Informatieve Nota Spreidingsplan en Overbezetting Opvangnetwerk

Transcriptie

1 Informatieve Nota Spreidingsplan en Overbezetting Opvangnetwerk Asielzoekers Met deze tweede informatieve nota wil de VVSG haar leden informeren over de beslissingen die de federale overheid vrijdag 8 mei 2009 meegedeeld heeft om de overbezetting van het opvangnetwerk voor asielzoekers op te lossen. Eén van die beslissingen, de meest controversiële, is het reactiveren van het spreidingsplan. 1. Situatieschets Zie onze eerste informatieve nota Informatieve Nota Maatregelen Fedasil Overbezetting Opvangnetwerk Asielzoekers op knop sociaal beleid, vreemdelingen, materiële opvang. 2. De beslissingen van de federale overheid Vrijdag 8 mei 2009 heeft de federale overheid de volgende beslissingen meegedeeld: 1) De tijdelijke toekenning van 850 bijkomende opvangplaatsen werd verlengd tot 31 december ) Minister Arena zal het spreidingsplan terug toepassen op asielzoekers die hun asielaanvraag indienden voor 1 juni 2007 en die nog in de materiële opvang verblijven. 3) Geen materiële opvang meer voor gezinnen met minderjarige kinderen die illegaal in het land verblijven bijkomende opvangplaatsen verlengd tot 31 december 2009 Om het hoofd te kunnen bieden aan de overbezetting van het opvangnetwerk besliste de ministerraad bij de jaarwisseling om tijdelijk 850 bijkomende opvangplaatsen te voorzien. De middelen werden aanvankelijk slechts voor een periode van 6 maanden voorzien. Het organiseren van opvangplaatsen voor een periode van 6 maanden stuit op beperkingen. Het sluiten van een huurovereenkomst voor 6 maanden is bijvoorbeeld niet altijd mogelijk. Vandaar dat die 850 opvangplaatsen in de praktijk (nog) niet allemaal gerealiseerd konden worden. In eerste instantie wilde de federale overheid deze 850 opvangplaatsen pas verlengen indien eerst alle 850 plaatsen operationeel zouden zijn. Daar werd nu gelukkig vanaf gestapt. Deze 850 bijkomende opvangplaatsen blijven tijdelijk maar ze blijven alvast tot 31 december 2009 beschikbaar. We verwachten dat deze 850 opvangplaatsen op korte termijn allemaal operationeel zullen zijn. Maar 850 bijkomende opvangplaatsen volstaan bijlange niet om iedereen die daar volgens de Opvangwet recht op heeft een opvangplaats te geven. 2.2 Spreidingsplan voor oude asieldossiers in de opvang Wat en voor wie? Voor asielzoekers die: - hun asielaanvraag voor 1 juni 2007 hebben ingediend, - die nog niet uitgeprocedeerd zijn (minstens nog een hangend beroep bij Raad van State tegen een asielbeslissing (dus niet tegen een uitwijzingsbevel alleen) van CGVS of RVV) en - die in een opvangstructuur verblijven, zal de toewijzing aan een opvangstructuur omgezet worden in een toewijzing aan een OCMW via het spreidingsplan.

