SAMENVATTING VAN DE PRODUCT KENMERKEN RANITIDINE150 MG EN 300 MG TABLETTEN

Transcriptie

1 SAMENVATTING VAN DE PRODUCT KENMERKEN RANITIDINE150 MG EN 300 MG TABLETTEN 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Ranitidine 150 mg en Ranitidine 300 mg. 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Elke tablet bevat als werkzaam bestanddeel ranitidine hydrochloride overeenkomend met 150 mg of 300 mg ranitidine. Voor hulpstoffen, zie FARMACEUTISCHE VORM Film omhulde tablet. Ranitidine 150 mg: Wit tot licht geel, rond, biconvex film omhulde tablet. Ranitidine 300 mg: Wit tot licht geel, oblong, biconvex film omhulde tablet. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1. Therapeutische indicaties Ter behandeling van aandoeningen van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, waarbij een verminderde maagzuursecretie geïndiceerd is: - Ulcus duodeni; - Benigne ulcus ventriculi ; - Langdurige behandeling ter preventie van een herhaling van ulcus duodeni. Langdurige behandeling is geïndiceerd bij patiënten met herhaalde ulcera in hun medische voorgeschiedenis; - Reflux-oesophagitis, - Zollinger-Ellison-syndroom. Ranitidine wordt niet aanbevolen voor de behandeling van milde maag- of darmstoornissen, zoals een geïrriteerde maag als gevolg van spanningen. Kinderen (3 tot 18 jaar) - korte-termijnbehandeling van ulcus pepticum - Behandeling van gastro-oesofageale reflux, inclusief reflux-oesofagitis en de symptomatische behandeling van gastro-oesofageale reflux-ziekte Dosering en wijze van toediening Gebruiksaanwijzing: Neem een tablet ranitidine eventueel in met een glas water. Voor volwassenen met een normale nierfunctie gelden de volgende richtlijnen voor dosering: Bij ulcus duodeni en benigne ulcus ventriculi : Twee tabletten Ranitidine 150 mg of een tablet Ranitidine 300 mg (= 300 mg Ranitidine) na het avondeten of voor het slapen gaan. Eventueel 1 tablet Ranitidine 150 mg tweemaal daags, 1 maal s morgens en 1 maal s avonds. De duur van de behandeling is 4 weken. Bij patiënten waarbij de zweer na 4 weken nog niet volledig genezen is, kan de duur van de behandeling verlengd worden tot 8 weken met dezelfde dosering. 1

