VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD

Transcriptie

1 VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE DE RAAD ZITTING Nr. 10 INTEGRAAL VERSLAG Vergadering van vrijdag 29 maart 2013 Ochtendvergadering INHOUD BERICHTEN VAN VERHINDERING... 3 SAMENGEVOEGDE INTERPELLATIE EN VRAAG (R.v.O., art. 62 en 59, c) Interpellatie van de heer Jef Van Damme tot de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, betreffende het Seniorencentrum -Vraag van de heer Paul De Ridder aan de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, betreffende het Seniorencentrum Sprekers : Jef Van Damme, Paul De Ridder, Walter Vandenbossche, Greet Van Linter, Bruno De Lille, collegelid

2 - 2 - INTERPELLATIES (R.v.O., art. 62) van mevrouw Brigitte De Pauw tot de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, inzake het convenant tussen de VGC en de Brusselse gemeenschapscentra Sprekers : Brigitte De Pauw, Carla Dejonghe, Bruno De Lille, collegelid van mevrouw Bianca Debaets tot mevrouw Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin, Media en Patrimonium, betreffende de interculturalisering van de zorg Sprekers : Bianca Debaets, Greet Van Linter, Els Ampe, Elke Van den Brandt, Dominiek Lootens-Stael, Brigitte Grouwels,collegelid van mevrouw Elke Van den Brandt tot mevrouw Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin, Media en Patrimonium, betreffende de implicaties van het Vlaams inburgeringbeleid in Brussel Sprekers : Elke Van den Brandt, Dominiek Lootens-Stael, Paul De Ridder, Fouad Ahidar, Brigitte Grouwels,collegelid ACTUALITEITSVRAAG (R.v.O.,art.61) van de heer Fouad Ahidar aan de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, betreffende het standpunt van het College met betrekking tot het hoofddoekenverbod bij het VGC-personeel INTERPELLATIE (R.v.O., art.62) van mevrouw Elke Roex tot mevrouw Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin, Media en Patrimonium, betreffende het Stedenfonds Sprekers : Elke Roex, Carla Dejonghe, Brigitte Grouwels,collegelid BIJLAGEN TREFWOORDENREGISTER... 39

3 - 3-10e vergadering De vergadering wordt om 9.37 uur geopend. Voorzitter: De heer Jean-Luc Vanraes Vergadering van vrijdag 29 maart 2013 OCHTENDVERGADERING BERICHTEN VAN VERHINDERING De voorzitter.- De heren René Coppens en Johan Demol zijn verontschuldigd voor deze vergadering omwille van gezondheidsredenen. Collegevoorzitter Guy Vanhengel is eveneens verontschuldigd voor deze vergadering. SAMENGEVOEGDE INTERPELLATIE en VRAAG (R.v.O., art. 62 en 59, c) - Interpellatie van de heer Jef Van Damme tot de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, betreffende het Seniorencentrum - Vraag van de heer Paul De Ridder betreffende het Seniorencentrum De heer Jef Van Damme.- Met deze interpellatie over het Seniorencentrum en het compromis van de gedeeltelijke schrapping van zijn subsidie, wil ik herinneren aan het engagement om op korte termijn een inhoudelijke hervorming van het Seniorencentrum in gang te zetten. Tijdens de bespreking van de begroting voor het dienstjaar 2013 was er heel wat te doen over de verminderde subsidies voor het Seniorencentrum. Na heel wat getouwtrek en dankzij een amendement van sp.a kwam er gelukkig een compromis uit de bus. Het was wel een halfslachtig compromis, want de details moesten nog uitgewerkt worden. Aanvankelijk werd beslist euro subsidie te schrappen. Collegelid Bruno De Lille was gekant tegen elke mogelijke bijpassing van die besparing. Toch kwam het College uiteindelijk, onder druk van de Raad, op de proppen met een voorstel dat de subsidies verhoogt met euro, van euro naar euro. Maar dat betekent nog altijd dat het Seniorencentrum euro subsidie minder krijgt dan het jaar ervoor. De bedoeling is dat dit bedrag de werking gedurende 6 maanden overbrugt. In die tijdspanne wordt volgens het amendement van de meerderheid een intensief traject opgezet dat uiterlijk medio 2013 resulteert in een effectieve heroriëntering van de vzw naar een expertisecentrum. Het amendement gaat ook dieper in op hoe het Seniorencentrum er dan moet uitzien: Naast een efficiënt opererend regionaal kennis- en expertisecentrum met communicatie- en bemiddelingsfunctie, ontwikkelt het Seniorencentrum, in samenspraak en in overleg met lokale diensten- en gemeenschapscentra, een eigen op vragen gebaseerd eerstelijnsaanbod.

4 - 4 - Afhankelijk van het resultaat van deze transitie en de afspraken hierover, kan dan een nieuwe stap worden gezet, zoals het in de plenaire vergadering vaag werd verwoord. Dit betekent waarschijnlijk dat de originele subsidie behouden blijft. We zijn nu halfweg in dit transitieproces dat over 3 maanden rond zou moeten zijn. Daarom had ik graag een stand van zaken gekregen. Het College wil dat het Seniorencentrum een expertisecentrum wordt. Op zich kunnen we daar niet tegen zijn. Het Seniorencentrum moet zijn rol als expertisecentrum uitbouwen. Maar het blijft vreemd dat men dit wou bereiken door met de botte bijl de werkingsmiddelen van het Seniorencentrum te lijf te gaan. Op die manier werd ook de indruk gewekt dat alle andere activiteiten die het centrum organiseert er aan moeten geloven. Het is niet omdat het Seniorencentrum een expertisecentrum is of zal worden dat alle andere activiteiten per definitie moeten worden geschrapt. Ik denk net dat deze uitgebreide werking zeker ook haar waarde heeft. Tijdens de besprekingen zei het collegelid ook dat er te veel aandacht ging naar welzijnstaken. Volgens hem zijn dat opdrachten die eerder aan de dienstencentra toekomen en door zijn collega mevrouw Brigitte Grouwels zouden moeten worden gefinancierd. Het College heeft steeds de mond vol gehad over transversaal werken. Dit is daar een voorbeeld van. Het collegelid gaf aan dat hij meer geld toekende dan volgens zijn bevoegdheden logisch was en dat hij hoopte op een tussenkomst van mevrouw Brigitte Grouwels. Hoe staat het daarmee? Is er al een beslissing genomen over de middelen voor het Seniorencentrum voor de rest van het lopende begrotingsjaar dus na juni 2013 en wat houdt die dan in? Hoe verloopt het aangekondigde intensief hervormingstraject? Heeft het Seniorencentrum in de tussentijd zijn personeelsbestand op peil kunnen houden of moesten er mensen afvloeien? Hoe krijgt het nieuwe Seniorencentrum vorm? Wat wordt de verhouding tussen de eerstelijnswerking en de expertiserol? Wie neemt die taken over van de eerstelijnswerking als daar drastisch in wordt gesnoeid? Heeft het collegelid overlegd met zijn collega over een co-subsidiëring en de welzijntaken die het Seniorencentrum vervult? De heer Paul De Ridder.- Tijdens de bespreking van de begroting 2013 werd in de Raad, tijdens de plenaire vergadering van vrijdag 14 december 2012, uitvoerig gediscussieerd over de toekomst van het Seniorencentrum. De problematiek is bekend. Het College had aanvankelijk voor 2013 een subsidie van euro voorzien voor het Seniorencentrum. In vergelijking met 2012 was dit een vermindering met euro. Dit was het gevolg van een convenant van mei In deze convenant werden de functie en de opdrachten van het Seniorencentrum beschreven. Op het moment van het debat in de Raad was een voorstel van meerjarenplan reeds tot 3 maal onvoldoende beoordeeld. Bijgevolg moest het worden overgedaan. Collegelid Bruno De Lille verklaarde toen: Dit gaat niet over een executie maar over een visie die uitgevoerd wordt om zeker te zijn dat het Seniorencentrum blijft bestaan, niet tot volgend jaar maar tot over 10 jaar. We vragen daarbij dat het convenant dat in 2009 door het Seniorencentrum en het College is ondertekend, ook uitgevoerd wordt.

