Het meisje in mijn hoofd

Transcriptie

1 Het meisje in mijn hoofd Auteur: Sofie van Gelder Uitgever: Mozaïek Junior (Zoetermeer) tweede druk 173 bladzijden Jaar van verschijnen: 2009 Gemaakt door: Janke Hannink 3T2 1

2 Inhoud Samenvatting van het boek... 3 Over de auteur... 3 Over het boek... 5 Leeservaringen... 7 Recensie en eigen mening

3 Samenvatting van het boek blauw = moet weg rood = komt erbij Nette ziet het niet meer zitten. Ze voelt zich vreselijk eenzaam. Ze is pas vijftien, maar de tijd dat ze jong en zorgeloos was lijkt haar eeuwen geleden. Op school wordt ze geplaagd/gepest, omdat ze haar dik vinden. Haar vriendinnen raakt ze langzamerhand kwijt = ziet ze niet vaak meer. Als ze merkt hoe gemakkelijk het is om af te vallen, besluit ze de touwtjes zelf weer in handen te nemen. Ze gaat veel sporten, steeds minder eten en stukje bij beetje neemt de anorexia haar over. Als ze nog maar 38 kilo weegt, wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. En daarna in een kliniek voor jongeren met eetstoornissen. Nette eet niets, want Nette ze is woedend op haar ouders, woedend op de doktoren die haar dwingen aan te komen. Tot ze beseft dat de anorexia geen vriend is. Want welke vriend zou je de dood inpraten? Het gaat stukje bij beetje beter met haar. Nette maakt nieuwe vriendinnen in de kliniek. Een tijd later mag ze uit de kliniek en thuis proberen om gezond en goed te leven. Thomas, haar vriendje, komt haar samen met haar ouders ophalen. Zo maakt Nette een nieuwe start met haar leven. 3

4 Over de auteur _thema_eetstoornis_aan De schrijfster van dit boek is Sofie Van Gelder en ze is geboren op 9 april 1980 (34 jaar). Ze woont in het kleine, schilderachtige dorpje Hoegaarden in België. Sofie heeft de opleidingen: leerkracht Frans, godsdienst en geschiedenis. Ze geeft les aan het Sint-Pieterscollege in Leuven. Naast haar beroep als leerkracht vindt ze het heel leuk om kinder- en jeugdboeken te schrijven. Sofie schrijft het liefst realistische fictie waarin jongeren de hoofdrol spelen. Ze schrijft ook als recensente voor het maandblad De Leeswelp. Naast het schrijven houdt ze van lezen, theater en bezoekjes aan diverse musea. Ze is ook dol op wandelen en fietsen. Ze is ook genomineerd geweest voor verschillende prijzen, zoals: EigenWijsPrijs en Hoogste Woord De boeken die ze heeft geschreven, heten: Het meisje in mijn hoofd (2009), Moeders liegen niet (Of wel?) (2010), Geheimen op zolder (2011), Feeling blue (september 2012), Allemaal sterretjes (2012). 4

5 Over het boek a. Dit is de illustratie die op de voorkant van het boek staat. Je ziet de hoofdpersoon Nette. Ze heeft haar mond open. Ik denk omdat ze is bezeten door de gedachten van de anorexia. Ze weet niet meer wat ze moet doen. b. Het boek is niet voor iemand speciaal opgedragen, maar het is voor de lezers die het interessant vinden om over dit onderwerp te lezen. c. Nette Wouters is de hoofdpersoon. Dat merk je aan dat je haar gedachten kunt lezen. Ze is erg ontzeker over zichzelf en durft niet voor zichzelf op te komen. Maar ze is erg lief en behulpzaam. - Nette is onzeker, dat kun je merken aan de manier waarop ze denkt over zichzelf. Ze ontkent bijvoorbeeld dat ze goed kan tekenen. - Twee jongens roepen vaak dikke koe naar haar. Ze komt helemaal niet voor zichzelf op, want dan denkt ze dat het gepest alleen maar erger wordt. - Nette is lief. Dat merk je aan dat ze met haar kleine zusje speelt, alleen ze het leuk vindt. - Ze is behulpzaam. Dat merk je aan dat ze haar vriendin bijles geeft voor wiskunde. d. De plaatsen die in het boek voorkomen zijn: op straat, op school, thuis, in de kliniek, bij tekenles, bij haar tekenlerares thuis, bij een tentoonstelling, in het ziekenhuis en in Londen. Nette sport veel en eet weinig om de anorexia. Ze sport op straat afgelegen van alle mensen, zodat niemand haar hoeft te zien. Op school wordt ze gepest, waardoor ze heel erg aan zichzelf gaat twijfelen en ze anorexia krijgt. Ze gaat met school naar Londen, waar ze eerst helemaal geen zin in had. Thuis eet ze weinig en komt nauwelijks aan. Ze probeert zich groot te houden, zodat niemand er achter komt. Maar na een tijdje vermoeden haar ouders wel wat er aan de hand is. Nette wordt in het ziekenhuis opgenomen. En daarna wordt ze behandeld in een kliniek. Ze maakt er wat vriendinnen, maar wel eten vindt ze moeilijk. Het gaat steeds beter met haar en op een gegeven moment mag ze weer naar huis. Nette is goed in tekenen en ze vindt het leuk om te doen, dus zit ze op tekenles. Haar tekenlerares vindt dat ze mee moet doen aan een wedstrijd en nodigt Nette uit bij haar thuis om de opdracht te bespreken. Bij de wedstrijd ontmoet ze Thomas. Hij geeft een tentoonstelling en hij nodigt Nette ervoor uit. e. In het begin van het boek wordt er iets verteld wat later in het boek gebeurd. Alleen dat gedeelte staat in niet-chronologische volgorde. Maar de rest van het boek wel, omdat de gebeurtenissen worden verteld zoals in de werkelijkheid. 5

