SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN. Ranitidine Apotex 150 mg bevat per tablet 167,4 mg ranitidinehydrochloride, overeenkomend met 150 mg ranitidine.

Transcriptie

1 Version Page 1 of 9 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL SAMENVATTING VAN DE PRODUCTKENMERKEN Ranitidine Apotex 150 mg, omhulde tabletten 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Ranitidine Apotex 150 mg bevat per tablet 167,4 mg ranitidinehydrochloride, overeenkomend met 150 mg ranitidine. Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Omhulde tabletten. Ranitidine Apotex 150 mg: witte ronde tabletten. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Volwassenen behandeling van aandoeningen van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, waarbij een verminderde maagzuursecretie geïndiceerd is: - ulcus duodeni - benigne ulcus ventriculi - refluxoesofagitis - Zollinger-Ellison-syndroom - ulceraties van maag en duodenum veroorzaakt door een therapie met prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID's, zoals aspirine) preventie van recidiverende ulcera Kinderen van 3 tot 18 jaar korte-termijnbehandeling van ulcus pepticum behandeling van gastro-oesofageale reflux, inclusief reflux-oesofagitis en symptomatische behandeling van gastro-oesofageale reflux-ziekte. 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering De aanbevolen doseringen zijn allemaal mogelijk met dit product, echter er zijn producten met een andere sterkte beschikbaar waardoor minder tabletten per keer nodig zijn. Volwassenen

2 Version Page 2 of 9 Bij ulcus duodeni en niet maligne ulcus ventriculi is de dagdosering 300 mg/dag. Te geven als 1 x 300 mg voor het slapen gaan of 1 x 150 mg 's morgens en 1 x 150 mg voor het slapen gaan. Duur van de behandeling 4 weken, kan verlengd worden tot 8 weken. Bij onderhoudsbehandeling na genezing van ulcera bij patiënten met recidiverende ulcera is de dagdosering 150 mg/dag, te geven voor het slapen gaan. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Bij rokers kan worden overwogen een hogere dosering te geven (300 mg). Bij reflux oesophagitis is de dagdosering 300 mg/dag, te geven als 1 x daags 300 mg voor het slapen gaan of als 1 x 150 mg 's morgens en 1 x 150 mg voor het slapen gaan. Duur van de behandeling tenminste 8 weken. Bij onvoldoende reactie op de behandeling kan de dagdosering worden verhoogd tot 600 mg per dag gedurende maximaal 8 weken. Bij onderhoudsbehandeling van reflux oesophagitis is de dagdosering 300 mg per dag, te geven als 1 x 150 mg 's morgens en 1 x 150 mg voor het slapen gaan. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Bij patiënten met zeer hoge maagzuursecretie o.a. Zollinger-Ellison-Syndroom is de aanvangsdosis: 3 x 150 mg/dag. Indien nodig kan dit worden verhoogd tot mg/dag. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Soms kan meting van de maagzuursecretie aangeven dat hogere doseringen nodig zijn. Dagelijkse doseringen tot 900 mg zijn toegepast. Bij behandeling van ulceraties van maag en duodenum veroorzaakt door therapie met prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID's) is de dagdosering 2 x 150 mg gedurende maximaal 12 weken. Pediatrische patiënten Kinderen van 12 jaar en ouder: Voor kinderen van 12 jaar en ouder wordt de dosis voor volwassenen gegeven. Neonaten: De veiligheid en werkzaamheid bij pasgeborenen is niet vastgesteld Kinderen van 3 tot 11 jaar met een lichaamsgewicht van meer dan 30 kg (zie ook rubriek 5.2): Farmacokinetische eigenschappen Speciale patiëntgroepen - Acute behandeling van het ulcus pepticum: de aanbevolen orale dosis voor de behandeling van het ulcus pepticum bij kinderen is 4-8mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen, tot maximaal 300 mg ranitidine per dag gedurende 4 weken. Bij patiënten bij wie geen volledige genezing heeft plaatsgevonden, is nog eens 4 weken behandeling geïndiceerd omdat genezing meestal geschiedt na 8 weken behandeling. - Gastro-oesofageale reflux: de aanbevolen orale dosis voor de behandeling van gastrooesofageale reflux bij kinderen is 5-10 mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen met een maximumdosis van 600 mg (de maximumdosis is van toepassing op zware kinderen of adolescenten met ernstige symptomen). Dosering bij verminderde nierfunctie Ranitidine wordt uitgescheiden via de nieren. Bij ernstige nierfunctiestoornis (creatineklaring minder dan 50 ml/min.) zijn de bloedspiegels van dit middel verhoogd en langer aanhoudend. Daarom wordt het aanbevolen bij ernstige nierfunctiestoornis de dagelijkse dosis te verminderen tot 150 mg, te geven voor het slapen gaan.

