrokke, Jean zouw hun bringe, stoont heer in 't gespaan vaan de deur hun nao te winke. Väöl plezeer! reep heer en heer meinde 't. Heer zouw häör neet kinne misse, dach heer nog. Meh zoe weekske...! Leefste! zag heer. Liefste! zij. En ze snapde allebei, op dat benkske in de hei, wat heer zag en wat zij zei.

10 14 Kattechissemus 'T GÓNG OP MEI AON EN DUS OP DE IERSTE KEMUNIE EN DE PESTOER WIS 'T verdrejd good. 't Beteikende veur häöm twie kiere in de week Kattechissemus goon geve aon de kleinekes die zoe wied waore. Heer voont dat lesteg. Neet gewoen mer lesteg, heer voont 't eigelek oonmeugelek. Heer had liere preke veur groete lui, en dat kós 'r tamelek good meinden 'r, meh veur kleuterleidster had heer noets gelierd en ouch neet veur lieraar in de 4e gróp, want zoe hètde dat allewijl. Zoe'n hiel klein kinder nog. Heer zöchde ins. Vemörge waor 't weer neet väöl gewees. Heer had 't zelf wel gemèrk en veur 't geval tot heer nog getwiefeld moch höbbe had heer 't wel gezeen aon 't geziech vaan de juffrouw. Die had 'm noe en daan vol kompassie aongekeke en de nudege kiere waor ze ouch tössebei gekoume es 'm de zaak oet de hand dreigde te loupe. 't Waor ouch ze beroop neet, dach 'r. Netuurlek had heer wel genade van staat, meh 't zouw wel aon häöm ligke tot heer zoe wieneg demèt kós oetriechte. Ze wèrkde wel, meh heer dougde neet deveur. Slivvenier waor netuurlek wel te vertrouwe, meh aon z'n eige had heer zoe zien twiefels. Ouch al waor heer daan vaan gooje wèl. 't Waor miech ouch neet niks um aon kinder vaan dee leeftied oet te lègke wat dat noe sjus waor: de Kemunie. Vreuger maakde ze ziech dao gemekelek vaanaof, dach heer. Toen kwam Jezus in je hartje en es ze daan e kruus kóste make en 'nen Ónze Vader en e Weesgegroetsje kóste beie en de twelf artikele vaan 't gelouf, de tien gebode vaan God, de vief gebode vaan de Kèrk en de oefeninge vaan geloof, hoop, liefde en, veural, berouw kóste opzègke waore ze veerdeg. En dat waor mer 'n kestie vaan volhawwe en dat kóste de juffrouws en meisters vaan vreuger wel. Meh heer heel neet vaan die formules en de lierare al gaaroet neet en dus doog heer mer zien bès um die grummelkes get te liere begriepe vaan 't groet mysterie vaan de Eucharistie, vaan 't same deile, vaan 't Lèste Aovendmaol, wat eigelek toch 't allerierste waor gewees. 't Veel neet mèt. Me kós zoe sjoen vertèlle wie me wouw, ze waore hiel gaw aofgeleid en hadde dèks ganse ander dinger in die köpkes es boe heer op hoopde. En op de ma's en pa's hoofdeste dèks neet te tèlle, die wiste zelf niks mie. Me mós gans vaan väörenaofaon beginne.

11 15 En daan zalste ouch nog zoe eine wie Jean'ke debij höbbe, dee gein second stèl zaot en dee eder momint zoe nudeg get mós vertèlle of vraoge aon z'ne naober veur, achter of neve ziech. Heer had al ins aon de juffrouw gevraog of dee wel gans vaan Zjezeke waor, meh die had 'm mèt e lechske vertèld tot Jean'ke ein vaan de bèste vaan häör klas waor. Meh wel drök, dat wel. Euvermörge waor 't weer zoe wied. 'n Haaf eurke mer, meh 't kosden 'm stökker vaan ze leve. Kòs me dao noe niks op vinde? 'ne Videoband of zoe? Thoes doge ze niks anders es nao dat dink kieke. Mesjiens tot ze daan debij bleve! Verdieme, ze kóste wel al Ingels, de ape! Heer voolt tot heer ziech gifteg waor aon 't make en perbeerde zoe gaw meugelek aon get anders te dinke en de Kemunie effe oet z'ne kop te zètte. Gelökkeg góng ouch nog sjus d'n tillefoon. Mèt de pestoer, zag heer in d'n hoorn. Zègk menier pestoer, wat moot dat mèt deen tosti? vroog 'n vrouwestum. 't Kloonk nogal agressief en heer voolt tot 't weer de verkierde kant mèt 'm oetgóng. D'n tosti, zag 'r. Zo. Meh dao weet iech niks vaan. Daan moot d'r bij d'n Iteljaon zien. Meh de jong zeet 't toch zelf, zag de stum. Dat höb geer gezag. Zo. Dat höb iech gezag. Mèt wee spreek iech eigelek? Mèt mevrouw Leuve, de ma vaan Jean'ke, zag 't mins, geaffronteerd zoe te hure tot heer dat nog neet ins wis. Aaah, de ma vaan Jean'ke. Zo! En wat höb iech gezag tege Jean'ke vaan uuch? Tot ze mèt hun Kemunie 'nen tosti vaan uuch krege. Meh noe moot g'r ins hure, dao kump niks... Huurt ins mevrouw, veel heer häör in de reie. Geer zouwt good traon doen es geer mèt Jean'ke ins nao 'nen dokter góngk. Veur zien oere. Heer huurt neet erg good tunks miech. En luustere deit heer al gaar neet. Dag mevrouw. Heer kós ziech nog sjus inhawwe en lag d'n hoorn stèllekes op d'n haok in plaots vaan 'm drop te smiete. Jean'ke mèt z'nen tosti en z'n ma die häöm geluifde! De zouws zoe eine toch...

12 16 Stijl MENIER D'N DIRREKTEUR LEET'NEN HIELEN HELLE VLEGE EN REEP ENTHOUSIAS: Ahaaaaa...! Een nieuwe lente en een oud geluid! Vrij nao... Gorter, mein iech. Heer stoont veur de vinster vaan ze kentoer en keek neer op 't perkske, boe jong ma's mèt hun nog jonger kinderkes lepe te wandele en awwer lui vaan de zon zaote te genete en boe mösje, merels en doeve wie raozeteg mèt struspiere en wösjkes graas sleipde veur hun nèster. In éi woord: 't Waor veurjaor. Neettemin, veurjaor of neet, 't gaof toch geine pas veur 'nen dirrekteur in e doonker pak-mèt-striepkes um zoe de rös en de atmosfeer te verpeste, al waor 't daan in zien eige kentoer en al waor heer dao gans allein. Juffrouw Jorisse, zien sikkertaresse, waor effe get pepèrre nao de tiepkamer bringe en ze had dus nörgens leid vaan. Heer zouw 't netuurlek ouch noets gedoon höbbe es zij debij waor gewees! Stèl d'ch veur! 't Waor 'n vrouw oet doezende en es sikkertaresse neet te sloon. Altied eve korrek, altied in de ploej, alles tiptop en noets get aon te mèrke op 't werk. Meh soms wel ins get té fien, al kin me zoeget neet zègke. Ze heel vaan stijl, wie ze dat neumde. Oonwèllekäöreg gónge zien gedachte trök nao vreuger, nao 't stèldefteg hoes boe-in heer waor opgegreujd en nao mama, die ouch zoe vaan gooj menere heel en die altied zag tot noblesse oblige en tot ze dao altied aon móste dinke. Heer zaog nog wie ze soms mèt häöre wiesvinger 'n maog nao de gaank in winkde, boeten 't gehuur vaan hun, de kinder. Meh ze wiste wel tot die daan in 't verborgene gekristelierd woort. Ze had vas en zeker get gezag wat mama neet wouw hure. Wat dat betrof waor mama streng. Gedráge mós me ziech. Es papa ins potverdreidöbbelsjes zag umtot häöm 'ne poszegel op de groond wejde, zag mama al: Pierre, beheers d'ch. Dink aon de kinder! 't Waor e good mins, leef veur häör kinder en ouch veur häöre maan, wie ze later begrepe, meh graovegheid en plattegheid kós ze neet höbbe. De twie meeg en d'n hoveneer-kótsjeer-chauffeur vloge veur häör, meh ze hele ziech in esse. Aochot es mama häöm noe gehuurd had! Meh zoe noe en daan kraog heer dat. Daan mós heer ein of aander oetvrete wat neet hoort. Of heer, volgens mama, oet 'n achterbuurt kwaom. Heer waor al ins mèt d'n oto e stökske Belsj in gerije en dao op e verlaote

13 17 bospeedsje had heer op en neer geloupe en d'n eine vlook nao d'n andere gerope, wie langer wie erger. Nao 'n menuut of vijf waor heer zingentere trök gerije. 't Waor weer vaan 'm aof. Mama zouw dat noe wel begriepe dao-bove. Meh juffrouw Jorisse vas en zeker neet. Die zouw in oonmach valle, dach 'r. Wie lang had heer häör noe al? Tien jaor? Jao, dat mós wel oongeveer kloppe. Heer zouw 't Jean ins vraoge. Meh zelfs zij had noets get gewete vaan zien aofwieking um ziech noe en daan, zelde huur meh toch, aon te stèlle wie d'n ierste de bèste batjakker. Zien vrouw wis 't nog neet ins! Dao zörgde heer wel veur. Zoe'nen daag waor toch zeldzaam, dach 'r, wie vendaog. 'nen Hiemel zoe blauw of 't aon de Middellandse Zie waor, 't greun aon buim en struuk nog zoe fris en nui, en zoe lekker werm. Heer zouw eigelek trop oet mote. Meh heer had z'n aofspraoke. Dat kós juffrouw Jorisse neet wete vaan te veure wat e prachteg weer tot 't zouw weurde. Jaomer! Veronika, der Lenz ist da! zóng heer mèt reminiscenties aon zien jong jaore. Heer wipde op z'n tiene op en neer in de maot en, bij wijze vaan oetroopteike, leet 'r weer 'nen helle vlege. Glory! Halleluja! zóng heer drachteraon. Juffrouw Jorisse, die sjus in 't gespaan vaan de deur stoont, trok häör ougsbraoje 'nen centimeter op, doog gaw 'ne stap achteroet en sloot oonhuurbaar de deur. Toen klopde ze. Binne! reep heer. En wie heer zaog tot zij 't waor: Boeveur klopste noe? Ao, iech dach tot iech uuch hoort praote, zag ze. Iech dach tot iemand bij uuch waor. Nein huur, zag 'r, toch opgelöch tot ze neet get ieder waor gewees. Dalek kump menier Nelisse, zag ze. Zouw iech de vinster get ope zètte? 't Is zoe'n héérlek weer? Heer kós 't neet zien, meh um häöre moond späölde e curieus lechske, wie vaan Mona Lisa. Stijl, heh?

14 18 Meh... ALICE WAOR 'N PUUR GOOJ VROUW, ZAG HARIE, MEH... 't Woort op slaag doedstèl aon de taofel. Allein noonk Fred, dee touwvalleg mèt z'nen douve kant nao Harie zaot, góng nog effe door euver 'ne briesem dee heer bekans had gevaange, meh heel hiel gaw z'ne moond wie heer zaog tot ederein nao Harie zaot te kieke. Dat had dee netuurlek ouch neet mote zègke, zoe vlaak nao de begraffenis, dat meh... Aon de koffie notabene, wie zien vrouw sjus bezörg waor....meh ze had e look in häör hand, dach Trudie, zien zwiegerse. Wat die in ein week oetgaof, dao mós iech 'ne maond vaan leve. Die hóng z'ch toch alles um häör vot! En Harie had niks in de gater. Of 't kós häöm niks sjele. Jeh, ze hadde gein kinder, dus ze kóste rejaol devaan leve. Meh toch, de vroogs d'ch wel ins aof boe ze 't vaan dege....meh koke kós ze neet, dach Fons, de broor. De kiere tot veer hei höbbe gegete... Iech moot neet draon dinke! Altied vaan die recepte oet de vermageringskeuke vaan Godwèt wat veur e vrouweblaad. Neet te vr... te ete. Nein, daan Tinie!...meh zoe keul wie 'ne kwakvos, dach Merieke. Volges miech heet die noets ech vaan häöm gehawwe. Es iech... Ze waor noets getrojd gewees, meh örges, hiel deep vaan binne boe geine kós kieke en boe zijzelf leefs ouch mer wied vaanaof bleef, gleujde nog get aw leefde vaan wie ze joonk en leuk veur te zien waor en Harie häör meidkesleefde. Tot heer die Hollandse trut had gepak, ze kós 't nog altied neet begriepe....meh, dach Alice häör ma, ze had toch wel get anders kinne kriege es dee kaffeeluiper mèt z'n keigelclub. Mèt häör veurkoume en posteur en häör studies... Doed- en doedjaomer vaan 't keend. Meh 't waor erg genóg tot ze zoe joonk had mote sterve, aocherm. Zevenenveerteg. Geine leeftied. Ze veegde mèt e naat zakdeukske euver häör ouge. Ze waor getrouwd mèt 'nen Hollender en Frits had drop gestande tot ze Hollands spraoke thoes. A.N. zag heer altied. Dat waor beter veur de studie en veur de kinnese en veur hun touwkoms. Meh zij, es ze geëmotioneerd waor zeker, dach nog in 't Mestreechs. Dao zouw ze noets vaanaof koume. Harie zaot nog altied in gedachte in zien leeg tas te kieke. In spanning wachde ze allemaol op de res vaan dee meh......meh ze waor wel good gek, dach Pie, de naober dee ouch debij waor. Es iech neet steveg in mien sjeun had gestande... Iech weit 't nog neet. Ze kós

15 19 nao d'ch kieke, nou, dao kraog iech gans werm vaan. Meh Marion heel häör in de smieze. Jaommer? Jeh... Aoch... Heer stoont zoe oonvas in zien sjeun es Marion häöm permitteerde. En dat waor neet väöl....meh este die aon d'n tillefoon kraogs, daan kóste d'ch berge, dach Mimi. Miene God wat kós die kletse! Ore-laank! Aon ei stök door. Euver vaan alles en nog get en euver niks zelfs. Oongeluifelek! Gei siech vrommes, meh e waswief wel, huur....meh, zag Harie eindelek mèt 'n raar stum en ze hele hunnen aosem in....meh ze gaof niks um vastelaovend. Iech mós altied allein oet. De traone Iepen 'm euver ze geziech en heer snoufde lang en hel zien neus oet. Jeh meh... begós zien sjoenma... Graafsjrif Hei ligk Misjeel vaan Liezelot Heer zag altied: Iech bin ká-pót! Me dach: Misjeelke zuut ze vlege. Meh'r heet 't toch mer klaorgekrege!

16 20 Stèllekes PA WEURT AAJD, DACH BÈRKE EN HEER HAD GELIEK. Gei woonder, want noonk Lewie, wie ederein behalve ziene zoon häöm neumde, waor al in de tacheteg. Meh vaanaof deen daag leet Bèrke ziene pa neet mie allein nao begraffenisse en ander fiestelekhede goon. Die kwaome trouwens wie langer wie minder veur, want wiedeweg de meiste femilie en vrun waore noonk Lewie al veurgegaange. Meh héér heel vol. Douf meh gezoond, leep heer nog edere mörge zie rundsje langs de twie kaffees boe heer ze dröpke droonk en keekde tegen ederein dee häöm goojendaag zag, vruntelek meh hel vaan 't zelfde. E gezègkde wat heer ziech in de loup vaan de jaore had aongeweend en boemèt heer gei risico leep es heer neet verstande had wat d'n andere häöm winsde. Wie zienen allerlèste vrund-oet-vreuger-jaore storf, mós Bèrke netuurlek mèt pa nao de mès en toen nao 't kèrkhof. Dat kós heer z'ne pa neet aondoen tot heer dao neet bij zouw zien. En zoe stoonte ze oetindelijk mèt hunnen twieje tösse de naobestaonde roontelum de zerk en luusterde same nao 't joonk kepläönsje, wat oet zie beibook veurlaos wat de kèrk es lèste aon häör geluivege mètgief. Of luustere... Wat noonk Lewie betrof waor dat sterk euverdreve. Heer doog wel esof, mèt zien ooge devoot op de groond geriech, en knikde noe en daan instummend bij wat de keplaon zag, meh verstoon doog heer gei woord. Dat hoort zoe debij allemaol. Op e gegeve memint evels, sjus wie de keplaon in ze book nao de gooj wäörd waor aon 't zeuke, leet noonk Lewie eine vlege! Aoch jeh, z'ne froonsdraod waor al get verslete en daobij, hei in de vrij natuur kós 't gei koed, dach heer. En heer doog 't stèllekes. Meinde heer. 't Waor entans 'ne sjlaag boe ederein versjrik vaan opkeek en boedoor de keplaon d'n draod gans kwietraakde. Bèrke kraog bekans 'n stuup! Mèt 'ne kop wie'ne pieper stoetde heer z'ne pa aon en knikde nao d'n doeje in zien kis. Noonk Lewie begreep häöm gans. Jao, Jao, jong, zag heer. Zoe geit d'n eine nao d'n andere. Heer zag 't stèllekes. Meinde heer.

17 21 Steke IECH HÖB AL DE GANSEN DAAG STEKE IN M'NE BOEK, ZAG WUM. Hei zoe. Bij m'ne navel. Ze waoren op weeg nao 'n lezing euver Chirurgijns in de Middeleeuwen en Cor had häöm aofgehaold. Bij d'ne navel? vroog Cor. Bij d'ne navel... Tjeh, dat kin vaan alles zien. 't Is neet erg huur. Neet ech tot iech vergaon vaan de pijn. Gaaroet neet. Meh 't blijf aon de geng. Vaan die klein, gemein steekskes. De gansen daag al. Iech kin m'ch neet reure of iech höb 't weer. 't Kin zien... Höbste d'ch mesjiens verluf mèt 't eint of ändert? Totste 'n spier get verrèk höbs? Wum bedach ziech dreuver. Nein, zag 'r toen. Nein, dat zouw iech wel wete. Meh iech höb niks zwoers geluf. 't Hoof neet derek get zwoers te zien, zag Cor wies. 't Kin zien totste d'ch verkierd gedrejd höbs of zoe. En 't zit ech bij d'ne navel? 't Kin netuurlek de gal zien. Meh de zègks... De gal? Biste gek. 't Zit neet zoe deep vaan binne. En wat zouw noe mien gal te make höbbe mèt bewege? Allewel... Toen strak zaot iech aon taofel en toen voolt iech 't ouch inins. Zoe mer. Iech beweegde miech gaar neet, meh toch voolt iech 't weer. Iech zègk nog tege Maria: Deh, noe verreur iech m'ch neet en noe veul iech 't toch weer. Dat zag iech nog. Daan góng iech toch ins nao d'n dokter es iech diech waor. zag Cor. De kins noets wete. Aoch, zoe erg is 't neet. Wum vreef ins euver z'ne regejas ter huugde vaan ziene boek. 't Is verfelend, meh 't is bès oet te hawwe. Eigelek neet de meujte. Toch, Cor waor 'ne pessimis, toch góng iech ins. De kins noets wete. Fernand had ouch te lang gewach en... Jeh, zègk, dao neumste m'ch ouch get! Fernand! Geleujetege, dee had nog mer e paar maond. En dee verrèkde vaan de pijn. Nein, 't is niks. Ze gónge de zaol in en zeukde ziech e pläötske. Oonder de lezing mèt dia's voolt Wum edere kier ins aon z'ne boek. Cor zaog 't en kiesjde: Blief devaanaof! De kins noets wete. Gaank mörge nao d'n dokter, sufferd. Wum gaof gein antwoord, meh op e gegeve momint stoont heer op en leep nao boete. Nao 'n menuut of vijf kaom heer trök.

18 22 Iech höb 't, smiespelden 'r in Cor zien oer. Watte? doog dee eve stiekem trök. Die pijn. Iech weet 't noe. De wèts 't noe? Wie zoe? In d'n haven duuster heel Wum zien hand ope. De stoumerij! zag 'r. Nondedjouw, 't waor 't nummerke vaan de stoumerij. Mèt zoe'n iezerke. Dat staok miech d'n hielen tied. Cor keek 'm, veur zoeveer es dat kós in 't bitteke leech, smereg aon. En iech zit miech de gansen tied aof te vraoge wats diech noe zouws kinne mankere! zag heer motteg. Äöf! Op de Vriethof op 'n baank Zaot 't koppel, orelaank. Ze zaote mer en zagte niks. Meh, in 't opstoon, spraok ze tóch en zag ze, tege de blauw loch: De höbs d'n sjeun weer neet gewiks!

19 23 Kojak WIE JUFFROUW TINA ININS ACHTER Z'CH HOORT KEKE KUMSTE HEI!, VERSJRÓK ZE z'ch stief en bleef, zwoer op 're stek leunend, wie laam stoon. De jaore tot ze nog hoopde tot ins eine Kumste hei! op 'r zouw rope waoren allang veurbij en 're sex-appeal waor in deen tied zoe wied achteroet gegaange tot ze op 'n verkrachting ouch neet mie rekende. Meh toch, ze voolt 'r hart kloppe in 'r keel. Veurziechteg en langsaam drejde ze ziech um. Ze waor sjus langs d'n hier gekoume en 'r stoont nog praktisch vlak achter häör. Mèt z'ne wandelstek zaot 'r tösse de struuk te reure en 'r wouw weer rope, wie heer häöre zöch vaan oplöchting hoort. Höb iech uuch versjrik? vroog 'r. Mèt 'r hand op 'r plat hart knikde juffrouw Tina vaan jao. G'r dach toch neet tot iech 't op uuch had, heh? vroog 'r weer, oongeluiveg. Nein, nein, zag ze mèt meujte. Meh... Nump m'ch neet koelek daan. Die kring zit weer in de struuk en es iech 'm neet gaw droet krijg, kin iech strak weer beginne mèt beurstele en kemme. Kumste noe droet! keekden 'r weer. 't Ritselde in de struuk, meh droet kwaom niks. Dee rotzak! zag 'r. 'r Deit niks liever es hei, oonder die struuk, in d'n drek dabbele. En 'r begaojt ziech zoe mèt die lang haore. En iech kin mer weer zien wie iech 'm zuver krijg. Kumste noe, verdomme? 'r Houwde noe weus mèt z'ne stek op de struuk en hei en dao veel e blaad of e stök tak nao oondere. E gans stök wijer kaom obbins 'nen taks te veursjijn. Prachtege, lang, roedbrojn haore en e verstendeg snuutske. D'n hier maakde, mèt z'ne stek in de huugde, e paar passe in zien riechting en sjriewde weer: Kumste noe of kumste neet, of moot iech d'ch koume hole, nondepie?! D'n hoond keek 'm sjlouw aon en wie de mins nog get korterbij kwaom verdween 'r weer mèt 'n rotvaart in de struuk. Blaffe doog 'r neet. Zouwste zoe'ne verrèkkeling noe neet? vroog de maan mismeujeteg. Dat deit 'r mèt opzat, huur. Veur miech te peste. Juffrouw Tina voont tot 'r z'ch wel get defteger kós oetdrökke. Ze mós niks vaan sjelle höbbe en zeker neet vaan 't soort sjeldwäörd wat de maan in de moond bestorve laog. Ze kraog get kompassie mèt 't hunneke. 'r Is neet good opgeveujd, zag ze. Höb geer dat gedoon?

20 24 'r Is eigelek neet vaan miech, zag 'r gans keduuk. Vaan m'n vrouw zaoleger. Drei weke geleie is ze gestorve. Meh nao die luusterden 'r wel. Meh miech kin 'r vrete. Maag iech ins perbere? vroog ze. Wie hèt 'r? Kozjak. Dat zal uuch ouch neet lökke, dink iech. De sjlouwe smeerlap. Kozjak? Wat 'ne rare naom. Dee höb iech nog noets gehuurd. Nein? Vaan d'n tillevisie. Kozjak. Mien vrouw waor gek op dee kale mèt z'ne lolly. Iech höb geinen tillevisie, zag ze Iech kin dee mins neet. Eine mèt zoe'ne kale glibber! zag de maan hoopvol. En altied 'ne lolly in

21 25 z'n mojl. Noets gezeen? Noets gezeen, zag juffrouw Tina gedecideerd. Meh 'r hèt dus Kozjak? Jao. Umtot ze voont tot iech op Kozjak liekende. Dee vaan d'n tillevisie daan. 'r Lufde z'n möts op en of 'r noe wel of neet op 'm liekende, kaal waor 'r. Wie e kindervötsje. Ze zag altied: Daan höb iech teminste éine in hoes mèt haore. 'ne Sjamp op d'n Hollender, heh. Heer vreef z'ch euver z'ne kale kop, zat z'n möts weer op. Zit in de femilie, wees 'r mèt z'ne vinger nao bove. Miene pa waor al mèt veerteg kaal en iech mèt viefenveerteg. Kozjak! Kom! Daan heel eur vrouw toch väöl vaan uuch, es ze voont tot geer op Kozjak liekent, boe ze zoe gek op waor. Jao, dat is woer. En ze käörde m'ch altied euver me glibberke es ze langs m'ne stool kwaom. Dat voont ze fijn, zag ze. Zoe lekker glad. Sjus 'n selbrik voont ze 't. Nou jeh... Jewel, 't waor 'n gooj vrouw. En ze kookde lekker ouch nog. 'r Keek get verlore roond. Kumste noe droet, nondedzju? reep 'r weer en houwde wie 'ne raozende op de struuk. Laot miech noe ins perbere, zag juffrouw Tina. Wach mer. Ze leet ziech get lesteg op 'r hoeke zakke, staok ein hand oet of ze doeve góng vore en reep leef: Kozjak... Kozjekske... Kom... Kom bij de vrouw. Ietot ze veur d'n twiede kier kós rope gónge de blaajer oeterein en kwaom Kozjak veur d'n daag. Z'ne rögk zaot vol spinnewebbe, bleedsjes en tekskes, meh ze zaog tot 't 'ne prachtegen hoond waor mèt blinketege kerstaanjelebrojn haore en e verstendeg snuutske. Heer keek iers nao de maan en kwaom toen nao juffrouw Tina touw. Wie ze 'm euver z'ne rögk käörde bleef 'r iers doedstèl stoon, toen begós 'r mèt z'ne start te kwispele en wie ze häöm bleef vrieve lag 'r z'ch op z'ne rögk. De maan stoont verbaas te loere. Neet te geluive, voont 'r. Neet te geluive. Zouw dat zien umtot geer n vrouw zeet? God wèt, zag ze. Ze góng langsaam rech stoon en d'n hoond spróng tegen 'r op en begaojde mèt z'n drekpu häöre mantel. Neet erg, neet erg, zag ze gaw, wie ze zaog tot de maan weer wouw goon keke. Dat beurstel iech zoe draof. 't Is mer stöb. Heer doog 't bies ze reemke aon.

22 26 Noe zeetd'r ins wie heer weer oetzuut, zag 'r. Dao höb iech weer 'n oor werk aon. En iech kin 'm toch ouch neet zoe wie 'r is binne laote, want daan kin iech ouch nog goon stofzuige. Kring. 't Is entans 'n prachtege bies, zag juffrouw Tina. Iech höb vreuger ouch 'nen tekkel gehad. 'ne Korthäörege. Die zien neet zoe bewèrkelek. Vertèl miech get, zag 'r. Meh mien vrouw... Enfin, iech höb 't uuch vertèld. Bedaank tot g'r 'm oet de struuk höb gekrege. Kom, Kozjak. Ze keek 't koppel nog eve nao. Sjus wie ze wouw doorloupe, drejde de maan ziech um. Wie 'r häör dao nog zaog stoon, winkden 'r tot ze effe mós wachte en kaom weer nao häör touw. Zègk mevrouw... D'n hoond spróng direk tegen 'r op en veegde z'n pu aon häöre mantel aof. Z'ne baas trok 'm rauw achteroet en heel 'm kort. Zègk mevrouw, begós 'r weer. Geer vint 'm zoe sjoen, wèlt g'r 'm neet höbbe? Oet 't loed geslage keek ze 'm aon. Höbbe? vroog ze. Veur te hawwe meint g'r? Jeh alliech veur te hawwe. Iech hoof 'm eigelek neet. G'r krijg 'm veur niks. Heer heet miech bekans doezend gölde gekos. 't Is 'ne rashoond. Mèt stamboum. E menneke. Dat had iech al gezeen, zag ze neuchter. Meh... Iech... Jeh... Zoe mer... De belasting höb iech 'ne maond geleie nog veur 't gans jaor betaold. En es g'r miech eur adres gef, bring iech uuch vendaog nog alles wat iech thoes vaan 'm höb. Z'ne körf, en de pepèrre, en nog 'n tuut voor en e reserve reemke... en... Jao jao... Dat is wel... Meh zoe inins... Iech moot miech dao toch nog ins good euver bedinke, huur. 't Is per saldo... En 'r is ech hiel leef, kwaom 'r weer. En pas twie jaor aajd. Dee euverleef uuch mesjiens nog. Ze reageerde mer beter neet op dat gezègkde, dach ze. Ze bleef in bedink nao d'n hoond kieke. Daot g'r 't? vroog 'r. Daot g'r 't? G'r zalt geine spiet devaan höbbe. Meh zoe bies... Dat is toch gehech aon... Neet aon miech. Heer waor zeker vaan zien zaak zoe te hure. Aon m'n vrouw... 'r Bleef effe zoonder wäörd nao häör kieke. Wèt g'r... 'r Deit m'ch altied zoe aon m'n vrouw dinke. Heer had noe vochtege ouge en haolde z'ne zakdook oet z'n tes. Iech daon 't, zag ze kordaot. Meh Kozjak... Iech zal 'm koonjak neume.

