Deel 1 bevat vier hoofdstukken waarin wordt uitgelegd hoe de Pleaser ontstaat. Dit deel ben jij nu aan het lezen.

Transcriptie

1

2 Hi, Wat leuk dat je interesse hebt in het boek over de Pleaser. Momenteel ben ik aan het schrijven, ik hoop het manuscript in mei aan de uitgever te overhandigen. Deel 1 bevat vier hoofdstukken waarin wordt uitgelegd hoe de Pleaser ontstaat. Dit deel ben jij nu aan het lezen. In deel 2 komen de kenmerken van de Pleaser aan de orde met de voor- en nadelen die daaraan gekoppeld zijn. In dit deel worden ook praktijkvoorbeelden opgenomen die ik heb mogen ontvangen van mede- Pleasers. Helaas zijn de nadelen voor de meeste Pleasers groter dan de voordelen met alle gevolgen van dien. Daarom ga je in deel 3 aan de slag met de nadelen. Je leert daar onder andere hoe je beter bij jezelf kan blijven en hoe je nee kan zeggen. En natuurlijk vind je daar nog veel meer tips om een duurzame verandering door te voeren. Daarbij benut je de voordelen van de Pleaser en ga je aan de slag met de nadelen. Voor een uitgever is het belangrijk om te zien dat er interesse is in het boek. Als zij het idee hebben dat er veel interesse is dan zijn zij eerder bereid het boek te drukken.

3 Jij kan helpen dat het boek er komt door andere Pleasers uit jouw omgeving zich ook vrijblijvend aan te laten melden. Super als je daarvoor niet dit document doorstuurt, maar onderstaande link met ze wil delen; Super bedankt, ik ben heel blij met je hulp! We spreken elkaar snel. Veel leesplezier met deel 1. Blije groet, Paul PS Help! Ik ben een Pleaser is de voorlopige titel, illustraties worden in een later stadium toegevoegd Paul Smeekes

4 Deel 1: HET ONTSTAAN VAN DE PLEASER Hoofdstuk 1: Het ontstaan van een negatief zelfbeeld Als je wordt geboren, ben je de eerste jaren afhankelijk van ouders of opvoeders. Je bent simpelweg nog niet in staat om voor je eigen veiligheid of eten te zorgen. Je lacht als je schik hebt, je huilt als je honger, pijn of net een volle geurige luier geproduceerd hebt. Je bent ongeremd in je gedrag. Dit is allemaal doodnormaal en geldig voor ieder kind. Maar een groot gevaar ligt al in je vroege jeugd om de hoek. In de jaren dat je opgroeit, krijg je te maken met situaties waarin je je afgewezen voelt. Eerst wordt er nog vol bewondering gekeken naar jouw eerste stapjes, maar net als je de gang er een beetje in hebt, krijg je veelvuldig te horen wat er allemaal niet mag. Als je in een spontane bui staat te zingen en dansen op de bank dan volgt; je mag niet dansen op de bank Yvonne. Als zoiets éénmalig is dan heeft dat geen invloed, maar als je je vaker afgewezen voelt als je spontaan bent dan gaat dat een rol spelen. Dan denk je; Oeps, ze vinden me niet leuk als ik spontaan ben. Je voelt je afgewezen. Of je bent lekker aan het spelen en valt hard op je hoofd. Natuurlijk zet je het gelijk op een brullen. Niet zo gek,

5 want je hebt pijn en bent enorm geschrokken. Maar gelukkig komt mama er direct aan. Mama ziet geen bloed dus het lijkt mee te vallen. Vol goede intenties probeert ze je gerust te stellen. Ze neemt je op haar arm en zegt zachtjes; het is al goed lieverd, het valt wel mee. Jij denkt daar echter heel anders over, je hebt net een mega crash gemaakt, bent enorm geschrokken, hebt een dikke bult op je hoofd die vreselijk pijn doet. Voor jou is het alles behalve goed. De reactie van je moeder is daarmee een regelrechte afwijzing. Met het is al goed lieverd, het valt wel mee, gaat ze volledig voorbij aan jouw gevoelens. Onbewust voel je je hierdoor afgewezen. Als dat vaker op een dergelijke manier ervaren wordt dan zal je iets denken in de trant van mijn gevoelens doen er niet toe. Dit zijn slechts een paar voorbeelden, maar de jeugd van ieder kind zit vol met dit soort momenten, bij de één meer dan bij de ander. Of het nou met knoeien, te luidruchtig zijn, huilen of wat dan ook te maken heeft, het kind zal te horen krijgen dat zijn ouders het graag anders zien. En ook al is dat absoluut niet de bedoeling van de ouders, vaak gebeurt dat op een manier waardoor een kind zich afgewezen voelt. Of het nou je ouders zijn, leraren op school, je vriendjes die je buitensluiten of de trainer op de voetbalclub, iedereen wordt op meerdere momenten in het leven afgewezen.

