De werkkostenregeling en de eindheffing: wat wijzigt er?

Transcriptie

1 De en de eindheffing: wat wijzigt er? in de wet op de loonbelasting 1964 wordt loonbelasting of van de werknemer geheven, of - als eindheffing - van de werkgever. De loonbestanddelen waarover de werkgever eindheffing kan heffen, zijn limitatief vastgesteld. De breidt de eindheffingsregeling uit. Het huidige systeem van vrije vergoedingen en verstrekkingen vervalt en de werkgever kan vergoedingen en verstrekkingen - enkele specifieke loonbestanddelen uitgezonderd, zoals de auto van de zaak - aanwijzen als eindheffingsloon. een groot deel van de huidige specifieke eindheffingsbestanddelen komt te vervallen; deze vallen onder de brede paraplu van de. mr. Laura Jentink Belastingdienst op persoonlijke titel Loonbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: loonheffing) worden door de werkgever op het loon van de werknemers ingehouden en afgedragen. Loonheffing is dus fiscaal-technisch een heffing van de werknemer en een voorheffing op de inkomstenbelasting. Eindheffing heeft een ander uitgangspunt. Eindheffingsloon is loon waarvoor de werkgever de verschuldigde loonheffing voor zijn rekening neemt. Eindheffingsloon wordt daarom ook wel werkgeversloon genoemd. Om die reden behoort eindheffingsloon niet tot het loon voor de inkomstenbelasting en kan de werknemer de bij wege van eindheffing geheven loonheffing niet als voorheffing verrekenen. Ook behoort eindheffingsloon, anders dan bij naheffing, niet tot de grondslag voor de werknemersverzekeringen en de Zorgverzekeringswet. Een ander verschil met regulier loon is dat voor eindheffingsloon een afwijkend tarief geldt. Bij het bepalen van het verschuldigde tarief wordt onderscheid gemaakt tussen situaties waarin brutering moet plaatsvinden (tabeltarief) en situaties waarin brutering achterwege blijft (enkelvoudig of een bijzonder tarief). De werkgever heeft in de huidige situatie in een aantal gevallen de mogelijkheid te kiezen voor reguliere heffing of toepassing van het eindheffingsregime. In de gevallen waarin eindheffing verplicht plaatsvindt, vindt doorgaans heffing naar het enkelvoudige tarief plaats. Een werkgever onder de mag op een enkele uitzondering na (verplicht werknemersloon) zelf bepalen welke vergoedingen en verstrekkingen hij als eindheffingsloon aanwijst. Op het eindheffingsloon worden een aantal gericht vrijgestelde kostensoorten, de gerichte vrijstellingen, in mindering gebracht. Vervolgens komt op het eindheffingsloon een forfaitair bedrag in mindering ter grootte van 1,4 procent van de loonsom (de vrije ruimte). Over het resterende bedrag is 80 procent eindheffing verschuldigd. 1. eindheffingsbestanddelen, wat verandert De eindheffingsregeling wijzigt met ingang van Door de wordt het eindheffingsregime uitgebreid. Een aantal specifieke eindheffingsregelingen vervalt, met name bezwaarlijk te individualiseren loon, bepaalde vormen van loon met een bestemmingskarakter, de geschenkenregeling en de categorie overige vergoedingen en verstrekkingen. Een aantal andere eindheffingsregelingen blijft ongewijzigd bestaan: spaarloon, eindheffing bij naheffing, knelpunten van tijdelijke aard, bepaalde uitkeringen van publiekrechtelijke aard. De belangrijkste wijziging is natuurlijk de invoering van de. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen actieve en post actieve werknemers. Actieve werknemers Voor de actieve werknemers geldt dat alle belaste vergoedingen en verstrekkingen die door de werkgever als eindheffingsloon worden aangewezen in de eindheffing worden betrokken. Dat alle belaste vergoedingen en verstrekkingen als eindheffingsloon kunnen worden aangewezen, gaat zelfs zo ver dat de werknemer niet eens eerst kosten hoeft te maken of bonnen en betalingsbewijzen hoeft te overleggen om voor een vergoeding in aanmerking te komen. Dit volgt ook uit het voorlichtingsmateriaal van de Belastingdienst ( 8