2 Bij langdurige behandeling van ulcus duodeni: Patiënten die gereageerd hebben op de korte termijn behandeling en een historie hebben van recidiverende ulcera, kunnen als dat nodig is de behandeling voortzetten tot 12 maanden met 1 tablet Ranitidine 150 mg per dag voor het slapen gaan, ter preventie van recidieven. Deze patiënten zullen regelmatig een endoscopisch onderzoek moeten ondergaan. Bij patiënten met Reflux-oesophagitis: Twee tabletten Ranitidine 150 mg of een tablet Ranitidine 300 mg (= 300 mg Ranitidine) na het avondeten of voor het slapen gaan. Eventueel 1 tablet Ranitidine 150 mg tweemaal daags, 1 maal s morgens en 1 maal s avonds (indien nodig 600 mg ranitidine/dag, 4 maal daags 150 mg of 2 maal daags 300 mg, 1 maal s morgens en 1 maal s avonds) gedurende 8 weken (indien nodig 12 weken). Bij Patiënten met zeer sterke maagzuursecretie, o.a. het Zollinger-Ellison syndroom De aanvangsdosis is 1 tablet Ranitidine 150 mg, 3 maal daags (= 450 mg Ranitidine / dag). Indien nodig kan de dosering worden verhoogd tot mg ranitidine (4-6 tabletten 150 mg of 2-3 tabletten 300 mg) per dag. Indien de meting van de maagzuursecretie hogere doseringen verlangt, kan een hogere dosering gegeven worden. Dagelijkse doseringen tot 6 gram ranitidine zijn toegepast. Doseringen kunnen onafhankelijk van de maaltijden worden ingenomen. Kinderen van 12 jaar en ouder: Voor kinderen van 12 jaar en ouder wordt de dosis voor volwassenen gegeven. Kinderen van 3 tot 11 jaar met een gewicht van meer dan 30 kg: Zie rubriek 5.2: Farmacokinetische eigenschappen Speciale patiëntengroepen Acute behandeling van ulcus pepticum De aanbevolen orale dosis voor de behandeling van ulcus pepticum bij kinderen is 4-8 mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen, tot maximaal 300 mg ranitidine per dag gedurende 4 weken. Bij patiënten bij wie geen volledige genezing heeft plaatsgevonden, is nog eens 4 weken behandeling geïndiceerd omdat genezing meestal geschiedt na 8 weken behandeling. Gastro-oesofageale reflux De aanbevolen orale dosis voor de behandeling van gastro-oesofageale reflux bij kinderen is 5-10 mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen, met een maximumdosis van 600 mg (de maximum dosis is van toepassing op zware kinderen of adolescenten met ernstige symptomen). Neonaten De veiligheid en werkzaamheid bij pasgeborenen is niet vastgesteld. Patiënten met nierfunctiestoornissen: Afhankelijk van de creatinineklaring (ml/min) of de serumcreatininespiegel (mg/100 ml), worden de volgende doseringen aanbevolen: Creatinineklaring creatininespiegel Dosis per dag (ml/min) (ongeveer)* (mg/100ml) Tot 30 > 2,6 150 mg Ranitidine > 30 < 2,6 300 mg Ranitidine * De serumcreatininespiegels zijn richtlijnen, deze stelt niet voor iedere patiënt met een verminderde nierfunctie dezelfde mate van nierfunctiestoornissen voor. Dit is zeker het geval bij oudere patiënten waarbij de serumcreatininespiegel leidt tot een overschatting van de nierfunctie. De volgende formule kan gebruikt worden om een schatting te maken van de creatinineklaring met behulp van het gemeten serumcreatinine (mg/100 ml), de leeftijd (in jaren) en het 2

3 lichaamsgewicht (in kg). Voor vrouwen dient de uitkomst vermenigvuldigd te worden met een factor 0,85. Creatinineklaring (ml/min) = (140 leeftijd) x lichaamsgewicht / 72 x serumcreatinine Ranitidine is dialyseerbaar. Hemodialyse vermindert de bloedspiegels van ranitidine. Daarom dient bij dialyse patiënten de dosis ranitidine na dialyse toegediend te worden Contra-indicaties Ranitidine mag niet worden toegediend aan patiënten met een bekende overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik De mogelijkheid van een kwaadaardige aandoening dient voor de start van de behandeling uitgesloten te worden bij patiënten met maag ulcera omdat de behandeling met ranitidine symptomen van maagcarcinoom kan maskeren. Patiënten met ulcus pepticum moeten getest worden op de aanwezigheid van H. Pylori. Als ze positief bevonden worden dient er een adequate eradicatietherapie toegediend te worden. Bij gelijktijdig gebruik van ranitidine en theofylline, dient de plasmaconcentratie van theofylline te worden gecontroleerd en indien nodig de theofyllinedosering te worden aangepast (zie 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie ). Ranitidine wordt uitgescheiden via de nieren, dus de plasmaspiegels van het middel zijn hoger bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie. Vermindering van de dosering is nodig bij patiënten met verminderde nierfunctie (zie rubriek 4.2) Voorzichtigheid is geboden bij patiënten met een ernstige leverinsufficiëntie omdat ranitidine in de lever wordt gemetaboliseerd. Zeldzame klinische meldingen wijzen erop dat ranitidine acute aanvallen van porfyrie kunnen veroorzaken. Patiënten met een historie van acute intermitterende porfyrie dienen niet met ranitidine te worden behandeld. Bij patiënten zoals ouderen, mensen met chronische longaandoeningen, diabetes of immunodepressie, kan er een verhoogd risico bestaan op het ontwikkelen van longontsteking. Een grote epidemiologische studie liet een toegenomen risico zien op het ontwikkelen van longontsteking bij gebruikers van alleen ranitidine ten opzichte van mensen die met de behandeling waren gestopt. Hierbij was het relatieve risico 1,82 (95% Bl, 1,26-2,64). Het verdient aanbeveling om patiënten die tegelijkertijd niet-steroïdale anti-inflammatoire middelen en ranitidine gebruiken, regelmatig te controleren. Dit geldt met name voor oudere patiënten met een ulcus pepticum in de anamnese Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Ranitidine heeft de potentie om de absorptie, het metabolisme of renale excretie van andere geneesmiddelen te beïnvloeden. Door de veranderde farmacokinetiek kan het nodig zijn om de dosis van het betreffende geneesmiddel aan te passen of om de behandeling te staken. Interacties treden op door middel van verschillende mechanismen waaronder: 1) Remming van het aan cytrochroom-p450 verwante oxygenase-systeem. Ranitidine, gebruikt in de standaard aanbevolen doseringen, verhoogt de werking van geneesmiddelen die door dit systeem worden geïnactiveerd niet zoals o.a.: diazepam, lidocaïne, fenytoïne, propranolol en theofylline. Er zijn meldingen van een veranderde protrombinetijd bij gelijktijdig gebruik met cumarine anticoagulantia (zoals warfarine). Door de nauwe therapeutische index wordt een 3

