Raadgevingen voor het optimaal beheer van uw persoonlijk vermogen

Transcriptie

1 Raadgevingen voor het optimaal beheer van uw persoonlijk vermogen 2800 Me c h e l e n Ma i l - P d e Ja a r g a n g - Nr s e p t e m b e r Ve r s c h ij n t n i e t in au g u s t u s Gesplitste aankoop kan dan toch weer wel? De fiscus wijzigde op 18 juli opnieuw zijn standpunt. Onder welke voorwaarden kan een gesplitste aankoop sinds 1 september 2013 weer wel? Wat doet u als de voorafgaande schenking vóór die datum gebeurde? Staatsobligaties: welke landen kiezen? Er zijn nogal wat economische verschillen tussen de Europese landen. Ook de rentes lopen sterk uiteen. Belegt u momenenteel beter in staatsobligaties uit Spanje, Finland, Nederland of Italië? Al een eigen woning vóór het huwelijk? Uw kind bezit vóór zijn huwelijk al een woonst. Het koppel zal achteraf verbeteringswerken uitvoeren. Hoe komt u tot een voor beide partijen billijke situatie? Welke vergoedingsregeling voorziet de wet? Een plekje onder de Spaanse zon? Met welke (fiscale) kosten moet u rekening houden als u een tweede v erblijf koopt in Spanje? Hoe zit het dan met schenkings- of successierechten? Is kopen via uw vennootschap interessant? Uw echtgeno(o)t(e) of partner onterven? In welke mate kunt u uw echtgeno(o)t(e) onterven? Is dat anders bij feitelijke scheiding of bij een tweede huwelijk? En wat zijn de spelregels als u wettelijk samenwoont? Sudden death -verzekering bij schenking Kunt u een schenking het best laten registreren of bent u goedkoper af met een successieverzekering? Een sudden death -verzekering is nog goedkoper. Wat is dat precies? Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe uw 3de en 4de pijler optimaliseren? Hoe bouwt u een pensioenkapitaal op via de 3de en 4de pijler? Waarom is dat belangrijk? Hoe optimaliseert u uw beleggingen binnen die twee pijlers? De rente stijgt: wat nu? Wat doet u nu het best met uw beleggingen in obligatiefondsen. Is het anders als u in individuele obligaties belegt? Een maandelijkse publicatie van

2 SUCCESSIEPLANNING Gesplitste aankoop kan dan toch weer wel? Op 18 juli 2013 publiceerde de Administratie een nieuw standpunt. Onder be paalde voorwaarden kan een gesplitste aankoop sinds 1 september toch opnieuw wel. Wat is het voordeel van zo n gesplitste aankoop? Wat zijn die nieuwe voorwaarden? Hoe pakt u vanaf nu een gesplitste aankoop het best aan? En hoe zit het met schenkingen die vóór 1 september 2013 gebeurden? Even opfrissen. De gesplitste aankoop van een onroerend goed was jarenlang een populaire techniek om aan successieplanning te doen. Bij zo n gesplitste aankoop kopen de ouders een onroerend goed (bv. een tweede verblijf) voor het vruchtgebruik. De kinderen kopen de blote eigendom. Bij het overlijden van de ouders worden de kinderen volle eigenaar zonder 1 successierechten te betalen. Dat kon, mits de kinderen konden aantonen dat zij voor de betaling van de blote eigendom de nodige middelen daartoe bezaten en dat zij die middelen ook effectief voor die aankoop gebruikt hadden. Daarnaast moest de waardering van de blote eigendom natuurlijk correct gebeuren (a.h.v. sterftetafels). Voorafgaande schenking. Meestal schenken de ouders vooraf het geld dat de kinderen voor de aankoop van de naakte eigendom nodig hebben. Als het geld geschonken werd via een (niet-geregistreerde) hand- of bankgift, dan waren er ook geen schenkingsrechten verschuldigd. Om successierechten te vermijden (op die schenking) moesten de ouders wel nog drie jaar in leven blijven. Wie volledig op veilig wilde spelen, liet de schenking registreren (3% registratierechten in Vlaanderen en Brussel, 3,3% in Wallonië). De kinderen konden die schenking gebruiken om aan te tonen dat zij het geld reeds in hun bezit hadden vóór de betaling van de blote