2 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 12 / 10 september 2010 Het lijkt erop dat het voldoende is dat een werkgever aangeeft dat sprake is van een vergoeding. Op het voorgaande gelden een paar uitzonderingen. De volgende loonbestanddelen kunnen niet als eindheffingsloon worden aangewezen: het privégebruik van een auto van de zaak; het genot van een woning. Volgens de wetgever passen deze aanzienlijke beloningsbestanddelen niet goed in een forfaitaire regeling die is bedoeld voor kosten ter behoorlijke vervulling van de dienstbetrekking en kleine verstrekkingen. Buitengewone beveiligingsmaatregelen voor de auto van de zaak, bijvoorbeeld gepantserd glas, kunnen overigens weer wel als eindheffingsloon worden aangewezen. Ook vergoedingen en verstrekkingen ter zake van (strafrechtelijke gevolgen van) criminele activiteiten kunnen niet als eindheffingsloon worden aangewezen. Extreme situaties De werkgever heeft de vrijheid om loonbestanddelen al dan niet onder de onder te brengen. Tijdens de totstandkoming van de is wel gesignaleerd dat deze vrijheid tot extreme situaties zou kunnen leiden. Een werkgever zou bijvoorbeeld, als de vrije ruimte (1,4 procent van de loonsom) toereikend is, het gehele loon van één werknemer kunnen bestempelen als vergoeding onder de. Deze werknemer ontvangt zijn loon dan tot het aangewezen bedrag onbelast en de werkgever is geen loonheffingen verschuldigd. Het is overigens maar de vraag of een werknemer dit accepteert vanwege de bijwerkingen die aan die afspraak verbonden zijn. Het wordt bijvoorbeeld moeilijk een hypotheek af te sluiten omdat de werknemer vanuit de inkomstenbelasting bezien geen loon geniet. Eindheffingsloon is immers werkgeversloon en geen werknemersloon. Ook zou een werkgever die geen vrije ruimte meer heeft, gebruik kunnen maken van het feit dat het vaste eindheffingstarief van de (80 procent) gunstiger is dan het bruteringstarief dat voor een werknemer geldt die onder het 52%-tarief valt (108,3 procent). Gebruikelijkheidstoets Om extreem calculerend gedrag te voorkomen, is een gebruikelijkheidstoets ingevoerd. De omvang van de als eindheffingsbestanddeel aangewezen vergoedingen en verstrekkingen mag niet meer dan 30 procent afwijken van hetgeen in voor het overige overeenkomstige omstandigheden gebruikelijk is. Belast is het deel van de verstrekking dat meer dan 30 procent meer is dan gebruikelijk. Uit de voorbeelden die tijdens de parlementaire behandeling zijn genoemd, blijkt dat de gebruikelijkheidstoets alleen dient om extreme situaties zoals hiervoor beschreven te voorkomen. IJkpunt Het is niet helemaal duidelijk aan welke standaard de gebruikelijkheidseis moet worden getoetst. Uit het voorbeeld van het kerstpakket blijkt dat andere werkgevers een ijkpunt zijn. Ook wat gebruikelijk is in de sector is als ijkpunt genoemd. Het is echter niet duidelijk welke vergelijkingen nog meer gemaakt kunnen worden. Wellicht is een vergelijking met een qua werknemersaantal vergelijkbaar bedrijf ook mogelijk, of werkgevers in dezelfde regio of met vergelijkbare werknemers (leeftijd, geslacht en achtergrond). De toekomst zal moeten uitwijzen welke omstandigheden overeenkomstig zijn. In ieder geval is wel aangegeven dat de Belastingdienst terughoudend zal omspringen met de gebruikelijkheidseis en dat de bewijslast dat sprake