Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 28 november 2005 C F/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. C F.- 1. DEXIA BANK, naamloze vennootschap, 2. ING BELGIË, naamloze vennootschap, 3 FORTIS BANK, naamloze vennootschap, 4. KBC BANK, naamloze vennootschap, 5. DEUTSCHE BANK, naamloze vennootschap, 6. AXA BELGIUM, naamloze vennootschap, 7. SOCIETE GENERALE, 8. BNP PARIBAS, Mr. Johan Verbist, advocaat bij het Hof van Cassatie, tegen 1. C. M., advocaat, handelend in de hoedanigheid van curator in het faillissement van de NV Etn L.D.P.,

2 28 november 2005 C F/2 2. L. X., advocaat, handelend in de hoedanigheid van curator in het faillissement van de NV Etn L.D.P., Mr. Ludovic De Gryse, advocaat bij het Hof van Cassatie. I. Bestreden beslissing Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest, dat op 7 juni 2004 is gewezen door het Hof van Beroep te Bergen. II. Rechtspleging voor het Hof De eerste voorzitter heeft de zaak bij beschikking van 10 november 2005 verwezen naar de derde kamer. Raadsheer Christine Matray heeft verslag uitgebracht. Advocaat generaal Thierry Werquin heeft geconcludeerd. III. aan. Middelen De eiseressen voeren in hun verzoekschrift de twee volgende middelen 1. Eerste middel Geschonden wettelijke bepalingen - artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997; - artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren. Aangevochten beslissingen Het bestreden arrest, dat uitspraak doet op tegenspraak : - verklaart de hoofd- en tussenberoepen ontvankelijk ; - bevestigt het bestreden vonnis, in zoverre het de vordering ontvankelijk verklaart en voor recht zegt dat het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren van toepassing is op de

3 28 november 2005 C F/3 opbrengst van elke verkoop van de met hypotheken bezwaarde onroerende goederen van het faillissement van de n.v. Etn. L.D.P. ; - vernietigt dat vonnis voor het overige en wijzigt het : - begroot het door de (verweerders) gevorderde honorarium als volgt : - voor de verkoop van lot A, bedoeld in de akte van 7 mei 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,70 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,35 euro ; - voor de verkoop van lot B2, bedoeld in de akte van 17 juni 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,80 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,35 euro ; - voor de verkoop van lot B3, bedoeld in de akte van 28 augustus 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,00 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,00 euro ; - zegt voor recht dat de wettelijke interest op het bedrag van het onbetaalde honorarium verschuldigd is met ingang van 28 oktober 2002, datum waarop de vordering is ingeleid ; - veroordeelt (eiseres) in de kosten van de twee instanties ; laat hun eigen kosten te hunnen laste, om die redenen, na een herhaling van de feiten, en met name van het feit dat een immobiliëncomplex, bestaande uit verschillende panden, percelen grond, loodsen, gebouwen of afzonderlijke hallen deel uitmaakten van het actief van het faillissement, en met hypotheken was bezwaard ten voordele van de eiseressen, Dat de eerste rechter heeft overwogen dat het honorarium van de curatoren vastgesteld moest worden volgens artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 en dat dit barema van toepassing was op het bedrag van de opbrengst van de realisatie van elk onroerend goed en niet op het volledige bedrag van de realisatie van de onroerende goederen ; Dat het arrest, daarenboven, met verwijzing naar artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, heeft overwogen dat een correctiecoëfficiënt van 0,50 pct. moest worden toegepast op het door de curatoren gevorderde honorarium, wat door laatstgenoemden betwist wordt, op grond dat artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 een bijzonder barema invoert waarvoor geen enkele correctiecoëfficiënt is bepaald, terwijl de

