AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V3. Datum uitspraak: 20 december 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Amsterdam, van 26 oktober 2011 in zaak nr. 11 /32926 in het geding tussen: de vreemdeling en de minister voor Immigratie en Asiel.

2 /1/V december Procesverloop Bij besluit van 1 1 oktober 2011 is de vreemdeling in vreemdelingenbewaring gesteld. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 26 oktober 2011, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 2 november 2011, hoger beroep ingesteld. Tevens heeft hij daarbij de Afdeling verzocht hem schadevergoeding toe te kennen. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Het verzoek om schadevergoeding dient reeds hierom te worden afgewezen Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1/V december Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: I. bevestigt de aangevallen uitspraak; II. wijst het verzoek om schadevergoeding af. Aldus vastgesteld door mr. N. Verheij, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. CE.C.M. van Roosmalen, ambtenaar van staat. w.g. Verheij lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Roosmalen ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 20 december Verzonden: 20 december 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 uitspraak RECHTBANK 's-gravenhage Sector bestuursrecht Zittinghoudende te Amsterdam zaaknummer: AWB 11/32926 V-nr: uitspraak van de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken in de zaak tussen geboren op», van (gestelde) Soedanese nationaliteit, eiser, gemachtigde: mr. R.M. Seth Paul, advocaat te Amsterdam en de minister voor Immigratie en Asiel, verweerder, gemachtigde: mr. P.E.G. Heijdanus Meershoek, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Procesverloop Op 11 oktober 2011 is eiser op grond van artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet (Vw) 2000 in bewaring gesteld. Bij beroepschrift van 12 oktober 2011 heeft eiser beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder tot oplegging van de vrijheidsontnemende maatregel. Op grond van artikel 94, eerste lid, van de Vw 2000 houdt het beroep tevens in een verzoek om toekenning van schadevergoeding. De rechtbank heeft het beroep behandeld ter openbare zitting van 19 oktober Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen door zijn voornoemde gemachtigde. Ook was ter zitting aanwezig A.M.R. Zeevaarder als tolk in de Engelse taal. Overwegingen Consulaire bijstand 1.1 Eiser voert aan dat uit de processtukken niet blijkt dat eiser in de gelegenheid is gesteld om contact op te nemen met de consulaire vertegenwoordiging van Soedan. Dit terwijl uit het proces-verbaal van het gehoor op grond van artikel 59 van de Vw 2000 blijkt dat eiser te kennen heeft gegeven van dit recht gebruik te willen maken. Volgens eiser had verweerder hem vervolgens actief in de gelegenheid moeten stellen contact op te nemen met zijn consulaat. Eiser baseert deze stelling op het Verdrag van Wenen inzake consulaire

5 Zaaknummer: AWB 11/32926 inzake Pagina 2 van 6 betrekkingen (Verdrag van Wenen), artikel 5.5, tweede lid, van het Vreemdelingenbesluit (Vb) 2000 en de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) van 3 september 2009 (UN: BJ7536). 1.2 Verweerder stelt zich op het standpunt dat uit het dossier niet blijkt dat eiser niet daartoe in de gelegenheid is gesteld. Verder heeft de regievoerder er voor gezorgd dat eiser op 18 oktober als extra service - in gelegenheid is gesteld te bellen met de consulaire vertegenwoordiging van Soedan, 1.3 De rechtbank stelt vast dat uit het proces-verbaal van het gehoor op grond van artikel 59 van de Vw 2000 van 11 oktober 2011 blijkt dat eiser er door verweerder op is gewezen dat hij contact kan (laten) opnemen met de consulaire vertegenwoordiging van Soedan. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit het Verdrag van Wenen en artikel 5.5, tweede lid, van het Vb 2000 dat verweerder gehouden is de consulaire vertegenwoordiging van de vrijheidsbeneming op de hoogte te stellen, maar kan hierin niet worden gelezen dat verweerder gehouden is eiser zelf en uit eigener beweging gelegenheid te bieden met de vertegenwoordiging van zijn land contact op te nemen. Verder heeft de Afdeling in de door eiser aangehaalde uitspraak overwogen dat uit voornoemde bepalingen volgt dat, indien verweerder een vreemdeling heeft gewezen op het hem toekomende recht op consulaire bijstand en deze om die bijstand verzoekt, op verweerder de plicht rust om zo spoedig mogelijk van de inbewaringstelling kennis te geven aan de in Nederland gevestigde diplomatieke of consulaire vertegenwoordiging van het land van herkomst van de desbetreffende vreemdeling, opdat voorkomen wordt dat deze vertegenwoordiging feitelijk de rechten van het Verdrag van Wenen niet kan uitoefenen. Nu uit het voorgaande slechts volgt dat verweerder het consulaat op de hoogte dient te brengen van de inbewaringstelling, en eiser als zodanig niet betwist dat verweerder hiertoe is overgegaan, faalt de beroepsgrond. Gronden van de maatregel 2.1 Eiser voert verder aan dat de gronden die aan de maatregel van bewaring ten grondslag zijn gelegd onvoldoende zijn om de maatregel te dragen. 2.2 De rechtbank stelt vast dat verweerder de volgende gronden aan de maatregel van bewaring ten grondslag heeft gelegd: - eiser beschikt niet over een identiteitspapier als bedoeld in artikel 4.21 van het Vb 2000; - eiser heeft geen vaste woon-/verblijfplaats; - eiser wordt verdacht van het plegen van een misdrijf; - eiser heeft zich niet aangemeld bij de korpschef; - eiser heeft eerder niet rechtmatig in Nederland verbleven. 2.3 Uit het proces-verbaal van bevindingen van 11 oktober 2011 blijkt dat eiser tweemaal, door middel van documenten, is aangezegd dat hij Nederland diende te verlaten. Ook heeft eiser in het verleden gebruik gemaakt van een onjuiste identiteit. 2.4 Zoals de Afdeling in de uitspraak van 21 maart 2011 (LIN: BP9284) heeft overwogen, kan artikel 59, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vw 2000 richt lij neon for m worden uitgelegd in die zin dat een maatregel van bewaring alleen mag worden opgelegd als de betrokken vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingprocedure ontwijkt of belemmert. Mede gelet op het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie (Hof) van 30 november 2009 inzake Kadzoev (LJN: BK5471 ) en gelet op de tekst van

6 Zaaknummer: AWB 11/32926 inzake Pagina 3 van 6 artikel 15, eerste lid aanhef en onder b, van richtlijn 2008/115/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 over gemeenschappelijke normen en procedures in de lidstaten voor de terugkeer van onderdanen van derde landen die illegaal op hun grondgebied verblijven (Terugkeerrichtlijn), die duidt op een handelen of nalaten van de te verwijderen vreemdeling dat rechtstreeks verband houdt met de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingprocedure, dient verweerder concreet toe te lichten dat uit de gronden kan worden afgeleid dat eiser de voorbereiding van de terugkeer of verwijderingprocedure ontwijkt of belemmert en op welke wijze hij dat doet. Tevens heeft de Afdeling overwogen dat er in beginsel aanleiding bestaat om aan te nemen dat een vreemdeling de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingprocedure ontwijkt of belemmert, als deze niet beschikt over een vaste woon- en/of verblijfplaats en zich daarnaast bijvoorbeeld niet aan zijn vertrekplicht of verplichting tot aanmelding heeft gehouden. 