Prinsje Han. Auteur: Rob Meurders Tekeningen: kinderen van de Pastoor Habetsstraat

Transcriptie

1 P Prinsje Han Auteur: Rob Meurders Tekeningen: kinderen van de Pastoor Habetsstraat

2 Lang geleden in het kleine stadje Maastricht woonde een jongetje, hij heette Han. Hij woonde met zijn vader en moeder in een gewone straat in een gewoon huis, hij had gewone broers en zussen, ging gewoon naar school en deed daar gewoon zijn best. Maar dat gewone jongetje Han had een rare gewoonte, waar iedereen in de straat, op school en in de rest van het stadje om moest lachen. Vader en moeder waren al eens met de dokter gaan praten, hadden al een bezoek aan de kinderpsycholoog gebracht en tijdens het kindgesprek op school hadden ze het er ook al eens over gehad. Echt zorgen maakten ze zich niet, maar toch! Lang geleie in t klein stedsje Mestreech woende e jungske, Han. Heer woende mèt ziene pa en zien ma in n gewoen straot in e gewoen hoes, heer had gewoen breurs en zusters, en góng gewoen nao sjaol en doog dao gewoen zien bès. Meh dat gewoen junske Han had n raar geweente boe ederein in zien straot, op sjaol en in de res vaan t stedsje um mós lache. Pa en Ma waore al ins mèt d n dokter goon praote, hadde al e bezeuk aon de kinderpsycholoog gebrach en tijdens t keendgesprek op sjaol hadde ze t ouch al ins dreuver gehad. Ech zörg maakde ze z ch neet, meh toch! 2

3

4 Moeder dacht dat het aan haar lag omdat, toen hij nog klein was, ze hem altijd wakker had gemaakt met de lieve woorden: goede morgen mijn kleine prins. Het liefst stapte Han elke morgen meteen in zijn prinsenpakje om naar school te gaan, maar mamma moest streng zijn. Zijn prinsenpakje mocht hij pas aantrekken als hij uit school kwam. Dat was dan ook altijd het eerste wat hij deed. Hup, spijkerbroek uit, T-shirt op het bed en in een mum van tijd stond hij dan voor de spiegel te pronken met zijn glimmend rode prinsenpakje. Ma dach tot t aon häör laog umtot, wie heer nog klein waor, zie häöm altied wakker had gemaak mèt de leef wäörd Gooje morge, miene kleine prins. t Liefste stapde Han edere mörge metein in zie prinsepekske um nao sjaol te goon, meh Mamma mós streng zien. Zie prinsepekske moch heer pas aontrèkke es heer oet sjaol kaom. Dat waor daan ouch altied t ierste wat heer doog. Hup, spiekerbrook oet, T-shirt op t bèd, en in n mum vaan tied stoont heer daan veur de spiegel te proonke mèt zie glummend roed prinsepekske. 6

5

6 Als hij nou op zijn slaapkamer bleef dan was het geen probleem geweest. Maar Han liep er gewoon mee over straat, ging er gewoon mee naar de stad en hij hield het zelfs aan als hij naar de waterpoloclub ging. Zijn broers en zussen schaamden zich in het begin een beetje maar nu waren ze er al aan gewend. Ook op school en in de straat reageerden de kinderen en de volwassenen er al niet meer op. Prinsje Han, héél gewoon! Es heer noe in de slaopkamer bleef daan waor t gei perbleem gewees. Meh Han leep gewoen demèt euver straot, góng gewoen demèt nao de stad en heer heel t zelfs aon es heer nao de waterpoloclob góng. Zien breurs en zusters sjaomde z ch in t begin e bitteke meh noe waore ze al draon geweend. Ouch op sjaol en in de straot regeerde de kinder en de groete lui al neet mie drop, Prinske Han. Hiel gewoen! 10

7

8 Maar op zekere dag gebeurde het; tranen met tuiten had hij gehuild op de Markt. Met zijn ouders en de rest van de familie was hij voor het eerst naar het uitroepen van prins Carnaval van Maastricht gegaan. Toen daar de nieuwe prins Carnaval onder het masker vandaan kwam begon hij te gillen en te schreeuwen. Hallo flapdrol, ik ben de prins van Maastricht, kijk maar naar mijn pakje, ík ben de prins. Meh op zekeren daag waor t gebäörd, snótsèllelaank had heer gekrete op de Merret. Mèt zien awwers en de res vaan de femilie waor heer veur d n ierste kier nao t oetrope vaan de Prins Carneval vaan Mestreech gegaange. Wie dao de nuie Prins Carneval oonder t maske vaandan kaom begós heer te keke en te sjriewe: Hallo flapdrol, íech bin de Prins vaan Mestreech, kiek mer nao mie pekske, íech bin de Prins. 14