is van een ongebruikelijke vergoeding of verstrekking, bij de Belastingdienst ligt. Gerichte vrijstellingen Over de keuze om loon al dan niet tot eindheffingsloon te bestempelen, is nog een belangrijke opmerking te maken. Onder het kopje eindheffing is al onder de aandacht gebracht dat op het eindheffingsloon een aantal gericht vrijgestelde kostensoorten, de gerichte vrijstellingen, in mindering worden gebracht. Voorbeeld extreme situatie Directeur en enig aandeelhouder Paul heeft zichzelf een nettosalaris van euro toegekend. In de loonadministratie moet dit bedrag gebruteerd worden om de verschuldigde loonheffing te kunnen vaststellen. Het deel dat in de hoogste schijf valt, zeg euro, moet tegen 108,3 procent worden gebruteerd. De verschuldigde heffing bij een nettoloon van euro bedraagt euro ( euro * 108,3 procent). Paul ziet in de een goede manier om kosten te besparen. Hij wijst euro aan als vrije vergoeding onder de en draagt daarover euro ( euro * 80 procent) loonheffing af. Paul heeft daardoor euro bespaard.! Voorbeeld ongebruikelijke verstrekking Op de site van de Belastingdienst staat als voorbeeld van een ongebruikelijke verstrekking een directeur die van zijn werkgever een kerstpakket ontvangt met een waarde van euro. Van deze situatie is aangegeven dat de waarde van het pakket meer dan 30 procent afwijkt van de waarde van pakketten die andere werkgevers in vergelijkbare omstandigheden aan hun directeuren geven. Als we er van uitgaan dat een kerstpakket van 300 euro gebruikelijk is, dan is het gehele bedrag dat boven de 390 euro (300 euro * 130 procent) uitkomt, uitgesloten van de. Een bedrag van euro ( euro -/- 390 euro) moet als werknemersloon in aanmerking worden genomen. 9

3 De gerichte vrijstellingen komen pas in beeld als de werkgever voor een bepaald loonbestanddeel heeft gekozen voor de en dus voor eindheffing. De gerichte vrijstellingen zijn echter deels begrensd. Een vergoeding voor zakelijke reizen met eigen vervoer is bijvoorbeeld tot maximaal 0,19 euro per kilometer gericht vrijgesteld. Een overschrijding geeft de werkgever voor het bovenmatige deel weer de mogelijkheid te kiezen tussen reguliere werknemersheffing en eindheffing. keus voor eindheffingsloon of werknemersloon uiterlijk op fiscaal genietingsmoment Hoe maakt de werkgever zijn keuze kenbaar? Het is belangrijk dat de werkgever uiterlijk op het fiscale genietingsmoment (het moment van betalen of verstrekken) bepaalt of loon wordt aangemerkt als eindheffingsloon of als werknemersloon. Vervolgens kan het loon volgens de gemaakte keus in de administratie worden verwerkt. Deze keus kan niet op een later moment weer worden gewijzigd. De vraag is echter hoe de keus kenbaar moet worden gemaakt. Het is niet logisch dat de keus bij iedere verstrekking uitdrukkelijk door de werkgever moet worden uitgedragen. De doelstelling van de was immers vereenvoudiging van de regelingen voor vergoedingen en verstrekkingen. Het ligt meer voor de hand dat de keus kenbaar wordt door de verwerking in de administratie. Wordt het loon verwerkt als werknemersloon dan is blijkbaar de keus gemaakt om het loon niet als eindheffingsloon te bestempelen. Het is natuurlijk mogelijk dat in de administratieve verwerking een fout wordt gemaakt. Loon is bijvoorbeeld in de CAO aangemerkt als werknemersloon, maar is in de eindheffing betrokken. Ook kan het gebeuren dat een werkgever zich te laat realiseert dat sprake is van loon. Dit is bijvoorbeeld het geval als de werknemer met korting een product van de werkgever koopt en hij pas later onderkent dat deze korting hoger is dan volgens de regeling product eigen