5 - 5 - Collegelid Bruno De Lille kwam toen met een voorstel dat het centrum 6 maanden extra tijd en geld gaf om een beheersplan op te stellen. Hij zou het centrum daarbij alle steun geven die men nodig heeft om tot een goed plan te komen. Intussen is het dossier even in de luwte verdwenen. Heeft collegelid Bruno De Lille reeds contact gehad met het Seniorencentrum? Zo ja, wanneer? Heeft het Seniorencentrum een meerjarenplan ingediend? Was dit naar wens van het beleid? Dient dit nog te worden goedgekeurd door het Seniorencentrum? Welke zijn, in de concrete praktijk, de bijsturingen die het Seniorencentrum zal doorvoeren in zijn werking? Zal het Seniorencentrum uiteindelijk in 2013 en in de komende jaren terug het bedrag van euro krijgen? Wanneer verwacht collegelid Bruno De Lille dit te kunnen agenderen op het College van de VGC? De heer Walter Vandenbossche.- De heren Jef Van Damme en Paul De Ridder hebben alle noodzakelijke vragen gesteld. Ik wens toch nog eens te onderstrepen dat ook de CD&V-fractie dit dossier zeer aandachtig en nauwkeurig volgt. Het hoeft geen betoog dat CD&V hier een bijzonder groot belang aan hecht. Ik sluit me aan bij de vragen over het beleid zoals het zal gevoerd worden en over de zekerheden met betrekking tot het personeel. Ik weet immers dat er bij het personeel ongerustheid heerst. Er worden echter wel degelijk maatregelen genomen om deze ongerustheid te laten verdwijnen. Ook de stabiele financiering van het Seniorencentrum geniet mijn aandacht. Hierover moet er eveneens duidelijkheid worden gecreëerd. Na de moeilijke tijden die het Seniorencentrum gekend heeft, moeten er opnieuw een aantal perspectieven worden geboden. Ik twijfel er niet aan dat collegelid Bruno De Lille mij een positief antwoord zal weten te bieden. Mevrouw Greet Van Linter.- Een gedeeltelijke schrapping van de fondsen heeft inderdaad een gedeelte schrapping van de werking tot gevolg. Het Seniorencentrum heeft in de praktijk steeds een belangrijke werking weten te ontwikkelen. Via de activiteiten wordt er rechtstreeks in contact getreden met de senioren. Ik vind dat het Seniorencentrum niet helemaal mag herleid worden tot een denkgroep. Op dit ogenblik is er sprake van een heroriëntering. Hoe verloopt deze heroriëntering tot een expertiesecentrum? Zal het centrum zich nog enkel en alleen bezig houden met expertise of is er ook nog ruimte voor activiteiten? Welke VGC-departementen of vereniging zal deze activiteitenrol overnemen als er meer wordt gefocust op expertise? Ik had alvast het departement Welzijn voor ogen. Bestaan er hier überhaupt mogelijkheden voor? Hoe staat het met de eventuele gesprekken Heeft het Seniorencentrum zich intussen verzoend met zijn nieuwe rol? De heer Bruno De Lille, collegelid.- Er zijn inderdaad heel wat overlappende vragen. Ik zal heel mijn betoog in één antwoord gieten. De middelen voor de jaarwerking van vzw Seniorencentrum werden inderdaad vastgelegd in de VGC-begroting, zoals deze werd goedgekeurd door de Raad. Om de subsidievermindering op te vangen, heeft de raad van bestuur van vzw Seniorencentrum op 18 januari 2013 beslist om 3 voltijdse medewerkers te ontslaan.

6 - 6 - Iedereen weet dat wij al jaren vragende partij zijn naar een uitvoering van het convenant in een concreet actieplan. Als men een overeenkomst afsluit mag men er ook van uitgaan dat deze ook effectief wordt uitgevoerd. Hierover was er echter een probleem. Het is jammer dat het op deze manier is verlopen. Intussen, en ik wil dit absoluut benadrukken, voelt men een positieve kentering in het beleid van het Seniorencentrum. In tussentijd werd een traject opgestart. Dit traject mag inderdaad best intensief genoemd worden. Het verloopt efficiënt en leidt tot concrete resultaten. Daar gaat het tenslotte toch om. Op 21 januari 2013 was er een overleg tussen het Seniorencentrum, de kabinetten en de administratie. De dag nadien was er ook een overleg tussen het Seniorencentrum en de administratie afzonderlijk. Dit overleg moest een vervolg zijn van de eerste vergadering. Op 25 februari 2013 was er een overleg tussen het Seniorencentrum en de administratie. Op 4 maart 2013 was er opnieuw een overleg tussen het Seniorencentrum, de kabinetten en de administratie. De gesprekken met de bevoegde kabinetten werden op initiatief van mijn kabinet georganiseerd. Verder was er ook steeds een kabinetsmedewerker van collegelid Brigitte Grouwels aanwezig. Op dat vlak is er zeker voldoende afstemming. Voor de administratie volgen medewerkers van de algemene directies Cultuur, Jeugd, Sport en Welzijn, Gezondheid & Gezin, de gesprekken op. Ook daar zijn er geen verrassingen en werkt iedereen samen om een concreet resultaat te bereiken. Het intensief traject heeft een grondige bijsturing van het beleidsplan van vzw Seniorencentrum tot doel. Iedereen weet dit. Mevrouw Greet Van Linter stelde inderdaad terecht dat de VGC vragende partij is om het Seniorencentrum om te vormen tot een expertisecentrum. Een expertisecentrum is geen denkgroep. Men mag hier geen karikatuur van maken. Een expertisecentrum probeert enerzijds mogelijke problemen aan het licht te brengen zodat deze problemen kunnen opgelost worden. Deze problemen zijn vaak gelieerd met de doelgroep en het welbehagen van deze doelgroep. Anderzijds probeert men ook de doelgroep toe te leiden naar de activiteiten die voor hen worden georganiseerd. Soms worden deze activiteiten te weinig gefrequenteerd. Verder zorgt een expertisecentrum er ook voor dat andere actoren, die ook taken uitoefenen, een verantwoordelijkheid dragen voor de desbetreffende doelgroep. Ik denk hier onder meer aan de rol van de VGC-gemeenschapscentra. Ten slotte moet een expertisecentrum er ook voor zorgen dat, wanneer men gaten in het aanbod opmerkt, men aanvullend kan optreden. In dat geval kan men een aantal partners aanspreken of een aantal zaken zelf organiseren. Het Seniorencentrum mag enkel nog aanvullend optreden. Het is niet de bedoeling dat, zoals het vroeger al te vaak gebeurde, het Seniorencentrum activiteiten organiseerde die ook door anderen werden ontwikkeld. Na het intense overleg ligt er nu een aangepast beleidsplan voor. Dit plan zal de in het convenant omschreven opdrachten moeten realiseren. Verder zal het een kader schetsen waarbinnen het Seniorencentrum zich in de komende periode kan uitbouwen tot dé VGCpartner bij uitstek bij het uittekenen en implementeren van het beleid voor Brusselse senioren.

