Samenvatting Maatschappijleer Criminaliteit

Transcriptie

1 Samenvatting Maatschappijleer Criminaliteit Samenvatting door een scholier 3534 woorden 3 januari ,4 7 keer beoordeeld Vak Methode Maatschappijleer Delphi Paragraaf 1 Waarden: opvattingen van mensen over wat er in het leven belangrijk gevonden wordt. Ze hebben vaak te maken met goed en kwaad, mooi en lelijk. VB: leven, vrede, rechtvaardigheid, eerlijkheid, respect. Normen: geven concreet aan hoe je, je in een bepaalde situatie moet gedragen. Uit de waarden worden gedragsregels afgeleid. Vb: je mag niet stelen en bedriegen, doden, je moet gehoorzamen aan je ouders. Als mensen zich niet houden aan de normen van een bepaalde samenleving of groep heet dat afwijkend gedrag Wat precies strafbaar is kan per land verschillen en verandert ook in de loop van de tijd. Criminaliteit: door de overheid in een bepaald land in een bepaalde tijd strafbaar gesteld gedrag. Het gaat om wettelijke vastgelegde normen. Delicten -> Strafbare handelingen Misdrijven -> Ernstige delicten Overtreding -> Minder ernstig delict. De meeste strafbare handelingen in Nederland staat omschreven in het Wetboek van Strafrecht. Wat strafbaar is verschilt naar tijd en plaats. Als de maatschappij veranderd, ontstaan over sommige zaken andere opvattingen over wat absoluut niet mag. Ook komen er nieuwe problemen en maakt de techniek nieuwe delicten mogelijk. Vroeger strafbaar en nu niet meer strafbaar gesteld of de strafbaarheid is ingeperkt; Euthanasie; staat nog wel in het Wetboek van Strafrecht maar een zorgvuldig handelende arts wordt niet meer vervolgd. Pornografie; grenzen zijn opgerekt. Sofdrugs; gebruik ervan is geen misdrijf meer, maar een overtreding en wordt in NL in de praktijk niet meer vervolgd. Pagina 1 van 12

2 Aparte behandelingen over homoseksuele handelingen zijn verdwenen. Sinds 2000 is de prostitutie gelegaliseerd. Het grootste deel van het Nederlandse strafrecht lijkt op dat van andere landen maar er zijn ook verschillen; softdrugs, Euthanasie, vuurwapens Criminaliteit is in Nederland een groot probleem: Criminaliteit veroorzaakt persoonlijk leed, in het ergste geval blijvende invalideit of de dood. Door criminaliteit worden mensen bang en voelen zich onveilig. Niet alleen op straat maar ook in hun eigen huis. Criminaliteit kost de samenleving veel geld. Schade door geweld, vernieling, diefstal, inbraak, fraude en kosten van de politie, justitie en beveiliging komen jaarlijks neer op 5% van het BNP. Veiligheid is oneerlijk verdeeld. Mensen in arme wijken lopen de meeste kans om slachtoffer te worden van een misdrijf. Paragraaf 2: Tegenstrijdige berichten over criminaliteit door: - het licht er aan over welke vorm je van criminaliteit praat of over het hele gebeuren. - Je kan de omvang van criminaliteit op verschillende manieren berekenen. Berekening van criminaliteit kan door: Geregistreerde misdrijven Slachtofferenquête Dader of zelfreportage enquête. Geregistreerde misdrijven: misdrijven die bij de politie bekend zijn gemaakt en die de politie zo belangrijk vind dat er een proces verbaal is opgemaakt. Niet alles is bij de politie bekend: Als er geen slachtoffer is wordt er minder snel aangifte gedaan. Door schaamte wordt soms geen aangifte gedaan. Gevoel dat de politie ze niet serieus neemt. Slachtoffers doen vaak geen aangifte als de daders bekenden zijn. Sommige doen geen aangifte omdat ze denken dat de politie het misdrijf toch niet op kunnen lossen. Slachtofferenquête: Hierbij word aan een deel van de bevolking gevraagd die voor de rest van de bevolking representatief is van welke misdrijven zij het slachtoffer van zijn geworden en of de politie het misdrijf heeft geregistreerd. Zwakke punten: misdrijven in de privé en familiesfeer worden vaak niet genoemd. Ook kan wat de ander geweld noemt door een ander niet als geweld zijn ervaren. Dader en zelfrapportage enquête: hier wordt gevraagd welke misdrijven men het afgelopen jaar zelf heeft gepleegd. Pagina 2 van 12

