Zantac 150 en 300: Elke tablet bevat 150 mg respectievelijk 300 mg ranitidine (als ranitidinehydrochloride).

Transcriptie

1 1. NAAM VAN HET GENEESMIDDEL Zantac 150, tabletten 150 mg Zantac 300, tabletten 300 mg 2. KWALITATIEVE EN KWANTITATIEVE SAMENSTELLING Zantac 150 en 300: Elke tablet bevat 150 mg respectievelijk 300 mg ranitidine (als ranitidinehydrochloride). Voor de volledige lijst van hulpstoffen, zie rubriek FARMACEUTISCHE VORM Zantac 150: Zantac 300: witte, ronde, biconvexe, gecoate tabletten, gegraveerd met "GX EC2" aan één kant. witte, capsule-vormige, gecoate tabletten, gegraveerd met "GX EC3" aan één kant. 4. KLINISCHE GEGEVENS 4.1 Therapeutische indicaties Zantac tabletten zijn geïndiceerd voor gebruik bij: Volwassenen behandeling van aandoeningen van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, waarbij een verminderde maagzuursecretie geïndiceerd is: - ulcus duodeni - benigne ulcus ventriculi - reflux-oesofagitis - Zollinger-Ellison-syndroom - ulceraties van maag en duodenum veroorzaakt door een therapie met prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID's, zoals aspirine) preventie van recidiverende ulcera Kinderen (3 tot 18 jaar) kortetermijnbehandeling van ulcus pepticum behandeling van gastro-oesofageale reflux, inclusief reflux-oesofagitis en de symptomatische verlichting van gastro-oesofageale reflux-ziekte 4.2 Dosering en wijze van toediening Dosering Volwassenen Bij ulcus duodeni en benigne ulcus ventriculi is de dagdosering 300 mg/dag, te geven als 1 maal 300 mg s avonds voor het slapen gaan of als 1 maal 150 mg 's morgens en 1 maal 150 mg s avonds voor het slapen gaan. De duur van de behandeling is 4 weken en kan verlengd worden tot 8 weken. Bij de onderhoudsbehandeling van patiënten met recidiverende ulcera is de dagdosering 150 mg/dag, in te nemen s avonds voor het slapen gaan. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Bij rokers kan worden overwogen een hogere dosering te geven (300 mg).

2 Bij reflux-oesophagitis is de dagdosering 300 mg/dag, in te nemen als 1 maal daags 300 mg s avonds voor het slapen gaan of als 1 maal 150 mg 's morgens en 1 maal 150 mg s avonds voor het slapen gaan. De duur van de behandeling is ten minste 8 weken. Bij onvoldoende reactie op de behandeling kan de dagdosering worden verhoogd tot 600 mg per dag gedurende maximaal 8 weken. Bij onderhoudsbehandeling van refluxo-esophagitis is de dagdosering 300 mg per dag, in te nemen als 1 maal 150 mg 's morgens en 1 maal 150 mg s avonds voor het slapen gaan. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Bij patiënten met zeer hoge maagzuursecretie, bijvoorbeeld bij het Zollinger-Ellison-Syndroom, is de aanvangsdosis: 3 maal 150 mg/dag. Indien nodig kan dit worden verhoogd tot mg/dag. Duur van de behandeling: volgens aanwijzingen van de arts. Soms kan meting van de maagzuursecretie aangeven dat hogere doseringen nodig zijn. Dagelijkse doseringen tot 900 mg zijn toegepast. Bij behandeling van ulceraties van maag en duodenum veroorzaakt door therapie met prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID's) is de dagdosering 2 maal 150 mg gedurende maximaal 12 weken. Pediatrische patiënten Kinderen van 12 jaar en ouder Aan kinderen van 12 jaar en ouder wordt de dosis voor volwassenen gegeven. Kinderen van 3 tot 11 jaar en met een gewicht van meer dan 30 kg Zie rubriek 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Speciale patiëntengroepen. Acute behandeling van ulcus pepticum De aanbevolen orale dosis voor de behandeling van ulcus pepticum bij kinderen is 4-8 mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen, tot maximaal 300 mg ranitidine per dag gedurende 4 weken. Bij patiënten bij wie geen volledige genezing heeft plaatsgevonden, is nog eens 4 weken behandeling geïndiceerd omdat genezing meestal geschiedt na 8 weken behandeling. Gastro-oesofageale reflux De aanbevolen orale dosis voor de behandeling van gastro-oesofageale reflux bij kinderen is 5-10 mg/kg/dag toegediend in twee separate doseringen, met een maximum dosis van 600 mg (de maximumdosis is van toepassing op zware kinderen of adolescenten met ernstige symptomen). Neonaten De veiligheid en werkzaamheid bij pasgeborenen is niet vastgesteld. Dosering bij verminderde nierfunctie Ranitidine wordt uitgescheiden via de nieren. Bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring minder dan 50 ml/min) zijn de plasmaspiegels verhoogd en langer aanhoudend. Het wordt aanbevolen bij dergelijke patiënten de dagelijkse dosis te verminderen tot 150 mg, te geven s avonds voor het slapen gaan. Wijze van toediening Het is niet noodzakelijk Zantac in te nemen bij de maaltijden. 4.3 Contra-indicaties Overgevoeligheid voor het werkzame bestanddeel of voor één van de in rubriek 6.1 vermelde hulpstoffen.