7 - 7 - Op 22 maart 2013 werd dit aangepast beleidsplan goedgekeurd door de algemene vergadering van vzw Seniorencentrum. Het wordt nu in nauw overleg verder afgetoetst en geconcretiseerd in functie van activiteiten en de corresponderende middelen en personeel. Het is niet zo dat er geen verschuivingen meer kunnen komen binnen het personeel. Bij de vaststelling dat het Seniorencentrum een andere richting uitgaat en een ander takenpakket opneemt, is het best mogelijk dat men tot de vaststelling komt dat het bestaande personeelsbestand niet over de juiste expertise beschikt. Personeelsverschuivingen behoren zeker nog tot de mogelijkheden. Deze verantwoordelijkheid berust uiteraard enkel bij vzw Seniorencentrum zelf. Als het Seniorencentrum zelf beslist dat zij haar taken met het bestaande personeelsbestand kan uitvoeren en eventueel bereid is om een aantal werknemers zelf bij te sturen en te vormen, is er natuurlijk geen probleem. De VGC zal zich hier niet mee moeien. Enkel het resultaat telt. Het recent goedgekeurde beleidsplan voorziet in een gedeeltelijke afbouw van het eigen activiteitenaanbod. Dit gebeurt volgens de regels die ik net schetste. Als men vaststelt dat een aantal zaken niet gebeuren, kunnen die nog altijd worden georganiseerd. Al het overige wordt afgebouwd. Verder is er eveneens een projectmatige ondersteuning van en samenwerking met derden in de geest van het convenant. Zoals sommige mensen wel eens durven te suggereren, gebeurt deze afbouw zeker niet lukraak. Tevens is deze afbouw niet enkel en uitsluitend geïnspireerd op een kosten-batenanalyse, maar wel op een inhoudelijke analyse. De eigen werking en de activiteiten die vanuit het Seniorencentrum zelf worden georganiseerd, worden vooral getoetst aan de principes van empowerment en learning communities. Het is de bedoeling dat men de doelgroep zelf sterker maakt en ervoor zorgt dat hij op eigen benen kan staan. De heer Paul De Ridder verwees hier trouwens naar toen hij mij citeerde. Ook ik wens dat het Seniorencentrum over 10 jaar nog zou bestaan. Men moet ervoor zorgen dat de doelgroep sterk genoeg staat en niet louter terecht komt in een verhouding waarbij men steeds ontvangt. De doelgroep moet, als het ware, zelf op tafel kunnen kloppen. Activiteiten die niet aansluiten bij deze principes worden, rekening houdend met de positie van het vrijwilligerswerk binnen het centrum en de vereiste liquiditeit, omgevormd of afgebouwd. Nu het beleidsplan werd goedgekeurd door de algemene vergadering kan het concrete aftoetsen starten. De VGC zal deze taak uitvoeren. Hiermee rekening houdend, kan ik momenteel nog geen verhouding kleven op de eerstelijns werking en de expertiserol. Evenmin kan ik al bepalen wie, in geval van afbouw, bepaalde activiteiten eventueel zal overnemen. Op 22 maart laatstleden werd alles goedgekeurd. Nu zijn we amper een week verder. We hebben dus nog niet de tijd gehad om alles af te toetsen. Het intensief traject is een gezamenlijk initiatief. Ik heb dit intussen voldoende aangetoond. Ik overleg wel degelijk met collegelid Brigitte Grouwels over welzijnstaken. De heer Jef Van Damme.- Ik dank collegelid Bruno De Lille voor zijn uitvoerig antwoord. Ik vraag me echter af of ik 2 punten uit zijn betoog goed heb begrepen.

8 - 8 - Collegelid Bruno De Lille stelt dat er een nieuw beleidsplan werd opgesteld. Dit beleidsplan werd goedgekeurd door de raad van bestuur van vzw Seniorencentrum. Dit nieuwe beleidsplan komt waarschijnlijk overeen met wat het collegelid beoogde. Zo zou er in dit beleidsplan vervat staan dat de organisatie van activiteiten door het Seniorencentrum wordt afgebouwd. Kan collegelid Bruno De Lille mij dit formeel bevestigen? Mijn tweede vraag sluit hierbij aan. Het Seniorencentrum zou enkel nog aanvullende activiteiten ontplooien als de nood zich stelt. Wie gaat de activiteiten die momenteel nog door het Seniorencentrum worden ontplooid, overnemen? Iedereen weet dat het Seniorencentrum heel veel senioren bereikt. Wat gaat er met deze mensen gebeuren als bepaalde activiteiten niet meer worden georganiseerd? Wie gaat de rol van het Seniorencentrum overnemen? Ook voor het socio-culturele werkveld hanteerde het collegelid begrippen als empowerment en wilde hij dat een aantal groepen op eigen benen gingen staan. Als dit echter impliceert dat er geen ondersteuning meer is, betekent dit in de praktijk dat men geen financiële middelen meer geeft om zaken te organiseren. In se komt het erop neer dat men aan zijn lot wordt overgelaten. Voor een aantal socio-culturele organisaties kwam het hierop neer: minder geld betekent minder te verlenen steun. Dit is de realiteit. De heer Bruno De Lille, collegelid.- De heer Jef Van Damme kan dit nog niet weten. Er moeten immers eerst projecten worden ingediend. De heer Jef Van Damme.- Als men dezelfde taart aansnijdt voor een groter aantal mensen, zal iedereen minder hebben. Dit is gewoon de mathematische realiteit. Hoe zal collegelid Bruno De Lille er voor zorgen dat een aantal activiteiten niet wordt geschrapt? Dit is mijn grootste bekommernis. Mijn laatste vraag gaat over de financiën. U hebt een gedeeltelijke bijkomende subsidie van euro beloofd ten opzichte van uw oorspronkelijke voorstel in de begroting. Zal u die bijkomende subsidie eind 2013 opnieuw inschrijven of zal u ze schrappen, waardoor u terug tot uw oorspronkelijke besparing van euro komt? De heer Paul De Ridder.- Zal het Seniorencentrum in 2013 en de komende jaren opnieuw dat bedrag van euro ontvangen? De heer Bruno De Lille, collegelid.- Over de financiën kan ik geen uitspraken doen. De financiën hangen af aan het voorgestelde plan en dat moeten we nu bekijken. We hebben het net ontvangen. We moeten nu nagaan wat de implicaties daarvan zullen zijn. Ik ga ervan uit dat het nieuwe beleidsplan in de lijn zal liggen van wat we de afgelopen maanden samen hebben voorbereid. Er zijn heel wat vergaderingen geweest. Men kan niet zeggen dat men niet weet wat de vragen en verzuchtingen van de VGC zijn. Ik ga ervan uit dat men daarmee rekening zal houden. De vergaderingen zijn bovendien in een constructieve sfeer verlopen. U moet me nu wat tijd geven om het plan te bekijken. Wat ik wel al weet, is dat er inderdaad een afbouw van de eigen activiteiten gepland wordt. Die afbouw wordt gecompenseerd door de expertisetaken, de toeleidingstaken en dergelijke.