23 27 De kleur heet 'r devaan en iech vin dat lekker. Veur Kozjak geef iech geine cent, want dee kin iech neet. Meh Kóónjak... Jao. Heer huurt 't versjèl toch neet. D'n hoond had z'ch al aon häör veuj gelag veurtot de maan 'r 't reemke gaof. Ze wisselde nog naome en adresse en toen góng ederein z'ne weeg. D'n hoond leep braaf neven 'r. Geine kier keek 'r um. Iech bin eigelek gek, dach ze. Meh alloh. 't Is 'n prachbies. Ze zaog 't neet, meh de maan keek nog ins um en bleef hun naokieke tot ze um d'n hook gónge. Toen zöchden 'r effe. 't Góng neet mèt euzen twieje, Eusj, zag 'r tege de wolke. Heer pakde z'n möts aof en vreef mèt z'ne zakdook euver z'ne kale kop. In z'n eige zag 'r: Niks mie te beurstele en te kemme, goddaank.

24 28 Keigelvrun HARIE! REEP ANNEKE OONDER AON D'N TRAP. EN WIE NEET DIREK ANTWOORD kwaom, nog ins: Harie! Jeh? kwaom eindelek gesmaord vaan bove. Tillefoon! Hehheh! Moot dat noe weer? Iech bin bezeg! Meh effe later kwaom heer toch nao oonder. Iech bin die rooj aon 't ophaange, nondedjouw! Boeveur zègkste neet tot iech neet hei bin? vroog heer get gifteg. Dat kin iéch toch neet ruke! zag Anneke gepikeerd. Iech kin neet zien wats diech bove aon 't doen bis. De hads zelf gezag tot 't hoeg tied woort! Staon iech dao bove op die lèdder mèt twie sjrouve in m'ne moond en daan reups diech. Is m'ch ouch nog ein gevalle. Nou daan raapste ze mer op, zag Anneke. Geer manslui höb altied get. Wee is 't? vroog heer get vrunteleker. Heer waor neet veur ruizing. Iech weet 't neet. Heer heet geine naom gezag. En wat moot 'r? Dat weet iéch toch neet! Heer mós diech höbbe. Heer vreef z'n han aof aon z'nen euveral en góng de kamer in. Janse, zag heer get kortaof in d'n tillefoon. Aha! Eindelek! Sleep g'r? vroog 'n zwoer mannestum vruntelek. Nein. Mèt wee spreek iech? vroog heer kort aongeboonde. Ao, mèt Loonsjes. Iech wouw miech opgeve. Opgeve? Boeveur? Nou veur de keigelclub, heh. Anders belde iech uuch neet! Wat veur keigelclub in Gaodsnaom? Iech höb gein keigelclub en iech... Zeet geer daan neet de veurzitter vaan de Keigelvrun? Die keigelclub boe Zjeraar Sprote vaan is? Menier, noe huur ins! veel Harie oet. Iech kin geine Zjeraar Sprote en iech kin gein Keigelvrun en iech höb in me gans leve nog noets gekeigeld. En uuch kin iech ouch neet! En iech bin nondepie 'n rooj aon 't ophaange die twie weke geleie aof gekoume is en daan moot iech veur uuch vaan bovenaof koume en daan vèlt m'ch ouch nog 'n sjrouf en allemaol veur niks. Dag menier Loonsjes! Heer smeet d'n hore neer. Ouch nog veur niks! reep heer tegen Anneke in de keuke. Weer zoe'n awmem dee de verkierde nommer drejt. Da's veur op te sjete!

25 29 Heer zat sjus ziene voot op d'n ierste trej wie d'n tillefoon ziech weer leet hure. Meh nondedenondedenonde! zag heer. Meh veur alle veurziechtegheid góng heer mer trök nao de laammeker. Janse, zag heer weer. Loonsjes hei, kloonk 't opgewèk. Op de ierste plaots, menier Janse mien excuis veur tot iech uuch vaan eur werk höb aofgehaold. Dat kós iech neet wete. Meh, huurt ins: Zouw iech uuch effe mèt die rooj koume helpe? Dat is mie werk huur, zoe get. Iech bin zoe bij uuch. Eh... eh... zag Harie verpópzak. Es 't neet... Tot zoe mètein! reep Loonsjes en lag neer. Zouwste 't wèlle geluive? vroog Harie aon zien eige. In dezen tied? Tot dat nog besteit! Iech bin zoe bang, zag awwe Zjang. Aoch, jong, zag de pestoer, mer rösteg! Dao bove is 't leve lösteg. Merie is diech al veurgegaange en zal diech zeker good oontvaange Daoveur, zag Zjang, bin iech sjus bang!

26 30 Alloh GOOJENACH DAAN! ZAG DE MAAN. DA'S NEET GESJETE! VEUR ZOE BITTERE viefenseveteg gölde? Jeh, geer vroog denao en goojekouper kin iéch 't neet make, zag 't meideke achter de winkelbaank. Nein, dat geluif iech wel. Heer twiefelde. En geer höb ouch niks wat drop liekent en wat get goojekouper is? Get wat goojekouper is en wat drop liekent? Ze trok häör neus in rumpels. Get wat drop liekent? Iech zouw neet wete wat dao-op liekent. Nein, ech neet. Heer stoont in bedink. Viefenseveteg gölde. Veur 'ne gewoene verjaordaag. Da's neet niks, moompelden 'r in z'n eige. Is 't veur mevrouw? vroog 't meidske. Huh? Heer keek häör versjrik aon. Wat dach geer daan? Zeen iech dáonao oet? Boenao oet? vroog ze oonsjöldeg. Nou, of iech zoeget zouw koupe veur 'n aander. Nein, dat bedoelde iech netuurlek neet, zag ze gaw. 't Had toch ouch veur eur dochter kinne zien? Die moot häör zakes mer zelf koupe. Die is volwasse. Heer keek nog ins op e pepèrke wat heer oet zien tes haolde. Ze heet miech dee naom opgegeve. Meh ze zal wel neet gewete höbbe wat dat kosde. De mieste vrouwe wete dat wel, huur. Meh iech höb zoeväöl parfums. Ze zwejde nónchalant achter ziech nao de rèk. Vaanaof vieftien gölde. En dit is nog lang neet d'n deurste. Iech höb 'rs vaan mier es twiehoonderd gölde e fleske. Wie is 't meugelek, zag heer oet 't loed geslage. 'n Fles cógnac is nog väöl goojekouper en dao zit bekans dreikwaart liter in. Meh dit is ouch neet veur te drinke, lachde ze besjeie. Ein dröppelke is al genóg veur 'ne gansen daag. Dat geluif iech. Veur dee pries maag 't wel sterk zien. Meh viefenseveteg gölde. Da's 'n begienedaagheur. Ze begreep 'm neet. G'r kint ouch 'nen tegoodbon kriege! zag ze inins. Dee kin iech uuch make in de pries dee g'r wèlt aonhaange. Vaanaof viefentwinteg gölde. Aaah! zag heer opgelöch. Vaan viefentwinteg gölde aof? Dat klink al beter. Viefentwinteg gölde... Heer stoont effe te dinke.

27 31 Maak mer fiefteg gölde devaan, zag 'r toen. 'ne Bon vaan fiefteg gölde. En daan kin ze zelf deveur koume, jao. Da's niks veur miech, zoeget koupe. Iech höb gere tot ze lekker ruuk, dao neet vaan, meh es iech edere kier tot iech bij häör in de buurt kom aon die viefenseveteg gölde moot dinke... Dao zouw d'ch d'ne zin vaan euvergoon. 't Meidske lachde en begós sekuur de bon oet te sjrieve. Heer lag fiefteg gölde op de winkelbaank en keek in z'ne portemenee. Alloh! zag 'r toen gedecideerd. Pak 't m'ch toch mer in. Zoe'ne bon... Da's toch gein oetziech veur te geve. En 't is mer eine kier per jaor. Pak 't miech mer sjoen in. In 't lèste humme zitte toch gein tesse, zag 'r nog drachter. Deze maond mer geine cógnac. Ze is ouch good veur m'ch.

28 32 Comité DE VEURZITTER VAAN 'T OUDERCOMITÉ OPENDE DE IERSTE VERGADERING IN 'T NUI jaor en hètde ederein hartelek welkom, speciaol menier Bakkes dee veur d'n ierste kier debij waor en d'n ierste gróp zouw vertegenwoordege, strak zouwe ze nog 'nen oetlègk kriege euver wie dat noe zaot mèt die gróppe in de basissjaol, en heer hoopde tot 't 'n hiel vröchbaar jaor zouw weurde veur de sjaol en veur hun allemaol. Mevrouw Bolle keek get bedinkelek. 't Mins had veer kinder en ze voont tot de veurgaonde jaore vröchbaar genóg gewees waore zeker. De veurzitter gaof gere effe 't woord aon 't hoof-vaan-sjaol, dee noe neet mie hoof-vaan-sjaol hètde, meh dirrekteur. D'n dirrekteur hoopde ouch al tot 't 'n hiel vröchbaar jaor zouw zien en zag naomes zien lierkrachte, die noe neet mie leidsters, oonderwijzeresse en oonderwijzers waore meh lierare, alle mètwèrking touw en heer hoopde tot de dames en hiere vaan 't comité ziech hei thoes zouwe veule en tot ze veural hunne moond zouwen opedoen es ze get te zègke hadde en tot ederein bereid waor veur nao hun te luustere. Heer hoopde wel tot de vergaderinge neet te lang zouwe dore. De veurzitter pakde 't woord daankbaar trök en vroog aon mevrouw Dewever, eus ieferege sikkertaresse, um de notule vaan de veuregende vergadering veur te leze. Menier Bakkes voolt zich thoes wie 'nen aap in e speul keigele. Heer kós niemand vaan de dames en hiere. Allein d'n dirrekteur had heer ins gezeen wie heer ze keend kaom aongeve en op d'n ierste sjaoldaag, meh wijer waor ederein häöm vreemp. Heer naom ziech veur um veurluipeg ziene moond te hawwe. Wat noe sjus vaan häöm verwach woort waor häöm nog volslage duuster en heer zouw iers mer ins aofwachte wie de zake ziech oontwikkelde. Mevrouw Dewever waor veerdeg mèt de notule en de veurzitter góng euver tot 't volgend punt vaan d'n agenda en verzeukde menier d'n dirrekteur veur hun noe ins get oet de deuk te doen euver de basissjaol, die veur hun allemaol gans nui waor. Menier Bakkes dach tot heer wel zin had in 'n tas koffie. Thoes had zien vrouw gezag tot heer nao 't ete mer geine koffie mós drinke, want tot heer die wel op de vergadering zouw kriege en es heer zoeväöl koffie droonk daan kós heer weer neet in slaop koume. Heer dach tot 't noe toch ins tied woort, meh d'n dirrekteur waor nog aon 't woord en dus mós heer mer blieve giepe. Meh wie d'n dirrekteur waor oetgesproke stoonte toch e paar dames op en

29 33 begóste koffie in te sjödde. Menier Bakkes waor blij demèt, want heer verrèkde vaan d'n doors. Daonao kaom nog 'nen hieleboel, boe-aon menier Bakkes allein mer 'n depe bewoondering euver heel veur de lede vaan 't comité, die zoe flot en nónchalant alderlei aofkortinge gebruukde en nog get dreuver kóste zègke ouch nog. Häöm begós 't te duzele en heer waor blij tot heer nog 'n tas koffie kraog. 't Liekent miech wel leuk, zag heer wie heer thoes kwaom. Meh wèts diech - heer loerde op e pepèrke wat heer stiekem op de vergadering had gemaak - wat RPC is? En SWP? en VO? En IO? Nein, dat wis zien vrouw ouch neet. Iech kom wel drachter, zag heer. Es iech mer tied vaan leve höb. Twie hun die hadde z'ch hiel leef. E kleuterke, wat kieke bleef, zag: Es iech veer bein had, pake, kós iech ouch zoe'n kunste make!

30 34 Koffie DE LUNCHROOM VAAN 'T WAOREHOES WAOR VOL, WIE GERARD EN ZIEN VROUW 'N tas koffie wouwe goon drinke. Heer zaog nörges e pläötske mie, meh middenin de zaak winkde obbins e mevruiwke op hun, zoe vaan hei is nog get. Ze lepe nao häör touw. 't Awwer dameke zaot allein aon 'n täöfelke mèt drei steul en zag vruntelek: Iech zaog uuch zeuke. 't Is vol heh. Ze pakde häöre jas en häör kelbas vaan de twie steul aof. Zoe, noe zèt uuch mer, zag ze. Iech moot toch goon opstappe. Ze had sjijns ein en ander gegete, zoe te zien aon de legen tableau op 't täöfelke, en zaot noe nog 'n teske koffie te drinke. Mèt 'nen daank uuch wel zatte ze ziech. Gerard bestèlde hunne koffie en 't mevruiwke zag: 's Zaoterdags is 't altied vol hei tege dit oor. Vreuger neet zoe, meh allewijl wel. 't Geit weer beter mèt de economie sjijns. Da's woer, zag Gerard. 't Trèk weer e bitteke aon. Waore mer neet zoeväöl werkloeze, zag ze. Iech höb de daarteger jaore mètgemaak. Toen waor dat ouch zoe erg. En dat is oetgedrejd op 'nen oorlog. Vreiselek! Es 't noe ouch mer neet zoe geit. Dat geluif iech neet, zag Gerard zien vrouw. De minsheid zal intösse toch wel get gelierd höbbe, dink iech. Meint geer? twiefelde 't dameke. Iech bin soms zoe bang. Es me dat leus in de gezètte, mèt die aonsleeg en die kapinge en zoe. Iech moot neet draon dinke. 't Woort e levendeg gesprek. 't Dameke waor good op de huugde en nog abseluut neet dement. Naotot de jäög, d'n tillevizie - foj, foj, wat ze dao-op dörve te laote zien! Sjendaoleg! - 't vandalisme en nog zoe ein en ander de revue waor gepasseerd en Gerard 't meidske had gewink veur nog 'n tas koffie, zag 't mevruiwke rizzeluut: Nein, nein, daank uuch. Hiel vruntelek, meh iech moot ech goon. Me zuster zal neet wete boe iech blijf. Galant holp Gerard häör in häöre mantel en mèt häör kelbas en häöre bon stievelde ze nao de kassa. Haverweegs drejde ze ziech nog ins um en winkde effe. Bij de kassa doog ze 't nog ins, ietot ze de zaak oetgóng. Ze winkde vruntelek trök en Gerard zien vrouw zag: Wat e leuk minske,

31 35 heh. En nog pienter huur. Die maakste niks wies. E kerteerke later stapde zij ouch op. Bij de kassa zag de juffrouw: Da's daan viefentwinteg-fiefteg. Watbleef? vroog Gerard. Veur veer tasse koffie? Dat besteit neet. Same, zag de juffrouw. Geer zouwt wel aofrekene, zag eur ma. Dat waor negetien-fiefteg en zès gölde vaan de koffie is viefentwinteg-fiefteg. Mien ma? vroog heer. Negetien-fiefteg? Geer höb nog tegen häör gewink, zag de juffrouw. Ze zag: Miene zoon rekent dat aof. Iech kin miech, zag d'n torenhaon es iech hei op d'n oetkiek staon dèks mèt de lui besjäöre. Meh 'ch krijg de wind vaan väöre!

32 36 Pótse GEER MOOT WEL 'NE GOOJE MAAN GEHAD HÖBBE, ZAG DE EIN VROUW TEGE DE ander, terwijl ze iefereg doorsjróbde op de graafstein boe ze mèt bezeg waor. Wiezoe? vroog de ander. Nou, tot geer uuch zoeväöl meujte daot um ze graaf zuver te hawwe, zag de ierste weer. Aozoe meintd'r. 't Mins góng get lesteg rechstoon, duide häör han in häöre rögk en buigde ziech effe achtereuver. Iech krijg miene rögk haos neet mie rech, lag ze oet. Meh eigelek daon iech 't veur mam. Veur mam? De ierste stoont noe ouch rech. Dat sjnap iech neet. Jeh, die heet miech dat zoe gelierd, zag 't mins mèt de stijve rögk. Die pótsde eder jaor 't graaf vaan pap tot 't doedveel. Pap had geine stein. Dat waor toen nog neet. Meh dao moch gei spierke oonkroed mie opstoon. Niks. En daan zat ze 'ne pot kriezante in de mids. Dus dat höb iech zoe mètgekrege. Iech dach tot geer zoeväöl vaan häöm gehawwe had, zag de ander. Gehawwe? Gehawwe? 't Keend vaan mam keek häör pótsnaoberse oonderzeukend aon. Höb geer zoeväöl vaan dee vaan uuch gehawwe? Aoch... Tot iech miech hei 't lebber aon 't pótse bin, is eigelek eur sjöld. Mien sjöld? Noe nog sjoender. Iech kin uuch nog neet ins. Jeh, toch. Geer höb dat graaf altied zoe sjoen in orde en dee vaan miech laog zoe oonsjijneg debij, tot iech miech 't veuregend jaor höb veurgenome um 't ouch ins zuver te make. 't Staok zoe aof, heh. Iech begós miech te zjenere. Höb geer soms zin in 'n tas koffie? Höb geer koffie bij uuch? Nou gere. Dao höb iech noets aon gedach, zag 't mins vaan 't sjoen graaf. Iech höb wel mer ei bekerke, meh geer zalt ouch wel gein muis höbbe gegete, wah. Iech bring miech altied 'n thermosfles mèt. Dao kin iech neet zoonder. Ze zatte ziech op de graafstein vaan mam en umstebeurt droonke ze 'ne slók oet 't bekerke. En geer daot 't dus eigelek veur miech? vroog obbins 't mins wat altied oonkroed had moten oettrèkke. Jao. En geer daot 't veur mam. Dus daon iech 't eigelek veur eur mam, zag de ander filosofisch. Veur häöm zouw iech 't neet doen. Nein? Waor heer...

33 37 Dee? Dee zaot mier in de kaffee es tot heer thoes waor. 't Waor effe stèl. Dee vaan miech ouch, zag toen rizzeluut de vrouw die noets aon koffie gedach had. Wat iech mèt dee höb aofgezeen... Vaan de doeje niks es goods, meh iech zal miech lang mote bedinke veur get te vinde. 't Bekerke woort nog ins volgesjöd en ze zaote in gedachte 'n tiedsje veur ziech oet te kieke. Leef eur mam nog? vroog toen de ein. Mam? Höllep nein. Die is al jaore doed en begraove. Dus mam zuut 't neet mie, concludeerde de ierste, stief in gedachte. Nein... mam zuut 't neet mie. Daan zeet geer wel gek tot geer uuch zoeväöl meujte daot veur dat graaf, neet? Jeh... Wiet geer dat zoe zègk... Meh... Zal iech uuch ins get zègke? zag de vrouw mèt de koffie. Ze sjroufde 't bekerke op de leeg thermosfles. Zal iech uuch ins get zègke? Iech sjei demèt oet! Deh! Veur eur mam gaon iech miech hei neet aofmäöre. Iech höb 'm ze gans leve zien vot naogedrage, tot heer 't noe mer zelf deit. Ze pakde häör gereidsjap bijein en keek vraogend nao de ander op. Die stoont nog eve in bedink, meh goejde toen häören ummer leeg euver de stein vaan häöre kaffeeluiper en zag: Geer höb geliek. Kom. Same lepe ze einsgezind 't kèrkhof aof. Aon d'n oetgaank zag die vaan de koffie: Tot ze mer doedvalle.

34 38 Wandeling MIEN VROUW HEET ZIER EIGENAORDEGE IDEES, ZAG DE MAAN. Heer leep entans gans allein op 't veldweegske. Boven häöm stoont de zomerzon hoeg aon d'n hiemel en links en rechs geelde 't kore nao d'n ougs touw. Hiel vreemde opvattinge, zal iech mer zègke, zag heer weer. Geine hoort häöm, of 't zouw zienen ingelbewaorder mote zien dee häöm daag en nach op de rechte weeg perbeerde te hawwe, of Slivvenier dee hoegeleks geïnteresseerd waor in zien doen en laote. In eder geval mingde ouch zij ziech neet in zien alleinspraok. Um mer ins get te neume... Ze vint tot iech teväöl rouk, zag de maan tristeg. Ze zeet tot ze dat deit veur mien gezoondheid. Dat zeet ze. Meh 't geit um de gerdijne. Die weurden häör te gaw broen. En dat moot iech daan bij eder sigeerke hure. Iech zouw zeker op de plee mote goon rouke. Heer bleef effe stoon veur nao 'n kepel te kieke, die middenop 't weegske aon 't zonnebaoje waor. Pas wie ze weg vloog leep heer langsaam door. En ze vint tot ambtenere niks oetveure es koffiedrinke en kletse. Jewel. Heer waor aon 't ind vaan 't koreveld gekoume en kwaom noe tösse eerappele en krote. Heer bleef weer stoon. Hiere, iech bin ambteneer gewees. Zeker. Mier es feerteg jaor. Heer maakde mèt zien erm 'n brei geste, of heer 't Heileg Hart waor. Hei staon iech. Mier es feerteg jaor achter miene buro gezete! Mier es feerteg jaor mien vinger kroomp gesjreve nao bèste wete en kinne. Zoe zag d'n dirrekteur 't wie iech droet góng. En iech höb daotössedoor ouch nog éin tas koffie gedroonke per daag. Meh hel gewèrk höb iech ouch. Jewel. Meh zié vint dat niks. Dat is gei wèrke volges häör. Zié heet ziech allezeleve kroomp gewèrk. Gepóts, gesjrób, kemissies gedoon, gekook, aofgewasse en gaank mer door. En mie voel lievend in de wasmesjien geduid, neet vergete. Heer keek mistruusteg roond euver de eerappele. Eerappele heet ze gesjèld ouch nog, zag heer. En iech höb de lap trin laote haange, anders hej iech wel mier promotie gemaak. Heer sjöddelde mèt ziene kop en góng weer langsaam wijer. En pak noe vemiddag. Veer zien veerdeg mèt ete. Iech ruim de taofel aof, iech zèt alles op d'n aonrèk, iech laot werm water in de bak loupe, iech was aof... Dat daon iech allewijl, sinds tot iech gepensioneerd bin. En zij druug daan aof. Good... Veer koume trök in de kamer en dao steit miech nog häör tas op de taofel! Krijg iech miech toch de wind vaan väöre! Tot iech die tas weer vergete had. En, notabene, iech hád ze gaaroet neet vergete, meh zij

35 39 had ze nog neet leeg wie iech opruimde! Dus iech dach tot zié de tas wel zouw mètbringe nao de keuke. Mèt 't taofellake. Want dat laog netuurlek ouch nog op! Kós iech die tas nao de keuke bringe, 't taofellake goon oetkloppe in d'n hoof... En toen wouw ze tot iech die tas góng aofwasse. En alles waor al opgeruimp. Nou, en dát höb iech toch vertik! Aozoe. Iech bin gewoen oetgegaange! Heer waor helder en helder goon spreke. Toen keekde heer euver de eerappele, de krote en 't kore wat dao in de heite zon laog te breuje: Was diech dien verdomde tas mer zelf aof! Heer drejde ziech rizzeluut um en góng trök op hoes aon. Ziene rögk get rechter en ziene kop get hoeger es wie heer kaom. Thoes zag heer tege zien vrouw: Dat wandelingske heet miech ech good gedoon. Iech beej, zag gruuts de nuien haan, aon gein vaan uuch e rundsje aon. Iech bin neet zoe'ne flejjer. Toen reep ein: Hinnenejjer!

36 40 Francien Jongjong, wat e weer, zag de zate. Kins gein hand veur d'n ouge zien en bin stroontnaat. 'r Had d'n toen dee zate dèkser höbbe: Get oongearticuleerd, meh vastbeslote en euvertuigend. 'r Zaot aon de veuj vaan Sintervaos, teminste vaan dee ze standbeeld, en 't wáór slech weer. Daorenbove waor 't haaf twie in de nach. De straotlanteries aon de rand vaan de Vriethof trokke striepe geel leech op d'n asfalt en de stamme vaan de platane bloonke of ze ingevèt waore. Geine mins waor te zien es de zate en Sintervaos. Ge...luifste wel, góng 'r wijer, en 'r keek umhoeg nao d'n heilege dee vruntelek trök keek, geluifste wel tot iech stroontnaat bin? Tot op m'n humme? Stroontnaat? Kin diech zeker niks versjele heh? Maak diech niks oet heh? Tot iech hei in d'n duuster zit zoonder perreplu? En... én geine regejas. Nondedjouw, me gans pak nao de verdommenis. Kin diech niks verpeerdsreetse, wah? 'r Keek weer nao Sintervaos, dee minstens zoe naat waor wie heer, meh dee neet klaogde. Miech kin 't ouch niks sjele, jong. Miech ouch neet, zag 'r. Meh Francien... da's get aanders. Die kin dat wél get sjele. Die geit dao weer 'nen houp kebaal euver make. Iech huur 't al. Of 't me bèste pak is. Aw klomele. In d'n oetverkoup. Bekans veur niks. Meh dat zal häör get make. Kin geine mins geluive dee 'r neet kint. Deit z'ch altied fien veur, meh es ze loskump, daan berg d'ch mer. Daan is 't vaan haldei en hupmerjenneke! Kinste 'r? 't Moot Sintervaos toch plezeer gedoon höbbe tot zoe midde in de nach, bij rege en oontij, nog eine e präötsje mèt 'm kaom make. Meh antwoord gaof 'r neet. D'n tied is veurbij tot de heilege spraoke. Meh de zate wachde dao ouch neet op. Nou, daan wètste 't wel! zag 'r. Daan hoof 'ch d'ch niks mie te vertèlle, nonde-pie. Die toej! E good vrommes, meh zoe hel wie 'ne bikkel. Soms teminste. Neet altied, nein, meh soms wel. En noe zeker. Zal 'ch d'ch ins zègkge wat ze noe zeet? Tot iech zaat bin! Wèdde? Iech zal neet zègkge tot iech gans neuchter bin, meh zaat? Nog allang neet. Dee lèste hej iech beter kinne laote, meh zaat bin iech... nog allang neet. Iech weit perceis wat iech zègk... Aozoe. En es iech wouw... huurste: és iéch wóúw... leep iech zoe, rechdoor nao hoes. Meh... iech wél neet, snapste. Umtot Francien op m'ch zit te wachte mèt 'r groete mojl. Daoveur gaon iech neet. Tot ze mer doedvèlt mèt 'r präötsjes vaan zaat. Iech zal die wel kriege! Die kin tot mörge zitte

37 41 wachte, meh iech kom neet. Zouw dat geziech vaan 'r wel ins wèlle zien. Dink mesjiens tot iech 'n oongelök höb gehad! Tot ze z'ch mer inzaajt. Deh. Iech gaon neet nao hoes. Iech zit hei good bij diech. Gezèlleg heh? Naat, meh gezèlleg, dat is wat iech altied zègk. Naat meh gezèlleg. Good heh? Naat meh gezèlleg. Naat vaan binne daan. En noe bin iech naat vaan binne én vaan boete, en dus is 't zeker gezèlleg. 'r Keek ins um z'ch heer. Get stèl hei. Wieneg lui. Zal iech d'ch noe ins vertèlle, wie dat kump tot iech hij zit? Mooste hure. De baas vaan us waor viefentwinteg jaor op de zaak. Good. Mooste nao de receptie, heh? Kinste neet aanders. Good. Receptie vaan vijf tot haaf zeve. Good... 'r Heel obbins z'ne moond, bleef doedstèl zitte en keek wied in de veerte. Toen snapden 'r nao z'n nate brookspiep, voolt traon, sjaarde nao z'n krevat, sjroevelde mèt twie han langs de knuip vaan z'ne colbert, en veel inins oet: Receptie?! Meh godmieljaar daan höb iech ouch me good pak aon! Me soondags pak nondedzju! 'r Spróng op en bekeek z'ch in d'n duuster zoe good wie dat góng. Potverdomme, zag 'r geslage. Nein, noe weurt 't sjoen. Me good pak. Goojenach daan... Me soondags... 'r Keek d'n heilege verwietend aon. Iech höb wél me soondags pak aon! zag 'r, en 't kloonk of Sintervaos 't 'm stiekem had aongetrokke. Genadege! Noe geiste pas ins get hure. Noe is t'r duvel los. God-in-den-Haag dat weurt 'ne sjlaag! Hej iech dát gewete. Zit iech hei op m'n doeje gemaak in de rege, stroontnaat, in me good pekske! Gezèlleg, zègk iech nog. Kinste lache! Die déit m'ch get, die. Die... die maak m'ch kepot! Sodemieter... da's 'ne sjlaag! 'r Zat z'ch weer op de trejje vaan Sintervaos ze standbeeld mèt z'ne kop in z'n han. 'nen Erme, rechsjaope, zate mins, dee geinen oetweeg mie zaog. Zoe noe en daan sjöddelden 'r get mèt z'ne kop en moompelde: Me good pak... Me soondags... Mieljaar, mieljaar...! Noe stèl! zag 'r toen obbins. Noe stèl! Noe weurt 't gans aanders. Noe mote v'r us ins good bedinke. 't Wáór gans stèl op de Vriethof. Sintervaos keek nog altied vruntelek neer op z'ne bezeuker, dee noe, mèt dikke rumpele in z'ne kop, aon 't dinke waor. Nao 'n tiedsje stoont de zate op, staok z'ne vinger oet nao d'n heilege en zag: Haw d'n mojl! Iech höb 't. Sintervaos héél z'n mojl. Vaanzelf. Wat wouw 'r anders? Huur, zag de maan, zoe is 't gegaange. De receptie waor in 't Maos-paviljoen. Da's aon de Maos. Of neet soms? Dat wouw iech mer zègke. Noe huur. Iech kom dus oet de receptie, boe neturelek e glaas gedroonke weurt...