2 Concreet gaat het over asielzoekers die, onder de oude asielprocedure, niet ontvankelijk verklaard werden en die tegen deze onontvankelijkheidsbeslissing in beroep zijn gegaan bij de Raad van State. Doordat zij niet ontvankelijk verklaard werden, konden zij de materiële opvang niet verlaten. Onder het oude systeem werden asielzoekers immers pas na de ontvankelijkheidsverklaring aan een OCMW toegewezen voor de toekenning van financiële steun. Dit betekent dat deze asielzoekers de opvangstructuur waar zij verblijven moeten verlaten en, indien ze behoeftig zijn, recht hebben op maatschappelijke dienstverlening (in de praktijk financiële steun gelijk aan het leefloon) door het bevoegde toegewezen OCMW (code 207 OCMW). Asielzoekers met een hangende asielprocedure verblijven immers legaal in het land. De uitsluiting van asielzoekers van het recht op maatschappelijke dienstverlening vereist een toewijzing aan een opvangstructuur (artikel 57ter OCMW-wet). De asielzoeker kiest vrij waar hij gaat wonen. De toepassing van het spreidingsplan betekent dat het toegewezen OCMW een huisvestingsaanbod moet doen maar het staat de asielzoeker vrij om daar al dan niet op in te gaan. De maatregelen in verband met het verplichte huisvestingsaanbod voor asielzoekers en de daaraan gekoppelde sancties in de terugbetaling van de verleende steun door de POD Maatschappelijke Integratie zijn terug van toepassing. Zie voor meer informatie: knop sociaal beleid < vreemdelingen < spreidingsplan Spreidingsplan en wachtregister en Spreidingsplan en huisvestingsaanbod. Aanvankelijk was voor deze groep asielzoekers het opheffen van de toewijzing aan een opvangstructuur aangekondigd (zie onze eerste informatieve nota Informatieve Nota Maatregelen Fedasil Overbezetting Opvangnetwerk Asielzoekers op knop sociaal beleid, vreemdelingen, materiële opvang). Het wijzigen van de toewijzing aan een opvangstructuur in een toewijzing aan een OCMW komt grotendeels op hetzelfde neer. De asielzoeker kan de opvang verlaten en krijgt financiële steun van een OCMW. Door het spreidingsplan toe te passen, geldt wel een andere regel om het bevoegd OCMW aan te duiden. Of de door het spreidingsplan nagestreefde spreiding van asielzoekers gerealiseerd kan worden, valt af te wachten maar de ervaringen uit het verleden stemmen ons eerder pessimistisch. De wettelijke basis voor het reactiveren van het spreidingsplan vindt u in artikel 66 van de Opvangwet en in het inmiddels door de Opvangwet opgeheven artikel 54 Vreemdelingenwet. Dat artikel blijft evenwel van toepassing voor asielzoekers die hun aanvraag indienden voor de inwerkingtreding van de Opvangwet, m.a.w. voor 1 juni In artikel 54 Vreemdelingenwet is in het algemeen sprake van een verplichte plaats van inschrijving (dus een spreidingsplan) voor asielzoekers. Dit artikel kan dus ook toegepast worden op nog niet ontvankelijk verklaarde asielzoekers. Of ook alle Koninklijke en ministeriële besluiten met bijbehorende omzendbrieven die uitvoering geven aan artikel 54 Vreemdelingenwet van toepassing (kunnen) zijn op nog niet ontvankelijk verklaarde asielzoekers, vraagt wat meer onderzoek (n.v.d.r. Na het verplicht worden in 2001 van materiële opvang tijdens de ontvankelijkheidsfase van de asielaanvraag werden in realiteit enkel ontvankelijk verklaarde asielzoekers aan een OCMW toegewezen). Hoe dan ook, wie zal er naar de rechter stappen indien deze operatie juridisch niet helemaal waterdicht is? Tegen dat er een uitspraak is, is de operatie achter de rug! En VVSG kan onvoldoende belang inroepen om in naam van haar leden een geding aan te spannen. Volgens schattingen van Fedasil gaat het over een personen die hoofdzakelijk in de individuele opvang zouden verblijven en dan grotendeels in de LOI. Vooral de LOI zullen bijgevolg instaan voor het begeleiden van deze asielzoekers bij het zoeken naar huisvesting terwijl ze nog in de opvangstructuur zitten en voor het regelen van de overstap naar OCMW-dienstverlening. Het is nog niet duidelijk of deze asielzoekers allemaal tegelijk (of toch gedurende een zeer korte periode) aan een OCMW toegewezen zullen worden of dat er een zeker spreiding in de tijd wordt voorzien zodat de OCMW s die deze toewijzingen zullen moeten verwerken toch een redelijke kans krijgen om een huisvestingsaanbod te doen. De nog openstaande quota van het laatste spreidingsplan zullen waarschijnlijk niet volstaan om alle betrokken asielzoekers toe te wijzen (er zouden nog tussen de à toewijzingen mogelijk zijn). informatieve nota spreidingsplan en overbezetting opvangnetwerk aseielzoekers - S - 11 mei /6