9 - 9 - Om heel duidelijk te zijn: als ik zeg dat het Seniorencentrum een aantal zaken niet meer zelf moet organiseren, heb ik het net over de zaken die al georganiseerd worden. Een van de vaststellingen van de administratie was dat er heel veel dubbel werd gedaan. Een flagrant voorbeeld daarvan zijn de rondleidingen door Brussel. Muntpunt heeft op dat vlak een belangrijke taak. Het Seniorencentrum moet ook zelf geen rondleidingen organiseren. We hebben liever dat het Seniorencentrum zorgt voor de toeleiding van senioren naar Muntpunt en dat Muntpunt ervoor zorgt dat de rondleidingen ook op maat van de senioren gemaakt zijn. Het heeft geen zin om 2 organisaties naast elkaar ongeveer hetzelfde te laten doen. Er zijn een aantal andere zaken waarvan we vinden dat anderen het eigenlijk moeten doen. Dan heeft het Seniorencentrum de taak om die anderen aan te zetten om dat te doen. Als die anderen dat niet overnemen, is het mogelijk dat het Seniorencentrum die taken tijdelijk blijft uitvoeren, tot het de andere actoren ervan overtuigd heeft dat ze eigenlijk tot hun takenpakket behoren. Het is niet zo dat wij er onze handen vanaf trekken en wel zullen zien wat er gebeurt. Empowerment betekent niet: we laten u aan uw lot over en hopen dat u boven water blijft. Dat is niet de manier waarop we werken. We vragen net aan het Seniorencentrum om zich om te vormen tot expertisecentrum omdat ze de doelgroep moeten begeleiden en sterker maken. Dat is net de hele bedoeling van deze oefening. Zeggen dat we hen aan hun lot overlaten, gaat erg kort door de bocht en strookt niet met de waarheid. We zullen moeten bekijken wat in het nieuwe beleidsplan staat en dan binnen het College beslissen wat er met de middelen gebeurt. De heer Jef Van Damme.- U kan dus formeel bevestigen dat er netto geen enkele activiteit minder zal zijn die niet door een andere gelijkaardige activiteit wordt vervangen? De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik kan u dat vandaag niet bevestigen, want ik heb het plan nog niet gezien. Het is niet de bedoeling de activiteiten af te bouwen. Of dat een verhouding van 1 op 1 zal zijn, weet ik niet. Het was nooit een verhouding van 1 op 1. Elk jaar waren er verschuivingen. Het Seniorencentrum moet zelf bekijken welke de noden zijn waarop het een antwoord moet bieden. Dat is de verantwoordelijkheid van het centrum en moet door het centrum uitgewerkt worden. Ons principe is enkel dat het Seniorencentrum zelf niets moet organiseren dat al door anderen georganiseerd wordt. Als het centrum merkt dat zaken die het zelf organiseert, eigenlijk door anderen moeten worden georganiseerd, is het nu mede de verantwoordelijkheid van het centrum om ervoor te zorgen dat die anderen hun werk doen. Als die anderen hun werk doen, kan het centrum activiteiten afbouwen. Het is niet de bedoeling dat activiteiten volledig wegvallen en dat mensen aan hun lot overgelaten worden. Wat mij betreft, zal het activiteitenaanbod voor de senioren in Brussel even rijk blijven. Ik moet het plan nog bekijken en nagaan hoe het Seniorencentrum dat wil doen. De heer Jef Van Damme.- U hanteert een dubbel discours. Enerzijds zegt u: ik wil dat het Seniorencentrum dat niet meer doet en ik ga middelen schrappen zodat het dat niet meer kan doen. Anderzijds zegt u dat het de verantwoordelijkheid van het Seniorencentrum is om ervoor te zorgen dat er niet minder activiteiten voor senioren georganiseerd worden. Het is het een of het ander. De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik ga ervan uit dat er evenveel activiteiten zullen zijn, maar dat het Seniorencentrum zelf minder activiteiten zal organiseren. Het is de bedoeling dat het enkel activiteiten afbouwt die elders al georganiseerd worden.