3 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik De mogelijkheid van een kwaadaardige aandoening dient voor de start van de behandeling uitgesloten te worden bij patiënten met maag ulcera en bij patiënten van middelbare leeftijd en ouder met nieuwe of recente veranderde dyspepsie symptomen, omdat de behandeling met ranitidine symptomen van maagcarcinoom kan maskeren. Ranitidine wordt uitgescheiden via de nieren, dus de plasmaspiegels van het middel zijn hoger bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie. Vermindering van de dosering is nodig bij patiënten met verminderde nierfunctie (zie rubriek 4.2). Bij ulcera ventriculi en duodeni, veroorzaakt door prostaglandinesynthetaseremmers (NSAID s) mogen deze tijdens de behandeling van het ulcus slechts op strikt medische indicatie worden doorgebruikt, nadat een afweging is gemaakt van de kans op een bloeding. Wanneer bij gelijktijdig gebruik van een NSAID na 12 weken behandeling met ranitidine geen genezing is opgetreden, moet het gebruik van de NSAID alsnog worden gestaakt. Indien patiënten met peptische ulceraties tegelijkertijd behandeld worden met NSAID's, is regelmatige controle door een arts noodzakelijk, bij voorkeur met endoscopisch of röntgenologisch onderzoek.dit geldt met name voor oudere patiënten en patiënten met een ulcus pepticum in de anamnese. Zeldzame klinische meldingen wijzen erop dat ranitidine acute aanvallen van porfyrie kunnen veroorzaken. Patiënten met een historie van acute intermitterende porfyrie dienen niet met ranitidine te worden behandeld. Bij patiënten zoals ouderen, mensen met chronische longaandoeningen, diabetes of immunodepressie, kan er een verhoogd risico bestaan op het ontwikkelen van longontsteking. Een grote epidemiologische studie liet een toegenomen risico zien op het ontwikkelen van longontsteking bij gebruikers van alleen ranitidine ten opzichte van mensen die met de behandeling waren gestopt. Hierbij was het relatieve risico 1,82 (95% BI; 1,26-2,64). 4.5 Interacties met andere geneesmiddelen en andere vormen van interactie Ranitidine heeft de potentie om de absorptie, het metabolisme of renale excretie van andere geneesmiddelen te beïnvloeden. Door de veranderde farmacokinetiek kan het nodig zijn om de dosis van het betreffende geneesmiddel aan te passen of om de behandeling te staken. Interacties treden op door middel van verschillende mechanismen, waaronder: 1) Remming van het aan cytochroom-p450 verwante oxygenase-systeem: Ranitidine, gebruikt in de standaard aanbevolen doseringen, verhoogt de werking van geneesmiddelen die door dit systeem worden geïnactiveerd niet zoals o.a. diazepam, lidocaïne, fenytoïne, propranolol en theofylline. Er zijn meldingen van een veranderde protrombinetijd bij gelijktijdig gebruik met cumarine anticoagulantia (zoals warfarine). Door de nauwe therapeutische index wordt een nauwkeurige monitoring van de protrombinetijd (verlengd of verkort) geadviseerd bij gelijktijdig gebruik met ranitidine. 2) Competitie voor renale tubulaire secretie: Omdat ranitidine gedeeltelijk geëlimineerd wordt door kationische systemen, kan dit beïnvloed worden door de klaring van andere geneesmiddelen die via deze route worden geëlimineerd. Hoge doses ranitidine (zoals die worden gebruikt bij de behandeling van Zollinger-Ellison) kunnen de extractie van procaïnamide en N-acetylprocaïnamide verminderen wat kan resulteren in verhoogde plasmaspiegels van deze geneesmiddelen.