3 Er zal dus een nieuwe berekening moeten gebeuren. Het al dan niet hebben van LOI-plaatsen (plaatsen voor een volwassene mogen dubbel afgetrokken worden van het quotum) wordt dus opnieuw belangrijk. Dat kan een impact hebben op de bestaande praktijk waarbij LOI-plaatsen geschorst worden. Zoals wij het begrepen hebben, kunnen geschorste plaatsen, ook al bestaat de onderliggende overeenkomst nog, niet afgetrokken worden van het quotum. Bevoegd OCMW De termijn van 2 maanden waarna de betrokken asielzoeker de opvangstructuur moet verlaten, begint te lopen vanaf de betekening van de beslissing tot wijziging van de toewijzing aan een opvangstructuur in een toewijzing aan een OCMW. Aandachtspunt: Zal de code 207 opvangstructuur op het moment van de betekening van de wijzigingsbeslissing ook effectief veranderd zijn in een code 207 OCMW? Volgens artikel 2, 5 van de wet van 2 april 1965 is het toegewezen OCMW (code 207 OCMW) bevoegd tot en met de uitspraak van de Raad van State of tot en met de beroepstermijn tegen een beslissing van het CGVS of de RVV verstreken is en er geen beroep werd ingediend. Voor de toekenning van een huurwaarborg bij het verlaten van een opvangstructuur is dan weer het OCMW van de plaats waar de woning gelegen is, bevoegd (artikel 2, 8 wet 2 april 1965). Wanneer een aan een OCMW toegewezen asielzoeker een opvangstructuur verlaat, kunnen twee regels toegepast worden om het OCMW bevoegd voor de toekenning van een huurwaarborg aan te duiden. De wet van 2 april 1965 voorziet geen rangorde tussen de verschillende bevoegdheidsregels. Primeert hier de regel specifiek voor asielzoekers of de regel specifiek voor de huurwaarborg? Volgens VVSG primeert hier de regel specifiek voor asielzoekers. Voordeel is dat er slechts één OCMW bevoegd is voor alle dienstverlening. Volgens de VVSG strookt deze interpretatie ook best met de bedoeling van de wetgever die met de toewijzing van een OCMW een specifieke uitzondering voor asielzoekers voorzien heeft. Huisvesting en installatiepremie Het zal bijzonder moeilijk zijn om binnen een termijn van 2 maanden vanaf de toewijzing van een OCMW voor al deze asielzoekers behoorlijke en betaalbare huisvesting te vinden. Zeker indien er geen enkele fasering in het uitstromen van deze groep zou zitten. Vraag: Zullen de asielzoekers die geen huisvesting gevonden hebben binnen de twee maanden na de toewijzing aan een OCMW verplicht moeten vertrekken of zal er geschipperd worden om te vermijden dat mensen op straat staan? Deze vreemdelingen zijn ook nog asielzoekers op het moment dat zij de opvangstructuur verlaten. Voor het toekennen van een installatiepremie geldt bijgevolg artikel 5 van het MB van 30 januari 1995 (en dus niet artikel 57bis OCMW-wet). In dat geval is er enkel recht op een installatiepremie indien zij zich vestigen in de gemeente van het bevoegde OCMW. Dat lijkt bijzonder streng. Gezien de situatie op de huisvestingsmarkt valt er immers weinig te kiezen voor asielzoekers. Andere Vragen en Knelpunten - Vertraagd effect van de maatregel: De asielzoekers die aan een OCMW toegewezen worden, krijgen 2 maanden de tijd om huisvesting te vinden alvorens zij de opvang moeten verlaten. Het eerste resultaat is dus ten vroegste voor binnen 2 maanden. Naar schatting zijn er nog voldoende vrije plaatsen om iedereen te kunnen opvangen tot eind mei. Er moeten bijgevolg tijdelijk meer bijkomende plaatsen voorzien worden om te vermijden dat er binnen enkele weken opnieuw asielzoekers op straat staan zonder toewijzing aan een opvangstructuur. - Illegaal verblijf: De meerderheid van deze asielzoekers wacht op een uitspraak van de Raad van State. Dit betekent dat het om asielzoekers gaat die illegaal op het grondgebied verblijven maar wel nog recht hebben op maatschappelijke dienstverlening door het OCMW in toepassing van de rechtspraak van het Grondwettelijk Hof. informatieve nota spreidingsplan en overbezetting opvangnetwerk aseielzoekers - S - 11 mei /6