4 nauwkeurige monitoring van de protrombinetijd (verlengd of verkort) geadviseerd bij gelijktijdig gebruik met ranitidine. 2) Competitie voor renale tubulaire secretie: Omdat ranitidine gedeeltelijk geëlimineerd wordt door kationische systemen, kan dit beïnvloed worden door de klaring van andere geneesmiddelen die via deze route worden geëlimineerd. Hoge doses ranitidine (zoals die worden gebruikt bij de behandeling van Zollinger-Ellison) kunnen de extractie van procaïne en N-acetylprocaïnamide verminderen wat kan resulteren in verhoogde plasmaspiegels van deze geneesmiddelen. 3) Veranderde ph in de maag: De biologische beschikbaarheid van bepaalde geneesmiddelen kan veranderen. Dit kan resulteren in een verhoogde absorptie (bijv. triazolam, midazolam, glipizide) of een verminderde absorptie (bijv. ketoconazol, atazanavir, delaviridine, gefitnib). Er is geen bewijs van een interactie tussen ranitidine en amoxicilline en metronidazol. Als hoge doses (2 gram) sucralfaat tegelijkertijd met ranitidine worden toegediend, kan de absorptie van ranitidine verminderd zijn. Dit effect treedt niet op als sucralfaat 2 uur na ranitidine wordt ingenomen. Tijdens klinisch onderzoek is er geen afname van het metabolisme van theofylline en/of een verhoging van de theofyllineplasmaconcentratie door ranitidine aangetoond. Toch zijn er op zichzelf staande meldingen van patiënten die bij gelijktijdige behandeling met ranitidine en theofylline verhoogde theofyllineplasmaspiegels en tekenen van theofylline-overdosering vertoonden. Dientengevolge behoort de theofyllineplasmaconcentratie te worden gecontroleerd en de theofylllinedosering indien nodig te worden aangepast bij gelijktijdige behandeling met ranitidine en theofylline. Ranitidine kan de effecten van alcohol doen toenemen Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Vruchtbaarheid Er zijn geen gegevens bekend over de effecten van ranitidine op de vruchtbaarheid bij de mens. Er waren geen effecten op de vruchtbaarheid van mannetjes en vrouwtjes in dierstudies (zie rubriek 5.3). Zwangerschap Ranitidine passeert de placenta. Zoals elk geneesmiddel dient ranitidine tijdens de zwangerschap alleen te worden gebruikt indien het noodzakelijk wordt geacht. Borstvoeding Ranitidine wordt in de moedermelk uitgescheiden. Zoals ook bij andere geneesmiddelen het geval is dient ranitidine uitsluitend te worden gebruikt tijdens het geven van borstvoeding als dit strikt noodzakelijk wordt geacht Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Er zijn geen gemelde effecten Bijwerkingen De frequenties worden als volgt gedefinieerd: Zeer vaak: (> 1/10), Vaak: (> 1/100 tot < 1/10), Soms: (> 1/1000 tot < 1/100), Zelden: (>1/ tot < 1/1000), Zeer zelden: (< 1/10.000), Niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: verandering in de bloedtelling (bijv. leukopenie, trombocytopenie). Deze zijn meestal reversibel. Agranulocytose of pancytopenie, soms met beenmerghypoplasie of aplasie. 4