10 De heer Jef Van Damme.- Maar als ik vraag of er netto evenveel activiteiten zullen zijn voor senioren, antwoordt u dat u het niet weet. Dat is toch een eigenaardige situatie. U zegt: zo zou het moeten zijn en u neemt geld af van het Seniorencentrum zodat het zo zal worden, maar u weet niet of er effectief vervangende activiteiten zijn. Binnen sp.a zullen we dat waakzaam blijven opvolgen. We komen hier zeker nog op terug. - Het incident is gesloten. INTERPELLATIE (R.v.O., art. 62) van mevrouw Brigitte De Pauw tot de heer Bruno De Lille, collegelid bevoegd voor Cultuur, Jeugd, Sport en Ambtenarenzaken, inzake het convenant tussen de VGC en de Brusselse gemeenschapscentra Mevrouw Brigitte De Pauw.- Ik vernam dat ondertussen het convenant werd goedgekeurd. De administratie is blijkbaar met het modelconvenant naar buiten gekomen. Naar aanleiding hiervan heb ik enkele vragen. We hebben in de Raad een genderdiscussie gevoerd over de samenstelling van de raad van bestuur. Het collegelid heeft toen een amendement laten goedkeuren. Aangezien ik niet beschik over de tekst van het modelconvenant weet ik niet of mijn informatie correct is, maar blijkbaar zou dat amendement niet zijn opgenomen. Is dat waar? Kan de voorzitter het modelconvenant laten toevoegen aan het verslag, zodat wij dit allemaal kunnen bekijken? Kan het collegelid aangeven binnen welke termijn de administratie de 22 gemeenschapscentra moet hebben bezocht met het modelconvenant? Ik vind het zeer belangrijk dat de gemeenschapscentra ook het aanbod van verenigingen blijven stimuleren. Het collegelid heeft daar trouwens vorige zaterdag bij de opening van De Kroon de klemtoon op gelegd. Ik hoor echter dat sommige centra zeggen dat er niet genoeg verenigingen meer zijn. Zij zouden zich liever verschuilen achter de rol van cultuurcentrum. Ik wil het collegelid vragen om daarover te waken. Ik zal geen namen noemen en geen proces maken van op het spreekgestoelte, maar ik vond het raar dat mij werd verteld dat een culturele activiteit van een vereniging niet onder de aandacht kon worden gebracht via de elektronische nieuwsbrief van een gemeenschapscentrum. De vereniging kreeg per mail het antwoord dat dit niet wordt gedaan, aangezien enkel de eigen activiteiten in de nieuwsbrief worden opgenomen. Ik denk dat we hierin medestanders zijn van elkaar. We moeten waken over de zorg voor het lokale verenigingsleven. Er is nog iets anders dat misschien kan worden opgenomen in de besprekingen rond het modelconvenant. Ik heb een schriftelijke vraag gesteld met betrekking tot de advertentietarieven die de verschillende gemeenschapscentra hanteren in hun krantjes. Ik merk dat er vrij grote verschillen zijn, niet alleen in prijs, maar ook in oplage. Ik kijk even naar mijn collega uit Jette, want daar heeft men ervoor geopteerd om de kranten niet meer bus aan bus rond te brengen. Essegem beperkt zich enkel tot de adressen die in het bestand zijn opgenomen. Er zijn ook Franstaligen en anderen die met open vizier kijken naar het aanbod in de Vlaamse gemeenschapscentra. Ik vind het een gemiste kans dat niet alle gemeenschapscentra ervoor

11 opteren om overal het aanbod bus aan bus te communiceren. We beschikken toch over een mooi aanbod in onze 22 gemeenschapscentra. Mevrouw Carla Dejonghe.- Sinds de hervorming is de takenlast voor de centrumverantwoordelijke van een gemeenschapscentrum aanzienlijk toegenomen. In een ideale situatie worden alle taken natuurlijk netjes verdeeld, maar in praktijk blijkt het vaak de centrumverantwoordelijke te zijn die de complexe taken die aan de centra worden opgelegd vanuit de VGC op zich moet nemen. Misschien is dit ook een van de redenen waarom er de laatste jaren een sterk personeelsverloop is. Ik weet natuurlijk dat we in een overgangsfase zitten, maar de convenanten kunnen worden aangegrepen om een zeer duidelijke taakverdeling af te spreken tussen de VGC en de gemeenschapscentra. Natuurlijk mag dit geen eenrichtingsverkeer worden. Ik heb aan een paar centrumverantwoordelijken naar hun agenda van de laatste weken gevraagd, en die zag er zeer druk uit. In periodes zoals deze, waarin de beleidsplannen moeten worden voorgesteld aan de gemeenschapsraden en de convenantgesprekken moeten worden voorbereid, gaven de centrumverantwoordelijken aan meerdere dagen te verliezen omwille van bijscholingen en allerhande vergaderingen. Verliezen is natuurlijk te scherp, want bijscholingen zijn nodig. De convenanten willen de nadruk leggen op omgevingsgericht werken. De centrumverantwoordelijken en medewerkers zullen op het terrein moeten kunnen aanwezig zijn, vooral als blijkt dat in vele centra enkel de centrumverantwoordelijke het profiel van sociaal-cultureel werker heeft. Ik vrees er gewoon voor dat de hoge werkdruk zelfs na goedkeuring van de convenanten niet meteen zal afnemen. Kan het collegelid toelichten welke opleidingsmodules en bijscholingen er nog staan aan te komen voor het personeel van de gemeenschapscentra? Misschien zou het een goede zaak zijn indien er een vast aantal dagen wordt bepaald voor overleg en bijscholingen. Dit gebeurt zo in het onderwijs. Verder wil ik het nog even over de vrijwilligers hebben. In een vorig leven was ik voorzitter van een gemeenschapscentrum, dus ik weet uit ervaring dat het niet zo evident is om gemotiveerde vrijwilligers te vinden die zich willen engageren in de raad van bestuur. Dat staat dan nog los van een genderverdeling. Sommige centra zagen hun aantal actieve vrijwilligers de laatste jaren afnemen. Er moet vers bloed bijkomen, maar dat is niet zo gemakkelijk. De gemeenschapscentra evolueren soms meer naar culturele centra waar cultuurshoppers op hun wenken worden bediend. Het is belangrijk om hiermee rekening te houden, want het zet voor een stuk de doelstellingen van de hervormingen op het spel. Een kant-en-klaar antwoord is er natuurlijk niet. Misschien moeten we op termijn vrijwilligers gaan putten uit de grote groep kinderen van het Nederlandstalig onderwijs, maar dat is zeker geen evidentie. Good practices uitwisselen kan ons misschien vooruit helpen. De gemeenschapscentra zullen in ieder geval in zekere mate inhoudelijk moeten experimenteren om nieuwe groepen aan te boren. Ik denk dat er nog veel werk aan de winkel is. Daarom is het ook elementair dat het personeel van de gemeenschapscentra zich integreert in de wijk waarin het actief is. We moeten in de mate van het mogelijke op zoek gaan naar Brusselaars die begaan zijn met hun stad, en die bereid zijn om die cruciale posities in te nemen.