3 Version Page 3 of 9 Wijze van toediening Het is niet noodzakelijk de tabletten in te nemen bij de maaltijden. 4.3 Contra-indicaties Ranitidine tabletten mogen niet worden toegediend aan patiënten met bekende overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen. 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik De mogelijkheid van een kwaadaardige aandoening dient voor de start van de behandeling uitgesloten te worden bij patiënten met maag ulcera [en als de indicatie dyspepsie omvat; patiënten van middelbare leeftijd en ouder met nieuwe of recente veranderde dyspepsie symptomen moeten worden geïntroduceerd] omdat de behandeling met ranitidine symptomen van maagcarcinoom kan maskeren. Ranitidine wordt uitgescheiden via de nieren, dus de plasmaspiegels van het middel zijn hoger bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie. Vermindering van de dosering is nodig bij patiënten met verminderde nierfunctie (zie rubriek 4.2). Bij ulcera ventriculi en duodeni, veroorzaakt door prostaglandinesynthetaseremmers mogen deze tijdens de behandeling van het ulcus slechts op strikt medische indicatie worden gebruikt nadat een afweging is gemaakt van de kans op een bloeding. Wanneer bij gelijktijdig gebruik van een prostaglandinesynthetaseremmer na 12 weken behandeling met ranitidine geen genezing is opgetreden, moet het gebruik van de prostaglandinesynthetaseremmer alsnog worden gestaakt. Indien patiënten, vooral ouderen en patiënten met een verleden van peptische ulceraties tegelijkertijd behandeld worden met prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID's) is regelmatige controle door een arts noodzakelijk, bij voorkeur met endoscopisch of röntgenologisch onderzoek. Zeldzame klinische meldingen wijzen erop dat ranitidine acute aanvallen van porfyrie kunnen veroorzaken. Patiënten met een historie van acute intermitterende porfyrie dienen niet met ranitidine te worden behandeld. Bij patiënten zoals ouderen, mensen met chronische longaandoeningen, diabetes of immunodepressie, kan er een verhoogd risico bestaan op het ontwikkelen van longontsteking. Een grote epidemiologische studie liet een toegenomen risico zien op het ontwikkelen van longontsteking bij gebruikers van alleen ranitidine ten opzichte van mensen die met de behandeling waren gestopt. Hierbij was de relatieve risico 1,82 (95% BI, 1,26 2,64). Het verdient aanbeveling om patiënten die tegelijkertijd niet-steroïdale anti-flammatoire middelen en ranitidine gebruiken, regelmatig te controleren. Dit geldt met name voor oudere patiënten en patiënten met een ulcus pepticum in de anamnese. 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie

4 Version Page 4 of 9 Ranitidine heeft de potentie om de absorptie, het metabolisme of de renale excretie van andere geneesmiddelen te beïnvloeden. Door de veranderde farmacokinetiek kan het nodig zijn om de dosis van het betreffende geneesmiddel aan te passen of om de behandeling te staken. Interacties treden op door middel van verschillende mechanismen, waaronder: 1. Remming van het cytochroom-p 450 verwante oxygenase-systeem. Ranitidine, gebruikt in de standaard aanbevolen doseringen, verhoogd de werking van geneesmiddelen die door dit systeem worden geïnactiveerd niet zoals o.a.: diazepam, lidocaine, phenytoïne, propranolol en theofylline. Er zijn meldingen van veranderde protrombinetijd bij gelijktijdig gebruik met cumarine anti-coagulantia (zoals warfarine). Door de nauwe therapeutische index wordt een nauwkeurige monitoring van protrombinetijd (verlengd of verkort) geadviseerd bij gelijktijdig gebruik met ranitidine. 2. Competitie voor renale tubulaire secretie: Omdat ranitidine gedeeltelijk geëlimineerd wordt door het kationische systeem, kan dit beïnvloed worden door de klaring van andere geneesmiddelen die via deze route worden geëlimineerd. Hoge doses ranitidine (zoals die worden gebruikt bij de behandeling van Zollinger-Ellison) kunnen de excretie van procaïnamide en N-acetylprocaïnamide verminderen, wat kan resulteren in verhoogde plasmaspiegels van deze geneesmiddelen. 3. Veranderde ph in de maag: De biologische beschikbaarheid van bepaalde geneesmiddelen kan veranderen. Dit kan resulteren in een verhoogde absorptie (bijv. triazolam, midazolam, glipizide) of in een verminderde absorptie (bijv. ketaconazol, atazanavir, delaviridine, gefitnib). Er is geen bewijs van een interactie tussen ranitidine en amoxicilline en metronidazol. Als hoge doses (2 g) sucralfaat tegelijkertijd met ranitidine worden toegediend, kan de absorptie van ranitidine verminderd zijn.dit effect treed niet op als sucralfaar 2 uur na ranitidine wordt ingenomen. 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Zwangerschap Ranitidine passeert de placenta. Zoals andere geneesmiddelen moet dit geneesmiddel tijdens de zwangerschap alleen te worden gebruikt indien noodzakelijk wordt geacht. Borstvoeding Ranitidine wordt in de moedermelk uitgescheiden. Zoals ook bij andere geneesmiddelen het geval is dient ranitidine uitsluitend te worden gebruikt tijdens het geven van borstvoeding als dit stikt noodzakelijk wordt geacht. Vruchtbaarheid Er zijn geen gegevens over de effecten van ranitidine op de vruchtbaarheid bij de mens. Er waren geen effecten op de vruchtbaarheid van mannelijke en vrouwelijke in dierstudies (zie rubriek 5.3).