4 Familieleden van een asielzoeker die recht heeft op materiële opvang hebben zelf ook nog recht op materiële opvang en dit op basis van de Opvangwet. Indien de asielzoeker dan de opvangstructuur moet verlaten, moeten de familieleden logischerwijs ook vertrekken. Ook deze familieleden zullen vaak illegaal in het land verblijven maar niet altijd recht hebben op maatschappelijke dienstverlening door een OCMW. Gezinnen met meerdere personen zullen moeten rondkomen met een financiële steun voor alleenstaanden. Het begeleiden van illegaal verblijvende asielzoekers brengt bijkomende moeilijkheden met zich mee. Het openen van een bankrekening kan niet. Evenmin het afhalen van aangetekende zendingen op de post en dergelijke meer. De VVSG vraagt dat de federale overheid een oplossing aanreikt zodat de OCMW s hun opdracht naar behoren kunnen vervullen. - Gelijke behandeling: De Opvangwet biedt meer bescherming dan de OCMW-wet bij het einde van de asielprocedure. Worden deze asielzoekers niet slechter behandeld? Wordt het beginsel van gelijke behandeling niet geschonden? Beoordeling: De VVSG is geen voorstander van het reactiveren van het spreidingsplan. Dit leidt meestal niet tot de gewenste feitelijke spreiding van de betrokken asielzoekers die vaak niet in de gemeente van het toegewezen OCMW gaan wonen maar om de gekende redenen (huisvesting, aanwezigheid landgenoten, enz.) kiezen voor de stad. Er ontstaat afstand tussen bevoegd OCMW en asielzoeker wat nefast is voor de begeleiding van de asielzoeker door zijn bevoegd OCMW. De toegewezen OCMW s moeten investeren in het zoeken naar huisvesting zonder enige zekerheid dat die inspanningen ook resultaat zullen opleveren (voordien woonden slechts 2 op de 10 toegewezen asielzoekers in de gemeente van het toegewezen OCMW). Bovendien moeten de OCMW s omwille van de krapte op de huisvestingsmarkt vaak ofwel voorrang geven aan de toegewezen asielzoekers ten nadele van andere cliënten (met inbegrip van andere vreemdelingen zoals de vreemdelingen die een verblijfsrecht gekregen hebben en die hun opvangstructuur ook moeten verlaten), waar toch vraagtekens bij geplaatst kunnen worden, ofwel een huurtoelage geven opdat de huur betaalbaar is, wat een voorwaarde is bij het aanbieden van huisvesting aan toegewezen asielzoekers. Die voorwaarde is begrijpelijk maar niet elk OCMW heeft de middelen om alle cliënten die een leefloon of een financiële steun krijgen (gelijke behandeling is immers vereist), een voldoende hoge huurtoelage te geven. De stedelijke OCMW s worden uiteindelijk toch geconfronteerd met de aanwezigheid van deze kwetsbare groep op hun grondgebied, ook al zijn ze zelf niet bevoegd voor de steunverlening. Mensen richten zich spontaan eerst tot het OCMW van hun woonplaats. Dat OCMW zal de asielzoekers dan steeds moeten doorverwijzen. Na de asielprocedure, blijven deze ex-asielzoekers ook in de stedelijke gebieden hangen, met of zonder verblijfsrecht, maar in beide gevallen wordt het stedelijke OCMW bevoegd. De VVSG herhaalt haar standpunt. Aangezien de federale overheid alle touwtjes in handen heeft inzake het asielbeleid, moet de federale overheid ook alle kosten dragen. De kosten verbonden aan de opvang van asielzoekers moeten door de nationale solidariteit gedragen worden en niet door de lokale belastingbetaler. Bovendien wordt het de hoogste tijd dat alle bestuursniveaus (federaal, regionaal, lokaal) samenwerken en een grondige oplossing uitwerken voor de problemen op de huisvestingsmarkt waarmee alle OCMW-cliënten geconfronteerd worden. Ook dat probleem kan niet door de lokale besturen alleen opgelost worden. Aangezien het merendeel van de betrokken asielzoekers in een LOI verblijft en een aantal van die OCMW s (of de OCMW s van hun buurgemeenten) nog een openstaand quotum kunnen hebben, is beperkte spreiding misschien toch haalbaar maar dat vergt zorgvuldigheid bij het toewijzen en het is nog maar de vraag of dat mogelijk is gezien de tijdsdruk om plaatsen voor nieuwe asielzoekers vrij te maken. De VVSG vraagt zich verder af of we deze asielzoekers wel een dienst bewijzen door hen alsnog financiële steun toe te kennen. Er wordt nogal gemakkelijk gedacht dat financiële steun veel beter is voor de