38 42 meh neet teväöl... Jao, iech zègk tot v'r mer éi glaas krege... daon iech... Dus iech kom oet de receptie, éi glaas gedroonke... wèl langs de kortste weeg nao hoes... langs de Maos... Loup iech dao... breek iech bekans de nek euver 'ne stein dee dao oetstik. Dat höbste wel dèkser, tot zoe'ne stein oetstik en totste dao-euver vèls. Jeh neet soms? Zoedus: Iech breek bekans m'n pu euver zoe'ne stein...dee stik dao zoe oet... Iech wèl m'ch prikke aon 'ne boum... dat kin heh? Meh noe huur wat gebäört: Iech wèl m'ch aon dee boum prikke... Nein, dat kin néét! 'ne Boum is te dik... Iech wèl m'ch prikke aon 'ne stróék! Dat kin wél. Zoe klein struukske wat dao steit. Sjnap iech deneve!... Nein, daan zeet ze tot iech zaat waor. Vaan éi glaas zeker?! Of iech vaan éi glaas zaat weur! Sjele wawwel... Good: Iech sjnap néét deneve, meh d'n tak brik aof. Dat kin wah? 'nen Dunnen tak. Pech heh? Tak brik aof dus, iech val... glits oet in de modder... kin mèt dee rege... glits oet en sjievel zoe de kant aof... de Maos in! Kinste 't d'ch veurstèlle? Dus, dao ligk iech, in 't water. Iech kledder troet en... Nein! Dat is neet good! Daan zouw iech um 'n oor of zeve thoes zien gewees... Nein, iech ligk dao in 't water... Nondedjouw wie moot dat noe? Iech kledder tege de kant op... Nein, iech kledder néét tege de kant op... Iech bin vaan m'ne sus aof! Jao! Mèt m'ne kop tegen 'ne stein geslage... Zoe is 't! Mèt m'ne kop tegen 'ne stein geslage, vaan m'n zokken aof gegaange en... Jeh, noe moot m'ch eine troet hole aanders verzoep iech ouch nog. Mieljaar, iech wouw tot dat vrommes op de Mokerhei zaot mèt 'ren ambras. Meh dao moot eine bij m'ch gewees zien. Dus: Iech kom mèt... eh... Servé, jao. Dee kint ze neet... Iech kom mèt Servé oet de receptie, éi glaas gedroonke neet vergete, val euver dee stein, sjnap m'ch vas aon dat struukske... Of aon Servé? Kin ouch... Meh da's zoe'n awhoor dee, dee zouw m'ch neet in 't water laote sjievele... Nein: Aon e struukske... Servé löp áchter m'ch! Dát is 't! Servé löp áchter m'ch, jao. Good. Tak brik. Maos in, kop tegen 'ne stein, poenk-t'ch, boete weste... Servé die awmem haolt m'ch troet, belt de GGD, koume mèt de wagel, nao 't hospitaol, weit iech allemaol niks vaan... Kom iech bij... Dokters en zoe oonderzeuke m'ch... Gelökkeg: Niks gebäörd. Goddaank... Kin iech eindelek nao hoes. Wel koppijn... Moot direk nao bèd... Nouw, daan wèl iech wel ins hure wat die nog te knotere heet! Waor iech bekans verzope nondedjouw. Moot ze neet väöl kapsies make, heh? Nog sjus gein wedevrouw gewoorde verdomme. En wat is dat mèt dat good pekske? Heet dát noe nog get te beduie? Bis blij totste m'ch nog höbs! De hejs m'ch wel höbbe kinne mote begraove. Aozoe! Kins Slivvenier op d'n bloete kneeje daanke totste neet in 't zwart hoofs te loupe! Dink dao ins effe aon. 'r Waor wie langer wie helder goon praote, meh geine dee 't zjeneerde. Ouch Sintervaos neet, want dee keek nog altied eve vruntelek. 'r Had noets ánders

39 43 gekeke. Wat tunkst'ch, kammeraod? vroog de zate. Good heh? Wach effe... Bin in de modder gevalle... Neet vergete... 'r Vreef mèt z'n twie han in d'n drek en toen euver ze pak. Ze jeske, z'n brook, zelfs ze geziech vergaot 'r neet. Zoe zag 'r content. Dat liekent beter trop. Noe gaon iech nao hoes. Noe wèl iech die snoets wel ins zien. 'r Stoont op en waajelde effe. Houw! zag 'r, en 'r staok 'ne wiesvinger in de huugde. Houw! Op 't hospitaol höbbe ze m'ch 'ne kónjak gevoord. Tege de kaw. En dee heet m'ch gepak. Daovaandan. Good heh? Haw d'ch, jong. Bedaank veur 't gezèlsjap en tot 'ne nuie kier. Es God bleef. Sjeigelentere staok 'r de Vriethof euver. 'r Waor gans gerös trop: Francien zouw 'm niks kinne make. Toch nog e woonder vaan Sintervaos?

40 44 Un WIE VINSTE DIE? VROOG FERNAND. HEER HEEL Z'N VROUW 'N BÖSSEL ROEJ ROEZE oonder häör neus. Ze waor sjus aon de kook begonne en stoont aon d'n aonrèk met 'n un in häör han. Ao, wat e prachteg boekèt! reep Jeanne. Veur wee zien die? 't Zien 'rs viefentwinteg en ze zien netuurlek veur de naoberse, zag heer druug. Veur de naoberse? In häör stum kloonk oongelouf en e sjeutste achterdinke door. De naoberse waor 'n appetietelek mins. Jeh, de meins toch neet tot iech die roej roeze gaon bringe, heh? Allewel... De bis tot vaan alles in staot, zag ze, meh dát zouwste toch neet dörve. Veur wee? Veur diech netuurlek, oele! Veur miech? Heer brach neet dèks blomme mèt. Boeveur? Dat raojste noets, zag 'r content. Höb iech get vergete daan? Ze keek op de kelender. Hei steit niks. Nein, dao steit niks. Meh 't is vendaog perceis viefentwinteg jaor geleie tot iech diech veur d'n ierste kier gepuund höb! Wèts diech dat nog? vroog ze verpópzak. Jao, dat weit iech nog. Umtot iech altied in miene nuien agenda alles euversjrijf wat iech moot oonthawwe. Verjaordaog en zoe. En vendaog steit dao: J.H. mèt e steerke en 25 drachter. En iech weet wat dat beteikent. Gooje God! zag ze. Wat bis diech toch 'ne sekure. En is dat zeker? Zoe vas wie 'n hoes. En 't waor in de portiek bij pa en ma. Dat weit iech ouch nog. Werechteg. Jao. Ze lag de un neer, pakde de blomme en gaof 'm 'ne puun op zien wang. Hool ins die witte vaas in de kamer. Dao zalle ze wel in goon. In de kamer hoort heer häör rope: Meh iech waor toch neet de ierste dieste veur d'n ierste kier puundes, heh? Nein, zag heer ierelek wie heer de keuke weer in kaom. Meh die andere höb iech noets euvergesjreve. Zoe lang doorde dat neet. En diech waors de lèste en dat is toch beter, wah? Hm, hm, zag ze. Ze waor veurziechteg stökskes vaan de stele aon 't aof snije. Ze mós effe snouve. Iech geluif tot iech 'n kaw krijg, zag ze stèllekes. 't Zal wel vaan die un zien, zag heer begriepend.

41 45 Gelök IECH BIN VERDIEME MÈT DIE DAOG TWIE KILO AONGEKOUME, ZAG TANT ANNA. Tant Anna had 't medel vaan weer 3 ton Nederlandse cement, meh ze had noets dreuver geklaog, dus keke de andere häör verbaas aon. Twie kilo? zag tant Nèt vol respek. Da's neet niks. Zij had e figuur of ze twinteg waor. Vaan achtere teminste. Its diech zoeväöl? vroog tant Ria. Gaaroet neet! reep tant Anna veroongeliek. Iech eet sjus wieneg. Veur mie posteur daan. 's Mörges twie sneikes roggebroed, 's middags werm en 's aoves drei sneikes. Da's toch neet väöl zeker? Meh iech weur nog dik vaan e glaas water. De zals ouch nog wel get anders drinke es water, zag noonk Metjeu. Jeh koffie netuurlek. En 's aoves 'n dröpke. Meh iech höb nog sjus geleze tot dat gei koed kós es 't neet teväöl woort. Nein, dao is 't neet vaan, zag noonk Metjeu pertinent. Heer droonk wel mier es éin dröpke 's aoves en heer waor zoe vèt wie 'ne Spaonsen aanker. Meh de its mesjien nog al ins get zoe tössedoor? 'n Tuurtsje of e vläöjke? Heh? Allein es iech örges op bezeuk bin. Daan kint me soms al neet anders. Meh hei thoes noets. Tant Anna maakde z'ch ziechbaar zörg. Lès waor op d'n tillevizie e program euver dik-zien, zag noonk Jean, dee gepensioneerd waor en väöl tied had. Zoe spraok heer ouch. En dao waor 'nen dokter bij en dee zag tot dat gaar neet erg waor es me e bitteke te zwoer waor. Dee waogde zelf euver de hoonderd kilo. En déé zag tot 't trop aonkaom of 'ne mins ziech gelökkeg voolt. Dao góng 't um. En daan maakde 't niks oet of me teväöl waogde, es me mer gelökkeg waor. En de bis toch zeker gelökkeg, Anna? vroog noonk Twajn, häöre maan. Heer keek häör get oonzeker aon. Heh? vroog tant Anna verbaas. Iech? Gelökkeg? Jeh neet daan? Noonk Twajn keek, zeker néét gelökkeg, de krink roond. Nou... Tant Anna twiefelde dudelek. Wat hèt gelökkeg? vroog ze ziech toen zelf aof. Boeveur zouws diech noe neet gelökkeg zien? vroog tant Nèt. E sjoen hoes, e good inkoume... wat wèlste nog mier? En 'ne gooje maan, zag noonk Twajn get bedrök. Jeh jao..., zöchde tant Anna. Eigelek höb iech niks te klaoge. Meh... Geine vaan us heet 't zoe good wiestiech, Anna, zag tant Nèt rizzeluut. Bis

42 46 noe ins ierlek. De mankeers niks en de kins diech get permittere, d'n kinder zien good geplaots, Twajn dreug diech op han... Meh drei-en-tacheteg kilo! reep tant Anna. Is dat daan niks? Da's ouch woer, zag noonk Jean bedinkelek. Dat zal Twajn neet mètvalle. Iech vin 't gaar neet erg, zag dee. Iech maag dat wel, get völleg. Tant Anna pakden häöm en duiden häöm mèt ziene kop ins leef aon häör boors. Diech bis 'ne gouwe, zag ze. Wie Twajn mèt 'ne roeje kop oet de berg kaom zag heer benajd: Dao waor iech bekans gestik. Héérlek. Twie ingele, incognito, zeukde veur God 'ne kedo en maakde häöm in't mörgeleech 'n foto vaan eus aajd Mestreech.

43 47 Lif 'T GELOUF IS NAO DE KLOETE, ZAG DE MAAN. Heer stoont in de lif tege d'n achterkant geleund en keek mistruusteg nao de punte vaan z'n sjeun. En heer zag 't sjus op 't ougenblik tot mevrouw Munters vaan 't zevende wouw instappe. 't Waor häören tied veur kemissies te doen en ze had 'n groete kelbas aon häören erm haange. Verbaas bleef ze in 't gespaan vaan de deur stoon en keek häöm aon. Wie zègk geer? vroog ze. Toen duide de lifdeur häör stèllekes nao binne en zat de lif ziech weer in beweging nao oondere. Iech had 't neet speciaol tegen uuch, zag heer, meh iech zag: 't Gelouf is nao de kloete. Wie... wie bedoelt geer? vroog mevrouw Munters verpópzak. Iech bedoel 't wie iech 't zègk, antwoordden heer. Iech bin sjus bij m'ne zoon gewees, z'ne kop maakde 'n beweging nao bove, op 't tiende. Jeh en? Mevrouw Munters bloonk neet oet door e gebrek aon nuisjier. De lif stopde op Begane Grond. Vint g'r 't good? vroog heer, mèt z'ne vinger bij de knupkes. Heer duiden op de 10 en ze gónge weer nao bove. Iech moot kemissies doen eigelek, zag mevrouw Munters slap. Moot g'r hure, zag de maan. Iech bin sjus bove gewees. Bij miene zoon. Dee woent dao same mèt e meidske. Neet getrouwd huur. Goon nao kèrk noch kluis. Meh dat mote ze zelf wete. Iech höb 't häöm good gelierd vreuger, meh es ze neet wèlle luustere hèlt alles op. Enfin, ze zallen 't nog wel mèrke strak. De lif stopde weer en zoonder get te vraoge noe, duiden heer op de B vaan Begane Grond. Dao gónge ze weer. Noe geef iech uuch te raoje wat heer aon 't doen waor, wie iech inkaom! zag de maan. Heer keek häör vol verwachting aon. Wie zouw iech dat noe kinne wete? vroog mevrouw Munters. Meh ze waor klaorbliekelek bereid um nao häöm te luustere. Gere zelfs. Mevrouw, iech bin daarteg jaor getrojd gewees, zag de maan, en noets huurt geer, noets... De lif stopde en mevrouw Munters wees tot heer gaw op de knop mós duie. Nao 't tiende weer....en noets? vroog mevrouw Munters, noets...?

44 48 In al die daarteg jaor höb iech noets hoven aof te wasse! Noets! Dat doog mien vrouw. En zoe huurt 't ouch. En noe kom iech daobove, deit heer miech ope in zoe'ne plestikke sjolk. 'ne Greune. Iech zègk: Wat is hei aon de hand? Zeet heer ieskaajd: Iech bin aon 't aofwasse! En wat zouw dat? vroog mevrouw Munters. Miene maan was ouch mèt aof. Boeveur zouw 'ne maan noets ins hoven aof te wasse? En wat heet dat noe mèt 't gelouf te make wat nao de... dinges is? Ze woort striedlösteg noe. Mevrouw, zag heer plechteg, iech kin uuch neet. Meh in de biebel steit: Ik zal hem een hulpe maken. Huurt geer good: Een hulpe! En noe is mien vraog... De lif stoont weer stèl, meh heer had al geduid. Trök nao oonder. Noe is mien vraog, góng heer wijer, Wee is noe die hulpe? Heer of zij? Noe geer weer. Jeh luustert ins hei, zag mevrouw Munters, es veer weer oonder zien moot iech troet huur. Iech vin 't hei neet de plaots um euver zoe get te strije. Iech moot mien kemissies doen. En daoveur zag iech: 't Gelouf is nao de kloete, zag heer oonverstuurbaar. Meh ze zallen hun streke wel thoes kriege. Wach mer. Toen stoont de lif weer stèl en mevrouw Munters duide gaw de deur ope en maakde tot ze weg kaom. Langsaam kaom heer häör nao, sjöddelentere mèt z'ne kop en moompelend: Wach mer. Laot die strak bove koume!

45 49 Allewijl Lichaamsdeel... drei lètters, zag noonk Martin mèt e geziech vol zörg. Oor... oog..., zag tant Nètteke oonder 't strikke door. Geine vaan hunnen twieje waor 'nen echte puzzeleer, meh noonk Martin had ziech venaovend ins traon begeve. Kin neet, zag heer, zwoer in gedachte. Arm? vroog zij. Nein. 't Begint mèt 'n K, antwoordden 'r zörgelek. 'n K??? Wètste dat zeker? Tant Nètteke lag häör strikwerk in häöre sjoet en keek häöm in bedink aon. Drei lètters? Mèt 'n K? vroog ze oongeluiveg. Is die K wel good? Jao. Kiek mer. Hei, zevetien: Oorlogstuig. Dat is kanon. Die non had iech al, dus dat kin niks anders zien. Noonk Martin wees mèt zie potloed en ze leunde veureuver um mèt te kieke. Wat is dat veur e blaad boe dat in steit? vroog ze toen mèt 'nen houp achterdinke in häör stum. De KRO-gids, zag heer. Daan kin dat neet! zag tant Nètteke gedecideerd. Die zouwe zoe get noets trin zètte. Jeh, dat meinde iech ouch, zag heer. Meh allewijl... Tant Nètteke pakde häör werk weer op. Perbeer ins ofste neet nog 'n lètter kins vinde, zag ze. Este die derde höbs, daan wètste 't zeker. Huh-huh, bromden 'r. Heer zaot al weer iefereg mèt ze potloed te wieze. Noe en daan zöchden 'r ins deep. 't Waor lesteg sjijns. Tant Nètteke beloerden häöm vaan opzij en sjöddelde nog ins mèt häöre kop. Dát kin neet! zag ze nog ins. Deh! reep heer obbins. De derde lètter is 'n T! Dat waor tant Nètteke toch 'n noot te hoeg. Martin! Dat kin neet! reep ze. Neet in de KRO-gids! Jeh, iech kin toch niks anders devaan make, zag noonk Martin oongelökkeg. Kiek: 12 Fust is e vaat. Dus dat weurt daan hei: vat. En die T kump daan hei en daan höb iech K, niks, T. En dat moot e lichaamsdeel zien. Geslage leunde tant Nètteke achteroet.

46 50 Kat... kot... ket... kit..., perbeerde ze nog. Kijt kin ouch nog, zag noonk Martin. Meh dat is allemaol niks. Tenminste gei lichaamsdeel. Heer lag zie potloed neer en bekeek in gedachte tant Nètteke vaan bove tot oonder. Wat zitste te loere? vroog die. Jeh, iech bin miech aon 't bedinke of neet toch nog get kin zien mèt K en T, zag heer. Meh zoe op 't oug... Zjeneer diech d'ch get, zag tant Nètteke. Oonnöt! Op 't oug notabene! De moostiech verdaole, zègk iech diech. Zeuk nog mer ins good. 't Waor 'n tiedsje stèl en 't potloed vaan noonk Martin zweefde bove 't leeg pläötske tösse de K en de T, wie tant Nètteke inins zag: 'n Fust... Kin dat neet ouch 'n ton zien? Heh? Noonk Martin had effe tied nudeg. 'n Ton? Jao, dat zouw ouch kinne. Fust, ton. Daan weurt 't K, niks N. Kin! reep tant Nètteke. Zuuste wel, iech wis 't toch zeker. Dat kós neet. Neet bij de KRO. Noonk Martin völde de N in en zöchde: Iech kós 't miech ouch bekans neet geluive, meh allewijl... De moos neet meine, zag de blinne, tot veer niks wete en niks kinne. Iech zéén niks, meh iech weit terdege: Diech häbs sjus eine laote vlege!

47 51 Vas M'N DOCHTER VRIJT, ZAG FRENS SOOMBER. Betsie? vroog Lam. Frens knikde. Nou, wie aajd is die? Achtien. Frens droonk ze beer oet en winkde nao 't bufèt veur twie nuie. Achtien? Da's toch 'ne sjoene leeftied veur te vrije, zouw iech zègke. Wat is dao-op tege? Frens keek 'm aon zoonder 'm te zien. Ze vrijt veur vás, zag 'r toen. Dat zéét ze. 'r Keek wied in de veerte. Veur vás! zag 'r nog ins. Jehmeh, noe num m'ch neet koelek, wat is dao-op tege? vroog Lam weer. Op dee leeftied vrijde iech allang. Neet veur vas! zag Frens. Eh... nein, dat zal iech neet zègke. Nein, toen waor iech veerentwinteg geluif iech, wie iech Annie lierde kinne. Sjus! zag Frens. Vrije, good. Op dee leeftied, good. Meh veur vás? Da's niks gedoon. Jeh, wat wélste? Es zoe keend 't noe te pakke heet? Wat is 't veur 'ne jong? Lam waor vol belangstèlling. Niks! zag Frens kolereg. Niks is 't. Pieleventsje vaan achtien. 'ne Baard. 'nen Hollender! Goojenach daan! Lam waor gans oet 't loed geslage. En is dat veur vas? Zéét ze, zag Frens. Ze wèlt mèt 'm op vekantie. Nou jeh... Daan liert ze 'm ouch good kinne perbeerde Lam. Mèt éin tent! goejde Frens troet. Mèt éin tent, nondepie! Mèt éin tent? Lam keek noe ouch in de veerte en 'r kraog get eigenaordegs in z'n ouge. Mèt éin tent? 'r Zöchde ins deep en beloerde Frens mèt 'n sjeel oug. Betsie is 'n aordege meid, zag 'r toen. Wat heet dat demèt te make? vroog Frens. Betsie is zeker 'n aordege meid. Vaan uterlek en vaan karakter. Meh daoveur hoof ze nog neet veur vas te vrije mèt 'nen Hollender in éin tent. D'n ober kaom mèt e pepèrke aonloupe. Menier Lemmens, eur vrouw heet sjus gebeld. Of g'r dee nommer wouwt belle.

48 52 Frens keek nao de nommer. Zeet m'ch niks. Ougenblikske. 't Waor Betsie, kwaom 'r effe later trök. Snótsèllelaank kriete. 't Is oet. Kom, iech geef nog 'nen drej. Limerick Dao waor 'ne sjeik in Lahore dee had ze verzej gans verlore. Zienen harem waor joonk meh heer aot mer en droonk en verdoog zienen tied mèt aw-hore.

49 53 Femilie IECH SNAP EIGELEK NEET, MAJ, ZAG NOONK PIERRE, TOTS DIECH NOETS GET aon die neus vaan d'ch höbs laote doen. Ze zaote gezèlleg bijein allemaol, de breurs en zusters mèt hun vrouwe en maander. 't Waor Maj häöre verjaordaag, ein vaan die gelegenhede tot ze z'ch weer ins zaoge. Noonk Pierre waor aongetrouwd. E bitteke 'ne rare, dee. Had in 't Vreemdelingelegioen gezete, waor nao d'n Oos gegaange, had 't Jappekamp nog mètgemaak, waor nao d'n oorlog trökgekoume nao Mestreech en deeg noe get oondudeleks bij e waopefebrik in Belsj, boemèt 'r sjijns good geld verdeende. Noe waor de vlaoj op en zaot me aon de dröpkes. Maj stoont sjus mèt de fles jonge in 'r hand, wie noonk Pierre z'n opmèrking plaotsde. Op slaag waor 't doedstèl in de kamer. Ederein wis tot die neus Maj häör groete frustratie waor. Groet ouch in lètterleke zin. Ze heel 't midde tösse e groet formaot wipneus en 'ne slörf en ederein waor devaan euvertuig tot die neus de reie waor boerum Maj noets getrojd waor. Meh, allewel tot geine mins dat dink euver de kop kós zien, woort dao vaanzelfsprekend noets get euver gezag. Tot noe touw teminste, want noe had noonk Pierre de traditie doorbroke. Maj, die sjus z'ch bókde um eine get in te sjödde, bleef mèt de fles in 'r hand bove de taofel haange. Geine reurde z'ch, ederein heel z'nen aosem in. Toen góng Maj langsaam, hiel langsaam, rechop stoon, drejde z'ch nog langsamer um nao Pierre en zag: Wie meinste, Pierre? Tant Anna, bekans hoonderd kilo, leet häören aosem mèt 'ne zöch oontsnappe. Ze had sjijns verwach tot Maj mèt de fles zouw goeje. Nou, zag noonk Pierre, iech mein: Es iéch zo'n kókkel had gehad wiestiech, zouw iech allang nao 'ne plastische chirurg zien gewees. Dee zouw dao vas wel get fetsoundeleks vaan gemaak kinne höbbe. Tant Fieneke begós effe te joechele, meh wie Maj häör aonkeek, kroomp ze inein in 're fauteuil en heel häör hennekes veur 're moond. En wèls diech, zag tant Maj, en ze kneep in de fles jonge, wèls diech, Pierre, bewere tot mien neus neet fetsoundelek is? Eder woord veel in de kamer wie 'nen hagelstein op 'n trommel. Aoch, fetsoundelek, fetsoundelek, góng Pierre wijer, neet vaan z'nen apperpo gebrach, fetsoundelek is mesjiens 't good woord neet. Meh 't is m'ch toch 'n apperaat! Mèt de hèlf waorste ouch oetgekoume. Pierre! perbeerde z'n vrouw nog. Meh ze wis tot 't al väöl te laat waor. Maj stoont nog altied aon de taofel. Ze heel häöre kop get sjeif, wie 'ne

50 54 merel dee oonder 't graas 'ne piering perbeert te hure. Toen zat ze veurziechteg de fles deneer en begaof z'ch in de riechting vaan Pierre. Begaof waor 't good woord deveur. Ze leep neet, ze rende zeker neet, ze begaof z'ch nao häöm touw, langsaam, mèt klein, ingehawwe peskes, plechteg bekans. 't Waor zoe stèl tot ze häören oonderrok hoorte roesje. Wie ze neve z'ne fauteuil waor, leet ze z'ch op 'r kneeje zakke, zoetot häör geziech op gelieke huugde waor mèt 't zijnt. Pierre, zag ze, de höbs geliek. Hei in hoes heet noets iemand get treuver gezag. Iech dink tot pa en ma zaoleger 't hun verbooje hadde. Meh edere kier es iech in de spiegel kiek, zeen iech 't zelf verdomp good: Die neus is 'n oondink. Meh iech höb ze veur niks gekrege en iech zal demèt mote leve. De traone lepen 'r noe euver 'r wange. Bekans sestig bin 'ch, kreet ze, en noets heet ouch mer eine vaan uuch mèt m'ch treuver gesproke. Diech wel. Eindelek. Nao al die jaore! Merci, Pierre. Merci. Ze lag 're kop op de leuning vaan de stool en kreet bleudege traone. Toen stoont Pierre op, pakden 'r vas en trok 'r euverind, en puunden 'r rech op 'r lieleke neus. Maj, zag 'r, en z'n stum kraakde get raar, meh dat zal wel vaan 't vreemdelingelegioen zien gewees. De bis e góód vrommes. Wat kin us die neus verdomme! Tant Fieneke gaof hun de kans um in lache oet te beerste. Miech is 't eigelek noets zoe opgevalle, zag ze.

51 55 Vreuger HEHHEH! ZÖCHDE ZE ALLEBEI WIE ZE ZIECH OP DE PARKBAANK LETE ZAKKE. Eindelek weer ins 'nen daag tot me boete kin zitte, doog heer nog debij. Zègk dat wel: Eindelek, zag zij oet de groond vaan häör hart. Ze zaote get roontelum ziech te kieke, nao de eende veur hun en de buim en de struuk die in 't nui greun zaote. Hei zaot ma vreuger ouch altied, zag heer langsaam. 's Goonsdagsmiddags es 't sjoen weer waor. Daan góng ze altied mèt us nao 't park. En daan zaot ze op perceis dezelfde baank boe veer noe zitte. Heizoe. Da's lang geleie, jong, zag ze beröstend. Seveteg jaor zoe-get, cónstateerden heer. Boe blijf d'n tied? 'n Mennekeseend vloog mèt 'nen houp besjaar achter e vruiwke aon. 't Water spatde op in 'ne regebaog vaan kleure. Veurjaor, zag heer neuchter. Wie hèt dat noe ouch weer, zoe menneke? Weenderik, zag ze, zoonder ziech te bedinke. Veer hadde vreuger eende op Sint Pieter en pa zag dat altied. Weenderik. Mèt zoe sjoen krölke in hunne start, jao. Heer wis 't weer. En dee boum dao, wees heer effe later sjuins achter ziech, dee stoont dao toen ouch al. Dee moot hendeg aajd zien. Dat waor toen al zoe'nen dikke. Buim weurde dèks hiel aajd es me ze mèt rös liet, zag zij. Zoe is dat. Heer zaot effe in gedachte. Vreuger späölde veer dao altied verbergemenneke. Dat kóste op dien vief vinger oettèlle: Dao zaot zeker eine achter. En naoluiperke. Dao kóste diech zoe fijn um eweg slingere. Góngste obbins d'n andere kant op. Heer begós stèllekes te lache. Harie zaot ins achter Fieneke aon en toen wouw heer ins slum zien. Fieneke leep um de boum en Harie d'n andere kant op. En netuurlek paaft'ch tegenein op! E gekeeks! Allebei 'n bloodneus. Ma had gein han genóg. Alles oonder 't blood. En iech mós ma häöre zakdook in 't water goon duie en sjäörde mien brook aon 't hèkske. Hölp, hölp! Ze lachde get mèt, um häöm e plezeer te doen. Ze kinde 't verhaol. 'n Oongelök zit dèks in e klein heukske, zag ze. Dat waore nog tije, zag heer. Fleer sjaarde in zien tes en haolde 'n duuske sigeerkes droet. Moot dat noe, jong? vroog ze. De höbs vemörge al eint gerouk. Aoch... Heer trok zien sjouwers effe op, meh duide toch alles weer trök. Kins diech diech noe rappelere tot 't vreuger ouch zoe dèks regende wie allewijl? vroog heer.

52 56 Nein. Iech höb 't idee tot 't vreuger spender weer waor. In 't veurjaor en in de zomer daan. Want in 't naojaor kós 't dèks hel störme en regene. Meh dat hoort debij. En in de winter vroor 't dèks de stein oet de groond en sniede 't soms wekelaank. Daan höb iech dat toch neet allein, zag heer cóntent. Allewijl is 't altied slech weer, winter en zomer door. Dat hadste vreuger toch neet. 't Weurt tied jong, zag ze en stoont lesteg op. Iech veul 't aon miene maog. Ma had vreuger altied boteramme bij ziech, in häöre riddekuul, zag heer get veroongeliek. Dat doen veer mörge ouch! En 'n thermosfles mèt koffie. Daan ete veer hei. Aoch... ze twiefelde. 't Is direk zoe'nen oonderein. En trouwens, 't zal mörge wel weer regene. Ze sjravelde 't park oet same. Neet zoe flot wie vreuger mie. 'n Zije zaot mèt 'nen hore hoeg in 't tupke vaan d'n tore. Kinste miech, vroog heer good lije? Nein, zag ze, diech bis miech te zier 'ne zije!