eigendom. Blote eigendom pand schenken? Een schenking van de blote eigendom van het onroerend goed was en is geen alternatief. Op de waarde van die schenking moeten (progressieve) onroerende schenkingsrechten betaald worden (tot 30%). Die rechten worden berekend op de waarde van de volle eigendom, ook al schenken de ouders slechts de blote eigendom. Gesplitste aankoop: misbruik of toch weer niet? In de circulaire over de toepassing van de antimisbruikbepaling in de sfeer van de registratie- en de successie rechten (nr. 8/2012, d.d ) stond de gesplitste aankoop op de zgn. zwarte lijst (lijst van rechtshandelingen die als misbruik beschouwd zullen worden, tenzij de belastingplichtige bewijst dat ze verantwoord worden door andere dan louter fiscale motieven). In de tweede circulaire (5/2013, d.d ) was dat niet langer het geval. De vreugde was echter van korte duur. pagina 2-2 september 2013

3 Op 19 april publiceerde de fiscus een beslissing (nr. EE ) waarin hij mededeelde alle gesplitste aankopen na 1 september toch te zullen belasten op basis van een (betwistbare) interpretatie van de memorie van toelichting uit 1919 (!) bij de fictiebepaling (art. 9 W.Succ.). Na felle kritiek kondigde de minister aan dat hij de Administratie zou vragen om haar standpunt opnieuw te bestuderen. Nieuwe beslissing. Voormelde beslissing werd dan op 18 juli gewijzigd. Sinds 1 september 2013 is een gesplitste aankoop opnieuw mogelijk in twee gevallen. Ten eerste zal de fictiebepaling toch niet spelen als de voorafgaande schenking aan de registratierechten voor schenkingen onderworpen werd. Ten tweede speelt ze ook niet wanneer er aangetoond wordt dat de begunstigde van de schenking vrij over het geld kunnen beschikken heeft. Dat zou bv. het geval zijn als er aangetoond wordt dat de schenking door de ouders niet specifiek bestemd was voor de financiering van de aankoop van de blote eigendom in het kader van de gesplitste aankoop. Hoe het best aanpakken? Wat zeker uit den boze is, is een schenking onder last het geschonken geld te gebruiken voor de aankoop van de blote eigendom van een bepaald onroerend goed. Gezien de al bij al beperkte kosten van een geregistreerde schenking raden wij u aan om op de voorafgaande schenking registratierechten te betalen. Het is niet helemaal duidelijk wat de Administratie bedoelt met het bewijs leveren dat de schenking niet specifiek bedoeld was om de blote eigendom te kopen. Volstaat een voldoende lange termijn tussen de schenking en de aankoop van de blote eigendom of een voldoende groot verschil tussen het bedrag van de schenking en de aankoopprijs van de blote eigendom? U kunt alvast overwegen om in het pacte adjoint bepalingen op te nemen die expliciet aangeven dat er aan de schenking geen enkele voorwaarde, verplichting of last verbonden is. Of dit zal volstaan is echter niet duidelijk. Voor wie geen registratierechten betaalt, zijn discussies met de fiscus dan ook niet uit te sluiten. Schenking vóór 1 september. Wat als de gesplitste aankoop en de voorafgaande schenking reeds gebeurd zijn? Ook hierover heeft de fiscus nog geen duidelijkheid gebracht. Vond de schenking vóór 1 september plaats en de aankoop erna, dan zouden wij ervoor opteren om de schenking te laten registreren. Via een gesplitste aankoop kunt u een pand fiscaal voordelig overdragen naar uw kinderen. U betaalt het best wel registratierechten op de schenking van het geld dat dient om de blote eigendom aan te kopen. Bij uw overlijden worden uw kinderen dan zonder successierechten volle eigenaar. Kiest u ervoor om geen registratierechten te betalen, dan ontstaat er mogelijk discussie. Uw kinderen zullen dan moeten aantonen dat de schenking niet specifiek bedoeld was voor de aankoop van de blote eigendom. Valt de schenking vóór 1 september en de aankoop erna, dan betaalt u veiligheidshalve beter registratierechten op de schenking. pagina 3-2 september 2013