6 Het verhaal heeft niet echt terugverwijzingen. Ik herken de volgende spanningstrucs: vermoedens of verwachtingen, informatievoorsprong en enge situatie. Een voorbeeld van vermoedens of verwachtingen is: alle gedachten die Nette heeft, roepen vermoedens bij me op. Over wat er zou kunnen gebeuren, enzovoort. Daarna wordt er verteld wat Nette gaat doen. In het begin van het boek wordt je wat verteld over wat er later gaat gebeuren, dit is een informatievoorsprong. Een voorbeeld van een enge situatie is: Nette neemt voor het eerst laxeermiddelen. En dat wordt best spannend omschreven. f. Het perspectief is: de personale vertelsituatie. De hij-/ zij-vorm is gebruikt. Een voorbeeld is: Nette nam grote hoeveelheden taart en gebak en propte die in haar mond. g. Het is niet heel duidelijk of het verhaal een gesloten of open einde heeft, want er zou wel een vervolgboek kunnen komen (is er al) en je blijft ook wel achter met de vraag hoe het verder gaat. Maar je zou wel een punt achter dit verhaal kunnen zetten en niet nadenken over hoe het verder zou kunnen gaan. 6

7 Leeservaringen Onderwerp Het onderwerp van het verhaal spreekt me wel aan, omdat ik het interessant vind om hierover te lezen. Het verhaal is goed uitgewerkt, want er wordt veel omschreven en er worden veel details verteld. Het verhaal heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, zoals wat anorexia nou echt inhoudt en hoe je anorexia kunt krijgen. Maar ik ben niet echt anders over de onderwerpen in het verhaal gaan denken. Het heeft me wel aan het denken gezet over mezelf en over de anorexia zelf, omdat anorexia een erge ziekte is. Mijn verwachtingen zijn wel een beetje uitgekomen, want ik verwachtte al wel dat het ongeveer zo zou lopen. Maar het is toch altijd iets anders dan wat je verwacht. Dus het verhaal is eigenlijk wel een beetje voorspelbaar geschreven. In het boek wordt het meest beschreven over de anorexia en de aanleiding daarvan. De rest is minder belangrijk en wordt niet zo uitvoerig beschreven. Ik heb weleens een ander verhaal gelezen over anorexia. Ik vond allebei de verhalen even goed geschreven, want het ging ongeveer over hetzelfde. Gebeurtenissen Het verhaal bevat redelijk veel gebeurtenissen om je te blijven boeien. Het tempo valt mee, soms gaat het wat te snel. In dit verhaal gaat het vooral om de gedachten en gevoelens van de hoofdpersoon, want dit wordt uitgebreid beschreven. De volgende gebeurtenissen hebben indruk op mij gemaakt: het feit dat iemand denkt dat hij/zij niet goed genoeg is, dat Nette naar het ziekenhuis en naar een kliniek moest en dat ze steeds voor de spiegel stond te kijken naar zichzelf. Deze gebeurtenissen hebben indruk op mij gemaakt, omdat elk tienermeisje zich zo weleens voelt en dat dat bij sommige zo erg uit de hand loopt, dat ze anorexia krijgen. De gebeurtenissen zijn geloofwaardig, omdat ze best echt kunnen gebeuren. De gebeurtenissen zijn een beetje herkenbaar, omdat ik sommige gedachten wel herken bij mezelf. Het verhaal leeft dus wel voor mij. Het zijn wel ongewone gebeurtenissen, omdat je het niet zo vaak tegenkomt. Er staan geen gebeurtenissen in die ik wel zou willen meemaken, omdat er niet zo veel leuke gebeurtenissen in het boek voor komen. Personages De hoofdpersoon is wel iemand die voor me gaat leven, omdat ik me altijd inleef in een verhaal en dit is wel een onderwerp wat niet echt gewoon is. Daarom kan ik me ook goed verplaatsen in de problemen en gedachten van de personages. De hoofdpersoon is geen heldin voor mij, want als je anorexia hebt, ben je niet echt een heldin. We lijken wel veel op elkaar, we hebben allebei onze eigen problemen en zijn allebei tiener. De hoofdpersoon gedraagt zich niet echt zoals het zou moeten, want wie wil er nou anorexia krijgen? De ouders van Nette gedragen zich verbaasd, wat heel normaal is en de andere personages reageren redelijk zoals het hoort. Je komt genoeg te weten over de personages om hun te begrijpen. Je hoeft dan ook niet veel in te vullen over het innerlijk. Geen enkel verhaalpersoon heeft mij beïnvloed. Maar de hoofdpersoon heeft me wel aan het denken gezet door haar gedachten. Ik begrijp haar wel, want de pubertijd is niet makkelijk. De personages veranderen wel door wat ze meemaken, dat is heel begrijpelijk. Want het is niet niks wat ze meemaken. 7