bedrijf is toegestaan. In die gevallen is sprake van een fout en moet men het loon alsnog in de loonadministratie verwerken. Dit betekent dat de werkgever in voorkomende gevallen een correctiebericht moet indienen. Daarbij geldt voor de loonbestanddelen die niet eerder in de loonadministratie zijn verwerkt dat op het moment van verwerking beoordeeld moet worden of sprake is van werknemersloon of eindheffingsloon. Post actieve werknemers Post actieve werknemers zijn gepensioneerde werknemers die inkomsten uit vroegere dienstbetrekking genieten. Bijvoorbeeld een jaarlijks uitje voor de gepensioneerden om de band met het bedrijf in ere te houden. De inhoudingsplichtige heeft, anders dan bij vergoedingen en verstrekkingen uit tegenwoordige arbeid, bij post actieven geen keuzemogelijkheden. Voor twee loonbestanddelen is eindheffing verplicht, en voor andere loonbestanddelen kan de niet worden toegepast. De verplichte eindheffingsbestanddelen zijn enerzijds de personeelskortingen op producten uit het eigen bedrijf en anderzijds de kerstpakketten en andere verstrekkingen die ook aan actieve werknemers worden verstrekt. Voor personeelskortingen op producten uit het eigen bedrijf van de werkgever gelden bijzondere waarderingsregels (zie het artikel over de waarderingsregels in een volgend nummer van dit blad). Bezwaarlijk te individualiseren loon Looncomponenten die bezwaarlijk kunnen worden geïndividualiseerd zijn in de huidige wet als eindheffingsloon aangewezen en worden tegen tabeltarief in de heffing betrokken. Werkgevers kunnen deze loonbestanddelen echter als werknemersloon in de reguliere heffing betrekken als zij dat willen. Deze regeling vervalt met de inwerkingtreding van de. Dit betekent dat de bezwaarlijk te individualiseren looncomponenten vanaf 2011 volgens de hoofdregel als belast loon zijn aan te merken. De bezwaarlijk te individualiseren looncomponenten die het meest voorkomen zijn: voordelen bestaande uit het niet op de werknemer verhalen van verkeersboetes; belaste verstrekkingen van maaltijden in bedrijfskantines of andere soortgelijke ruimten op de plaats waar de arbeid wordt verricht; verstrekkingen met een waarde in het economische verkeer van ten hoogste 272 euro per jaar en 136 euro per verstrekking (de zogenoemde geringe voordelen); vergoedingen en verstrekkingen ter voorkoming van extraterritoriale kosten voor zover het bedrag van die vergoedingen en verstrekkingen hoger is dan hetgeen op grond van de 30%-regeling als onbelaste vergoeding kan worden toegekend en waarbij niet kan worden aangetoond dat deze kosten werkelijk zijn gemaakt; 10

4 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 12 / 10 september 2010 vergoedingen en verstrekkingen van huisvesting buiten de woonplaats ter zake van de dienstbetrekking voor zover de vergoedingen betrekking hebben op een periode van meer dan twee jaar. De werkgever kan de bovenstaande vergoedingen en verstrekkingen echter in principe onder de als eindheffingsloon aanwijzen. Daarbij gelden de volgende kanttekeningen. Vergoedingen en verstrekkingen van een woning buiten de woonplaats zouden, gelet op het brede begrip woning (zie hierboven) niet in het eindheffingsloon mogen worden begrepen. Dergelijke vergoedingen en verstrekkingen zouden altijd als belast werknemersloon in aanmerking moeten worden genomen. Daar staat echter tegenover dat in de parlementaire stukken heel nadrukkelijk staat dat verstrekte huisvesting buiten de woonplaats door permanente werkzaamheden elders, in het algemeen forfait opgenomen kunnen worden. Ik neem aan dat hierover het laatste woord nog niet gesproken is. Voor maaltijden