4 OBLIGATIES Staatsobligaties: welke landen kiezen? We schreven in een vorig nummer al dat de eurozone een lappendeken is met weinig politieke cohesie. Ook economisch gezien zijn er grote verschillen. Daardoor kunnen ook de rentes sterk verschillen. Kunt u staatsobligaties uit Spanje, Finland, Italië of Nederland binnen uw portefeuille het best overwegen of onderwegen? Samenvatting. In een vorig nummer raadden we aan om Belgisch en Frans staatspapier te onderwegen. Voor Duitsland was ons advies hoogstens neutraal. We stelden voor om Ierse staatsobligaties, door velen lange tijd verguisd, te overwegen. Vandaag zetten we onze tocht doorheen het Europese landschap van staatsobligaties verder. Spanje. Dat Spanje het moeilijk heeft, is genoegzaam bekend. Iedereen heeft wel al reportages gezien over spooksteden, mensen die uit hun huis gezet worden,... De werkloosheid is intussen opgelopen tot bijna 27% van de beroepsbevolking (21% in 2011). De dalende tewerkstelling zet druk op de reële lonen, waardoor de consumptie niet of nauwelijks stijgt. Hoewel de Spaanse vastgoedmarkt volgens sommigen stilaan uitbodemt, zijn er op korte termijn zeker geen prijsstijgingen te verwachten. Daarvoor is er nog steeds te veel leegstand. Door de problemen op de vastgoedmarkt is de financiële positie van de lokale Spaanse banken nog steeds precair. Niet allemaal kommer en kwel. Spanje heeft fors bespaard. Het tekort op de lopende rekening is sterk teruggeschroefd door de dalende invoer. Daarenboven is de uitvoer de laatste maanden gestegen. De overheid is er ook in geslaagd om de arbeidsmarkt flexibeler te maken. De pensioenleeftijd is opgetrokken tot 67 jaar. Er zijn gunstmaatregelen van kracht voor ondernemingen die jongeren in dienst nemen. Hoewel de problemen groot blijven, is er duidelijk licht aan het einde van de tunnel. Mede omwille van de interessante rente (4,50%) zouden we Spaanse staatsobligaties overwegen. Beperk u wel tot maximaal 5% van uw obligatieportefeuille. Er blijven immers risico s. Finland. Finland heeft nog steeds een AAA-rating. De Finse banken hebben altijd een erg voorzichtige kredietpolitiek gevoerd. Hun blootstelling aan de gevolgen van de kredietcrisis was zeer beperkt. De Finse overheidsschuld bedraagt slechts 56% van het BBP. De rente is dan ook laag (2,02% op 10 jaar). De Finse economie is echter eerder cyclisch aangezien de dienstensector zeer belangrijk is (technologie, ICT). Een ander pijnpunt is de verouderende be volking. Daardoor is er druk op de overheidsfinanciën. Vijf jaar geleden bedroeg de overheidsschuld slechts 34% van het BBP. Gelukkig is de arbeidsproductivi pagina 4-2 september 2013

5 teit er de laatste jaren sterk op vooruitgegaan. Finse staatsobligaties zijn niet altijd even vlot verhandelbaar. Daarenboven is het meerrendement t.o.v. Duitse obligaties beperkt (+ 0,28%). We onderwegen dan ook Fins staatspapier. Italië. De regering-monti heeft onder druk van de financiële markten een aantal besparingsmaatregelen genomen. De regering hervormde de pensioenen en verhoogde de pensioenleeftijd. De arbeidsmarkt is nu minder rigide. Be drijven kunnen vandaag gemakkelijker werknemers ontslaan. Een aantal gereglementeerde beroepen zijn vrijer toegankelijk. Het tekort op de lopende rekening is verbeterd, mede door de uitvoer van luxegoederen. Uiteraard zijn niet alle problemen van de baan. De overheidsschuld blijft zeer hoog (120% van het BBP). Veel Italiaanse bedrijven investeerden de voorbije jaren zeer weinig, wat vandaag op hun groeimogelijkheden weegt. De rente bedraagt ongeveer 4,16%. Over Italië zijn de meningen verdeeld, sommige economen voorspellen zelfs dat het land Europese steun nodig zal