2.5 De rechtbank overweegt dat verweerder de gronden van de maatrege-i ter zitting heeft toegelicht en heeft verwezen naar de nadere motivering van de maatregel van bewaring. 2.6 Gelet hierop en onder verwijzing naar voornoemde uitspraak en de uitspraak van de Afdeling van 31 mei 2011 (UN: BQ7867) is de rechtbank van oordeel dat uit het samenstel van de gronden - eiser beschikt niet over een identiteitspapier als bedoeld in artikel 4.21 van het Vb 2000, eiser heeft geen vaste woon-/verblijfplaats, eiser heeft zich niet gemeld bij de korpschef en eiser heeft zich ondanks een aanzegging daartoe niet gehouden aan zijn vertrekplicht - in dit geval kan worden afgeleid dat sprake is van belemmeren of ontwijken van de voorbereiding van de terugkeer of de verwijderingprocedure als bedoeld in artikel 15, eerste lid, aanhef en onder b, van de Terugkeerrichtlijn. Deze gronden heeft verweerder aldus aan de bewaring ten grondslag kunnen leggen en de gronden zijn naar het oordeel van de rechtbank voldoende om de oplegging van de maatregel te kunnen dragen. Deze beroepsgrond faalt eveneens. Lichter middel 3.1 Eiser voert ook aan dat verweerder had kunnen volstaan met het opleggen van een lichter middel, zoals een meldplicht of plaatsing in een vrijheidsbeperkende locatie. Daarbij haalt eiser het arrest van het Hof van 29 april 2011 in de zaak El Dridi (C61/11) aan, alsmede een uitspraak van deze rechtbank en zittingsplaats van 26 mei 2011 (UN: BR0774). Eiser stelt dat uit deze uitspraken volgt dat de vraag of de verwijdering van eiser in gevaar dreigt te komen, dient te worden beoordeeld aan de hand van het gedrag van eiser. Uit het gedrag van eiser blijkt niet dat hij het terugkeerproces belemmert, aldus eiser. Uit het gehoor voorafgaand aan de inbewaringstelling blijkt immers dat eiser aangeeft te kunnen terugkeren naar Soedan en dit tevens te willen. 3.2 Verweerder stelt daarentegen dat een lichter middel niet in de rede ligt, nu bekend is dat eiser reeds lange tijd illegaal in Nederland verblijft, geen gehoor heeft gegeven aan de aanzeggingen Nederland te verlaten en mede gelet op de gronden die aan de inbewaringstelling ten grondslag zijn gelegd. 3.3 De rechtbank overweegt dat de vraag of de verwijdering van eiser in gevaar dreigt te komen, zoals eiser heeft gesteld, volgens het arrest El Dridi dient te worden beoordeeld aan de hand van het gedrag van eiser. Door het feit dat eiser reeds in vreemdelingenbewaring heeft gezeten en daarna geen gehoor heeft gegeven aan de aanzeggingen Nederland te verlaten, is de rechtbank echter van oordeel dat verweerder zich niet ten onrechte op het

7 Zaaknummer: AWB 11/32926 inzake Pagina 4 van 6 standpunt heeft gesteld dat geen andere afdoende maar minder dwingende maatregelen dan de inbewaringstelling doeltreffend konden worden toegepast. Zicht op uitzetting 4.1 Eiser stelt dat, nu hij meerdere malen eerder in bewaring is gesteld, onder andere van 30 juli 2010 tot 14 januari 2011, en dit niet heeft geleid tot zijn uitzetting, er geen zicht op uitzetting is. 4.2 Verweerder geeft aan dat uit de overgelegde Model M120 (Voortgangs)gegevens met betrekking tot uitzetting, ten aanzien van de eerdere inbewaringstelling tot 14 januari 2011, volgt dat deze inbewaringstelling is opgeheven omdat verweerder onvoldoende voortvarend heeft gehandeld. 