53 57 Euver MENIER, MAAG IECH UUCH INS GET VRAOGE? ZAG 'T DAMEKE. Ze stoont op de rand vaan de stóp in 'n drökke straot en keek 'm aon door de duuster glazer vaan 're zonnebrèl. Meh zeker, mevrouw, zag d'n hier. Iech dörf neet euver te steke, zag 't minske. Iech zeen neet zoe good mie en 't is hei zoe vreiselek drök. Iech dörf gewoen neet. Meh daan zèt iech uuch toch effe euver, zag d'n hier. Komp mer. Gef m'ch mer 'nen erm. 'r Pakden 'r steveg oonder häören erm en keek links en rechs um 'n opening te vinde in de rij vaan oto's, brommers en fietsers. 't Waor werkelek hiel drök op die oor. Iech bin zoe blij tot g'r dat effe wèlt doen, zag 't aajd. Iech höb hei al 'nen hielen tied gestande, meh iech zaog niemand. Iech kin mer e paar meter wied zien, moot g'r dinke, en die oto's zien bij d'ch ietotste 't wèts. Allewijl moot alles mer gawgaw goon. Hajjehajje. Vreuger hadde de lui nog tied. Toen kós me nog ins e präötsje make. Meh noe... Ze sjöddelde mèt 're kop en klakde mèt 'r tong: t-t-t-t... Veurluipeg waore ze nog neet euver, zaog 'r wel. Es 't allein um häöm waor gegaange, heer zouw mèt e veertsje zien euvergestoke, meh dat minske... Zoe gaw zou ze wel neet mie zien. Daobij, iech bin neet mie zoe flot wie vreuger, góng ze wijer, of ze 't 'm had hure dinke. Iech bin al in de seveteg, mootd'r dinke. En noe al mier es drei jaor allein, sinds tot m'ne maan doed is. Mehjeh... Dao zal 'ch m'ch toch aon mote gewene. Meh da's gawwer gezag es gedoon. Perbeert 't mer ins. Noe zaog 'r 'ne kans aonkoume. Hawt m'ch good vas, zag 'r, v'r kinne zoé euver. 'r Pakden 'r nog get steveger en begós mèt 'r nao d'n euverkant te loupe. 't Góng veutsje veur veutsje, en 'r zaog al weer oto's aonkoume. 'r Staok z'n hand in de huugde um hun te laote zien tot 't neet gawwer góng. Zeetd'r, dat is 't noe, zag ze. Iech kin haos neet mie oet de veuj. En iech bin zoe bang tot 'ch get breek. 'n Vrundin vaan m'ch heet dat gehad. 'n Heup gebroke. Die is noets mie vaan 't hospitaol aof gekoume. Ze heet iers drei maond dao gelege en toen is ze gestorve. Longoontsteking. Ze waoren euver. Menier, hiel hartelek bedaank, zag ze, wie ze op de stóp stoonte. G'r wèt neet wieväöl plezeer tot g'r m'ch gedoon höb. Waoren alle lui mer zoe. Bedaank huur menier.

54 58 Meh mevrouw, dat is toch 'n klein meujte, antwoordden 'r. Gere gedoon, huur. Alloh, geit 't noe? Jao? Daan hawt uuch mer good. Ze maakde gein aonstalte veur wijer te loupe en heer góng dus mer door. E kerteer later, 'r had z'n kemissie gedoon, zaog 'r häör dao weer stoon. Of mesjiens mós 'r nog zègke? Ze stoont weer op 't rendsje vaan de stop en keek um z'ch heer of ze iemand zeukde dee 'r wou euverzètte. Kin iech uuch soms helpe, mevrouw? vroog 'r. Ze keek 'm get oonzeker aon. Höb iech uuch al neet gehad? vroog ze. Jewel. Meh dat gief toch niks. Komp mer, zag 'r. Wie ze emdelek aon d'n euverkant waore, zag ze: De lui zien erg aordeg vendaog. Dat kump vaan dat sjoen weer. Ze zien daan ouch gespriekeleker. Iech bin vemiddag al vief kier euvergestoke. Mèt slech weer haol iech dat noets.

55 59 Zon Es Jean'ke get awwer waor gewees es zestien en es de zon neet veur d'n ierste kier in 't veurjaor lekker werm had gesjijnd en es Jean'ke neet zoe gere gaw sjoen broen waor gewoorde, daan zouw dat allemaol Jean'ke e paar oonröstege ore bespaord höbbe. Meh es is 'n krom lètter en Jean'ke waor noe eimaol zestien, de zon waor lekker werm en heer laog op de stretsjer in ze zwumbreukske in d'n hoof. En daobij had de naober zie nisje op bezeuk. En dat nisje waor wat Jean'ke en zien vrun neumde e stök. En dat stök kwaom, wie Jean'ke ziech sjus good geïnstalleerd had, oet de naober zien achterdeur nao de naober zienen hoof in en 't wouw sjijns sjus wie Jean'ke gere gaw broen weurde. 't Waor teminste gekleid in e badlake en nog e stök of drei fiezelkes blinketegen textiel en get tuiwkes en 't zag oonbevaange da-a-ag euver 't hèkske tege Jean'ke. Of eigelek zóng 't da-a-ag. Jean'ke hoort dat direk. Heer waor bij de hermenij en hiel muzikaol en heer hoort dudelek 't begin vaan Als 't lente wordt... drin. Heer waor zoe verpópzak door die meziek en mesjiens ouch door häör blon haore en zoe, tot heer rech vloog of häöm get gestoke had en oondudelek ouch mer dag moompelde. 't Is lekker, heh? vroog-zóng 't stök. Ze haolde 'ne stretsjer oet 't sjeurke, zat 'm hiel sekuur nao de zon touw en leet 't badlake op 't graas valle. Jao... jao... kós Jean'ke nog stamele. Heer had z'n ma ouch wel ins in 'ne bikini gezeen, meh dit waor toch gans get anders, al waor 't oet dezelfde illeminte opgebouwd, voont heer. V'r mote mer devaan proffitere, zag 't stök nog en lag ziech op de stretsjer. Wat bleef Jean'ke anders euver es ziech ouch mer weer neer te lègke? Al benaomen häöm de struukskes noe gans 't oetziech op 't panorama vaan de naober zienen hoof. Meh rösteg laog heer neet. Um d'n haverklap mós heer ins effe rech goon zitte umtot heer neet lekker laog. En daan kós heer neet deveur tot heer daan euver de struukskes 't landsjap in de naober zienen hoof kós bewoondere. Aoch jeh... zestien... en veurjaor... en werm... en zoe stök... en 'n levendege fantasie... Heer bedach vaan alles wat heer ins zouw kinne zègke, meh heer riskeerden 't neet veur de rös te versteure. De bije bromde, de veugel zónge, de bleedsjes vaan de kannedas ritselde, meh 't waor aon häöm neet besteid. Heer waor

56 60 väöls te oongedureg. Noe en daan kraakde de stretsjer neven 'm es 't stök ziech umdrejde, meh daan laog Jean'ke sjus weer op ziene rögk. Jaomer genóg, meh Slivvenier is neet gek. Nao 'n haaf eurke stoont 't stök op. Noe is 't genóg, zag 't. Anders bin iech mörge verbrand. Iech kin neet lang in de zon ligke. Wie laat is 't eigelek? Haaf... haaf drei, keek Jean'ke op z'n horloge. Oej... Daan moot iech m'ch spooje, zag 't stök. Iech moot um drei oor m'ne maan ophole. Da-a-ag. Weg waor ze. Jean'ke bleef geslage achter op z'ne stretsjer. M'ne maan? dach 'r. Die is minstens daarteg! Mesjiens heet ze nog kinder ouch.

57 61 Zès DE MAAN DEE MÈT E KINNEKE ACHTER ZIECH AON DE APTIEK BINNEKWAOM hoosde lie-lek en d'n aptieker, dee achter in de zaak 'n oug in 't zeil heel, spoojde ziech nao de balie. Heer waor geroutineerd genóg veur mèt einen ougopslaag te zien tot dat 'ne klant-zoonder-recep waor en tot 't dus wel eve kós dore. En 't waor vriedaggemiddag kerteer veur zès en dus drök. 't Kinneke goejde ziech op de twie steul die nog vrij waore en zag tege geine in 't bezunder: Dee is veur pap. Höbd'r get veur d'n hoos? vroog pap. Neet devéúr, meh wel detége, verkoch d'n aptieker ze gewoen möpke. 't Waor weggegoejd geld. De maan vertrok gein spier. Achter ziech oet de rèk haolde d'n aptieker 'n duuske en zat 't op de balie. Drei kier per daag, zag heer, get gepikeerd. Dao zit e lepelke bij. Allein esd'r neet kint slaope maag g'r veur 't slaope-goon nog e lepelke pakke. 't Is neet veur miech, zag de maan. 't Is veur... Heer keek neve ziech en wie heer dao niks zaog commandeerden 'r zoonder wijer te zeuke: Hei diech! En blief stoon! Wie 't keend neven 'm stoont zag heer veur alle dudelekheid nog ins: 't Is veur häör hei. D'n aptieker zat 't duuske trök en informeerde: Wie aajd is ze? Eh... Wie aajd bis diech? vroog pap. En tege d'n aptieker: Zès geluif iech. 't Keend had 'ren doum in 're moond gestoke en staok noe de ander hand in de huug-de. Zoeväöl, zag ze. En nog eine. Zès. Zeet d'r wel? Pap waor content. D'n aptieker bekeek 't keend nog ins good en pakde 'n ander duuske oet de kas. Drei kier per daag, 'n theelepelke, zag 'r. Neet mier. Pap loerde nao 't keend en 't keend keek nao 't duuske. Zien! zag 't langs z'nen doum aof. Maag iech ins kieke? vroog pap. Kieke? vroog d'n aptieker oongeluiveg. Meh heer haolde toch 't fleske oet 't duuske. Da's witte! reep 't keend. Zèt dee mer trök, zag pap. Dee hoof iech häör neet te perbere in te kriege. Dee lös ze neet. D'n aptieker begós de zaak weer op te ruime en keek get oongelökkeg nao de ander klante.

58 62 Höbd'r geine roeje? vroog pap. D'n aptieker bekeek 't keend nog ins. En ze is zès? Zeker? vroog heer. Ze zeet 't toch zelf! maakde pap aon allen twiefel 'n ind. Iech höb hei wel get, meh dao moot g'r toch veurziechteg mèt zien. Noets mier es drei theelepelkes per daag, zag d'n aptieker. Zeker neet mier. Huurste? vroog pap. Da's vergif zeet d'n dokter. Is dat good? D'n aptieker had 't fleske al oetgepak en op de balie veur 't keend z'n neus gezat. 't Waor roeje. Is dat ech vergif? vroog ze. Jao, hiel ech, zag d'n aptieker. Dee, zag 't keend. Daan geef miech dee mer, zag pap. Krijg d'r vaan m'ch? In 't gespaan vaan de deur zag 't keend nog: Dee witte is gei vergif, heh pap?

59 63 Vergadering 'T WAOR EUVER TWIE OOR IN DE NACH WIE JÈSKE WAKKER WOORT UMTOT oonder d'n tillefoon kebaalde. Neet tot ze dat allemaol dalek wis, want ze woort hiel langsaam en mèt leid en meujte wakker. Ze had zoe'nen daag achter de rögk wie sommege vrouwe noe en daan kriege zoonder dudeleke oerzaak. Ze had de roete gewasse, 't gans hoes gepóts en nog get kaste oet- en ingeruimp. En toen kaom, tot verhuging vaan de vräög, 'ne naober, dee örges e stökske groond mèt 'ne moostem had, häör tien kilo sperciebuunsjes bringe, boe heer sjijns geine raod mèt wis. Dalek zuver make, effe blanchere en deepvrere, had heer gezag. Daan zien ze 't lekkerste. Ze had häöm verwins en hiel hartelek bedaank en tot tien oor gepoenjakkerd ietot alles weggewèrk waor. Um haaf èlf waor ze, kepotmeuj, in häör bèd getoemeld en deen tillefoon waor dus sjus wat ze nudeg had. Michèl! Michèl! kreunde ze, d'n tillefoon geit. Meh Michèl ripde ziech neet. Dat kós ouch neet, want heer laog neet neven häör. Ze mèrkde dat, wie ze aon häöm wouw sjöddele en ze woort obbins gans wakker devaan. En toen zaog ze ouch tot 't al euver twie waor. Ze vloog 't bèd oet en op häör bloete veuj rende ze d'n trap aof nao d'n tillefoon. Ja..? zag ze boeten aosem. Jèske, zag Michèl, huur. Dao heet eine miene jas mètgenome... per oongelök netuurlek... en dao zitte mien sleutele in... vaan de wagel en vaan 't hoes... Wèts diech wie laat tot 't is? vroog ze opvallend kalm. Jao, jao, 't is euver twie, meh... En höb geer tot twie oor vergaderd? vroog ze geïntresseerd. Nein, netuurlek neet. Meh noe huur... Michèl woort sjijns get nerveus devaan. Iech moot loupe en 't regent tot 't klets en noe gaank neet mie nao bèd, want 't kin wel 'n oor of drei weurde. Iech gaon... Es diech, zag Jèske naodrökkelek, tot twie oor in de kaffee kins haange, daan kinste ouch zien boeste nog oonderdaak kums. Iech gaon nao bèd! Dat lèste keekde ze drachteraon veurtot ze d'n hoorn op 't touwstèl smeet. Gifteg kroop ze weer oonder de dekes en ze laog nog 'n tiedsje te sakkere op die manslui, die ziech vaan oor noch tied get aontrokke en die daan ouch nog meinde tot 'nen andere... Meh binne tien menute sleep ze alweer wie 'n roes. Ze waor nog joonk en slaopeloesheid waor neet mier es e woord veur

60 64 häör. Um 'n oor of drei woort ze evels weer wakker. Noe neet vaan d'n tillefoon, meh vaan 'n oonbestump geluid wat vaan oonder oet 't hoes liekende te koume. Ze laog effe te luustere, meh ze kós 't neet thoes bringe. Ten lange lèste stoont ze op en góng d'n trap aof. Oonder in de gaang wis ze 't. Boete stoont Michèl. Heer heel de klep vaan de brevebös oppe en zóng sentimenteel 't hoes in: I just call to say I love you... Edere kier dezelfde regel. Ze woort gans leiherteg devaan. Langs de moer sjroevelde ze nao de deur en wie heer aosem mós hole zóng zij vaan oet de gaank: I just call to say how much I do. Toen stoonte ze effe allebei stèllekes te lache ietot zij de deur opedoog. 't Waor al drei oor gewees, heer zaog oet wie 'n verzope kat, meh ze trok häöm de gaank in en puunde häöm of heer oet de doed waor opgestande. Begriep zoe get noe mer.

61 65 Klant D'N AMBTENEER ACHTER 'T LOKÈT VAAN DE GIRO ZAOT E BITSJE VEUR Z'CH oet te kieke. Oonderhaaf oor had 'r 't raozend drök gehad, meh noe stoont geine mins mie te wachte. Zalste altied zien. dach 'r. Verdeilde ze 't mer get beter. 't Aajd menneke mèt z'ne slappen hood en z'ne lange verslete winterjas, dat al 'n haaf oor op 'n baank in de hal had gezete, stoont op en sjravelde nao 't lokèt. Geine klant veur miech, taxeerde d'n ambteneer. Zal z'ch wel verdaole. 't Ventsje stoont noe veur 'm en loerden 'm mèt z'n waterege uigskes aon, of 'r nao e sjèlderij keek in e museum. Dag, menier, zag d'n ambteneer vruntelek. Kin iech uuch örreges mèt helpe? 'r Had z'n instructies good geleze en wis tot 'r altied beleef, veurkoumend en vruntelek mós zien tegeneuver klante. En al zaog 't menneke neet direk daonao oet, 'r heel z'ch aon de veursjrifte. Jeh, zag 't ventsje, iech höb hei cent, menier. Mèt z'n linkerhand wees 'r op z'n rechtertes, boe 'r z'n ander hand in had gestoke. Ah, da's fijn, menier. Dat huur iech neet mie zoe dèks allewijl, zag d'n ambteneer. En wèlt g'r die op eur rekening zètte? Moot dat? vroog 't menneke. 'r Kaom amper mèt z'ne kop bove de plaank oet. Nein, dat móót neet, lachde d'n ambteneer. Meh iech dach... Umtot g'r hei komp... Höb g'r 'n rekening? Rekening? doog 't menneke verbaas. Wat veur rekening? Iech krijg noets 'n rekening. D'n ambteneer begós get werm te kriege. 'r Keek ins nao 't meidske wat aon 't lokèt neven 'm zaot, meh die waor te drök bezeg um get in de gater te höbbe. Kiek, menier, zag 'r en 'r leunde get wijer nao väöre, geer höb cent. Geld, zoegezag. Jao? Zeker, zag 't mensje. Heizoe, en 'r wees weer op z'n tes. Good, zag d'n ambteneer. En noe: Wat wèlt g'r mèt dat geld? Wèlt g'r 't hawwe? Jeh, da's nogal zeker, zag 't menneke. Wat dachd'r? Tot iech 't aon uuch wou geve? 't Zien mien cent, en boeveur zou iech die weggeve? Weggeve moot g'r ouch neet doen, zag d'n ambteneer. Meh es iech vraoge

62 66 maag: Boeveur komp g'r hei? Mèt dat geld, bedoel iech. Wèlt g'r 't miech allein mer ins laote zien? 't Menneke lachde zoonder geluid. Dao zojtd'r neet väöl aon höbbe, wah? Uuch ins laote kieke nao mien cent. En daan? Hadd'r nog niks. Da's woer, mós d'n ambteneer constatere. 'r Beide God tot gein klante zouwe koume ietot 'r mèt dit geval veerdeg waor. Meh, g'r komp toch neet allein um miech te vertèlle tot g'r cent höb, heh? Nein, 't Ventsje keek 'm vruntelek aon. Iech wouw uuch vraoge of d'r ze ins veur m'ch wèlt tèlle. Aha! reep d'n ambteneer blij. Tèlle! Jeh, dat is eigelek mie werk neet, meh es iech uuch daomèt kin helpe, wèl iech dat wel doen. Gef 't m'ch mer ins. 'r Staok z'n hand oet en 't menneke begós in z'n tes te vreutele. 't Góng neet gemekelek sjijns. Op dat memint kaom 'nen hier achter 'm stoon en nog 'n juffrouw dao achter. 't Ventsje staok z'n hand weer deep in de tes mèt z'n cent en winkde d'n ambteneer nao z'ch touw. Wie dee bekans oet 't lokèt hóng fluusterde 't kerelsje in z'n oer: Iech kom nog ins trök esd'r 't neet zoe drök höb. 'r Winkde mèt z'ne kop nao de lui achter 'm. Die höbbe dao niks mèt te make. Op de baank zagte ze tot 't mier es fieftegdoezend gölde waor. Meh dat geluif iech neet. Baanke kinste neet vertrouwe. Bedaank. 'r Sjravelde nao d'n oetgaank touw. Verpópzak keek d'n ambteneer 'm nao. D'n hier dee veur 'm stoont gaof 'n betaolkaart en zag: Hoonderdfiefteg gölde, ezzebleef. Fieftegdoezend, menier? vroog d'n ambteneer.

63 67 Aajd ES IECH HÄÖM NEET HAD, ZAG DE MEVROUW, GELUIF IECH NEET TOT IECH 'T oetheel. Wètste... sinds tot Miel gestorve is... Nein, zoe gans allein... Meh aon häöm höb 'ch get aonspraok. Heh jong? Ze käörde 't hunneke effekes euver ze köpke. De maan keek 'r get verwoonderd aon. Aonspraok? vroog 'r. Aon häöm? Dee zal toch neet väöl trökzègke? Dat meins diech, zag ze. De wèts neet wie slum tot dee is. 'r Luustert ech nao m'ch es iech 'm get vertèl. En 't is sjus of 'r 't begrip. Es 'ch get leuks höb kwispelt 'r mèt z'ne start, meh is 't get dreuvegs, daan krup 'r tege m'ch aon of 'r m'ch wèlt truuste. Ierlek woer. 't Is sjus 'ne mins. De meins 't! zag de maan. Ze zaog aon 'm tot 'r neet euvertuig waor, meh ze leet 't zoe. Ze waore z'ch tegegekoume in 't park, gans oonverwachs. 'ne Sjoene veurjaorsdaag waor 't. Nog get fris, meh heerlek weer. Jao, zag ze, get mismeujeteg, este zoe de gansen daag bijein bis, lierste d'ch kinne. Heh jong? Dat zal wel zien, zag heer. Wat tunkst'ch: Zouwe v'r 'n tas koffie goon drinke? 'r Knikde mèt z'ne kop in de riechting vaan 'n deur zaak. Nein, dat geit neet, zag ze beslis. Mèt häöm kin 'ch nörregens koume boe 't get drök is, Dao weurt 'r nerveus vaan en daan geit 'r speie en is 'r gans euver z'n toere. Meh este zin höbs in 'n tas koffie: Kom mèt nao miech. Iech woen hei vlak bij. Mèt häöm kin iech neet mie zoe wied goon. Daan kinne v'r ins bijpraote. V'r höbben us al zoe lang neet mie gezeen. Häören toen had get vraogends. Of mooste op tied thoes zien? doog ze nog debij. Veur wee? vroog 'r. M'n vrouw is al vief, bekans zès jaor geleie gestorve. Iéch höb niks te verlètte. Dat kós iech neet wete, zag ze get verlege. Kom, v'r zien zoe dao. 't Is te kaajd um zoe lang stèl te stoon. Dao kin 'r neet tege. Heh jong? De höbs 'n leuke flat, zag 'r get later. En de maaks lekkere koffie. Aoch jao, zöchde ze e bitteke. De flat is wel sjoen. Wie lang is dat noe geleie? vroog 'r z'ch hel-op aof. Veerteg jaor? Viefenveerteg, zag ze. Iech waor achtien toen. Twie jaor heh? vroog 'r. Tot v'r gevrijd höbbe, mein 'ch. Jao, bekans twie jaor, antwoordde ze. Toen kaom Miel.

64 68 Jao, toen kaom Miel. 't Waor stèl in de kamer. D'n hoond laog aon 'r veuj te slaope. Ze zaoten in gedachte get veur z'ch oet te kieke: 'n Vrouw vaan drei-ensesteg en 'ne maan vaan zèsensesteg. Iech höb väöl vaan 'm gehawwe. 't Waor 'ne fijne maan. Meh noe is 'r al daartien jaor doed. Boe blijf d'n tied. V'r weurde aajd jong. Diech toch neet, zag 'r charmant. De zuus nog sjus oet wie vreuger. Höbste... höbste eigelek noets traon gedach um te hertrouwe? De waors pas viefteg. 'r Had 't z'ch stiekem oetgerekend. Aoch nein..., zag ze. Iech had häöm hei. Miel heet 'm nog gekoch kort veur z'nen doed. Es iech noe gans allein waor gewees... mesjiens... En, jeh, iech had toch eine mote tegekoume dee m'ch beveel, heh? Zoe is dat, zag 'r. zoe is dat. 'r Stoont langsaam op. Bedaank veur de koffie. De moos 'm mer ins koume trökhole. Iech woen in de stad... Weit 'ch. Iech höb 't gans touwvalleg ins gezeen in 't tillefoonbook. Meh de kins beter hei koume. Iech kin mèt häöm zoe wied neet mie loupe. Dat kin 'r neet mie. Iech bel d'ch ins, zag 'r. Spreke v'r aof. In de gaank, wie 'r z'ne jas al aon had, vroog 'r: Wie aajd is dat hunneke? Daartien jaor, zag ze. Pas daartien? vroog 'r geslage. Da's eve aajd es 'ne mins vaan einennegeteg, zag ze. nen Hoond leef zeve kier zoe gaw wie 'ne mins. Wie 'r al boete op 't pertaol stoont, zag ze nog: En 'r heet al ins 'ne kier 'nen hartaonval gehad. Toen veel de deur touw. Wat hèt aajd?

65 69 Krokusse DE ZALS 'T NEET WÈLLE GELUIVE, MEH DE KROKUSSE ZIEN AL OET DE GROOND, zag de maan. 'r Had get in d'n hoof gedabbeld en kaom noe in de keuke z'n han wasse en 'n tas koffie drinke. Boeveur zouw iech dat neet geluive? vroog zij. Es diech dat zègks zal 't wel woer zien. Jeh, meh 't is nog zoe vreug op 't jaor, zag 'r. Ze stoon al e paar centimeter bove de groond. En de narcisse zeen iech hei en dao ouch al. De höbs ze toch ouch geplant zeker? Veur viefentwinteg gölde, dat weet iech nog good. Hendeg väöl geld veur zoe e paar sjtom bölkes. E paar? 'n Ganse does vol, zalste bedoele, zag 'r gepikeerd, 't Waore mier es hoonderd bolle. Meh mèt 'nen houp vaan die sjitskes debij, zag ze. Maak miech get wies! Iech höb ze toch zelf gezeen. Dao waor mier es de hèlf bij die waore neet groeter es 'ne proemekeen. Dat waore de krokusse, zag 'r. Die aandere waore groeter. Narcisse en töllepe waoren ouch debij. En veur die viefentwinteg gölde, dat waor neet deur. Dee vaan heineve heet mier es fiefteg gölde betaold en dee had neet väöl mier es miech. Meh dee had gein krokusse debij! Dat heet 'r miech zelf vertèld. Dee heet verstand vaan hovenere, meh krokusse wèlt 'r neet. En iech vin ouch niks traon. De merels trèkke alle bleedsjes traof, zeet Miel, en daoveur zèt 'r gein mie. Wel tölpe en narcisse, mèh gein krokusse. Miel? vroog heer. Zègks diech Miel tegen 'm? Zeet geer zoe eige? Aoch kom! Ze had 't erg drök inins. Iech zeen dee dèks in d'n hoof. Wiestiech nog wèrkdes. Heer löp al jaore in de WAO en heer heet niks anders es deen hoof. Dao heet 'r ze plezeer aon. Nou, daan zeet me al ins get tegenein en zoe kump dat. Wat kump zoe? vroog 'r in gedachte. Tot me ziech liert kinne en tot iech Miel tegen 'm zègk. Lik toch neet zoe te misseleke! V'r höbbe niks same huur, este dat soms meins. Iech mein niks, zag 'r. 't Waor effe stèl en 'r droonk mèt klein slukskes z'nen heite koffie oet. Dus diech giefs niks um krokusse? vroog 'r toen. Nein, zag ze. Iech vin niks traon. Zoe'n klein sjietblumkes en ze zien zoe weg. Hadste m'ch dat mer ieder gezag, bedach 'r z'ch. Daan had iech miech dat geld kinne spaore.

66 70 Noujeh, daan hadste mier tölpe en hyacinte en narcisse mote koupe en die zien nog deurder. Meh sjoender dus, zag 'r. Zeet Miel tot de merels ze opvrete? Ze trèkke de bleedsjes traof, zeet 'r. Veural vaan de gele. Iech höb allein mer gele, zag 'r tristeg. Die mauve vin iech neet sjoen. Die koume neet oet tösse de struuk. Jeh, iech höb gei benöl devaan, en diech ouch neet. 't Is 't ierste jaor totste in 'nen hoof wèrks. Iech höb noets d'n tied gehad, zag 'r. Meh veur me plezeer bin iech neet werkeloes, este dat soms meins. Nein, nein, dat weit iech ouch wel. Iech zègk allein mer totste dus gei verstand devaan höbs. Iech zal ins aon... eh... Miel vaan heineve vraoge, zag 'r. Dee wèt 't wel. 'r Doog de deur ope. Al haaf boete drejden 'r z'ch nog ins um. Zeet heer ouch Lies tege diech? vroog 'r zörgelek.

67 71 Zaat DE MAAN DEE NOG SJUS DE BÖS GEHAOLD HAD, LEET ZIECH BOETE AOSEM NEVE miech neervalle, zat zien plestikke tuut veurziechteg tösse zien veuj en sjaarde nao ziene zakdook. 't Waor dudelek tot heer flink verkajd waor. Zien ouge traonde en heer begós oetgebreid zien neus oet te snouve en te hooste. Daobij had heer klaorbliekelek rejaol gebruuk gemaak vaan 'n aajd keukemiddel veur te geneze, want heer stoonk zeven ore in de wind nao sterken draank. Heh, heh, zag heer, wie heer ziene zakdook weer in zien tes duide, iech höb 'n kaw. Iech zaot neet trop te wachte veur e gesprek te beginne mèt 'ne zate, meh in zoe'n situaties weet iech noets good raod mèt mien eige. Dus zag iech vruntelek: 't Liekent wel drop in eder geval. Heet niks mèt dat weer te make, zag heer. Geine mins wèt boe 't vaan kump, meh iech krijg dat geregeld. In 't veurjaor is 't huikoorts, zeet d'n dokter. Meh 't is noe toch gei veurjaor? vroog iech. 't Vroor tot 't kraakde. Nein, zag heer gedecideerd. En toch höb iech 't. Noe zal heer wel zègke tot 't gewoen 'n kaw is. Meh in de zomer daan? Höb g'r 't daan ouch? vroog iech mer weer. Jao zeker. Heer keek miech tristeg aon. Zoe'n veer kier per jaor krijg iech 't. Zoe mer inins. 't Begint altied mèt jeuk in mien neus en binnen e paar ore loup iech te snouve en te bleffe wie... wie... Vervelend, zag iech. Vervelend? Waor 't dat allein mer. Meh iech veul miech beroerd, dat kin iech uuch verzekere. En dat doort 'n vol week. Wat iech al neet allemaol geslik höb! Alle soorte hoossjroep, pille, neusdröppels... Niks hölp. Niks Jeh, da's vervelend, heel iech vol. Es iech 'n kaw veul opkoume pak iech miech 's aoves altied... Iech realiseerde miech obbins boe iech mèt bezeg waor. Me hoof 'ne zaatlap neet de weeg nao de kaffee te wieze. E paar kónjekskes zeker? vroog heer mèt de intonatie vaan iemes dee alles al had mètgemaak. Jao, zag iech timied. E paar stevege kónjaks. Kin iech neet, zag heer. Kin iech neet verdrage. Iech drink noets. Heer pakde zien tuut op. Iech moot hei droet, zag heer mismeujeteg. In die kaw weurt 't weer

68 72 erger. Obbins keek heer in zien tuut en begós te vloke: Meh nónde-de-nónde-denóndemieljaar! Noe kiek! Oonder in de tuut laog 'n fles kónjak, en gooje. Meh d'n hals waor draof en ze dreef in 'ne pool. Veur me zwaoger, zag heer. Dee drink niks anders. Kump venaovend mien vrouw filicitere mèt häöre verjaordaag. Dat is miech gebäörd wie iech instapde. Iech kós nog sjus mèt zoonder obbenuits te laote knippe. Sjeelt al weer twie strippe heh. Höb iech effekes tege de kant vaan de bös gestoete. En noe kiek! Bekans feerteg gölde nao d'n hassjemedeie! Iech dach al tot iech get rook. Meh iech dach tot geer 't waort. Mèt die kaw vaan miech... Nóndemieljaar! De bös stoont stèl en heer slófde nao boete. Veur 't gelök waor heer neet gebore sjijns.