3 Zwakke punten: - Zware misdrijven kom je niet op het spoor. - Misdrijven in familie en privé sfeer worden verzwegen. - Wat versta je precies onder geweld. - Mensen kunnen sociaal wenselijke antwoorden geven omdat ze weten dat bepaalde dingen niet mogen. - Mensen die op straat zwerven worden niet bereikt. Toename criminaliteit: groei bevolking. mensen doen vaker aangifte. Politie is vollediger gaan registreren. Soorten criminaliteit: Geweldsmisdrijven: Moord, doodslag, mishandeling, diefstal met geweld, seksueel geweld, huiselijk geweld, bedreiging Vermogenscriminaliteit: diefstal, inbraak, verduistering, valsheid in geschrifte, bedrog en heling Vernielingen brandstichting, verstoren van de openbare orde verkeersmisdrijven doorrijden na een ongeluk, dronken een auto besturen Witteboordencriminaliteit is criminaliteit die mensen van achter hun bureau plegen door te rommelen met papieren en cijfers. Fraude: door te lage inkomsten opgeven, zwart werken/ belasting ontduiken door bedrijven, Belastingontduiking door particulieren, Uitkeringsfraude Van fraude zijn ook slachtoffers; hoger personeel kan rommelen met cijfers en geld achter overdrukken. Bedrijven doen vaak geen aangifte uit angst voor hun goede naam. Georganiseerde criminaliteit: hierbij gaat het vooral om organisaties waarvan de belangrijkste activiteit bestaat uit het leveren van diensten waarvan in de samenleving behoefte aan bestaat, maar die strafbaar zijn gesteld. Er is hier sprake van afpersing en illegaal gewin. Drugshandel, Illegaal afval, Handel in vuurwapens, Handel in dieren, Geld wit wassen, Kinderporno, Vrouwenhandel. Delicten die vrijwel in NL zijn verdwenen; - kapingen van treinen - gijzelingen door Molukkers. - Kraken. Paragraaf 3: Pagina 3 van 12

4 Individuele of psychologische theorieën proberen te verklaren waarom bepaalde individuen misdrijven plegen. Sociologische theorieën gaan over de vraag welke maatschappelijke omstandigheden en ontwikkelingen de kans groter maken dat mensen zich crimineel gaan gedragen. De grondlegger van de individuele verklaringen is de Italiaanse arts Cesare Lombroso ( ). Hij meende dat er een type geboren misdadigers bestond, te herkennen aan een laag voorhoofd en brede kaken. Misdadigers hadden een kleinere schedelinhoud dan niet criminele mensen. Psychologische verklaringen; erfelijkheid karaktertrekken socialisatie Kan criminaliteit erfelijk zijn; dat is moeilijk vast te stellen. Als een kind van criminele ouders ook het criminele pad op gaat, kan dat met erfelijkheid te maken hebb4en maar hij kan ook het gedrag van zijn ouders hebben geleerd. Waarschijnlijk spelen erfelijke factoren soms een rol maar crimineel gedrag heeft zeker veel te maken met opvoeding en maatschappelijke omstandigheden. Psychologen hebben zich afgevraagd of criminelen zich onderscheiden door speciale karaktertrekken. Gemiddeld blijken mensen die misdrijven plegen extroverter, impulsiever en zijn meer op hun directe bevrediging van hun behoeften gericht dan niet criminelen. Socialisatie: het leerproces waarbij kinderen zich de waarden en normen eigen maken van de samenleving of de groep waartoe zij behoren. Socialisatie theorieën bevinden zich op de grens tussen psychologie en sociologie omdat wat kinderen leren, te maken heeft met de maatschappij waarin zij leven Subcultuur: een cultuur die op bepaalde punten afwijkt van de in een bepaalde samenleving dominante waarden en normen. Daar leren ze kleine diefstallen en vernielingen plegen en vechten om te bewijzen dat ze sterk zijn. Anomietheorie: legt een verband tussen misdaad en armoede en sociale ongelijkheid. Sommige mensen beschikken niet over voldoende wettige middelen om doelen te bereiken. Sommige mensen lappen dan die wettige middelen aan hun laars en streven met onwettige middelen toch de doelen na die hen dagelijks worden voorgehouden. Het niet met legale middelen kunnen bereken van doelen, veroorzaakt spanning, in het Engels strain. Daarom ook wel straintheorie. Etiketteringtheorie: verklaart het voortduren van crimineel gedrag uit de reactie van de samenleving. Als iemand een klein misdrijf pleegt plakt de samenleving die persoon het etiket misdadiger op. Ze gaan Pagina 4 van 12