4 28 november 2005 C F/4 (eiseressen) de eerste rechter verwijten niet voor recht te hebben gezegd dat het barema, bepaald in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, moest worden toegepast op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen onroerende goederen ; Dat aangenomen wordt dat de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen onroerende goederen ver beneden de waarde zal liggen van de schuldvorderingen van de (eiseressen), welke gewaarborgd worden door hun hypotheek op het volledige industriële complex ; Dat, aldus, de opbrengst van de realisaties aan de (eiseressen) moet toekomen en niet in de boedel mag vallen ; Dat de ingeschreven schuldeisers het honorarium, dat forfaitair is vastgesteld in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, weliswaar niet hoeven te betalen, maar dat zulks niet wegneemt dat indien de opbrengst van de verkoop niet volstaat om dat honorarium en het volledige bedrag van hun eigen schuldvordering te betalen, zoals dat te dezen het geval is, de curator hen het voorrecht van de gerechtskosten kan tegenwerpen (Bergen, 17 september 2002, J.L.M.B., 2004, 50) ; Dat (de eiseressen betogen dat) het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 op degressieve wijze moet worden toegepast op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen goederen ; Dat de (eiseressen) allereerst ten onrechte betogen dat de schuldvordering inzake het honorarium van de curatoren op de verkoop van de met hypotheken bezwaarde onroerende goederen pas bij afsluiting van het faillissement ontstaat ; Dat artikel 6 van het koninklijk besluit immers bepaalt dat, wanneer door toedoen van de curator met hypotheken of met onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen worden verkocht, deze recht heeft op een afzonderlijk ereloon op het gerealiseerde onroerend goed ten laste van de betrokken schuldeisers in verhouding tot hun rechten ; Dat de (eiseressen) daarentegen terecht erop wijzen dat het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 drie soorten prestaties onderscheidt, krachtens welke de curatoren recht hebben op een honorarium : de gewone prestaties, de buitengewone prestaties en de prestaties die betrekking hebben op de realisatie van de met hypotheken of met onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen, voor het gedeelte van de prijs dat niet in de boedel valt ;

5 28 november 2005 C F/5 Dat (de eiseressen betogen) dat artikel 1 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 het beginsel vastlegt volgens hetwelk het ereloon in een proportionele vergoeding per schijf bestaat, berekend op grond van de teruggeïnde en gerealiseerde activa, zodat artikel 6 van dat koninklijk besluit van 10 augustus 1998 alleen van toepassing kan zijn op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen goederen ; Dat het verslag aan de Koning, voorafgaand aan het betrokken koninklijk besluit, duidelijk preciseert dat : - in het koninklijk besluit is geopteerd voor de wijze van bepaling van de gewone erelonen van die in de rechtbanken van koophandel van het Rijk gebruikelijk is ; - artikel 3 van dit besluit voorziet in een bijzonder mechanisme dat de rechtbank van koophandel kan aanwenden om het bedrag van de gewone erelonen te wijzigen op grond van de algemene beoordeling die zij maakt van de wijze waarop de failliete boedel is beheerd ( ) ; het eerste lid van dit artikel voorziet in de toepassing van een correctiecoëfficiënt die varieert van 0.8 tot 1.2 ; deze coëfficiënt dient om het overeenkomstig artikel 2 van dit besluit vastgestelde bedrag te wijzigen ; - In artikel 6, eerste lid, van dit besluit is bepaald dat ingeval door toedoen van de curator onroerende goederen worden verkocht die met hypotheken of met onroerende voorrechten zijn bezwaard, de schuldeisers die houder zijn van de zekerheden bedoeld in deze bepaling, hem in verhouding tot hun rechten op de verkochte onroerende goederen een afzonderlijk ereloon verschuldigd zijn ; artikel 6, tweede lid, voorziet in een bijzonder barema om die afzonderlijke erelonen vast te stellen ; het geldende percentage wordt toegepast op het bedrag van de opbrengst van de verkoop van het onroerend goed dat met hypotheken of met onroerende voorrechten is bezwaard en dat niet aan de boedel te beurt valt ; Dat, bijgevolg : - de eerste rechter terecht voor recht heeft gezegd dat het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren, van toepassing is op de opbrengst van elke verkoop van onroerende goederen uit het faillissement van de n.v. Etn L.D.P. ; artikel 1 van dat koninklijk besluit betreft immers slechts het gewone honorarium van de curator ;

