Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 10 MAART 2014 P N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. P N N L A S, beklaagde, eiser, met als raadsman mr. Pascal Vanderosieren, advocaat bij de balie te Brussel, met kantoor te 3090 Overijse, Brusselsesteenweg 100, waar de eiser woonplaats kiest, tegen 1. B D, burgerlijke partij, 2. GEMEENSCHAPPELIJK MOTORWAARBORGFONDS, met zetel te 1210 Sint-Joost-ten-Node, Liefdadigheidstraat 33/1, burgerlijke partij, vertegenwoordigd door mr. Bruno Maes, advocaat bij het Hof van Cassatie, verweerders.

2 10 MAART 2014 P N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen het vonnis in hoger beroep van de correctionele rechtbank te Brussel van 13 december De eiser voert in een memorie die aan dit arrest is gehecht, vier middelen aan. Raadsheer Geert Jocqué heeft verslag uitgebracht. Procureur-generaal Patrick Duinslaeger heeft geconcludeerd. II. BESLISSING VAN HET HOF Ontvankelijkheid van het cassatieberoep 1. Het bestreden vonnis bevestigt het beroepen vonnis dat de eiser veroordeelt tot de betaling van een voorschot aan elk der verweerders en een medische deskundige aanstelt. Het verwijst de zaak voor verdere afhandeling van de burgerlijke rechtsvorderingen naar de eerste rechter. Aldus bevat het bestreden vonnis geen eindbeslissing noch een uitspraak in één der gevallen bedoeld in artikel 416, tweede lid, Wetboek van Strafvordering, zoals hier van toepassing. In zoverre tegen die beslissingen gericht, is het cassatieberoep voorbarig, mitsdien niet ontvankelijk. Eerste middel Eerste onderdeel 2. Het onderdeel voert schending aan van artikel 149 Grondwet en de artikelen 1319, 1320 en 1322 Burgerlijk Wetboek: de appelrechters miskennen de bewijskracht van de nota met burgerlijke partijstelling van de tweede verweerder waar zij oordelen dat hij zijn vordering niet steunde op het misdrijf van nietverzekering. 3. Het onderdeel preciseert niet hoe en waardoor het bestreden vonnis artikel 149 Grondwet schendt. In zoverre is het onderdeel onnauwkeurig, mitsdien niet ontvankelijk.

3 10 MAART 2014 P N/3 4. De tweede verweerder heeft in zijn nota van burgerlijke partijstelling aangevoerd dat hij betalingen heeft verricht gelet op de niet-verzekering en hij in dat geval de uitgekeerde vergoedingen kan terugvorderen van de aansprakelijke en de niet-verzekerde eigenaar en hiervoor werd gesubrogeerd in de rechten van de benadeelden. 5. De appelrechters die oordelen dat de tweede verweerder in zijn nota van burgerlijke partijstelling de niet-verzekering heeft aangegeven als reden waarom hij de uitkeringen heeft gedaan en de tweede verweerder zich beroept op zijn subrogatierecht, geven van de nota van burgerlijke partijstelling een uitleg die met de bewoordingen ervan niet onverenigbaar is en miskennen bijgevolg de bewijskracht ervan niet. In zoverre mist het onderdeel feitelijke grondslag. Tweede onderdeel 6. Het onderdeel voert schending aan van artikel 149 Grondwet en de artikelen 1319, 1320 en 1322 Burgerlijk Wetboek: de appelrechters miskennen de bewijskracht van de nota met burgerlijke partijstelling van de tweede verweerder waar zij oordelen dat deze zich beriep op de subrogatie in de rechten van de benadeelden. 7. Het onderdeel preciseert niet hoe en waardoor het bestreden vonnis artikel 149 Grondwet schendt. In zoverre is het onderdeel onnauwkeurig, mitsdien niet ontvankelijk. 8. De tweede verweerder heeft in zijn nota van burgerlijke partijstelling aangevoerd dat hij werd gesubrogeerd in de rechten van de benadeelden. 9. De appelrechters die oordelen dat de tweede verweerder in zijn nota van burgerlijke partijstelling zich beroept op zijn subrogatierecht, geven van de nota van burgerlijke partijstelling een uitleg die met de bewoordingen ervan niet onverenigbaar is en miskennen bijgevolg de bewijskracht ervan niet. In zoverre mist het onderdeel feitelijke grondslag.