8 Bouw De gebeurtenissen in het boek volgen elkaar logisch op, behalve dat er in het begin iets wordt omschreven wat eigenlijk pas later gebeurd. Verder heeft het verhaal niet echt een moeilijke opbouw, want het best wel duidelijk geschreven. Het verhaal is niet echt spannend opgebouwd, omdat er niet zoveel spannende gebeurtenissen in voor komen. Er zijn niet meer verhaallijnen in dit boek. Het draait alleen om Nette (de hoofdpersoon) en haar leven. Het boek bevat geen tijdsprongen of terugblikken die het verhaal interessanter of ingewikkeld maken. Het slot past goed bij de gebeurtenissen, omdat het beter gaat met de hoofdpersoon. Het is een redelijk plezierig slot, maar je weet niet hoe het in haar verdere leven verder gaat. Taalgebruik Het verhaal is makkelijk om te lezen, omdat er weinig moeilijke woorden worden gebruikt. De inhoud is wel zwaarder om te lezen. Het verhaal bevat veel beschrijvingen om bepaalde onderwerpen duidelijk te maken. Dit heeft geen invloed op de leesbaarheid of het verteltempo. Er zitten meer gedachten en beschrijvingen in dan dialogen. Dit is aan de ene kant wel fijn, omdat je de hoofdpersoon beter snapt. Maar je mist de gesprekken niet echt. 8

9 Recensie en eigen mening Een heftig en aangrijpend verhaal dat ik in een dag heb uitgelezen! Anorexia komt de laatste tijd steeds meer voor. Door het lezen van dit boek kun je je goed voorstellen hoe een anorexiapatiënt denkt. De laatste twee regels op de achterkant van het boek spraken me aan: Tot ze beseft dat de anorexia geen vriend is. Want welke vriend zou je de dood inpraten? Door het lezen van het boek wordt duidelijk wat hier mee bedoeld wordt. Het boek is een boek voor jong en oud! Het is niet alleen interessant om te weten hoe mensen met anorexia denken, er zit ook nog een goede verhaallijn in! Je kunt je goed inleven in de hoofdpersoon. Echt een aanrader dus! De 15-jarige Nette heeft anorexia. Binnen een jaar gaat ze van gezond naar ziek naar ziekenhuis en eetstoorniskliniek naar huis. Dat is wel een beetje snel en niet zoals het bij de typische anorexiapatiënt gaat. Meestal lopen die een hele tijd met hun problemen rond, voor ze in een gespecialiseerde kliniek belanden, en blijven daar nog eens minstens een halfjaar. Er past natuurlijk maar zoveel in een roman, maar hier zat ik me toch een beetje aan te ergeren. Toch is het boek fascinerend en goed geschreven. Je leeft helemaal mee met Nette en begrijp haar pogingen om af te vallen heel goed, ook als je zelf geen eetstoornis hebt. Toch is het boek beslist geen pro-ana roman, die meisjes aan zou zetten tot vermageren. Van Gelder benadrukt hoe ernstig de ziekte anorexia is en hoe gemakkelijk het van gewoon lijnen tot een eetprobleem kan komen als een meisje een laag zelfbeeld en andere problemen heeft. Ook wordt een goed beeld gegeven van de klinische behandeling van anorexia in België. Ik weet dit, omdat ik vlak na Het meisje in mijn hoofd een autobiografie van een Belgische anorexiapatiënte heb gelezen, die ongeveer hetzelfde beeld geeft. De stijl van het boek is vlot en meeslepend, en de dialogen zijn mooi. Ik heb het boek binnen enkele dagen uitgelezen iets wat me meestal niet lukt. Dus, behalve het snelle verloop in de tijd, is het boek zeker aan te raden. De beoordelingswoorden in deze recensies: Heftig, aangrijpend, duidelijk, interessant, goed kunnen inleven, snel verteld, fascinerend en goed geschreven, begrijpelijk, niet aanzetten tot, vlot, meeslepend, aanrader. -Het boek is aangrijpend, omdat je zoiets niet elke dag meemaakt of tegen komt. -Je kunt je goed in leven in het verhaal, want het is een bijzonder verhaal. Maar je kunt er als tiener best veel in herkennen. -Het zet je niet echt aan tot anorexia krijgen, omdat het een verhaal is over een meisje die anorexia krijgt. Er wordt verteld hoe ze dat krijgt en niet dat je als je dit boek leest, hoe je het zelf moet krijgen. 9

10 -Het verhaal is meeslepend, want de schrijfster heeft het duidelijk geschreven en ook mooi. -Het is ook wel een begrijpelijk verhaal, omdat de meeste tienermeisjes zich wel mollig voelen. Maar dat is best normaal op deze leeftijd. 10