69 73 Vakmaan GEF M'CH... 'NS KIEKE... JAO, EIN OONS VAAN DIE DAO, WEES MEVROUW. Ze stoont veur 't kraömke vaan de neutemaan op de merret. Die hei, mevrouw? vroog 'r, terwijl 'r mèt ze blinketeg sjöpke nao 'ne bak wees. Nein, die daoneve. Die jao. Késsjoes, zag 'r content. Ein oons, mevrouw? Jao, ein oons, ezzebleef, zag mevrouw. 'r Pakde 'n tuutsje, meh maakde gein aonstalte urn 't te völle. Maag iech ins get vraoge, mevrouw? zag 'r beleef. Jeh? trok mevrouw häör ougsbraoje op. Is 't veur e fieske, e fuifke, zal 'ch mer zègkge? 'r Zwejde mèt ze sjöpke euver z'ne ganse kraom mèt allerhande soorte neute. Nou, nein. Eigelek mer e paar maan die op bezeuk koume, zag mevrouw get verlege. Zoe mer. 'ne Maan of zès. En zien dat jong lui? Awwer lui? 'r Maakde 'n oonbestumde geste in de ruimde. Aoch, mien awwers en m'n sjoenawwers en nog 'n tant en 'ne noonk. Wiezoe vraogd'r dat eigelek? vroog mevrouw, noe e bitteke verbaas. 'r Góng neet trop in. Aha! zag 'r. Awwer lui dus. Mèt, nao iech aonnum, valse gebete. Jao? Dat zal wel, zag mevrouw noe get kortaof. Meh gef m'ch noe mer 'n oons vaan die késsjoes. Bemeuje wèl iech m'ch neet demèt, zag 'r en 'r lag ze sjöpke neer. Meh esd'r 't miech vraog... Kiek, iech höb gere contente klante, neet? Lui die reklaam veur m'ch make. Dao moot iech 't vaan höbbe. Es hei iemand weggeit en 'r kump thoes tot de oontdèkking tot iech 'm get verkierds höb verkoch... neet get sléchs huur, dat verkoup iech neet... meh get verkierds, get wat 'r neet kin gebruke, kiek, daan snij iech m'ch toch in m'n eige vleis, neet? Daorum vraog iech dat. Maag iech uuch noe ins 'ne gooje raod geve? Mootd'r luustere: Die késsjoes zien good huur, abseluut prima kwalliteit. Dus dao neet vaan. Meh... iemand mèt e vals gebeet, dee kin ze slech ete. Dat geit 'm oonder z'n tan zitte, die stökskes. Dat deit pijn en es 'r pech heet krijg 'r ouch nog 'n oontsteking. Höbd'r noets gezeen wie die lui daan zitte te perbere um dat oongemèrk troonderoet te kriege? Nein? Mootd'r ins op lètte. Die snije geziechter wie t'r duvel veur e götgaat! Um mer die stökskes neut weg te kriege. Of ze moten obbins nao 't toilèt of zoe. En daorum zègk iech altied: Veur lui mèt e vals gebeet gein neute! Nein. Dat huurt neet. Veur

70 74 m'n zaak doug 't neet, meh iech höb gere contente klante. Zoe is dat. Noe höb iech hei get beters veur uuch. Kiek ins: Dat is de zoegenaomde studentenhaver. Meh geine gewoene, meh mèt väöl reziene en wieneg neute. Dát is 't veur die luikes. Die pikke z'ch dao de reziene oet. Dat is lekker weik, dao kinne ze op hun gemaak op likge te zoeke en dat geit hun neet oonder die plaat zitte. Begrepd'r? En, umtot 'rs mesjiens ouch debij zien die get jonger zien, wiet geer beveurbeeld, die hun eige tan nog höbbe, zien ouch neute debij. Dát is de oplossing, zeetd'r: De awwer lui mèt valse gebete pakke z'ch reziene, de jongere mèt hun eige tan pakke z'ch de neute. Zoe is ederein content. Höbd'r 't? Meh noe is éin oons wel get wieneg. Es iech uuch noe ins twie oons, of mesjiens drei oons vaan deen haver gaof? Wat tunks uuch? Gef m'ch daan mer e kwaart kilo, zag mevrouw. Ze keek get döl oet 'r ouge. 'r Völde 'n tuut en reikde ze euver. Ezzebleef, mevrouw, zag 'r. 'ne Gooje raod is noets weg, heh? Nein, nein, zag mevrouw. En toen rizzeluut: En gef m'ch toch nog mer 'n oons vaan die késsjoes. Iech vin die zoe lekker. En iech höb m'n eige tan nog.

71 75 Vieftien ZE HAD ZOE SJOEN HAOR. SJUS ZWARTE ZIJ. Zag 'r. En ze had zoe'n prachtege ouge. Sjus klein vijverkes. Zag 'r. En ze had zoe leuk neuske. Neet te rech en neet te wip. Zag 'r. En ze had e munneke... wie e roezeknupke. Zag 'r. En ze waor zoe vreiselek leef. En heer waor zoe gek op häör. Dat zag 'r. Geer zalt al wel begrepe höbbe tot dit einriechtingsgesprek, es me 't al e gesprek kin neume, neet plaots voont oonder de hoegmès in Slevrouwe. Nein, 't waor op de echterste rij in de cinema. En 't waor jaomer vaan d'n houp geld dee Benoit detegenaon had gegoejd, want vaan de film zaoge ze allebei niks. Heer neet umtot heer allein mer oug veur häör had en zij neet umtot heer de godganseleken tied mèt ziene kop tösse häör en 't dook zaot te fluustere. Meh me kin ziech mer ammezere. En dat doge ze. 's Aovends op häör slaopkemerke góng Annemerie veur de passpiegel stoon, dee ze veur häöre vieftiende verjaordaag had gekrege en bekeek ziech welwèllend kritisch. Ze mós Benoit groet geliek geve, dach ze. En heer had 't nog neet ins euver álles gehad, al mós ze deep in häör hart touwgeve dat dát eigelek mier gebaseerd waor op hoopvol verwachtinge es op hel feite. Meh dao had heer in eder geval veurluipeg nog gein oetstaons mèt. Ze waor al vaanaof de ierste klas lieger sjaol vrundin mèt Benoit ze zusterke, meh ze kós ziech neet rappelere tot heer oets get anders tegen häör gezag had es tot ze z'ch neet demèt mós bemeuje en tot ze mer mèt Marianne mós goon speule en tot ze häöm neet mós koume vervele en tot ze mós opsodemietere. Dat waor noe euver sjijns, want vaan opsodemietere had heer niks mie gezag en Marianne waor ouch neet ter spraoke gekoume. Eigelek waor 't 'n gooj week geleie al begonne, wie ze häör hoeswerk bij Marianne waor koume make. 't Waor tien oor gewoorde ietot ze veerdeg demèt waore en Marianne häör ma, die noe ouch inins Benoit zien ma waor, had gezag tot ze neet allein

72 76 door d'n duuster nao hoes moch goon, want me hoort zoeväöl allewijl, en tot Benoit häör wel zouw bringe. Toen had Benoit häör iers bekeke of ze get waor wat de kat had oetgespeid, meh toen, obbins, had heer get in zien ouge gekrege wat ze dao nog noets gezeen had. Get... jeh wie mós ze dat neume... in eder geval get gans anders. Ze had 't dudelek gezeen. En ouch wie heer opspróng en z'ne jack góng aontrèkke zoonder tege z'n ma te zègke vaan: Heh ma, móót dat noe?! Meh heer had häör rechstreeks nao hoes gebrach. Wel had heer häör kelbas gedrage, dat waor hiel opvallend en d'n ierste kier. En véúr häör deur had heer iers get stoon keutele en had toen oonverwachs gevraog: Noe krijg iech toch wel e muilke vaan d'ch, heh? Ze waor zoe understebove devaan gewees tot ze hiel hel Díéch?! had gerope... es of dát noe wel 't lèste waor boe 'ne mins kós op koume. Jeh... jeh... of maag iech diech e muilke geve? had heer toen gevraog, gans vaan z'nen apperpo aof. Meh veur 't get good te make vaan deen oetval had ze mer gaw häör neus tege zien wang geduid en toen gemaak tot ze binne kwaom. Ze had deen aovend nog lang wakker gelege devaan en gans begrepe had ze 't neet, wie tot dat noe kwaom tot Benoit zoe op slaag neet mie dat misselek breurke vaan Marianne waor, meh 'nen intressante maan. Dat had ze ins geleze: Tot sjoen maander miestal neet intressant waore, meh lieleke wel. En tot Benoit lielek waor, dao-aon twiefelde ze neet. Mèt zien wèl, roej pruuk en z'n sprotele. Dus mós heer wel intressant zien. Allewel... Zóé lielek waor heer noe toch ouch weer neet. Sjoen waor aanders, meh lielek? Ech lielek? Ze had 'm eigelek noets zoe good bekeke, meh wie ze ziech häöm veur de geis perbeerde te hole... Nein, hiél, éch lielek waor heer neet, meinde ze. En 'ne maan hoofde mer get sjoender te zien es 'nen aap, zag häör ma altied. Ze had 't idee gehad tot ze die nach gein oug had touwgedoon, meh wie 's mörgens de wèkker aofleep waor ze toch wakker gewoorde en ze mós dus ouch geslaope höbbe. Evels: Häör ierste gedachte waor weer veur Benoit gewees, dee zoe intressant waor gewoorde en toch neet zoe híel lielek. En noe waor ze dus mèt 'm nao de cinema gewees. De middagveurstèlling. En heer had 'n hendege proum mote betaole veur die plaotse op de echterste rij. En de film waor ouch nog slech gewees. Niks weerd. Ze had 't neet ins kinne volge.

73 77 Benoit had häör hand gepak wie 't leech oetgóng en gaondeweegs waor vaan 't eint 't andert gekoume. En noe vrijde ze dus. En strak góng ze trouwe. Mèt Benoit. Daan woort Marianne häör zwiegerse. Meh ze móste wel nog ins praote euver die vief kinder die Benoit wouw höbbe. Dat voont ze toch wel väöl. Twie mesjiens... of drei... Wie ze al 'n week of drei veur vas vrijde mèt Benoit, zaog Annemarie op 'ne goojen daag tot de jong vaan bij hun neve, dee ze al vaan keendsbeinaof kinde en dee Chrit hètde, gein roej haore had, wie Benoit, meh tot 't eigelek wel 'ne knappe kerel waor. Heer zouw dus wel neet zoe intressant zien wie Benoit, meh heer had wijer wel väöl mèt. En wie ze häöm zoe aonkeek, oonderwijl tot ze euver de sjaol stoonte te praote veur de deur, zaog ze inins get in z'n ouge... get... jeh wie mós ze dat neume... get gans anders es anders in eder geval. Sommege meidskes zien dao geveuleg veur. En Annemarie híel. Dus góng ze stiekem 'ne kier mèt Chrit wandele in 't bos vaan Groonsveld. En heer zag tot ze zoe sjoen haor had en zoe'n prachtege ouge en e neuske en e munneke... en dát allemaol. Meh heer zag 't toch ánders, dach ze. En ze voolt tot dit mèt Chrit väöl mie beteikende es dat mèt Benoit. Dit waor pas ech éch. Ze wis 't zeker. Wie ze 'ne kleine maond mèt Chrit vrijde, zaog ze op 'ne goojen daag tot Harrie... Enfin...

74 78 Fak 't Had get eweg vaan 'n póppekas, dach d'n hier en heer zjeneerde z'ch tegeliekertied eigelek tot heer zoe get kós dinke, hei, op 't kèrkhof. Meh toch... E stökske wijer, neven 't peedsje, zaog heer edere kier 'ne kop mèt 'n patsj bove de eerd oet koume en 'n sjöp mèt groond drachteraon, um weer te verdwijne es d'n drek op 'nen houp gegoejd waor. Komisch, dach heer. Get veur 'ne film vaan Tati. Neve de kojl bleef heer stoon en, kiekentere nao de rögk vaan de grever, zag 'r: Gei leuk werkske, liekent miech. D'n doejegrever drejde z'ch get lesteg um in ze graaf veur te kieke of me 't tegen häöm had en wie heer cónstateerde tot dat in de bedoeling laog, zat heer z'n sjöp deneer, lag z'n han op de rand en kroop gans te veursjijn. Wie heer stoont vroog 'r: Geer zag? Eh..., zag d'n hier, gei leuk werkske liekent miech, zag iech. D'n doejegrever lufde mèt z'n rechterhand zien patsj op en kretsde z'ch anthousias op z'ne kop. Boeveur neet, meint geer? vroog 'r nao 'n tiedsje dinke. Nou jeh... Altied tösse de doeje, de graver, en altied mer weer die kojle graove... 't Zouw niks veur miech zien. 't Is e fak, zag de grever naodrökkelek. E fak zoe good wie 'n ander... meh sjoenderder... eh... sjoender. G'r meint 't! reep d'n hier. Sjoender es 'n ander? Sjoender wie bekker, of slachter, of... of... Pelitie, zag de grever. En nao 'n korte poos: Bevubbeld. D'n hier knikde, nog altied in gedachte. Of oonderwijzer, zag d'n doejegrever taxerend. Bevubbeld. 't Bleef effe stèl, allebei in bedink en zeukentere nao nog mier vakke bevubbeld. Meh, boeveur daan is 't zoe sjoen vak eigelek? vroog d'n hier toen. Iech vin, este zoe de gansen daag bezeg bis mèt de doed, mèt in de groond vreutele en dabbele veur lieker en dat allemaol... Nein, 't zouw miech neet bevalle. Neet de gansen daag, zag de grever. Heer veegde nónchalant mèt ein hand euver de brokeboojem vaan z'nen euveral en haolde oet z'n tes e verkrunkeld pekske sigrètte. Zeet d'r, zag 'r

75 79 bedachzaam, es niks te graove vèlt wèrke veer aon de weegskes en aon de struuk en de buim en zoe. Rotzooj opruime, blaajer bijeinkere, loker aonvölle en kojle geliekmake en dat soort werk. Begrep d'r? Altied wel get te doen. Heer peuterde mèt z'ne wiesvinger in 't pekske, voont niks en froemelde mèt 'ne nondedjouw 't dink inein. Iers wouw heer 't in 't graaf goeje, meh um ein of ander duuster reie duide heer 't weer trök in zien tes. D'n hier prizzenteerden 'm 'n sigrèt. 't Is eur merk neet, zag 'r, meh 't is toch altied beter es niks. De grever keek 'm daankbaar aon, veegde nog ins, noe mèt z'n twie han, euver zien batse en pakde hiel veurziechteg 'n sigrèt oet 't pekske. Daank uuch, menier, zag 'r, geer wèt neet wat dat beteikent este hei wèrks. Zoe'n sigrèt noe en daan. Veural este allein bis. Ze staoke same 't vuur drin en blaosde de rouk veur ziech oet. 't Waor zoe rösteg tot groete slierte roontelum hun bleve haange, twiefelentere of ze nog wel zouwe goon. Dee hei, zag de wèrkmaan, dee kump pas euvermörge. Heer gebierde mèt zien kin nao 't graaf aon zien veuj. Miene collega is kraank, de griep heet 'r, dat löpste d'ch hei gaw op mèt slech weer, en daomèt kin iech neet aon de weegskes en zoe wèrke, allein, en daoveur bin iech al mer begonne. Meh 't heet d'n tied. Dat waor häöm dudelek aon te zien. Meh, bedach ziech d'n hier nao e stök sigrèt, zoe fak, wiet geer dat neump, is dat noe neet deprimerend? De maan keek 'm achterdochteg aon. Geer zag? vroog heer zoonder väöl hoop. Nou jeh... deprimerend... Maak uuch dat noe neet tristeg, zoe de gansen daag tösse de doeje en altied mer dinke aon de doed en ummertouw mer bedreufde lui zien en elend... en zoe..? Nein? De grever keek ingespanne nao z'n sigrèt. Nein! zag heer toen gedecideerd. Nein. Boeveur zouw iech? Kiek, veer mage neet lache hei. Veur d'n dirrektäör neet. Dat huurt ziech neet, zeet dee. En dao heet heer ouch eigelek wel geliek aon, huur. Veur de lui, heh. Meh tristeg zien veer neet. Miene collega al gaar neet. Dee heet vaan die gezègkdes... Wie vint geer die: Veer höbbe de gemekelekste klante. Noets klachte. Heer beloerde d'n andere stiekem meh intens vaan oonder de klep vaan z'n patsj en wachde in spanning op zien reactie. Nou, lachde dee vruntelek, dat zal woer zien. Gein klachte! Hahaha... Kiek, veel de grever häöm in ziene lach, dat mage veer noe neet! Géér kint hei lache. Eigelek huurt ziech dat neet, meh geine kin 't uuch verbeeje. Meh

76 80 véér mote serjeus blieve. Begrep d'r? De wandeleer keek get verlege roontelum z'ch, meh dao waor geine mins in de buurt. Is dat zoe'ne lollege, dee collega vaan uuch? vroog heer toen, oonder d'n indrök toch.

77 81 Nein, gaaroet neet. D'n doejegrever keek in de veerte zoonder get te zien. Nein. Meh heer is wedemaan. Väöl leid gehad mèt zien vrouw. En mèt zien dochter ouch. Meh heer heet vaan die oetdrökkinge... Aoch, zeet heer soms, in de groond zien 't allemaol gooj lui. Heer heel mèt 'n sjeel oug d'n hier weer in de gater. Dee lachde weer, meh stèllekes noe. Höb d'r ze? Good heh? Mehjeh, este daan neet maags lache... Dat is wel ins lesteg huur. Meh 't is e fak, wie iech uuch al zag. Neet gemekelek. Heer mikde 't stumpke vaan z'n sigrèt in 't graaf en d'n hier doog 't 'm mèt 'n liechte aarzeling nao. En op d'n wäörd lètte! zag d'n doejegrever inins. Altied op d'n wäörd lètte. Op d'n wäörd lètte? Wiezoe? Nou jeh... Dink uuch ins in... Iech höb dat vreuger wel gehad wie iech hei pas begós waor. Daan zag iech tegen eine... zoonder erg heh... zag iech: Nou, tot zeens daan mer. Meh daan kraog iech dèks de wind vaan väöre huur. Zoe vaan: Wat tot zeens? Dat zouwste wèlle diech! Iech kom wel es 't mienen tied is en neet ieder. Dat soort dinger, heh. Ao... jao, noe snap iech uuch. Jeh... Of iech zag: Kom ins langs. Nou! De grever sjöddelde tristeg mèt ziene kop. De lui móste dat oeterein hawwe, heh. Me werk en wat iech zoe zègk. Meh ze blieven aon de geng. Dus... altied op d'n wäörd lètte, wie iech al zag. D'n hier knikde begriepend. Jaojao, dao kin iech inkoume tot dat wel ins verfelend kin zien, zag 'r. Meh vaan d'n andere kant, 't is ouch rösteg werk, neet? Geer hoof uuch noets te hajje, wie iech dat me gans leve höb mote doen. Iech höb in zake gezete en dat waor allezeleve... En daobij, zag d'n doejegrever zoonder ziech vaan z'nen apperpo te laoten aofbringe, 't weer maak dèks ouch väöl versjèl. 't Weer? Wie bedoelt geer dat? Wat veur versjèl? De groond, wees de maan. Naat, druug, bevrore en dat allemaol. Dat zien ganse ander technieke. Dat zalt geer toch wel snappe, al höb g'r nog noets 'n sjöp in de groond gestoke. Kiek, wie vendaog, dat is prachteg. Lekker werm en 't heet al 'n week neet geregend. Dat is 't fijnste veur miech. En veur m'ne collega es dee neet kraank waor. Noe graofste veur de plezeer. Meh es 't lang geregend heet en de boel is stroontnaat... Menier dat is ei baar elend! Haw d'ch daan mer in de gater tot de boel neet invèlt este haverweegs bis. En es 't daan ouch nog geit vrere...! Veer höbben al mote bíkkele, menier.

78 82 Jaojao, dat is daan weer 'n ganse ander techniek. Dat mooste kinne. Meh, 't is e fak, iech höb 't al ins gezag. Iech begriep 't, zag d'n hier, en iech krijg wie langer wie mier respek veur uuch. Aoch, de maan haolde z'n sjouwers op, iech laot miech dao neet op veurstoon. Meh gemekelek is 't neet. Meh geer moot miech nog altied vertèlle, boeveur tot 't noe zoe sjóen vak is, zag d'n hier. Geer zag dat zoe, meh geer höb dat neet oetvertèld. Umtot, zag de grever, en heer loerde nao d'n hiemel, boe niks te zien waor es 't blauw vaan de iewegheid, umtot 't ein vaan de werke is. Dat zag de pestoer. Ein vaan de... Vaan bemertegheid? perbeerde d'n hier veurziechteg. Dát waor 't! Vaan bermertegheid! D'n doejegrever woort veur zienen doen gans lösteg. Potverdomme! Wie dèks tot veer al nao dat woord gezeuk höbbe! Miene collega en iech. En noe, zoe mer obbins... Die is good! Zalste Flup zien loere. Dee zag altied tot 't get mèt zategheid te make had, de gek. De zate bermertegheid! zag d'n hier. dat zègke ze vaan eine dee flink zaat is, jao. De maan keek 'm get eigenaordeg aon, meh heer zag niks. Oonwèllekäöreg haolden 'r weer 't verfroemeld pekske sigrètte oet zien tes en voolt mèt 'ne vinger of nog get drin waor. Toen smeet 'r 't kolereg in 't graaf. Hei, hawt uuch dit mer, zag d'n hier. iech kom dalek toch langs 'ne sigarewinkel. Get oonzeker naom heer 't aon. Kiek, dat vin iech noe aordeg vaan uuch, zag 'r. Dat zouwen 'rs neet väöl doen. Merci menier. En es iech ins get veur uuch kin trök doen... Heer houwde ziech obbins mèt zien leeg hand veur z'ne kop. Deh! Mieljaar! reep 'r. Zoe geit 't miech noe altied! Iech bedoel niks demèt, menier, huur. Gaaroet niks! Heer keek d'n andere sjöldeg aon. Ech niks, zag 'r nog ins stèllekes. 'r Hej bekans gekrete.

79 83 Leedsjes

80 84 'T gewete 1. Veur 't lo- kèt vaan, de be- las- ting stoont e men- sje; in zie- nen aw- we moond nog mer ein in- seg tend- sje; op zie- ne kop nog ein grijs haor, de res waor kaal, en zie- nen aw- we jas ver- sie- te en gans vaal. 2. Z'n sjeun die had 'r ins ge- won- ne bij 't kie- ne, meh noe zaog e- der- ein dao- door zien aw krom tie- ne; heer had gein zok- ke, gei- ne zak- dook, gei pos- teur, meh in zien han e breef- ke vaan d'n in- specteur. En in zien ou- ge dao bloonk 'n traon; heer

81 85 dach Noe kiek ins wie ich hei staon! Nog gei- ne na- gel veur m'n koont is miech ge- ble- ve, meh iech gaon mèt e blaank ge- we- te door 't le- ve! D'n ambteneer vaan de belasting stoont te loere en dach: Dao kump weer ins zoe eine mèt bezwoere. Toen lag d'n awwe mins twiefiefteg op de plaank en zag: Dat is gewetensgeld, menier. Bedaank. Iech höb de boel belazerd, dat wèl iech bekinne. Iech daon gein oug mie touw, menier. Dat mooste kinne. Iech had gebedeld, twinteg gölde, deur aon deur, en dat had iech verzwege veur d'n inspecteur. REFREIN

82 86 D'n ambteneer sprónge de traone in de ouge. Heer zag: Dao zien dus toch nog lui die wèlle douge. Iech haol menier d'n inspecteur, blijf effe stoon. Zoe get dat kin iech toch neet zoe mer laote goon. D'n inspecteur dee kaom mèt al zien ambtenere. Heer zag: Menier, veer zien gewetensgeld wel gere, meh es iech uuch bezeen... 't Leve is zoe deur... Toen jenkde ederein en ouch d'n inspecteur. REFREIN

83 87 Nostalgie AochMes- treech boe is 't sjoens ge- ble- ve, boe veer vreu-ger tös-se moch-te le- ve; wie veer kin- der wao - re en eus bès- te jao- re op de sjaol-baank höb-be door-ge-brach? Iech zeen nog us op- pe Vriet- hof sjot- te of mar- sje- re ach-ter de pie- jot- te, en de doe-ve jao-ge of de meids-kes plao-ge; iech huur nog hun ke-ke en ge- lach. Mes- treech, 't weurt zoe kaajd, 't weurt zoe leeg, iech mis de späöl-kes die iech vreu-ger deeg; en op-pe Vriet-hof zeen iech gei-ne mie fla- ne- re iech kin- de al- le lui en zaog de meids- kes ge- re. Mien Treech, 't weurt zoe leeg, 't weurt zoe kaajd, Mes-

84 88 treech, jao diech en iech veer weur- de aajd. 't Kioske, de Bazaar, d'n tore, gónge ein veur ein veur us verlore. En zuug die kentoere mèt leeg ouge loere dao boe vreuger höbbe lui geleef. De beton kaom in de plaots vaan brikke. 't Verkier kin eus gooj stad neet slikke. Wat ins kinder waore heet noe gaw de jaore tot hun inkel nog de sex beleef. Strak, Mestreech, daan moot iech aofsjeid numme. En ligk iech daan in mie lèste humme, laot miech daan kremere want iech wèl neet gere op die kèrkhof zeuke nao de weeg. Meh vaar iers mèt miech door die aw straote, boe iech späölde mèt mien kammeraote. Laot miech daan vergete wat iech höb gewete en verstrui mien asse euver Treech.

85 89 De piep 'ne We- de- maan, hiel aajd en gans ver- sle- te, zaot bij d'n heerd en had niks mie te e- te 't Vuur waor oet en kaajd, heer had gaar gei ver- haajd, en dao op de sjouw laog de vlöch vaan zien vrouw zao- le- ger, zao- le- ger, zao- le- ger. Heer waor allein, al viefentwinteg jaore en vaan zien vrouw had heer allein die haore. Heer had gei vuur, gei leech, en ouch zien piep waor leeg. En dao op de sjouw laog de vlöch vaan zien vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger.

86 90 Heer had gein cent, gei broed en ouch gein kole, en zeker niks um touwbak te goon hole. Heer zaot dao mèt leeg han, die leeg piep in zien tan en dao op de sjouw laog de vlöch vaan zien vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger. Aoch, kós iech toch, dach heer, ins effe pave. Meh iech höb niks, nog geine roejen have. Iech zit hei mer en giep nao die verdomde piep. En dao op de sjouw laog de vlöch vaan zien vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger. Heer kós 't op d'n doer neet mie verkroppe, heet mèt die vlöch zien lèste piep goon stoppe. Wie deep tot zoe'ne maan door 't rouke zinke kaan! En dao op de sjouw laog niks mie vaan zien vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger. D'n iersten trèk, dee kós heer nog vertere, d'n twieden trèk, dee sloog häöm op de nere, d'n derden trèk, aochchot, dao góng heer aon kepot! Vaan neve de sjouw vloog heer rech nao zien vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger. Vaan dit verhaol, wèlt leefste lui toch liere: Gaot geer de piep oet, daot 't daan mèt iere. En tot uuch God bewaor veur alle vrouwehaor! Lègk niks op de sjouw ouch gein vlöch vaan 'n vrouw, zaoleger, zaoleger, zaoleger.

87 91 Mien tant Wijs: La Montague (J. Ferrat) 1 Iech had 'n tant die waor begijn. Iech had 'rs mier, meh toch mer ein die in e nonnekloester zaot. Ze waor neet moeder en neet sjoen en veel daan ouch neet oet d'n toen in häöre maagdeleke staot. Ze lierde kinder in de sjaol -allein mer meidskes allemaolop d'ierste plaots veur braaf te blieve. Ouch leze, rekene, taol en mèt zoe'n antieke kruunsjespen sjoen dik en dun de lètters sjrieve. REFREIN En oonder häör begienekepke waor tant Mestreechser es de res. Z'had altied örgens wel e knebke en aon de Hollenders de pes. 2 Zoe leefde zij in peis en vrei, ach nonne. En ze zónge blij es't Keersemes of Paose waor. Daan kraoge zij weer hinnesop mèt vaan die vètte ouge trop. Die maakde zuster Martha klaor. En daonao hinnefricassee! Dat waor wel good veur nao de plee te kinne goon. Veural mèt unne. Meh sommege góng dat te wied! Die kwaome nao verloup vaan tied wel vroom, meh vureg aon d'n dunne!