5 Immuunsysteemaandoeningen Zelden: overgevoeligheidsreacties (zoals urticaria, angioneurotisch oedeem, koorts, bronchospasmen, hypotensie en pijn op de borst). Zeer zelden: anafylactische shock. Niet bekend; dyspneu Deze zijn soms gemeld na een enkele dosis. Psychische stoornissen Zeer zelden; reversibele geestelijke verwardheid, depressie en hallucinaties Deze zijn met name bij ernstig zieke of oudere patiënten of bij patiënten met nefropathie gemeld. Zenuwstelselaandoeningen Zeer zelden: hoofdpijn (soms ernstig), duizeligheid en reversibele onwillekeurige bewegingsstoornissen. Oogaandoeningen Zeer zelden: reversibel wazig zien Er zijn meldingen van wazig zien die ene accommodatiestoornis suggereren. Hartaandoeningen Zeer zelden: net als met andere H2-receptorantagonisten bradycardie en AV-block en tachycardie. Bloedvataandoeningen Zeer zelden: vasculitis Maagdarmstelselaandoeningen Zeer zelden: acute pancreatitis, diarree. Soms: buikpijn, obstipatie, misselijkheid (deze symptomen verbeteren meestal tijdens voortgezette behandeling). Lever- en galaandoeningen Zelden: voorbijgaande en reversibele veranderingen van de leverfunctietesten. Zeer zelden: hepatitis (hepatocellulair, hepatocanaliculair of gemengd) met of zonder geelzucht. Deze waren meestal reversibel. Huid- en onderhuidaandoeningen Zelden: huiduitslag Zeer zelden: erythema multiforme, alopecia. Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Zeer zelden: skeletspierstelselaandoeningen zoals arthralgie en myalgie Nier- en urinewegaandoeningen Zeer zelden: acute interstitiële nefritis. Zelden: stijging van het plasmacreatinine (meestal licht; normaliseerde tijdens voorgezette behandeling). Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: reversibele impotentie, borstsymptomen en borstaandoeningen (zoals gynaecomastie en galactoroe). Pediatrisch patiënten De veiligheid van ranitidine is vastgesteld bij kinderen van 0-16 jaar met aan maagzuur gerelateerde aandoeningen. Ranitidine werd over het algemeen goed verdragen en het profiel van bijwerkingen is vergelijkbaar met dat van volwassenen. Er zijn slechts beperkte veiligheidsgegevens beschikbaar op lange termijn, vooral op het gebied van groei en ontwikkeling. 5

6 Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb, Website: Overdosering Tekenen en symptomen Ranitidine heeft een zeer specifieke werking. Er worden geen speciale problemen verwacht na overdosering met ranitidineformulaties. Behandeling Zonodig dient symptomatische en ondersteunende behandeling te worden gegeven. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1. Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: H 2 -receptor antagonist, ATC code: AO2B AO2 Ranitidine is een competitieve histamine H 2 -receptor antagonist. Het remt de basale maagzuursecretie en de maagzuursecretie die gestimuleerd wordt door bijvoorbeeld histamine, pentagastrine en voedsel. Ranitidine verminderd zowel de hoeveelheid zuur en in mindere mate het pepsinegehalte en het volume van de maagsecretie. In twee onderzoeken waarbij therapeutische doses van ranitidine 150 mg twee maal per dag gebruikt werden, was de maagzuursecretie gereduceerd met een gemiddelde van 63% resp. 69% in 24 uur, met reducties van 73% resp. 90% in de nachtelijke zuursecretie. De maagzuursecretie was gereduceerd met een gemiddelde van 50 tot 60% in 24 uur na inname van de therapeutische dosis van 300 mg ranitidine s nachts, terwijl de nachtelijke zuursecretie was gereduceerd met ongeveer 90%. In twee studies waarbij de aanbevolen dosering ter profylaxe van recidieven (150 mg s nachts) gebruikt werden, geeft ranitidine een gemiddelde reductie in maagzuursecretie van 42% resp. 69% in 24 uur Farmacokinetische eigenschappen Absorptie: Ranitidine wordt na orale toediening snel geabsorbeerd en de maximale bloedconcentraties worden bereikt na gemiddeld 1,25 3 uur. De gemiddelde biologische beschikbaarheid van ranitidine in tablet vorm is ca. 50% maar inter-individuele variatie in de biologische beschikbaarheid is groot; 28-76% zoals wordt beschreven in een onderzoek. Distributie: Plasma eiwitbinding is ca. 15%. Het schijnbare verdelingsvolume in volwassenen is 1,2 1,8 l/kg en in kinderen 2,5 l/kg. Na orale inname van 150 mg ranitidine in tabletvorm, werden maximale plasmaspiegels van ongeveer 400 ng/ml bereikt, met een grote individuele variatie. Na twaalf uur waren de gemiddelde plasmaspiegels nog ca. 40 ng/ml. Na inname van 300 mg ranitidine werden maximale plasmaspeigels van ca ng/ml bereikt. De plasmaconcentratie die nodig is voor 50% remming van de zuursecretie in volwassenen is over een aantal studies gemiddeld ng/ml. In een zeer geringe hoeveelheid komt ranitidine in de cerebrospinale vloeistof. Biotransformatie: Ranitidine wordt in de lever gemetaboliseerd tot ranitidine-n-oxide, N-desmethylranitidine, ranitidine-s-oxide en furaanzuur analoog. Eliminatie: 6