6 28 november 2005 C F/6 - hij daarentegen ten onrechte voor recht heeft gezegd dat op dat barema een correctiecoëfficiënt van 0,50 pct. moest worden toegepast ; de in artikel 3 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 bedoelde correctiecoëfficiënt heeft immers alleen betrekking op het gewone honorarium van de curator (Brussel, 16 januari 2001, R.D.C., 2002, 41) ; Dat daarenboven het provisionele honorarium in rekening moet worden gebracht, dat de (verweerders) ontvangen hebben voor de verkoop van de loten A (24.789,35 euro), B2 (7.107,60 euro) et B3 (10.010,00 euro) ; Dat, ten slotte, de wettelijke interest verschuldigd is op de bedragen die op de dag van de vordering nog niet betaald waren. Grieven Krachtens artikel 33 van de faillissementswet wordt het honorarium van de curators bepaald naar verhouding van het belang en de complexiteit van hun opdracht. Het mag niet uitsluitend worden uitgedrukt in een vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa. Volgens datzelfde artikel worden de regels en barema's tot vaststelling van het honorarium door de Koning bepaald. Krachtens het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 wordt er in de regels en barema s tot vaststelling van het honorarium een onderscheid gemaakt tussen gewoon, afzonderlijk en buitengewoon honorarium. De regels en barema s voor het gewone honorarium worden vastgesteld in de artikelen 1 tot 5 van dat koninklijk besluit en hebben betrekking op de gewone prestaties van de curator. Artikel 6 van datzelfde koninklijk besluit bepaalt de regels en barema s voor het afzonderlijk honorarium dat betrekking heeft op de realisatie van met hypotheken of onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen en artikel 7 bepaalt de regels en barema s voor het buitengewone honorarium van de curator, indien de curator prestaties levert buiten de gewone vereffening van de failliete boedel. De regel van artikel 1 van dat koninklijk besluit, die erin bestaat het gewone honorarium vast te stellen volgens een proportionele vergoeding, per schijf berekend op grond van de door de curator teruggeïnde en gerealiseerde activa, is dus niet van toepassing op het afzonderlijke honorarium dat aan de curator verschuldigd is voor de realisatie van met hypotheken of onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen, zoals het bestreden arrest terecht beklemtoont.

7 28 november 2005 C F/7 Hoewel de vergoeding die aan de curator verschuldigd is in geval van een afzonderlijk honorarium, berekend wordt op grond van andere schijven dan die welke gelden voor een gewoon honorarium, neemt dit echter niet weg dat de grondslag waarop de aan de curator verschuldigde barema s berekend wordt, dezelfde is als die van het voorrecht van de betrokken schuldeisers. In geval van een gewoon honorarium vormt het geheel van de teruggeïnde en gerealiseerde activa de grondslag van het voorrecht van de algemene bevoorrechte of chirografaire schuldeisers. Het gewone honorarium zal bestaan in een proportionele vergoeding, berekend volgens diezelfde grondslag, d.w.z. op grond van het geheel van de door de curatoren teruggeïnde en gerealiseerde activa. In geval van een afzonderlijk honorarium vormen het of de met hypotheken of onroerende voorrechten bezwaarde onroerend goederen de grondslag van het voorrecht van de schuldeisers die houder zijn van een hypotheek of een onroerend voorrecht. Het afzonderlijk honorarium dat aan de curator verschuldigd is voor de realisatie van die hypotheken of onroerende voorrechten, moet dus berekend worden aan de hand van dezelfde grondslag, met name het of de met hypotheken of onroerende voorrechten bezwaarde onroerend goederen. Indien de grondslag van de vordering van de schuldeisers die houder zijn van een hypotheek of een onroerend voorrecht gevormd wordt door een geheel van onroerende goederen, dan zal de grondslag van de berekening van het honorarium van de curatoren voor de realisatie van dat geheel van onroerende goederen niet gevormd worden door de afzonderlijke verkoop van elk onroerend goed van dat met hypotheken en/of onroerende voorrechten bezwaarde geheel, maar door de verkoop van dat geheel van onroerende goederen dat de grondslag vormt van het voorrecht en, bijgevolg, de grondslag van de berekening van de barema s van het aan de curator verschuldigde afzonderlijk honorarium. Te dezen stelt het bestreden arrest vast dat een immobiliëncomplex, bestaande uit verschillende panden, percelen grond, loodsen, gebouwen of afzonderlijke hallen, deel uitmaakte van het actief van het faillissement, en dat dit geheel ondeelbaar met hypotheken was bezwaard ten voordele van de eiseressen. Aangezien er geen gegadigde was voor de terugkoop van het hele complex, werd dit, met instemming van de eiseressen, in verschillende loten