in bedrijfskantines of andere soortgelijke ruimten op de plaats waar de arbeid wordt verricht gelden bijzondere waarderingsregels. Extraterritoriale kosten zijn onder voorwaarden gericht vrijgesteld. loon met een bestemmingskarakter Onder de noemer loon met een bestemmingskarakter is momenteel een gelimiteerd aantal loonbestanddelen aangewezen als eindheffingsloon. Een enkel loonbestanddeel blijft vanaf 2011 ook eindheffingsloon. Het voor de praktijk belangrijkste loonbestanddeel dat los van de in de eindheffing kan worden betrokken, is de ter beschikking gestelde bestelauto met doorlopend wisselend gebruik. Eindheffing wordt toegepast op een mede voor privédoeleinden ter beschikking gestelde bestelauto die in verband met de aard van het werk doorlopend afwisselend wordt gebruikt door twee of meer werknemers, waarbij moeilijk is vast te stellen aan welke werknemer de bestelauto voor privédoeleinden ter beschikking is gesteld. De eindheffing is en blijft vastgesteld op een vast bedrag van 300 euro per bestelauto per jaar en het forfait van 1,4 procent van de loonsom wordt er niet door beïnvloed. De overige loonbestanddelen met een bestemmingskarakter vormen vanaf 2011 belast loon en kunnen onder de als eindheffingsloon worden aangewezen. Het gaat om: vergoedingen van de aan- en verkoopkosten van de woning van de werknemer bij bedrijfsverplaatsingen en andere zakelijke verhuizingen; vergoedingen van parkeer-, tol- en veergelden en dienovereenkomstige verstrekkingen; uitkeringen en verstrekkingen tot vergoeding van door de werknemer geleden verlies wegens diefstal en dergelijke dat hem in verband met het vervullen van de dienstbetrekking is overkomen; uitkeringen en verstrekkingen tot vergoeding van door de werknemer geleden schade als gevolg van overstromingen, aardbevingen en dergelijke, die niet pleegt te worden verzekerd. Ook op dit punt moeten weer kanttekeningen worden gemaakt. Als met een ter beschikking gestelde auto kosten worden gemaakt voor parkeren of tol- en veergelden worden betaald, is sprake van intermediaire kosten. Deze kosten kan de werkgever zonder gevolgen voor de loonheffingen terugbetalen los van het forfait van 1,4 procent van de loonsom. Zie ook het artikel over intermediaire kosten in een volgend nummer van het Praktijkblad. Daarnaast bestaat onder voorwaarden een gerichte vrijstelling voor vergoedingen of verstrekkingen bij een verhuizing in het kader van de dienstbetrekking. geschenkenregeling De geschenkenregeling kent een turbulente historie en opnieuw wordt de regeling gewijzigd. Sinds 1 januari 2007 is in het kader van het wetsvoorstel Paarse krokodil bepaald dat een geschenk in natura tegen een tarief van 20 procent in de eindheffing kan worden betrokken, voor zover de waarde in het economische verkeer niet meer bedraagt dan 70 euro. Als gevolg van de kunnen geschenken op aanwijzing van de werkgever in de worden betrokken. Voorzover het forfait van 1,4 procent van de loonsom wordt overschreden en het tarief van 80 procent moet worden toegepast, wordt het eindheffingtarief dus flink hoger! overige vergoedingen en verstrekkingen Tot slot vervalt de regeling die bepaalt dat overige niet tot de vrije vergoedingen of vrije verstrekkingen behorende vergoedingen en verstrekkingen onder de eindheffing vallen voor zover deze gezamenlijk per werknemer en per maand niet meer belopen dan 200 euro. Ook hier geldt dat deze vergoedingen en verstrekkingen op aanwijzing van de werkgever in de worden betrokken. 2. eindheffingsbestanddelen, wat gelijk blijft eindheffing bij naheffing Als de verschuldigde loonheffing niet is betaald en wordt nageheven dan is de eindheffingsregeling van toepassing. De hoofdregel is dat het tabeltarief wordt 11