hebben. Mede omdat het doembeeld van een ineenstorting van de eurozone (voorlopig?) weggedeemsterd is, geven wij een neutraal advies voor Italiaanse staatsobligaties. Nederland. De centrale ligging van Nederland is een troef die op logistiek vlak uitgespeeld wordt. De Nederlandse werkloosheid is nog steeds bij de laagste in Europa. De arbeidsproductiviteit ligt ver boven het Europese gemiddelde. Toch zijn er problemen. Het Nederlandse banksysteem staat onder druk. In het voorbije decennium kenden de banken al te kwistig krediet toe. Daardoor en omwille van de fiscale stimuli (interestaftrek) ligt de schuldgraad van de Nederlandse gezinnen zeer hoog. Nu de fiscale aftrekmogelijkheden ingeperkt zijn, staat de onroerendgoedmarkt onder druk. De prijzen dalen. Dat kan negatieve gevolgen hebben voor de balansen van de banken, die zeer veel hypothecaire kredieten verstrekt hebben. Ten slotte loopt ook het begrotingstekort op, mede door de kosten van de herstructurering van de financiële sector. De Nederlandse overheidsrente op tien jaar bedraagt 2,12%. Het kleine renteverschil met Duitsland (+ 0,38%) is volgens ons niet gerechtvaardigd. Hoewel Nederland recentelijk aankondigde forser te gaan besparen dan Europa vraagt, zouden wij Nederlandse staatsobligaties, mede omwille van de lage rente, onderwegen. Hoewel de Finse overheidsschuld laag blijft, zouden we Finse obligaties onderwegen. De economie is cyclisch en de bevolking veroudert. Nederlandse obligaties onderwegen we eveneens. De hoge schuldgraad van de gezinnen en de daling van de vastgoedprijzen is negatief voor de banken. Mede omwille van de aantrekkelijke rente kunnen actieve beleggers Spaanse obligaties overwegen (tot 5% van een gespreide obligatieportefeuille). Spanje heeft sterk hervormd en op economisch vlak zien we de eerste positieve signalen. Over Italië zijn de meningen verdeeld. We geven een neutraal advies. Zelf verkiezen we Spaanse obligaties. pagina 5-2 september 2013

6 Snel adviezen zoeken... printen... toepassen... tipsenadvies-vermogen.be HUWELIJK Al een eigen woning vóór het huwelijk? Uw kind zal binnenkort trouwen. Het bezit al een woning. Eens gehuwd, zal het koppel in die woning gaan wonen en er verbeteringswerken aan uitvoeren (met geld uit de huwelijksgemeenschap). Hoe kunt u het best met die situatie omspringen om tot een voor beide partijen billijke oplossing te komen? Wat gebeurt er dan bij de echtscheiding? En wat is de situatie bij overlijden van een van de partners? Een onbillijke situatie? Enerzijds is de woning voor 100% eigendom van uw kind. Anderzijds betaalt de gemeenschap en dus ook de andere echtgenoot mee voor de verbeteringswerken. De andere echtgenoot betaalt op die manier eigenlijk de helft van die verbeteringswerken, zonder dat hij ook maar voor 1% eigenaar wordt van de woning. Bij echtscheiding of bij overlijden zou die andere echtgenoot toch gecompenseerd moeten worden? Welke mogelijkheden zijn er om tot een meer evenwichtige situatie te komen? Verkopen? Uw kind zou de helft van de woning kunnen verkopen aan zijn toekomstige echtgenoot. Dat is perfect mogelijk. Eens gehuwd, kunnen echtgenoten echter niet meer van elkaar kopen. Dat geldt zowel voor roerende als voor onroerende goederen. Het huwelijksstelsel doet daarbij niet ter zake. Verkopen heeft wel een belangrijk nadeel: op de verkoopprijs zijn er immers registratierechten te betalen (10% in Vlaanderen en 12,5% in Wallonië en Brussel). Schenken? Uw kind zou de helft van de woning ook kunnen schenken aan zijn echtgenoot. Dat is echter evenmin een billijke oplossing, aangezien uw kind zich op die manier verarmt. Daarnaast zijn er ook onroerende schenkingsrechten te betalen, die kunnen oplopen tot 30%. Het voordeel voor uw kind is wel dat de schenkingen tussen echtgenoten (buiten het