betrokken asielzoekers maar dat klopt niet altijd. Na hen eerst gedurende lange tijd (minstens sinds 1 juni 2007) in de materiële opvang gehouden te hebben, gaan we hen met het einde van de procedure in zicht (merendeel bij Raad van State) alsnog financiële steun toekennen. Wat voor een signaal is dat? En zullen deze asielzoekers na al die tijd in de opvang niet aan zelfstandigheid ingeboet hebben? En wat als ze kort nadien een negatieve beslissing van de Raad van State krijgen en hun recht op financiële steun verliezen? Ten slotte zal deze maatregel pas binnen enkele maanden resultaten opleveren terwijl het redelijkerwijs te verwachten valt dat er voordien opnieuw een plaatsgebrek zal zijn. Bijkomende tijdelijke opvangplaatsen zijn volgens de VVSG nog steeds noodzakelijk. informatieve nota spreidingsplan en overbezetting opvangnetwerk aseielzoekers - S - 11 mei /6

5 2.3 Niet toewijzing van een opvangstructuur aan een asielzoeker Zie onze eerste informatieve nota Informatieve Nota Maatregelen Fedasil Overbezetting Opvangnetwerk Asielzoekers op knop sociaal beleid, vreemdelingen, materiële opvang. De afgelopen weken werden nieuw aangekomen asielzoekers doorgestuurd naar de OCMW s omdat er geen opvangplaatsen vrij waren. Sommigen met een officiële beslissing van niet-toewijzing. Anderen zonder zo n beslissing (officieuze niet-toewijzingen). Wat de officiële niet-toewijzingen betreft, deze zijn definitief. Deze asielzoekers zullen dus nooit in de materiële opvang terechtkomen als asielzoekers. Zij zijn legaal in het land en hebben, indien ze behoeftig zijn, recht op maatschappelijke dienstverlening (financiële steun gelijk aan het leefloon) door het bevoegde OCMW. Artikel 57ter OCMW-wet sluit immers alleen de aan een opvangstructuur toegewezen asielzoekers uit van het recht op maatschappelijke dienstverlening. Het gaat om ongeveer 80 personen. Het OCMW van Brussel is bevoegd voor de dienstverlening aan deze groep asielzoekers. Volgens de omzendbrief van 3 december 2008 van de POD Maatschappelijke Integratie is immers het OCMW van de plaats van inschrijving voor de hoofdverblijfplaats in het bevolkings-, vreemdelingen-, of wachtregister bevoegd voor de maatschappelijke dienstverlening aan een asielzoeker die geen toewijzing aan een opvangstructuur of aan een OCMW heeft (artikel 2, 5 wet 2 april 1965). Aangezien de asielzoeker bij het indienen van zijn asielaanvraag voor zijn hoofdverblijfplaats op het adres van de DVZ in Brussel wordt ingeschreven, is het OCMW van Brussel bevoegd. Het is nog onduidelijk of het OCMW van Brussel deze dossiers effectief zal opnemen. Aanvankelijk had het OCMW van Brussel laten weten dat de hulpvragen van deze niet-toegewezen asielzoekers niet behandeld zouden worden. Toen ging het OCMW van Brussel uit van een 30 à 40 dossiers per dag. Nu het reactiveren van het spreidingsplan een einde zou moeten maken aan het niet toewijzen van nieuwe asielzoekers ( zou want,zoals gezegd, het is afwachten of we binnen enkele weken niet opnieuw met een dusdanig nijpend tekort aan plaatsen geconfronteerd worden, dat het niet toewijzen toch weer noodzakelijk zal worden) verandert de situatie en misschien ook het standpunt van het OCMW? Wat de officieuze niet-toewijzingen betreft, die moeten door de OCMW s waar zij hun hulpvraag indienen terug naar de Dispatching van Fedasil gestuurd worden opdat zij alsnog aan een opvangstructuur toegewezen kunnen worden. Aan deze niet-toegewezen asielzoekers betaalde financiële steun zal niet ten laste genomen worden door de POD Maatschappelijke Integratie. We vragen nog na of dit ook geldt indien het OCMW de steunverlening al opgestart heeft en eventueel al een huurwaarborg geregeld heeft. Volgens de federale overheid werden de afgelopen week (week van 4 mei 2009) opnieuw alle nieuw aangekomen asielzoekers aan een opvangstructuur toegewezen. Dat was mogelijk door het openen van 200 noodopvangplaatsen in Brussel en 64 opvangplaatsen in Bovigny. Daarvan zijn al een behoorlijk aantal plaatsen bezet. Het is nog maar de vraag of het operationeel worden van alle 850 tijdelijk bijkomende opvangplaatsen en deze (nood)opvangplaatsen zullen volstaan om de komende maanden elke nieuw aangekomen asielzoeker toe te wijzen aan een opvangstructuur. De