5 toegepast waarbij directe brutering plaatsvindt. Als de werkgever aannemelijk kan maken dat hij bij het verstrekken van het loon waarover de naheffing plaatsvindt niet de bedoeling had het loon netto aan de werknemer te doen toekomen, vindt in eerste instantie eindheffing plaats op grond van het enkelvoudige tarief. Op het moment dat hij definitief van verhaal afziet, maar uiterlijk op het moment van de naheffing, wordt de niet-verhaalde loonheffing in de eindheffing betrokken (indirecte brutering). De eindheffingsregeling verandert op dit punt niet. knelpunten van tijdelijke aard Bij tijdelijke knelpunten van ernstige aard gaat het om door de inspecteur aangewezen bestanddelen van het loon waarvan in verband met die knelpunten in redelijkheid niet van de werkgever kan worden gevergd dat de reguliere wijze van heffing plaatsvindt. Hierbij kan worden gedacht aan gevallen van technische, administratieve of juridische aard die buiten de invloedssfeer van de werkgever liggen, zoals bijvoorbeeld indien bij een CAOwijziging op het laatste moment een bovenmatige vergoeding aan de werknemers wordt toegekend. Deze regeling blijft ongewijzigd bestaan. Dit betekent dat loon dat onder deze regeling valt, naast de tegen tabeltarief in de eindheffing kan worden betrokken en het forfait van 1,4 procent van de loonsom niet aantast. Bepaalde uitkeringen publiekrechtelijke aard Bepaalde uitkeringen van publiekrechtelijke aard kunnen bij ministeriële regeling worden aangewezen als eindheffingsloon. Ook deze regeling blijft ongewijzigd in stand en tast het forfait niet aan. De eindheffing moet op basis van het tabeltarief worden berekend. spaarloon De spaarloonregeling blijft ongewijzigd. Het maximum spaarloon bedraagt 613 euro en het eindheffingstarief is 25 procent. Ook de bepalingen over spaarloon in de vorm van werkgeversopties en/of aandelen in de werkgever of een met hem verbonden lichaam blijven bestaan. De spaarloonregeling tast het forfait van 1,4 procent van de loonsom niet aan. 3. Berekening eindheffing Als is vastgesteld welke vergoedingen en verstrekkingen op grond van de als eindheffingsloon zijn aangewezen, moet het bedrag aan eindheffing worden bepaald. Daartoe moet eerst per inhoudingsplichtige de waarde van de verstrekkingen worden vastgesteld. Vervolgens worden de gerichte vrijstellingen op de vergoedingen en verstrekkingen in mindering gebracht. Tot slot komt een bedrag van 1,4 procent van de loonsom op de resterende vergoedingen en verstrekkingen in mindering. Over het bedrag dat overblijft wordt 80 procent eindheffing in rekening gebracht. Deze rekensom ziet er eenvoudig uit. Toch heeft het zin om bij de volgende punten stil te staan: de berekening vindt plaats per inhoudingsplichtige; de berekening van 1,4 procent van de loonsom; de mogelijkheid tot afrekening op basis van een voorschot met eindafrekening. Berekening per inhoudingsplichtige In de wettekst staat heel duidelijk dat de berekening van het forfait en de verschuldigde belasting per inhoudingsplichtige plaatsvindt. Het is niet mogelijk om gebruik te maken van forfaitaire ruimte elders in het concern of door het aanvragen van een samenhangende groep inhoudingsplichtigen (SGI) de forfaitaire ruimte te optimaliseren. Als het binnen een concern gebruikelijk is dat werknemers in verschillende concernonderdelen werkzaam zijn dan moet goed worden opgelet dat vergoedingen en verstrekkingen bij de juiste inhoudingsplichtige in de administratie worden opgenomen. Forfaitaire ruimte; 1,4 procent van de loonsom