6 Door al die afwijzing vanuit je directe omgeving ontstaat een negatief zelfbeeld, ook wel een beperkende overtuiging genoemd. Een aantal voorbeelden hiervan is; ik ben niet goed genoeg, ik doe er niet toe, ik ben zwak, ik ben ongewenst, ik ben stom, ik ben waardeloos, etc. Zo n negatief zelfbeeld heeft een enorme impact op je leven. Natuurlijk zijn er nog heftigere vormen van afwijzing zoals bijvoorbeeld incest, verwaarlozing en huiselijk geweld. Daardoor ontstaat een nog dieper geworteld negatief zelfbeeld.

7 Hoofdstuk 2: De rol van je sub-personen Niemand wil leven met zo n negatief zelfbeeld. Niemand wordt graag afgewezen, afwijzing is ronduit pijnlijk. Maar vindingrijk als wij zijn, hebben we iets gevonden om onszelf te beschermen tegen die pijn. We leren allerlei gedragspatronen aan of nog mooier: we creëren subpersonen, waarbij naast gedrag ook gedachten en gevoelens een rol spelen. Het werkt als volgt; Iedereen heeft een innerlijk kind in zich dus ook volwassenen. Dat innerlijke kind is spontaan, speels, naïef, intuïtief, eerlijk, onschuldig, creatief, ondernemend, etc. Zoals ik in hoofdstuk 1 aangaf, wordt je innerlijke kind al in je vroege jeugd afgewezen. Om dat innerlijke kind te beschermen tegen de pijn van die afwijzing bouw je allerlei sub-personen op. Het begint met het voldoen aan regels Je hebt snel genoeg door dat je niet wordt afgewezen als je het de ander naar de zin maakt, goed luistert of lief bent. Misschien levert het zelfs complimentjes op. Dit is een manier waarop de Pleaser ontstaat. Of je merkt dat, als je iets heel goed doet, je de waardering krijgt van je ouders of anderen in je omgeving; Jeetje René, wat heb je dat goed gedaan.

8 Dat is heerlijk om te horen, daar wil je wel meer van. Zo kan een Perfectionist ontstaan. De Perfectionist kan ook onstaan als je met een mager zesje thuiskomt van school en merkt dat dit niet gewenst is, met minder dan een tien krijg je de handen thuis niet op elkaar. Hoe je daar mee omgaat is heel persoonlijk. In het voorbeeld van het magere zesje kan een Perfectionist ontstaan die altijd streeft naar het beste, maar er kan net zo goed een Luiwammes ontstaan die denkt; waarom zou ik mijn best doen, het is toch nooit goed genoeg. Er zijn veel meer sub-personen zoals; de Innerlijke Criticus, de Autonome, de Pusher, de Rationele Denker, de Voeler, de Vechter, de Winnaar, de Rebel, de Clown en nog veel en veel meer. In hoofdstuk XXXXX vind je een limerick waarin ik een beeld geef van de sub-personen in mij en de rol die ze spelen in mijn leven. Het tegenovergestelde van afwijzing is erkenning en dat is precies wat we (onbewust) voor ogen hebben als we onze sub-personen zoals de Pleaser of Perfectionist creëren. Misschien is ontstaan beter dan creëren, het is namelijk niet iets dat je heel bewust doet. De voornaamste doelen van al deze sub-personen zijn het veroveren van liefde en erkenning en ons innerlijke

9 kind beschermen tegen de pijn van afwijzing. Ze hebben het dus stuk voor stuk goed met ons voor. Iedereen heeft overigens meerdere sub-personen; ik ben mijn hele leven een enorme Pleaser geweest, maar heb overduidelijk ook elementen van een Perfectionist en Pusher in me. Daarnaast kan ik een enorme Clown zijn of een Rebel. Het is afhankelijk van de context wie er bij mij aan het stuur zit. Je hebt meestal één sub-persoon die het vaakst de dienst uitmaakt, bij mij was dat ruim 40 jaar lang de Pleaser. Het komt in mijn ogen op het volgende neer; Je bent geen Pleaser, je hebt een Pleaser in je

