Mijn Fictiedossier. Naam: Kelsey Oosterkamp. Klas: 3T2. Leraar: Mevr. Scholten

Transcriptie

1 Mijn Fictiedossier. Naam: Kelsey Oosterkamp Klas: 3T2 Leraar: Mevr. Scholten

2 Zakelijke gegevens. De titel van het boek is Het meisje in mijn hoofd. De schrijfster van het boek is Sofie van Gelder. De uitgever van het boek is. Het boek is uitgegeven in het jaar 2009 en heeft 173 p g Ik heb de 1 e druk gelezen. s. Samenvatting Nette ziet het niet meer zitten. Ze voelt zich vreselijk eenzaam. Ze is pas vijftien, maar de tijd dat ze jong en zorgeloos was lijkt haar eeuwen geleden Op school zeggen twee jongens uit N tt s klas, Nick en Jan, tegen haar dat ze dik is. In feite is Nette helemaal niet dik. Nette hoort het iedere dag op school en vind het verschrikkelijk. Soms spijbelt ze omdat ze de gemene opmerkingen niet meer aan kan. Haar ouders luisteren niet echt naar haar probleem en op school kan ze niets zeggen, dat zou alles alleen maar erger maken. Nette gaat denken dat ze echt dik is en ze wil gaan afvallen. Ze gaat steeds minder eten en gaat ook 1 keer in de week met haar vader fietsen. Ze kleed zichzelf met dunne kleding zodat haar lichaam veel moeite moet doen (verbranden) om haar warm te houden. Nette gaat ook steeds meer sporten waardoor ze heel snel duizelig wordt in haar hoofd. Ze gaat steeds meer sporten, steeds minder eten en stukje bij beetje neemt de anorexia het van haar over. Maar niet alleen de duizelingen zijn een gevolg van N tt s gedrag. Nette valt steeds meer af en ze kan niet stoppen. Nette haat zichzelf en wil niet meer naar zichzelf kijken. Allemaal omdat andere mensen constant bleven hameren dat ze te dik was. Ze is het vertekende beeld zelf gaan zien. Over vertekend gesproken, Nette kan ontzettend goed tekenen en ze heeft tekenles. Mensen verbazen zich over haar talent. Ergens vind Nette het zelf ook wel knap dat ze dat kan. Maar ze is zo bezig met haar lichaam dat ook dat steeds onzekerder wordt. Als haar tekenlerares aan haar vraagt of ze wil meedoen aan een tekenwedstrijd, wil Nette eerst niet want ze vind zichzelf niet goed genoeg. Uiteindelijk doet ze toch mee en ze wordt 2e. Hierdoor wordt ze nog onzekerder en ze wil nog meer afvallen. Als ze nog maar 38 kilo weegt krijgen haar ouders door waar ze mee bezig is en ze willen Nette naar een kliniek sturen. Maar Nette wil dat niet en zegt dat ze het zelf wel oplost, maar dat kan ze al niet meer. Nette is woedend op haar ouders, woedend op de doctoren die haar dwingen aan te komen. Na een week wordt ze toch naar de kliniek gestuurd. In de kliniek zijn strenge regels zodat de mensen die daar zitten niet stiekem eten kunnen weggooien enz. Ze moeten onder begeleiding eten en worden wekelijks gewogen. Nette wil eerst niet eten en ze valt nog 1 kilo af. Dan moet ze een week aan de sondevoeding. Dat vindt ze helemaal vreselijk. Tot ze beseft dat de anorexia geen vriend is. Want welke vriend zou je de dood inpraten?