5 hem ook als crimineel behandelen. De kans is dan groot dat zon persoon zich als crimineel gaat gedragen terwijl anders waarschijnlijk hij een normale burger was geworden. Vrij gekomen gevangenen vinden moeilijk een baan en kunne moeilijk op legale wijze hun brood verdienen. Ze raken hierdoor weer op het criminele pad. Controle-bindingstheorie: vraagt zich af waarom de meeste mensen verreweg het grootste deel van de tijd geen misdrijven plegen. Wat houdt het tegen, terwijl er zoveel moois te stelen valt. Deze theorie stelt dat mensen geen misdrijven plegen als zij daarbij veel te verliezen hebben. Mensen die sterke bindingen hebben met een gezin en een goede baan weten dat ze dat kunnen kwijtraken als ze misdrijven plegen en in de gevangenis komen. Gelegenheidstheorie: Door de welvaart valt er meer te stelen. Overal in de winkels liggen aantrekkelijke spullen uitgestald. Bedrijven, scholen en particulieren hebben tv s, computers, fototoestellen en videocamera s. Bovendien zijn huizen tegenwoordig een groot deel van de dag onbeheerd. Vroeger waren de gezinnen groter en waren de vrouwen vaker thuis. Bevorderingen die crimineelgedrag bevorderen: Alcohol Drugs Vuurwapens tv-geweld. Veelal misdadigers: - mannen - lagere klassen - jongeren - allochtonen toename criminaliteit door: waarden en normen die zwakker worden - mensen worden steeds individualistische en egoïstische en houden minder rekening met anderen. Veel mensen kunnen die vrijheid en verantwoordelijkheid niet aan. Alles moet groter, sneller en efficiënter - Hierdoor fuseren organisaties en bedrijven. Mensen kennen elkaar niet meer. Ze hebben het gevoel als nummers te worden behandeld. Als mensen zich niet meer betrokken voelen bij de organisatie en de mensen daarbinnen, stelen ze makkelijker iets van de zaak of elkaar. Concurrentie op de markt - je moet winst maken, carrière te maken, veel geld verdienen anders ben je een loser. In zon harde concurrentieslag kun je geen rekening houden met de belangen en eigendommen van anderen. Toegenomen vraag naar illegale goederen en diensten - bijvoorbeeld drugs en verwerken van milieubelastend afval. Gelegenheid - plegen van vermogenscriminaliteit is toegenomen. Pagina 5 van 12