5 Version Page 5 of 9 De beperkte hoeveelheid gegevens, die beschikbaar is over zwangere patiënten (>1.000) wijst niet op misvormingen of op foetale/neonatale toxiciteit. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Er zijn geen gemelde effecten. 4.8 Bijwerkingen Frequenties worden als volgt gedefinieerd: zeer vaak ( 1/10), vaak ( 1/100, <1/10), soms ( 1/1.000, <1/100), zelden ( 1/10.000, <1/1.000), zeer zelden (<1/10.000), Niet bekend (kan met beschikbare gegevens niet worden bepaald). De frequenties van de bijwerkingen zijn gebaseerd op spontane rapporten uit post-marketing data. De volgende bijwerkingen werden gemeld in klinische proeven of tijdens de routine behandeling van patiënten met ranitidine; de relatie tussen deze waarnemingen en ranitidine is in veel gevallen niet vastgesteld. Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: veranderingen in de bloedtelling (bijv. leukopenie, trombocytopenie). Deze zijn meestal reversibel. Agranulocytose of pancytopenie, soms met beenmerghypoplasie en - aplasie. Imuunsysteemaandoeningen Zelden: Overgevoeligheidsreacties (zoals urticaria, angioneurotisch oedeem, koorts, bronchospasme, hypotensie en pijn op de borst) Zeer zelden: Anafylactische shock. Niet bekend: dyspneu Deze zijn soms gemeld na een enkele dosis. Psychische stoornissen Zeer zelden: reversibele geestelijke verwardheid, depressies en hallucinaties. Deze zijn met name bij ernstig zieke of oudere patiënten of bij patiënten met nefropathie gemeld. Zenuwstelselaandoeningen Zeer zelden: Hoofdpijn (soms ernstig), duizeligheid en reversibele onwillekeurige bewegingsstoornissen. Oogaandoeningen Zeer zelden: reversibel wazig zien. Er zijn meldingen van wazig zien die een accommodatiestoornis suggereren. Hartaandoeningen Zeer zelden: Net als met andere H2-receptorantagonisten bradycardie en ritmestoornissen van AV-blok en tachycardie. Bloedvataandoeningen

6 Version Page 6 of 9 Zeer zelden: vasculitis. Maagdarmstelselaandoeningen Soms: buikpijn,, obstipatie, misselijkheid (deze symptomen verbeteren meestal tijdens de behandeling). Zeer zelden: acute pancreatitis, diarree Lever- en galaandoeningen Zelden: voorbijgaande reversibele veranderingen van de leverfunctietesten. Zeer zelden hepatitis (hepatocellulair, hepatocanaliculair of gemengd) met of zonder geelzucht. Deze waren meestal reversibel. Huid- en onderhuidaandoeningen Zelden: huiduitslag Zeer zelden: erythema multiforme, alopecia. Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Zeer zelden: skeletspierstelselaandoeningen zoals artralgie en myalgie. Nier- en urinewegaandoeningen Zelden: stijging van het plasmacreatinine (meestal licht; normaliseerde tijdens voortgezette behandeling). Zeer zelden: acute interstitiële nefritis. Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: reversibele impotentie, borstsymptomen en borstaandoeningen (zoals galactorroe). Pediatrische patiënten De veiligheid van ranitidine is vastgesteld bij kinderen van 0-16 jaar met aan maagzuur gerelateerde aandoeningen. Ranitidine werd over het algemeen goed verdragen en het profiel van bijwerkingen is vergelijkbaar met dat van volwassenen. Er zijn slechts beperkte veiligheidsgegevens beschikbaar op lange termijn, vooral op het gebied van groei en ontwikkeling. Melding van vermoedelijke bijwerkingen Het is belangrijk om na toelating van het geneesmiddel vermoedelijke bijwerkingen te melden. Op deze wijze kan de verhouding tussen voordelen en risico s van het geneesmiddel voortdurend worden gevolgd. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt verzocht alle vermoedelijke bijwerkingen te melden via het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb. Website: Overdosering Tekenen en symptomen Ranitidine heeft een zeer specifieke werking. Er worden geen speciale problemen verwacht na overdosering met ranitidineformulaties.