8 28 november 2005 C F/8 verdeeld om de verkoop te vergemakkelijken en een hogere prijs te verkrijgen. Dat immobiliëncomplex is verkocht in de vorm van verschillende loten. Het bestreden arrest wil het barema, bepaald in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, toepassen op de opbrengst van elke verkoop van onroerende goederen die tot dat complex behoren. Welnu, krachtens de hiervoor vermelde regels en beginselen, wanneer de grondslag van de hypotheek bestaat uit een geheel van onroerende goederen die ondeelbaar met hypotheken zijn bezwaard ten voordele van verschillende schuldeisers, en die in loten worden verdeeld met het oog op hun tegeldemaking, is het barema, bepaald in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, van toepassing op de volledige grondslag van die bijzondere zekerheid, dus op de opbrengst van de realisatie van het geheel van de onroerende goederen en niet individueel op elke verkoop van een gehypothekeerd onroerend goed. Het bestreden arrest, dat oordeelt dat artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 te dezen betekent dat de in dat artikel 6 vastgestelde barema s van toepassing zijn op de opbrengst van elke verkoop van onroerende goederen die behoren tot de failliete boedel, schendt bijgevolg de artikelen 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997 en 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, aangezien de in dat artikel vastgelegde barema s van toepassing zijn op de realisatie van de grondslag van het voorrecht, dus te dezen de opbrengst van de verkoop van het geheel van de ten voordele van de eiseressen met hypotheken bezwaarde onroerende goederen. 2. Tweede middel Geschonden wettelijke bepalingen - artikel 159 van de Grondwet ; - artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus Aangevochten beslissingen Het bestreden arrest, dat uitspraak doet op tegenspraak : - verklaart de hoofd- en tussenberoepen ontvankelijk ; - bevestigt het bestreden vonnis, in zoverre het de vordering ontvankelijk verklaart en voor recht zegt dat het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren van toepassing is op de

9 28 november 2005 C F/9 opbrengst van elke verkoop van de met hypotheken bezwaarde onroerende goederen van het faillissement van de n.v. Etn. L.D.P. ; - vernietigt dat vonnis voor het overige en wijzigt het : - begroot het door de (verweerders) gevorderde honorarium als volgt : - voor de verkoop van lot A, bedoeld in de akte van 7 mei 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,70 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,35 euro ; - voor de verkoop van lot B2, bedoeld in de akte van 17 juni 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,80 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,35 euro ; - voor de verkoop van lot B3, bedoeld in de akte van 28 augustus 2002 van notaris L. Du Faux, op een bedrag van ,00 euro, onder aftrek van de reeds ontvangen provisie van ,00 euro ; - zegt voor recht dat de wettelijke interest op het bedrag van het onbetaalde honorarium verschuldigd is met ingang van 28 oktober 2002, datum waarop de vordering is ingeleid ; - veroordeelt (eiseres) in de kosten van de twee aanleggen ; laat hun eigen kosten te hunnen laste, om die redenen, na een herhaling van de feiten, en met name van het feit dat een immobiliëncomplex, bestaande uit verschillende panden, percelen grond, loodsen, gebouwen of afzonderlijke hallen deel uitmaakten van het actief van het faillissement, en met hypotheken was bezwaard ten voordele van de eiseressen, Dat de eerste rechter heeft overwogen dat het honorarium van de curatoren vastgesteld moest worden volgens artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 en dat dit barema van toepassing was op het bedrag van de opbrengst van de realisatie van elk onroerend goed en niet op het volledige bedrag van de realisatie van de onroerende goederen ; Dat het arrest, daarenboven, met verwijzing naar artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, heeft overwogen dat een correctiecoëfficiënt van 0,50 pct. moest worden toegepast op het door de curatoren gevorderde honorarium, wat door laatstgenoemden betwist wordt, op grond dat artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 een bijzonder barema invoert waarvoor geen enkele correctiecoëfficiënt is bepaald, terwijl de