4.3 De rechtbank overweegt dat volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling slechts wanneer een eerdere maatregel van bewaring is opgeheven vanwege het ontbreken van zicht op uitzetting, er sprake moet zijn van aanknopingspunten die leiden tot het oordeel dat bij de nieuwe inbewaringstelling het zicht op uitzetting binnen een redelijke termijn niet ontbreekt. In het onderhavige geval is niet gebleken dat de eerdere maatregel van 30 juli 2010 tot 14 januari 2011 is opgeheven vanwege het ontbreken van het zicht op uitzetting. In het hiervoor genoemde model M120 staat dat de bewaring destijds is opgeheven omdat onvoldoende voortvarend aan de uitzetting van eiser was gewerkt. Eisers beroepsgrond slaagt dan ook niet. Voldoende voortvarend handelen 5.1 Eiser stelt dat verweerder onvoldoende voortvarend handelt. 5.2 Verweerder stelt daarentegen dat voldoende voortvarend wordt gewerkt aan de uitzetting van eiser. 5.3 De rechtbank stelt vast dat uit de aanvullende informatie, die verweerder op 18 oktober 2011 heeft overgelegd, blijkt dat eiser op 13 oktober 2011 is overgeplaatst naar Detentiecentrum Zeist. Op 14 oktober 2011 is een regievoerder toegewezen. Op 17 oktober 2011 is met eiser een vertrekgesprek gevoerd, waarvan het verslag is bijgevoegd. Verder is op dezelfde dag een laissez passer opdracht naar de LP-afdeling verzonden. De rechtbank is van oordeel dat, gelet op voornoemde uitzettingshandelingen, verweerder voldoende voortvarend handelt. Uitlezen mobiele telefoon 6.1 Tot slot stelt eiser zich op het standpunt dat zijn inbewaringstelling onrechtmatig moet worden geacht, omdat, zonder dat daartoe een wettelijke grondslag bestond, zijn mobiele telefoon is uitgelezen om zijn identiteit en nationaliteit te achterhalen. Uit het proces-verbaal van verhoor van 11 oktober 2001 blijkt dat eiser is voorgehouden dat in zijn telefoon veel nummers beginnen met het landennummer van Nigeria en dat er geen nummers zijn van Soedan. Volgens eiser duidt dit er op dat de mobiele telefoon na het opleggen van de bewaring, aldus niet tijdens de ophouding, is uitgelezen om gegevens van eiser te verkrijgen. De belangenafweging die ten gevolge van deze onrechtmatigheid in het voortraject dient plaats te vinden, valt in het voordeel van eiser uit.

8 Zaaknummer: AWB 11/32926 inzake Pagina 5 van Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiser niet kan worden gevolgd in zijn betoog. De mobiele telefoon is na het opleggen van de bewaring uitgelezen om gegevens van eiser te verkrijgen in het kader van zijn uitzetting. 6.3 De rechtbank overweegt onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling van 13 mei 2008 (UN: BD2161) dat de omstandigheid dat het uitlezen van de mobiele telefoon van de vreemdeling zonder wettelijke grondslag zou hebben plaatsgevonden, op zichzelf niet met zich brengt dat de maatregel van bewaring onrechtmatig moet worden geacht. De mobiele telefoon is na het opleggen van de bewaring uitgelezen om gegevens van eiser te verkrijgen in het kader van zijn uitzetting. Niet is gebleken dat het zicht op uitzetting afhankelijk was van die informatie en zonder die informatie ontbrak. Immers, uit het hiervoor genoemde model MI20 blijkt dat uit een taalanalyse in 2005 volgt dat eiser eenduidig is te herleiden tot Nigeria. Het uitlezen van de mobiele telefoon heeft daarom geen directe betekenis gehad voor het opleggen en voortduren van de maatregel. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de maatregel van bewaring niet onrechtmatig is. 7. Na beoordeling van de door of namens eiser naar voren gebrachte beroepsgronden, concludeert de rechtbank dat de toepassing noch de tenuitvoerlegging van de vrijheidsontnemende maatregel in strijd is met de wet en dat deze bij afweging van alle daarbij betrokken belangen in redelijkheid gerechtvaardigd is te achten. De rechtbank verklaart het beroep dan ook ongegrond. 8. Gelet op het vorenstaande acht de rechtbank geen gronden aanwezig om toepassing te geven aan artikel 106 van de Vw 2000 of artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