12 Kan het collegelid uitleggen wat de VGC nog zal ondernemen om vrijwilligers naar de gemeenschapscentra te leiden? Verder sluit ik me graag aan bij de vragen van mijn collega. De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik heb inderdaad toegezegd dat ik het convenant zal overmaken aan de raadsleden. Maar u pakt mij een beetje in snelheid. In het VGCbesluitvormingsproces is een tekst pas klaar wanneer die ondertekend is door de 3 collegeleden. Het collegebesluit nr werd pas goedgekeurd op 28 februari Het is nog niet langs alle kabinetten en administraties gepasseerd. U zult dit zeker ontvangen. Het is inderdaad waar dat we begonnen zijn aan de ronde van de gemeenschapscentra. In verband met de genderverhouding, iets wat ik zelf ook heel belangrijk vind, stelt artikel 10 van de verordening, na amendement van het College, het volgende: De algemene vergadering van de vzw Gemeenschapscentrum kiest een raad van bestuur van minimum 7 en maximum 15 effectieve leden, waarvan maximum 2/3 behoren tot hetzelfde geslacht. Artikel 12 van de verordening stelt dat: De vzw Gemeenschapscentrum om de 6 jaar opnieuw wordt samengesteld. Zij moet uiterlijk binnen de 6 maanden na de installatie van een nieuwe gemeenteraad opnieuw erkend worden. Dit artikel betekent een wijziging t.o.v. de vorige verordening. Door deze wijziging dienden overgangsmaatregelen te worden uitgewerkt. In een bijkomende nota, die werd voorgelegd aan de Raad, werden deze letterlijk als volgt beschreven: Het samenstellen van de algemene vergadering. Om de continuïteit in de werking van de gemeenschapscentra te verzekeren wordt de huidige samenstelling van de Algemene Vergadering behouden tot In afwijking van artikel 12 van de nieuwe verordening is de duurtijd tot de volgende samenstelling bepaald op slechts 4 jaar, namelijk van tot Vanaf 2019 loopt de samenstelling van de algemene vergadering dan gelijk met de duurtijd van de gemeentelijke legislatuur. De nieuwe samenstelling van de algemene vergadering en de raad van bestuur is voorzien voor 1 januari Dit moet niet binnen de convenanten onderhandeld worden omdat het een verplichting is voor alle raden van bestuur. Hier kan niet van afgeweken worden, maar we houden wel rekening met de overgangsmaatregelen die gevraagd werden. De zogenaamde 1/3 2/3 genderverhouding wordt in de leidraad voor de nieuwe samenstelling van het bestuur van de vzw Gemeenschapscentra opgenomen. De gemeenschapscentra dienen op basis van deze leidraad een erkenningsdossier in. Op dit ogenblik zal er aan hen meegedeeld worden of een aanpassing noodzakelijk is. Ik deel uw bezorgdheid over een aantal gemeenschapscentra die meer de nadruk zouden leggen op cultuur dan op vrijwilligerswerking. Het doel van de convenantgesprekken is om iedereen op dezelfde lijn te krijgen als het College. Er is altijd duidelijk gezegd dat de omgevingsgerichte werking minstens even belangrijk is als de culturele werking. Dit moet duidelijk merkbaar zijn in de werking. Als we samen met de administratie vaststellen dat men dit deel van de werking uit het oog verliest dan vragen we aan het gemeenschapscentrum om hier toch het nodige voor te doen. Ik denk dat ik ook meteen een antwoord kan geven op de vraag van mevrouw Carla Dejonghe. Dit is immers ook een manier om de vrijwilligers terug warm te maken voor de werking. Als het gemeenschapscentrum zelf op zoek gaat naar wat er leeft, en de nieuwe dynamiek probeert te integreren, dan kan men op die manier nieuwe vrijwilligers aantrekken. Gisteren was er een vergadering met de sociaal-culturele sector om de nieuwe verordening te bespreken, en sommige aanwezigen hadden eigenlijk nauwelijks contact met

13 hun gemeenschapscentrum. We vermoeden dat het gemeenschapscentrum van hun bestaan niet op de hoogte is. Deze aanwezigen waren verwonderd over het feit dat er infrastructuur ter beschikking is in het gemeenschapscentrum. Hier ligt nog werk voor de gemeenschapscentra. Het gemeenschapscentrum moet functioneren als een informatieverzamelpunt voor alles wat er in de gemeente gebeurt. Voor de verenigingen is het gemakkelijk om het gemeenschapscentrum op de hoogte te brengen van hun activiteiten, en het gemeenschapscentrum speelt deze informatie dan door aan de administratie en staat op hetzelfde moment in nauw contact met de verenigingen. Op dit ogenblik kan het gemeenschapscentrum ook extra investeren in activiteiten van verenigingen die interessant zijn voor de werking van het centrum. Voor wat uw opmerking over bijscholing en vorming betreft, heeft u natuurlijk zelf al gezegd dat dit niet altijd op het goede moment gebeurt, maar dit is geen verloren tijd. Mevrouw Carla Dejonghe.- Dat heb ik ook niet beweerd. De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik wil hier toch even de nadruk op leggen, ook voor de personeelsleden. Ik ben trots dat we heel veel vorming kunnen aanbieden aan onze mensen. Het volgen van een opleiding zorgt er natuurlijk ook voor dat men later tijd wint. Ik kan u geen kalender geven van de voorziene bijscholingen, want u hebt me een beetje overvallen met die vraag. Ik weet ook niet hoe lang op voorhand deze bijscholingen gepland worden. Het is natuurlijk altijd interessant om dit op voorhand aan te kondigen, maar het zou kunnen zijn dat dit al gebeurt. Helaas kan ik u daar vandaag geen antwoord op geven. Mevrouw Carla Dejonghe.- Ik had deze opmerking geformuleerd omdat in het gemeenschapscentrum in de gemeente waar ik woon zich soms praktische problemen aandienen. Bijvoorbeeld op die dinsdag met hevige sneeuwval was het volledige personeel van het gemeenschapscentrum op bijscholing. Heel wat cursussen gingen niet door omdat de lesgevers er niet geraakten. Alles liep verkeerd omdat er op een bepaald moment niemand meer aanwezig was die enige informatie kon verschaffen. Als er op voorhand een dergelijke kalender opgesteld kan worden, kan men zich anders organiseren of gewoon geen cursussen voorzien op zulke dagen. De heer Bruno De Lille, collegelid.- Ik begrijp het probleem, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat de centrumverantwoordelijke de enige is die op de hoogte is van het reilen en zeilen binnen het centrum. Mensen moeten ook leren delegeren en samenwerken. Misschien is dit nog een ander pijnpunt. Ik had nog een paar opmerkingen in verband met de nieuwsbrieven, zowel de elektronische als de papieren versie. Dit is de verantwoordelijkheid van de vzw, en qua inhoud is er geen inmenging. Er is nu onze portaalsite Cultuurcentrum Brussel waarbij we ook aan de verenigingen vragen om informatie, met betrekking tot activiteiten die breder zijn dan enkel de eigen leden, door te geven, zodat wij dit op de website kunnen plaatsen. Voor alle duidelijkheid, dit vervangt natuurlijk de eigen publiciteit van de verenigingen niet. Dit is immers onvoldoende om de mensen te bereiken. Mevrouw Brigitte De Pauw.- Dit is ook de vraag niet, het is enkel bedoeld als extra steun.

