Contact. Editie Provincie 03 JUNI Special Verkiezingen >> RENÉ COLLIN, PROVINCIE LUXEMBURG

Transcriptie

1 03 JUNI 2012 Special Verkiezingen Contact HET MAGAZINE VOOR OPENBARE BESTUREN, SOCIALPROFITORGANISATIES EN ONDERNEMINGEN Editie Provincie >> RENÉ COLLIN, PROVINCIE LUXEMBURG

2 Het provinciebestuur moet waken over rechtvaardigheid René Collin, provincieraadslid sinds 1985 en gedeputeerde sinds 2006, blikt terug op een bewindsperiode tijdens dewelke de provincie Luxemburg nauwer is gaan samenwerken met de gemeenten. Ondanks de begrotingsperikelen, ondanks de herfinanciering van de pensioenreserves en ondanks de noodzaak om opnieuw een thesaurie op te bouwen. De volgende legislatuur is een groot vraagteken en het is nog gissen naar de precieze gevolgen van de hervorming van de provinciale instelling.

3 >> 59 % van de begroting gaat naar personeelskosten (840 voltijds equivalenten) 100 miljoen euro begroting van de Provincie Een bezuinigingsbeleid om schoon schip te maken met het verleden In de recentste legislatuur wou de grootste provincie van het land absoluut de begrotingstekorten wegwerken die tussen 2003 en 2007 alsmaar groter waren geworden. Om de schrapping van diverse belastingontvangsten of de overheveling ervan naar het Gewest tijdens de voorgaande jaren te compenseren, heeft de Provincieraad zijn toevlucht moeten nemen tot nieuwe belastingen via de verhoging van de opcentiemen. Tegelijkertijd heeft het Marshall-plan (deels gefinancierd door een verminderde indexering van het Provinciefonds) een grote hap uit de financiën van de Waalse provincies gehaald. René Collin, provinciaal gedeputeerde belast met financiën, economie, landbouw en toerisme, vat samen: We waren het aan onszelf verplicht de begroting in evenwicht te brengen en onze thesaurie te herfinancieren, om niet langer voortdurend te moeten lenen. We zijn erin geslaagd weer een behoorlijk werkkapitaal op te bouwen. Een andere financiële prioriteit was de herfinanciering van de pensioenreserves. In vijf jaar tijd hebben we het Pensioenfonds versterkt door de werkgeversbijdragen en de aanvullende bijdragen met meer dan 10 miljoen euro te verhogen. De begroting van de Provincie Luxemburg bedraagt ongeveer 100 miljoen euro, waarvan bijna 59 % naar personeels kosten gaat (840 voltijds equivalenten). We doen er alles aan om onze loonmassa binnen de perken te houden, door de vertrekkers slechts gedeeltelijk te vervangen, medewerkers te reaffecteren, en in te zetten op transversaliteit tussen verschillende diensten, gaat René Collin verder. De Provincie Luxemburg heeft zich achter het Pact voor een sterk en solidair lokaal en provinciaal ambt geschaard. Dat pact voorziet in strenge regels op het vlak van aanwerving en personeelsbeheer, maar effent ook het pad voor een moderner humanresourcesbeleid. Een andere opportuniteit die de Provincieraad met beide handen heeft aangegrepen, zijn de incentives van de subsidiërende overheden. Zo konden dankzij het plan Activa Win- Win negen personen worden aangeworven. Een rationeel investeringsprogramma De opeenvolgende crisissen hebben de middelen van de Provincie Luxemburg niet gespaard. Het financiële verlies als gevolg van de nietinning van de dividenden van de Gemeentelijke Holding van 2009 tot 2012 wordt op iets meer dan een miljoen euro geschat. Gelukkig had de Provincieraad in dienstjaar 2008 een reserve van euro aangelegd, om de volatiliteit van de dividenden en het renteverloop op te vangen. Dankzij haar globale bezuinigingsbeleid boekte de Provincie in 2009 een begrotingsoverschot van 4 miljoen euro en kon ze het begrotingstekort in 2010 beperken tot

4 Het is cruciaal dat de provincies hun fiscale bevoegdheid en dus hun politieke autonomie behouden. Anders kunnen ze geen initiatieven nemen. 7,2 miljoen euro leningen eigen aandeel per jaar slechts 1,8 miljoen euro (in vergelijking met de deficits van meer dan 4 miljoen in 2005, 2006 en 2007). De financiën van de provincie staan onder strikte begeleiding door het CRAC (Centre Regional d Aide aux Communes). Daardoor is de Provincie verplicht haar eigen dienstjaar permanent in evenwicht te houden en mag ze maar een bepaald percentage van haar investeringen financieren met leningen. De investeringen programmeren is daardoor niet altijd gemakkelijk geweest. We hebben moeilijke, maar rationele keuzes moeten maken, geeft René Collin toe. Op basis van de evolutie van de terugbetalingen van leningen sinds 2002, hebben we de lat voor leningen eigen aandeel op 7,2 miljoen per jaar gelegd. Dit om in de toekomst minder te lenen dan we aflossen. De schuldenlast moet in de komende dienstjaren dus op een mechanische manier verminderen en de gewone begroting evenredig verlichten. Meer samenwerking met de gemeenten Heeft de provincie nog echt nieuwe beleidsinitiatieven kunnen nemen, gezien de noodzakelijke sanering van haar financiën en de stagnatie van de subsidiestroom vanuit het Gewest en de Gemeenschap? In een delicate context voor de toekomst van de provincies zijn we er trots op dat we de samenwerking met de gemeenten hebben versterkt, in het bijzonder op het domein van de ziekenhuizen en de spoeddiensten, benadrukt René Collin. Inderdaad, een mijlpaal in de Luxemburgse legislatuur was de oprichting van de intercommunale Vivalia in Die verenigt alle openbare ziekenhuizen van het zuiden (Aarlen-Virton), het centrum (Bastenaken-Libramont) en het noorden (Marche) van de provincie en integreert er de psychiatrische instelling CUP van Bertrix (op zich alleen al goed voor een jaarbudget van 14 miljoen euro) in. Met een belang van 53 % in die intercommunale verhoogt de Provincie Luxemburg haar gewicht in de gezondheidssector aanzienlijk. Wat de economische ontwikkeling betreft, verloopt een groot deel van het beleid van de Provincie Luxemburg via de intercommunale Idelux, waar ze hoofdaandeelhouder van is. Het Fonds voor Economische Expansie van Idelux werd versterkt. De provincie heeft ook een Cellule de veille territoriale op poten gezet. Die moet Europese subsidies opsporen en opvolgen ten behoeve van de Luxemburgse gemeenten (en van het lokale verenigingsleven). Een ander voorbeeld van supragemeentelijke solidariteit die de Provincie organiseert, houdt verband met de wettelijke verplichting voor de gemeenten om een interne dienst voor preventie en bescherming op het werk