88 92 3 Eín waor de moeder vaan 't hoes. Die lachde wel ins in häör voes: Ze waor gebore in Mestreech. Zij had d'n echten Treechter Geis! -Op As'legoonsdag waor ze heis- Ze voont al prachteg wat tant deeg. Meh kiek, obbins góng moeder doed! Ze stikde in e keurske broed. Ze zaot aon taofel en daoneve veel zij -dat waor vas Godes wèlop häör geziech en häöre brèl en trok ziech trök in't ieweg leve. 4 Toen beide tant: Aoch, Slivvenier, laot miech begijn zien, meh neet mier! Want moeder weurde... Niks veur miech! Meh wie ze't zag kraog zij obbins -want ouch 'n non is mer e mins- 'ne roeje kop in häör geziech. Mehjeh, de orde voont tot tant nog kwiek waor en nog bij-de-hand. En alles nog ins euverzeende woort häör vaan hoegerhand gelas zij mós mer blieve veur de klas, umtot ze ouch nog good verdeende. 5 Zoe kwaom 'n moeder oet D'n Haag -de vraogs d'ch aof of dát mer maag!- die voont 't kloester wel wat dor. Ze spraok zelfs vaan 'n douje boel en zag d'n twieden daag al: Troel, -tege mien tant!- jij hep 'n snor! Noe had Troel op häör bovelip 'ne knievel, nog vaan Adams rib. Aon God had zij dee opgedrage. Ze had persoenlek oetgedach: Dat waor 'n offer wat zij brach en dat zouw God beslis behage.

89 93 6 Dus dach tant: Die zit hei verkierd! En tant had vreuger väöl gelierd! Nog veur aptiekers-assistent. Zij had de sleutel vaan de kas - vaan vievajoes en koffiedras - mèt pèlle veur 't gans convent. En heim'lek, 's aovends in häör cel, dat kunske kinde zij nog wel, dao fabriceerde zij e pepke vaan slaoppèl, broom en aspirien en -God, mien tant die waor zoe kien!- verstoompelde dat in e knebke! 7 En 's mörgens reep ze: Hei! Merie! - Want moeder moch allang neet mie - Wil jij mesjiens van mij een knab? Ja, zag Merie, ik hep wel sin. So'n knappie chaat er altijd in. Ik hou wel fan 'n soete hap. Get later laog ze in häör kis. 't Is sjus of 't Sneeuwwitje is, dach tant, en veer de zeve dwerge. Dao ligk ze noe op häöre rögk. Die zien veer neet zoe gaw mie trök, die is noe achter alle berge. 8 Toen kwaom nog ein oet Amsterdam. Die smeerde ziech 'n boteram en 't waor 't lèste wat ze doog! Jeh, 't waor zoe'n echte aw perneuts en z'heel daobij neet vaan get zeuts! 't Waor e mins wat ech drum vroog. En ein oet Alphe aon de Rien. Die wouw allein mer moeder zien um good de baas te kinne speule. Ze luusterde neet nao mien tant en kraog e knebke vaan fondant. Wee neet wèlt hure moot mer veule!

90 94 9 Toen woort mien tant tóch moeder! Nou, dao waor gein ein mie die nog wouw en 't waor ouch geine kattepis! Meh... eedre zoondag hinnesop en soms besjuut mèt muiskes drop ter compensatie vaan't gemis. En alles maakde zij nog good ie zij veurgood häör ouge sloot: Ze beechde bij 'ne Franse paoter! Dee mins kós niks vaan häör verstoon meh Dieu le veut! dach dee, laot goon! Zoe'n non deit toch noets get, iech laot 'r. 10 Tant moot noe in d'n hiemel zien en vas, wie nonnestroont zoe fien, zit zij dao bij Cecilia in't maagdekoer-mèt-pametek want tant waor good meh waor neet gek, en zingk dao vaan haldeiloeja! En neven 'r zitte die drei, die Hollenders, in iewge vrei. Die zallen häör niks mie verwiete. Want in d'n hiemel is de mins 't altied euveral mèt ins. Teminste volgens de Zjezwiete.

91 95 Vreuger Soms daan gaon iech in ge-dach-te nog ins trök nao die jao- re vaan sje-grijn en van ge- lök, wie veer nog gein twin- tig en gein ach- tien wao- re mèh ver- kier- de in wat noe hèt pu-ber- jao- re. Gei- ne mins had oets vaan pu-be- re ge- huurd, gei- ne pu-ber zaog- ste in de gan- se buurt, E ge- lök tot veer dat toen gaar- oet neet kós- te en neet vol-le-gens de beuk vaan al- les mós- te. Iech rap- pe- leer miech nog Merie. en toch waor zij al nom - mer twie, want iers kaom The- a en wie zouw iech die ver- ge- te vaan die kós iech be- kans drei

92 96 daog haos neet mie e- te. En daonao kwaom Merie-Zjozee. Die waor - mein iech - oet de Percee. Die wouw altied in de kepel mèt miech goon beie, meh nao drei weke góng zij toch mèt Sjarel vrije. En es iech dink aon 't verdreet, wie Annemie miech stikke leet! En 't gelök wie iech toen Beppie lierde kinne! Die zaog zoe keul oet, meh die waor zoe werm vaan binne.

93 97 En daan Renée! Dat waor e keend, die waor tot in de groond verweend. Die höb iech gaw gezag: Veer zien us aon't verdaole! Want wat die wouw kós iech vaan geine kant betaole. Wat e gelök! Toen trof iech Jeanne! Die naom mien leve in häör han! Meh wie iech Miek zaog, woar Jeanne direk vergete, want Mie had sex-appeal, al kós iech dat neet wete. Al die kinder bouwde mèt aon mie gelök, en dus dink iech nog ins gere aon hun trök. Jao, iech zeen ze nog en weet nog wie ze waore, ouch al puberde veer neet nog in die jaore, 't waor väöl gelök en väöl verdreet, meh ech gepuberd? Nein, dat neet!

94 99 Verhäölselkes veur kinder

95 100 Dao waor ins... 'NEN OLIFANT, dee zaot te kriete aon de kant. Heer reep: Iech moot toch zoe hel kriete, umtot iech haos neet mie kin biete. Toen kaom sjus Majke aon, de kat. Die vroog: Höbs diech 'n pats gehad? En wee heet diech die daan gegeve? Zègk op! Daan zál iech dee ins eve! Nein! reep deen ermen olifant, iech höb zoe'n pijn aon mienen tand! Iech kin bekans neet ins mie biete en daoveur zit iech hei te kriete. Kat Majke zag: Daan höbste pech. Iech kin neet helpe. Iech moot weg. Iech weet 't: tandpijn is hiel erreg, meh iech moot nao de Pietersberreg. Dao trouwt mie neefke, Sjele Pie. Haw diech d'ch good, huur. Nou, adie. D'n olifant kreet dikke traone. Dao kaom 'n hin aon, mèt twie haone. Die hin die hètde Poependik, de groetsten haon dee hètde Sik, de kleine hètde zoe mer Harie. 't Waor 't hoeshawwe Bombarie: Pa haon, Ma hin en hunne zoon. Pa vroog: Wee heet diech get gedoon, tots diech zoe hel hei zits te kriete? Iech kin bekans neet ins mie biete! reep weer deen ermen olifant. Iech höb zoe'n pijn aon mienen tand! Kom, zag Ma hin, neet euverdrieve! Veer kinne tóch neet bij diech blieve. Jao, tandpijn is gaaroet neet leuk, mehjeh, veer moten op bezeuk. Gaank mer get speule op 't weike. Strak lègk iech diech wel e veers eike. Toen zaot deen ermen olifant

96 101 weer gans allein mèt zienen tand. Dao kaom e muiske aongeloupe. 't Wouw mojzekeutelkes goon koupe umtot 't dao zoe gek op waor. 't Hètde Lieske Ingelehaor. 't Vroog e bitteke verlege: Höbs diech op diene kop gekrege? Meh nein! reep weer d'n olifant, Iech höb zoe'n pijn aon mienen tand! Iech kin bekans neet ins mie biete en daoveur zit iech zoe te kriete. Strak gaon iech vaan d'n hoonger doed! Aoch hellep miech toch oet de noed! Laot miech ins kieke, zoe zag Lieske. Iech bin wel mer 'n hiel klein bieske, meh iech bin slum! Boe zit deen tand dee diech zoe'n pijn deit, olifant? D'n olifant heel op mèt rope en deeg toen ziene moond wied ope. Aon deze kant, zag heer. Jao, hei. De lèste vaan de ganse rij. En Lieske reep: Jao, zeker wete: d'höbs sókkere-besjuut gegete! Jao, gistre, zag d'n olifant, Besjuut mèt muiskes. Bij mien tant. Die kraog obbins 'n olifentsje. 't Waor e jungske. Zóe klein ventsje. En iech kraog sókkere-besjuut, mèt muiskes oet zoe'n groete tuut. En Lieske zag: Iech zeen 't zitte: 'ne Mojzekeutel! 'ne Witte. Dee zit tösse dien tan gepits en es diech örregens op bits daan deit dat pijn. Diech höbs vergete dien tan te pótse! Zeker wete! De höbs d'n eige wel geköld, meh d'höbs toch neet veur niks gebröld. Haw diene moond ins hiel wied ope en laot us mer 't bèste hope. Iech gaon nao binne, dus pas op!

97 102 Haw ope en haw diene kop. 't Muiske leep toen nao de keutel en mèt get vringe en gevreutel kraog 't häöm los. 't Reep gans blij: Iech höb 'm! Kiek noe toch ins hei. D'n olifant zag: Leven hiemel, dat waor toch nog e gans gefriemel, meh 'ch veul tot iech gein pijn mie veul en da's 'n herelek geveul! Vaan blijdsjap góng heer aon 't zinge, jao, heer begós serjeus te springe en toen... dansde deen olifant, hiel plechteg en hiel illegant mèt muiske Ingelehaor e welske, mèt ziene poet um häör klein helske. Aoch, zöchde muiske Lieske toen, wat is 't leve noe weer sjoen! En toen blaosde d'n olifant 't vertèlselke oet vaan zienen tand.

98 103 Dao waor ins... 'NE MENIER, DEE WAOR ZÓE DIK... ZÓE DIK... NOG DIKKER WIE 'NEN OLIFANT. Bekans teminste. Es heer wouw goon zitte waore alle steul te klein. Heer kós allein mer op de groete baank zitte. Zóe dik waor dee menier. Op 'ne kier wouw dee menier ziech e nui pak goon koupe. Meh wie heer de winkel in kwaom, versjrók de baas vaan de pakkewinkel ziech bekans 'ne króf. Höllep! reep heer. Menier, wat komp geer hei doen? Iech kom miech e nui pak koupe, zag d'n dikke menier. Meh menier! zag de baas vaan de pakkewinkel, zoe groet pak höb iech gaaroet neet. Jehmeh, iech moot toch e nui pak höbbe, zag d'n dikke menier. Kiek mer ins hei: Mien brook is kepot en vaan mie jeske zien alle knuip aof en op mienen èllebaog höb iech 'n groete sjäör. Kiek mer. Zoe kin iech toch neet blieve loupe!? Höb geer ech gei nui pak veur miech? Nein, zag de baas vaan de pakkewinkel, zoe'n groete pakker verkoup iech neet. Geer zeet väöl te dik menier. Toen begós d'n dikke menier te kriete. Wat moot iech noe doen? kreet heer. Moot iech noe altied mèt dat kepot pak blieve loupe? Ederein zuut dat, tot iech e look in mien brook höb en gein knuip aon mie jeske en 'n groete sjäör op mienen èllebaog. Aoch, aoch, aoch, wie moot dat noe? De baas vaan de pakkewinkel kraog kompassie mèt häöm. Wèt geer wat? zag heer. Iech zal uuch e pak make! Boven op de zolder höb iech nog 'n groete tent ligke en iech gaon toch noets mie kampere. En vaan die tent zal iech uuch e nui pak make. D'n dikke menier waor zóe blij, tot heer begós te danse in de pakkewinkel. Meh de baas vaan de pakkewinkel zag: Noe moot geer effekes stèl stoon, dikke menier. Want iech moot uuch noe goon mete. Anders weet iech neet wie groet tot eur pak moot weurde. Heer begós aon alle kante d'n dikke menier te mete en wie heer alles had opgesjreve, zag heer: Komp 't de koumende week mer hole. Daan is 't veerdeg. D'n dikke menier dansde de winkel oet en zoe nao hoes. De week drop kaom heer trök en... 't pak waor veerdeg. 't Waor gans oraanje en 't liekende wel 'n tent, zoe groet waor 't. Meh d'n dikke menier waor hendeg blij demèt en wie heer 't aon had voont heer ziech zoe sjiek in

99 104 zie nui pak tot heer de baas vaan de pakkewinkel 'nen dikke puun gaof. Toen góng heer de straot op. En alle lui repe: Kiek ins dao, wat 'nen deftegen dikke menier! 't Is sjus 'n tent die kin wandele! En zoe waor 't ouch. Meh d'n dikke menier waor hiel content tot heer gei look mie in z'n brook had en wél knuip aon ze jeske en gein groete sjäör mie op z'nen èllebaog. 'N MOES EN 'N KAT DIE GÓNGE SAME WANDELE. EN RAOJ NOE INS WAT? DIE KAT, DIE AOT AMANDELE! EN WAT AOT DIE MOES? DIE AOT VAAN KOFFIESJEUTELKES -HIEL DEFTEG EN LOES- BESJUUT MÈT MOJZEKEUTELKES.

100 105 Dao waor ins... 'N MEVROUW EN DIE HAD 'N HUNNEKE. 'T WAOR 'N HIEL DEFTEGE MEVROUW EN 't hunneke waor mer 'n hiel klein hunneke. 't Had wel veer puutsjes en twie uigskes en twie uurkes en e munneke en e stertsje, meh 't waor zoe klein tot de deftege mevrouw 't in häör kelbeske kós duie es ze oetgóng. En dao mós 't daan d'n hielen tied in blieve zitte, zoe lang es de mevrouw góng wandele. Allein ze köpke kaom debovenoet. Nou, dat voont 't hunneke gaar neet leuk huur. 't Had väöl liever geloupe netuurlek. Op de straot en op de stóp en in 't park en zoe. Meh die mevrouw waor zóe defteg tot ze häör hunneke neet wouw laote loupe. Ze voont tot 't op straot zoe veis waor, tot ze altied häör sjeun pótsde es ze oet waor gewees. En dus wouw ze neet tot häör hunneke, wat netuurlek gein sjeunekes aon had, op de straot góng loupe mèt zien bloete putekes. Allein binne moch 't hunneke los loupe. Meh... hiel veurziechteg, tot 't niks umstoetde en nörges kretse op maakde en niks voel maakde. Soms zaot 't erm hunneke wel ins op de vinsterbaank en daan zaog heer de ander hun roondrenne en speule en daan woort heer zjeloes op die gewoen hun, die neet zoe'n deftege mevrouw hadde. En daan blefde heer wel ins tege de ander hun. Meh dat moch ouch neet veur de deftege mevrouw! Daan begós ze op häöm te moppere. 't Hunneke voont 't hiel erg allemaol en heer bedach ziech of heer noe altied in dat kelbeske zouw mote zitte en noets ins op straot zouw mage loupe en of heer neet ins stiekem devaandoor zouw kinne goon. Meh de mevrouw leet häöm zelfs neet allein in d'n hoof loupe, umtot zien putekes daan voel zouwe weurde. Meh op 'ne kier góng de deftege mevrouw weer in de stad nao de winkels kieke. En 't hunneke mós netuurlek mèt. In 't kelbeske, mèt allein mer ze köpke debovenoet. En wètste wat 't hunneke toen doog? De zals 't neet wèlle geluive, meh... meh... 't piesde in 't kelbeske! 'nen Hieleboel! En alles waor naat in 't kelbeske: Mevrouw häöre zakdook en häöre lippestif en häöre portmenee en häör sleutele en alles. Nou, dat waor miech get wie ze thoes kwaome! De deftege mevrouw wouw häör sleutele pakke veur de deur ope te doen en... toen mèrkde ze tot alles kletsnaat waor. Ba-a-a-ah! reep ze. Wat is dat noe? En toen bedach ze tot dat allein mer vaan häör hunneke kós zien. Tot dee in

101 106 't kelbeske gepies mós höbbe. Dat voont ze zóe veis, tot ze häör kelbeske op de groond goejde en weer hiel hel Ba-a-a-ah! reep. Wat e veis hunneke! Meh wie 't kelbeske op de groond veel, spróng 't hunneke droet en góng hiel hel de luip op. 't Rende de straot oet en nog 'n straot en nog ein... en 't rende mer door. Heerlek voont 't hunneke dat. En wie 't meuj woort kaom 't aon e klein huiske boe e jungske en e meidske woende mèt hunne pappa en hun mamma. En dao góng 't hunneke op 't stupke zitte. Toen kaome sjus 't jungske en 't meidske oet sjaol thoes en ze zagte: Ao, wat e leuk klein hunneke! Dat numme veer mèt nao binne. En zoe kwaom eus hunneke in dat klein huiske te woene. En 't waor dao hiel gelökkeg, want 't moch noe boete renne en drave zoe väöl es 't wouw en... 't hoofde noets mie in e kelbeske. DAO WAOR INS E JUNGSKE, DAT HÈTDE LEWIEKE. HEER HAD 'NE PAP EN DEE PAP HÈTDE PIEKE. WAT ZAGTE DE LUI, DACHSTE, TEGE LEWIEKE? DIE ZAGTE ALTIED: DAG LEWIEKE VAAN PIEKE.

102 107 Dao waor ins... E JUNGSKE DAT WÖLLEMKE HÈTDE EN DAT 'NE PA HAD DEE KÓS TOUVERE. Jao, ech touvere. Dee touverde zoe mer e wöllemke oet dien oer of oet dien haor en es heer gooj zin had 'ne gölde. Dat kin netuurlek neet ederein! Daoveur mooste touveneer zien. Wöllemke waor hiel gruuts op ziene pa. Meh bij Wöllemke op sjaol, dao geluifde geine häöm es heer zag tot ziene pa 'nen touveneer waor. De jonges en meidskes lachden 'm oet. Wèèèh, repe ze, diech vertèls mer get. Diene pa kin vas touvere! De maaks us get wies. De wèls us kölle! Dat voont Wöllemke neet leuk. Noe had heer 'ne pa dee ech kós touvere en noe geluifde ze häöm neet. Wach mer, dach heer, iech krijg uuch nog wel. Thoes vertèlde heer aon zienen touverpa tot de kinder häöm neet wouwe geluive. Noe, Wöllemke, zag ziene pa, die zalle veer ins get laote zien. Iech lier diech 'n touverkuns en este hun die lies zien daan mote ze d'ch wel geluive. Want es iech neet kin touvere, wie zouw iech 't diech daan kinne liere? Lèt op: Iech gaon noe e look laote verdwijne. E look? vroog Wöllemke. Kin dat daan? Lèt op, zag pa. Heer góng mèt zien hand in zien tes en zag: Kiek good, iech haol e look oet mien tes. Hei is 't. Heer leet Wöllemke 't look zien. 't Zit tösse mienen doum en miene vinger. Zuuste 't? E roond look. Jao, noe zaog Wöllemke 't. En noe, zag pa, hokus... pokus... pas... en heer klapde in zien han... deh, noe is 't eweg! Of zuuste 't nog? Nein, Wöllemke zaog ech gei look mie. Heer oefende good en d'n daag daonao, op sjaol, reep Wöllemke alle kinder oet zien klas bijein en vertèlde tot ziene pa häöm touvere had gelierd. En heer leet hun 't kunske zien vaan 't look en ze waoren allemaol verpópzak. Zelfs de meister. En heer moch 't veur 't bord nog ins doen en in alle klasse vaan de ganse sjaol en ederein voont tot Wöllemke ziene pa 'ne groeten touveneer waor en Wöllemke ouch al. Zoe zuuste mer.

103 108 Emancipatie IECH WOUW TOT IECH E JUNGSKE WAOR, zag Lieske vaan heineve, daan zouw iech dee mèt dat roed haor zie vèt ins effe geve! Dát is zoe misselek sjtom joonk! Wie'ch lès Lewieke voorde toen zag heer tot 't jungske stoonk! 't Is sjus twie gewoorde! Iech bin e meidske en mien ma zeet tot iech neet maag houwe. Dat deit 'n daam toch neet, zeet pa. Dat zouw häör gaw berouwe. Iech wouw tot iech e jungske waor. Iech zouw miech mèt dee kloppe! Iech trok dee aon dat feis roed haor! Iech zouw dee ein versoppe! Es heer get vaan mie breurke zag kraog heer vaan miech de zege! Dee had iech 't gaw bijgebrach! Dee lierde iech ins vege! Iech gaof 'm iers ein op die staar en daan ein op die kókkel! En daan kraog heer 'rs nog e paar vaan achter op dee pókkel! Iech wouw tot iech e jungske waor! Daan kós iech m'ch ins houwe! Meh jeh, iech bin 'n daam, da's klaor. En houwe? Niks veur vrouwe. Eus Lieske is noe daarteg jaor en woent neet mie heineve. Dat jungske mèt dat vuurroed haor dat is noe häöre leve. Ze heet twie kinder mèt dat joonk: Ei zwart en eine roeje. Dat joonk vaan vreuger is 'ne boonk en neet ins zoe'ne koeje.

104 109 En houwe? Nein, Lies is neet groet en dat wèt zij terdege. Mèt leefde, zoonder slaag of stoet, heet zij häöm klein gekrege. D'N OLIFANT ZAT ZIECH DENEER EN ZAG: BRENGK MIECH E PÖTSJE BEER. EN TOT IN DE KLEINSTE DÖR-RE-PE HOORT EDEREIN HÄÖM SLÖR-RE-PE.

105 110 IN ITTERE, DAO AON DE MAOS, WOENT 'NEN HIELE GROETEN HAOS. HEER HEET E STERTSJE EN VEER POETE, EN OUCH NOG OERE. TWIE. HIEL GROETE. EN KINDERKES MÈT GEKKE KURE, DIE KIN HEER MÈT DIE OERE HURE. DAO WAOR 'N EVERMENNEKE, DAT KOOKDE IN E PENNEKE ROEDMOOS MÈT ZAAJT EN BOENEKROED. DAT MAAKDE HEER DAAG IN DAAG OET. MEH SOMS LAG HEER ZIECH IN ZE BÈDSJE EN AOT HEER ZIECH 'N HEL KEDÈTSJE. ES 'T REGENT VREUG OF LAAT WEURT DE GANSE WERELD NAAT. MEH NEET ZUSTER ADRIELU! DIE HEET EINE PERREPLU. IN DE ZANDBAK ZAOT 'N VLEEG. DIE AOT DE GANSE ZANDBAK LEEG. MEH DE BAK LEET ZE MÈT RÖS UMTOT 'N VLEEG GEIN ZANDBEK LÖS. DAO WAOR INS E JUNGSKE, DAT HÈTDE CHRISTAFFEL. DEE HAD GERE IES, MEH NOG LIEVER 'N WAFFEL. EN 'T LIEFSTE VAAN ALLES, IECH MAAK DIECH NIKS WIES, HAD EUZE CHRISTAFFEL 'N WAFFEL MÈT IES.

106 111 Legendes

107 112 Meziek veur slevrouw NEET ALTIED HEET 'T BEELD VAAN DE STERRE DER ZEE ZOE RÖSTEG EN SEREEN OP d'n troen in Slevrouwekèrk gestande. Ietot 't dao woort geplaots heet 't nogal ins mote reize! Dat kwaom umtot de stad bezat waor door 't leger vaan de Hollandse Staote en me waor bang tot die 't beeld get zouwen aondoen. Dat waore jummers prottestante en die móste niks vaan beelde höbbe. Iers had me 't verborge in 't kloester vaan de Annunciate in Wiek. De zusters hadde netuurlek good veur 't beeld gezörg en aon geine vertèld tot Slevruike bij hun in hoes waor. Meh op e gegeve momint woorte e paar börgers, die zelf 't beeld nao 't kloester hadde gebrach, toch bang tot de bezètters drachter zouwe koume en spraoken aof tot ze 't beeld nao Slevante zouwe bringe. Dao laog hoeg op de berg e paoterskloester en umtot dat boete de stad waor meinde ze tot de Sterre der Zee dao veileger zouw zien. Zoe zaog me op 'nen aovend in de winter veer flinke kerels mèt 'n doedskis oet 't kloester vaan de zusters vertrèkke, euver de brögk nao de Pieterspoort. 't Waor kort veurtot de poort op sloot zouw goon en de wachters maakde ziech veerdeg um de zwoer deure touw te doen. Ze kóste al de trommele hure vaan de seldaote die de sleutel kaome bringe. Woe moot geer nog zoe laat naotouw? vroge ze aon de maander mèt de doedskis. Jeh, wat dachste? zag eine brutaol. Dat zuuste toch zeker wel? Op Sint Pieter is eine gestorve en veer goon 'm ze lèste kemerke bringe. Of dachste soms tot veer greunmoos gónge hole? Nein, dat zal wel neet, zag de commandant lachentere. Heer waor blij tot zienen deens haos drop zaot en tot heer ziech dalek lekker kós goon werme. Alloh, sjendaol, maak toste weg kums. Iech gaon slete. Zoe kaom 't beeld vaan Slevrouw, want dat laog netuurlek in die doedskis, veileg boete de stad. Laat in d'n aovend kaome ze op Slevante aon. Dao laoge alle paoters al in bèd. Allein de gardiaon en zienen assistent waore nog op, want die wiste wat stoont te gebäöre. Mèt väöl respek woort 't beeld oet de kis gehaold en verborge in de kloesterkepel. Dao zouw 't good besjermp zien. Meh noe huurt wat gebäörde. D'n daag denao laog de snie dik op 't veld en op de struuk en buim vaan Slevante. Me hoort niks dao, zoe rösteg waor 't. Geine boer dee nao ze land

108 113 góng, gei peerd wat de kaar mós trèkke, niks reurde z'ch. En toen hoort de broeder-köster, dee d'n altaor aon 't veerdeg make waor in de kepel, opins get tikke op 't ruutsje neve ziech. En wie heer verbaas opkeek, zaog 'r 'ne liewerik, dee veur 't vinsterke in de loch hóng en lösteg ze veurjaorsleedsje begós te fluite. Nou, nou, dach de broeder, dee is gans gek. Dee meint tot 't lente is en tot 'r e nèske moot goon bouwe zeker. Alloh, gaank gek! reep 'r. Meh de liewerik heel vol en bleef 'ne gansen tied meziek make. Dee is veur de poes, zag 'ne wijze paoter dee debij kaom. Veugelkes die zoe vreug zinge... Meh d'n daag denao góng 't sjus zoe. En edere mörge zóng de liewerik tot verbazing vaan alle broeders en paoters, die niks devaan begrepe. En pas wie me, veur de zoeväölste kier, 't beeld weer örgens anders naotouw brach, noe nao 't Belsj, kaom 'n ind aon 't kónzair. Allein de gardiaon en zienen assistent wiste wel wat dee liewerik edere mörge kaom doen: Heer zóng veur Slevrouw Sterre der Zee zie sjoenste leedsje. Umtot ze dao op die verborge plaots noets bezeuk kraog vaan Mestreechtenere zeker.

109 114 De droeve vaan sintervaos WEE EUVER DE MOEZEL SPRIK OF HUURT SPREKE DINK AON WIEN. En gei woonder. De hellinge langs die rivier stoon vol wienstekker, boe-aon in 't naojaor groete trosse droeve haange. En de wienboere make dao doezende en doezende flesse lekkere wien vaan. Meh tot Sintervaos dao in de buurt ouch al 'ne wienberg had, dat zalle de mieste lui neet wete. Toch steit 't zoe gesjreve in 't leve vaan d'n heilege. En 't mote heerleke droeve zien gewees, volgens de vertèller, dee Veldeke hètde. Tot die droeve zoe lekker waore, dat wiste ouch de kinder die in de buurt woende. Meh 't waore koejonges, die. En mesjiens waore zelfs meidskes debij! In eder geval dougde ze neet, want 's nachs, es alle lui slepe en geine hun kós zien, krope ze stiekem de wienberg vaan Sintervaos in en aote z'ch stief aon de droevetrosse. Foj, foj! Kint g'r 't uuch veurstèlle? Zoeväöl vaan die prachtege geel droeve en geine dee hun zaog? Jeh, geine mins... Meh Sintervaos zaog 't wel! En heer voont 't mer niks tot die batteraove zien droeve kaomen opete en ouch nog soms de struuk verinneweerde! En op 'ne kier, wie die däögenete weer ins hoeshele tösse de wienstekker en z'ch begaojde aon de droeve, stoont inins 'nen awwe maan veur hun. Heer straolde leech oet en heer liekende op... Sintervaos! En toen kraoge die sjinaoze ins hunne kristelier geleze! Sintervaos vertèlde hun ins perceis wie heer euver hun en hun streke dach. En, zag 'r, veur straof móste ze noe allemaol blieve woe ze waore, of ze wouwe of neet, en wachte tot hun femilie of hun vrun hun kwaome zeuke. Toen verdween heer. Meh wie de kinder wouwe wegloupe... Dao kaom geine vaan zien plaots aof. Ze kóste ziech gaaroet neet mie verreure! Hun veuj plakde aon de groond vas. En wee sjus 'nen droevetros in zien han had, kós dee neet mie loslaote. En wee e blaad of 'ne steel of 'n raank vaan 'ne stroek vashad... sjus vaan 't zelfde! Nou, dat waor miech dao e gekriets en e geroops en e gebröls! Meh pas de volgende mörge mèrkde de pa's en de ma's en de breurkes en zusterkes vaan de gawdeve tot neet ederein thoes waor. Toen gónge ze allemaol zeuke en umtot 't 'rs zoeväöl waore leep op 't lèste 't gans dörp te rope en euveral te loere en zoe voonte ze hun levekes in de wiengerd vaan

110 115 Sintervaos! Meh mètgoon... Nein huur! Ze zaoten allemaol vas. Toen begós ein verstendege ma te beie tot Sintervaos en te vraoge of heer de kinder neet wouw verlosse. En ederein begós mèt te beie. En eine pa belaofde tot heer mèt zien vrouw en kinder op zien bloete veuj 'ne beiweeg nao Sintervaos in Mestreech zouw doen. Ederein belaofde toen 't zelfde. En toen, opins, waore alle droevetikkers weer vrij! Ze zalle wel blaore aon hun veuj höbbe gekrege vaan dee beiweeg. Meh iech dink neet tot ze nog oets droeve vaan de wienstekker vaan Sintervaos höbbe getik.