huwelijkscontract) te allen tijde herroepen kunnen worden. Voor zijn partner ontstaat er zo echter een onzekere s ituatie. Inbrengen? Als uw kind zijn toekomstige echtgenoot wenst te begunstigen, dan kan het zijn onroerend goed ook inbrengen in de gemeenschap. De fiscale kostprijs van die inbreng is verwaarloosbaar (vast recht van 50). Uw kind kan zich bij inbreng een recht van terugname bedingen, waardoor het de woning kan terugkrijgen wanneer het huwelijk spaak loopt. Wanneer de echtgenoot zelf ook een eigen vermogen bezit, dan is het mogelijk om tot een perfect billijke oplossing te komen. De echtgenoot kan dan een evenwaardig vermogensbestanddeel inbrengen. Als uw kind het pand echter via een schenking verkregen heeft, is het mogelijk dat er aan die schenking een verbod tot inbreng in de huwelijks gemeenschap verbonden is. De schenker moet dan eerst aan dat verbod verzaken. pagina 6-2 september 2013

7 Echtscheiding: artikel BW. Als uw kind voor 100% eigenaar wenst te blijven van het onroerend goed of als uw kind het goed als gevolg van een eventuele schenkingsmodaliteit niet in de huwelijksgemeenschap kan inbrengen, biedt het Burgerlijk Wetboek een aanzet tot een billijke regeling. Het Burgerlijk Wetboek voorziet immers een vergoedingsregeling. Artikel bepaalt dat wanneer de in het vergoedingsplichtige vermogen gevallen bedragen gediend hebben tot het verkrijgen, instandhouden of verbeteren van een goed, de vergoeding gelijk zal zijn aan de waardevermeerdering van dat goed. Concreet betekent dit dat het gemeenschappelijk vermogen bij echtscheiding aanspraak kan maken op de meerwaarde die door de met gemeenschappelijk geld betaalde verbeterings werken ontstaan is. Voorbeeld. Stel, op het moment van het huwelijk is de woning waard. Het koppel doet voor verbeteringswerken. Bij een latere echtscheiding wordt de woning daardoor geschat op Het gemeenschappelijk vermogen kan dan aanspraak maken op een vergoeding van Hierdoor komt bij scheiding toe aan de echtgenoot. Ook bij lening? Inderdaad. Als de gemeenschap een lening afbetaald heeft om de v erbeteringswerken te financieren, dan kan het gemeenschappelijk vermogen niet alleen aanspraak maken op de kosten van die verbeteringswerken, maar ook op haar deel van de meerwaarde (Cassatie, 18 maart 2011). Scheiding van goederen. Deze vergoedingsregeling speelt niet bij scheiding van goederen. De toekomstige echtgenoten moeten dan vooraf duidelijke afspraken vastleggen over ieders bijdrage in de verbeteringswerken. Anders zou de echtgenoot van uw kind bij een eventuele scheiding geconfronteerd kunnen worden met het argument dat er hem niets verschuldigd is omdat zijn bijdrage aan de verbeteringswerken aanzien moet worden als een bijdrage in de lasten van het huwelijk. Wat bij overlijden? Bij overlijden worden de successierechten berekend op de marktwaarde van de woning. Als er kinderen zijn, speelt het feit dat de verbeteringswerken met gemeenschappelijk geld gebeurd zijn geen rol voor de berekening van de successierechten (art. 16 W.Succ.). Als een echtgenoot vóór het huwelijk al een onroerend goed heeft, dan kan dat goedkoop ingebracht worden in de huwelijksgemeenschap ( 50). Als de andere partner een gelijkwaardig vermogensbestanddeel inbrengt, ontstaat er een billijke situatie. Als het pand eigen blijft en de echtgenoten met gemeenschappelijk geld verbeteringswerken uitvoeren, dan heeft de huwelijksgemeenschap bij een echtscheiding recht op de meerwaarde die daardoor ontstaat. Bij scheiding van goederen is dat echter niet automatisch het geval. De partners kunnen dan zelf daarover het best vooraf (schriftelijk) afspraken maken. pagina 7-2 september 2013