6 Legaliteitsbeginsel; (artikel 1.1 van het Wetboek van Strafrecht); Geen feit is strafbaar dan uit kracht van een daaraan voorafgegane wettelijke strafbepaling. Ook als een feit wettelijk strafbaar is, moeten bij opsporing en berechting van de dader bepaalde regels in acht worden genomen. Wetboek van Strafvordering ; hierbij gaat het om aken zoals: is het bewijs op een legale manier verkregen is de tenlastelegging correct geformuleerd wat geldt als bewijs wat zijn de rechten van de verdachte. Vervolging van strafbare feiten gebeurt door het Openbaar Ministerie. Het OM is een onderdeel van het ministerie van Justitie, dus de staat. Het OM heeft 3 taken: - opsporing van strafbare feiten - vervolging van strafbare feiten - uitvoering van strafvonnissen. Veel praktisch opsporingswerk wordt gedaan door de politie, maar de eindverantwoordelijkheid ligt bij het OM. De officieren van justitie (ambtenaren van het OM) leiden de onderzoeken. Vaak moeten zij daarbij bij de rechter aankloppen, bijvoorbeeld om een huiszoekingsbevel. Het OM werkt samen met: politie gemeentelijke sociale recherches en opsporingsdiensten zoals FIOD (Fiscale Inlichtingen en Opsporingsdienst). ECD (Economische Controledienst) AID (Algemene Inspectiedienst). Nederland kent het opportuniteitsbeginsel. Dat houdt in dat het OM niet alle strafbare feiten hoeft te vervolgens. De officier van justitie kan strafzaken seponeren of de zaak afdoen met een transactie. Seponeren: ze geven strafzaken niet aan de rechter door. Redenen: - vergrijp is klein - zaak is op een andere manier geregeld - geen voldoende bewijs. Driehoeksoverleg; Overleg tussen OM, politie en burgemeester aan welke aken zei de meeste prioriteit stellen. Transactie: Officier van Justitie kan een verdachte aanbieden een bepaald bedrag te bepalen zodat hij Pagina 6 van 12

7 niet voor de rechter hoeft te verschijnen. Bij niet ernstige delicten is het voor de officier aantrekkelijk. geld komt in staatskas officier hoeft de zaak niet tot de bodem uit te zoeken rechters kunnen tijd meer besteden aan ernstige delicten. Ook de verdachte doet hier zijn voordeel mee aan, hij krijgt namelijk geen strafblad Hoofdtaken van de politie - hulpverlening; informatie geven, de weg wijzen, mensen opsporen - handhaven van de openbare orde; verkeer regelen, ordehandhaving bij evenementen, bemiddelen bij ruzies. - Opsporingstaken; strafbare feiten voorkomen en verdachten opsporen. Als de politie zich niet aan de regels houdt bij de opsporing en aanhouding kan de officier van justitie niet overgaan tot vervolging Dwangmiddelen: De wettelijke bevoegdheden van de politie om de waarheid te achterhalen. Hoe zwaarder het misdrijf hoe zwaarder het dwangmiddel mag wezen. Aanhouding verdachte door opsporingsambtenaar, die verdacht wordt van een zwaar misdrijf. De politie mag toepassen: Vrijheidsbenemende dwangmiddel 1) Vasthouden voor verhoor - De nacht niet meegerekend mag dit maximaal 15 uur duren. De verdachte mag daarbij 6 uur verhoord worden. Hij heeft nog geen recht op een advocaat, maar er moet hem wel worden verteld dat hij niet hoeft te antwoorden. 2) Verdachte kan langer worden vastgehouden (inverzekeringstelling, daarna bewaring of gevangenhouding) als aangetoond kan worden dat dat nodig is voor het onderzoek naar een ernstig strafbaar feit. De verdachte kan dan ook een advocaat te hulp roepen. Als hij dit niet doet krijgt hij er een aangewezen. Bij deze dwangmiddel moeten de regels strikt worden gevolgd, anders kan een verdachte worden vrijgelaten vanwege vormfouten. De officier van justitie heeft steeds toestemming van de rechter nodig voor dat vast houden. Hij kan de rechter-commissaris ook om een gerechtelijk onderzoek te vragen. Deze mag getuigen onder ede horen en verdachten aan een psychiatrische observatieonderzoek onderwerpen. Paragraaf 5 Verloop van rechtszaak: 1. Dagvaarding (soort uitnodiging voor de verdachte). 2. Rechter controleert gegevens van verdachte. 3. Officier van justitie leest aanklacht voor (tenlastelegging). 4. Rechter doet onderzoek aan de hand van proces-verbaal. 5. Verhoor verdachte -> verklaring geven Pagina 7 van 12