111 117 Keersgediechte en-verhaole

112 118 Keersemes HÖB GEER 'T AL GEHUURD? DOA IS E KEEND GEBORE! JEH, NEET HEI IN DE BUURT MEH WIED WEG, BIJ DE MORE OF TOCH ZOE NAOVENTRINT. DAO LIGK 'T IN E STELKE ZOE-MER IN ZIE BLOET VELKE. 'NEN EZEL EN E RIND DIE STOON GET STOM TE LOERE, DAO ZINGE INGLEKOERE, DOA BLINK 'T STARELEECH... SJIJNT DAT OUCH IN MESTREECH?

113 119 Kribbeke DA'S ZJEZEKE, ZAG FREDDIE STÈLLEKES. Heer stoont mèt ze klein breurke veur 't kribbeke in de kèrk en wees mèt ziene vinger op 't kinneke. Ma had gevoonde tot ze mer ins same móste goon kieke en heer voolt ziech noe gepeers um ze breurke ein en ander oet te lègke. Boe? fluusterde Sanderke trök. Dee dao, in 't stru. Zuuste 'm? Freddie lufde ze breurke op 't kneelbenkske en reikde zoe wied wie heer kós mèt zien hand. Dat kleineke? vroog 't ventsje verbaas. Jeh zeker. Dee is pas gebore. Freddie kós dat oonverstand neet good oonder zien möts kriege. Heer zaot al in de derde, meh Sanderke waor nog mer 'ne kleuter. Choh..., zag dee. Dee heet niks aon. Jewel. Kiek daan. 'ne Luier. Dat zuuste toch. Sanderke bekeek ziech Zjezeke nog ins good. Allein 'ne luier, zag heer toen. Heet dee neet kaajd? Jeh zeker, zag Freddie gedecideerd. Alliech heet dee kaajd. Meh d'n os en d'n ezel hawwen häöm wel werm. Boe zien die daan? zeukde Sanderke. Achter Zjezeke. Dao stoon ze toch. Sjele! Freddie had nog gein diploma kleuterleider. De bis zelf sjeel, zag Sanderke vruntelek. Is dat d'n ezel? Nein, dee grijze mèt die lang oere is d'n ezel en dee brojne is d'n os. Die aoseme op Zjezeke en daan krijg heer werm. Ao. Sanderke stoont in gedachte. Wat is dat, 'nen os? vroog heer toen. 'n Kooj, sufferd! Wètste dat nog neet? Freddie begós oongedöldeg te weurde. En de zègks os! reep Sanderke veroongeliek. Umtot 't 'nen os is! fluusterde Freddie naodrökkelek en wies. En de maags hei neet sjriewe in de kèrk. Heer pakde ze breurke bij 'n hand en zag: Kom, veer goon. Meh Sanderke waor nog neet oetgekeke. Wee is dat dao? vroog heer mèt ziene vinger nao bove. Dat is 'nen ingel. Dat zuuste toch wel. Kom noe. Kin dee vlege? vroog Sanderke benuid.

114 120 Jeh alliech kin dee vlege. Heer heet toch neet veur niks vleugels. Kiek daan! En noe kom! Heer trok aon Sanderke zien hand, meh dee heel ziech good vas aon de baank. Vluig dee neet eweg? vroog heer oonnuzel. Nein, dee blijf dao haange. Dee is toch neet éch. Dee is vaan stein of zoeget. Kom noe, daan krijgste e stok keerskrans thoes. En Zjezeke? vroog Sanderke nog. Wat Zjezeke? Freddie had noe genóg devaan en lufde Sanderke op vaan de baank. Is dee wel ech? keekde de kleine. Nein, dee is ouch neet ech. Dee is ouch vaan stein. Noe kom, anders koume veer te laat veur de keerskrans. Heer trok Sanderke nao d'n oetgaank. 't Keend leep echtersteväöre mèt. Bij de deur reep heer nog: Daan heet heer ouch neet kaajd, es heer neet ech is!

115 121 Herdertjes 'T ROOK ECH NAO KEERSEMES, VOONT DE PESTOER, WIE 'R Z'N PASTORIJ BINNEGÓNG. De gaank hóng vol zoere knien en sop, mèt detössedoor get dennebos en veural de reuk vaan veerse koffie. Anna! reep 'r, um te laote hure tot 'r dao waor. Joehoe! kaom oet de keuke. Iech kom! 'r Góng de kamer in en leet z'ch in z'ne zedeleer valle. 'r Waor meuj. Gei woonder eigelek. 'r Tèlde op z'n vinger aof: Iegistere 'n bejaordeviering, gistere veur de kraanke en veur de kinder op sjaol, gisteraovend 'n gezinsmès en 'n plechtege nachmès en vemörge de herderkesmès en 'n plechtege hoegmès. Zeve vieringe in, zègk mer twie daog. Mèt preek edere kier! Moch 'r daan get meuj zien mesjiens? Mèt 'ne zöch trok 'r 't sigarekiske nao z'ch touw. Anna kaom binne mèt de koffie. Meuj? vroog ze wie ze 'm aonkeek. Jao, zag 'r. 't Is toch väöl op zoe'n daog. 'r Staok z'n sigaar aon en pafde e paar wolke de kamer in. Waor 't drök? vroog Anna oonderwijl ze de koffie insjödde. Gans vol, zag 'r, toch content. 'r Duide op de knóp vaan de radio en e kinderkoer kaom binne mèt daar schoten drie stralen dooreen.... Sebiet zat 'r 'm weer aof. Verbaas keek Anna 'm aon euver häöre begaajemde brèl. Wat is 't noe? vroog ze. Ze zat ziech in de fauteuil neven 'm en reurde in häör teske. Iech kin ze neet mie höbbe, zag 'r. Wee? vroog Anna. Es kinder hadde ze nevenein gewoend op 't dörp. Ze hadde same gespäöld en Anna had 'm altied Zjaakske geneump umtot 'r e paar jaor jonger waor wie zij. Meh vaanaof tot 'r nao 't simmenarie góng waor ze Menier Zjaak goon zègke en wie 'r eimaol d'n toog aon had, had ze noets get anders mie gezag es Ierweerden Hier. Zij waor getrojd, had gein kinder gekrege en waor nao twinteg jaor wedevrouw gewoorde. En zjus toen zeukde heer 'n nui hoeshelderse umtot de aw get geërf had en ouch al op leeftied gewees waor en demèt oetgesjeid waor.

116 122 Zoe waore ze weer bijein gekoume. Noe zag ze Hier of Hier Pestoer tegen 'm. De herdertjes, zag 'r. Wat zègkd'r miech noe? vroog ze verbaas. De herdertjes? Kint g'r die neet mie höbbe? Nou, zörg mer tot dat geine huurt. Iech vin 't mer e raar gezègkde veur 'ne pestoer, nump miech neet koelek. Boeveur zouw dat raar zien veur 'ne pestoer? Ze haange miech de stroot oet! Deh! 'r Blaosden 'n groete wolk nao de plefong en zaot ziech in z'n eige te ammezere euver häör veroontweerdeg geziech. Noumeh! E keersleedsje notabene! Iech geluif tot geer uuch nao 't ete mer get moot goon lègke. G'r zeet meuj. Dat daon iech zeker, zag 'r. Iech höb 't verdeend, tunks miech. Meh dat heet niks mèt de herdertjes te make. Die kin iech neet mie zien of löchte. Da's alles. Meh wat höbd'r daan trop tege? vroog Anna mèt groete ouge. Zoe lang es iech m'ch kin rappelere zinge ze 't al mèt Keersemes. En iech vin 't e sjoen leedsje. Daan höbste noets debij gedach este 't zóngs, zag 'r obstenaot. De moos ins good kieke wat dao steit. De herdertjes lagen bij nachte. Iech laot die nachte in plaots vaan nach daan nog veur wat 't is, meh iech vraog wel: Bij wee of bij wat laoge ze? Of boe? Bij nachte! Noe vraog iech d'ch! Ze laoge bij nachte! Maags diech ins perbere um bij nachte te goon ligke. Dat zal d'ch neet lökke. Jehmeh, dao steit ouch: Zij lagen bij nacht in het veld! reep Anna. En dat is toch zeker zoe? Ze láoge toch 's nachs in 't veld?! Da's de twiede zin, zag de pestoer. De ierste is: De herdertjes lagen bij nachte. Lègk m'ch dat mer ins oet este kins. Anna stoont op en sjödde nog ins koffie in. Iech snap 't neet, zag ze. In alle beukskes steit dat leedsje, ederein kint 't, ederein zingk 't en noe, obbins, höb geer genóg devaan. Jao, en de kinder zingen 't in de sjaol, vaan de ierste tot de zèsde klas, en de bejaorde en de kraanke en in eder mès zingk 't volk 't en eder kinderkoer en zangkoer heet 't op z'ne rippertoire stoon en geine dee ins debij dink: Wat zing iech noe? En iech moot 't mer aonhure. Hoonderd kiere in de weke roond Keersemes. Iech höb genóg vaan de drie stralen die dooreen schoten en vaan 't liep tegen het nieuwe jaar ouch! Iech bin 't kotsmeuj. Dao! Dink aon eure blooddrök, zag Anna. Iech vin... ze sjöddelde mèt 're kop. Iech vin tot geer, es pestoer, zoeget neet maag zègke. 't Is 'n heileg leedsje en geer es geistelek...

117 123 'n Heileg leedsje?! Get gerijmels is 't, vaan de ein of aander gooj ziel die niks devaan kós. Dát is 't. Heileg? Slivvenier zal mote lache es 'r 't huurt. En de herdertjes nog helder! Dat waore rauw sjötters, Anna, die herdertjes vaan diech. En es eine drie stralen dooreen zaog sjete, daan waor dat umtot 'r 'ne slaag op z'n oug had gekrege. Zoe waor dat. Iech wèl 't neet mie hure. Iech verbeej 't gewoen! Meh dat kint g'r toch neet make? Anna zaot stief in 're stool. Wat zalle de lui devaan zègke? En d'n deke? En de bissjop? Iech höb mèt geinen deke en geine bissjop get te make. 't Geit hei um get herdertjes en iech zègk tot iech dat leedsje neet mie wèl hure. Dat is alles. Iech sjäör 't oet de beukskes, of iech striep 't door, of... In eder geval: Troet goon ze. Anna stoont op. Ze keek get verslage en veroongeliek. Iech gaon ins nao 't ete kieke, zag ze. Euver drei kerteer goon v'r aon taofel. Daan trèk iech de fles vas ope, zag de pestoer. 'r Pakde neven 't bufèt de Keersemesfles. 'n Sjoen fles, wis 'r, en vaan e good jaor. Veurziechteg snooj 'r de kapsuul door en trok de stop droet. 'r Rook ins aon d'n hals en knikde content. Toen zat 'r ze op de taofel, die al gedèk stoont mèt in 't midde de zèlvere kandeleer mèt drei boezjies, dee nog vaan zien ma waor gewees. Hei en dao laog 'n tekske höls op de keersluiper. 't Zaog good oet, dach 'r. Zoe waor Anna oonbetaolbaar. Ze kinde get vaan koke en ze wis 't gezèlleg te make op de pastorij. Dat mós 'r häör naogeve. En 'r mós 't 'r ouch mer ins zègke, dach 'r. Dat zouw häör good doen. Trök in z'ne zedeleer zaot 'r in z'n eige get te griemslache umtot 'r ziech zoe dik had gemaak euver die herdertjes. Meh 't waor woer: Heer kós 't neet mie hure, dat leedsje. Op 't gymnasium al, wie 'r get mier vaan taole lierde, en veural vaan Nederlands boe 'r 'nen hiele gooje lieraar veur had gehad, waor 'm deen teks goon irritere. In de loup vaan de jaore waor dat erger gewoorde en noe waor de maot bij häöm vol. Anna kaom binne en zat z'ch weer deneer, naotot ze ins op de klok had gekeke. Ze had ziech sjijns veurgenome um niks mie euver de herdertjes te zègke, want ze zag allein mer: Haaf drei ete. De pestoer knikde. 't Ruuk heerlek, zag 'r, en iech höb 'ne goojen appetiet. 't Is Keersemes.

118 124 Zouwe v'r us neet e kleineke veuraof drinke? 'ne Jonge? Iech zal neet drin speie, zag Anna. 'r Pakde de fles en twie gleeskes en sjödde ze vol. Anna, zag 'r, Zaolege Keersemes. 't Ruuk zoe lekker en de höbs zoe sjoen gedèk, 't zal ech e fies zien. Ze droonke perfietelek hun dröpke same tot Anna nao de keuke góng en trökkaom mèt de sopterrien. Ze zat ze op taofel en staok de boezjies aon. Komp, zag ze, anders weurt 't kaajd. Meh heer stoont al bij z'ne stool en wachde tot ze opgesjöp had. Dat waor e lekker söpke, zag 'r get later. Merci, accepteerde Anna 't komplemint. Ze naom de teleure en de terrien mèt nao de keuke en heer sjödde langsaam de glazer vol mèt de roeje wien en proffiteerde al effe vaan de gooje reuk dee oet ze glaas kaom. Meh respekvol bleef 'r wachte tot Anna had opgedeend en de teleure veurzeen waore. Toen lufden 'r ze glaas op en heel 't tege de vlemkes vaan de boezjies um te genete vaan de sjoen kleur. Gezoondheid! zag 'r. En, Anna, kiek: In dit glaas sjete noe drei straole doorein! Werechteg! Gelökkeg tot v'r noe neet bij nachte ligke! Dat zouw zun zien.

119 125 Sjäöp FOJ, FOJ, FOJ, WAT E WEER, ZAG 'T MINS WIE ZE ZIECH OP DE BAANK IN DE stadsbös leet valle en veurziechteg häör plestikke tuut op häöre sjoet pakde. Dao zouw me toch erm zin vaan kriege. Is dat noe weer veur Keersemes? D'n hier dee op de plaots neven häör zaot maakde 'n oonbestump geluid. Es 't noe nog sniede, neet menier, woort 't mins get persoenleker. Dat huurt bij Keersemes. Meh zoeget kin me toch geine snie neume, die nate zwijnderij. Ze wees mèt häöre behejsde vinger door de beslage roet. Moot g'r miech dat zien! Veur geinen hoond door te jaoge. D'n hier waor neet erg gebrand op e gesprek zoe te zien. Heer keek neet nao boete en maakde allein mer weer dat huh-huh -geluid. Es dat venach zoe is, mèt de nachmès, nou, daan zal 't neet drök weurde. Awwer lui en zoe, die kinne dao toch neet door. Iech bin al twie kier oetgesjieveld en bekans gevalle. 't Mins góng oonvervierd door. En es iech 'ne sjmak gemaak had mèt mien sjäöp... Goojenach daan. Noe woort d'n hier toch nuisjiereg sjijns. Sjäöp? vroog heer en keek häör effe aon. Jeh zeker. Iech höb zès sjäöp in mien kelbas. Ze heel de plestikke tuut in de huugde. Iech zal uug zègke: Iech had eigelek vaan die wölle sjäöp heh, mèt vaan die dun houte puutsjes. Meh die höbbe miech de kinder ein veur ein ver... verrinneweerd. Mèt speule. Allemaol de pu gebroke. 't Waoren ouch eigelek klomele huur, meh evezoegood jaomer. Iech kós 't neet mie aonzien en noe höb iech miech zès nuie gehaold. Vaan die gipse. Drei die stoon en drei die ligke. Die zien steveg. G'r wèt wel, mèt 't graas tossen hun pu tot aon hunne boek. Ei stök. En die die ligke höbbe gaar gein pu. Die zallen 't wel langer oethawwe. Ze sjaarde in de tuut en haolde e pekske droet. Veurziechteg doog ze 't klatspepier draof. Kiek, dat is eint wat steit. Zeetd'r wel, gein losse pu heh. Graas tot aon de boek. En hei... Ze voolt weer in de tuut. Da's geluif iech eint wat ligk. Jao. Dao kin toch niks mèt gebäöre heh? Ze leet de twie sjäöp op häör hand balancere. 't Waore dudelek sjäöp, meh dao heel 't daan ouch bij op. Leuk heh? vroog ze. Jeh, ze mote neet valle netuurlek, daan zien ze in knitsjele. 't Is mer gips. Meh de kinder zien al groeter noe en die andere, die wölle... 't Waor sjus of 't gans köd in d'n oorlog waor gewees.

120 126 D'n hier knikde noe. Hiel leuk, zag heer. En steveg, wiet g'r zègk. 't Mins pakde content de bieste weer in. En noe moot iech droet, zag ze, en nog e stök loupe. Iech haw mien hart vas tot iech oetglits. Iech eh... Iech moot ouch droet, zag d'n hier. En toen inins: Iech bring uuch wel effe thoes. Daan kin uuch niks gebäöre. 't Zouw zun zien es ze braoke. Same stapde ze oet en heer heel häör steveg bij häören èllebaog vas. E bitteke Keersstumming toch in dee nate snie. Keersemes 'T WEURT ZOE SJROEMELEK EUVERDREVE, ZOE NEUCHTER, COMMERCIEEL EN KAAJD, MEH ES 'T MIECH NOG IS GEGEVE, - WANT LANGSAAM WEUR IECH OUCH AL AAJD - DAAN LAOT MÈT KEERSMES MIECH WEER EVE DAT KEEND ZIEN WAT IECH VREUGER WAOR WIE IECH 'T KRIBBEKE ZAOG LEVE. LAOT MIECH WEER KLEIN ZIEN. INS PER JAOR!

121 127 Keersstal IN 'T HUISKE VAAN FLUP MÓS 'T, VOLGENS DE INGEWIJDE, 'NE RAOZETEGE ROTZOOJ zien. Alles laog dao vol mèt sjrouve, negel, reedsjes, dräödsjes, beukskes, teikeninge en godwèt wat nog allemaol. Flup woende aon 't ind vaan 't dörp, boe 't hiel touwpasselek G'n Ind hètde, in e brekske wat ziene pa hiel vreuger nog zelf gebouwd had op e stökske groond wat heer ins geërf had. Flup waor dao gebore, zien awwers waore dao gestorve en noe zaot heer dao allein. Al mier es sesteg jaor. Wie lang perceis wis geine mins en 't waor nog de vraog of heer 't zelf wél wis. Es jongejong had heer nog ins gevrijd mèt Ketrien vaan de pos, meh vaan trouwe waor noets get gekoume. Ketriensje waor noe e klein, verfroemeld wijfke, wat al hiel lang bij häör zuster inwoende en dao 't hoeshawwe deeg en Flup waor joonkmaan gebleve. De meininge in 't dörp waore dao-euver verdeild. Umtot heer Ketrien neet had kinne kriege, zag de ein hèlf. Umtot Flup wel had wèlle vrije, meh neet had dörve trouwe, zag de aander. Wie daan ouch, heer waor e bitteke raar devaan gewoorde, vaan dat alleinzien. 'ne Zoonderling, dee mèt niemand kontak had en haos noets get zag. Heer leefde eigelek vaan niks. Teminste, zoe zaog 't oet. Achter zien huiske had heer 'ne moostem boe heer get greunte en eerappele trok en heer haolde ziech eder week twie groete, hel boerebroejer bij de bekker. Meh de slachter zaog häöm noets en in 'ne winkel kaom heer neet. Zoemin wie in 'ne kaffee. Meh es in 't dörp ins eine ziene wèkker kepot waor, zag me: Gaank mer nao Flupke. En es örges de zekering spróng en geine mins wis wie dat kaom, daan góng me Flup hole en dee maakde 't weer in orde. Gef mer 'ne gölde, zag heer, es de lui häöm vroge wat heer kraog. Miestal gaove ze mier, umtot ze ziech zjeneerde veur häöm mèt 'ne gölde aof te sjepe. Flup staok 't in zien tes en góng. Bedaanke doog heer neet. Heer had deveur gewèrk. Op e gegeve memint waor dat evels gedoon mèt die ripperaties. De ierste die 't mèrkde waor e boeremins die mèt häör klok kaom. De koekoek kaom wel nog nao boete, meh heer piepde allein mer effekes in plaots vaan te koekoeke, wie ziech dat veur 'nen ordenteleke koekoek huurt. Iech höb geinen tied, zag Flup. Diech? Geinen tied? vroog 't mins verbaas.

122 128 Nein. Iech bin 'ne keersstal aon 't make, zag Flup. 't Waor middenin de zomer en gleujeteg heit en 't mins waor daan ouch mèt stomheid geslage. 'ne Keersstal? vroog ze veur de zekeregheid. Jao, 'ne keersstal, zag Flup. Iech höb geinen tied mie. Veur niks. Zègk 't mer aon de aandere. Nou, dat zouw ouch wel gebäörd zien es Flup niks had gezag. 't Góng wie e loupend vörke door 't dörp: Flup is 'ne keersstal aon 't make. Dao waoren 'rs netuurlek die hun conclusie dalek bij de hand hadde: Dee is gek gewoorde. Andere meinde tot heer geine zin mie had veur klokke, wèkkers en èllentrik te make en tot 't e smoesje waor. Meh Flup vreutelde wijer in ziene moostem, haolde zien broejer edere zaoterdag en kaom neet mie boete. Wie 't Keersemes woort waor ederein benuid. Zouw Flup ziene keersstal veerdeg zien? En zouwe ze häöm te zien kriege? Meh Keersemes kaom en góng en vaan 'ne keersstal bij Flup waor niks te bekinne. De bekker vroog 't häöm nao drei weke rechoet. Nog neet veerdeg, zag Flup. Nog allang neet. Zoe góng 't e paar jaor laank. Ederen december waor de keersstal vaan Flup wel hei of dao oonderwerp vaan 't gesprek, meh Flup gebierde neet. Tot heer, 't waor vief jaor later, op d'n daag veur Keersemes bij de bekker kaom veur zien broejer. Wie heer ze geld op de winkelbaank lag zag heer inins: Heer is veerdeg. De bekker ziene moond veel ope. Neet allein vaan dee veerdege keersstal, meh ouch 't feit tot Flup zoe mer oet zien eige get vertèlde waor zoe oetzunderlek tot heer niks kós zègke. Meh zoeget doort bij bekkers noets lang en wie Flup de zaak oet waor leep heer 't hoes in veur 't aon zien vrouw te vertèlle en heer zag 't ouch tege de volgende klant en tege dee dee daonao kaom en ietot 't keersaovend waor wis ederein 't: De keersstal vaan Flup waor veerdeg! Um twelf oor 's nachs, wie de nachmès oet waor, trok 't gans dörp achter Flup aon wie heer nao zien huiske góng. Heer verwachde sjijns neet anders, want heer keek neet op of um, góng nao binne, doog de deur touw en trok toen de gerdijne veur zien einegste vinster ope. Boete stoonte de lui ziech te verdringe um te kieke en 'ne zöch vaan bewoondering góng op wie me binne de keersstal zaog. Heer besloog 't gans kemerke! Allein e gengske waor ope vaan de deur nao de vinster. De res waor allemaol rotspepier en naogemaakde buim.

123 129 In 't midde, in 'n grot, laog 't kinneke in zie kribbeke. Maria zaot op häör kneeje deneve en Sint Joezep stoont drachten En wijer herders in alle gruutdes, drei keuninge, sjäöp en herdershun, twie kemele en e peerd... Al waor dao wat bij 'ne keersstal huurt. Toen góng 't leech oet. Oet 't publiek kaom 'n teleurgestèld Heeeh... Meh toen begós bove in de loch 'n staar te floonkere en oet de grot kaom e zach, roed leech. Tegeliekertied begóste de Wiener Sängerknaben Stille Nacht te zinge. 't Woort doedstèl veur de vinster. En toen zaoge ze obbins boeveur tot Flup zoe lang aon dee keersstal gewèrk had! 't Kinneke begós inins mèt zien ermkes te zwejje en mèt zien veutekes te trampele, Slevrouw buigde gestiedeg häöre kop op en neer, Sint Joezep keek get oongedureg vaan 't kinneke nao d'n os en d'n ezel en die twie sjöddelde mèt hun köp en kwispelde mèt hun stert. De drei keuninge hun erm gónge de huugde in um hun gaove te prizzentere, de sjäöp sjeide wie op kommando oet mèt graze en dogen hunne kop umhoeg, de kemele kwispelde ouch al en 't peerd stampde mèt ziene rechter väörpoet. Daobij sjijnde 't nogal te störme, want alle buim zwejde vaan links nao rechs en e knijnsje, wat oet 'n hooi in 't rotspepier kaom, vloog wie 'ne wind echtersteväöre weer trök nao binne um effe later weer ins te koume kieke. En dat allemaol tegeliek! 't Waor euverweldegend. Bij 't ind vaan Stille Nacht begós ouch nog 'nen ingei hoeg in de loch mèt zien vleugele te houwe of heer zoe wouw wegvlege en wie de meziek oet waor hoort me de sjäöp bläöke, de hun bleffe en nog get boe geine mins raod mèt wis, meh wat vermoedelek de kemele móste zien. Toen woort 't weer duuster, um effe later opnui te beginne. 't Dörp waor in alle staote vaan. 't Waor bekans twie oor ietot de lèste vertrokke, want geine dee väöraon stoont wouw zie pläötske zoe mer opgeve ietot heer alles good gezeen en gehuurd had. Toen doog Flup de gerdijne touw en 't leech oet. Keersdaag waor 't bij zie vinster e koume en goon of get veur niks te kriege waor en twiede keersdaag kaome ouch lui oet de dörpe roontelum. Zelfs de pestoer kaom kieke. Heer stoont wel e kerteer veur de vinster, sjöddelentere mèt ziene kop en moompelentere: Wie is 't meugelek, wie is 't meugelek! Es heer noe bedoelde wat heer zag, hej heer Flup mer hove te vraoge. Want dee wis perceis wie alle dräödsjes lepe, boe 't cassètterecorderke oonder 't rotspepier stoont, boe d'n transformator en de sjakeleer.

124 130 Meh mesjiens meinde de pestoer get anders. Moeder euverste oet 't kluusterke zag tege häör zusterkes tot 't een knap stukje werk waor, meh veur häör get té technisch. Wat alle zusters mèt häör eins waore. Alliech! Veur Flup waor 't allemaol mesjiens teväöl gewees. Véúr Paose storf heer. Toen hoorte de lui tot heer 76 waor gewoorde. Zien huiske mèt wat drin stoont vermaakde heer aon Ketriensje. Dat had heer laote besjrieve. Ze waor tien jaor jonger es heer en heet nog 'nen hielen tied in 't brekske gewoend. Mèt in de kamer de keersstal, dee noets aofgebroke woort. Wee hej 'm weer inein kinne kriege ouch? Eder jaor mèt keersnach woorte de gerdijne opegetrokke en zónge de Wiener Sängerknaben. Daan stoont Ketriensje ouch veur de roet en lepen häör soms nog de traone euver häör wange. Zoe sjoen voont ze 't.

125 131 Keersdiner DE DAMES BEAULIEU WAORE TOCH WEL E BITTERE OPGEDREJD, DEEN IERSTE keersdaag. E bitteke väöl zelfs. Ze zaote mèt hunnen twieje in d'n erker en juffrouw Nètteke had ziech al e paar kiere verdaold mèt häör krosjeerwerkske, terwijl juffrouw Corrie d'n hielen tied perbeerde um nao twie kante tegeliek de straot aof te kieke. 't Waor daan ouch neet zoe mer get wat ze verwachde! Dao zouw 'n mevrouw koume dinere! E gans vreemp mins! In de achterkamer waor de taofel gedèk mèt 't damaste taofellake oet d'n trousseau vaan mama zaoleger en 't servies wat nog 'ne broedskedo waor gewees vaan papa en mama zaoleger. Bij ederen teleur stoonte twie kristalle glazer en hei en dao laog 'n tekske höls mèt roej belkes draon. Middenin stoont de zèlvere kandelaber mèt de vief boezjies. Allemaol sjus wie mama dat vreuger ouch doog en wie ze 't aon juffrouw Corrie in de loup vaan de jaore gelierd had. Meh deze kier waor, veur d'n ierste kier nao de doed vaan mama, weer gedèk veur drei maan. Gei woonder tot ze dao allebei get zenewechteg vaan waore. 't Waor eigelek allemaol begonne mèt Lieske, 'n gooj vrundin vaan hun, die gehouwe of geslage eine kier in de maond, op d'n iersten dinsdag, op viziet kwaom. Die had e paar weke geleie gevraog of zij neet ouch iemand op 't ete wouwe vraoge mèt Keersemes. Ze hadden häör iers versjrik aongekeke. Mèt Keersemes? Iemand op 't ete? 'ne Vreempde? Toch neet soms...? Nein! Nein! Niks vaan Törke of zoe get. Netuurlek neet. Foj! Nein, de bedoeling waor lui oet hun eige milieu, die allein waore mèt Keersemes. Allemaol lui oet gooj femilies huur, meh einzaam, heh. Alleinstaonde zoegezag. 't Idee waor bij hun opgekoume in hun krenske, 't missiekrenske, ze wiste wel. Boe Nètteke ouch wel ins get veur gekrosjeerd had. Ze dogen 't al e paar jaor noe en 't beveel hun hiel good. Veur die lui waor 't geweldeg tot ze mèt Keersemes neet allein zaote en zelf voonte ze 't ouch leuk veur ins get gans anders te höbbe. Get aofwisseling, heh. 't Waor 'n ganse organisatie gewoorde oonderdehand en 'nen houp werk. Meh ze dogen 't mèt plezeer. En jeh... me doog toch ouch nog e good werk demèt, neet. Dat lèste argumint had veur juffrouw Corrie d'n doorslaag gegeve. Ze waor gek op gooj werke. Juffrouw Nètteke had wel nog gezag: Jeh, Corrie, diech moos 't mer zègke. Diech zals 't werk demèt höbbe.