5 (IDPBW) in te voeren. Een vijftiental kleine gemeenten hebben zich kunnen aansluiten bij een provinciale IDPBW die de krachten bundelt. Een laatste voorbeeld is de toekenning van een aanvullend provinciaal begrotingskrediet om de operationele lancering van de nieuwe hulpverleningszone te steunen. Welke bevoegdheden en welk institutioneel profiel in de toekomst? Wat is de toegevoegde waarde van de provincies? Het is een weerkerende vraag in het politieke debat. De regionale beleidsverklaring voorziet in een hervorming van die structuren wat bevoegdheden en werkterrein betreft. Hoe ver staat het daarmee? De bevoegdheid voor de provinciewegen wordt op 1 januari 2013 effectief overgedragen aan het Waals Gewest. Dit zal een daling van het Provinciefonds als gevolg hebben. De provincies blijven waarschijnlijk wel bevoegd voor het beheer van de niet-bevaarbare waterwegen, maar zonder extra middelen. Voor een provincie met zo veel waterlopen als de onze, heeft dat een belangrijke financiële weerslag. In de eerste fase van de hervorming wordt ook het aantal mandatarissen verminderd: in de dunstbevolkte provincies, zoals Luxemburg, zullen er nog maar 37 provincieraadsleden (i.p.v. 56) en 4 provinciale gedeputeerden (i.p.v. 6) zijn. Wat bevoegdheden betreft, is de toekomst van de provincies dus verre van zeker. De onzekerheid op institutioneel vlak is zo mogelijk nog groter. René Collin luidt de alarmbel: Het gevaar is niet denkbeeldig dat deze openbare structuur gaat verdwijnen. Ze sluit nochtans perfect aan bij de behoeften op provinciaal niveau en onderneemt concrete acties op sociaal, economisch, cultureel en educatief gebied. Het zou jammer zijn dat de provincie geen stempel meer kan drukken op het beleid, want de centrale overheden kunnen geen rekening houden met de specifieke lokale kenmerken, en onze gemeenten hebben er de middelen niet voor. Sommigen zeggen dat de provincies veel kosten, maar ze zijn blind voor de verbindende rol die ze spelen, precies om te vermijden dat de lokale besturen geen twee keer betalen voor hetzelfde. De provinciale autonomie en het begrip provinciaal belang in stand te houden, is een grote uitdaging voor ons. Alleen dan kunnen we constant inspelen op de specifieke behoeften van het grondgebied en zijn bevolking. Exclusieve bevoegdheden toekennen zou een dergelijke benadering onmogelijk maken. Het is ook cruciaal dat de provincies hun fiscale bevoegdheid en dus hun politieke autonomie behouden. Anders kunnen ze geen initiatieven nemen. Een vertegenwoordiging in de tweede graad zou hen hun legitimiteit en onafhankelijkheid ontnemen en hen uiteindelijk in dezelfde situatie doen belanden als de intercommunales. >> Het beheer van niet-bevaarbare waterwegen heeft een belangrijke financiële weerslag.

6 >> Bezoek onze minisite over de verkiezingen: verkiezingen2012 Abonneer u ook op de nieuwsbrief Verkiezingen. Dan ontvangt u regelmatig alle bijgewerkte informatie en studies. Het volgende nummer van deze speciale reeks is aan de gemeenten gewijd. Zes burgemeesters blikken terug op de voorbije bewindsperiode en maken een inventaris op van de uitdagingen die de nieuwe gemeentemandatarissen te wachten staan. Naast de uitvoering van de sectorhervormingen en het inspelen op de maatschappelijke ontwikkelingen valt het in een krappe financiële context niet altijd mee een degelijke openbare dienst te garanderen. De standpunten van de zes burgemeesters weerspiegelen ook de diversiteit van het Belgische lokale weefsel, zowel socio-economisch als qua omvang en urbanisatiegraad. Welke verschillen zijn er tussen de uitdagingen van de grootsteden en die van de kleinere gemeenten? Welke gelijkenissen? En nog belangrijker hoe zullen ze die uitdagingen aangaan? De antwoorden vindt u in het vierde nummer van deze speciale reeks van Contact. Follow us on facebook.com/belfius twitter.com/belfius Find us on LinkedIn