8 -> Rechter verhoort -> Officier van Justitie verhoort 6. Requisitoir: Slotrede van officier van justitie en de strafeis. 7. De advocaat houdt een verdedigingsrede en pleit bijv. een vrijspraak. De verdachte krijgt het laatste woord en dan doen de rechters een uitspraak. Een terechtzitting -> Vooronderzoek. Openbare terechtzitting:ondervraging verdachte door rechter, officier van justitie en advocaat. Officier van justitie houdt een toespraak met alle bewijzen. En eist een bepaalde straf. Advocaat -> verdedigingspleidooi. Verdachte -> laatste woord. Rechter -> doet uitspraak. Cautie -> niet verplicht op antwoorden De kosten van een strafprocedure zijn voor rekening van de staat, met uitzondering van de kosten van de advocaat. Juristen: - Officieren van justitie - Advocaten - Rechters Officier: handelt als ambtenaar van het OM, dat onder minister van Justitie valt Advocaat: behartigt belangen van de verdachte. Rechter: is lid van de onafhankelijke rechterlijke macht. Rechters worden voor hun leven door de regering benoemd, maar de regering kan hun niet ontslaan. Alleen de Hoge Raad in bijzondere gevallen. Kantongerecht Een alleensprekend rechter behandelt uitsluitend overtredingen. Nadat hij alle partijen heeft gehoord doet hij gelijk een uitspraak. Rechtbank: Bij ingewikkelde zaken zijn er 3 rechters. Ze hebben meestal 2 weken nodig om een uitspraak te houden. Er zijn ook alleensprekende rechters zoals de politierechter, economische politierechter en de kinderrechter. Gerechtshof: De 5 gerechtshoven behandelen de beroepszaken van de rechtbanken. De rechters spreken met zijn drieën recht. Als de rechters een hogere straf willen opleggen moeten ze tot een unaniem oordeel komen. Hoge raad: zowel de verdachte als het OM kunnen bij het Hoge Raad in cassatie gaan. De hoge raad oordeelt dan niet of de verdachte schuldig is, maar of de lagere rechter de wetten juist heeft toegepast. Als dat niet zo Pagina 8 van 12

9 is moet de lagere rechter de zaak opnieuw bekijken. Jurisprudentie: Een uitspraak dat een richtlijn is voor de rechters die een soortgelijke geval moeten beoordelen. Het NLSE strafrecht is gericht op een aantal doelen: Vergelding: de dader moet boeten voor wat hij heeft misdaan. Preventie: de straf moet mensen afschrikken om iets te doen. Resocialisatie: de straf moet terugkeer in de samenleving mogelijk maken Voorkomen van eigenrichting: De overheid wil met het opleggen van straffen voorkomen dat slachtoffers zelf wraak nemen. Recidivisten: als mensen na hun straf opnieuw delicten plegen. Reclassering: verleent hulp aan gevangenen om ze te voorbereiden op en te begeleiden bij hun terugkeer in de maatschappij Daderstrafrecht: de rechter moet bij zijn uitspraak rekening houden met de ernst van het strafbare feit, de bewijsvoering en eventuele bijzondere omstandigheden. Voorwaardelijke straf: de straf word niet uitgevoerd als de dader zich aan de opgelegde voorwaarde houdt. Hoofdstraffen voor volwassenen: - gevangenisstraf (max 20 jaar) - hechtenis (max 1 jaar en 4 maanden) - geldboete (min 2,- euro, max ,- euro) - onbetaalde arbeid (taakstraf) Bijkomende straffen: - ontnemen van bepaalde rechten - verbeurd verklaren van in beslag genomen buit of eigendommen - openbaar maken van het rechterlijke vonnis Maatregelen voor de terugkeer van de dader in de samenleving: TBS: ter beschikking stellen van de dader. Door dwangverpleging ervoor zorgen dat de dader geholpen word in zijn ontwikkeling om herhaling te voorkomen plaatsing in een psychiatrische inrichting, verschil met TBS is dat de dader uit de juridische circuit is gehaald dus de rechter heeft er niks meer over te zeggen, de dokter bepaald nu alles. Kinderen onder 12 jaar zijn niet aansprakelijk voor hun daden. Veroorzaakte schade kan op ouders worden verhaald. HALT-project: een alternatieve straf waarbij de dader een aantal uren moet werken voor de gemeenschap Pagina 9 van 12