7 Version Page 7 of 9 Behandeling Zonodig dient symptomatische en ondersteunende behandeling te worden gegeven. 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: H2-receptor antagonisten, ATC-code: AO2B AO2 Ranitidine is een histamine H 2 -receptorantagonist die zowel de basale als de gestimuleerde maagzuursecretie remt. Ranitidine vermindert zowel het volume van de maagsecretie als de waterstofion- en pepsineconcentratie. Ranitidine heeft een langdurig effect. Het remmende effect op de maagzuursecretie na één dosering van 150 mg duurt ten minste 12 uur. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Absorptie Na orale toediening van 150 mg ranitidine worden maximale piekplasmaconcentraties ( ng/ml) bereikt na 1-3 uur. Door enterohepatische klaring en heropname worden na orale toediening twee piekplasmaconcentraties waargenomen. De absolute biologische beschikbaarheid is 50-60% en plasmaconcentraties van ranitidine zijn proportioneel met de gebruikte dosis tot doses van 300 mg. Als hoge doses (2 gram) sucralfaat tegelijkertijd met ranitidine worden toegediend, kan de absorptie van ranitidine verminderd zijn. Dit effect treedt niet op als beide geneesmiddelen 2 uur na elkaar worden ingenomen. Distributie Ranitidine wordt weinig aan plasma-eiwitten gebonden (15%), maar heeft een groot distributievolume variërend van 96 tot 142 l. Metabolisme Ranitidine wordt niet in grote hoeveelheden gemetaboliseerd. Ranitidine wordt op dezelfde wijze gemetaboliseerd na orale en intraveneuze toediening; ca. 6% van de dosis wordt uitgescheiden in de urine als N-oxide, 2% als het S-oxide, 2% als desmethylranitidine en 1-2 % als het furaanzuur analoog. Eliminatie Eliminatie van het geneesmiddel vindt vooral plaats via tubulaire secretie. Plasmaconcentraties nemen bi-exponentieel af met een eliminatiehalfwaardetijd van 2 tot 3 uur. In studies waarin werd gekeken naar de excretiebalans na i.v. toediening van 150 mg 3 H-ranitidine werd 98% van de dosis teruggevonden, waarvan 5% in de feces en 93% in de urine, waarvan 70% als onveranderde uitgansstof. Na orale toediening van 3 H-ranitidine werd 96% teruggevonden, waarvan 70% uitgescheiden in de urine waarvan 35% als onveranderde moederstof en 26% in de feces. Minder dan 3% van de dosis wordt uitgescheiden via de gal. Renale klaring bedraagt ongeveer 500 ml/min, wat hoger is dan de glomerulaire filtratie.

8 Version Page 8 of 9 Speciale patiëntgroepen Pediatrische patiënten Kinderen (3 jaar en ouder): Beperkte farmacokinetische gegevens hebben uitgewezen dat er geen significante verschillen zijn in de halfwaardetijd (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 1,7-2,2 uur) en plasmaklaring (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 9-22 ml/min/kg) tussen kinderen en gezonde volwassenen die oraal ranitidine krijgen na correctie voor het lichaamsgewicht. Patiënten ouder dan 50 jaar Bij patiënten ouder dan 50 jaar is de halfwaardetijd verlengd (3-4 uur) en de klaring afgenomen, consistent met de leeftijdgebonden afname van de nierfunctie. Systemische blootstelling en stapeling zijn echter 50% hoger. Dit verschil is groter dan het effect van afnemende nierfunctie en duidt op een toegenomen biologische beschikbaarheid bij oudere patiënten. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek. Preklinische gegevens lieten geen bijzonder risico zien voor mensen gebaseerd op conventionele onderzoeken naar veiligheidsfarmacologie, herhaalde dosistoxiciteit, genotoxiciteit, carcinogeen potentieel en reproductie- en ontwikkelingstoxiciteit. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Cellulose microkristallijn, magnesiumstearaat, hydroxypropylmethylcellulose en titaandioxide (E171). 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid 36 maanden 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren in de oorspronkelijke verpakking ter bescherming tegen licht en vocht. Bewaren beneden 25ºC. Buiten bereik van kinderen. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking 10 tabletten in een strip van Polyamide/Alu/PVA//Alu blisters en 3 of 6 strips in een kartonnen doos. Niet alle genoemde verpakkingsgrootten worden in de handel gebracht.

9 Version Page 9 of Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Apotex Europe BV Archimedesweg CN Leiden Nederland 8. NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Ranitidine Apotex 150 mg, omhulde tabletten 9. DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/HERNIEUWING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning: 28 augustus 2000 Datum van laatste verlenging: 28 augustus DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijke wijziging betreft rubriek 4.2: 27 maart 2018.