9 Zaaknummer: AWB 11/32926 inzake Pagina 6 van 6 Beslissing De rechtbank verklaart het beroep ongegrond; wijst het verzoek om schadevergoeding af. Deze uitspraak is gedaan door mr. M.S.F. Voskens, rechter, in aanwezigheid van mr. F.K. Williams, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 26 oktober ÜJ@XUXAXACJU^~^ Afschrift verzonden aan partijen op: 2 fi f] KT 9f1H Cone: FW Coll: - D:C VK Tegen deze uitspraak kan binnen één week na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (adres: Raad van State, Afdeling bestuursrechtspraak, Hoger beroep vreemdelingenzaken. Postbus 16113, 2500 BC 's-gravenhage). Naast de vereisten waaraan het beroepschrift moet voldoen op grond van artikel 6:5 van de Awb (zoals het overleggen van een afschrift van deze uitspraak) dient het beroepschrift ingevolge artikel 85, eerste lid, van de Vw 2000 een of meer grieven te bevatten. Artikel 6:6 van de Awb (herstel verzuim) is niet van toepassing. v -'' : r-ft~*^merts te Amsteïaa*, Xè&biuursrecht

10 02/ :29 FAX l^l 002/008 Setff Paul Advocaten Beroepschrift ingevolge artikel 95 Vw RAAD VAM STATE Amsterdams 2 november 2011 Geeft eerbiedig te kennen: Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak Hoger beroep vreemdelingenzaken ZAAK^R. AAN: EEW^aU;OD: INGEKOMEN h 2 NOV 2011 PAß: verblijvende in Detentiecentrum Zeist, hierna te noemen appellant, ten deze zake woonplaats kiezende te (1017 KW) Amsterdam, aan de Prinsengracht 668 ten kantore van advocaat mr. R.M. Seth Paul, die door appellant tot gemachtigde wordt gesteld en bepaaldelijk door hem wordt gevolmachtigd dit hoger beroep in te stellen, het volgende, a. Appellant is op _ geboren en heeft de Soedanese nationaliteit b. Bij uitspraak van 26 oktober 2011 (Awb 11/32926) is het beroep van appellant tegen de hem krachtens artikel 59 van de Vreemdelingenwet 2000 opgelegde vrijheidsontnemende maatregel van 11 oktober 2011 door de rechtbank van *s-gravennage, zittinghoudende te Amsterdam ongegrond verklaard. Kopie van voornoemde uitspraak wordt door appellant overgelegd. Appellant kan zich met de uitspraak van 26 oktober 2011 niet verenigen OP de volgende gronden: Aan de uitspraak kleeft een motiveringsgebrek, Appellant meent dat de rechtbank onder 1,3 ten onrechte heeft overwogen dat eiser als zodanig niet betwist dat verweerder is overgegaan tot kennisgeving van appellants mbewaringstelling door verweerder aan de Soedanese vertegenwoordiging. Verweerder heeft noch in het dossier, noch ter zitting gesteld dat de Soedanese autoriteiten of welke autoriteiten dan ook kennis is gegeven van appellants mbewaringstelling, in ieder geval niet onverwijld zoals het Verdrag van Wenen voorschrijft, zodat deze stelling ook niet door appellant betwist heeft kunnen worden. REDENEN WAAROM appellant u verzoekt zijn hoger beroep gegrond te verklaren, de uitspraak van de rechtbank van 's-gravenhage, zittinghoudende te Amsterdam van 26 oktober 2011 te vernietigen, te bepalen dat de aan appellant krachtens artikel 59 van de Vreemdelingenwet 2000 opgelegde vrijheidsontnemende maatregel onmiddellijk wordt opgeheven, te bepalen dat aan appellant een schadevergoeding wordt toegekend door u in goede justitie te bepalen, dan wel dat u het verzoek om schadevergoeding terugwijst naar de rechtbank en vjjrweerdefte-yeroordelen in de proceskosten in beroep en hoger beroep. Gemachtigde