9

10 Met een rood hoofd van schaamte en ook een beetje boos, met prinsje Han stevig vast aan de hand, gingen ze naar huis. Nagekeken door de vele mensen op de Markt. Vanaf die dag was het met prinsje Han anders dan anders. Dagen achter elkaar zat hij op zijn slaapkamer te mokken, en zat hij alleen in zijn prinsenpakje achter zijn laptop. Als zijn moeder kwam kijken deed hij vlug de laptop dicht zodat ze maar niet te zien kreeg wat hij aan het doen was. Mèt ne roeje kop vaan sjaomte en ouch e bitteke koed, mèt Prinske Han steveg vas aon de hand gónge ze nao hoes. Naogekeke door de väöl lui op de Merret. Vaanaof deen daag waor t mèt Prinske Han aanders es aanders. Daog achterein zaot heer op zien slaopkamer te mótse, en zaot heer allein in zie prinsepekske achter ziene laptop. Es zien ma kaom kieke daan doog heer gaw de laptop touw zoetot ze mer neet te zien kraog wat heer aon t doen waor. 18

11

12 ZZorgvuldig was prinsje Han aan het onderzoeken wie de man was die zich op de Markt prins vaan groet Mestreech was gaan noemen en wat die allemaal ging doen. Je kon geen krant openslaan of zijn foto stond er wel in. Onze kleine prins was er ook achter gekomen dat die aansteller een paar straten bij hem vandaan woonde. Prinsje Han was gaan kijken waar hij woonde en die straat was helemaal versierd met vlaggen en ballonnen, de aansteller! Zorgvöldeg waor Prinske Han aon t oonderzeuke wee de maan waor dee ziech op de Merret Prins vaan Groet-Mestreech waor goon neume en wat dee allemaol góng doen. De kós gein gezèt opesloon of ziene foto stoont wel drin. Euze kleine Prins waor ouch drachter gekoume tot deen aonstèller e paar straote bij häöm vaandan woende. Prinske Han waor goon loere boe heer woende en die straot waor gans verseerd mèt vlagge en ballonne, d n aonstèller! 22

13

14 Prinsje Han werd er alleen maar bozer van. Boven op zijn kamertje begon hij zijn plan te smeden. Hij zou die neppert wel eens een lesje leren. Er was maar één prins in Maastricht en dat was hij. Via, via was hij achter het adres gekomen en hij bestookte de nep-prins met boze mailtjes en hij stopte stiekem boze brieven in zijn brievenbus. Prinske Han woort allein mer miejer koed devaan. Bove op zie kemerke begós heer zie plan te smeie. Heer zouw dee naomaakprins wel ins e lèske liere. D r waor mer éine Prins in Mestreech en dat waor heer. Via-via waor heer achter zien -adres gekoume en bestookde heer de nep-prins mèt koej mailkes en heer staok stiekem koej breve in zien brevebös. 2

15

16 Een paar dagen later stonden mannen met zwarte jassen en gekleurde mutsen voor de deur. Wat kwamen die doen? Met pappa en mamma gingen ze in de woonkamer zitten en een half uur later klonk er van onder aan de trap: Han, kom eens vlug naar beneden. Serieus en streng keken de mannen hem aan; of deze brieven en mails van hem waren, vroegen ze! Zelfs mamma keek boos! E paar daog later stoonte manslui mèt zwarte jasse en gekleurde mötse veur de deur, wat kaome die doen? Mèt Pappa en Mamma gónge ze in de woenkamer zitte en n haaf oor later kloonk vaan onder aon d n trap: Han, kom ins gaw aof. Serieus en streng kiekende groete lui keken m aon; of dees breve en mails vaan häöm waore vroge ze! Zelfs Mamma loerde koed! 2