8 TWEEDE VERBLIJF Een plekje onder de Spaanse zon? U las het al regelmatig: de vastgoedprijzen in Spanje zijn de laatste jaren door de crisis sterk gedaald. Misschien heeft u tijdens uw vakantie wel gedroomd over een tweede verblijf in Spanje? Met welke kosten moet u dan rekening houden bij aankoop? Zijn er ook inkomstenbelastingen te betalen? Wordt een eventuele meerwaarde belast? Welke belastingen zijn er bij schenking of successie? Er is geen haast bij. Hoewel de prijzen de laatste jaren flink gezakt zijn, verwachten de meeste specialisten hooguit een stabilisatie. De Spaanse economie doet het sinds kort iets beter, maar toch zijn er weinig factoren die de prijs van het vastgoed in de toeristische regio s sterk kunnen doen stijgen. Opgelet! Laat u bij aankoop van een onroerend goed in Spanje steeds bijstaan door een lokale advocaat. Een notaris heeft in Spanje niet dezelfde rol als in België. Uw advocaat zal voor u nagaan wie de eigenaar is van het pand, of het vrij en onbelast is, of er eventueel achterstallige belastingen te betalen zijn,... Vraag ook fiscaal advies, er zijn belangrijke verschillen tussen de regio s. Aankoopkosten. Wanneer u in Spanje onroerend goed koopt, betaalt u net zoals in België btw of registratierechten. U betaalt btw wanneer u een nieuw onroerend goed koopt van een projectontwikkelaar of aannemer. Voor residentieel vastgoed bedraagt de btw 10% op de aankoopprijs. Afhankelijk van de regio is er een zegelrecht te betalen van 0,50% tot 2%. Op bestaand onroerend goed betaalt u 7% à 10% registratierechten, eveneens afhankelijk van de regio. Verder is er eventueel een hypotheekrecht (1%). Daarnaast zijn er lokale belastingen. Inkomstenbelasting. Op basis van het dubbelbelastingverdrag betaalt u inkomstenbelasting in Spanje. Het tarief is 24,75%. Indien u verhuurt, betaalt u belastingen op de huurinkomsten. Als u het pand niet verhuurt, dan betaalt u enkel belastingen op een percentage van de kadastrale waarde. Dat percentage is 1,10% als de kadastrale waarde na 1 januari 1994 nog herzien werd. Anders bedraagt het 2%. Op een kadastrale waarde van (herzien na 1 januari 1994) betaalt u 544,50 belastingen ( x 1,10% x 24,75%). Daarnaast betaalt u een lokale onroerendgoedbelasting (Impuesto sobre Bienes Inmuebles of IBI) van 0,405% tot 1,1166% op die kadastrale waarde. Progressievoorbehoud in België. U moet uw Spaanse onroerende inkomsten (de huurwaarde) aangeven in België. Die inkomsten zijn in België vrijgesteld, maar met progressievoorbehoud. Het gevolg is dat uw andere Belgische inkomsten in een hogere schijf belast zullen worden. U mag wel de in Spanje betaalde belastingen en een kostenforfait van 40% aftrekken. pagina 8-2 september 2013

9 Meerwaardebelasting en vermogensbelasting. Bij herverkoop betaalt u in Spanje 21% meerwaardebelasting op uw winst. U mag de aankoopkosten en de kostprijs van eventuele werken wel in mindering brengen. In Spanje bestaat er momenteel ook een vermogensbelasting ( Patrimonio ). Het tarief ligt tussen 0,20% en 2,50%. De eerste zijn in principe vrijgesteld, maar er zijn regionale verschillen. Schenking en successie. Schenkingen en nalatenschappen van in Spanje gelegen onroerend goed worden bij gebrek aan bepalingen in het dubbel belastingverdrag in Spanje belast. Daarnaast kan België ook successierechten heffen op het wereldwijde vermogen van een rijksinwoner. Beide landen zijn dus heffingsbevoegd. De in Spanje betaalde rechten mogen in mindering gebracht worden van de Belgische successierechten. In Spanje variëren de tarieven van 7,65% op de schijf tot tot 34% op alles boven de (echtgenoten en in rechte lijn). Die tarieven worden nog verhoogd in functie van het Spaanse vermogen van de begunstigde van de schenking of van de erfgenaam. Voor Spaanse rijksinwoners zijn er (belangrijke) verminderingen in functie van de regio. Voor buiten landers gelden die verminderingen voorlopig enkel bij schenkingen