Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 27 JANUARI 2015 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N G F, beklaagde, eiser, met als raadsman mr. Andy Boermans, advocaat bij de balie te Turnhout, I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het arrest van het hof van beroep te Antwerpen, correctionele kamer, van 20 juni De eiser voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, twee middelen aan. Raadsheer Antoine Lievens heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal met opdracht Alain Winants heeft geconcludeerd.

2 27 JANUARI 2015 P N/2 II. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Eerste middel 1. Het middel voert schending aan van artikel 6.1 EVRM, artikel 149 Grondwet, artikel 195 Wetboek van Strafvordering en artikel 2bis, 3, c, Drugswet: het arrest motiveert het bestaan van een oorzakelijk verband tussen het vastgestelde misdrijf en het overlijden van G R onnauwkeurig, onduidelijk, minstens dubbelzinnig en niet naar recht; door de verzwarende omstandigheid bepaald in artikel 2bis, 3, c, Drugswet bewezen te verklaren op grond van de vaststelling dat het bewezen verklaarde misdrijf in belangrijke mate heeft bijgedragen tot de dood van G R voegt het arrest een voorwaarde toe aan die bepaling; het is niet de aanmaak van GHB die de dood heeft veroorzaakt maar wel de onzorgvuldige handeling van het opbergen van de GHB. 2. Krachtens artikel 2bis, 3, c, Drugswet, worden de misdrijven bedoeld in 1 gestraft met opsluiting van 10 tot 15 jaar indien het gebruik dat ten gevolge van de misdrijven van de in 1 bepaalde stoffen is gemaakt, de dood heeft veroorzaakt. 3. De verzwarende omstandigheid van artikel 2bis, 3, c, Drugswet is bewezen van zodra het oorzakelijk verband is aangetoond tussen een bewezen misdrijf bedoeld in artikel 2bis, 1, Drugswet en de dood van een persoon die gebruik heeft gemaakt van de bedoelde stoffen. Dat oorzakelijk verband is bewezen van zodra is aangetoond dat het misdrijf bedoeld in artikel 2bis, 1, Drugswet heeft bijgedragen tot die dood. In zoverre het middel uitgaat van een andere rechtsopvatting faalt het naar recht. 4. Het arrest (p. 15) oordeelt: Zulks doet evenwel geen afbreuk aan het vaststaand gegeven dat de door [de eiser] gefabriceerde GHB, opgenomen in de fles Sprite die op het keukenaanrecht was blijven staan en waarvan G R verkeerdelijk dacht dat de fles de frisdrank Sprite bevatte en grote teugen nam, in belangrijke mate heeft bijgedragen tot het overlijden van G R.

3 27 JANUARI 2015 P N/3 Het [hof van beroep] is dan ook van oordeel dat de tenlastelegging A in hoofde van [de eiser] bewezen is gebleven, doch enkel zoals reeds gesteld, in zoverre de feiten betrekking hebben op GHB. Met die redenen voegt het arrest geen voorwaarde toe aan artikel 2bis, 3, c, Drugswet, maar oordeelt het dat het oorzakelijk verband tussen het bewezen geacht misdrijf bepaald in artikel 2bis, 1, Drugswet, en het overlijden van G R bewezen is. Aldus is de beslissing regelmatig met redenen omkleed en naar recht verantwoord. In zoverre kan het middel niet worden aangenomen. 5. Voor het overige komt het middel op tegen het onaantastbaar oordeel van de feiten door het arrest en is het bijgevolg onontvankelijk. Tweede middel 6. Het middel voert schending aan van artikel 6.1 EVRM, artikel 149 Grondwet, artikel 422bis Strafwetboek en artikel 195 Wetboek van Strafvordering: het arrest verklaart de eiser onwettig schuldig aan de telastlegging C door die schuld te gronden niet op de opzettelijke onverschilligheid en de egoïstische weigering, zoals het vermeldt, maar op de ondoeltreffendheid, onhandigheid of ontoereikendheid van de hulp die op grond van een beoordelingsfout is verleend; het arrest is tegenstrijdig gemotiveerd door enerzijds te stellen dat er door de eiser verschillend handelingen tot hulp werden gesteld maar anderzijds dat hij zich nergens iets van aantrok. 7. Het arrest stelt niet vast dat er door de eiser verschillende handelingen tot hulp werden gesteld. In zoverre het middel een tegenstrijdigheid in de motieven aanvoert, berust het op een onjuiste lezing van het arrest en mist het feitelijke grondslag. 8. Het misdrijf niet-verlenen van bijstand aan een persoon in gevaar, als bedoeld in artikel 422bis Strafwetboek, veronderstelt, naast het feit op de hoogte te zijn van het groot en ogenblikkelijk gevaar waarin het slachtoffer verkeert, de opzettelijke weigering het slachtoffer de hulp te verschaffen waardoor dat gevaar in de mate van het mogelijke wordt afgewend. Op grond van voormeld misdrijf