3 Nadat ze zich dat heeft beseft en dat ze weer zelf wil bepalen wat ze eet, gaat ze eten. Dan gaat het steeds beter met haar. Na ongeveer drie maanden in de kliniek mag ze naar huis. Ik vond deze samenvatting niet compleet omdat ze meer dan de helft niet hebben verteld. Als je die samenvatting leest weet je nog niet goed waar het over gaat. Over de auteur. j b g f Ik ben Sofie Van Gelder en ben geboren op 9 april Ik woon in het kleine, schilderachtige dorpje Hoegaarden in België. Van opleiding ben ik leerkracht Frans, godsdienst en geschiedenis. Ik geef al acht jaar les aan het Sint- Pieterscollege in Leuven. Mijn leerlingen zijn tussen 12 en 14 jaar oud. Ik vind lesgeven een fantastisch beroep! Het is een echte uitdaging om jonge mensen iets bij te leren. Daarnaast vind ik het ook belangrijk hen allerlei waarden en normen mee te geven en hen te ondersteunen bij kleine en grote problemen. Naast mijn beroep als leerkracht vind ik het heel leuk om kinder- en jeugdboeken te schrijven. Jongeren zijn dus mijn voornaamste publiek, zowel in mijn beroep als in mijn vrije tijd. Ik schrijf het liefst realistische fictie waarin jongeren de hoofdrol spelen. Vanuit mijn dagelijkse observaties bij het lesgeven, voel ik heel goed aan waar jonge mensen mee bezig zijn, wat hen boeit en waar ze mee worstelen. Deze observaties probeer ik bij het schrijven te gebruiken om mooie verhalen te schrijven die aansluiten bij de leefwereld van tieners. Ik schrijf ook als recensente v h t m dbl d D L sw lp. D t v d h l boeiend. Op die manier weet ik wat er op de markt beschikbaar is aan goede kinderen jeugdboeken en leer ik met andere ogen naar boeken kijken. Naast het schrijven houd ik van lezen (ik ben een echte boekenwurm!), theater en bezoekjes aan diverse musea. Ik ben ook dol op wandelen en fietsen. Sinds kort volg ik ook een schildersopleiding aan de kunstacademie in de buurt. Ik ben dus wat je noemt een creatieve duizendpoot! In de toekomst hoop ik als schrijfster heel wat dingen bij te leren. Wie weet komt er ooit een vervolg aan het mooie avontuur waar ik nu van mag genieten! Over het boek. Op de voorkant van het boek staat een meisje. Ik denk dat zij Nette is, de hoofdpersoon van het verhaal, ze kijkt bezorgt uit het raam. Het boek is aan niemand opgedragen, daarover staat niks in het boek of ergens op internet.

4 Hoofdpersonen. Nette: Onzeker. Ze is onzeker over haar lichaam, ze denkt dat het te dik is. Laat over zich lopen. Ze laat het toe dat mensen haar uitschelden voor dik, ze durft er niets van te zeggen. Vasthoudend. Ze blijft vasthouden dat ze te dik is terwijl ze dat niet is. Warm, gezellig. Bij haar ouders is ze heel gezellig. Plaatsen Er zijn diverse belangrijke plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Nette s huis. Nette is veel thuis, en daar woont en slaapt ze. De school. Ze volgt daar haar lessen maar word wel gepest. De kliniek. Nette moet naar een kliniek voor mensen met een eetstoornis. Het verhaal Het verhaal staat niet helemaal in chronologische volgorde, want helemaal in het begin staat een stukje dat zich later pas afspeelt. De rest staat wel in volgorde. Doordat je aan het begin van het verhaal te weten krijgt over hoe het later in het verhaal met de hoofdpersoon gaat, ga je het boek lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt dus zo is het verhaal spannend gemaakt. Je krijgt een informatie voorsprong doordat er aan het begin van het verhaal een stukje uit het einde in staat. Ze zitten best wel in een enge situatie omdat Nette zo dun is en bijna niets meer weegt. Meer tijdtrucs zijn er niet. Perspectief Er is maar één echte verteller in dit boek en dat is Nette. Je leest haar gedachten en haar gevoelens, je weet hoe Nette zich voelt. Maar er zit ook een gewone verteller in die momenten verteld waarin Nette speelt, je weet dan niet precies de gedachten en gevoelens van Nette. Het einde Het verhaal heeft een gesloten einde omdat aan het eind van het verhaal mag Nette uit de kliniek en gaat ze weer naar huis. En je weet dan dat het weer goed met haar gaat. Leeservaringen. Onderwerp. Bij mij spreekt het onderwerp van het verhaal me aan omdat ik dit soort verhalen leuk vind om te lezen door de drama die erin voor komt en omdat het makkelijk te lezen is. Maar ik wil dit liever niet te vaak lezen. Ik hou wel van afwisseling in de boeken.