De forfaitaire ruimte wordt vastgesteld op basis van - kort gezegd - het werknemersloon. Dit is het loon voor de Wet op de loonbelasting, waaronder begrepen het loon dat onder de tabel bijzondere beloningen valt en het loon dat tegen het anoniementarief in de heffing wordt betrokken. In de praktijk zal dit veelal het loon volgens kolom 14 van de loonstaat zijn. Zonder verdere toevoeging zou deze bepaling er toe leiden dat instellingen die hoge bedragen aan loon uit vroegere dienstbetrekking uitkeren aan personen die niet bij hen in dienst hebben gestaan, een veel hogere forfaitaire ruimte voor hun actieve werknemers tot hun beschikking krijgen. Hierbij is te denken aan gemeenten, die zowel loon aan het eigen personeel als uitkeringen ingevolge de Wet werk en bijstand verstrekken. Daarom wordt wettelijk geregeld dat loon uit vroegere dienstbetrekking buiten beschouwing moet worden gelaten als de inhoudingsplichtige in meer dan bijkomstige mate (10 procent of meer) loon uit vroegere dienstbetrekking verstrekt. Binnen de loonadministratie moet onderscheid gemaakt kunnen worden tussen loon uit tegenwoordige dienstbetrekking en loon uit vroegere dienstbetrekking, bijvoorbeeld onrechtmatig gedeblokkeerd spaarloon, om te kunnen toetsen of aan de 10%- eis is voldaan. Ook behoren uitkeringen uit vrijstelde aanspraken die worden betaald aan personen die niet tot de betalende organisatie in dienst staan of hebben gestaan niet tot de grondslag voor de forfaitaire ruimte. Hierbij valt te denken aan uitkeringen door uitkeringsinstanties. 12

6 PRAKTIJKBLAD SALARISADMINISTRATIE nr 12 / 10 september 2010 Afrekening obv voorschot met eindafrekening Als sluitstuk van de zijn twee mogelijkheden gegeven om de forfaitaire ruimte op basis van een voorschot met een eindafrekening te berekenen. Zonder deze mogelijkheid zou over ieder loontijdvak beoordeeld moeten worden of de forfaitaire ruimte zou worden overschreden en als dat het geval is ook een afrekening moeten volgen. Bij wisselende loonsommen (betaling van vakantiegeld, tantièmes of een 13e maand) en wisselende vergoedingen en verstrekkingen (personeelsfeesten) wordt de forfaitaire ruimte dan niet optimaal benut. Bovendien is het de vraag of de meeste bedrijven in staat zijn om per tijdvak de juiste heffing te bepalen. Bij de eerste methode stelt de werkgever de forfaitaire ruimte vast op 1,4 procent van de loonsom van het voorafgaande kalenderjaar (t-1). Gedurende het lopende jaar (t0) worden de vergoedingen en verstrekkingen bijgehouden en wordt beoordeeld of de forfaitaire ruimte wordt overschreden. Zodra dat het geval is, moet de werkgever eindheffing afdragen. Uiterlijk in het eerste aangiftetijdvak van het volgende jaar (t1) wordt de verschuldigde eindheffing herrekend op basis van het loon in het lopende jaar (t0). Bij de tweede methode wordt de forfaitaire ruimte ook op basis van de loonsom in t-1 vastgesteld. De forfaitaire ruimte wordt vervolgens naar evenredigheid van de aangiftetijdvakken herrekend. Per aangiftetijdvak wordt getoetst of de vergoedingen en verstrekkingen de vrije ruimte overschrijden. Zodra daarvan sprake is moet de werkgever over het meerdere 80 procent eindheffing afdragen. Ook bij deze methode wordt de eindheffing uiterlijk in het eerste aangiftetijdvak van t1 herrekend op basis van het loon in t0. Iedere werkgever zal voor zich moeten beoordelen welke methode voor hem het beste hanteerbaar is. De eerste methode lijkt de meest praktische voor de praktijk. Daarbij wordt pas geheven als het budget van het hele voorgaande jaar wordt overschreden en dan alleen voor het deel van de overschrijding. 13