10 28 november 2005 C F/10 (eiseressen) de eerste rechter verwijten niet voor recht te hebben gezegd dat het barema, bepaald in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, moest worden toegepast op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen onroerende goederen ; Dat aangenomen wordt dat de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen onroerende goederen ver beneden de waarde zal liggen van de schuldvorderingen van de (eiseressen), welke gewaarborgd worden door hun hypotheek op het volledige industriële complex ; Dat, aldus, de opbrengst van de realisaties aan de (eiseressen) moet toekomen en niet in de boedel mag vallen ; Dat de ingeschreven schuldeisers het honorarium, dat forfaitair is vastgesteld in artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, weliswaar niet hoeven te betalen, maar dat zulks niet wegneemt dat indien de opbrengst van de verkoop niet volstaat om dat honorarium en het volledige bedrag van hun eigen schuldvordering te betalen, zoals dat te dezen het geval is, de curator hen het voorrecht van de gerechtskosten kan tegenwerpen (Bergen, 17 september 2002, J.L.M.B., 2004, 50) ; Dat (de eiseressen betogen dat) het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 op degressieve wijze moet worden toegepast op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen goederen ; Dat de (eiseressen) allereerst ten onrechte betogen dat de schuldvordering inzake het honorarium van de curatoren op de verkoop van de met hypotheken bezwaarde onroerende goederen pas bij afsluiting van het faillissement ontstaat ; Dat artikel 6 van het koninklijk besluit immers bepaalt dat, wanneer door toedoen van de curator met hypotheken of met onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen worden verkocht, deze recht heeft op een afzonderlijk ereloon op het gerealiseerde onroerend goed ten laste van de betrokken schuldeisers in verhouding tot hun rechten ; Dat de (eiseressen) daarentegen terecht erop wijzen dat het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 drie soorten prestaties onderscheidt, krachtens welke de curatoren recht hebben op een honorarium : de gewone prestaties, de buitengewone prestaties en de prestaties die betrekking hebben op de realisatie van de met hypotheken of met onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen, voor het gedeelte van de prijs dat niet in de boedel valt ;

11 28 november 2005 C F/11 Dat (de eiseressen betogen) dat artikel 1 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 het beginsel vastlegt volgens hetwelk het ereloon in een proportionele vergoeding per schijf bestaat, berekend op grond van de teruggeïnde en gerealiseerde activa, zodat artikel 6 van dat koninklijk besluit van 10 augustus 1998 alleen van toepassing kan zijn op de totale opbrengst van de verkochte en nog te verkopen goederen ; Dat het verslag aan de Koning, voorafgaand aan het betrokken koninklijk besluit, duidelijk preciseert dat : - in het koninklijk besluit is geopteerd voor de wijze van bepaling van de gewone erelonen van die in de rechtbanken van koophandel van het Rijk gebruikelijk is ; - artikel 3 van dit besluit voorziet in een bijzonder mechanisme dat de rechtbank van koophandel kan aanwenden om het bedrag van de gewone erelonen te wijzigen op grond van de algemene beoordeling die zij maakt van de wijze waarop de failliete boedel is beheerd ( ) ; het eerste lid van dit artikel voorziet in de toepassing van een correctiecoëfficiënt die varieert van 0.8 tot 1.2 ; deze coëfficiënt dient om het overeenkomstig artikel 2 van dit besluit vastgestelde bedrag te wijzigen ; - In artikel 6, eerste lid, van dit besluit is bepaald dat ingeval door toedoen van de curator onroerende goederen worden verkocht die met hypotheken of met onroerende voorrechten zijn bezwaard, de schuldeisers die houder zijn van de zekerheden bedoeld in deze bepaling, hem in verhouding tot hun rechten op de verkochte onroerende goederen een afzonderlijk ereloon verschuldigd zijn ; artikel 6, tweede lid, voorziet in een bijzonder barema om die afzonderlijke erelonen vast te stellen ; het geldende percentage wordt toegepast op het bedrag van de opbrengst van de verkoop van het onroerend goed dat met hypotheken of met onroerende voorrechten is bezwaard en dat niet aan de boedel te beurt valt ; Dat, bijgevolg : - de eerste rechter terecht voor recht heeft gezegd dat het barema van artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren, van toepassing is op de opbrengst van elke verkoop van onroerende goederen uit het faillissement van de n.v. Etn L.D.P. ; artikel 1 van dat koninklijk besluit betreft immers slechts het gewone honorarium van de curator ;