10 en de schade moet vergoeden. Voor kinderen tussen 12 en 18 jaar STOP-reactie: straf waarbij kinderen een opstel moeten schrijven en excuses aanbieden bij gevallen zoals winkeldiefstal, vernieling en baldadigheid, de ouders zijn er ook bij betrokken. Voor kinderen onder 12 jaar. Als een zaak te ernstig is voor een HALT-project of afdoening voor de officier brengt hij de zaak voor de kinderrechter. Zittingen van de kinderrechter zijn niet openbaar. Vrijheidsstraf: In de laatste fase kunnen ze naar een halfopen inrichting gaan waar ze meer vrijheid en verantwoordelijkheid krijgen en ze kunnen weekendverlof krijgen. In een open inrichting kunnen ze overdag werken of een opleiding volgen. Ze worden dus stap voor stap voorbereid op de terugkeer in de samenleving, in de laatste fase hebben ze zelfs de mogelijkheid om thuis te wonen met een elektronische enkelband. Taakstraf: omdat de jongeren in de gevangenis juist de misdadigersvak leerden en dus de terugkeer in de samenleving moeilijk was kregen ze taakstraf. Financiële sancties: Meest toegepaste hoofdstraf, waarbij de rechter boetes oplegt. Overige: TBS Nieuwe ontwikkelingen en experimenten op het gebied van straffen Lik op stuk: de verdachte komt binnen een enkele dagen of uren voor de rechter. Administratieve handelingen: om de snelheid te bevorderen en rechters te ontlasten worden bepaalde zaken administratief afgehandeld. Educatieve Maatregelen Alcohol Verkeersdelicten: voorkomen dat veroordeelden wegens rijden onder invloed recidiveren. Dader moet deelnemen aan een cursus waar hij zijn kennis moet verschaffen en zijn houding veranderen. hij moet de cursus zelf betalen en wie dit weigert kan zijn rijbewijs inleveren Plukze-wetgeving: bedoeld om de georganiseerde misdaad af te schrikken, omdat wederrechtelijke verkregen voordeel vrij gemakkelijk kan worden afgepakt Paragraaf 6 In het strafrechtelijk systeem vind voortdurend selectie plaats. De strafwetgever kan iets strafbaar stellen of juist iets uit het strafrecht halen. De politie kan het accent leggen op een bepaald soort delicten, of een bepaalde soort mensen vaker controleren. Het OM maakt keuzes over wel of niet seponeren. De rechter kiest de vorm en de zwaarte van de straf. De politie speet ook een rol in: ze maken beleidskeuzes(meer geld voor de politie, voor preventies, voor meer gevangenissen of uitbreiding van de rechterlijke macht). Pagina 10 van 12