17

18 J Ja, natuurlijk, zei Han, die neppert doet zich voor als prins. Ik ben de enige prins van Maastricht, vraag het maar aan de mensen hier in de straat. Die, die staat daar in zijn nepprinsenpak op de Markt, komt in de krant en iedereen zegt maar Hoege Hoege Hoeg Lustigheid tegen hem. Ik ben de échte prins van Maastricht, al héél lang. Toen de mannen in de zwarte jassen en gekleurde mutsen begonnen te lachen werd prinsje Han alleen maar bozer en begon te huilen. Ja, maar mamma, ik ben toch de prins, hè? snikte hij toen hij bij zijn moeder in de armen viel. Jao netuurlek, zag Han, dee nepper deit ziech veur es Prins. Íech bin d n einege Prins vaan Mestreech; vraog t mer aon de lui hei in de straot. Dee, dee steit dao in zie nep-prinsepak op de Merret, kump in de gezèt en ederein zeet mer Hoegen Hoegen Hoeglöstegheid tege häöm. Íech bin d n echte Prins vaan Mestreech, al hiel lang. Wie de manslui in de zwarte jasse en gekleurde mötse begóste te lache woort Prinske Han allein mer miejer koed en begós te jenke. Jao meh Mamma, íech bin toch de Prins, heh? snikden r wie heer bij zien ma in de erm veel. 2

19

20 S Sssst, troostte mamma hem, ik zal je een geheim vertellen, maar dat mag je aan niemand vertellen. Hij is eigenlijk geen échte prins, het is maar een nep-prins, jij bent mijn echte prins. Er zijn veel jongetjes in Maastricht die prins willen zijn maar die durven geen prinsenpak aan te trekken. Daarom doen ze, als ze groot zijn, een nep-prinsenpak aan om dan vier weken lang prins van Maastricht te spelen. Misschien dat jij hem wat tips kunt geven hoe een echte prins zich gedraagt en wat hij moet doen. Stuur hem gewoon elke dag een mailtje met tips dan kan hij ook een beetje doen als echte prins, mijn kleine prins! Sssst, truusde Mamma häöm, iech zal diech e geheim verklappe meh dat maagste aon niemes vertèlle. Heer is eigelek geinen echte Prins, t is mer ne nep-prins, díech bis mienen echte Prins. D r zien väöl jungskes in Mestreech die prins wèlle zien meh die dörve gei prinsepak aon te trèkke. Daorum doen ze, es ze groet zien e nep-prinsepak aon um daan veer weke laank Prins vaan Mestreech te speule. Mesjiens tots diech häöm get tips kins geve wie nen echte prins ziech gedreug en wat heer moot doen. Maak häöm gewoen ederen daag e mailke mèt tips daan kint heer ouch e bitteke doen wie nen echte prins, miene kleine prins!. 2

21

22 Zelfs de mannen met de zwarte jassen en gekleurde mutsen moesten toegeven dat dit een geweldig plan van mamma was. De gekleurde mutsen hadden ook nog een verrassing voor Han, zeiden ze plechtig. De deur ging open en daar stond hij: de nep-prins. Die stapte op hem af en speldde Han een medaille op. De mannen met de mutsen stonden allemaal op en riepen: Hiep-hiep-hoera voor prinsje Han. Zelfs de manslui mèt de zwarte jasse en gekleurde mötse móste touwgeve tot dit e geweldeg plan vaan Mamma waor. De gekleurde mötse hadde ouch nog n verrassing veur Han zagte ze plechteg. De deur góng ope en dao stoont heer: de nep-prins. Dee stapde op häöm aof en spangde Han n medaaje op. De manslui mèt de mötse stoonte allemaol op en repe Hiep Hiep Houw veur Prinske Han. 2

23

24 JJaren later, toen Han al groot en volwassen was hebben de mannen met de zwarte jassen en gekleurde mutsen Han gevraagd om prins Carnaval van Maastricht te worden. Op de Markt ging na de woorden Noe, noe geit t gebäöre het masker van zijn hoofd. De duizenden mensen zongen en klapten voor prins Han. Zijn straat werd versierd met vlaggen en lampjes en zijn foto stond in alle kranten en hij kwam in zijn prachtige rode prinsenpak op de televisie. Eindelijk, dacht hij, eindelijk de enige echte prins van Maastricht, prins Han I. Jaore later, wie Han al groet en volwasse waor, höbbe de manslui mèt de zwarte jasse en gekleurde mötse Han gevraog um Prins Carneval vaan Mestreech te weure. Op de Merret góng nao de wäörd Noe, noe geit t gebäöre t maske vaan ziene kop. De doezende lui zónge en klapde veur Prins Han. Zien straot woort verseerd mèt vlagge en lempkes en ziene foto stoont in alle gezètte en heer kaom in zie prachteg roed prinsepak op d n tillevisie. Eindelek dach heer, eindelek d n einegen echte Prins van Mestreech, Prins Han I. 2

25

26