7 Metingen van de totale klaring geven gemiddelde waarden van ml/min in volwassenen. In kinderen en adolescenten is een totale klaring van bijna 800 ml/min/1,73 m 2 gevonden, met een grote mate van spreiding. Na orale inname wordt ranitidine binnen 24 uur uitgescheiden via de nieren, waarvan 30% als onveranderde ranitidine, tot circa 6% als N-oxide, en in geringe mate in de gedemethyleerde en de S-oxide vorm en als furaanzuur analoog. Bij patiënten met normale nierfunctie wordt de renale excretie bewerkstelligd door de tubulaire secretie met een renale klaring van ongeveer ml/min. Daarnaast wordt ranitidine uitgescheiden via de gal. Kenmerken en speciale patiëntengroepen: Na orale inname is de gemiddelde half-waarde tijd in patiënten met normale nierfunctie 2,3-3 uur. Patiënten met nierinsufficiëntie Bij patiënten met nierinsufficiëntie is de half-waarde tijd twee tot drie maal verlengd. Kinderen (3 jaar en ouder) Beperkte farmacokinetische gegevens hebben uitgewezen dat er geen significante verschillen zijn in de halfwaardetijd (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 1,7 2,2 uur) en plasmaklaring (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 9 22 ml/min/kg) tussen kinderen en gezonde volwassenen die oraal ranitidine krijgen na correctie voor het lichaamsgewicht Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek Bij proefdieren zijn geen aanwijzingen gevonden voor een veiligheidsrisico voor de mens. Dit is gebaseerd op gegevens uit farmacologische studies met betrekking tot de veiligheid, gegevens over toxiciteit na herhaalde toediening, genotoxiciteit, carcinogene effecten en reproductietoxiciteit. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1. Lijst van hulpstoffen: Cellulose microkristallijn (E 460) Siliciumdioxide (E 551) Magnesiumstearaat (E 572) Hydroxypropylmethylcellulose (E 464) Polyethyleenglycol Titaandioxide (E171) 6.2. Gevallen van onverenigbaarheid Geen bijzonderheden Houdbaarheid 3 jaar Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Niet bewaren boven 25 C. Bewaren in de originele verpakking Aard en inhoud van de verpakking 10 tabletten in een strip van AL/AL blisters en 3 of 6 blisters in een kartonnen doos Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen bijzondere vereisten voor verwijdering. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN GenR X B.V. Dijkgraaf 30 7

8 6921 RL Duiven 8. NUMMERS VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Ranitidine 150 mg tabletten: Ranitidine 300 mg tabletten: DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 12 juli 1999 Datum van laatste verlenging: 12 juli DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijke wijziging betreft de rubrieken 4.1 t/m 4.9 en 5.2: 13 december