5 Het verhaal heeft mij wel een aantal nieuwe kanten van dit onderwerp laten zien. Ik weet nu hoe mensen zich voelen met anorexia, (niet precies natuurlijk), maar je weet nu hoe zij het meemaken en wat voor een invloed het heeft op hun leven. Dit verhaal heeft me niet echt aan het denken gezet omdat het makkelijk te lezen is en dan ga je er ook snel doorheen. Alleen aan het eind heeft het me aan het denken gezet doordat het verhaal een gesloten einde heeft weet je wel dat het goed is gekomen maar je wilt wel weten hoe haar leven nu verder gaat. Ik had het verhaal wel iets anders ingeschat, ik had wel wat meer steun van de vrienden verwacht die er haast niet was. En de ouders hadden het ook wel iets eerder moeten merken. Ik ben niet echt anders gaan denken, ik zou alleen meer opkomen voor iemand als tegen diegene word gezegd dat hij/ zij dik is en dan zeggen dat dat echt niet zo is. Ik vind dat het onderwerp wel duidelijk in het verhaal terug komt doordat je wel veel merkt dat zij niets meer eet en meer sport. En aan het eind wordt er steeds meer het onderwerp bij gehaald. Het onderwerp is eigenlijk best wel voorspelbaar uitgewerkt want je weet eigenlijk wel dat het steeds slechter met haar gaat en dat ze uiteindelijk in een kliniek word geholpen. Als je een beetje nadenkt zou je dat wel kunnen weten. Ik vind dat alle kanten wel goed besproken worden. Misschien zouden de ouders iets meer in beeld moeten komen maar verder vind ik dat wel goed. Ik heb al wel eens eerder boeken met dit onderwerp gelezen. Ik vind alle boeken tot nu toe wel een beetje hetzelfde, alleen spreken de andere mij iets meer aan. Gebeurtenissen. Ik vind dat dit verhaal wel meer gebeurtenissen mag hebben om het nog spannender te maken, want alles komt zo vlak achter elkaar. Aan het eind had ook nog wel iets mogen gebeuren en dan was er misschien nog wel een 2 e deel gekomen met het vervolg van al die gebeurtenissen. Bijvoorbeeld dat er iets gebeurt in de familie en dan gaat het weer slecht met Nette. Ik vind dat het verhaal nog wel iets meer tempo mag hebben. Ik vond het af en toe een beetje saai worden. Er had wel iets meer mogen gebeuren. En het mocht wel iets sneller verteld worden. Ik vind dat het om de gebeurtenissen en de gedachten en gevoelens van de personen gaat. Want als je alleen de gebeurtenissen in het verhaal zet word het boek niet spannend want dan gebeurt alles achter elkaar. En als je er gedachten en gevoelens bij doet kom je meer te weten of die persoon.

6 De gebeurtenissen hebben geen indruk gemaakt op mij. De gebeurtenissen zijn wel geloofwaardig. Het kan namelijk ook in het echt gebeuren. Het komt ook best wel vaak voor bij mensen. Ik vind de gebeurtenissen niet echt herkenbaar. Ik heb zelf nog nooit zoiets meegemaakt dus ik kan niet weten hoe dat voelt. Ik ken ook niet iemand die dit heeft meegemaakt dus ik vind het niet bepaald herkenbaar voor mijzelf. Ik ken gelukkig niemand die anorexia heeft/ heeft gehad. Ik vind de gebeurtenissen wel een beetje voorspelbaar, omdat je weet dat ze uiteindelijk in een kliniek komt. Je zou het niet meteen verwachten dat haar vrienden haar in de steek laten. Bij mij is nog nooit zoiets in mijn leven gebeurd en ook niet bij kennissen. Als dat wel zou zijn dan zou dat mijn hele leven wel veranderen want je denkt er altijd wel aan, en ik denk dat je er wel een trauma aan over houd. Ik zou absoluut niet iets uit deze gebeurtenissen willen meemaken. Niemand zou dat willen. Personages. Voor mij gaat de hoofdpersoon wel leven, want je leeft je echt in het boek en dan zie je ze ook echt leven. En dat geldt ook voor de andere personages want die zie je ook voor je leven. Als je je niet inleeft zie je ze ook niet voor je leven. Ik kan mij niet goed verplaatsen in de gedachten van dit boek, dat komt vooral omdat ik nog nooit zoiets heb meegemaakt. Daardoor kun je je minder goed inleven. Nee, ik zou totaal niet op de hoofdpersoon willen lijken en ze is ook niet mijn heldin. Ik zou geen anorexia willen, en doordat ze het zo ver heeft laten komen is ze niet mijn heldin. Ik vind dat sommige ideeën wel goede ideeën zijn maar sommige ook echt niet goed, de meeste gedragen zich wel normaal. Als ik dit boek zou verbeteren en het maken zoals het in de werkelijkheid zou moeten zijn zou het niet heel anders worden. De verhaal personen in dit verhaal hebben mij niet beïnvloed. Omdat de verhaalpersonen mij niet zo aan spreekten maar meer de gebeurtenissen die er in het verhaal gebeurden. Mij heeft eigenlijk niets aan het denken gezet, ik vond het boek wel leuk maar niet dat ik heel erg ervan ging denken. Ik vind dat je wel genoeg over de personages te weten komt maar soms zou het nog wel iets meer kunnen, zoals bij de families en vrienden van de personages. Ook bij sommige andere karakters zou wel iets meer uitleg mogen.