126 132 Dat begreep juffrouw Corrie hiel good. Zij had altied 't hoeshawwe gedoon. Dao had juffrouw Nètteke ouch geinen tied veur es lierares Nuttige handwerken. En noe, wie ze al versjeie jaore gepensioneerd waor, noe zouw ze 't gaaroet neet kinne al wouw ze. Aoch, zoeväöl werk zal dat neet mèt ziech mètbringe, zag juffrouw Corrie. Laote veer 't mer doen. Sjrief us mer op Lieske. En noe zaote ze dus te wachte op 'n zeker mevrouw Nelisse, die tegen 'n oor of ein bij hun zouw zien. Gistere hadde ze same nog de kamers gestöb en alles opgevreve tot 't bloonk wie 'ne spiegel. D'n dressoir, mama zag altied bufèt, en de groete kas oet papa z'n avvekaote-praktiek, die nog deens doog es bokekas en die 'ne ganse moer besloog. En de mahonie-houte selontaofel mèt 't keersstökske wat juffrouw Nètteke hiel kunszinneg had gemaak. En op d'n dressoir netuurlek 't keerskribbeke! Juffrouw Corrie had 't hiel veurziechteg vaan de zolder aofgehaold, terwijl juffrouw Nètteke oonder aon d'n trap mer edere kier zag: In Gaodsnaom, veurziechteg, Corrie. Veurziechteg. Ze waoren allebei opgelöch wie de does op 'nen handdook op de taofel stoont en ze hiel, hiel langsaam en perceis de beeldsjes kóste goon oetpakke. Wie aajd zouw dát noe wel zien? had juffrouw Corrie weer gevraog. Hiel, hiel aajd, had juffrouw Nètteke netuurlek gezag. 't Hoort bij 't ceremoniëel. Papa zaoleger heet 't nog gekrege vaan zien mama. 't Is echte porcelein. Oet Duitsland. Jao, dat moot al gaw... Papa zouw noe twie-en-ne-geteg zien gewees... E stök euver de hoonderd jaor toch. Dat is ech antiek. 't Kribbeke waor nog gans kompleet en dao waor nog gei stökske örges aofgebroke. 't Waor nog wie nui. Es kinder hadde ze noets draon mage koume en e paar daog nao Dreikeuninge had mama altied veurziechteg de beeldsjes aofgewasse, in klatspepier gedrejd en in 'n stevege kertonge does opgeborge. Dao zouw gein maog 't riskere um ouch mer mèt 'ne vinger draon te rake. Juffrouw Corrie doog 't nog altied sjus zoe. Noe stoont 't weer in al zien glorie oetgestald en veur 't kinneke brande 'n theeleechske in e roed gleeske. Juffrouw Corrie had sjus nog e nuit drin gezat en de reuk vaan de zwegel kós me nog ruke door dee vaan de dennetek achter de sjèlderije eweg. En in d'n erker dus zaote de dames te wachte in de zedelere vaan mama en papa zaoleger. Al e paar kiere had juffrouw Corrie ziech haaf opgeluf en gezag: Dao kump ze, geluif iech.

127 133 Meh 't waor mer vals alarm gewees. 't Is ouch nog te vreug, Corrie, had juffrouw Nètteke gezag. 't Is nog gein ein oor. Daan góng juffrouw Corrie mer weer ins in de keuke kieke, boe 't heerlek rook nao greuntesop en sajs en vaan alles. Juffrouw Corrie waor 'n vollierde kook. Ze hoopde mer tot mevrouw Nelisse neet te laat zouw koume. Meh um e paar menute nao ein góng de groete trèkbel in de gaank daan toch eindelek. Geagiteerd spróng juffrouw Corrie op, streek häöre rok glad, vreef nog ins euver häör haore en góng de gaank in. Noe neet zoe zenewechteg, Corrie, vermaonde juffrouw Nètteke häör nog. Meh ze keek zelf toch ouch nog gaw effe in de spiegel bove d'n dressoir en lag häör krosjeerwerkske e bitteke oet 't oug op 't erkertäöfelke. Mèt häöre kop get sjeif bleef ze luustere nao wat góng gebäöre. De deur nao de gaank had juffrouw Corrie nao geweente opegelaote, zoetot ze alles kós volge. Dat doge ze altied. Veur de veilegheid. En zoe kaom 't tot ze juffrouw Corrie de deur hoort opedoen en 'n mannestum hoort zègke: Goojemiddag, mevrouw Beaulieu. Hei bin iech daan. Miene naom is Nelisse. Zjozèf Nelisse. Ze hoofde 't geziech vaan juffrouw Corrie neet te zien. Ze wis sjus wie die noe zouw kieke. Mèt 're moond get ope en mèt hiel groete ouge vaan verbazing. Eh... eh... Bij wee mósd'r zien? vroog juffrouw Corrie eindelek. Meh juffrouw Nètteke stoont al neven häör. Komp binne, menier... eh... Nelisse, zag ze. Hei is netuurlek spraoke vaan e misverstand, meh dat kinne veer beter binne oet de deuk doen. Menier Nelisse waor wat mama zouw geneump höbbe 'nen échten hier. Heer zaot good in de kleier en heer had 'ne groete stroek blomme bij ziech. En netuurlek kós me zoe iemand ouch neet in de gaank oontvaange. Zelfs neet veur e misverstand op te heldere. En kós me zoe iemand daan wel, nao die opheldering, weer aon de deur zètte? Dus, naotot gebleke waor tot op d'n amvelop vaan de breef vaan 't organiserend comité wel degelek Mevr. Nelissen stoont, meh e bitteke lesteg te leze en eigelek neet opvallend genóg um 'nen hier wie menier Nelisse dalek maotregele te laote numme, woort menier genuujd um daan toch mer de plaots vaan mevrouw in te numme en mèt te dinere. Wat menier leet zègke tot heer eigelek 'ne groete bóffer waor veur bij zoe'n twie charmante dames te kinne dinere umtot iemand ziech verdaold had. D'n diner woort e groet succes. Juffrouw Corrie had ier vaan häör werk en

128 134 menier Nelisse had gein wäörd genóg veur häör te complimentere mèt häör kookkuns. En menier Nelisse waor 'ne vlotte vertèller, dee, dat wis juffrouw Nètteke häöm mèt en mèt te oontfutsele, al vief jaor wedemaan waor, vreuger op de griffie had gewèrk en gein kinder had. Vaan d'n andere kant hoort menier Nelisse netuurlek euver papa zaoleger en euver de Nuttige handwerken vaan juffrouw Nètteke en wat wijer wetensweerd waor. Nao d'n dessert, bij de mokka, zag juffrouw Nètteke: Corrie, dao moot in d'n dressoir nog 'n fles cógnac stoon. Ze is neet zoe joonk mie, meh dat kin cógnac neet sjäöje. En iech dink, - ze keek menier Nelisse werempel get méchant aon - iech dink tot menier nog wel e cógnekske bij de mokka zouw wèlle. Touwvalleg bleek dát noe sjus menier ziene leefste wins te zien. En menier zouw ouch nog gere get wèlle vraoge. Vraog mer niks, zag juffrouw Nètteke, papa roukde ouch altied bij de koffie 'n sigaar. Es g'r ein bij uuch höb? Want die höbbe veer neet mie. Meh menier wel en es de dames ech gei bezwoer detege hadde, nein?, anders móste ze 't rösteg zègke, nein? Daan zouw menier hiel gere ziech 'n sigaar opsteke. Dat voont heer altied de lekkerste sigaar vaan d'n daag. En heer had 'n speciaal Keers-sigaar. Zaoge de dames wel? Mèt 'n ech keersstelke op 't bendsje. Jao, me mós ze wete te kriege. De dames voonten 't wél e bitteke raar, zoe keerskribbeke op 'n sigaar, mehjeh... 't Waor good bedoeld zeker. Ze hadde noe allebei e kleurke, de dames. Vaan de wien mesjiens en vaan de agitatie. En ze voonte ouch, sjus wie menier, tot me ziech eigelek... op hunne leeftied... en oonder die umstandeghede, neet?... wel kós tutoyere. En zoe bleven Nètteke en Corrie en Zjozèf nao d'n diner nog gezèlleg get bijein zitte. En pas nao de souper woort 't toch langsamerhand tied veur Zjozèf um ins op te stappe. Heer had toen alle sjèlderije en meubelstökker bewoonderd en 't kribbeke en 't hoes en heer waor werkelek oonder d'n indrök. Geer woent hei prachteg, voont heer. Geweldeg! Gei woonder tot geer... eh... altied hei zeet blieve woene. Dat kóste de dames neet oontkinne en ze waore blij tot Zjozèf alles zoe sjoen voont. Wie ze, laat op d'n aovend al, alles opgeruimp hadde, zag Nètteke: Iech voont 't 'nen echte fijnen aovend. Iech bin blij tot veer 't gedoon höbbe. Iech veul miech gans... wie zal iech zègke... Dat kump umtotste e good werk höbs gedoon, zag Corrie deskundeg. Daan krijgste dat.

129 135 Dinkste? vroog Nètteke mèt get twiefel in häör stum. En veer hadde allang neet ins mie gelache, zag Corrie. Dat maak ouch väöl. 't Is 'ne geistege mins. En 'nen híér! zag Nètteke. Zevensesteg is heer, sjus wie iech. Ze had persoenlek d'n asbak leeg gemaak en éi stumpke sigaar in e stökske plestik in de tes vaan häöre sjolk geduid. Es souvenier. D'n anderen daag zag Corrie: Heh, iech höb lekker geslaope. En 't ruuk hei in hoes sjus wie vreuger, wie papa nog leefde. Lekker. Mesjiens kóste veer häöm ouch ins zoe op 't ete vraoge, zag Nètteke. Boete de keersemes bedoel iech. Per saldo... E good werk kin me altied doen, zag Corrie. Daoveur hoof 't neet per se keersemes te zien. Al is 't wel zoe tot 't keerskinneke eigelek debij huurt. Meh good, alles op z'nen tied. Iech höb dat stumpke oet d'ne sjolk gehaold. In de keuke kin iech dee reuk neet höbbe. 't Ligk in de nachkeske.

130 136 Noe huurt! Dao is e keend gebore! NOE HUURT! DAO IS E KEEND GEBORE! MEH WIED EWEG EN HIEL LANG HEER. VEER ZINGE VAAN KLEIN KINDJE TEER. MEH ZIEN AL GAW D'N DRAOD VERLORE. DAT IS GET OET EUS KINDERJAORE, WIE VEER, NOG SPÄÖLDE MÈT DE BAL EN LEEDSJES ZÓNGE BIJ DE STAL MÈT SNUUTSKES ZOONDER SNAOJE, VAORE. MEH EUZE WERELD IS VOLWASSE! DAO MOOT IERS GELD WEURDE VERDEEND. BOE ZOUW OUCH ZOE'NE STAL NOG PASSE? VEER ZIEN GET ANDERS WEL GEWEEND: MILIEU, MOORD, OORLOG, DRUGS EN RASSE TOCH ZEKER NIKS VEUR ZOE KLEIN KEEND?

131 137 Keerstied IN D'N TIED VEUR KEERSEMES, ES SINTERKLAOS EN ZWARTE PIET AMPER HUNNE rögk hadde gedrejd en same mèt 't surpriezepepier hunne weeg nao de drektuut hadde gevoonte, es in de kiekoete de keersingele en keersstare mèt de keersmennekes strijde um 't gelouf vaan de klante, es op de vreempste plaotse keersbuim begóste te greuje en hei en dao 'ne neet-commerciële partekleer roontelum zien vinsters inins in alle kleure lempkes leet aon- en oetspringe, daan kaom 't altied éúver Lèna. Ze waor vaan häören aard nogal leiherteg, meh in die daog waor ze eibaar goojegheid en muzikaliteit. Dees reis begós 't oonder de douche, 's mörges vreug, boe ze obbins begós te zinge vaan stille nach. Ze waor altied nogal matineus en wie ze alles slaap sluimert zach keekde, veur boven 't roesje vaan 't water oet te koume, vloog Lemme, häöre maan en evennaaste, versjrik rech in ze bèd en keek verweze um ziech heer. Wie heer zaog tot alles nog op zien plaots stoont en laog, mèt oetzundering vaan Lèna daan, en wie heer de stille nach in de douche gelokaliseerd had, sjriewde heer: Lène, biste gek!? en kroop deep oonder de dekes. Meh Lèna hoort häöm neet en ze waor trouwens noe gans in the mood en neet mie te stoppe. In 't ierste couplèt wasde ze ziech, oonder 't twiede druugde ze ziech en trok häör brook aon en nao 't derde waor ze gans in de kleier. Oonder 't kemme zat ze keersnach is 't kinneke gehore in, e leedsje boe ze gek op waor. Veural umtot 't twiede gedeihe in 't Hollands góng. Bij sus sus klein kindje teer sta op en krijt niet meer kaom ze de slaopkamer in. Meh 't waor weggegoejd geld. Vaan oonder de dekes vlookde Lemme hartgróndeg: Meh nondedjouw nondedjouw! Heer waor nog neet in de echte keersstumming sjijns. Aoch mie jungske, zag Lèna nog teerder es sus-sus-klein-kindje-teer, höb iech d'ch wakker gemaakt? Slaop nog mer lekker get. Iech roop d'ch wel es 't tied is. Ze waor pas 'n haaf jaor getrouwd en ze puunden 'm op 't stökske roeje stroevelekop wat bove de dekes oetkaom. Toen sloop ze op häör tiene de kamer aof. Same met de herdertjes die bij nachte laoge góng ze d'n trap aof nao de keuke, zat 't koffiemesjien aon en begós Lemme zien boteramme-veur-mèt-

132 138 te-numme en z'nen debij veerdeg te make. Sjus wie drie strale dooreen schote kaom Lemme mèt e grieniezerteg geziech de keuke in. Móót dat noe, Lèna? vroog heer en leet z'ch op 'n keukekrök valle. Móót dat noe? Watte daan? vroog Lèna oonsjöldeg. Boeveur biste al op! De hejs bès nog 'n haaf oor kinne blieve ligke. Blieve ligke? Es diech de ganse buurt wakker maaks mèt dien herdertjes en zoe? Nondepie! Ze keek häöm geraak aon. 't Is bekans Keersemes, zag ze. Meh es 't diech zjeneert... Ze had de traone in häör ouge. Heer trok häör op z'ne sjoet. Alloh alloh, zag heer verlege. Zoe erg is 't noe ouch neet. Este noe zoe gere zings... Aoch jeh, bekans Keersemes, heh...

133 139 Keers-ingel 'T WAOR TWIE DAOG VEUR KEERSEMES EN DE ZAOTERDAG VEUR DE ZOONDAG veur ierste Keersdaag en 't waor e weer veur geinen hoond door te jaoge. Neet tot de keersingele dao leid vaan hadde! Die hónge bij bössele in de keersbuim en umtot die binne stoonte mèrkde geine get vaan 't weer. Trouwens ingele hove ziech vaan 't weer niks aon te trèkke, umtot ze gei liechaam höbbe en daorum ouch neet naat kinne weurde. Da's e gemaak netuurlek. Want anders zouwe beveurbeeld de kemissie- ingele dedoor mote. Wie Michael, um mer ins get te neume, dee Adam en Eva oet 't perredies mós zètte. 't Waor hun eige sjöld, dao neet vaan, vaan Eva daan toch, meh es 't toen geregend heet is Michael néét naat gewoorde. Huugstens zie vlammend zweerd. Dat zouw gelije kinne höbbe, al bin iech dao ouch neet zeker vaan. En de keplaon dee us vertèld heet tot ingele gei liechaam höbbe is al jaorelaank doed en dee kin iech 't dus neet mie vraoge. Dee heet zelf gei liechaam mie en 't zal häöm 'n zörg zien of 't regent. En Gabriël, dee Slevrouw mós goon zègke tot ze in verwachting zouw koume, dee kin toch ouch neet naat gewoorde zien. És 't al geregend heet toentertied. Heer kós toch slech stroontnaat bij Slevrouw binnevalle, neet? En ouch de zing-ingele, die bij de herdertjes die in 't veld laoge... Deh, dao huurt d'r 't al: 't Regende neet, anders waore die wel nao binne gegaange. Iech dink ech tot ingele neet naat kinne weurde. Ouch al umtot iech dat vreuger gemèrk mós höbbe, bij de broeders, es 't slech weer waor. Want toen zaote de bewaor-ingele altied aon d'ne rechterkant neve d'ch in de baank en iech höb dao mer eine kier 'n nate plak gezeen en dat waor vaan 't jungske neve miech. Dee mós inins wie 't nog neet moch: Haaf èlf en kerteer veur drei en anders neet. Iech weet nog tot de braafste jong vaan de klas 'nen dweil moch goon hole bij broeder dirrekteur en 't moch opsoppe. Meh dee 't gedoon had mós nao hoes mèt eine vaan de zèsde en 'n poortie strafwerk en e breefke vaan de broeder veur zien awwers tot ze häöm dat móste aofliere. Haaf èlf en kerteer veur drei en neet zoe mer es heer zin had. En duvele kinne volges miech ouch neet naat weurde. Dao heet noets 'ne geisteleken hier miech euver gesprake, meh dat höb iech zelf bedach. Stèlt uuch veur tot die dat wel kóste! Dat zouwe ze wèlle, de smeerkanisse, veur mèt hun gleujetege prij lekker effe oonder de kaanjel te stoon kiesje!

134 140 Niks hoor! Die ouch neet! Meh Amadeus wel, want dat waor geinen ingel en geinen duvel, meh 'ne gewoene mins. Dee naom... Nou jeh. Ziene pa zaoleger waor 'ne groete bewoondereer vaan Mozart gewees. Meh Wolfgang voont heer toch té Duits klinke en daovaandan dus Amadeus. En Amadeus waor ziene pa dao altied daankbaar veur gewees, speciaol nao veerteg-viefenveerteg. Amadeus ziene pa späölde zelf niks. Nog gei moondmeziekske. En heer zóng allein bij oetzunderleke gelegenhede, wie edere zaoterdagaovend, of -nach eigelek, es heer mèt e klein snijke in zien neus nao hoes leep vaanoet de club. 'n Club boevaan Amadeus zien ma 't fijne noets te hure had gekrege en boevaan ze in eder geval niks begreep umtot 't zoe'n intellectueel club waor, boe wereldvraogstökke in de groete ore deepgaond woorte besproke en in de klein eurkes in 'ne vlook en 'ne zöch opgelos en boe, volgens hure zègke, twie dokters, drei wèthawwers en ach doctorandusse en mier es daarteg gewoen lui lid vaan waore, wie obers, deenders, aonnummers, drökkers, lieraars, klerke, notarisse, winkeleers en neum mer op. Allemaol manskerels en allemaol Mestreechtenere. Op eine nao, dee netuurlek d'n Hollender hètde en dee ze sikkertaris gemaak hadde zoe gaw wie ze hoorte tot heer neet vaan us waor meh vaan Broek in Waterland en dee ziech edere zaoterdagaovend de kramp in zien vinger mós sjrieve. Amadeus zien vrouw, die geveul veur humor had en die Amadeus te laank voont veur door-de-weeks-gebruuk, had häöm iers Ama geneump, meh op oetdrökkelek en herhaold verzeuk vaan häören oonderhavege leefste had ze Deus devaan gemaak. Ze kóste allebei gei Letien en 'ne missaal hadde ze neet, en dus wiste ze neet tot Deus eigelek Slivvenier beteikende, al had Amadeus dèkser es ins gemeind tot de pestoer in de mès op häöm reep. Dao kwaom bij tot heer häören aofgod waor en dus maakde 't eigelek allemaol zoeväöl neet oet. 't Keend kin mer 'ne naom höbbe, neet? Boe waor iech noe gebleve? Aojao, 't waor dus rotweer. 't Fiezelde ies, 't waor kaajd en 't begós glad te weurde. Gei weer veur aw lui vaan bove de feerteg die neet netuurlek, broen, gezoond en sjoen mie zien. Ouch gei weer veur die snótsers vaan oonder de feerteg, meh es die get breke daan is dat neet zoe erg. Die höbbe nog jaore en jaore veur ziech en d'n tied veur weer aonein te greuje dus. Meh, wie gezag, Deus waor... Of höb iech dat nog néét vertèld? Nein? Jeh, Deus - en zien vrouw Alien trouwens ouch - waore bove de sesteg. Wied bove de sesteg zelfs. Iers waore ze sesteg-plussers gewees, toen viefensesteg-

135 141 plussers, meh wijer kóste ze neet koume. Zoe bleve ze de res vaan hun leve in de bös en 't museum en de kemedie en zoe get allemaol: viefensestegplussers. Ze waoren al e stök in de seveteg noe en Deus had vergete veur sigare te hole. Heer had neet traon gedach tot 't maondag Keersdaag zouw zien en de winkels geslote en dinsdag ouch nog. Nou jeh, op dee leeftied vergit me al ins get, neet? En es 't noe mer neet sjus die sigare waore gewees... Dat kin neet! reep heer, wie heer 't mèrkde en Alien, die häöm door en door kinde, waor 't gans mèt häöm eins. Ze waor 'n vrouw die, en dat waor 'n hoeg oetzundering, niks trop tege had tot häöre maan roukde, die edere kier de glaasgordijne wasde en niks zag es de luter obbenuits oet zaog wie awwe koffie en die mèt plezeer alles oet- en inruimde um de sjèlders de mör en de plefong te laote doen. In éi woord: 'n ideaol vrouw, wie me ze neet väöl mie vint in dezen tied. En heer waor häören aofgod, wie gezag. En daorum waor ze 't ouch mèt Deus eins tot dat néét kós. Väöl roukde heer neet, huugstens éin sigaar, meh wel dèks. Zoe'ne kier of tien per daag. En ze had ins, lang geleie, mètgemaak tot heer in de vaste neet zouw rouke en dat waor vreiselek gewees. Nao vief daog waor ze nao de pestoer gerend en dee waor toen 's aovends koumen aonloupe en had Deus bij wijze vaan versterving 't rouke opgelag. Dat had vermoedelek hun houwelek gered, meh sinds dee vaste paafde Deus mer door. Goddaank. Meh bis in Gaodsnaom veurziechteg, zag ze. Iech geluif tot 't glad is ouch nog. Jao, dat moot nog debij koume, zag Deus. Ze waore al de gansen daag bezeg mèt de krib op te zètte, veur de kleinkinder netuurlek, en heer had sjus de groete boum nao binne gesleip. Heer had get pijn in z'ne rögk en leet ziech in z'ne fauteuil valle. Oonder ziene brokeboojem kraakde get en heer wis sebiet wat dat waor: De pin veur in d'n tóp. Langsaam stoont heer op en veurziechteg voolt heer mèt ein hand aon zien batse. Meh wie heer zien hand bekeek zaog heer gei blood en Alien stoont al achter häöm um de splinters oet zien achterwerk te trèkke. Mien sjöld, zag ze. Iech höb 'm dao gelag en niks gezag devaan. Ze had 't wel gezag, meh iech höb uuch al vertèld: 'n Ideaol vrouw! Iech bring 'ne nuie mèt, zag heer, toch get sjöldeg. Bij Hemels höbbe ze die wel. En dat is neet zoe wied. Bis in Gaodsnaom veurziechteg, zag ze nog ins. Totste m'ch niks briks. Boete voolt heer tot 't werkelek glad begós te weurde wie heer nao de winkel leep, langsaam en stepke veur stepke mèt ein hand aon de moer.

136 142 In de sigarezaak veegde de baas mèt 'ne Zaolege Keersemes Deus zie lèste tiensje in de kassa en toen góng heer op Hemels aon. Dao hóng de kiekoet vol keersballe, ingele, slingers en ingelehaor en laoge oonderin boezjies in alle meugeleke kleure en vörm. Heer keek eve of heer soms ouch 'ne pin zaog, meh die hadde ze sjijns binne. Nein, zag evels menier Hemels. Nein, die höb iech neet mie. Dat is e bitteke droet aon 't goon, heh. Iech höb 'rs wel e paar gehad, meh noe... nein. Meh iech höb hei get anders. Get prachtegs. Oet Amerika. Heer haolde 'n does vaan de rèk aof. Zeet ins. Wie vint geer dat? Heer haolde oet de does precieus 'ne witten ingel, mèt e laank humme, twie groete vleugele en 'n lang witte toet. En dee kint d'r ouch op de punt vaan 'ne boum zètte. Moot d'r ins kieke. Hei-oonder... dat is neet zoe'n buis wie bij 'ne gewoene pin, meh dat is 'n veer. Zeet g'r? Heer zat d'n ingel op de punt vaan ziene wiesvinger. Moot d'r oplètte, zag heer. Heer bewoog effe ziene vinger en d'n ingel waggelde enthousias vaan vëür nao achter en vaan links nao rechs. Sjus of heer ech vluig, heh? vroog menier Hemels. En es heer noe op de boum steit en de deur geit ope... Heer bewoog weer z'ne vinger mèt d'n ingel. Prachteg, heh? Rechstreeks oet Amerika. Meh 'ne pin, nein, dee kin iech uuch neet lievere jaomer genóg. Geer kint netuurlek ouch 'n staar drin vasmake. 't Waor dudelek aon zien stum te hure tot heer dat gaaroet niks voont. Meh dit is 't gans, heh. Zeet d'r? Heer leet d'n ingel weer waggele. 't Is toch sjus of heer vluig, zag heer vol euvertuiging. Wat kos dat? vroog Deus op z'ne qui-vief. Menier Hemels keek achterop de does. Zeveviefenseveteg, zag 'r en keek Deus vol verwachting aon. Dee pakde z'ne portmenee. Iech hoop tot iech dat bij m'ch höb, zag heer en zeukde de vakke vaan zien bäörs nao. 't Geit neet door, zag heer toen. Iech kom neet wijer es zevefeerteg. Menier Hemels pakde d'n ingel veurziechteg weer in. 't Geit wel door, zag heer. 't Is de lèste en 't is bekans Keersemes en dalek gaon iech slete. Iech laot 'm uuch veur die zevefeerteg.

137 143 Daankbaar, mèt de ingeledoes oonder zienen erm góng Deus weer op hoes aon. 't Waor noe gans oppasse gebloze. 't Waor nog gladder gewoorde en hiel, hiel langsaam sjravelde heer langs de moer. De kleinkinder zouwe deen ingel wel prachteg vinde, dach 'r. En es ze eine kier d'n truuk kóste zouwe ze netuurlek neet oetsjeie mèt 'm te laote waajele en waggele tot heer beroerd devaan woort. Meh gelökkeg kós zoe eine nog al get höbbe. Mèt zien vrij hand haolde heer de sleutel oet z'n broketes en perbeerden 'm in 't sloot te steke. En toen glitsden 'r oet op 't stupke veur de deur. Dao waor niks mie veur ziech aon vas te snappe es de sleutel en dee gaof wieneg hawvas. En dus sloog heer veureuver. In 'ne reflex goejde heer d'n ingel wied vaan ziech aof um neet op 'm te valle en keekden heer: M'nen ingel! Toen raakden 'r mèt ziene väörkop de eike deur. De slaag hoort heer al neet mie wie heer inein zakde en stèllekes bleef ligke. Meh Alien had 't wel gehuurd. Ze rende nao väöre en trok de deur ope. Wie ze häöm dao zoe zaog ligke kneelde ze neven 'm neer in de vaste meining tot heer wel doed zouw zien. Op dat momint kwaom Deus bij en zag mèt e klein stumke: Mienen ingel! Dat pakde häör toch, tot heer in die umstandeghede en op dee leeftied nog zoe get tegen häör zag. Oetgelag heet heer 't noets.

138 144 Dao weurt zoeväöl gewins dees daog! DAO WEURT ZOEVÄÖL GEWINS DEES DAOG! EN 'T AONBOD EUVERTRÖF DE VRAOG NAO ZAOLEGHEID EN NAO GELÖK. EN EDER JAOR KUMP DAT WEER TRÖK. SOMS STEIT E KEERSKEEND OP 'N KAART, SOMS OUCH 'NE KEREL MÈT 'NE BAARD, 'NE STAL, 'N STAAR, 'NE VOLLE BOUM, E SNIELANDSJAP, GET WIE 'NEN DROUM EN EUVERAL STEIT OP GEDRÖK: GELÖK! GELÖK! GELÖK! GELÖK! IECH GÓNG ZOE GERE NAO DIE NACH IN BETHLEHEM INS TRÖK EN ZAG, WIE INGELE TOEN ZÓNG BLIJ: IECH WINS UUCH ECH VAAN HARTE... VREI.