4 3) Veranderde ph in de maag: De biologische beschikbaarheid van bepaalde geneesmiddelen kan veranderen. Dit kan resulteren in een verhoogde absorptie (bijv. triazolam, midazolam, glipizide) of een verminderde absorptie (bijv. ketoconazol, atazanavir, delaviridine, gefitnib). Er is geen bewijs van een interactie tussen ranitidine en amoxicilline en metronidazol. Als hoge doses (2 gram) sucralfaat tegelijkertijd met ranitidine worden toegediend, kan de absorptie van ranitidine verminderd zijn. Dit effect treedt niet op als sucralfaat 2 uur na ranitidine wordt ingenomen. 4.6 Vruchtbaarheid, zwangerschap en borstvoeding Vruchtbaarheid Er zijn geen gegevens over de effecten van ranitidine op de vruchtbaarheid bij de mens. Er waren er geen effecten op de vruchtbaarheid van mannetjes en vrouwtjes in dierstudies (zie rubriek 5.3). Zwangerschap Ranitidine passeert de placenta. Zoals elk geneesmiddel dient ranitidine tijdens de zwangerschap alleen te worden gebruikt indien het noodzakelijk wordt geacht. Borstvoeding Ranitidine wordt in de moedermelk uitgescheiden. Zoals ook bij andere geneesmiddelen het geval is dient ranitidine uitsluitend te worden gebruikt tijdens het geven van borstvoeding als dit strikt noodzakelijk wordt geacht. 4.7 Beïnvloeding van de rijvaardigheid en het vermogen om machines te bedienen Er zijn geen gemelde effecten. 4.8 Bijwerkingen De frequenties worden als volgt gedefinieerd: zeer vaak (> 1/10), vaak (> 1/100 tot < 1/10), soms (> 1/1.000 tot < 1/100), zelden (> 1/ tot < 1/1.000), zeer zelden (< 1/10.000), niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald). De frequentie van het vóórkomen van bijwerkingen is bepaald aan de hand van spontane meldingen van postmarketing data. Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: veranderingen in de bloedtelling (bijvoorbeeld leukopenie, trombocytopenie) Deze zijn meestal reversibel. Agranulocytose of pancytopenie, soms met beenmerghypoplasie of aplasie Immuunsysteemaandoeningen Zelden: overgevoeligheidsreacties (zoals urticaria, angioneurotisch oedeem, koorts, bronchospasmen, hypotensie en pijn op de borst) Zeer zelden: anafylactische shock Niet bekend: dyspneu Deze zijn soms gemeld na een enkele dosis Psychische stoornissen Zeer zelden: reversibele geestelijke verwardheid, depressie en hallucinaties Deze zijn met name bij ernstig zieke of oudere patiënten met nefropathie gemeld