onder levenden. De EU heeft Spanje gevraagd om die discriminatie weg te werken. Wanneer u schenkt, betaalt u ook nog meerwaardebelasting op het verschil tussen de aankoopprijs en de waarde bij schenking. Er zijn geen Bel gische schenkingsrechten te betalen wanneer u Spaans onroerend goed schenkt. Na die schenking zijn er ook geen Belgische successierechten meer te be talen, zelfs niet wanneer u binnen de drie jaar na de schenking zou over lijden. Kopen via uw vennootschap? Wanneer u Spaans vastgoed aankoopt via uw vennootschap, dan betaalt zij 24,75% Spaanse belastingen op de huurinkomsten. Meerwaarden zijn belastbaar tegen dezelfde tarieven als meerwaarden gerealiseerd door particulieren (21%). Wanneer uw vennootschap het pand gratis ter beschikking stelt van haar zaakvoerder, dan betaalt u zelf belastingen op dat voordeel (in Spanje).U bent in Spanje echter belastbaar op de werkelijke huurwaarde van het pand. Die waarde kan vanzelfsprekend sterk oplopen. Uw vennootschap betaalt dan belastingen op 3% van de kadastrale waarde. Spaans onroerend goed aankopen via uw vennootschap is dus niet echt interessant. Bij aankoop betaalt u btw of registratierechten. Als u niet verhuurt, dan betaalt u een beperkte belasting op de kadastrale waarde. Bij verkoop is er wel een meerwaardebelasting (21%). Vermogensbelasting is er in principe enkel voor vermogens boven de (0,20% tot 2,50%). Bij overlijden zijn er successierechten tot 34%. De schenkingsrechten zijn (afhankelijk van de regio) beperkt, maar u betaalt bij schenking wel meerwaardebelasting. In België zijn er geen schenkingsrechten te betalen. Zelfs als u binnen de drie jaar overlijdt, zijn er daarna geen successierechten. Kopen via uw vennootschap is niet interessant. pagina 9-2 september 2013

10 ERFRECHT Uw echtgeno(o)t(e) of partner onterven? Hoe is het erfrecht van de langstlevende wettelijk geregeld? Kunt u uw echtgenoot onterven via schenkingen of legaten? Wat is daarbij de rol van de reserve? Hoe kunt u bij feitelijke scheiding uw echtgenoot onterven? Hoe beschermt u uw kinderen bij een tweede huwelijk? Waarmee houdt u het best rekening bij een echt scheiding door onderlinge toestemming? En hoe zit dat als u wettelijk samenwoont? Erfrecht langstlevende. Als de langstlevende samen met de kinderen van de erflater erft, dan krijgt hij het vruchtgebruik op de volledige nalatenschap (helft gemeenschap plus eigen goederen). De kinderen krijgen de blote eigendom van de nalatenschap. Als er geen kinderen zijn, maar wel bloedverwanten van de erflater, dan erft de langstlevende de helft van de gemeenschap in volle eigendom en het vruchtgebruik op de eigen goederen van de overledene. Zijn er geen bloedverwanten, dan erft de langstlevende alles in volle eigendom. Onterven via schenkingen of legaten? De erflater kan de langstlevende (deels) onterven, maar hij moet hierbij rekening houden met diens reserve. De langstlevende heeft minstens recht op het vruchtgebruik op de helft van de goederen uit de nalatenschap. Daarnaast heeft de langstlevende in elk geval het vruchtgebruik op de gezinswoning en de zich daarin bevindende huisraad. Dat vruchtgebruik op de gezinswoning en de huisraad is een minimum. Het geldt zelfs wanneer het meer bedraagt dan de helft van de nalatenschap. Zolang u die reserve respecteert, kunt u wel een deel van uw (eigen) vermogen wegschenken of aan anderen legateren. Op die manier onterft u (deels) uw echtgenoot. Wanneer de reserve van uw echtgenoot door schenkingen of legaten aangetast wordt, dan kan hij na uw overlijden de inkorting vorderen om de reserve te herstellen. Erfrechtelijke reserve ontnemen? U kunt uw kinderen nooit hun reserve ontnemen. In specifieke omstandigheden en mits naleving van een aantal voorwaarden kunt u uw echtgenoot wel zijn reserve ontnemen. Dat