4 10 MAART 2014 P N/4 Tweede middel Eerste onderdeel 10. Het onderdeel voert schending aan van de artikelen 3 en 4 Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering, artikel 19bis-17 WAM, en de regels betreffende de bevoegdheid van de strafgerechten : de appelrechters oordelen ten onrechte dat de tweede verweerder zijn uitgaven kan verhalen terwijl de eiser niet vervolgd wordt voor niet-verzekering. 11. Artikel 3 Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering bepaalt dat de vordering tot herstel van de schade door een misdrijf veroorzaakt, behoort aan hen die de schade hebben geleden. Artikel 4, eerste lid, Voorafgaande Titel Wetboek van Strafvordering bepaalt dat de burgerlijke rechtsvordering terzelfdertijd en voor dezelfde rechter kan vervolgd worden als de strafrechter. Artikel 19bis-11, 1, 8, WAM bepaalt dat elke benadeelde van het Fonds de vergoeding kan verkrijgen van de schade die door een motorrijtuig is veroorzaakt wanneer er geen enkele verzekeringsonderneming tot die vergoeding verplicht is omdat de verzekeringsplicht niet werd nageleefd. Artikel 19bis-14, 1, WAM bepaalt dat in de gevallen bepaald in artikel 19bis-11, 1, WAM het Fonds, in zoverre het de schade heeft vergoed, in de rechten treedt van de benadeelden tegen de aansprakelijke personen en eventueel hun verzekeraars. Artikel 19bis-17, eerste lid, WAM bepaalt dat wanneer, in geval van nietverzekering, het Fonds is overgegaan tot vergoeding van de schade, het zich burgerlijke partij kan stellen tegen de aansprakelijke persoon. 12. Uit de samenhang tussen deze bepalingen volgt dat het Fonds zich voor de strafrechter als gesubrogeerde in de rechten van de benadeelde die het heeft vergoed wegens niet-verzekering, burgerlijke partij kan stellen tegen de voor het ongeval aansprakelijke. Niet vereist is dat de aansprakelijke tevens wordt vervolgd en veroordeeld voor het besturen van een niet-verzekerd voertuig. Het onderdeel dat van een andere rechtsopvatting uitgaat, faalt naar recht.

5 10 MAART 2014 P N/5 Tweede onderdeel 13. Het onderdeel voert schending aan van artikel 89, 5, Wet Landverzekeringsovereenkomst, zoals hier van toepassing, en artikel 19bis-17 WAM: de appelrechters konden geen kennis nemen van de vraag of er al dan niet verzekering was aangezien de eiser niet werd vervolgd voor niet-verzekering. 14. Anders dan waarvan het onderdeel uitgaat, doen de appelrechters met hun oordeel dat de tweede verweerder de benadeelde heeft vergoed wegens nietverzekering en hij zich bijgevolg burgerlijke partij kan stellen tegen de aansprakelijke als gesubrogeerde in de rechten van de benadeelde, geen uitspraak over de rechten die de verzekeraar tegen de verzekerde of verzekeringnemer kan doen gelden. Het onderdeel kan niet worden aangenomen. Derde en vierde middel 15. De middelen zijn gericht tegen beslissingen van het bestreden vonnis waartegen het cassatieberoep niet ontvankelijk is. 16. De middelen die geen betrekking hebben op de ontvankelijkheid van het cassatieberoep, behoeven geen antwoord. Dictum Het Hof, Verwerpt het cassatieberoep. Veroordeelt de eiser tot de kosten. Bepaalt de kosten op 93,91 euro waarvan 58,91 euro verschuldigd is. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, tweede kamer, samengesteld uit voorzitter Paul Maffei, als voorzitter, de raadsheren Geert Jocqué, Filip Van Volsem, Peter Hoet en Antoine Lievens, en op de openbare rechtszitting van 10 maart 2015 uitgesproken door voorzitter Paul Maffei, in

6 10 MAART 2014 P N/6 aanwezigheid van procureur-generaal Patrick Duinslaeger, met bijstand van afgevaardigd griffier Véronique Kosynsky. V. Kosynsky A. Lievens P. Hoet F. Van Volsem G. Jocqué P. Maffei