12 28 november 2005 C F/12 - hij daarentegen ten onrechte voor recht heeft gezegd dat op dat barema een correctiecoëfficiënt van 0,50 pct. moest worden toegepast ; de in artikel 3 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 bedoelde correctiecoëfficiënt heeft immers alleen betrekking op het gewone honorarium van de curator (Brussel, 16 januari 2001, R.D.C., 2002, 41) ; Dat daarenboven het provisionele honorarium in rekening moet worden gebracht, dat de (verweerders) ontvangen hebben voor de verkoop van de loten A (24.789,35 euro), B2 (7.107,60 euro) et B3 (10.010,00 euro) ; Dat, ten slotte, de wettelijke interest verschuldigd is op de bedragen die op de dag van de vordering nog niet betaald waren. Grieven Vóór de rechter beslist een verordenende tekst toe te passen, wordt hij geacht ambtshalve uitspraak te hebben gedaan over de excepties van openbare orde die de partijen hieromtrent zouden hebben opgeworpen. Krachtens artikel 159 van de Grondwet passen de hoven en rechtbanken de algemene, provinciale en plaatselijke besluiten en verordeningen alleen toe in zoverre zij met de wetten overeenstemmen. Zo moeten de rechters, zelfs ambtshalve, de wettigheid onderzoeken van de verordenende teksten die zij toepassen en, in voorkomend geval, ambtshalve weigeren de verordenende teksten toe te passen die een hogere bepaling schenden. Zoals het eerste middel uiteenzet, bepaalt artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, enerzijds, dat het honorarium van de curators wordt bepaald naar verhouding van het belang en de complexiteit van hun opdracht en, anderzijds, dat het honorarium niet uitsluitend mag worden uitgedrukt in een vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa. Het bepaalt voor het overige dat de regels en barema's tot vaststelling van het honorarium door de Koning worden bepaald. Het koninklijk besluit van 10 augustus 1998, genomen ter uitvoering van artikel 33, eerste lid, van de faillissementswet, voert de in voormeld artikel 33 vastgelegde gemengde regeling uit. Artikel 1 van het koninklijk besluit bepaalt dat het honorarium van de curator bestaat in een proportionele vergoeding per schijf berekend op grond van de teruggeïnde en gerealiseerde activa. Artikel 2 bepaalt de proportionele