5 Zenuwstelselaandoeningen Zeer zelden: hoofdpijn (soms ernstig), duizeligheid en reversibele onwillekeurige bewegingsstoornissen Oogaandoeningen Zeer zelden: reversibel wazig zien Er zijn meldingen van wazig zien die een accommodatiestoornis suggereren. Hartaandoeningen Zeer zelden: net als met andere H 2 -receptorantagonisten bradycardie en AV-block en tachycardie Bloedvataandoeningen Zeer zelden: vasculitis Maagdarmstelselaandoeningen Zeer zelden: acute pancreatitis, diarree Soms: buikpijn, obstipatie, misselijkheid (deze symptomen verbeteren meestal tijdens voortgezette behandeling) Lever- en galaandoeningen Zelden: voorbijgaande en reversibele veranderingen van de leverfunctietesten Zeer zelden: hepatitis (hepatocellulair, hepatocanaliculair of gemengd) met of zonder geelzucht Deze waren meestal reversibel. Huid- en onderhuidaandoeningen Zelden: huiduitslag Zeer zelden: erythema multiforme, alopecia Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Zeer zelden: skeletspierstelselaandoeningen zoals arthralgie en myalgie Nier- en urinewegaandoeningen Zeer zelden: acute interstitiële nefritis Zelden: stijging van het plasmacreatinine (meestal licht; normaliseerde tijdens voortgezette behandeling) Voortplantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: reversibele impotentie, borstsymptomen en borstaandoeningen (zoals gynaecomastie en galactoroe) Pediatrische patiënten De veiligheid van ranitidine is vastgesteld bij kinderen van 0-16 jaar met aan maagzuur gerelateerde aandoeningen. Ranitidine werd over het algemeen goed verdragen en het profiel van bijwerkingen is vergelijkbaar met dat van volwassenen. Er zijn slechts beperkte veiligheidsgegevens beschikbaar op lange termijn, vooral op het gebied van groei en ontwikkeling. 4.9 Overdosering Tekenen en symptomen Ranitidine heeft een zeer specifieke werking. Er worden geen speciale problemen verwacht na overdosering met ranitidineformuleringen. Behandeling Zonodig dient symptomatische en ondersteunende behandeling te worden gegeven.

6 5. FARMACOLOGISCHE EIGENSCHAPPEN 5.1 Farmacodynamische eigenschappen Farmacotherapeutische categorie: H 2 -receptorantagonist, ATC-code: A02B A02 Ranitidine is een specifieke snelwerkende histamine-h 2 -receptorantagonist die zowel de basale als de gestimuleerde maagzuursecretie remt. Ranitidine vermindert zowel het volume van de maagzuursecretie als de waterstofion- en pepsineconcentratie ervan. Ranitidine heeft een langdurig effect. Het remmende effect op de maagzuursecretie na één dosering van 150 mg duurt ten minste 12 uur. 5.2 Farmacokinetische eigenschappen Absorptie Na orale toediening van 150 mg ranitidine worden maximale piekplasmaconcentraties ( ng/ml) bereikt na 1-3 uur. Door entero-hepatische klaring en heropname worden na orale toediening twee piekplasmaconcentraties waargenomen.de absolute biologische beschikbaarheid is 50-60% en plasmaconcentraties van ranitidine zijn proportioneel met de gebruikte dosis tot doses van 300 mg. Distributie Ranitidine wordt weinig aan plasma-eiwitten gebonden (15%), maar heeft een groot distributievolume variërend van 96 tot 142 l. Metabolisme Ranitidine wordt niet in grote hoeveelheden gemetaboliseerd. Ranitidine wordt op dezelfde wijze gemetaboliseerd na orale en intraveneuze toediening: ca. 6% van de dosis wordt uitgescheiden in de urine als het N-oxide, 2% als het S-oxide, 2% als desmethylranitidine en 1-2% als het furaanzuuranaloog. Eliminatie Eliminatie van het geneesmiddel vindt vooral plaats via tubulaire secretie. Plasmaconcentraties nemen bi-exponentieel af met een eliminatiehalfwaardetijd van 2 tot 3 uur. In studies waarin werd gekeken naar de excretiebalans na i.v. toediening van 150 mg 3 H-ranitidine werd 98% van de dosis teruggevonden, waarvan 5% in de feces en 93% in de urine, waarvan 70% als onveranderde uitgangsstof. Na orale toediening van 150 mg 3 H-ranitidine werd 96% teruggevonden, waarvan 70% uitgescheiden in de urine waarvan 35% als onveranderde moederstof en 26% in de feces. Minder dan 3% van de dosis wordt uitgescheiden via de gal. Renale klaring bedraagt ongeveer 500 ml/min, wat hoger is dan de glomerulaire filtratie. Speciale patiëntengroepen Kinderen (3 jaar en ouder) Beperkte farmacokinetische gegevens hebben uitgewezen dat er geen significante verschillen zijn in de halfwaardetijd (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 1,7-2,2 uur) en plasmaklaring (bereik bij kinderen van 3 jaar en ouder: 9-22 ml/min/kg) tussen kinderen en gezonde volwassenen die oraal ranitidine krijgen na correctie voor het lichaamsgewicht. Patiënten ouder dan 50 jaar Bij patiënten ouder dan 50 jaar is de halfwaardetijd verlengd (3-4 uur) en de klaring afgenomen, consistent met de leeftijd-gebonden afname van de nierfunctie. Systemische blootstelling en stapeling zijn echter 50% hoger. Dit verschil is groter dan het effect van afnemende nierfunctie en duidt op een toegenomen biologische beschikbaarheid bij oudere patiënten. 5.3 Gegevens uit het preklinisch veiligheidsonderzoek