7 Ik begrijp de personages wel goed want ze laten wel duidelijk zien wat ze willen en wat ze niet willen. Dat ligt wel groot en deels aan hun mening die ze geven. Het zou wel iets leuker zijn als je weet hoe ze eruit zien. Ik vind dat de personages wel veranderen na al de gebeurtenissen want ze hebben toch wel heel wat mee gemaakt, en als je dan niet veranderd is dat wel onbegrijpelijk. Ze zijn niet meer dezelfde persoon, ze kijken anders tegen dingen aan die ze daarvoor eigenlijk nog helemaal niet zagen staan. Ik vind dat Nette raar reageert op haar familie als ze haar naar een kliniek willen sturen, ze mag best boos zijn maar zij doen het voor haar. Bouw. Ik vind dat de gebeurtenissen wel logisch op elkaar volgen. Ik vind dat het verhaal niet heel erg spannend is opgebouwd. Doordat de gebeurtenissen wel logisch op elkaar volgen, daardoor word het wel een beetje saai. Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw, doordat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen, daardoor kun je er makkelijk en snel doorheen lezen. Er is maar één verhaallijn. Dat komt omdat er maar één hoofdpersoon is en die de dingen beleeft. Het verhaal heeft haast geen terugblikken, aan de ene kant vind ik het wel fijn, maar soms zou je toch willen weten wat er eerder is gebeurd. Ik vind het een goed slot doordat alles goed is afgelopen en iedereen is weer gelukkig. Taalgebruik. Ik vind dit verhaal makkelijk te lezen omdat het in een makkelijke volgorde staat. En er zitten haast geen moeilijke woorden in. De zinnen zijn makkelijk te lezen en het bevat weinig moeilijke woorden. Daardoor ga je er ook snel doorheen. Het verhaal bevat haast geen veel beschrijvingen. Dat is ook waardoor je er makkelijk en sneller doorheen leest. Er zitten wel veel dialogen in het verhaal, dat is juist makkelijk want dan weet je hoe de personen in het verhaal met elkaar omgaan.

8 6. Recensie en eigen mening Dit boek heb ik in een paar uurtjes uitgelezen. Het leest makkelijk en als je eenmaal in het verhaal zit wil je ook steeds weer weten hoe het verder gaat.. Het is een erg mooi boek over Nette. Nette vecht tegen de anorexia en het stemmetje in haar hoofd. Echt bizar om te lezen hoe heftig de uitwerkingen van en de strijd tegen anorexia kunnen zijn. De schrijfster verwoordt dit goed in het verhaal en je kunt een goed beeld krijgen van een persoon met anorexia. Een heel aansprekend boek wat ik iedereen zou aanraden..! Beoordelingswoorden Laat me meeleven: je Makkelijk: Je leest er makkelijk doorheen. Mooi: Je ziet hoe Nette vecht tegen de anorexia. Meer beoordelingswoorden kan ik niet vinden. Mening Ik vind het wel een goed boek. Ik zou het denk ik niet vaker lezen, ik lees liever boeken met een ander thema.