uitstroom van de oude asieldossier zal immers niet meteen zijn effect laten voelen. Beoordeling: Uiteraard is het positief indien alle nieuw aangekomen asielzoekers vanaf nu weer aan een opvangstructuur toegewezen kunnen worden. Niet alleen wordt zo een aanzuigeffect vermeden, ook de asielzoekers zelf staan niet langer op straat op moeten niet langer een beroep doen op familie en vrienden. Het is alleen de vraag hoelang er nog voldoende opvangplaatsen zullen zijn. 2.4 Geen opvang voor gezinnen met minderjarige kinderen die illegaal in het land zijn Zie onze eerste informatieve nota Informatieve Nota Maatregelen Fedasil Overbezetting Opvangnetwerk Asielzoekers op knop sociaal beleid, vreemdelingen, materiële opvang. 3. Standpunt VVSG De VVSG vraagt dat er voldoende middelen vrijgemaakt worden om de in de Opvangwet uitgetekende materiële opvang op het terrein te realiseren. informatieve nota spreidingsplan en overbezetting opvangnetwerk aseielzoekers - S - 11 mei /6

6 Het reactiveren van het spreidingsplan zal pas binnen enkele maanden effect hebben. Zonder bijkomende tijdelijke opvangplaatsen is de kans groot dat (nieuw aangekomen) asielzoekers, officieel of officieus, opnieuw naar de OCMW s worden doorverwezen voor financiële steun. Het reactiveren van het spreidingsplan betekent het mislukken van de in 2007 doorgevoerde hervorming waarbij een korte asielprocedure aan materiële opvang tijdens heel die asielprocedure werd gekoppeld. De groep asielzoekers die de opvang nu kan verlaten en financiële steun zal krijgen, werd zelfs nooit ontvankelijk verklaard. Waar moeten de OCMW s alle toegewezen asielzoekers huisvesten? Er moet immers ook huisvesting gevonden worden voor de vreemdelingen met verblijfsrecht die de opvang moeten verlaten, voor gezinnen met minderjarige kinderen die het LOI moeten verlaten, enz. Zullen we hen zoals bij de piek in asielaanvragen in 1999 en 2000 te slapen leggen in de pastorie en in de sportzaal van de plaatselijke basisschool? Bovendien, wat indien ook deze maatregelen niet zullen volstaan? Zal de Opvangwet dan nog verder uitgehold worden? De federale overheid heeft met het goedkeuren van de nieuwe asielprocedure en de Opvangwet een engagement aangegaan. Zij moet dit nu waarmaken! Het kan toch niet de bedoeling zijn dat de overheid bepaalde rechten bij wet toekent en die vervolgens begint af te bouwen als de voorziene middelen op zijn. Het is onaanvaardbaar dat de federale overheid zich blijft verschuilen achter de discussie over het al dan niet efficiënt beheer van het opvangnetwerk. We herhalen het nogmaals: iedereen die opgevangen wordt, heeft ook recht op opvang volgens de Opvangwet die de federale overheid goedgekeurd heeft. Concreet pleit de VVSG voor: 1) voldoende middelen om voldoende opvangcapaciteit te organiseren. De federale regering moet kleur bekennen. Indien zij voor de hervorming van 2007 kiest, is het met de lusten (daling aantal asielaanvragen, korte(re) procedures, kwaliteitsvolle opvang) en de lasten (voldoende middelen vrijmaken). 2) ondersteunende maatregelen bij het aanbieden van huisvesting. Het is onmogelijk om voor de door de maatregelen geviseerde groepen behoorlijke en betaalbare huisvesting te vinden binnen de gestelde termijnen. Wij vragen opnieuw financiële middelen voor de ondersteuning van de OCMW s bij het zoeken naar huisvesting en bij het regelen van de huurwaarborg alsook het starten met het oprichten van een federaal huurwaarborgfonds. 3) werk maken van oplossingen voor de overbezetting buiten het opvangnetwerk. Bijvoorbeeld het aantal asielaanvragen dat in een bepaalde periode ingediend kan worden beperken, of, als dat niet kan, geen recht op opvang meer na de zoveelste asielaanvraag. Ook bijvoorbeeld het sneller administratief afhandelen van een genomen beslissing. 4) het zoeken naar een andere, meer duurzame oplossing voor de gezinnen met minderjarige kinderen die illegaal verblijven. Het recht op opvang in een collectief opvangcentrum tot het laatste kind meerderjarig wordt, is geen goede oplossing voor deze doelgroep. Zonder perspectief blijven deze opvangplaatsen voor ongekende duur bewoond. Fabienne Crauwels 11 mei 2009 informatieve nota spreidingsplan en overbezetting opvangnetwerk aseielzoekers - S - 11 mei /6