4 27 JANUARI 2015 P N/4 straft de wet de bewuste en opzettelijke onverschilligheid, de egoïstische weigering om hulp te bieden en niet de ondoeltreffendheid, onhandigheid of ontoereikendheid van de hulp die op grond van een beoordelingsfout of een verkeerde diagnose is verleend. 9. Het arrest oordeelt (p. 20): In hoofde van [de eiser] en V staat aan de hand van de dossiergegevens vast dat zij zich van bij aanvang niet bekommerd hebben om het slachtoffer en hem aan zijn lot overlieten. De weigering van [de eiser] om de hulpdiensten te verwittigen, was ingegeven uit vrees dat de politie ter plaatse zou komen en zou vaststellen dat hij drugs in huis had. Hij wou naar eigen zeggen niet dat het slachtoffer in zijn studio zou worden aangetroffen om miserie te vermijden. Ook toen [de eiser] en V in de wagen diverse oproepen kregen van J die in paniek meldde dat de toestand van G R ernstig achteruit ging, droeg [de eiser] zijn vriendin J op om geen hulp in te roepen en zijn terugkeer af te wachten. Niettegenstaande [de eiser] en V, bij hun terugkeer in de studio omstreeks 3.45 uur, zelf konden vaststellen dat de toestand van G R kritiek was, dient vastgesteld dat de hulpdiensten door [de eiser] pas werden verwittigd om 4.57 uur. Zulks nadat eerst de studio was opgeruimd, de drugs waren weggemaakt, het slachtoffer naar de inkomhal was gebracht en afspraken waren gemaakt omtrent het aantreffen van het slachtoffer en het wegmaken van diens twee GSM-toestellen. Met die redenen laat het arrest eisers schuld niet steunen op de ondoeltreffendheid, onhandigheid of ontoereikendheid van hulp die op grond van een beoordelingsfout is verleend, maar op de opzettelijke onverschilligheid en de egoïstische weigering hulp te verlenen. Met die redenen is de beslissing naar recht verantwoord. In zoverre kan het middel niet worden aangenomen. Ambtshalve onderzoek van de beslissing op de strafvordering 10. De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn in acht genomen en de beslissing is overeenkomstig de wet gewezen.

5 27 JANUARI 2015 P N/5 Dictum Het Hof, Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eiser tot de kosten. Bepaalt de kosten op 146,91 euro. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit voorzitter Paul Maffei, als voorzitter, de raadsheren Alain Bloch, Peter Hoet, Antoine Lievens en Sidney Berneman, en op de openbare rechtszitting van 27 januari 2015 uitgesproken door voorzitter Paul Maffei, in aanwezigheid van advocaat-generaal met opdracht Alain Winants, met bijstand van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky. V. Kosynsky S. Berneman A. Lievens P. Hoet A. Bloch P. Maffei