is ten eerste mogelijk bij feitelijke scheiding. Ten tweede is dat (deels) het geval wanneer u bij een (tweede) huwelijk afstammelingen heeft uit een vorig huwelijk. Feitelijke scheiding. Als u minstens zes maanden feitelijk gescheiden leeft, kunt u uw echtgenoot onterven. U moet een testament opmaken waarin u uw echtgenoot elk erfrecht ontneemt. U kunt dat pas doen nadat u bij de vrederechter een vordering tot verkrijging van een afzonderlijke woonst ingesteld heeft. Het instellen van die vordering is voldoende, de vrederechter moet zich nog niet uitgesproken hebben. Ten slotte mag u ook niet opnieuw gaan samenwonen zijn. Als aan al die voorwaarden voldaan is, dan verliest uw echtgenoot zijn reserve. pagina 10-2 september 2013

11 Opgelet! Het is niet omdat uw echtgenoot u op die manier onterfd heeft, dat hij niet langer van u erft. U moet ook zelf bij de vrederechter een afzonderlijke woonplaats vorderen en zelf een testament opmaken. Doet u dat niet, dan blijft uw echtgenoot wel de bijzondere bescherming genieten die de wet hem biedt. Tweede huwelijk. Als een partner bij een tweede huwelijk afstammelingen uit een vorig huwelijk heeft, dan kan het erfrecht van die (nieuwe) echtgenoot via een huwelijkscontract ingeperkt worden. Het vruchtgebruik op de gezinswoning kunt u uw echtgenoot echter nooit ontnemen. Zo n beperking van het erfrecht kan, maar hoeft niet wederkerig te zijn. De bedoeling is uw kinderen te beschermen. Bij uw overlijden zou uw nieuwe echtgenoot anders het vruchtgebruik op uw v olledige nalatenschap verkrijgen. Vooral als uw tweede echtgenoot veel jonger is, zouden uw kinderen zich benadeeld kunnen voelen. Zij kunnen wel de omzetting van dat vruchtgebruik vorderen. De wet biedt hen ook enige bescherming omdat er voor de waardering van dat vruchtgebruik van uitgegaan wordt dat de nieuwe echtgenoot minstens 20 jaar ouder is dan het oudste kind. Toch geeft het erfrecht van een nieuwe echtgenoot vaak spanningen. Vooral als uw nieuwe echtgenoot voldoende financiële middelen heeft, kan een inperking van zijn erfrecht bijdragen tot een goede relatie tussen uw kinderen en uw nieuwe partner. Echtscheiding bij onderlinge toestemming. Overweeg steeds om in de regelingsakte te voorzien dat de echtgenoten elkaar wederzijds onterven. Op die manier anticipeert u op een eventueel overlijden van een van de echtgenoten vóór de echtscheidingsprocedure volledig afgehandeld is. Samenwonen. De langstlevende wettelijk samenwonende erft in principe het vruchtgebruik op de gezinswoning en de huisraad. Hij is echter geen reservataire erfgenaam. Dat betekent dat u hem dat vruchtgebruik bij testament kunt ontnemen. De langstlevende erft dan niets van u. Als u over dat testament niets zegt, dan kan uw partner dat ook niet te weten komen. De langstlevende ontdekt dan eventueel pas bij het overlijden van zijn partner dat hij onterfd is. Ook door de wettelijke samenwoning te beëindigen, eindigt het erfrecht van de langstlevende. Dat kan zeer eenvoudig en zelfs eenzijdig gebeuren. U moet daartoe enkel een schriftelijke verklaring afgeven bij de ambtenaar van de burgerlijke stand. Zolang u zijn reserve respecteert, kunt u de langstlevende via schenkingen of legaten deels onterven. Bij feitelijke scheiding kunt u ook de reserve bij testament ontnemen. U moet wel eerst bij de vrederechter een vordering tot verkrijging van een aparte woonst instellen. Bij een tweede huwelijk kunt u uw echtgenoot via een huwelijkscontract deels onterven als u kinderen heeft uit een vorig huwelijk. Het vruchtgebruik op de gezinswoning ontnemen, kan echter niet. Wettelijk samenwonenden hebben enkel recht op het vruchtgebruik op de gezinswoning. Dat recht kunt u eenzijdig bij testament ontnemen, ook zonder uw partner in te lichten. pagina 11-2 september 2013