13 28 november 2005 C F/13 vergoeding per schijf. Artikel 3 bepaalt de toepassing van een correctiecoëfficiënt op het honorarium dat overeenkomstig de artikelen 1 en 2 is vastgesteld. Artikel 6 betreffende het honorarium dat betaald moet worden ten gevolge van de door de curator verrichte verkoop van met hypotheken of onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen, voorziet in de toekenning van een afzonderlijk honorarium ten laste van de betrokken schuldeisers, dat bestaat in een proportionele vergoeding per schijf, vastgesteld overeenkomstig een bijzonder barema, en wijkt af van artikel 3 van dat koninklijk besluit, dat voorziet in een correctiemechanisme voor het honorarium dat bepaald is op basis van een barema, zonder daarom in een ander correctiemechanisme te voorzien. Artikel 6 van voornoemd koninklijk besluit is derhalve onwettig, in zoverre het het honorarium alleen bepaalt op grond van een vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa, in strijd met artikel 33 van de faillissementswet, dat een gemengd stelsel voor de berekening van het honorarium invoert. Het bestreden arrest, dat artikel 6 van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 toepast en aldus, althans impliciet, beslist dat dit koninklijk besluit conform is met de faillissementswet van 8 augustus 1997, schendt bijgevolg artikel 159 van de Grondwet, krachtens hetwelk elk met eigenlijke rechtspraak belaste orgaan de besluiten en verordeningen alleen toepast in zoverre zij met de wet overeenstemmen, alsook artikel 33 van de faillissementswet van 8 augustus 1997, luidens hetwelk het ereloon niet uitsluitend mag worden uitgedrukt in vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa. IV. Beslissing van het Hof Eerste middel Overwegende dat artikel 33, eerste lid, van de faillissementswet van 8 augustus 1997 bepaalt dat de regels en barema's tot vaststelling van het ereloon door de Koning worden vastgesteld ; Overwegende dat, krachtens artikel 6, eerste lid, van het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren, wanneer door toedoen van de curator met hypotheken of met onroerende voorrechten bezwaarde onroerende goederen worden verkocht, die curator recht heeft op een afzonderlijk

14 28 november 2005 C F/14 honorarium ten laste van de betrokken schuldeisers in verhouding tot hun rechten, hetwelk verschilt van de in artikel 1 van datzelfde besluit bedoelde proportionele vergoeding en berekend wordt op grond van de teruggeïnde en gerealiseerde activa ; Dat voornoemd artikel 6, tweede lid, voor de berekening van dat afzonderlijk honorarium in een bijzonder barema voorziet, volgens een degressief percentage per opeenvolgende schijf ; Overwegende dat uit geen enkele bepaling waarvan het middel de schending aanvoert, volgt dat, wanneer een geheel van onroerende goederen dat ondeelbaar is bezwaard met hypotheken of met onroerende voorrechten, in verschillende loten moet worden verkocht, het in voormeld artikel 6 bepaalde bijzonder barema moet worden toegepast op de opbrengst van het geheel van die verkopen en niet op de opbrengst van elke verkoop afzonderlijk ; Dat het middel, dat het tegendeel betoogt, faalt naar recht ; Tweede middel Overwegende dat krachtens artikel 33 van de wet van 8 augustus 1997, het honorarium van de curators, dat wordt bepaald naar verhouding van het belang en de complexiteit van hun opdracht, niet uitsluitend mag worden uitgedrukt in een vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa ; Overwegende dat het koninklijk besluit van 10 augustus 1998 houdende vaststelling van de regels en barema's tot bepaling van de kosten en het ereloon van de curatoren, een onderscheid maakt tussen het gewone, het afzonderlijke en het buitengewone honorarium ; Dat de rechtbank van koophandel, op grond van artikel 3 van dat besluit, door een met redenen omklede beslissing het gewone honorarium kan vermeerderen of verminderen door er een correctiecoëfficiënt op toe te passen ; Dat het afzonderlijk honorarium, dat vastgelegd wordt overeenkomstig artikel 6 van dat besluit, slechts een gedeelte van het honorarium van de curator vormt ; Dat, bijgevolg, artikel 6, dat het afzonderlijk honorarium uitsluitend bepaalt op grond van een vergoeding die in verhouding staat tot de gerealiseerde activa, artikel 33 van de faillissementswet niet schendt ; Dat het middel, dat berust op de tegengestelde bewering, faalt naar recht ;

15 28 november 2005 C F/15 OM DIE REDENEN, HET HOF Verwerpt het cassatieberoep ; Veroordeelt eiseres in de kosten. Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, derde kamer, te Brussel, door afdelingsvoorzitter Philippe Echement, de raadsheren Christian Storck, Daniel Plas, Christine Matray en Philippe Gosseries, en in openbare terechtzitting van achtentwintig november tweeduizend en vijf uitgesproken door afdelingsvoorzitter Philippe Echement, in aanwezigheid van advocaat-generaal Thierry Werquin, met bijstand van griffier Jacqueline Pigeolet. Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Eric Stassijns en overgeschreven met assistentie van adjunct-griffier Johan Pafenols. De adjunct-griffier, De raadsheer,