14 De heer Bruno De Lille, collegelid.- We proberen het ook op die manier te doen. Het zou goed zijn, mocht men in de nieuwsbrieven die activiteiten ook aankondigen, maar dat is de bevoegdheid van de gemeenschapscentra zelf. Daar komt de VGC in principe niet in tussen. We trachten wel een aanbod te creëren voor heel Brussel, en we werken ook samen met UiT. Het heeft natuurlijk geen zin om over de ledenactiviteiten te communiceren, maar er zijn vaak zaken die ook interessant zijn voor buitenstaanders. Mevrouw Brigitte De Pauw.- Zoals een concert bijvoorbeeld. Ik had enkel nog een vraag met betrekking tot de planning van de convenanten. Wanneer is het de bedoeling dat alles afgerond is? De heer Bruno De Lille, collegelid.- Tegen eind mei zouden alle gesprekken afgerond moeten zijn en zouden we de convenanten in het College moeten brengen. - Het incident is gesloten. - De vergadering, geschorst om uur wegens afwezigheid van collegelid Brigitte Grouwels, wordt hervat om uur. INTERPELLATIE (R.v.O. art. 62) van mevrouw Bianca Debaets tot mevrouw Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid, Gezin, Media en Patrimonium, betreffende de interculturalisering van de zorg Mevrouw Bianca Debaets.- Op een relatief korte tijd is Vlaanderen en vooral Brussel een multiculturele en multireligieuze samenleving geworden. We weten dat aan de hand van cijfers. Bijna de helft van de Brusselse bevolking is afkomstig uit het buitenland of geboren uit ouders die migreerden. Het effect van migratie en multicultureel samenleven plaatst onze zorgverlening voor enorme uitdagingen. Iedereen moet toegang hebben tot de gezondheidszorg. Dat is immers een basisrecht en iedereen heeft ook het recht om goed te worden geïnformeerd. Deze principes in de praktijk omzetten blijkt lang niet altijd evident. Heel wat cliënten uit etnisch-culturele groepen kennen de diensten niet goed, kennen de weg niet in het kluwen van de Brusselse instellingen of beheersen onvoldoende de landstalen. Bovendien weten we uit onderzoek dat mensen met een allochtone achtergrond langer wachten om een arts te consulteren. Dat heeft ongetwijfeld ook met armoede te maken. We weten dat wie arm is gezondheidszorg uitstelt en meer aan medical shopping doet. Deze mensen zijn ook minder vertrouwd met het idee om een vaste huisarts te hebben. Bovendien maken ze vaak onrechtmatig gebruik van de spoeddiensten. Betekent dit dat we voor elke gemeenschap of elke groep speciale voorzieningen moeten creeren? Ik denk het niet. Daarvoor pleit ik niet. Het is van cruciaal belang dat het bestaande aanbod voor alle bevolkingsgroepen die in Brussel leven, zo toegankelijk mogelijk wordt gemaakt. Interculturalisering van de zorg moet bovendien ook bekeken worden in het licht van de vergrijzing. Brussel zou het groenste gewest zijn en er is een enorme geboortexplosie bezig. Dat klopt, maar dat neemt niet weg dat de Brusselse bevolking stilaan ouder wordt en men ook binnen de allochtone groepen met het fenomeen van vergrijzing wordt geconfron-

15 teerd. Ook bij hen verdwijnt immers de traditioneel sterke mantelzorg stilaan of brokkelt hij sterk af. Ouderen van allochtone afkomst werden vroeger gemakkelijk in de eigen familie opgevangen, maar nu gaan de meeste kinderen uit werken en wordt men ook daar met dezelfde fenomenen geconfronteerd. Dat de sector zelf een enorme nood heeft aan interculturalisering, blijkt duidelijk uit de vraag naar interculturele bemiddeling. In 2012 werd maar liefst keer een beroep gedaan op interculturele bemiddelaars van vzw Foyer. Als enige Nederlandstalige organisatie in Brussel en België tracht zij in te spelen op de noden van de sector. Zo wist de vzw tussen 1993 en 2012 verschillende interculturele bemiddelaars op te leiden die nu in tal van sectoren aan de slag zijn gegaan. Ik ben de vzw zeer genegen en respecteer het werk dat ze verricht, maar vrees dat als we dit soort van initiatieven niet uitbreiden het moeilijk wordt om een meer structurele cultuursensitieve zorg in Brussel te ontwikkelen. Ik weet wel dat dit niet uitsluitend de opdracht van de VGC is, maar van alle overheden die in Brussel actief zijn. Ik pleit dan ook voor het creëren van een overlegplatform voor interculturele bemiddelaars en alle andere brugfuncties. Misschien bestaat het al. Ik vrees met name dat we op dit moment met een toenemende versnippering zitten in plaats van een bundeling van krachten en expertise. Daarnaast vind ik het essentieel dat bij het opvullen van het tekort aan medisch personeel in Brussel voldoende aandacht wordt geschonken aan het aantrekken van personeel met een migratieachtergrond. Er is een enorm tekort aan verpleegkundigen en zorgverstrekkers. Ik heb de cijfers nog eens opgevraagd. Alleen al voor de openbare ziekenhuizen staan meer dan 200 vacatures voor verpleegkundigen open. Dat is een landelijk en bijna een Europees fenomeen, maar in Brussel laat dit zich nog scherper voelen. Als mensen dicht bij huis in de zorgsector kunnen werken, doen ze dat ook. We moeten drempels wegwerken en tegelijk het potentieel dat in Brussel aanwezig is, aanspreken. Ik begrijp best dat ziekenhuizen die met acute tekorten kampen, uit het verre buitenland recruteren. Maar ik heb het daar ook moeilijk mee omdat Brussel meer dan 20% werklozen telt die mits een goede opleiding of bijscholing meteen in de zorgsector aan de slag zouden kunnen gaan. Eind 2011 verklaarde u met Vlaams minister Jo Vandeurzen een samenwerkingsakkoord over de promotie van zorgberoepen te hebben gesloten. Het zou interessant zijn mensen met een cultureel verschillende achtergrond naar zorgopleidingen toe te leiden om ze nadien te laten doorstromen naar Brusselse zorginstellingen. Welke investeringen verricht de VGC op dit ogenblik in de interculturalisering van de preventieve gezondheidszorg? Ik weet dat de VGC slechts een van de spelers is op dit terrein. Welke initiatieven worden daarbij ondersteund? Via welke kanalen bereikt men zorgvragers met een allochtone achtergrond en hoe worden ze in hun zorgvraag begeleid? Hoe worden zorginstellingen rond deze thematiek gesensibiliseerd? Kan de werkgroep die de VGC in de schoot van het BOPZ oprichtte, al enige resultaten voorleggen? Is er al een positieve tendens merkbaar in het aantal hulpverleners met allochtone of