11 Selectiviteit is onvermijdelijk. Dat lang niet alle misdadigers worden aangehouden en vervolgt komt door een capaciteit gebrek. Het gelijkheidsprincipe komt in gevaar als er verschillen in pakkans zijn omdat de daders verschillende kenmerken hebben. Zulke selectiviteit kan betekenen dat er sprake is van klassenjustitie, dat de mensen in lagere sociale klassen een grotere kans maken om gepakt en veroordeeld te worden dan andere bijvoorbeeld. Dit is zichtbaar als je kijkt naar het verschil in behandeling van verschillende delicten. Of indirect: als misdrijven die vaak door lagere klassen worden gepleegd actiever vervolgd en berecht worden. In de praktijk is de politie vaak gericht op traditionele vormen van misdaad. Ze laten fraude-achtige delicten eerder schieten omdat ze heel ingewikkeld zijn en omdat er weinig deskundigen aanwezig zijn. Ook hebben lagere-klassendelicten vaak aan aanwijsbaar slachtoffertje(dat maakt dat de mensen zich direct bedreigd voelen, dat heb je niet bij omkoping en fraude). De politie is meestal bij controle strenger tegen mensen met een niet-blanke huidskleur(en dan zet Delvi daar dus achter: mensen met een niet-blanke huidskleur zijn meestal mensen uit lagere klassen) en bij mensen die zich stoer of uitdagend gedragen. Bij het wel of niet seponeren van de officier van justitie gebeurt 't ook een beetje, de officier van justitie laat meestal meespelen of er een kans is tot recidiveren(of de dader in zijn eigen milieu goed wordt opgevangen en wat de toekomstmogelijkheden zijn). Een werkloze jongere loopt veel meer kans op een gevangenisstraf dan iemand die met een opleiding bezig is. Het uiteindelijke resultaat van het gehele gedoe is dat mannen, mensen uit de lagere klassen en allochtonen meer in de gevangenis terecht komen dan hun aandeel in de criminaliteit rechtvaardigt. Of de ervaring van een straf bij een veroordeelde hem ervan weerhoud om opnieuw de fout in te gaan verschilt per persoon, bij de mensen waarbij het niet werkt is dus moeilijker iets aan te leren. Deze personen zijn impulsief, extravert(naar buiten gericht), of niet gevoelig voor straf, en ook de pakkans en de sociale bindingen spelen een rol. Ongeveer 60% van de ex-gevangenen recidiveert. Gevangenisstraf lijkt daarmee niet veel meer nut te hebben dan een lichtere straf. Psychologen zeggen dat bij een grotere pakkans en als de straf snel volgt op de daad het meer effect heeft(een straf dus). Ze zetten vraagtekens bij het feit dat bij herhaling verzwaring van de straf moet optreden. Het effect van straffen wordt teniet gedaan als men in de gevangenis slechte dingen aan leert en dat maakt de terugkeer in de samenleving heel moeilijk. De pakkans moet bekent zijn bij mensen en ze moeten het eens zijn met de straf, als ze de straf onterecht vinden zal het ook geen nut hebben. Paragraaf 7 Pagina 11 van 12

12 Het criminaliteitsbeleid bestaat uit: Bestrijden: repressie(taak van de overheid, uitgevoerd door politie en justitie). Voorkomen: preventie(taak van overheid+particulieren). Er kwamen in de jaren 70 meer toezichthouders(zoals een conducteur) om de sociale controle te vergroten. - Het politie personeel groeiden met 50% - Het aantal cellen is in 1985 verdrievoudigd. - Driekwart van de bevolking vind dat er nog harder gestraft moet worden. Preventie: Alle (niet-strafrechtelijke) maatregelen van burgens en overheid om delicten te voorkomen. De dader: Kinderen goed opvoeden en voorlichten over de gevaren van de criminaliteit. Mensen in acvhterstandssituaties helpen en steunen: je verandert daarbij iets aan 1 van de voedingsbodems van de criminaliteit(weinig maatschappelijke kansen). Reclasseing werkt ook aan preventie door te proberen recidive van ex-gedetineerden te voorkomen. De situatie: Technopreventie(sloten, beveiliging, controleapparatuur wordt steeds beter). Dat maakt de controle beter en de gelegenheid kleiner. In vier jaar tijd zijn de uitgaven voor particulieren beveiligingen gestegen van 486 naar 719 miljoen euro. Het slachtoffer: Cursus zelfverdediging en trainingen voor bank- winkelpersoneel. Dat maakt de mensen weerbaar. Op sommige punten lijkt preventie te helpen. De eerste manier heeft het meeste kans van slagen. De 2e manier werkt van korte duur, de criminaliteit verplaatst zich dan vanzelf naar plaatsen waar het niet goed beveiligd is. Vooral op korte termijn werkt het dus goed maar op de langere termijn die je ook onbedoelde gevolgen. bijvoorbeeld: de verplaatsing van criminaliteit. En een andere is verharding van de strijd tussen criminelen en politie. En net als bij de strafrechtketen bij preventie sprake van sociale ongelijkheid. Pagina 12 van 12