10 Hoofstuk 3: De rol van je imago Naast sub-personen ontstaat er nog wat anders; ons imago. Een imago is het beeld dat we willen dat anderen van ons hebben. Door middel van ons imago doen we ons beter voor dan dat we ons daadwerkelijk voelen. Je zou je imago ook kunnen zien als sub-persoon, maar er is een verschil. Een sub-persoon ontwikkel je om liefde en erkenning te verkrijgen en om afwijzing te voorkomen. Een imago dient met name om je onzekerheid voor de buitenwereld te bedekken, het creëert een soort schijn-zelfverzekerdheid. Ons imago houdt anderen voor dat het allemaal wel OK is met ons. Onze onzekerheden en angsten worden niet getoond naar de buitenwereld. Als je het goed bekijkt, is het één grote poppenkast of een met mij is alles dik voor mekaar show. De Pleaser creëert bijvoorbeeld een nice-guy imago. Andere imago voorbeelden zijn; de succesvolle zakenman, de femme fatale, de altijd vrolijke dame, de slimmerik, de entertainer, etc. Maar denk je nou echt dat de succesvolle zakenman geen angsten kent of die ene deal wel gaat lukken? En reken maar dat de slimmerik doodsbenauwd is dat hij iets niet weet. En dat die altijd vrolijke dame wel eens stik chagrijnig is. En van Mr. Nice Guy krijg je nooit te zien of horen dat hij in zijn gedachten die ene collega

11 een enorme eikel vindt. Het gaat dus altijd om het beeld dat je wil dat anderen van je hebben. Je laat de buitenwereld alleen zien wat je imago in stand houdt. Ik kwam daarachter toen ik tegen een psycholoog zei; ik wil altijd aardig gevonden worden. Waarop hij zei; mmm, is dat wel zo? Toen hij zag dat ik dat niet begreep ging hij verder. Je zegt dat je altijd aardig gevonden wil worden, maar je hebt me net dingen verteld die je hebt gedaan in je relatie die niet bepaald aardig zijn. Het lijkt er meer op dat je je imago in stand probeert te houden dan dat je altijd aardig gevonden wilt worden. 1-0 voor de psycholoog!

12 Hoofstuk 4: Identiteit Je identiteit is opgebouwd uit de elementen die benoemd zijn in de vorige hoofdstukken; Je (negatieve) zelfbeeld De regels waaraan je wil voldoen om erkenning en liefde te ontvangen en afwijzing te voorkomen De sub-personen die je daarvoor ontwikkelt Het imago; het beeld dat je wil dat anderen van je hebben Het merendeel van de mensen heeft een negatief zelfbeeld met bijvoorbeeld een beperkende overtuiging zoals; ik doe er niet toe of ik ben niet goed genoeg. Zodra je zo n ik ben overtuiging hebt, is dat heel bepalend voor je identiteit. Dat is hoe je over jezelf denkt, wat je diep van binnen van jezelf vindt. Je bent er alleen niet van bewust. Iedereen is er namelijk een kei in om het te bedekken of verbergen met behulp van onze sub-personen en ons imago. In de praktijk merk ik regelmatig weerstand als ik iemand tijdens een coachtraject wijs op een mogelijke beperkende overtuiging. Nee hoor, die heb ik niet.

13 Maar stel dat je een Pleaser bent; waarom heb je die Pleaser ontwikkeld? Dat doe je alleen om erkenning te krijgen en om afwijzing te voorkomen. Maar als iemand zichzelf echt goed genoeg vindt dan hoef je toch niet bang te zijn voor afwijzing! Dan hoef je toch geen Pleaser te ontwikkelen? Of welke andere sub-persoon dan ook. Dan hoef je ook niet te streven naar erkenning van anderen, die erkenning heb je namelijk al van jezelf. Het meest trieste van dit hele fenomeen is dat het illusoir is. Er klopt helemaal niets van, het is gebaseerd op iets wat niet waar is. Iedereen is goed genoeg, iedereen doet er toe, ja ook jij! Wat er in je vroege jeugd gebeurd is voelde als een afwijzing, maar is helemaal niet zo bedoeld. Maar hoe je het wendt of keert, het heeft je gevormd en gemaakt tot wie je nu bent. In deel 2 gaan we dieper in op de kenmerken van de Pleaser en bekijken we de voordelen en de nadelen. Daarnaast deel ik een aantal praktijkvoorbeelden van Pleasers met jou, je zal er vast een paar herkennen.