7 Preklinische gegevens lieten geen bijzonder risico zien voor mensen gebaseerd op conventionele onderzoeken naar veiligheidsfarmacologie, herhaalde dosistoxiciteit, genotoxiciteit, carcinogeen potentieel en reproductie- en ontwikkelingstoxiciteit. 6. FARMACEUTISCHE GEGEVENS 6.1 Lijst van hulpstoffen Zantac 150 microkristallijne cellulose (E460), magnesiumstearaat (E470B), hydroxypropylmethylcellulose (E464), titaandioxide (E171), glyceryltriacetaat (E1518). Zantac 300 microkristallijne cellulose (E460), natriumcarboxymethylcellulose (E466), magnesiumstearaat (E470B), hydroxypropylmethylcellulose (E464), titaandioxide (E171), glyceryltriacetaat (E1518). 6.2 Gevallen van onverenigbaarheid Niet van toepassing. 6.3 Houdbaarheid Zantac 150: Zantac 300: 3 jaar 3 jaar 6.4 Speciale voorzorgsmaatregelen bij bewaren Bewaren beneden 25 C. Bewaren in de oorspronkelijke verpakking ter bescherming tegen vocht. 6.5 Aard en inhoud van de verpakking Zantac 150: Blisterverpakkingen (Al/PA/PVC) met 10 tabletten per blister. Verpakking met 60 tabletten. Zantac 300: Blisterverpakkingen (Al/PA/PVC) met 10 tabletten per blister. Verpakking met 30 of 60 tabletten. 6.6 Speciale voorzorgsmaatregelen voor het verwijderen Geen bijzondere vereisten. Al het ongebruikte geneesmiddel of afvalmateriaal dient te worden vernietigd overeenkomstig lokale voorschriften. 7. HOUDER VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN GlaxoSmithKline BV Huis ter Heideweg LZ Zeist nlinfo@gsk.com

8 8. NUMMER(S) VAN DE VERGUNNING VOOR HET IN DE HANDEL BRENGEN Zantac 150 is in het register ingeschreven onder RVG Zantac 300 is in het register ingeschreven onder RVG DATUM VAN EERSTE VERLENING VAN DE VERGUNNING/VERLENGING VAN DE VERGUNNING Datum van eerste verlening van de vergunning van Zantac 150 tabletten: 24 december 1982 Datum van eerste verlening van de vergunning van Zantac 300 tabletten: 4 juni 1986 Datum laatste verlenging van Zantac 150, tablettten 150 mg: 24 december DATUM VAN HERZIENING VAN DE TEKST Laatste gedeeltelijke herziening betreft rubrieken 4.1 t/m 4.9 en 5.2: 31 oktober 2016