16 migratieachtergrond? Ook voor het onderwijs is dat een releveante vraag, al kan u daar misschien niet op antwoorden. Welke ambities heeft het College ter zake? Tot slot, welke maatregelen plant u om de stijgende behoefte aan interculturele ouderenzorg te vangen, ook al dragen de Vlaamse Gemeenschap, de GGC en de Cocof ter zake de grootste verantwoordelijkheid? Mevrouw Greet Van Linter.- Ik ben een zeer tolerant persoon, maar ik wil vanuit mijn hart op de interpellatie van mevrouw Debaets reageren. Zij vindt dat iedereen toegang moet hebben tot de gezondheidszorg en het recht heeft om goed te worden geïnformeerd. Maar dan rijst onmiddellijk de vraag wat er met de Nederlandstaligen gebeurt. Zij zijn toch de eerste doelgroep van de VGC en Vlaanderen in de facto Franstalige ziekenhuizen en rusthuizen in Brussel? Collega Bianca Debaets pleit ervoor steeds rekening te houden met de hulpvrager. Opnieuw vraag ik dan wat zij met de Vlamingen en het respect voor Nederlandstaligen in Brussel voorheeft? Er kan verwacht worden dat burgers die zich tot onze gemeenschap bekennen en hier willen komen wonen, zich een van de landstalen eigen maken en niet omgekeerd. Wanneer ik naar Zweden emigreer, moet ik de taal leren. Als zij het over een cultureel bemiddelaar heeft, stel ik onmiddellijk de volgende vraag : als een Roemeen of een Pool in een rusthuis ligt, is het dan de bedoeling dat in elk rusthuis waar zich dit voordoet een voltijds culturele bemiddelaar 24 uur op 24 klaarstaat? Die persoon heeft immers dag en nacht nood aan zorg en aandacht, zo niet komen ze in een situatie terecht zoals de Nederlandstaligen in de zorgsector in Brussel. Zouden zij niet beter een van de landstalen leren? Inburgering en integratie zijn zeker ook in het belang van de patiënt. Mevrouw Els Ampe.- De VGC is bevoegd voor 2 rusthuizen. In beide rusthuizen wordt veel moeite gedaan om met elke persoon rekening te houden en elke zorgvraag te individualiseren. Het probleem dat mevrouw Debaets aanhaalt, is belangrijk. Voor de GGC is dat zelfs een nog grotere uitdaging dan voor de VGC. De GGC beheert immers veel meer tweetalige rusthuizen. De vraag naar individuele zorg of zorg op maat van de rusthuisbewoner is er dus nog veel meer prangend. Ik wil de aanhef van de interpellatie van mevrouw Bianca Debaets enigszins nuanceren. In korte tijd zouden Vlaanderen en Brussel multireligieus en multicultureel zijn geworden, maar in België zijn altijd al verschillende religies en culturen aanwezig geweest. Alleen heeft men daar nu plots veel meer aandacht voor omdat een bepaalde geloofsgemeenschap groter is geworden. Ik vind het niet meer dan normaal dat men met iedereen rekening houdt, ook met deze geloofsgroep, maar dat zou men altijd al gedaan moeten hebben. Men moet dat bovendien blijven doen, ook al wordt de gemeenschap klein. Los van cultuur of religie moet met elke vraag rekening worden gehouden. Open Vld heeft altijd al voor een zorg op maat gepleit, een zorg waardoor mensen die in een rusthuis terechtkomen er zich ook thuis kunnen voelen. Zij moeten zich niet aan het rusthuis aanpassen, maar het rusthuis moet zich aan hen aanpassen. Dat rusthuis biedt hun een dienst aan en zij zijn de klant.

17 Ik weet niet of er nood is aan een nieuw overlegplatform. Er bestaan al zoveel overlegplatformen, zowel op het niveau van de Vlaamse Gemeenschap als op het niveau van Brussel. Overlegfora zijn misschien niet onze eerste zorg. Wel zou men de klanten van rusthuizen een vragenlijst kunnen voorleggen, een tevredenheidenquête organiseren en ook de verzorgers vragen of geen extra ondersteuning nodig is. Thuiszorg wint steeds meer aan belang. Er zijn immers geen culturen die een voorkeur hebben voor rusthuizen en andere voor thuiszorg. Veel mensen willen het liefst thuis blijven en dat heeft niets met cultuur of religie te maken, maar veel meer met karakter. Sommigen willen liever naar een rushuis om er andere mensen te ontmoeten of er kaart te kunnen spelen. Welke maatregelen hebt u genomen om in de rusthuizen die de VGC beheert, bij de bewoners een enquête te organiseren om naar hun tevredenheid te peilen en bij de zorgverleners om na te gaan of ze nood hebben aan extra ondersteuning? Mevrouw Elke Van den Brandt.- Brussel heeft een relatief jonge bevolking, maar de prognoses wijzen uit dat in 2040 een op de vijf Brusselaars ouder zal zijn dan 60 jaar. Tegen 2020 zal een op de drie van de senioren van vreemde origine zijn, dus niet geboren in België. Daarbij komt nog dat mensen van vreemde origine sneller last hebben van ouderdomskwalen dan Belgische senioren. Dat heeft natuurlijk niet te maken met hun afkomst, maar met het feit dat zij af te rekenen krijgen met een aantal armoedekenmerken en daardoor sneller worden geconfronteerd met ouderdomskwalen. Dat betekent dat we wel degelijk rekening moeten houden met de realiteit, omdat die ook duidelijke en zichtbaar aanwezig is. Uit onderzoek blijkt dat er nood is aan cultuursensitieve zorg, maar ook dat we, ondanks alle pilootprojecten, onvoldoende zijn voorbereid op die vergrijzing en op de veranderingen in die doelgroep. Ouderen van vreemde origine doen, zoals mevrouw Bianca Debaets al heeft aangehaald, vandaag vooral een beroep op informele zorg binnen de eigen familie. De meesten beseffen wel dat de leefwereld van hun kinderen is veranderd en dat ze minder een beroep zullen kunnen doen op hun kinderen in de toekomst, hoe jammer ze dat ook vinden. Men is zich dus bewust van deze andere maatschappelijke context. De mantelzorg zal afnemen, maar zeker niet verdwijnen. Het is dan ook een van de uitdagingen van ons beleid om mantelzorgers voldoende te ondersteunen, door aanvullende zorg te geven en door hen te omkaderen en opleidingen te geven over hoe ze die mantelzorg zo goed mogelijk kunnen realiseren. Een ander uitdaging betreft de omvorming van de formele zorg, waardoor ouderen met diverse culturele achtergronden gemakkelijk de weg vinden en zich ook thuis voelen in het systeem. Met andere woorden, we moeten nu werk maken van voldoende zorg en van een cultuurgevoelig zorgaanbod. Dat is geen makkelijke opdracht, want dé autochtone of allochtone senior bestaat niet. Er zijn niet alleen verschillen tussen die 2 groepen, maar ook en vooral verschillen binnen die 2 groepen, naast ook de vele gelijkenissen tussen verschillende mensen. Mevrouw Els Ampe heeft erop gewezen dat alle senioren thuis willen blijven in de vertrouwde omgeving. Er is ook een gebrek aan anticipatie bij alle senioren, met een houding van we zien wel wat er op ons afkomt. De identiteit is een gegeven met vele lagen en de eigen cultuur is daar één element van, naast vele andere. Dé senior, dé allochtone senior, dé autochtone senior, dat bestaat niet, we moeten vooral naar een warm seniorenbeleid evolueren, op maat van mensen die zorg behoeven. Dit komt alle senioren, dus ook de Vlaamse, ten goede.